eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
2.2هزار دنبال‌کننده
1 عکس
1 ویدیو
54 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
🦋دوبیتی 💞میلاد امام حسین_علیه_السلام الطاف خداوند جلی آمده است از فاطمه شاه ازلی آمده است در سوم شعبان معظم ای دل میلاد حسین بن علی آمده است 💞میلاد حضرت ابوالفضل(ع) ای هاشمیان ماه دل آرا آمد ای تشنه لبان ساقی و سقا آمد از دامن پاک حضرت ام بنین روح ادب و وفا به دنیا آمد 💞میلاد امام سجاد(ع) بر عالمیان امید امداد آمد برحنجره‌های عشق فریاد آمد از دامن پاک شاه بانوی زنان بر اهل ولا حضرت‌سجاد آمد
🌷 و فرخنده ایام شعبانیه مبارک باد. شعبان شد و پـیک عشـق از راه آمد عطـــــر نفــــس بـــقــیــة الله آمـــد با جلوهٔ ســجاد و ابــوالفضل و حســین یــک ماه و ســه خورشید در این ماه آمد
جانم حسین (ع) فاطمه مادر علی باباش اصالت را ببین زادگاهش خانه مولا ولادت را ببین آمده نورً علی نور و برای دیدنش جبرییل از آسمان آمد عیادت را ببین دستبوس حضرتش عیسی و موسای کلیم رهنمای خضر گردیده است کسوت را ببین حرمتش عفو خدا را شامل آدم نمود روضه اش پیش از خودش بوده است قدمت را ببین مصطفی در گوش او نجوای قرآن کرد و دید پاسخش را داد با لبخند صحبت را ببین خانه طاها شکوهی یافته ، اینجا خدا خون خود را آفریده اوج عزت را ببین چار تن غرق سرورند و شعف از مقدمش پنج تن کامل شده جبریل عترت را ببین مصطفی مولا حسن زهرا همه محو حسین نعره جبریل می آید که حیرت را ببین از حسین منیِ شخص نبی دریافتم یک ستون از اصل دین این است حرمت را ببین روی دوش مصطفی رفته است و آغوش بتول زینت دوش نبی گردیده زینت را ببین حک شده نامش به روی سر در باغ بهشت نام او خون خدا شد اوج شو‌کت را ببین رخصت از زهرا که آمد ذکر او برداشتم لطف زهرا را ببین اوج سعادت را ببین  گر قلم در مدح نور چشم حیدر برده ام  این عنایت را ز لطف شخص مادر برده ام  قافیه دنباله دار است و به تکرار ردیف  شعر را در قتلگه با دیده تر برده ام در هوای گندم ری خون او را ریختند این چه سودای ذلیلی بود ذلت را ببین سر جدا کردند از او تشنه لب با هلهله در خیال خام نامردان رشادت را ببین کوفه آب و نان خود از دولت حیدر گرفت قدر نشناسی نگر عصیان ملت را ببین زیر سم اسبها قرآن ناطق پاره شد ناله قرآن به گوش آمد تلاوت را ببین روی خاک افتاد عریان با لب تشنه ، حسین سید خیل شهیدان شد جلالت را ببین زیر تیغ و نیزه هم بر حال و روز قاتلش بر لبش دارد دعای خیر ، رافت را ببین کشته شد با سنگ و تیغ و نیزه و تیر و عصا آه مظلومی ببین نوع شهادت را ببین وقت تاراج خیامش شد ، یکی خلخال برد دیگری انگشتری را برد قسمت را ببین در اسیری حرامی ها حرم افتاد ، اما زینبش فتح کرده شام را آری صلابت را ببین یک به یک دارد حساب گریه کن ها را حسین قطره ها را میکند دریا سخاوت را ببین قطره ها را از کرم هم سنگ دریا میکند میبرد در صحنه محشر کرامت را ببین اشک حتی قدر یک بال مگس باشد ،حسین روز محشر میخرد آری شفاعت را ببین میزند فریاد جبراییل از کار حسین های شیطان چشم خود وا کن قیامت را ببین او که از روز ازل دارد عنایت میکند در قیامت هم یقین دارم قیامت می ...
با موضوع حرکت کاروان از مدینه به سمت کربلا السلام علیک یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ای روضه دار صبح و مساء خیمه ات کجاست ای آخرین امیر خدا خیمه ات کجاست تا کی درون خیمه ی خود غرق ماتمی تا کی بدون مستمع و یار و همدمی داری خودت هزار غم و محنت و بلا اما شکسته قلب تو از درد شیعه ها می بینی هر گناه مرا در شبانه روز اما به روی من تو نیاورده ای هنوز من می کنم‌ گناه و تو شرمنده می شوی بر ظلمت دلم مه تابنده می شوی آقا ببخش شیعه ی پر اشتباه را عمری نکرده لایق وَصلَت نگاه را آقا مرا انیس غم خیمه ات نما با روضه های کرب وبلا پاک کن مرا گویی دوباره مجلس روضه به پا شده چون که حسین راهی کرب وبلا شده گر رفته است نیمه شب و بی صدا حسین با خانواده اش شده راهی چرا حسین همراه برده اصغر دردانه را چرا برده رباب و زینب و ریحانه را چرا تا اکبر است و قاسم و عباس در برش هرگز نمی شود اذیت قلب خواهرش وای از زمان بی کسی ِ پنج ماه بعد زینب شود اسیر،به دستور ابن سعد رأس حسین را به سر نی ببیند و از پاره های حنجر او بوسه چیند و تا شهر شام همسفر حرمله شود پاسخ به آه او کتک و هلهله شود در پیش روی او ز لب خورده خیزران در مجلس شراب عدو خون شود روان آقا به حقّ عمّه ی قامت کمان بیا بر انتقام، حضرت صاحب زمان بیا (عبدالمحسن)
چه خوب است آب و هوایی که دارید همیشه بهشت است، جایی که دارید الهی روی خلوتی هم نبیند شلوغی این کوچه‌هایی که دارید مجال عرق ریختن هم ندادید به پیشانی این گدایی که دارید نمی‌خواهم اصلاً بفهمم که ما را کجا می‌بَرَد رد پایی که دارید همین که شما می‌بَریدم، یقیناً شبی می‌رسم تا خدایی که دارید از امروز ناله‌رسانِ حسین است پَرِ فُطرسِ بینوایی که دارید برایم هوای بهشتیِ بالا حرام است با کربلایی که دارید شما با خدا، با خدا، با خدایید ومن با شمایم؛ شمایی که دارید... ...مرا خیمه‌ی کربلا می‌نویسید دخیل حسینیه‌ها می‌نویسید دل بی قرار اختیاری ندارد اسیر است و راه فراری ندارد مقامات عاشق فنا می‌پذیرد اگر هم بمیرد، مزاری ندارد کسی که بنا نیست بی سر بمیرد چه بهتر دل بیقراری ندارد دل بی حسین اصل و فرعش زیادی‌ست شبیه درختی که باری ندارد دل بی حسین از گِلِ بدترین‌هاست دل بی حسین اعتباری ندارد بُوَد ذکر سجاده‌ی هر فقیری أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الْاَمیری همه زیر پایند و بالا حسین است همه قطره‌اند و دریا حسین است چه رسم خوشی که زمان تولد کلام نخستین ما "یا حسین" است حسن هم حسین است، علی هم حسین است محمد، حسین است و زهرا، حسین است حسن یا، علی؛ فاطمه یا، محمد تجلی این چارتن با حسین است همین که به جز عشق چیزی نگفتیم تجلی "لا ذکر الا حسین" است گنهکارها نیز ترسی ندارند قیامت اگر دست آقا حسین است شه عالمینیم، الحمدلله غلام حسینیم، الحمدلله من و سال‌ها جستجویت حسین جان من و منت گفتگویت حسین جان مگر می‌شود من به پایت نیفتم من و سجده بر خاک کویت حسین جان من عادت ندارم شبی بی تو باشم من و هیئت کو به کویت حسین جان گلوی تو عادت به نیزه ندارد به قربان زیر گلویت حسین جان چقدر "آه" گفتی جوابت ندادند چقدر "آب" گفتی و آبت ندادند...
امشب، شبِ نزول تمام ملائک است باور کنید! بختْ به کام ملائک است هم کوثر ولایت و هم بادۀ بهشت پیوسته بحربحر به جام ملائک است بارَد برات عفوِ الهی ز آسمان صبح قیامت است، قیام ملائک است بر هر ملک که می‌نگرد از چهارسو چشمش به ماه‌رویِ امام ملائک است امشب ز صدهزار شبِ قدر، بهتر است قنداقۀ حسین به دست پیمبر است ملک وسیع حق، یم عفو عنایت است لبریز، آسمان ز فروغ ولایت است هر سوره‌ای که می‌نگرم صورت حسین هر آیه در ولادت او یک ولایت است نور حسین، ارض و سما را به بر گرفت این نور، همچو نور خدا بی‌نهایت است دوران تیرگی و ضلالت به سر رسید امشب شب طلوع چراغ هدایت است این شمع، جمع محفل اولاد آدم است این کشتیِ نجاتِ غریقانِ عالم است پیغمبران همه شده محو نظاره‌اش صف بسته‌اند دور و بر گاهواره‌اش این است آن سپهر ولایت که وقت صبح خورشید و ماه گشته به دور ستاره‌اش خَلق زمین و اهل سماوات، تا ابد مرهون لطف و مرحمت بی‌شماره‌اش بالله عجیب نیست که در روز رستخیز دوزخ بهشت گردد با یک اشاره‌اش در روز حشر، با کَرَم خود چه‌ها کند ترسم! ز نار قاتل خود را رها کند ملک وجود، بسته به یک تار موی او گل کرده بوسه‌های محمّد به روی او این‌ست کعبه‌ای که تمامی کائنات بگرفته‌اند دست توسل به سوی او صورت نهد به خاک قدم‌هاش آبرو تا کسبِ آبرو کند از آبروی او هرجا که انبیا بنشینند دور هم باشد چراغ محفل‌شان گفت‌وگوی او باید ندا دهیم که عالم حسینی است بالله قسم! رسول خدا هم حسینی است خرم کسی که در دو جهان با حسین زیست گمراه، آن کسی که امامش حسین نیست این‌ست آن امام شهیدی که همچنان باید شب ولادت او هم بر او گریست این کشتۀ خداست وگرنه برای او بعد از چهارده صده این‌ های‌وهو ز چیست؟ داده نشان به قاتل خود هم رهِ بهشت یالعجب! خدای بزرگ! این حسین، کیست؟ یک بنده و هـزار خصالِ خدایی‌اش در عین بندگی‌ست جلالِ خدایی‌اش ما بی‌قرار او شده‌ایم، این قرار ماست هرجا که هست خاک ره او، مزار ماست تا بر حسین، سینۀ خود سرخ کرده‌ایم فردا لباس سینه‌زنی افتخار ماست چون دعبل و کمیت و فرزدق تمام عمر فریاد یاحسین همان چوبِ دار ماست بر سنگ قبر ما بنویسید و حک کنید ذکر حسین تا صف محشر، شعار ماست روز ازل که آب و گل ما سرشته‌ شد نامش به صدر لوح دل ما نوشته شد نام حسین نزد خدا اسم اعظم است خون گلوی تشنۀ او اشک آدم است خواهی اگر درست بدانی حسین کیست قرآنِ روی قلب رسول مکرم است بر خون پاک او که نیفتد دمی ز جوش تنها خدای عزوجل صاحب دم است خون‌نامۀ شهادت او باغ لاله‌هاست یک برگ آن به لطف خدا نخل «میثم» است در پای نخل او بنشینید دوستان! زین نخل سرخ، میوه بچینید دوستان!
آیات عاشقی‌ست که تنزیل می‌شود یس و مریم‌ست که ترتیل می‌شود کوثر وَ مُلک بوده و والفجر هم رسید قرآنِ فاطمه‌ست که تکمیل می‌شود سبِّح بحمد ربِّکَ یا مرتضی علی... با این پسر ز شأن تو تجلیل می‌شود کشتی عشق او که دلش را به آب زد دوزخ یقین نمود که تعطیل می‌شود إنی أنا الغریبِ زمان ولادتت، با سرخیِ گلویِ تو تأویل می‌شود
بر تو رسول، با دل بي تاب گريه كرد تكبير هفتمينِ تو محراب گريه كرد روز تولد تو كفن‌ها گريستند روز نخستِ آمدنت آب گريه كرد آنقدر از لبت اناالعطشان شنيده شد "تشنه" گريست بهر تو، "سيراب" گريه كرد بر حال جسم بى كفنت روى خاک‌ها خورشيد سينه مي‌زد و مهتاب گريه كرد قربان آن سه ساله كه كنج خرابه‌ها وقتي پريد نيمه‌شب از خواب، گريه كرد ماهم! براى غربت تو گريه مي‌كنيم گوشه‌كنار هيأت تو گريه مي‌كنيم
روی پر جبریل بودم که مرا بُرد گفتم نجف می‌خواهم... اما کربلا برد جبریل هم در قرب عرشی‌اش نبرده‌ست حظّی که بال فطرس از بام شما برد گفتم تو ربّ* مایی و گفتند کفر است دنیای بی جنبه مرا در انزوا برد ما جای خود دارد، سلیمان‌ها گدات‌اند هر که رسید از سفره‌ات آب و غذا برد آدم توسل کرد و ما را توبه دادند پس آدمیت بود که نام تو را برد بیچاره من که سنگ قبرت هم نبودم بیچاره آن‌که سنگ آورد و طلا برد ** دور و برت دیدم عجب وضعیتی بود مردی زره برد و قبا برد و عبا برد با این بساطی که درآورده‌ست لشکر باید که جمعت کرد و بین بوریا برد * راغب در کتاب مفردات: ربّ به معنای تربيت و سوق دادن چيزى به سوى كمال است
حسین کیست؟ همان کس که عقل‌ها ماتش که مانده‌اند محالات در محالاتش فقط نه سوره‌ی والفجر، بلکه مصحف عشق حسینی است به قرآن جمیع آیاتش بدین سبب سفر مکه‌اش تمام نشد که حاجیان بشتابند سوی میقاتش هر آنکه آب به یاد حسین نوشیده سلام بر نفس پاک او و امواتش چقدر دست پر از راه عشق برگشته کسی که تربت اعلای اوست سوغاتش حسین آتش عشق است و عشق، نامیراست بمیرد آن که نسوزد دلش در این آتش
عرش بر جلوه‌ی رخسار حسین می‌نازد فرش بر رونق بازار حسین می‌نازد ابر بر اشک عزادار حسین می‌نازد قبر شش‌گوشه به زوار حسین می‌نازد کربلا هم به علمدار حسین می‌نازد آیت لیله‌ی معراج، حسین است حسین عشق را سلطنت و تاج، حسین است حسین فُلک افتاده به امواج، حسین است حسین عاشق مست به صهبای حسین می‌نازد شیعه بر عشق و تولای حسین می‌نازد جز حسین کیست که پرچم به مساوات زند؟ جز حسین کیست کلامی به مباهات زند؟ جز حسین کیست دم از قاضی حاجات زند؟ مصطفی در صف محشر به حسین می‌نازد مرتضی ساقی کوثر به حسین می‌نازد هشت در را که گشایند به فردوس برین شهپری را که خدا داده به جبریل امین حوض کوثر، خم و ساغر، خود ساقی به یقین خط توحیدپرستی به حسین می‌نازد صانع عالم هستی به حسین می‌نازد دل که باشد تهی از مهر و محبت، دل نیست به خدا محفل بی ذکر حسین، محفل نیست هر که دیوانه‌ی مولا نبُوَد، عاقل نیست نه فقط عاقل مجنون به حسین می‌نازد مدعی، دیده‌ی گردون به حسین می‌نازد یاحسین آب حیات است، بگو یامولا نردبان درجاتِ است، بگو یامولا یاحسین رمز نجات است، بگو یامولا هر کسی گفت حسین، عزت او تأمين است فاطمه ضامن اوست آخرتش تضمین است جز حسین کیست که در شأن و شرف بی همتاست؟ جز حسین کیست که محبوب تمام‌ دل‌هاست؟ او حسین است، بلی میوه‌ی قلب زهراست فاطمه‌ ام ابیها به حسین می‌نازد همه‌جا زینب کبری به حسین می‌نازد "یاحسین" ذکر ولایی‌ست، خدا می‌داند "یاحسین" رمز رهایی‌ست خدا می‌داند "یاحسین" فیض خدایی‌ست، خدا می‌داند نه فقط عالم و آدم به حسین می‌نازد این شرف بس، که خدا هم به حسین می‌نازد فوق اندیشه و پندار و گمان است حسین مصطفی هر چه که فرموده همان است حسین چون علی مبتکر سیر زمان است حسین طبع (خوشزاد) حقیقت به حسین می‌نازد در سحرگاه قیامت به حسین می‌نازد مرحوم
خونِ خدا اگر شد، روزی نثار اسلام ماییم و سربلندی، در سایه‌سار اسلام دارد حقیقتِ امر، امروزه می‌درخشد آفاق پُر شد از نور آشکار اسلام آوازه‌ی شریعت، از هر مناره جاری‌ست چشم تمام دنیا، محو وقار اسلام بی شک اجابتِ حق، یعنی اجابتِ دوست لبیک یا حسین است، اول شعار اسلام جز بیرق حسینی، دین پرچمی ندارد نام و نشان مولا، شد اعتبار اسلام هیهات من الذله، از هر که بر نیاید این نقل قول باشد، از اقتدار اسلام اسلام از مُحرم دارد هر آنچه دارد بالا گرفته از لطفش کار و بار اسلام از قید جان گذشت و سر را گرفت بر دست هر کس که شد شبیه، او پاسدار اسلام لب‌های ما همیشه، گرم شهادتین است قرآن ما علی و، اسلام ما حسین است در جان شعرِ شیعی، بیت الغزل حسین است در مَردی و مُروّت، ضرب المثل حسین است چشم و زبان و جانِ پرورگار من اوست آیینه‌ی خدایِ عزّوجل حسین است گفتم حسین و کامم، شیرین شد از کرامت فریاد می‌زنم احلی من عسل حسین است رو می‌کنم به حقْ تا، رو می‌کنم به تربت حیَّ علی الصلاتم، حیَّ علی الحسین است دنیا بزرگواری مانند او ندارد  از قبل خلق سعدی، شیخ اَجلّ حسین است اسباب دستگاهش، هم احترام دارد آوازه‌ی هر آنچه طبل و کتل حسین است زرتشتی و مسیحی، زوار اربعینش بانیِ اتحادِ بینِ ملل حسین است ترس از ابد ندارم، بیم از لحد ندارم امید شیعیان از، صبح ازل حسین است در محضرش نگفتم سخت است مشکل من گفتم به مشکلاتِ خود راهِ حل حسین است با حُسن خلقِ آقا، از خَلق بی نیازم می‌گیرد آن که سائل را در بغل حسین است او حضرت کریم و، من همچنان فقیرم عیدی خود از آقا یک کربلا بگیرم این نو رسیده دُرِّ نایاب بود از اول وی نام دیگرش عشقِ ناب بود از اول بر سَرْ درِ رفیعِ جنت، جمال مولا پیش از شروع خلقت، در قاب بود از اول با اولین نگاهش، دل برده از ملائک گل خنده‌ی ملیحش، جذاب بود از اول پیشانی‌اش چو خورشید از عرش می‌درخشد مبهوت روی ماهش، مهتاب بود از اول بعد از امامتش نه، از صبح آفرینش ارباب زاده بود و، ارباب بود از اول تا سمت بارگاهش، من هم پری بگیرم این دل شبیه فطرس، بی تاب بود از اول دیدار حضرتش را اذن دخول باید زائر مؤدّبِ بر، آداب بود از اول ذریه‌اش شهیدِ گودال شد از آخر مردی که خود شهیدِ محراب بود از اول رودم به سمت دریا، با گریه رهسپارم از روضه نه ولیکن، از غصه حرف دارم چون کوه استواریم، وقتی حسین داریم ترس از کسی نداریم، وقتی حسین داریم یک اربعین شکوه خود را به رخ کشیدیم ۴۰ سال استواریم، وقتی حسین داریم از برکت ولایت، در صحت و سلامت تندیس اقتداریم، وقتی حسین داریم غرق صلابتیم و، دشمن حریف ما نیست پیروز کارزاریم، وقتی حسین داریم دشمن رجز بخواند، ما پشت‌مان نلرزد در جبهه پایداریم، وقتی حسین داریم هم خشم ما کُشنده، هم تیغ ما بُرنده از جنس ذوالفقاریم، وقتی حسین داریم حب الحسین یعنی، حکم برائت از نار همواره رستگاریم، وقتی حسین داریم هرکس که شد حسینی، نزد خدا عزیز است محبوب کردگاریم، وقتی حسین داریم با حسرت شهادت، حیف است که بمیریم عمری امیدواریم، وقتی حسین داریم "لطف حسین ما را تنها نمی‌گذارد گر خلق وا گذارند او وا نمی‌گذارد"