eitaa logo
مادرانه های مشترک
12.6هزار دنبال‌کننده
3هزار عکس
110 ویدیو
27 فایل
نکات تربیتی کاربردی انجام کارهای روزمره در کنار فرزندان تبدیل کارهای خانه به بازی مشارکت بچه ها و مسئولیت پذیری بازیهای خانگی قصه های کاربردی و ... شرافت هستم یک مادر *در حد توانم برخی از سوالات را پاسخ میدم* @Sherafat518
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت چهارم) قسمت چهارم: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خودنوشت سردار قاسم سلیمانی، از سالهای ۳۵ تا ۵۷)، مناسب برای سن ۵_۱۰ سال 🔶کار در ساختمان و حمل آجرها برای قاسم خیلی سخت بود، اما قاسم به خاطر پدرش این کار را ادامه می داد. 🔶 یک روز تعطیل، قاسم و دوستانش برای شستن لباسها و حمام کردن به صحرایی زیبا در اطراف شهر رفتند. یک جوی آب زیبا در آنجا روان بود، منظره دشت و‌ جوی آب قاسم را به یاد روستایشان می انداخت، قاسم دلش برای روستا و خانواده اش تنگ شده بود. 🔶 شب پولهایش را شمرد هنوز خیلی کم بودند‌. گریه اش گرفت و زیر پتو گریه کرد تا خوابش برد. قاسم از کودکی نماز میخواند.با صدای اذان بیدار شد، نمازش را خواند و به یاد نماز خواندن پدرش افتاد. قاسم دعا کرد تا کار بهتری پیدا کند. 🔶 فردای آن روز دوباره برای پیدا کردن کار جدید به راه افتاد. در هر مغازه ای می رفت و می پرسید: آقا کارگر نمی خواهید؟؟ تا بالاخره بعد از چند روز قاسم ساختمانی را دید که در آن سر و صدای زیادی پیچیده بود. بوی غذا کل ساختمان را پر کرده بود. قاسم از پله ها بالا رفت. آقایی پشت میز نشسته بود. قاسم پرسید: آقا کارگر نمی خواهید؟ آن مرد گفت: بیا جلو ➖اسمت چیه؟ ➖ قاسم ➖مگه درس نمیخونی؟ ➖میخوام هم درس بخونم هم کار کنم. 🔶 ‌آن آقا که اسمش حاج محمد بود به یکی از شاگردانش گفت برای قاسم غذا بیاورند. بعد به قاسم گفت: میتونی همین جا کار کنی و بخوابی و غذا بخوری، اگر خوب کار کنی دستمزد خوبی بهت میدم. قاسم خیلی خیلی خوشحال بود. بالاخره قاسم در آشپزخانه هتل مشغول به کار شد. با دستمزدش یک آبمیوه گیری هم خرید و عصرها بعد از تمام شدن کارش در هتل در پیاده رو آبمیوه میگرفت و می فروخت. 🔶 ‌یکشب قاسم پولهایش را شمرد. واااای باورش نمیشد. بعد از چند ماه کار کردن پولی که جمع کرده بود بیشتر از پولی بود که پدرش باید به بانک می داد. قاسم خیلی خوشحال بود. قاسم پول را برای پدرش فرستاد. 🔶‌بالاخره بعد از نه ماه، یک چمدان پر از هدیه های رنگارنگ برای مادر، پدر و خواهر و برادرانش خرید و با دوستانش به سمت روستا حرکت کردند. پدر و مادر قاسم از دیدنش خیلی خوشحال شدند، قاسم هدیه ها را تقسیم کرد. با وجود اینکه قاسم چند ماه بود که در آشپزخانه هتل کار می کرد و غذا میخورد، اما هنوز هم خوشمزه ترین غذای دنیا دستپخت مادرش بود. 👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🏴 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت پنجم) قسمت پنجم: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خودنوشت سردار قاسم سلیمانی، از سالهای ۳۵ تا ۵۷)، مناسب برای سن ۵_۱۰ سال 🔶 قاسم بعد از ۹ ماه به روستا برگشته بود. پدر و مادرش خیلی خوشحال بودند‌. قاسم هدیه هایی را که برای خانواده خریده بود بین آنها تقسیم کرد. قاسم دو خواهرش را خیلی خیلی دوست داشت برای هر خواهرش هدیه ای جداگانه خریده بود. 🔶 قاسم یک دوربین عکاسی خریده بود که با بچه های روستا کلی عکس یادگاری گرفتند. بعد از ده روز خوب و پر از خاطره، قاسم و دو دوستش به شهر برگشتند. 🔶 با کار سخت بردن آجرها در ساختمان، کار در آشپزخانه هتل و آبمیوه گیری در خیابان قاسم به این نتیجه رسیده بود برای انجام هر کاری نیاز به بدن قوی و سالم دارد.به یاد می آورد که بلند کردن آجرها چقدر برایش سخت بود و دستهای کوچکش زخم میشد. قاسم دلش میخواست بتواند از پس هر کاری به راحتی بر بیاید. 🔶 تصمیم گرفت ورزش کند‌. به زورخانه رفت و ورزش را شروع کرد. بعد از مدتی هم در اولین کلاس کاراته شهر ثبت نام کرد.‌ هفته ای دو روز وزنه برداری کار می کرد. حالا دیگر قاسم یک نوجوان قوی و تنومند بود که در کنار کار کردن و درس خواندن، ورزش را هم فراموش نمیکرد. 👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🏴 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت ششم) قسمت ششم: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خودنوشت سردار قاسم سلیمانی، از سالهای ۳۵ تا ۵۷)، مناسب برای سن ۵_۱۰ سال 🔶 بالاخره بعد از چندین ماه کار کردن و خوابیدن در آشپزخانه هتل، قاسم و دو دوستش، احمد و علی، که هر سه با هم در هتل کار می کردند، در خانه پیرزن مهربانی به نام آسیه خانم یک اتاق اجاره کردند. 🔶 دو برادر کوچک قاسم و احمد هم‌ برای کار به شهر امدند و همه با هم در خانه آسیه خانم زندگی می کردند. آسیه خانم زن تنهایی بود، قاسم و دوستانش با مهربانی حواسشان به آسیه خانم بود و برای او هم غذا می پختند. اتاق کناری آنها هم خانم فقیری با پسرش زندگی می کردند. احمد به پسر آن خانم درس می داد. آن پسر همیشه سر سفره غذا مهمان قاسم و دوستانش بود. شبها با هم کشتی می گرفتند. انقدر ورزش و کشتی گرفتن را دوست داشتند و از آن لذت می بردند که متوجه ساعت نبودند، گاهی تا نیمه های شب بدون دعوا، با لذت و خنده با هم کشتی می گرفتند. 🔶 حالا دیگر قاسم جوان بیست ساله ای بود که هم درس میخواند هم کار می کرد، هم ورزش می کرد و هم به مسجد می رفت. در کلاس قرآن و مراسم های دعا و روضه شرکت می کرد.قاسم در این مراسم ها، همیشه به یاد روضه های امام حسین(ع) در روستایشان بود. اهالی روستا هر سال یک ماه کامل روضه برگزار می کردند و همیشه بهترین گوسفندشان را برای نذری امام حسین(ع) نگه می داشتند. 👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🏴 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🔵 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت هفتم) قسمت هفتم: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خودنوشت سردار قاسم سلیمانی، از سالهای ۳۵ تا ۵۷)، مناسب برای سن ۵_۱۰ سال 🔶 بالاخره قاسم از کار در آشپزخانه هتل بیرون آمد. شش ماه سرامیک کاری ساختمان انجام داد و بعد از آن هم به اداره آب کرمان رفت. کار قاسم در اداره آب کنتور خوانی بود، قاسم درب خانه ها می رفت و میزان مصرف آب خانه ها را از روی کنتور آب میخواند و یادداشت می کرد. 🔶 در کنار تمام کارهایی که انجام میداد رفت و آمد به مسجد، شرکت در درس قران و تکیه عزاداری و ورزش را هیچ وقت فراموش نمی کرد. 🔶 قاسم بیست و یک ساله بود که اولین بار با اتوبوس به زیارت حرم امام رضا(ع) در مشهد رفت. مسیر طولانی کرمان تا مشهد با اتوبوس نزدیک به بیست ساعت بود، اما شوق و شور اولین زیارت، خستگی مسیر سخت و طولانی را برای قاسم از بین می برد. 🔶قاسم پس از اولین زیارت به دنبال باشگاه ورزشی در اطراف حرم گشت. او حتی در سفر و زیارت هم‌ ورزش را فراموش نمی کرد. زورخانه ای در نزدیکی حرم پیدا کرد و چند روزی را که مشهد بود هر روز برای ورزش به زورخانه می رفت. 🔶 کار‌ و ورزش همیشگی به همراه نماز خواندن و حضور مداوم در مسجد و شرکت در کلاسهای قرآن، از قاسم یک جوان زرنگ، پرتلاش، قوی و بااخلاق و مؤدب ساخته بود. 🔶 حرم امام رضا(ع) برای قاسم جاذبه عجیبی داشت، شبها تا دیروقت در حرم میماند. آرامش حرم را در هیچ جای دیگری تجربه نکرده بود حتی در روستای پدری. 🔶 در زورخانه مشهد قاسم با دو جوان آشنا شد. آنها از قاسم پرسیدند: آیت الله خمینی را میشناسی؟ قاسم: نه ➖ تا حالا اصلا اسم آیت الله خمینی را نشنیدی؟؟ ➖ نه 🔶 آنها عکس یک مرد روحانی را به قاسم نشان دادند که عینک بر چشم در حال مطالعه بود. قاسم عکس را از آنها گرفت. در مسافرخانه ساعتها به عکس خیره شده بود، نمی دانست چرا ولی به شدت به آن عکس علاقه مند شده بود. قاسم عکس را زیر پیراهنش چسبیده به قلبش گذاشت و راهی کرمان شد. تمام ساعت های طولانی مسیر مشهد تا کرمان قاسم به آن عکس فکر میکرد. قاسم احساس می کرد که یک چیز بسیار ارزشمند را با خودش حمل می کند. 👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🔵 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت هشتم) قسمت هشتم: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خودنوشت سردار قاسم سلیمانی، از سالهای ۳۵ تا ۵۷)، مناسب برای سن ۵_۱۰ سال 🔶 از وقتی قاسم با آن عکس از مشهد به کرمان بازگشت، تمام فکر و ذهنش آیت الله خمینی بود. هر کدام از دوستانش را که میدید در مورد او سوال می کرد، دوست داشت آقای خمینی را بهتر بشناسد. چرا هر کسی عکس ایشان داشت باید پنهانش میکرد؟ مگر ایشان که بود؟ قاسم عکس آقای خمینی را مثل آینه روبروی خودش می گرفت و مرتب به آن نگاه می کرد. تصور می کرد که کنار ایشان که در حال قران خواندن هستند، نشسته. 🔶آن سالها شاه بر ایران حکومت می کرد. آقای خمینی بیشتر از ده سال بود که با کارهای شاه مخالفت می کرد، و به همین دلیل شاه آقای خمینی را از ایران بیرون کرده بود. اما ایشان از خارج از ایران هم، مخالفت خود با کارهای شاه را ادامه می دادند تا مردم همه ایران را آگاه کنند. کم کم صدای اعتراض مردم همه شهرها بلند شده بود. شاه پیرو و تابع دستورات آمریکا بود، و هر کاری که آنها می گفتند انجام می داد. آمریکاییها از نفت و تمام معادن ایران استفاده می کردند. شاه همه چیز را از آمریکا و کشورهای دیگر می خرید و این طور فکر می کرد که ایرانیها توانایی ساخت هیچ وسیله ای را ندارند. آمریکاییها می توانستند هر کاری دلشان میخواهد در ایران انجام دهند و کسی هم حق اعتراض به آنها را نداشت. 🔶 در شهر کرمان هم صدای اعتراض صدها نفر بر علیه شاه بلند شده بود. حالا دیگر قاسم، احمد و دوستانشان همه انقلابی و ضدشاه و طرفدار آقای خمینی بودند‌. قاسم با روحیه ورزشکاری و شجاعتش از چیزی نمی ترسید. شبها با تعدادی از دوستانش روی دیوارهای شهر شعار نویسی می کردند: «مرگ بر شاه»، «درود بر خمینی»، « استقلال،ازادی،جمهوری اسلامی» 🔶 حتی یکبار به خاطر این کارهایش دستگیر شد. با وجود ورزشکار بودن و تمرینات خیلی سختی که انجام می داد انقدر او را اذیت کردند تا بیهوش شد. قاسم تا سه روز نمی توانست از شدت دردهایش تکان بخورد. اما دیگر ترسش ریخته بود و عشق و علاقه به آقای خمینی بیشتر در دلش جوانه زده بود. 👌 انتشار و کپی از مطالب،قصه ها و ایده های کانال، فقط با ذکر منبع و ارسال لینک کانال مجاز است. 🙏🙏 🔵 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/madaranehayemoshtarak
مادرانه های مشترک
به نام خدا 🔘 قصه های قاسم (قسمت اول) قسمت اول: برداشتی از کتاب از چیزی نمی ترسیدم ( زندگینامه خو
کتابهایی که برای کودکان در مورد حاج قاسم عزیز امسال به چاپ رسیده من هنوز خودم ندیدم. ولی سال گذشته در کانال ۸ قسمت قصه های قاسم داشتیم که از اینجا و یا با جستجوی می توانید استفاده کنید.
⚫️سومین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی تسلیت باد.😭😭 ⚫️ کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
بسم الله الرحمن الرحیم این مطلب یک دلنوشته است. ➖ مهر ماه ۹۳ بود، آن زمان من و همسرم تهران زندگی می کردیم. هم دانشجوی دکتری مهندسی عمران دانشگاه تربیت مدرس بودم و هم در یک شرکت سدسازی، طراح سازه های بتنی سد بودم.(داستان رها کردن آن کار و موقعیت هم برای خودش مفصل است و ماجراها دارد که شاید روزی نوشتم). ➖ ساعت کاری من ۷:۳۰ صبح تا ۵ عصر بود. روز عرفه بود، چند ساعت زودتر مرخصی ساعتی گرفتم تا به مراسم دعای عرفه برسم. شرکتی که کار میکردم در منطقه سعادت آباد تهران بود. پیاده دوان دوان خودم را به مسجد دانشگاه امام صادق(ع) رساندم. سخنران مراسم حجت الاسلام میرلوحی بودند، بخشی از سخنان آنروز برای من کاملا مبهم بود. حاج آقا اون روز از شهدایی حرف زدند که بدون نامِ شهید، پیکرشان دفن می شود، شهدایی که حتی خانواده هایشان نمی توانند به اقوام و همسایه ها اعلام کنند فرزندشان کجا و چطور شهید شده اند، از فرمانده آنها بدون ذکر نام حرفهای مبهمی زدند. از حقی که این افراد بر گردن ما دارند و بی نام و نشان امنیت ما را تأمین می‌کنند گفتند. آن زمان در میان عموم مردم نه اسمی از مدافع حرم بود نه سردار سلیمانی و... ➖ از خانمی که کنارم نشسته بودند پرسیدم منظورشان کدام شهدا هستند؟ ایشون هم گفتند نمیدانم. ➖ شب ماجرا را برای همسرم تعریف کردم، گفتم نمیدانم حاج آقا امروز از چه شهدایی حرف میزد، چرا خانواده هایشان حتی نمی توانند به کسی بگویند فرزندشان شهید شده! یعنی شهدای مرزبان هستند یا مثلاً شهدای وزارت اطلاعات یا ...!!!! منظورش چه افرادی بودند!!! همسرم گفتند دقیق نمیدانم ولی یکی از دوستان پاسدارم که در سپاه قدس است چند ماه قبل پیام حلالیت داد و گفت به سوریه می رود. گفتم یعنی می روند در سوریه با داعش بجنگند؟ گفت: دقیق نمیدانم شاید هم برای تعلیم نیروهای سوری می روند. سوریه!!! برایم عجیب بود. به همسرم گفتم من که باورم نمی شود، بعید می دانم. چرا ما باید در سوریه بجنگیم!! ➖ چند ماهی بیشتر از آن روز نگذشت اوایل سال ۹۴ کم کم ماجرای مدافعان حرم و نام حاج قاسم در میان عموم مردم هم علنی شده بود و حرف و حدیث های بسیاری گفته میشد. یادم هست که در محیط کارم تقریبا همه مخالف بودند از همان حرفهایی که ما خودمان در کشورمان این همه مشکل داریم، ما راضی نیستیم حق ما را می دهند به سوریه و عراق و از این قبیل حرفها.... ➖ یکی از پروژه های که آن روزها مشغول طراحی و ساخت و اجرایش بودیم سد قصرشیرین بود. یکبار که برای بازدید از کارگاه سد، به قصرشیرین رفته بودیم، باز همان صحبت‌ها شروع شد که پول ما را نمیدهند آنوقت به عراق و سوریه کمک می کنند. آن روزها داعش در عراق خیلی پیشروی کرده بود. همان لحظه به فردی که این حرفها را میزد گفتم: همین الان در اینترنت و سایتهای خبری جستجو کنید داعش در عراق تا کدام شهر را گرفته، و ببینید آن شهر با این نقطه ای که ما در آرامش و امنیت در آن ایستاده ایم چقدر فاصله دارد و با ماشینهای مجهزی که داعش در اختیار دارد چقدر زمان میبرد تا به این نقطه برسند!! ➖ این کار را انجام دادند تصورش هم غیرقابل باور بود کمتر از یکساعت!!!، داعش اگر مانعی روبرویش نبود می توانست در کمتر از یکساعت به جایی برسد که ما در کمال آرامش ایستاده بودیم و راجع به طراحی سرریز سد و حوضچه آرامش و... حرف می زدیم. گرچه که اگر کسی میخواست قدر امنیت را بداند آن منطقه پر از نشانه بود، یادگارهایی از دفاع مقدس. چه چیزها که در حفاری های مربوط به آن سد پیدا نشد.😭😭 ➖ شاید آن روزی که آن حرفهای مبهم را در مراسم عرفه شنیدم هیچوقت تصور نمیکردم که یکسال بعد آن فرمانده یک شخصیت محبوب ملی و بین المللی میشود، پنج سال بعد تشییع همان فرمانده گمنام، بزرگترین و طولانی ترین تشییع قرن میشود. او که چهل سال گمنام و بی نشان خدمت کرده بود مزد اخلاص و تقوایش را گرفت، او که دنبال نام و نشان نبود نامش جهانی شد، او که دنبال محبوبیت نبود محبوب دلها شد، او که دنبال شهرت و ثروت نبود شهره ی عام و خاص شد و چه زیبا گفت: آنکس که باید ببیند می بیند. و تعز من تشاء . ⚫️ کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
۱:۲۰ 😭😭😭
4⃣ هشتگهای مربوط به تربیت دینی، احادیث تربیتی و مناسبات مذهبی: 🌺لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
بسم الله الرحمن الرحیم این مطلب یک دلنوشته است. ➖ مهر ماه ۹۳ بود، آن زمان من و همسرم تهران زندگی می کردیم. هم دانشجوی دکتری مهندسی عمران دانشگاه تربیت مدرس بودم و هم در یک شرکت سدسازی، طراح سازه های بتنی سد بودم.(داستان رها کردن آن کار و موقعیت هم برای خودش مفصل است و ماجراها دارد که شاید روزی نوشتم). ➖ ساعت کاری من ۷:۳۰ صبح تا ۵ عصر بود. روز عرفه بود، چند ساعت زودتر مرخصی ساعتی گرفتم تا به مراسم دعای عرفه برسم. شرکتی که کار میکردم در منطقه سعادت آباد تهران بود. پیاده دوان دوان خودم را به مسجد دانشگاه امام صادق(ع) رساندم. سخنران مراسم حجت الاسلام میرلوحی بودند، بخشی از سخنان آنروز برای من کاملا مبهم بود. حاج آقا اون روز از شهدایی حرف زدند که بدون نامِ شهید، پیکرشان دفن می شود، شهدایی که حتی خانواده هایشان نمی توانند به اقوام و همسایه ها اعلام کنند فرزندشان کجا و چطور شهید شده اند، از فرمانده آنها بدون ذکر نام حرفهای مبهمی زدند. از حقی که این افراد بر گردن ما دارند و بی نام و نشان امنیت ما را تأمین می‌کنند گفتند. آن زمان در میان عموم مردم نه اسمی از مدافع حرم بود نه سردار سلیمانی و... ➖ از خانمی که کنارم نشسته بودند پرسیدم منظورشان کدام شهدا هستند؟ ایشون هم گفتند نمیدانم. ➖ شب ماجرا را برای همسرم تعریف کردم، گفتم نمیدانم حاج آقا امروز از چه شهدایی حرف میزد، چرا خانواده هایشان حتی نمی توانند به کسی بگویند فرزندشان شهید شده! یعنی شهدای مرزبان هستند یا مثلاً شهدای وزارت اطلاعات یا ...!!!! منظورش چه افرادی بودند!!! همسرم گفتند دقیق نمیدانم ولی یکی از دوستان پاسدارم که در سپاه قدس است چند ماه قبل پیام حلالیت داد و گفت به سوریه می رود. گفتم یعنی می روند در سوریه با داعش بجنگند؟ گفت: دقیق نمیدانم شاید هم برای تعلیم نیروهای سوری می روند. سوریه!!! برایم عجیب بود. به همسرم گفتم من که باورم نمی شود، بعید می دانم. چرا ما باید در سوریه بجنگیم!! ➖ چند ماهی بیشتر از آن روز نگذشت اوایل سال ۹۴ کم کم ماجرای مدافعان حرم و نام حاج قاسم در میان عموم مردم هم علنی شده بود و حرف و حدیث های بسیاری گفته میشد. یادم هست که در محیط کارم تقریبا همه مخالف بودند از همان حرفهایی که ما خودمان در کشورمان این همه مشکل داریم، ما راضی نیستیم حق ما را می دهند به سوریه و عراق و از این قبیل حرفها.... ➖ یکی از پروژه های که آن روزها مشغول طراحی و ساخت و اجرایش بودیم سد قصرشیرین بود. یکبار که برای بازدید از کارگاه سد، به قصرشیرین رفته بودیم، باز همان صحبت‌ها شروع شد که پول ما را نمیدهند آنوقت به عراق و سوریه کمک می کنند. آن روزها داعش در عراق خیلی پیشروی کرده بود. همان لحظه به فردی که این حرفها را میزد گفتم: همین الان در اینترنت و سایتهای خبری جستجو کنید داعش در عراق تا کدام شهر را گرفته، و ببینید آن شهر با این نقطه ای که ما در آرامش و امنیت در آن ایستاده ایم چقدر فاصله دارد و با ماشینهای مجهزی که داعش در اختیار دارد چقدر زمان میبرد تا به این نقطه برسند!! ➖ این کار را انجام دادند تصورش هم غیرقابل باور بود کمتر از یکساعت!!!، داعش اگر مانعی روبرویش نبود می توانست در کمتر از یکساعت به جایی برسد که ما در کمال آرامش ایستاده بودیم و راجع به طراحی سرریز سد و حوضچه آرامش و... حرف می زدیم. گرچه که اگر کسی میخواست قدر امنیت را بداند آن منطقه پر از نشانه بود، یادگارهایی از دفاع مقدس. چه چیزها که در حفاری های مربوط به آن سد پیدا نشد.😭😭 ➖ شاید آن روزی که آن حرفهای مبهم را در مراسم عرفه شنیدم هیچوقت تصور نمیکردم که یکسال بعد آن فرمانده یک شخصیت محبوب ملی و بین المللی میشود، پنج سال بعد تشییع همان فرمانده گمنام، بزرگترین و طولانی ترین تشییع قرن میشود. او که چهل سال گمنام و بی نشان خدمت کرده بود مزد اخلاص و تقوایش را گرفت، او که دنبال نام و نشان نبود نامش جهانی شد، او که دنبال محبوبیت نبود محبوب دلها شد، او که دنبال شهرت و ثروت نبود شهره ی عام و خاص شد و چه زیبا گفت: آنکس که باید ببیند می بیند. و تعز من تشاء . ⚫️ کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak