#داستان_بازرگان_و_طوطی 1 #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_84 قصه آن بازرگان كه به هندوستان به تجارت مى‏ رفت و پيغام دادن طوطى محبوس بطوطيان هندوستان‏ [بازرگانى طوطى قشنگى در قفس داشت.] [و عازم سفر هندوستان گرديد.] [در موقع رفتن به غلامان و كنيزان خود گفت هر كدام از شما هر چه مى ‏خواهيد بگوئيد تا وقت باز گشت از سفر براى شما بياورم.] [هر كس چيزى خواست و بازرگان وعده داد كه بياورد.] [به طوطى گفت تو چه مى ‏خواهى از هندوستان برايت بياورم.] [طوطى گفت در آن جا وقتى طوطيان هند را ديدى حال مرا به آنها بگو.] [بگو فلان طوطى كه اشتياق ديدن شما را دارد از قضا در قفس ما محبوس است.] [او بشما سلام رساند و از شما چاره جويى كرده راهنمايى خواست.] [گفت آيا سزاوار است كه من در حال اشتياق در ديار غربت با درد فراق هم آغوش شده جان بدهم.] [آيا سزاوار است كه شما با سبزه و درخت و گل و چمنزار خوش بوده من در بند باشم.] [آيا وفاى دوستان چنين است كه من در حبس و شما در بوستان باشيد.] [اقلا يك روز هنگام صبح كه در مرغزار با كمال بشاشت مشغول تفريح هستيد از اين مرغ زار ياد كنيد.] [براى اينكه ياد رفقا براى رفيق ميمنت رد خاصه وقتى كه اشتياق آنها بهم چون اشتياق ليلى و مجنون باشد.] [اى حريفان كه با محبوب خود باده گسارى مى‏ كنيد من از خون دل خود قدحها مى ‏نوشم.] [اگر مى‏ خواهيد داد مرا بدهيد قدحى هم بياد من بنوشيد.] [يا آن كه بياد من كه در خاك غلطيده ‏ام هنگام مى خوردن جرعه ‏اى هم از شراب خود بر خاك ريزيد.] [عجبا آن سوگندها و آن عهد و ميثاقها و آن وعده‏هايى كه از آن لبان شيرين شنيده ‏ام چه شد و كجا رفت‏] [اگر من بد كرده ‏ام كه بفراقم مبتلا كرده ‏ايد اگر بنده ‏اى بد بكند و جزاى بد بيند چه فرق ميان او و مولا توان يافت.] [اى آن كه اگر با حال خشم و جنگ بدى بر من روا دارى براى من از آواز و الحان خوش و آواز سيم هاى چنگ طرب انگيزتر است.] [اى آن كه جفايت بهتر از ملك و دولت و انتقامت از جان محبوبتر است.] [نار تو چنين است پس نورت چه خواهد بود و مجلس سور و سرورت چه قيامتى بپا خواهد كرد.] [جور تو چقدر شيرين است و تو بقدرى لطيف هستى كه كسى بكنه انديشه تو پى نمى‏برد.] [مى ‏نالم و مى ‏ترسم كه ناله مرا حمل بر زحمت درونيم كرده بحالم ترحم نموده جور خود را كمتر كند.] [من لطف و جور او را دوست دارم و عجب است كه عاشق دو چيز ضد يكديگر هستيم‏] [بخدا اگر اين خارى كه از او به دلم خليده رها شده به باغ و بستان روم چون بلبل ناله سر خواهم داد و از جدايى جورش خواهم ناليد.] [چه بلبل عجيبى دهان گشاده مى‏خواهد خار و گلستان را بخورد.] [اين بلبل نيست بلكه نهنگ آتشى است كه تمام ناخوشي هاى عشق در نظر او خوش است.] [او عاشق كل است و خود همان كل است و عاشق خويش است و خويشتن را همى ‏جويد.] 👈 ادامه دارد ... 🆔 @masnavei

#مثنوی_معنوی_دفتر_اول_84 https://eitaa.com/masnavei/820 #شرح صوتی https://www.nabavi.co/?p=43618