eitaa logo
کانال نوای عاشقان
16.5هزار دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
1.4هزار ویدیو
381 فایل
﷽ 📚کاملترین مرجع اشعار برای مداحان 📑کپی مطالب با ذکر منبع موجب رضایت اهل‌بیت می‌باشد. 📩شاعران گرامی اگرتمایل به همکاری داشته باشید میتوانید،با بنده؛️مرتبط بشوید 🌻༎شرائط |تـبادلات @h_salehi6
مشاهده در ایتا
دانلود
Z0000079.MP3
6.79M
◾نوحۂ مراسم ختم مادر◾ دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) بی تو نداره این دل تاب و توانِ ماندن دنیا مرا تو سوختی آتش زدی به خِرمن دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) بی مادری چه سخته دردیست خانمانسوز هر کس نداره مادر آهی کشیده جانسوز دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) بهرت عزا بگیرم ای مادرِ عزیزم میمیرم از فراقت من اشکِ غم بریزم دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) ای دل بنال از این درد مادر درون خاکه از بس که غصه خوردم قلبم که چاک چاکه دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) یادت بخیر عزیزم جای تو گشته خالی از بس که گریه کردم دیگر نمانده حالی دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) دردت دوا نگردید رفتی به حالِ خسته مرا به کی سپردی ببین دلم شکسته دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) دیدار ما قیامت دیگر تو را نبینم خواهم زِ روی ماهت من یک گلی بچینم دنیا وفا نداره، مادر بیا دوباره(2) خدا بده تو صبرم از بهرِ داغِ مادر (هستی) بگو زِ دردم (پرویزی)خوانَد از بَر دنیا وفا نداره،مادر بیا دوباره(2) 👈🏻اجرای سبک: استاد پرویزی🎙️ 👈🏻سراینده شعر: علیمحمدی📝
Z0000083.MP3
3.93M
نوحه شور تشییع مادر ☑️ 👤 حضرت فاطمه زهرا (س) ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره مادر عزیزُم عزای مادره ستون قلبم عزای مادره عزیزه جونُم عزای مادره امشب به خاکه عزای مادره دلِ مو چاکه عزای مادره سه وقت نمازش عزای مادره راز و نیازش عزای مادره همدم زهرا عزای مادره ای واویلا عزای مادره همسر مولا عزای مادره ای واویلا عزای مادره علی تنها عزای مادره ای واویلا عزای مادره زینب بی یار عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره زینب غم بار عزای مادره زینب تنها عزای مادره ای واویلا عزای مادره زینب محزون عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره زینب دلخون عزای مادره ای واویلا عزای مادره دفن شبانه عزای مادره ای واویلا عزای مادره طفلان گریان عزای مادره ای واویلا عزای مادره لا درو دیوار عزای مادره پهلو شکسته عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره صورت نیلی عزای مادره ای واویلا عزای مادره ضربت سیلی عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره پهلو شکسته عزای مادره ای واویلا عزای مادره مادر حسنین عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره مادر زینبین عزای مادره ای واویلا عزای مادره شهر مدینه عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره ای واویلا عزای مادره مادر پشت در عزای مادره ناله ی حیدر عزای مادره طفلان حیدر عزای مادره غم یتیمی عزای مادره وداع طفلان عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره
Z0000085.MP3
10.04M
شمیم عطرِ گلهایی تو مادر امید جان و دلهایی تو مادر بخواب آسوده و آرام دیگر بدان مهمان زهرایی تو مادر نگیرد سینه ام آرام مادر بُوَد در موجی از آلام مادر بیادت مجلس ترحیم برپاست به جمعه سید الایام مادر ◾مجلس ، مجلسِ یه مادرِ مؤمنه و مهربون و دلسوز به نام مرحومه مغفوره مشهدی طلا حسینی بر پا شده اونایی که داغ مادر دیدن، داغ خواهر دیدن، داغ عزیز دیدن، گوشه و کنار منو حلال کنن، مادر چراغ خونه س، مادر غمخوار بچه هاشه، اگه مشکلی برات پیش بیاد دلت خوشه مادر داری محرم راز داری، میری باهاش درد و دل میکنی ولی وای به روزی که مادر از دنیا بره ، تمام غصه های عالم رو دوشت میشینه میخوام یه جمله از زبان فرزندان این مادر عزیز بگم الهی هیچ دختری داغ مادر نبینه الهی هیچ برادری چشمش به راه نمونه ، الهی هیچ کس نبینه غم مرگ یه خواهر امروز اون که داغ مادر دیده ، داغ عزیزه مهربونشو دیده این درد رو خوب میفهمه ، این درد رو خوب حس میکنه مادرِ عزیز سخته ندیدنت، دارم میبینم آقا زاده ها دارن گریه میکنن ، صدای دختراشو دارم میشنوم، به واللهِ خیلی سخته آخه مثل مادر دیگه تو دنیا پیدا نمیشه آی مردم الهی هیچ خونه ای بی مادر نمونه امروز میخوام از زبون اون دخترایی که داغ مادر دیدن یه لالایی بخونم لالالالا لالالالا لالایی عزیزه مهربونم در کجایی آی لالا لالا گُلِ آفتاب پرستُم عجب داغی گذاشتی پشت دستُم سیاهه مثل شو این آسمونُم گرفته بوی غم سرتا بجونم چه خاکی بر سرُم باید بریزُم گرفتار اجل شد مهربونُم غریب مادر حسین، عزیز مادر حسین، هر کجای این مجلس نشستی بلند بگو یا زهرا یا زهرا یا زهرا
. مبهم شده مانند تصویرتو تصویرم توکشته ی اشکی و من؛ اشک است تقصیرم آسان گرفتی امتحان عشق را از من آغوش خود را باز کن، من سخت میگیرم جز گیسوان سوخته شاهد نیاوردم من شمع دنیا آمدم پروانه میمیرم من با تو آخرسر، سریک سفره مهمانم تو بوی نان داری و من از زندگی سیرم شانه به مویم میزنم اما گره خورده با گیسوان سوخته هرروز درگیرم مثل غروب کنج ویرانه پدرجان از دست بزرگ و کوچک این شهر دلگیرم دیشب کسی خرما و نان آورد، رد کردم گفتم به او خیلی کتک خوردم دگر سیرم طی شد تمام کودکی هایم کنار شمر حالا سراغم آمدی حاال که من پیرم؟! من گریه کردم جای من عمه کتک خورده خسته شدم از بس که اینجا دست و پا گیرم هر جا سراغت را گرفتم زجر من را زد خوب است اینجایی سراغت را نمی‌گیرم من که گرفته گیسویم دست عوالم را موی مرا پیچیده دستش محض تأخیرم تا آمدم پیش خودت راحت شدم بابا اما رباب آشفته شد هنگام تطهیرم ..┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═┅
4_6046105005373525168.mp3
1.04M
. شریفه بنت مجتبا / حبیبه ی آل حسن تویی به درد ما دوا / طبیبه ی آل حسن اگه امام حسن حرم نداره اما تو داری گنبد و مناره هرکی مریض داره جای مدینه مریضشو تو حرمت میاره مولاتی یا بنت الحسن شریفه ....... مریض لاعلاجمو / علاج من تو کربلاس با یک امیدی اومدم/ برات من دست شماس میام میون روضتون میشینم تو مجلس تو میزنم به سینم اگر عنایتی کنی تو بی بی دوباره من زائر اربعینم ....... فدای قلب خسته و / فدای اشک و ناله هات دیدی که رفت رو نیزه ها/ سر همه برادرات وقتی که خیمه ها می رفت به غارت تو هم شنیدی طعنه و جسارت تو رو مثه رقیه و سکینه با دست بسته بردنت اسارت ....... تو رو تو صحرا کشیدن / با پای پر از آبله جون تو هم به لب رسید / از خنده های حرمله تو قتلگاه تو دیدی ازدحامو دیدی رو نیزه ها سر امامو از قافله جاموندی و نبودی تا ببینی مصیبتای شامو ✍ ..................... 🏴اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّة🏴 ۲۱ تا ۲۳ محرم ایام شهادت سیده شریفه دختر امام حسن مجتبی علیماسلام است بانوی جلیل القدری که همراه اسرای کربلا بعد از واقعه عاشورا از کربلا به کوفه آورده شد و در مسیر کوفه به شام، در نزدیکی شهر حلّه در فاصله 30 کیلومتری از کربلا، از شدّت مصائب و سختی هایی که دیدند، از ادامه سفر با اسرا بازماند و به شهادت رسید و بدن مطهرشان در همانجا دفن شد در عراق به سبب کثرت معجزاتی که از سیده شریفه سلام الله علیها صادر شده است ایشان را طبیبه اهلبیت میخوانند @navaye_asheghaan
4_6046105005373525172.mp3
861.5K
. ای کعبه امید من بی بی شریفه مولاتی یا بنت الحسن بی بی شریفه پناه هر مریض و ؛ درمانده از قدیمه این پدر کریم و ؛ این دخترِ کریمه یا حضرت شریفه ؛ یا حضرت شریفه ....... هیچ کسی ناامید از این در نگشته از این حرم با دست خالی بر نگشته چشم امیدِ عالم ؛ بر درِ این حریمه پدر کریم که باشه ؛ دختر میشه کریمه یا حضرت شریفه ؛ یا حضرت شریفه ..... هر کی میاد تو حرمت دل بیقراره دختر حرم داره پدر حرم نداره از ما فقط گدایی ؛ از تو کرم می آید بوی حسن همیشه ؛ از این حرم می آید یا حضرت شریفه ؛ یا حضرت شریفه ...... تو دیده ای دامادی قاسم عزا شد برادرت پامال سمّ اسبها شد تو دیده ای عمویت ؛ در بین دشمن افتاد تو دیده ای که دست ؛ عبدالله از تن افتاد یا حضرت شریفه ؛ یا حضرت شریفه ....... با عمه های خود شدی مهمان کوفه خوابیدی  با رقیه در زندان کوفه آزار کوفه دیدی ؛ آزار شام را نه بازار کوفه دیدی ؛ بازار شام را نه یا حضرت شریفه ؛ یا حضرت شریفه @navaye_asheghaan
Z0000083.MP3
3.93M
نوحه شور تشییع مادر ☑️ 👤 حضرت فاطمه زهرا (س) ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره مادر عزیزُم عزای مادره ستون قلبم عزای مادره عزیزه جونُم عزای مادره امشب به خاکه عزای مادره دلِ مو چاکه عزای مادره سه وقت نمازش عزای مادره راز و نیازش عزای مادره همدم زهرا عزای مادره ای واویلا عزای مادره همسر مولا عزای مادره ای واویلا عزای مادره علی تنها عزای مادره ای واویلا عزای مادره زینب بی یار عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره زینب غم بار عزای مادره زینب تنها عزای مادره ای واویلا عزای مادره زینب محزون عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره زینب دلخون عزای مادره ای واویلا عزای مادره دفن شبانه عزای مادره ای واویلا عزای مادره طفلان گریان عزای مادره ای واویلا عزای مادره لا درو دیوار عزای مادره پهلو شکسته عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره صورت نیلی عزای مادره ای واویلا عزای مادره ضربت سیلی عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره پهلو شکسته عزای مادره ای واویلا عزای مادره مادر حسنین عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره مادر زینبین عزای مادره ای واویلا عزای مادره شهر مدینه عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره ای واویلا عزای مادره مادر پشت در عزای مادره ناله ی حیدر عزای مادره طفلان حیدر عزای مادره غم یتیمی عزای مادره وداع طفلان عزای مادره ای واویلا عزای مادره صد واویلا عزای مادره
. کاروان اربعين آنچه از من خواستي، با کاروان آورده‏ ام يک گلستان گل به رسم ارمغان آورده‏ ام از در و ديوار عالم فتنه مي‏باريد و من بي‏پناهان را بدين دارالامان آورده‏ ام اندراين ره از جرس هم بانگ ياري برنخاست کاروان را تا بدينجا با فغان آورده‏ ام بس که من منزل به منزل در غمت ناليده‏ ام همرهان خويش را چون خود به جان آورده‏ ام تا نگويي زين سفر با دست خالي آمدم يک جهان درد و غم و سوز نهان آورده‏ ام قصه‏ي ويرنه‏ي شام ار نپرسي خوشتر است چون از آن گلزار، پيغام خزان آورده‏ ام خرمني موي سپيد و دامني خون جگر پيکري بي‏جان و جسمي ناتوان آورده‏ ام ديده بودم با يتيمان مهرباني مي‏کني اين يتيمان را به سوي آستان آورده‏ ام ديده بود تشنگي از دل قرارت برده بود از برايت دامني اشک روان آورده‏ ام تا به دشت نينوا بهرت عزاداري کنم يک نيستان ناله و آه و فغان آورده‏ ام تا نثارت سازم و گردم بلاگردان تو در کف خود از برايت نقد جان آورده‏ ام نقد جان را ارزشي نبود، ولي شادم چون مور هديه‏يي سوي سليمان زمان آورده‏ ام تا دل مهر آفرينت را نرنجانم ز درد گوشه‏يي از درد دل را بر زبان آورده‏ ام هاتفي «پروانه» را مي‏گفت کز اين مرثيت در فغان، اهل زمين و آسمان آورده‏ ام . «پروانه» .
. سلام_الله_علیها ۷۶۸ من شریفه بر کریم آل طاها دخترم هم ز مریم هم‌ز ساره هم‌ ز حوا برترم گاه بر دامان زینب گه به آغوش حسین من در این سن کمم از آسمانی ها سرم همچو جد خود علی مشگل گشای عالمم من به تنهایی خودم کُلّ حوائج را درم دردهایش را دواو مرهمم برزخمهایش هرکه در عمرش فقط یکبار گشته زائرم هر که گرید در غمم امروز،فردا غم ندارد چون که من در روز محشر خود شفیع محشرم بین راه کوفه صد بار از مصیبت خم شدم کس نمی داند چه دیدم یا چه آمد برسرم آنقدر گویم که با صورت فتادم‌بر زمین زیر پای ناقه ها لِه شد تمام پیکرم پیکرم را عمه زینب روی دست خود گرفت دید حتی تن نمانده از وجود لاغرم شائق این غم را برای اهل دل تنها بگو که تنم شد پای تاسر مثل زهرا مادرم .
. سلام_الله_علیها ۷۷۱ در کربلا چها که کشیدم ز دست ظلم دیدم هزار داغ ولی باورم نبود یکعمر بوسه زد به سر و صورتم عمو بعد از عمو حسین کسی یاورم نبود عمه به جای من کتک از دست شمر خورد جز او کسی به فکر دل مضطرم نبود **** دیدم رباب را که کمان تر شد از کمان می‌دید روی نیزه سر شیرخواره بود در قتلگاه جسم عموجانِ من حسین در زیر پای مرکب و چندین سواره بود چیزی نمانده بود از آن جسم چاک چاک دیدم به چشم خویش تنش پاره پاره بود **** نازک تر از تن عموی من تنِ من است پای شتر کجا و تن دخترِ حسن با کعب نی زدند مرا بس‌که کوفیان جسمم کبود گشته چنان مادرِ حسن ✍ .
برای دختر مظلومه امام حسن مجتبی (علیهما السلام) باز دل در سینه پرپر می‌زند دست حاجت گشته بر در می‌زند سوی حله می‌رود با پای دل پُر نموده شهر را زآوای دل دُر ز دُرج دیده ریزد دمبدم بسته احرام توسل تا حرم ما ز سنگ غصه بشکسته پریم یا شریفه! الدخیل بنت الکریم رو سِیَه هستم اگر چه رو زدم رو به‌خاک درگه بانو زدم ای طبیبه از تو می‌خواهم شفا گشته‌ام بیمار هجر کربلا دردِ بی درمان فراق کربلاست دردمندم، چاره دردست شماست ناسپاسی علت هجران ماست ما علیل و این حرم دارالشفاست دیده‌ی دریایی‌ام سوی شماست ای کریمه! دست تو مشکل گشاست ای ز داغ کربلا افروخته ای میان خیمه مویت سوخته ای گل نیلوفر باغ حسن ای کتاب خاطرات پر محن ای لبت از تشنه کامی گشته چاک بارها غش کرده افتادی بخاک با عمو بودی شریک غصه‌ها از برادر دیده‌ای دست جدا پیکر پاشیده دیدی آه آه او کنار علقمه، تو قتلگاه تا تن قاسم شد از کین توتیا با زُبیده بسته‌ای از خون حنا دفتر غم‌های تو بی خاتمه است خاطرات تو شبیه فاطمه است چهره‌ی نیلی ز سیلی وای من ارغوانی یاس گلزار حسن دست‌هایت بسته با زنجیر شد مادرت از غصه‌هایت پیر شد کوفه، زندان، مجلس ابن زیاد یاس زرد و این همه بیداد؛ داد با سکینه هم‌طراز ماتمی با رقیه نیز غمخوار غمی ای نشان اقتدار مرتضی ای مدال افتخار مجتبی ماجرای حله بی تابت نمود شمع آل مجتبی آبت نمود آه زینب بیقرار غم شده یک گل دیگر ز باغش کم شده لاله‌ی پرپر که خفتی زیر گل حله شد میعادگاه اهل دل باب فیض خویش برمن سد مکن این گدا را دست خالی رد مکن من صله می خواهم ازدست شما «کربلا یا کربلا یا کربلا» ✍
برای دختر مظلومه امام حسن مجتبی (علیهما السلام) در شهر حله دختری از آل مصطفی زد خیمه‌ای به وسعت تاریخ کربلا دختی شریف از شَجَرِ پاک فاطمه طفلی عفیف، میوه‌ای از باغ مرتضی بوی مدینه می‌رسد از حله بر مشام انگار آرَمیده در این خاک مجتبی بوی حسین می‌وزد از ناله‌های او خیلی گریست در غم سلطان سر جدا نامش شریفه، مرتبتش برتر از شرف صحنش بهشت، خاک درش برتر از طلا شهرت طبیبه، معنیِ "مَنْ اِسْمُهُ دَواْ" خصلت کریمه، جلوه‌ای از "ذِکْرُهُ شفا" عجز طبیب را به حضورش بیاورید زیرا که اوست داروی هر درد بی دوا قلبش رئوف و دست عنایات او بسیط روحش لطیف و وارث سرچشمه‌ی سخا چون پا به طوف مرقد پاکش گذاشتی یک "رَبَّنا" بگو و ببین شرح "آتِنا" رأس برادران به روی نیزه دید و گفت خواهر فدای همت مردانه‌ی شما شد کشته از جفای گروهی سیاه دل در آن اسارتی که شرر زد به ماسوا ✍
برای دختر مظلومه امام حسن مجتبی (علیهما السلام) سال‌ها به غیر احتشام ندیدی محترمی غیر احترام ندیدی بیم کجا داشتی ز جنگ و حوادث صلح پدر را به جز قیام ندیدی ای که سلامت رسیده از تو به عالم بعد کربلا دگر سلام ندیدی ای که طبیبی به درد غربت مردم زخم گرفتی و التیام ندیدی نان خور اجداد تو فقیر و اسیرند وقت اسارت ولی طعام ندیدی شب شده روزت اگر چه از غم کوفه شکر خدا کن که روز شام ندیدی نای عمو دیده‌ای اگر چه سر نی چوب به روی لب امام ندیدی شکر خدا کن نرفته‌ای به خرابه شکر خدا مجلس حرام ندیدی ✍
برای دختر مظلومه امام حسن مجتبی (علیهما السلام) چه دردی آمده در این حرم دوا نشده؟ چه حاجتی به نگاه شما روا نشده؟ که بوده است گرفتارِ آبرومندی که در پناه تو از بندها رها نشده؟ که بوده است غریبی که سویت آمده و تمام عمر در این خانه آشنا نشده؟ که بوده است که گفته گره به کارش هست وبعد از آن گره از کارهاش وا نشده؟ که آمده‌ست به سوی طبیبه‌ی مظلوم که عاشقانه به این عشق مبتلا نشده؟ که آمده‌ست به کوی شریفه بنت حسن که جان تشنه‌ی او مملو از رضا نشده؟ که بوده است که حاجت به قلب او بوده و پیش از آنکه بخواهد به او عطا نشده؟ کسی که آمده و دیده است لطف تو را خودش جدا شده اما دلش جدا نشده کدام دست نیازی به سویت آمده است که بیشتر ز نیازش به او عطا نشده؟ رسیده‌اند به کوی تو حرف‌هایی که مجال گفتنشان نزد مجتبی نشده که شرطه‌ها همه آنجا به اشک حساسند وسال‌هاست که راهی بر اشک وا نشده چقدر پارچه‌های تشکر آوردند که وقت نصب به دیوار صحن جا نشده غریب تا که نماند سزاست گفتن از این حکایتی که روایت به شعرها نشده ز ماست کاهلی ای بانوی کریمه! یقین که ذکر نام شما سهم شعر ما نشده ✍
برای دختر مظلومه امام حسن مجتبی (علیهما السلام) وضوی اشک گرفتم تمام دوران را مگر طواف کنم خانه‌ی کریمان را حسن حسن به لبم آمده به این امید... که بر دلم بگذارند نور ایمان را سلام من به شریفه، عقیق سرخ حسن کریمه‌ای که از‌ او دیده‌ایم احسان را کرامتش نبوی، نور عصمتش علوی دخیل چادر او کرده‌اند عرفان را بگو به هرچه گرفتار، وقت وقتِ عطاست شریفه پُر بکند کیسه‌ی گدایان را خدا گواه که هر حاجتی روا بشود به او قسم بدهی گر خدای سبحان را نوشته‌اند که با عمه‌اش اسیری رفت گذشت پای برهنه همه بیابان را نوشته‌اند که خیلی زدند بانو را به حکم بغض حسن می‌زدند ایشان را عذابِ زخم زبان بیشتر ز شلاق است چه حرف‌ها که نگفتند این اسیران را صبا برو به مدینه بگو به بابایش که دخترت چه کند ناقه‌های عریان را... ✍
به‌مناسبت بیستم محرم سال‌روز دفن بدن مطهر و معطر ▪️علامه مجلسی روایتی را از امام باقر (ع) نقل کرده که بدن وی پس از ده روز از دفن شهدای کربلا پیدا شد درحالیکه بوی عطر از آن به مشام می‌رسید. 📚مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۲۳. ✔️نام او در زیارت الشهدا آمده است: «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی». ...جُون آمد کنارِ اربابش رخصتش را گرفت اما نه التماسش نمود، او فرمود: زحمتت داده‌ایم حالا نه... گفت خارم، وَ خار می‌دانم پیش گُل رنگ و روی بد دارد دست رد را مزن به سینه‌ی این رو سیاهی که بویِ بد دارد حرف‌های غلام آتش بود از جگر بود، بر جگر می‌زد روی پای حسین چشمش بود داشت از شوق، بال و پر می‌زد اندکی بعد غرقِ خونش بود رویِ شن سر گذاشت، چشمش بست هیچ کس را صدا نزد از شرم انتظاری نداشت، چشمش بست ناگهان بویِ سیب را فهمید گفت وقتی شهادتینش را باورش نیست اینکه می‌بیند بر رُخِ خود، رُخِ حسین‌اش را سر او روی دامن است اما زخم‌های دلش نمک خورده بوسه‌ای زد به چهره‌اش ارباب بوسه‌ای با لبی تَرَک خورده... ✍
2. بزرگترین سرمایه.mp3
1.59M
( علیه السلام ) بزرگترین سرمایه با حرَمِش همسایه بهِش میگن آقایِ اباعبدالله ، اباعبدالله وِلَم کُنه ، بیچارم همش میگم با یارم که من تو رو دوست دارم اباعبدالله ... آقای عزیز آقای اباعبدالله ( ما دوست داریم ) 3 رویامه ، رویامه ، رویامه کربلا آخرِ دنیامه حسینِ بنِ علی ، آقامه ابوفاضل ، دین و دنیامه ( آبروی دو عالَم ... ) تکرار
2. بزرگترین سرمایه.mp3
3.06M
( علیه السلام ) بزرگترین سرمایه با حرَمِش همسایه بهِش میگن آقایِ اباعبدالله ، اباعبدالله وِلَم کُنه ، بیچارم همش میگم با یارم که من تو رو دوست دارم اباعبدالله ، اباعبدالله آقای عزیزِ ما آقای اباعبدالله ( ما ، دوست داریم ) 3 « تکرار بند اول » روزی ما ، دست تو میگن شفا ، دست تو تُربته یا دست تو توو دستای من ؟ حسین حسین ، شیرینه نوشتمت رو سینه خاصیت عشق ، اینه مسیحای من ، مسیحای من ، آقای عزیزِ ما آقای اباعبدالله ( ما ، دوست داریم ) 3
( علیه السلام ) « يارالی » یعنی : همه جایِ بدنت زخمی بود ذره ذره ی تنت زخمی بود حتي كُنجِ دهنت زخمي بود ( آی يارالی ... ) آخرش كار رو به شمر مُحوَّل كردن يامظلوم ، يامظلوم تو رو با خنجرِ كُند مُعطَّل كردن يامظلوم ، يامظلوم ... يارالی یعنی : نيزه رو نيزه زدن ، نامردا همه با هم اومدن ، نامردا همه با لگد زدن ، نامردا به تو پيشِ مادرت جسارت كردن يامظلوم ، يامظلوم به تو با ضربه ي پا جسارت كردن يامظلوم ، يامظلوم ( نمي دونم از كجا روضه بخونم ؟ شبِ عاشوراست ... ) داغ یعنی ، جوانِ رعنایت تشنه لب ، رویِ خاک جان بدهد نانجيبي ميانِ سينه ي او نيزه اش را تكان تكان بدهد ( حسيیین ... اگه راه داشت ، امشب و فردا ، یه صدقه برا امام زمان کنار بزارید ... ، به خدا قلبِ آقا در فشار است ، تو هم امشب نبايد ساكت باشي ، بايد بهم بريزي ... ) بدونِ آب بُريدن حنجرِ او را كِشانده اند به گودال مادرِ او را عصا زدن به او پيرمردها بلكه در آورن نَفَس هاي آخرِ او را بزار روضه بخونم : هلال ميگه اومدم دَمِ گودال ، ديدم صدای خس خسِ نفس هاش مياد ، سپرم رو آب كردم ، اومدم گودال ، ديدم شمر داره بيرون مياد ، سر تا پاش خونيه ، كجا ميري هلال ؟ آب مي برم براش ، يه لبخندِ بدي زد ، گفت : دير اومدي ... ، الان سيرابش كردم ، گفتم : تو كه كارِ خودت رو كردي ، چرا دست و پات ميلرزه، گفت : هلال ! داشتم مي بريدم ، صدايِ ناله ي زني رو شنيدم ، داد ميزد : " بُنَیَّ ! قَتَلُوکَ ، ذَبَحُوكَ وَ مِنْ الْمَاءِ مَنَعُوک‏" .... عرضم تمام ، شبِ آخرِ ، مُزدم رو بگيرم ... هر كي هرچي شد داره مي بَره يكي داره پيرُهَنِ پاره مي بَره زينب ميگه واي از دلِ رباب ، زيرِ عباش حرمله گهواره مي بَره مادرت بميره ، نبينه انگشتر نداري خودم رو رسوندم ، كسي نگه مادر نداري آه ! غريبِ مادرحسين دير اومد زينب ، تا به پيشِ تو افتاده بود توو پنجه هاي شمر، ريشِ تو ... كارِ دنيارو ، مي بيني داداش بايد ببوسم رگ هايِ ريش ريشِ تو گفتم كه بلند شو از رو سينه اش جواب نداد خدا خدا كردم رقيه از خيمه در نياد اگه يه دونه از شما نگران باشيد كه زن و بچه هاتون حال و اوضاعشون خوب نيست ، درنگ نمي كني ، بدو ميري ميگي به زن و بچه ام برسم ... شمرِ نانجيب داشت كارش رو مي كرد ، اباعبدالله حواسش به خيمه ها بود ، زير چشمي خيمه ها رو نگاه مي كرد ، يهو داد زد : نيا...مگه نگفتم : نيا...با سپر ميزدن زينب را... نگران کُشتنت ، عزیزِ دلم ... نگرانی که حال ِ خوبی نیست پیش چشمانِ داغ دیده ی تان موقعِ رقص و پايِ كوبي نيست همه ي مجلس ، دستات ، رو به آسمان ، صدات حرم برسه : حسين ...
. ای نخله ی تناور اقلیم یاس ها سرو رشید خطه ی غیرت شناس ها از رود رد شدی و لبت تر نشد که ماه در آب هست و نیست تر از انعکاس ها بر دوش خود بگیر علم را و باز گرد پایان بده به دلهره ی التماس ها از ساحل فرات دوباره طلوع کن ماه خسوف دیده ی دور از قیاس ها وقتش رسیده خشم خدا را نشان دهی آتش زنی به باور این نا سپاس ها مثل علی که روز احد دفع فتنه کرد فرصت نده به غائله ی عمر و عاص ها وحشت نشسته در دل آلاله های وحی ای وای از پلیدی لبخند داس ها آه ای عمود خیمه عموی بدون دست بعد از تو دشت پر شده است هراس ها ✍ ‌
. عمریست به نرخ روز یا نان خوردیم یا از سـر سفـره ی ریا نان بردیم ما دغدغه مان همیشه نان بود نه تو تعجیل نمـا کـه از غـم نان مردیم! .
. جز آن جناب که کرد انقلاب بر نیزه نخوانده هیچ پیمبر کتاب بر نیزه نوشته اند مقاتل به نیزه رفت و نرفت امان ز چشم و چراغ رباب بر نیزه چقدر چهرهء این مرد آشناست ببین نبی‌ست یا که علی بی‌نقاب برنیزه تنی شبیه گلی روی خاک افتاده سری گرفته شمیم گلاب بر نیزه ز روی اوست که خورشید شام نور گرفت طلوع کرده چنان آفتاب بر نیزه بگو که خاک بریزد به سر زمین و زمان که شد سر پسر بوتراب بر نیزه ✍ .
. چه پای آبله خیزی، چه مرکبی و چه راهی مهار ناقه نیفتد به دست شمر الهی به خفتگان همه رو نیزه می‌زدند که برخیز دریغ و درد، چه راه بلند و شام سیاهی به غیر سایۀ سرنیزه ها و خار مغیلان برای طفل سه ساله نبود پشت و پناهی اسیر بود امامی که کائنات اسیرش اسیر بود چنان که به سینه، سلسله آهی به پاره پاره‌ی معجر، مخدرات مکدر خدا کند که ندوزند اهل شام نگاهی به چوب خشک، لبی را یزید بست که از خاک محال بود نروید پی دعاش گیاهی بدا به شعر که می‌خواند فی البداهه و می‌ریخت شراب بر سر پاک بلند مرتبه شاهی .
امام حسین علیه السلام خاک بودیم و زر شدیم همه بعد از آن معتبر شدیم همه گریه کردیم و نخلمان بَر داد خشک بودیم و تر شدیم همه به سگ کهف اقتدا کردیم مقتدای بشر شدیم همه زاهد از هر نظر شدن بس بود عاشق از هر نظر شدیم همه از دلی که شکسته باده زدیم مَثَل کوزه گر شدیم همه خبر یار را کسی نرساند عطرش آمد خبر شدیم همه حسرت ما به شک مبدل شد "کاش" بودیم، "اگر" شدیم همه نیمه شب خاک پای یار شدیم سحرش تاج سر شدیم همه پر ما زیر پای دلبر بود حکم داد و "بِپَر" شدیم همه کارفرمای ما حسین شد و.. تا ابد کارگر شدیم همه صوت "حی علی الحسین" رسید راهی این سفر شدیم همه خواب دیدم که فاطمه آمد.. دور بانو سپر شدیم همه.. ناله زد یا بنی غوغا شد ناله زد خونجگر شدیم همه.. 🔸شاعر: سید پوریا هاشمی
هر شب با  بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۱۴۳) میروی ه‍یئت  به  ه‍یئت ############### ای که  بر سر می زنی بهر  حسین عاشقی    بر    آن   عزیز    عالمین می روی هیئت به  هیئت هر زمان خادمی  بر   آل  حیدر   هر   مکان پرچم سرخ حسین دردست توست راه    تو   باشد   گرامی  و  دُرست این  مدال  آسان  نیاوردی   بدست گشته ای با جمله یاران حق پرست روز  و  شب  یاد  علی  کارت   بود شیوه    حیدر    به    رفتارت   بود دم   ز  مولا   میزنی  در  هر  مکان در   زبان   تو   همی   باشد   عیان یا   علی   و   یا   علی   ورد    لبت من  شنیدم  بانگ یا رب یا رب ات صورتت     باشد     نماد     عابدان می نشینی     در     کنار    زاهدان هر   کجا   بزم   علی   باشد  به پا آن  میان   باشی  بزرگ  و   رهنما تو   برای  خود   کسی   و کِسوتی با    مقام     نوکری     با    ثروتی کی   علی   گفته    برنجانی   دلی از   چه   ای  مومن ز یزدان غافلی تو   خبر   داری   ز   حال   مادرت؟ یا   که   راضی از تو باشد همسرت؟ حال  همسایه  تو   پرسیدی  از  او؟ می کنی   از   حال   آنان  جستجو؟ بذل وبخشش توبه خویشان کرده ای؟ یا     غم    خواهر   برادر   خورده ای؟ سر   به   بابا    میزنی   یا   بر   عمو؟ خاله     و     عمه     عزیزانت    بگو؟ آن    رفیق   ه‍یئتی  اکنون  کجاست؟ نامده   شاید   مریض   و   بینواست؟ ای     برادر     گویمت     بیدار   شو پند   من   گیر   و    بیا    هشیار شو راه    مولا   راه     مردان    خداست غیر  از این باشد خدا داند خطاست دست    مسکین  گیر   از   روی  کرم در    خفا   ای    مهربان   تاج    سرم گر    چه    می دانم    مرید  مرتضی با   محبت    باشد    و    اهل    سخا من   به   آن   گفتم که دنبال ریاست شاهد    این    ادعا     آری   خداست عاشقان      مرتضی      کاری    کنید گاه      امداد      آمده    یاری    کنید این    رضای   حق    بود   گویم   ترا مزدتان      باشد     الهی       با   خدا آنچه     گفتم    من   به  آن زببنده ام (بیقرارم)         حالیا        شرمنده ام بیقرار  اصفهانی