eitaa logo
#کانال_میثاق♥🇮🇷🇮🇷🇮🇷 ♥mesahg@🇮🇷🇮🇷🇮🇷
1.2هزار دنبال‌کننده
182.4هزار عکس
162.9هزار ویدیو
1.9هزار فایل
استقرار اسلام اصیل، دفاع از انقلاب اسلامی وحفظ ارزش های آن تااستقرار عدل و قسطmesahg@
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از 
🌴 🔴 تجلّی اصل پنجم در توصیه های سه گانه آقا... 🔻سردار حاج قاسم سلیمانی در مصاحبه اخیر خود در بیان خاطرات جنگ ۳۳ روزه گفت: " در اوج جنگ۳۳ روزه، مقام معظم رهبری پس از گزارش من در خصوص آخرین وضعیت لبنان در جمع روسای سه قوه و کارگزاران نظام سه نکته را مطرح کردند: 1⃣ این جنگ شبیه جنگ احزاب است. 2⃣ آماده بودن اسراییل برای حمله و پیش دستی کردن حزب الله و غافل گیر شدن رژیم صهیونیستی( قابل توجه اینکه قاسم سلیمانی گفتند این اطلاعات را من و سید نداشتیم) 3⃣ توصیه به خواندن دعای جوشن صغیر 🔺بیان و انتقال همین سه نکته به رزمندگان حزب الله، صحنه ی جنگ را به نفع حزب الله تغییر داد و نوید بخش پیروزی بزرگ برای حزب الله گردید. 🔹به توصیه های فوق میبایست بیشتر از یک دیالوگ ساده از یک مصاحبه تلویزیونی تامل کرد. در حقیقت توصیه های سه گانه فوق، تجلّی و نمود عینی ، ، در وجود مقام معظم رهبری است که در قانون اساسی بدان تصریح شده است (دقت شود). 🔹 اصل ۵ و ۱۰۹ قانون اساسی، دربرگیرنده شرایط و اوصاف رهبری می‌باشند. به موجب اصل پنجم: در زمان غیبت حضرت ولی عصر (عج) در جمهوری اسلامی ایران، ولایت امر و امامت امت بر عهده فقیه عادل و باتقوا، آگاه به زمان، شجاع، مدیر و مدبّر است. اصل یکصد و نهم، شرایط و صفات رهبر را در سه بند بیان نموده است: صلاحیت علمی لازم برای افتا در ابواب مختلف فقه،. عدالت و تقوای لازم برای رهبری امت اسلام، بینش صحیح سیاسی و اجتماعی، تدبیر، شجاعت، مدیریت و قدرت کافی برای رهبری. 🔻 خداوند را به نعمت ولایت و داشتن چنین رهبری شاکریم. « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ » «کارشناس تحلیلی وخبری ویژه ی نخبگان، اساتیددانشگاه وتحلیلگران👇 🇮🇷 https://eitaa.com/mesagh
🌹💫🌹💫🌹💫🌹💫🌹 💫 ⭕️نشاط و معنويت (بخش چهارم) 🔶هر كس ممكن است برداشت خاصی از مفهوم داشته باشد و متناسب با آن برای تحصيل و فراهم سازی مقدمات آن تلاش كند، امّا تعريفی كه با رويكرد دينی از «نشاط» سازگاری داشته باشد، اين است كه فرد در زندگی خود و داشته و از برخوردار باشد. 💠توصيه هایی برای شاد زيستن (۳) 8⃣خوشبختی خود را باور كنيد 🔷بزرگترين مشكل انسانهای بی نشاط و افسرده و ناراضی، اين است كه نه خودشان را باور كرده‌اند و نه خوشبختی و شاد زيستن خود را. انسانی كه خود را كند، ميتواند زندگی كند‌. ما بايد باور كنيم كه ميتوانيم بشويم و خوشبخت و شاد هستيم. چون ما خوشبخت و شاد آفريده شده‌ايم، باور كنيم كه زندگی زيبا و لذتبخش است. باور كنيم كه تابع انديشه‌های زيبای ماست، باور كنيم كه خداوند عاشق ماست و مهربانترين است. 9⃣برنامه‌ريزی و نظم در زندگی را فراموش نكنيم 🔷 و انضباط و داشتن در زندگی انسان، شادمانگی او را حفظ ميكند. و ، و هستند. آن قدر زياد است كه عليه السّلام به فرزندان خود ميفرمايند: «شما را به دو چيز توصيه ميكنم، اول ، دوم، در كارها. امروزه در دانش مديريت، به تأكيد جدی ميشود و هيچ فعاليتی بدون برنامه ريزی و عمل به آن برنامه، نتيجه‌ای مثبت نخواهد داشت. انسانهايی كه با عمل كنند، هم و پيروزی را در آغوش خواهند كشيد و هم زندگی شادمانه خواهند داشت. 🔟با تشريفات زائد و غلط خود را به زحمت نياندازيد 🔷راحت بودن در زندگی، موجب شادمانگی است. انسانها هر چه خود را با آداب و رسوم و و غلط به زحمت و عذاب می‌اندازند، همانقدر از دور ميشوند. خيلی از افراد زندگی ساده، زيبا و راحت را، بسيار مشكل، بغرنج و سخت ميكنند. سنتها و آداب اگر در مسير انسان باشند، بسيار نيز عزيز و قابل احترام هستند، ولی تشريفات زائد و غلط اصلاً قابل قبول نيستند. هر چه زندگی پيچيده‌تر و تشريفات بيشتر ميشود، تنشها و فشارهای روحی شدت می‌يابد. بنابراين، اگر ميخواهيم، بايد زائد را كنار گذاشته و خيلی راحت و خودمانی زندگی كنيم. ... منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم ✅🌴https://eitaa.com/mesagh ✅🌴 @mesagh
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) وضعیت مؤمنان راستین را در «آخرالزّمان» چگونه بیان می کند؟ 🔷 (ع) در آخرین بخش از خطبه ۱۰۳ به وضع و به تعبير ديگر: زمان پر شور و شرّى كه قبل از (عج) فرا مى رسد اشاره كرده، گاه ويژگى هاى مؤمنان را در آن زمان شرح مى دهد و گاه وضع اسلام و احكام و قوانين اسلامى را، مى فرمايد: «وَ ذلِكَ زَمَانٌ لَا يَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ؛ آن [زمان]، زمانى است كه هيچ كس از نجات نمى يابد، مگر كه بى نام و نشان است! اگر در حضور است، شناخته نمى شود و اگر غايب شود، كسى سراغ او را نمى گيرد!». بديهى است در زمان هايى كه ، را فرا مى گيرد و مديران و سردمداران اجتماع، افراد فاسد و آلوده هستند، و با شخصيّت، اگر چهره هاى شناخته شده اى باشند جبّاران، آنها را رها نمى كنند؛ يا بايد تسليم شان شوند و در رديف كارگزاران آنها قرار گيرند و يا در صورت مقاومت و امتناع، آنها را از ميان برمیدارند. بنابراين، صلاح كار و با شخصيّت در اين است كه گمنام و زندگى كنند، تا كسى به سراغ آنها نيايد. 🔷در عين حال اين گمنامى ظاهرى، چيزى از مقام آنها نمى كاهد و نقش معنوى خود را در جامعه خواهند داشت؛ از اين رو (ع) در ادامه سخن مى افزايد: «أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى، وَ أَعْلَامُ السُّرَى؛ [۱] آنها و نشانه هايى براى حركت در شب هاى تاريك رهروان راه حقّ اند». گر چه خاموشند، ولى راه و رسم آنها براى افراد آگاه و بيدار، سرمشق بزرگى است و به چراغ ها و نشانه هايى مى مانند كه در مسير مسافران نصب مى شود، تا در شب تاريك راه را گم نكنند و بى راهه نروند. سپس در توصيف اين گروه از مؤمنان مى افزايد: «لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَ لَا الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ؛ آنها در ميان مردم نمى كنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند». در پايان اين توصيف چنين مى فرمايد: «أُولَئِكَ يَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ، وَ يَكْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ؛ آنها كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمتش را به رويشان مى گشايد، و سختى ها و مشكلات را از آنان برطرف مى سازد!». اين تعبير نشان مى دهد كه در آن و ، خداوند عنايتش را از مؤمنان راستين - كه هدايتگر ديگرانند - بر نمى گيرد و آنان را از ، و حفظ مى كند. 🔷سپس در ادامه اين بحث، (ع) به پيشگويى صريح‌تر و توضيح بيشترى درباره آن زمان پرداخته، مى افزايد: «أَيُّهَا النَّاسُ! سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ [۲] فِيهِ الْإِسْلَامُ، كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ؛ اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرا مى رسد كه واژگون مى شود، همچون ظرفى كه واژگون شود و آنچه در آن است بريزد». تعبير به «يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ» كنايه لطيفى است از دگرگون شدن همه مفاهيم اسلام و از دست رفتن حقيقت آن؛ زيرا تشبيه به ظرفى شده كه معارف و قوانين و احكام و اخلاق اسلامى در آن جاى گرفته است و همانگونه كه اگر ظرف آب را وارونه كنند، هر چه در آن است مى ريزد، هم در آن زمان مى شود و محتواى خود را از دست مى دهد و تنها نامى از آن باقى مى ماند. نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده؛ تنها به نام آن قناعت كرده اند؛ نه اثرى از در آنها ديده مى شود، نه ، نه بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت؛ در ميان غوطه ورند و جز و و لذّات مادّى و شهواتِ حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند. پی نوشت: [۱] «سُرى» (بر وزن شما) به معناى راه رفتن در شب است. [۲] «يُكفأ» از مادّه «كَفأ» (بر وزن نفع) به معناى واژگون كردن است. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۴، ص ۴۲۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️ 🌸 ⭕️برکات امام زمان (عج) 🔷میگویند از وجود (عج) باید مثل استفاده کرد؛ مگر از خورشید پشت ابر هم می شود بهره برد؟ آری؛ در احادیث معتبری که پیرامون فلسفه و فایده وجود (ع) در به ما رسیده است، فواید گوناگونی را عنوان فرموده اند. (عج) و اهل زمین است. امامان معصوم (ع) و (عج) امان اهل زمین میباشند و اگر زمین از این حجت های الهی خالی بماند، دنیا و اهلش نابود خواهند شد؛ لذا وجود حضرت موجب برکات بسیاری می باشد. 🔷پيامبر اکرم (ص) در پاسخ به اين سؤال كه: آيا شيعه در زمان (عج)، از وجود او بهره مند مى شود؟ فرمودند: «إی و الّذی بَعَثَنی بالنّبوّةِ، إنّهم لَينتَفِعونَ بهِ، و يَستَضيؤونَ بنورِ وَلايتِهِ فی غَيبتهِ كانْتِفاعِ النّاسِ بالشَّمسِ و إنْ جَلّلَها السَّحابُ؛ [۱] آرى، سوگند به آن كه مرا به پيامبرى برانگيخت، آنان از وجود او بهره مند مى شوند، و در از او پرتو مى گيرند، همچنان كه مردم از خورشيدِ نهان در پسِ ابر، بهره مند مى شوند». [۱] خود (عج) در این باره می‌فرمایند: «همانطور که از خورشید در وقتی که توسط ابرها پنهان شده است بهره گیری میشود، از من نیز در ، به همان صورت بهره می برند و همانا من و زمین هستم، چنانکه ستارگان امان اهل آسمانند». [۲] 🔷دیگر این که سینه امام (عج) و روح بلندشان، صندوق حفظ آیین الهی است، که همه اصالت های نخستین و ویژگی های آسمانی دین را در خود نگاهداری میکند، تا دلایل الهی و نشانه های روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشی نگراید. از دیگر برکات وجود (عج) به مسلمین و تربیت گروه و آگاه است. ایمان و اعتقاد به امام غائب (عج) سبب مسلمانان نسبت به آینده پر مهر و صفای خویش، در امامشان میگردد. جامعه تشیع به اعتقاد خویش به وجود امام شاهد و زنده، هر لحظه انتظار بازگشت آن بزرگوار را می کشد. 🔷شیعه هر چند امام زمان (ع) را در میان خود نمی بیند، اما خود را جدا از آن وجود نازنین نمیداند. حضرت نیز همواره مراقب حال شیعیان خویش میباشند؛ چنانکه خودشان فرموده اند: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم؛ پس پیشه کنید تا از فتنه ای که به شما رو می آورد شما را نجات بخشیم». [۳] پس بنابراین هم قطعا فایده دارد، زیرا اولا کسی نمیتواند منکر وجود آن شود، ثانیاً خورشید پشت ابر، هم نور دارد و انرژی، او در زمین و گیاهان و انسان و... مؤثر است، زیرا تنها پوشش مختصری بر جمالش کشیده شده، که مانع آن نیست. تأثیر خورشید وجود (عج) بر عالم، بعنوان و محل جریان فیض الهی بر مردم هم قابل انکار نیست. پی نوشت‌ها: [۱] بحارالانوار ۸/۹۳/۵۲ [۲] کمال الدین و تمام النعمه (شیخ صدوق) ص ۴۸۵ [۳] احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۴۹۷ منبع: وبسایت پرسمان
هدایت شده از 
⭕️تقوا در کار (بخش اول) 🔹 در کار یعنی چه؟ چطور میتوانیم در کارهای تشکیلاتی تقوا را رعایت کنیم. «تقوا» ملکه ای نفسانی است که بر اثر آن، انسان از خود در برابر خداوند سبحان به شدت مراقبت می‌کند تا دچار لغزش رفتاری نشود. معنای اصطلاحی تقوا در کلام امام صادق (ع) خلاصه می‌شود: یعنی آنجا که خداوند دستور داده حاضر باشی، تو را غایب نبیند و آنجا که نهی کرده، تو را مشاهده نکند. [۱] شایسته است هر انسان مومنی در کار، به زیور تقوا آراسته باشد. 🔹امام علی (ع) می‌فرمايد: «تقوا چونان مرکب‌های فرمانبرداری است که سواران خود را عنان بر دست، وارد بهشت جاویدان می‌کند. آنچه بر اساس تقوا پایه‌گذاری شود، نابود نشود و کشتزاری که با تقوا آبیاری شود، تشنگی ندارد». کارکنان نیز با داشتن می‌توانند خود را از ارتکاب هرگونه نافرمانی، سستی و تنبلی، اسرافکاری، حیف و میل بیت‌المال، و از بین بردن حق دیگران مصون نگاه دارند. قرآن کریم می‌فرماید «کسی که پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند». 🔹امام علی (ع) نیز در این‌باره می‌فرمایند «کسی که را انتخاب کند، سختی‌ها از او دور می‌شوند. تلخی‌هایش، شیرین و فشار مشکلات و ناراحتی‌های زندگی او برطرف خواهد شد. مشکلات پیاپی و خسته کننده برایش آسان شده و مجد و بزرگیِ از دست رفته، چونان قطرات باران بر او فرو می‌بارند. رحمت بازداشته حق باز می‌شود و نعمت‌های الهی پس از فرونشستن، به جوشش می‌آید و برکاتِ تقلیل یافته فزونی می‌گیرد». ... پی نوشت؛ [۱] بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۲۸۵ منبع؛ پرسمان 🆔 @mesagh 🇮🇷 🇮🇷
هدایت شده از 
⭕️امام حسن عسكرى عليه السلام:  🔸إتَّقُوا اللهَ و كُونوا لَنا زَينا و لا تَكوُنوا عَلَينا شَينا. 🔹 پيشه كنيد و مايه زينت ما باشيد، نه مايه سرشكستگى ما. 📕بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۷۲ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🛑📢 با_انتشار_مطالب_از_ما_حمایت_کنید 🆔 @mesagh
هدایت شده از 
⭕️امام حسین علیه‌ السلام 🔸«اُوصِيكُم بِتَقوَى اللهِ فَإنَّ اللهَ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن يُحَوِّلَهُ عَمّا يَكرَهُ إلى ما يُحِبُّ و يَرزُقَهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِب»ُ؛ 🔹«شما را به سفارش میكنم؛ زيرا خدا ضمانت داده كسى را كه تقواى الهى پيشه سازد، از آنچه ناخوش می دارد، به آنچه خوش می دارد انتقال دهد، و از جايى كه گمان نمى برد، روزى اش دهد. 📕گزیده تحف العقول، ج۱، ص۳۷
هدایت شده از 
سیره حکومتی امام على (ع) در برخورد با بازاریان و کسبه چگونه بود؟ 🔹مطابق آنچه كه مرحوم كلينى در كتاب شريف «كافی» آورده است: اميرالمؤمنين (عليه السلام) هر روز صبح اوّل وقت به بازار مى آمد و بر كار مغازه داران و داد و ستد نظارت مى نمود و از مفاسد اقتصادى پيشگيرى مى كرد. آن حضرت تازيانه اى نيز در دست داشت تا افراد سركش بترسند، و سركشى و تمرّد نكنند. آن حضرت در ابتداى مى ايستاد و در ضمن جملاتى كوتاه كسبه بازار را نصيحت نموده، آنها را به وظايفشان آشنا مى كرد. بازاريان با شنيدن صداى مولى دست از كار كشيده و به سخنان آن حضرت گوش جان مى سپردند: «يَا مَعْشَرَ التُّجَّارِ اِتَّقُوا اللهَ؛ اى و اى كسبه! پيشه كنيد». سپس در ضمن جملاتى كوتاه و شفّاف امّا عميق و پرمعنا ده سفارش به آنها مى فرمود: 1⃣«قَدِّمُوا الْإِسْتِخَارَةَ»؛ (اى اهل بازار! خير را از خداوند متعال مسئلت كنيد). مغازه و كارخانه و شركت و زمين كشاورزى و ماشين و اداره و مانند آن، ابزار و وسيله است. خير را از مسبّب الاسباب و وسيله ساز طلب نماييد. 2⃣«وَ تَبَرَّكُوا بِالسُّهُولَةِ»؛ (سختگيرى نكنيد و آسان بگيريد). با مردم كنار بياييد چرا كه در سهولت و تركِ سختگيرى است. 3⃣«وَ اقْتَرِبُوا مِنَ الْمُبْتَاعِينَ»؛ (به مشتريان نزديك شويد). سخنانى از قبيل «قيمت هاى ما مقطوع است» و «يك كلام» و مانند اينها كه باعث دورى مشتريان مى شود نگوييد. 4⃣«وَ تَزَيَّنُوا بِالْحِلْمِ»؛ (صبر و حوصله داشته باشيد). اگر مشترى جنس مغازه شما را نپسنديد و خريد نكرد عصبانى نشويد و بد و بيراه نگوييد. 5⃣«وَ تَنَاهَوْا عَنِ الْيَمِينِ»؛ (از به هنگام معامله خوددارى كنيد). خداوند بزرگتر از آن است كه او را وسيله رسيدن به منافع مادّى قرار دهيد. 6⃣«وَ جَانِبُوا الْكَذِبَ»؛ (و از دروغ گفتن بپرهيزيد). متأسفانه دروغ ابزار كار بعضى از كسبه و تجّار است، تا آنجا كه كاسبى كردن را بدون دروغ امكان پذير نمى دانند. بايد توجّه داشته باشيم كه دروغ گفتن گاه زبانى است و گاه عملى. اجناس داخلى را برچسب خارجى زدن و فروختن آن به عنوان جنس خارجى نوعى دروغ است. غشّ در معامله نيز خود دروغ محسوب مى شود. 7⃣«وَ تَجَافَوْا عَنِ الظُّلْمِ»؛ (ظلم و ستم نكنيد). به قانع باشيد؛ زيرا سود غيرعادلانه هر چند زياد هم باشد؛ ولى بركت ندارد، صرف دارو و دكتر مى شود. 8⃣«وَ أَنْصِفُوا الْمَظْلُومِينَ»؛ (نسبت به افراد مظلوم انصاف داشته باشيد). رعايت حال افراد مظلوم و كم درآمد را بكنيد، تا خداوند نيز رعايت حال شما را بكند. 9⃣«وَ لَا تَقْرَبُوا الرِّبَا»؛ (نزديك ربا نشويد). نه تنها آلوده نشويد؛ بلكه نزديك آن هم نرويد. 🔟«وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْمِيزانَ»؛ (كم فروشى نكنيد)».‌ [۱] به گونه اى نباشد كه داراى دو وزنه باشيد. براى خريد كالا از وزنه كامل و براى فروش آن از وزنه ناقص استفاده كنيد. 🔸آرى! اين است روش اسلام و دستور اسلام براى تجارت و كسب درآمد از راه حلال، كه از زبان مولى الموحدين، اميرالمؤمنين امام علی (عليه السلام) نقل شده است. پی نوشت‌ها؛ [۱] الكافی، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏، دار الكتب الإسلاميه، چ چهارم، ج ‏۵، ص ۱۵۱ (باب آداب التجارة) 📕داستان ياران، مكارم شيرازى، ناصر، ‏مدرسه امام على بن ابيطالب(ع)، ‏چ اول‏، ص ۲۰۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
هدایت شده از 
🛑📢امام علی (علیه السلام) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، چه دستوراتى را به عنوان عصاره همه فضيلت ها معرفی كرده است؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ ، هاى روح پرور و سازنده خود را آغاز مى كند و در عبارات كوتاه به فرزندش مى دهد؛ دستوراتى كه عصاره همه هاست مى فرمايد: «فَإِنِّي أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللهِ - أَيْ بُنَيَّ - وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ». (پسرم تو را به و التزام به و آباد كردن و روحت با ذكرش و چنگ زدن به توصيه مى كنم). 🔹سفارش به همان سفارشى است كه همه و سرآغاز برنامه هاى خود بعد از ايمان به پروردگار قرار داده اند؛ همان كه زاد و راه و ملاك فضيلت و برترى انسان ها بر يكديگر و است. به معناى و پرهيز از هرگونه و احساس مسئوليّت در پيشگاه پروردگار كه در ميان انسان و ايجاد مى كند. مرحله ادناى آن عدالت و مرحله اعلاى آن عصمت است. 🔹در دومين دستور به التزام به اشاره مى كند، همان چيزى كه بارها در به عنوان (اَطِيعُوا اللهَ) آمده و از ميوه هاى درخت پربار . تعبير به «عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ» اشاره به اهمّيّت است كه بدون آن، خانه قلب ويران مى شود، و جولانگاه لشكر شيطان. «قرآن مجيد» مى فرمايد: «أَلَا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»؛ [۱] هم آبادى ها و هم آن در سايه ؛ نه تنها ـ هرچند ذكر لفظى هم بسيار مهم است ـ بلكه آن گونه كه در روايات وارد شده، 🔹كه (عليه السلام) فرمود: «سه چيز است كه انجام آن از مشكل ترين كارهاست» و سومين آن را «ذِكْرُ اللهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»؛ (ذكر خدا در هر حال) بيان فرمود، سپس در تفسير چنين مى فرمايد: «وَ هُوَ أَنْ يَذْكُرَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الْمَعْصِيَةِ يَهُمُّ بِهَا فَيَحُولُ ذِكْرُ اللهِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ تِلْكَ الْمَعْصِيَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: (إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُون‏َ)[۲]». [۳] 🔹ترجمه روایت: ( آن است كه چون تصميمى بر مى گيرد، عزّ و جلّ را ياد كند و ميان او و آن حائل شود، و اين همان چيزى است كه خداوند عزّ و جلّ [در قرآن] فرموده است: هنگامى كه گرفتار وسوسه هاى شوند، به ياد [خدا و پاداش و كيفر او] مى افتند؛ و [در پرتو ياد او، راه حق را مى بينند و] ناگهان مى شوند). 🔹و تعبير به «الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ» اشاره به چنگ زدن به است كه همه در آن هست و در خود «قرآن» به آن اشاره شده است: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَ لَا تَفَرَّقُوا»؛ [۴] (و همگى به [قرآن، و هرگونه وحدت الهى]، و پراكنده نشويد). مى دانيم براى در آيه شريفه مزبور، معانى بسيارى ذكر كرده اند؛ بعضى از مفسّران آن را اشاره به ، بعضى اشاره به و بعضى گفته اند كه منظور و (عليهم السلام) است، 🔹ولى در ميان اين تفاسير اختلافى نيست؛ زيرا به معناى ارتباط با خداست كه تمام اينها را شامل مى شود. به همين دليل (عليه السلام) در ادامه اين سخن مى فرمايد: «وَ أَيُّ سَبَبٍ أَوْثَقُ مِنْ سَبَبٍ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللهِ إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ بِهِ». (و كدام وسيله مى تواند ميان تو و خداوند مطمئن تر از باشد اگر به آن چنگ زنى و دامان آن را بگيرى؟). تعبير به (ريسمان و طناب) اشاره به اين است كه چون بدون در قعر چاه طبيعت گرفتار است، لازم است كه به آن زند و از آن چاه در آيد و اين ريسمان همان ، و است. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره رعد، آيه ۲۸ [۲] سوره اعراف، آيه ۲۰۱ [۳] الخصال‏، ابن بابويه، جامعه مدرسين‏، قم، ۱۳۶۲ش، چ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۱۳۱ [۴] سوره آل عمران، آيه ۱۰۳ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۹، ص ۴۷۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
هدایت شده از 
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) وضعیت مؤمنان راستین را در «آخرالزّمان» چگونه بیان می کند؟ 🔹 (ع) در آخرین بخش از خطبه ۱۰۳ به وضع و به تعبير ديگر: زمان پر شور و شرّى كه قبل از (عج) فرا مى رسد اشاره كرده، گاه را در آن زمان شرح مى دهد، و گاه وضع و و قوانين اسلامى را، مى فرمايد: «وَ ذلِكَ زَمَانٌ لَا يَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ؛ آن [زمان]، زمانى است كه هيچ كس از نجات نمى يابد، مگر كه بى نام و نشان است! اگر در حضور است، شناخته نمى شود و اگر غايب شود، كسى سراغ او را نمى گيرد!». 🔹بديهى است در زمان هايى كه ، را فرا مى گيرد و مديران و سردمداران اجتماع، افراد فاسد و آلوده هستند، و با شخصيّت، اگر چهره هاى شناخته شده اى باشند ، آنها را رها نمى كنند؛ يا بايد تسليم شان شوند و در رديف كارگزاران آنها قرار گيرند و يا در صورت مقاومت و امتناع، آنها را از ميان برمیدارند. بنابراين، صلاح كار و با شخصيّت در اين است كه و دور از شهرت زندگى كنند، تا كسى به سراغ آنها نيايد. 🔹در عين حال اين گمنامى ظاهرى، چيزى از مقام آنها نمى كاهد و خود را در جامعه خواهند داشت؛ از اين رو (ع) در ادامه سخن مى افزايد: «أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى، وَ أَعْلَامُ السُّرَى؛ [۱] آنها و نشانه هايى براى حركت در شب هاى تاريك رهروان راه حقّ اند». گرچه خاموشند، ولى راه و براى افراد آگاه و بيدار، است و به چراغ ها و نشانه هايى مى مانند كه در مسير مسافران نصب مى شود، تا در شب تاريك راه را گم نكنند و بى راهه نروند. 🔹سپس در توصيف اين گروه از مى افزايد: «لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَ لَا الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ؛ آنها در ميان مردم اظهار وجود نمى كنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند». در پايان اين توصيف چنين مى فرمايد: «أُولَئِكَ يَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ، وَ يَكْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ؛ آنها كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمتش را به روی‌شان مى گشايد، و سختى ها و مشكلات را از آنان برطرف مى سازد!». اين تعبير نشان مى دهد كه در آن و طوفانى، خداوند عنايتش را از - كه هدايتگر ديگرانند - بر نمیگیرد و آنان را از شرّ ، دوران و زمان حفظ مى كند. 🔹سپس در ادامه اين بحث، (ع) به پيشگويى صريح‌تر و توضيح بيشترى درباره آن زمان پرداخته، مى افزايد: «أَيُّهَا النَّاسُ! سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ [۲] فِيهِ الْإِسْلَامُ، كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ؛ اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرا مى رسد كه واژگون مى شود، همچون ظرفى كه واژگون شود و آنچه در آن است بريزد». تعبير به «يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ» كنايه لطيفى است از دگرگون شدن همه و از دست رفتن حقيقت آن؛ 🔹زيرا تشبيه به ظرفى شده كه معارف و قوانين و احكام و اخلاق اسلامى در آن جاى گرفته است و همانگونه كه اگر ظرف آب را وارونه كنند، هر چه در آن است مى ريزد، هم در آن زمان مى شود و محتواى خود را از دست مى دهد و تنها نامى از آن باقى مى ماند. نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده؛ بسيارى از تنها به نام آن قناعت كرده اند؛ نه اثرى از در آنها ديده مى شود، نه ، نه بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت؛ در ميان غوطه ورند و جز و و و شهواتِ حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند. پی نوشت: [۱] «سُرى» (بر وزن شما) به معناى راه رفتن در شب است. [۲] «يُكفأ» از مادّه «كَفأ» (بر وزن نفع) به معناى واژگون كردن است. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۴، ص ۴۲۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)