📌 #رئیسجمهور_مردم
فشار روی بیست
دیروز از بیمارستان مرخص شده بود.
با همان لحنی که مشخص بود هنوز حالش مساعد نیست گفت:
«از خانمهای همسایه خبر سقوط هواپیما را شنیدم. سریع خودم را به خانه رساندم و شبکه خبر را گرفتم همینکه زیر نویسها را یکی یکی میخواندم فشارم، درجه به درجه بالا میرفت. فشارم رسید به بیست! بردنم بیمارستان، حالم دگرگون بود از این خبر. سابقه بیماری قلبی و فشارخون داشتم یک شبانه روز بستریم کردن»!
دختر راوی که پرستار بیمارستان بود میگفت بعد از اعلام خبر شهادت، به تختهای کناری توصیه کرده، خبری از شهادت رئیسجمهور به مادرش ندهند و به روی خودشان نیاورند.
پریوش اسلامفر
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #بوشهر
دریچه، دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی استان بوشهر
@dariche_bu
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
پَر پَر زنان زیر برف و باران و تگرگ
مشهد روزهای پر بارش و تگرگی را به خود میدید. هر لحظه فیلمهایش در فضای مجازی دست به دست میشد. فیلم پر پر زدن کبوتران حرم امام رضا(ع) را دیدم و به مادرم که خواهر شهید است نشان دادم. مادر غصه خورد اما از کار جوانهایی که برای نجات کبوترها رفته بودند خوشحال شد.
روز سانحه هلیکوپتر، مادر از جلوی تلویزیون جُم نمیخورد. با اصرار گفتم: «مادر بسه. اینقدر گریه نکن، هر چه خواست خدا باشه. فشارت میره بالا.» گفت: «مادرجان دست خودم نیس!»
خبر شهادت، مادر را بیتاب کرد. گریهکنان گفت: «مادرجان! من ۶۰ و خوردهای از خدا عمر گرفتم، کی تا حالا دیده که کبوتر با تگرگ اینجور سقوط کنه و پرَ پَر بزنه!! من که تا حالا ندیدم!»
این حرفهای مادر یک روضهی واقعی بود. این همه تشابه بین این دواتفاق! کبوتر و هلیکوپتر. برف و باران و تگرگ و مه. کبوتر حرم و خادمالحرم. حضور مردم در صحنه، اینقدر بیتابانه و بیقرار. مادرم نه روضهخوان است! نه شاعر! نه نویسنده! مادرم فقط مادر است، مادر!
سمانه پاکدل
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #سبزوار
حسینیه هنر سبزوار
@hoseinieh_honar_sabzevar
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
گورچو
همه توی آشپزخانهی مسجد با لبخند مشغول کار بودند جوری که انگار دارند مهمترین کار دنیا را انجام میدهند صدای همهمه بلند بود
- یه کاردی به من بدِن، ازون تیزا...
چند نفر خیار شور خرد میکردند؛ آن یکی نخود فرنگی میشست؛ فاطمه هم مدام راه میرفت و هر چیز که دیگران میخواستند برایشان میآورد؛ جوری که انگار دارد میرود مرز، افتتاح سد! انگار میرود خانهی پیرزنی روستایی که مشکلاتش را حل کند!
- کل ربابه میگه بیشتر سیب زمینی میخوا
- ها به خدا، کم میایه، گوش به حرف بکنِن، مردم گشنه از سر سفره پا میشن
لبخند از روی لب همه رفت، فاطمه گفت: «الان زنگ میزنم ببینم کسی کرمون هست برامون سیب زمینی بخره»
و یک گوشه نشست تلفنش که تمام شد ازش پرسیدم: «حالا چی شد یهو تصمیم گرفتی امشب برنامه بگیری تو مسجد؟»
یک لحظه نگرانیاش را فراموش کرد و گفت: «هِچی نِگو! ما که خودمون به رئیسی رای دادیم ولی این آخریا چند باری پشت سِرش حرف زدم. گفتم معلوم نیس چیکار میکنه حتما بیکار نشسته سر جاش! شوهرم گفت بفرما دیدی! حالا میخوای چکار کنی؟ این همه پشت سرش حرف زدی. منم دیدم نمیتونم برم تشییع، دیدم همه تو گورچو ناراحتن و هیشکی نمیتونه بره، دیگه تصمیم گرفتم پول جمع کنم. شده با یه الویه براش تو گورچو مراسم بگیرم»
دوباره نگران شد و گفت: «دلم میخواست با آبرو برگزار بشه، همه سیر اَ پا سفرهها پا شن، اما… نشد؛ فقط رئیسی باید…»
یکهو یک روحانی با عبای آویزان و عمامهی کج، با دو تا پلاستیکِ بزرگِ پر از سیب زمینی از در آمد. انگار دارد از وسط سیل میآید و برایش مهم نیست که تا زانویش گلی شده...
گورچو: روستایی در کرمان
اکبرپور
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #کرمان #گورچو
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
شارژ نذری
توی ایستگاه اتوبوس نشسته بودم. مدام خبرهای سقوط بالگرد رئیسجمهور را نگاه میکردم. دلم شور میزد. خانمی با دختر بچهاش رسید. دو تا کارت اتوبوسش را داد به مسئول باجه ایستگاه: «میشه ببینین چه قدر شارژ داره؟» متوجه شدم پول ندارد کارتش را شارژ کند. برایش حساب کردم و گفتم:
- برای رئیسجمهور و همراهاشون صلوات نذر کنین!
یکشنبه | ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #سبزوار
حسینیه هنر سبزوار
@hoseinieh_honar_sabzevar
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
دکور
خادمان امام رضا علیه السلام برای روز میلاد دعوت بودند. و من مسئول بستن دکور...
هر چه تلاش کردم دکور برنامه کامل نشد. به خود گفتم: «فردا میام تکمیلش میکنم.»
نمیدانستم باید دکور روز میلاد مشکی و قرمز شود
با قابی از شهید جمهور در مضجع شریف امام غریب.
زهرا امیری
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #یزد
یزد قهرمان
@yazde_ghahraman
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
ای که مرا خواندهای، راه نشانم بده!
کنار جاده ایستاده بودم و ماشینها را به سمت موکب هدایت میکردم. چششم افتاد به چند نوجوان ده دوازده ساله که با کولهپشتی داشتند میآمدند. یکیشان با خنده و لهجه سبزواری گفت: «ما دِرِم از مشهد میِم. آخ خدا! خیلی خَستَه رِفتِه یِما» خندیدم و فرستادمشان سمت موکبها تا چای و شربتی بخورند و خستگی در کنند. فکر کنم به عشق شهید جمهور، چند کیلومتری پیاده آمده بودند.
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #سبزوار
حسینیه هنر سبزوار
@hoseinieh_honar_sabzevar
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
چهار پرده از مواجهه یک خبرنگار با یک رئیسجمهور
پرده اول: رئیسی را نه میشناختم، نه دیده بودم. اولین بار صدایش را بعد از لحظه تحویل سال توی حرم شنیدم، پیش خودم گفتم عجب آدم اهل دلی است.
پرده دوم: سال ۹۶، دومین مواجهه جدیام با رئیسی بود. وقتي کاندیدای ریاست جمهوری شد. توی مناظرهها وقتی گفتند روزه گرفته تا حرف نابجا نزند، برایم جالب بود.
پرده سوم: پارسال قرار بود جایزه مصطفی اصفهان برگزار شود. اصفهانی ها اصرار داشتند پای رئیس جمهور را به این بهانه به اصفهان باز کنند و در نهایت قرار شد برای افتتاحیه، رئیسی بیاید اصفهان. گیر و بندهای تیمهای محافظت اصفهان و تهران آزاردهنده بود و عجیب و غریب. اما بیشتر فحشش طبق معمول میرسید به شخص رئیس جمهور. با هزار بدبختی خبرنگارها وارد سالن اجلاس شدند. آن شب برخی از مردم و اساتید دانشگاه هم دعوت بودند. ولی جز خبرنگارها، کسی اجازه ورود گوشی و وسایلش را نداشت. نگاه حسرتشان به ما که با گوشی آماده پوشش خبری بودیم، رویمان سنگینی میکرد. خانمی بغل دستم گفت: ببخشید کاغذ و قلم دارید؟ بلهای گفتم و در جواب نگاه پرسشگرم گفت: میخواهم برای رئیس جمهور نامه بنویسم. توی دلم گفتم چه دل خجستهای داری!
بعد از چند دقیقه جایم را عوض کردم و رفتم ته سالن، جایگاه رسانه. آنجا بهتر میشد اخبار جایزه را پوشش داد. نمیدانم آن خانم نامهاش را رساند دست رئیس جمهور یا نه!
چند ساعتی طول کشید تا رئیس جمهور بیاید. اول همه فکر میکردند از دری که سمت سن است وارد میشود ولی از در انتهایی سالن وارد شد. تابحال رئیس جمهور مملکت را از نزدیک ندیده بودم. حتی اولش یادم رفت از روی صندلی بلند شوم. قلبم به تپش افتاده بود. رئیسی پشت میکروفون ایستاد و شروع به سخنرانی کرد. این اولین پوشش خبریام از رئیس جمهور بود. به نظرم نسبت به دو سه سال قبلش ادبیات ژورنالیستیاش بهتر شده بود. (در پاسخ به یکی از خبرنگارها که میگفت حسن روحانی خیلی ژورنالیستی حرف میزند و تیم رسانه قوی دارد)
پرده چهارم: برای سفر استانی ریاست جمهوری، شانس آوردم که نرفتم پوشش خبری. همه بچهها از شدت کار، آخر شب تقریبا رو به موت بودند. تا نصف شب توی خبرگزاری کار میکردند چیزی که بیسابقه بود.
فائزه سراجان
جمعه | ۴ خرداد ۱۴۰۳ | #اصفهان
رستا، روایتسرای تاریخ شفاهی اصفهان
@rasta_isfahan
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
ما از دهنو اومدیم
بخاطر مشکلی مجبور شدم زودتر مراسم را ترک کنم. گوشهای منتظر تاکسی اینترنتی ایستادم. در حال و هوای نگاه و واکنشهای مردمی بودم که مینیبوسی جلوی پایم ترمز زد. انگار منتظر بود. اما کسی جز من آنجا نبود. چند ثانیه بعد چند نفری از خانمها به سمت ماشین آمدند. برایم سوال شد؛
- خانم کجا میرید؟
- ما از دهنو اومدیم.
عجله داشتند و رفتند. روایت دوکلمهای،
این موقع شب و دهنو...
دقیقا یاد مصاحبههایم افتادم.
خانمها تعریف میکردند: «با خانمهای آبشاهی جمع میشدیم و با ماشین کرایهای میرفتیم شهر، مسجد حظیره، تظاهرات.» یا از بعدترها تعریف میکردند: «از آبشاهی تعدادی خانم جمع میشدیم و میرفتیم قلعه خیرآباد برای کمک به جبهه.»
اینجاست که تاریخ تکرار میشود.
زهرا عبدشاهی
چهارشنبه | ۲ خرداد ۱۴۰۳ | #یزد
یزد قهرمان
@yazde_ghahraman
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #رئیسجمهور_مردم
دستفرمانِ شهدا
همیشه توی دنده عقب رفتن گیر داشتم. حالا من مانده بودم و یک کوچه تنگ و وسایلی که باید به «روضه مقاومت» میرساندم. دل را زدم به دریا و فرمان را تنظیم کردم و از کوچه زدم بیرون. باورم نمیشد به راحتی بیرون آمده باشم.
صندوق را زدم بالا و وسایل را گذاشتم توی حیاط مسجد. توی دلم گفتم: «حالا چه طور بلندگوی سنگین را بردارم؟» یک دفعه آقایی از دور گفت: «خانم کمک نمیخواین؟»
انگار فرمان دست خود شهدا بود.
پنجشنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #سبزوار
حسینیه هنر سبزوار
@hoseinieh_honar_sabzevar
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا