eitaa logo
کمیته مرکزی خادمین شهدا
17.3هزار دنبال‌کننده
12.9هزار عکس
2.2هزار ویدیو
86 فایل
ادمین جهت ارتباط و هرگونه سوال در مورد خادمی،کمیته مرکزی و کمیته های استانی خادمین شهدا: @shahidanekhodaiy110 ادمین محتوا: @KhademResane_Markazi
مشاهده در ایتا
دانلود
برپا شده ست #جبهه و #سربند دیگری شد #ســـوریه برای تو #اروند دیگری جانباز ۷۰ درصد دفاع مقدس #شهید_حاج_حسین_بادپا شهادت : ۹۴/۱/۳۱ بصری‌الحریر #سالروز_شهادت @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 : این وصیت نامه هاى شهدا که امام(ره) توصیه به مطالعه ى آن مى کردند، به خاطر این است که نمایشگر انقلاب درونی یک نفر است. هر کدام از این وصیت نامه ها را که انسان مى خواند، تصویرى از انقلاب یک نفر را در آن مى بیند و خودش منقلب کننده و درس دهنده است. ما باید این حالت را تعمیم بدهیم و این، ممکن است. 🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹 🇮🇷 🌹🇮🇷🌹🇮🇷 « » در تاریخ 26 آبان 1369 چشم به جهان گشود. وی در تاریخ چهار تیر 1394 پس از تحمل جراحات ناشی از دفاع از حرم آل الله، در بیمارستان بقیه الله تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد. متن ای را که از این والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید: بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم «السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام تا آخرین قطره خون نمی‌گذاریم دوباره خواهرت به برود. تنها دلخوشی من برادرزاده‌ام علی این است که وقتی او بزرگ شد بگوید که عمویت برای (س) رفته و شده است، بگذارید علی افتخار کند. مادر عزیزم اگر بنده توفیق پیدا کردم و برای من مجلس یادبود گرفتید در عزای من گریه نکنید چرا که دشمنان اسلام شاد و خرم می‌شوند و اگر گریه کنی در روز قیامت حلال نمی‌کنم و نیز مادرم بنده ان‌شاءالله در این سفر که به می‌روم عمودی می‌روم و افقی به باز می‌گردم و نیز به گروه موزیک لشکر بگویید، چون من با شما سابقه دوستی و همکاری داشتم موقع ورود پیکر من به تبریز بصورت عالی و منظم به نواختن موزیک بپردازید. پدر عزیزم به دلم افتاده که این آخرین سفر من به سوریه می‌باشد و می‌دانم که خواهم شد لذا از صمیم قلب مرا حلال کنید.‌ ای عاشقان اهل بیت رسول الله! من خیلی آرزو داشتم که ۱۴۰۰ سال پیش بودم و در رکاب مولایم (ع) می‌جنگیدم تا شوم و حال، وقت آن رسیده که به فرمان مولایم لبیک گفته و از دفاع بکنم؛ لذا به همین منظور عازم دفاع از حرمین به سوریه می ‌شوم و آرزو دارم همچون (ع) در دفاع از خواهر بزرگوارشان شهید بشوم. ۲۵ فروردین حامد جوانی» @khademinekoolebar
🔹️ (( = )) یکی از « » معروف به« » است که پیش از این دلاوری‌های زیادی را در منطقه نشان داد و در ‌‌نهایت در حین (س) به رسید. در یادداشتی کوتاه در صفحه اجتماعی خود وصفی درباره روزهای رزم و صلابت او به زبان نزدیک به محاوره نوشته است که در ادامه می‌خوانید: غیور راست مى‌گفت. تو تموم مدتى که رو یال کوه و در پناه خاک‌ریز و کانال کم‌عمق، دو لّا دو لّا این ور اون ور مى‌رفتیم، چمچه مار شَق و رَق و ایستاده، بدون کوچک‌ترین ترسى از تیر خصم، راه مى‌رفت و مواضع دشمن رو برانداز مى کرد. چشم تو چشم دشمن. عین مار کبرا. عین . بهش می‌گفتند چَمچَه مار. خیلى زمخت بود و عبوس. لااقل تو اولین دیدارمون این جور مى‌نمود. بالاى کوه هاى خِیواص. در مجاورت روستاى تازه آزادشدهٔ در شرقی‌ترین نقطهٔ منطقهٔ و کمى قبل از مرز افغانستان. برعکس همهٔ پشتون‌های ، دستار طالبى سرش بود و نه . صورتش هم صاف بود از تیغ اصلاح. یه شاخه گل داودى زرد رنگ هم گذاشته بود روى گوش سمت راستش. نمى دونم چرا. و همین من رو گول زد. وقتى دوربین رو سمتش آوردم با غیظ و به پشتون گفت نگیر. از من تصویر نگیر! اصلاً باهاش بحث نکردم. اصرار به تصویر گرفتن هم نداشتم. تازه ناهار خورده بودیم. پایین کوه و تو . البته من نخوردم. مزاجم با آب سازگار نبود. کم می‌خوردم و هر چیزى رو هم نمی‌خوردم. حالا اینجا سفرهٔ نون و پنیر و چاى پهن کرده بودند. دقیقاً تو جبهه و کمى عقب‌تر از یال کوه مشرف به مواضع طالبان. چمچه مار همین‌طور که داشت لقمهٔ درشتى واسه خودش می‌گرفت رو به بقیه به من اشاره کرد و گفت؛ خارجیه؟ هلال آقا گفت؛ ! گل از گل شکفت. لقمه تو دهنش تمام قد در مقابلم ایستاد. به زور سر سفره نشوند و برام یه لقمهٔ نون و پنیر گرفت. به گفت چرا پس نمى‌گى ایرانى هستى؟! لب خندى شیرین تحویلش دادم. گفت دوربینت رو روشن کن و دنبالم بیا. از یه خاک‌ریز کم‌عرض و کم‌عمق به سنگرى بردمون که از دریچه‌اش موضع طالبان تو تیررسمون بود. گفت اون جا رو بگیر. بعد نشست پشت و یه باکس تیر رو تو سرشون خالى کرد. ول وله اى اون ور راه افتاد. گفت دوربینت رو بذار کنار و بیا اینجا. دوربین رو دادم به اسد على و گفتم لنزش رو بگیر طرف ما. هنوز نمى‌دونستم چه‌کار داره. رو به گفت: مى‌خوام این جوون ایرانى دِین ش رو به دین ش ادا کنه! سنگر اصلى رو دقیق نشون‌ام داد. بعد گفت امون شون رو بِبُر. بسم اللهى گفتم و تموم قطار توى باکس رو ریختم سرشون. یکى که با دوربین اون ور رو زیر نظر داشت داد می‌زد خورد خورد! حالا دیگه نفهمیدم اغراق می‌کرد یا خواست مهمون نوازى رو در حق من تموم کرده باشه! تو مسیر برگشت از این سنگر هم، لطف ما رو بى پاسخ نذاشتند و اگر اقدام سریع و به جاى نبود و هُل دادن من روى زمین، لحظه آب کش مى شدم. شاخه گل داودى از لاى لاله ى گوشش به زمین افتاده بود. اون رو برداشتم و وقتى به سمت من مى چرخید به طرفش بردم. خنده شیرینى رو لبش نشست و به فارسى گفت: دوستى! بعد دست رو شونه من گذاشت و فشرد.  لاغر بود و قد بلند. ابهتى خاص داشت. یه جورایى من رو یاد مینداخت. با همون صلابت فرماندهى. از هم راه دیگه مون غیور پرسیدم چرا بهش مى‌گید چمچه مار؟ غیور همون جور که شیفته، قد و بالاى چمچه مار رو تماشا مى‌کرد گفت: مثل مار کبرا می‌مونه. با همین هیبت میره تو مواضع طالبان و چند روزى باهاشون سر می‌کنه، تو جلسات شون شرکت می‌کنه. نظر میده و نظر مى‌گیره. بدون اینکه کوچک‌ترین شکى از شیعه و پاراچنارى بودنش ایجاد کنه. بعد خیلى خون سرد میاد این ور و عملیات بچه‌ها رو فرماندهى می‌کنه. به همین راحتى. نه پنهون شدنى، نه استتارى، نه حتا خم شدنى. مثل یه مار کبرا. مثل چمچه مار. غیور راست می‌گفت. تو تموم مدتى که رو یال کوه و در پناه خاک‌ریز و کانال کم‌عمق، دو لّا دو لّا این ور اون ور مى‌رفتیم، چمچه مار شَق و رَق و ایستاده، بدون کوچک‌ترین ترسى از تیر خصم، راه مى‌رفت و مواضع دشمن رو برانداز می‌کرد. چشم تو چشم دشمن. عین . عین ... و امروز صبح برام پیغام فرستاد: رو یادت میاد؟ سر ارتفاعات خِیواص؟ دیروز تو شد. مثل شیر‌‌... شادی ارواح مطهر شهدای مظلوم بالاخص @khademinekoolebar
🌼🌺🍃🍂✨ 🌺🍃🍂✨ 🍃🍂✨ 🍂✨ ✨ ✨✨# 6ماه_انتظار به شوخی چندباری حرف از زده بود اما بار آخر می گفت دعا کنید اینبار شوم..... بعد از هم همه میگفتند که مصطفی خودش میخواست و دعا کرده بود که برود..... می گفتند چرا حرف را میزنی؟ تو که خانواده خوبی داری. گفته بود به خاطر دل کندن از نیست، عشق_دیگری_است...... می گوید: با من از حرف نمیزد می دانست ناراحت میشوم. اگر عشق و ارادهاش نبود بار اولی که برگشت دیگر به سوریه نمیرفت اما خودش میخواست که برود. خودش میخواست که وارد رزم شود.... فکرش را نمیکردم که شود؛ خیلی طول می کشید و دو هفته بود که با من تماس نمی گرفت..... معمولا هر هفته یا ده روز یک بار زنگ میزد و خبری از خودش به من میداد. دو هفته اول را که زنگ نزد گفتم حتما نتوانسته تماس بگیرد..... 20 روز منتظر شدم اما خبری از زنگ مصطفی نبود...... درگیریها در شدت گرفته بود و میگفتم شاید نتوانسته است؛ تا ماه اول به خودم دلداری میدادم..... یادم می آمد آخرین بار که تماس گرفت میخواست که برایش کنم مدام این جمله را تکرار میکرد و من هم خوشحال بودم که بالاخره مصطفی از من چیزی خواسته، خوشحال بودم که گفته بود برایم دعا کن..... بعد از یک ماه هر روز را می شمردم تا خبری شود. میگفتم پس چرا زنگ نمیزند؛ تا اینکه به ماه دوم رسید...... از ماه سوم دلم آشوب بود. برادرانش خبر داشتند حتی یکی از پسرها که از سوریه برگشته بود لباس های مصطفی را هم آورد..... پرسیدم چرا لباسش را آوردی گفت: خواسته اینها را بیاورم تا برای خودش لباس نو بخرد..... فکرش را نکردم اتفاقی افتاده. با خودم میگفتم اگر زنگ نزده دلیلش درگیری زیاد است و نمیتواند.... بعد از سه ماه کارم گریه و زاری بود. فکر میکردم که اسیر شده و دست داعش است اما بقیه برای اینکه دلداری دهند می گفتند فرمانده شده و سرش شلوغ است، یا میگفتن در محاصره است و پنهان شده..... توی دلم تلقین میکردم که زنده است. گریه که میکردم دختر کوچکم میگفت با گریه هایت راه مصطفی را سخت میکنی. اما کدام مادر است که بتواند دوری فرزندش را تحمل کند؟ چقدر دوست و رفیق داشت. سال پیش که اربعین کربلا رفتیم خودش را به ما رساند. وقتی آمد برادرش یک بنر زده بود و اسم مصطفی را درشت نوشته بود. چقدر ناراحت شد و گفت مادر چرا اینکار را کردی. خوشش نمیآمد، به خاطر همان یک بنر کلی ناراحت شد. خیلی قانع بود....... کم لباس میخرید با اینکه میگفتم برو لباس نو بخر اما خودش دوست نداشت. پول دستش بود اما ولخرجی نمیکرد. همه می گویند با همین لباس های کهنه ام زیبا بود..... بعد از وقتی خواستیم لباسهایش را بیرون بدهیم دیدیم لباس نو ندارد. گاهی میشد یک لباس را چند سال به تن میکرد.... بعد از 6 ماه بلاخره روز موعود فرا رسید. روزی که مصطفی از سفر دور و درازش برگشت..... مادر از صبح دوشنبه پریشان بود. استرس داشت و نگران بود. انگار که دنیا برایش تنگ شده باشد بی تابی می کرد. حالش را نمیفهمید. احساس میکرد که تپش قلب گرفته بهانه گیری میکرد و با اینکه مهمان داشت حالش خوش نبود. غروب دیگر طاقت نیاورد رفته بود کمی استراحت کند تا شاید حالش بهتر شود...... برادرش را دید که با چهرهای ناراحت و گریان به خانه آمد، فکر میکرد برای پدرش اتفاقی افتاده. حالش بدتر شده بود تا اینکه برادر گفت: انتظارت تمام شد، برگشته. فهمیده بودم که این تپش قلب و ناراحتی برای چه بوده. برای اینکه وجودم و قلبم در راه بود. آرام شده بودم. استرس نداشتم، سینه ام که از شدت ناراحتی درد گرفته بود خوب شد، قسمتی از وجودم در راه بود...... روحمان با یادش شاد..... @khademinekoolebar
🌼🌺🍃🍂✨ 🌺🍃🍂✨ 🍃🍂✨ 🍂✨ ✨ همنام و رفیق بود. . .... خیلی خوش سیما بود. روحش از سیمایش هم جذابتر بود. اهل افغانستان بود، ولی ساکن . محرم سال 93 توی حسینیه "مضیف العباس" باهاش آشنا شدم. خیلی ازش خوشم اومد. واسه همین یکی از بهترین چیزهایی رو که دوست داشتم، بهش هدیه دادم. کتاب "دیدم که جانم می رود". زندگی و خاطرات یک بار با هم رفتیم (س) قطعه 26 ردیف 94 شماره 9. سر مزار چند وقت بعد توی (س) دیدمش. حال و هوای عجیبی داشت. می گفت: همناممه. خیلی دوستش دارم. اگر قبولم کنه، باهاش رفیقم. خدا کنه اونم منو به عنوان رفیق بپذیره. می گفت: هر وقت که بتونم، پنجشنبه ها میرم سر مزارش. شاید ده باری رفته بود بهشت زهرا (س) سر مزار چند وقتی گذشت. شدیدا عشق به و در راه اسلام و شهادت پیدا کرده بود. خودش می گفت از# آقا_مصطفی گرفته. دیگه نتونست بمونه. هر جوری که بود آموزش دید و اعزام زد رفت برای دفاع از حرم و حریم اهلبیت (ع). فروردین 1394، چند روز بیشتر از 20 ساله شدن نگذشته بود، که خبر دادند پس از چندین ماه مبارزه علیه جنایتکاران و تکفیریهای داعش، در عملیات "بصری الحریر" مفقودالاثر شده.... سرانجام 10 ماه بعد، 7 بهمن 1394، پیکر مطهرش به آغوش خانواده بازگشت و همراه با 6 مدافع حرم افغانستانی و پاکستانی، بر دوش مردم قم تشییع شد و در گلزار شهدای (س) آرام گرفت. حالا دیگر مزار در بهشت زهرای تهران، و مزار در بهشت معصومه (س) قم، شده اند زیارتگاه من. آخرش من هم : دیدم که جانم می رود. دوست هواخواه چشم انتظار @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 ✨✨ سیندرلای بابامرتضی خاطرات دختر " "؛ قسمت دوم: بابا دفعه اول که از برگشت، برعکس چهار بار بعدش بود، اما خیلی زود فهمیدیم دیگر بابامرتضای سابق نیست.... روحیاتش عوض شده بود. باز هم می‌خندید، اما دیگر لطیفه تعریف نمی‌کرد..... بیش‌تر اوقات توی خودش بود و با کوچک‌ترین سروصدای ما، ناراحت می‌شد...... همیشه دوست داشت از برای‌مان تعریف کند. به من می‌گفت: نفیسه؛ چرا از من از نمی‌پرسی؟ دوست دارم بپرسی تا برات تعریف کنم.... دفعه دوم که برگشت، شده بود. دفعه سوم . دفعه چهارم و دفعه آخر هم که شد...... @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 ✨✨ سیندرلای بابامرتضی خاطرات دختر " "؛قسمت سوم: دفعه آخر که رفت قرار بود ما هم برویم آن‌جا و چند روزی بمانیم.... ساک‌مان را بستیم و رفتیم تهران. مدتی خانه بودیم تا . آن شب پرواز داشتیم. صبح بیدار شدیم و صبحانه خوردیم. مامان رفت وضو بگیرد تا برویم حرم برای ..... همان‌موقع تلفنش زنگ خورد. از روی شماره فهمیدم باباست. با شنیدن صدای خنده بابا از پشت تلفن گل از گلم شکفت. می‌دانستم که خیلی زود قرار است در او را ببینم. گفت: نفیسه، بی‌معرفت نباش. به‌ام تندتند زنگ بزن. گفتم: «باشه بابا.» گفت: «بابا، یه خبر بد برات دارم.» دلم هُری ریخت.... گفتم: «چی شده؟!» گفت: «پرواز امشب‌تون لغو شده. باید با پرواز هفته دیگه بیایید.» از شنیدن این خبر کلافه شدم. ناخودآگاه صدایم سنگین شد. با بابا خداحافظی کردم و جریان را به مامان گفتم. او هم ناراحت شد. همه برنامه‌های‌مان ریخته بود به هم. با یکی از دوستان رفتیم عبدالعظیم. بعد از تمام شدن در صحن ایستاده بودیم و دوست‌مان سرش توی گوشی بود.... یک آن دیدم چشم‌هایش بهت‌زده شد و رنگش پرید؛ سرش را آورد بالا و به ما خیره شد..... آن‌قدر تغییرش محسوس بود که مامان هول کرد. مدام ازش می‌پرسید: «چی شده؟ چرا این‌طوری شدی؟!» بنده‌خدا انگار نمی‌توانست حرف بزند، فقط بغض کرده بود و بریده بریده می‌گفت هیچی نشده..... با حال بدی برگشتیم خانه .... آن‌جا بالاخره حقیقت را فهمیدیم. اولش نمی‌توانستم باور کنم.... شوکه شده بودم. تکیه دادم به دیوار و به مامان نگاه می‌کردم که های‌های اشک می‌ریخت. یک‌هو یاد چند ساعت پیش افتادم و حرف‌های بابا که گفت بی‌معرفت نباشم..... حالم دیگر دست خودم نبود. بابا برای همیشه رفته بود و تنها برایم نداشتنش باقی مانده بود. کاری از دستم برنمی‌آمد.... شروع کردم به داد زدن؛ فریاد می‌زدم: «خاک بر سرم.» مامان بغلم کرد تا آتش درونم میان آغوش او محصور شود..... روحمان با یادش شاد.... منبع: مجله جنات فکه @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 همسر : ایشان بعد از آن ملاقات با ساعت یک ظهر به منزل آمد و ساعت شش پرواز داشت. گفتم شما استراحت کن بعد مدتی دیدم که مشغول تمیز کردن فریزر خانه است. ایشان به بنده گفتند شما کمر و پایتان درد می کند و من می خواستم که قبل از رفتن این فریزر را برایتان تمیز کنم... آن روز به دخترهایش گفت پدر شما این مرتبه که به برود قطعاً می شود و به خاطر این حرف دخترهایم گریه کردند... من به آن ها گفتم پدر شما از اول جنگ در بوده و تا حالا خدا ایشان را نگه داشته و از این به بعد هم نگه می دارد ولی گفت که من حتماً می شوم. آن روز صورتش نورانی شده بود، خواستم فضا را عوض کنم به شوخی گفتم: من را هم می کنید که گفتند حتما... من گفتم ببین اگر بشی ما جنازه شما را به همدان ببر نیستیما..... گفت نه تورا به خدا حتما زحمت بکش ، من همین است...... ساکش را آماده کرده بودم ،آمدم داخل اتاق دیدم لباس های اضافه داخل ساک را بیرون گذاشته گفتم مگه اینارو لازم نداری؟ گفت این مرتبه زود برمیگردم. هنگام خداحافظی چند مرتبه به داخل حیاط رفت و برگشت؛ پرسیدم چیزی شده؟چرا نگرانی؟ گفت نه چیزی نیست..... از زیر ردش کردم سوار ماشین شد دستی تکان داد و راننده گاز ماشین رو گرفت و رفت .با این که اهل پیامک و این جور چیزها نبود ولی آنروز پای پله هواپیما برای من یک کوتاه فرستاد؛ فقط نوشته بود: و سه روز بعد هم در شهید شد...... روحمان با یادش شاد....... 📝 برگرفته از کتاب پیغام ماهی ها @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 همسر این ویژگی‌ها به‌واقع اغراق و کلیشه نیست..... همسرم همیشه و می‌خواند، از بیزار بود، اینکه می‌گویند، کسی پای خود را مقابل پدر و مادرش دراز نمی‌کند، در مورد همسرم صدق می‌کرد..... دانشجوی نمره الف دانشگاه بود، شکم، چشم و زبان را همیشه و به‌ویژه در میهمانی‌ها حفظ می‌کرد و به من بسیار احترام می کرد و محبت داشت. خواندن کار همیشگی او بود، هرروز صبح پیش از رفتن به محل کار تلاوت می‌کرد و همیشه تا ساعتی پس از پایان ساعت کار، در محل کارش می‌ماند تا تمام حقوقی که دریافت می‌کند حلال باشد. وقتی کسی مبلغی قرض می‌خواست، حتی اگر خودش آن مبلغ را در اختیار نداشت، از شخص دیگری قرض می‌گرفت و به او می‌داد تا آن فرد مجبور به تقاضا کردن از افراد دیگری نباشد.... بسیار بود و همیشه به شخص فقیری که ابتدای کوچه بود کمک می‌کرد. به خاطر دارم که شبی به بیرون از منزل رفت و بازگشت او طولانی شد، وقتی علت را پرسیدم متوجه شدم پولی برای کمک به آن فقیر نداشته و برای اینکه شرمنده او نشود، چند کوچه را دور زده و از مسیر دورتری به خانه آمده است..... در تمام مأموریت‌ها را به همراه داشت و در مأموریت نیز را درون ساکش قراردادم که این کار او را بسیار خوشحال کرد..... روحمان با یادش شاد..... @khademinekoolebar
🌼🍃🌺🍃🌸 🍃🌺🍃🌸 🌺🍃🌸 🍃🌸 🌸 همسر اردیبهشت‌ماه ۹۴ برای رفتن به داوطلب شده و تا پای هواپیما رفته بود؛ اما برگشته بود.... شهریورماه نیز قرار بود اعزام شود؛ اما لغو شد و این موضوع او را بسیار ناراحت می‌کرد.... بر سر بسیار با گریه کردن از خدا می‌خواست تا اینکه دوباره در آبان ماه صحبت اعزام به به میان آمد و همسرم گفت که قرار شده چند روز دیگر به سوریه بروم..... روحمان با یادش شاد..... @khademinekoolebar
🔰 : تیز فهمی بین این دو راه که کدام است و کدام است، خیلی مهم است. (در قضیه‌ی ) خیلی‌ها آمدند به آنها گرویدند، خیلی‌ها هم آمدند این طرف و در مقابل آنها ایستادند. 🔸 چه بود؟ 🔸ما برای مقابله با چه دولتی رفته بودیم؟ 🔻این خیلی فهم می‌خواهد... 🔺 ۲۴آذرماه ۱۳۹۷ 🔶کمیته مرکزی خادمین شهدا👇 @khademinekoolebar
✋🏻 قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَی الْحُسْنَیینِ... 🚨 توجه توجه 🚨 🔻 « آموزش روایتگری حماسه مقاومت؛ با محوریت » 🔰 مزایای دوره: ۱. اعطای گواهینامه شرکت در دوره ۲. معرفی به مراکز اعزام های زیارتی و مراکز بین الملل ۳. برگزاری دوره عملی و بازدید میدانی برای منتخبین دوره در 🚨 دوره مخصوص برادرانِ طلبه معممِ ساکنِ قم (سطح دو به بالا) می‌باشد. 🔰 زمان ثبت‌نام و مصاحبه حضوری: تا ۳۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۱ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ⚠️ برای ثبت نام؛ ذکر را به همراه خود، به شماره ۰۹۹۳۹۴۰۰۱۰۹ پیامک فرمایید.
🥀🏴🕊🌹🕊🏴🥀 تا پیش از سفر خیلی پسر شری بود ، همیشه در جیبش بود ، هم داشت. وقتی از سفر برگشت ازش پرسیده بود چه چیزی از خواستی؟! گفته بود یه نگاه به گنبد کردم و یه نگاه به گنبد انداختم و گفتم آدمم کنید . سه چهار ماه قبل رفتن به به کلی شد ، بعد از اون همیشه در حال و بود. نمازهایش را اول وقت می خواند . خودش همیشه می گفت نمی دانم چه اتفاقی برایم افتاده که دوست دارم همیشه بخوانم و کنم و در حال باشم. 🏴 🕊🌹🌱 ╭═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╮ @khademinekoolebar ╰═━⊰🍂🌺🌺🍂⊱━═╯