eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خوش اخلاقی در اسلام (بخش اول) 🔹اگر و عمل انسان قوی و فراوان باشد، ولی از زیبایی‌هایی برخوردار نباشد، در دنیا و به ویژه در برزخ و آخرت دچار مشکل میشود. که بخشی از آن در دنیا، و همه در آخرت، ظهور عینی می یابد، قابل شمارش نیست؛ چنان که در روایات آمده است: «هیچ حقیقتی در میزان عمل انسان در قیامت، سنگین تر از نیست». هیچ راهی برای تبلیغ حسنات اخلاقی، بهتر و نافذتر از این نیست که خود انسان به حسنات آراسته باشد. 🔹از آنجا که مردم عاشق زیبایی های ظاهر و زیبایی‌های معنوی هستند، هنگامی که را در انسان ببینند و خود را عاری از آن بنگرند، از درون دچار نهیب وجدان و شرم و حیا میشوند، و خلاء حسنات اخلاقی در وجودشان، به آنان سخت و دشوار می آید و سبب میشود به سوی که در غیر خود می بینند و منافع آن را در برخوردها و روابط ملاحظه میکنند، روی آورند، و انسان آراسته به آن را الگو و اسوه خود قرار دهند. 🔹 و حسنات باطنی، که در قرآن مجید از آنان به محسنین تعبیر شده است، به دلیل اینکه حرکات و اعمالشان از باطن زیبایشان برمی آید، «محبوب خدا و خلق خدایند»، چنان که به لقمان حکیم منسوب است که گوید: «خوشخو، خویش بیگانگان باشد، و بدخو، بیگانه خویشان». (ع) درباره حسن خلق چنین میفرماید: «إن أحسن الحسن الخلق الحسن؛ بهترین چیز خوب، است». ادیب نیشابوری گوید: «بود گوهر هر کسی، خوی او - که تن گاه زشت است و گاهی نکو». 🔹 ، از بارزترین صفات (ص) بود که سهمی عمده در جذب مردم به اسلام و شیفتگی آنان به شخص پیامبر (ص) داشت. خداوند درباره این خصلت مردمی حضرت میفرماید: «به خاطر رحمت الهی بود که برای مردم نرم شدی، و اگر تندخو و خشن و سخت دل بودی، از دور تو پراکنده میشدند». ، کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر میکند و تبلور فضلیتهایی چون خوشرویی، خوشگویی (ادب گفتار) و... میشود؛ چنان که (ع)، حد و مرز اخلاق نیک را چنین تبیین میکند: «نرمی اخلاق، پاکیزه سازی کلام و گشاده رویی». ... 📕اسلام و زیبایی‌های زندگی، رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی، دکتر داود رجبی‌نیا، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چ اول، ص ۵۲۶-۵۲۰ منبع: راسخون @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خوش اخلاقی در اسلام (بخش دوم) 🔸 ، کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر میکند و تبلور فضلیتهایی چون ، خوش گویی (ادب گفتار) و... میشود؛ چنان که امام صادق (ع)، حد و مرز اخلاق نیک را چنین تبیین میکند: «نرمی اخلاق، پاکیزه سازی کلام و گشاده رویی». 💠خوشرویی 🔹مواجهه دو انسان با هم، و کیفیت رویارویی چهره ها، نقش مهمی در نحوه گفتار و رفتار دارد و رمز گشایش دلهاست. هرگز نمیتوان با اموال خود، همه مردم را بهره مند ساخت و راضی نمود، ولی میتوان با و برخورد کرد. اگر این خوشرویی و خنده رو بودن با نیت پاک و الهی انجام گیرد، افزون بر تأثیر محبت آفرین، حسنه و عبادت شمرده میشود: «تبسم الرجل فی وجه اخیه حسنه». در برخورد با دیگران، آنان را آماده تر میسازد تا دل به دوستی با شما سپارند. خنده رویی و بشاش بودن، دیگران را دل و جرأت می‌بخشد تا بدون هیچ هراس و نگرانی، با شما باب آشنایی باز کنند و سفره دلشان را پیشتان بگشایند. 🔹چقدر شایسته است هنگامی که میخواهد با زن و فرزند، پدر و مادر، اقوام و دوستان و مردم برخورد کند، غم و اندوه را در پس پردہ باطن پنهان نماید، و همه و خرمی اش را در چهره ظاهر سازد و با با همگان دیدار کند؛ زیرا «لبی که خنده ندارد، شکاف دیوار است». در روایتی در رابطه با ویژگی‌های زیبایی مؤمنان وارد است که: «المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه». ...   📕اسلام و زیبایی‌های زندگی، رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی، دکتر داود رجبی‌نیا، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چ اول، ص ۵۲۶-۵۲۰ منبع: راسخون @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خوش اخلاقی در اسلام (بخش سوم و پایانی) 🔸 ، کمندی است که دیگران را در دام محبت اسیر میکند و تبلور فضلیتهایی چون خوشرویی، گویی (ادب گفتار) و... میشود؛ چنان که امام صادق (ع)، حد و مرز اخلاق نیک را چنین تبیین میکند: «نرمی اخلاق، پاکیزه سازی کلام و گشاده رویی». 💠 خوش گویی (ادب گفتار) 🔹نخستین و مهم ترین وسیله تبادل اطلاعات در بین انسان ها، سخن گفتن است. بنابراین، سخن گفتن، پدیده ای اجتماعی است، و اگر انسان به تنهایی زندگی میکرد، نه نیازی به حرف زدن داشت و نه انگیزه ای که او را به سخن گفتن وادارد، و حتی شاید در چنین وضعی، قادر به سخن گفتن نیز نبود. سخن گفتن، یکی از نعمتهای بزرگی است که خداوند به انسان مرحمت کرده است: «خلق الإنسان - علمه البیان» گویا به همین مناسبت، اهل منطق، نطق را نشانه خاص و فصل ممیز انسان قرار داده، آن را مساوی عاقل میدانند. چنان است که زیبایی‌های دیگر را در مجموعه خود جای میدهد: نرمش در سخن گفتن، قطع نکردن کلام دیگری، نهی از پرحرفی، فاش نکردن اسرار دیگران، حفظ زبان، سخن گفتن به تناسب فهم مخاطب، توجه به مکان ها و موارد سخن گفتن و سکوت کردن، پرهیز از حرفها و قضاوتهای بی دلیل و مدرک، پرهیز از تمسخر و توهین به دیگران و مانند آن. ⬅️در اینجا به بعضی روشهای‌ قرآنی سخن گفتن اشاره میکنیم:   1⃣«ملایمت»؛ از ارزش های مثبت در سخن گفتن، نرمی و است. بلند سخن گفتن و داد و فریاد بیش از اندازه، رفتاری ناپسند است؛ زیرا سخن گفتن برای این است که شنونده بشنود. پس بلند کردن صدا بیش از اندازه، جز زیان، اثر دیگری ندارد و شنونده را می آزارد و خسته میکند و مانع سخن گفتن دیگران میشود. آیه ۱۹ سوره لقمان ضمن تشبیه و مثالی کوتاه و گویا، زشتی بلند سخن گفتن را یادآور می شود: «وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ ۚ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ».   2⃣«صراحت»؛ در سخن گفتن، نقطه مقابل گنگی، ابهام و دو پهلو بودن سخن است. در بعضی موارد صراحت در کلام لازم است. جایی که پای مصالح اساسی انسان و اجتماع در میان باشد، ناگزیر باید با صراحت سخن گفت، تا از تفسیرها و تحلیل های دلخواهانه و نادرست که بر منافع گروهی یا شخصی منطبق است، جلوگیری شود. سفیران الهی در ابلاغ رسالتشان چنین بوده اند. در زمان رسول خدا (ص) نیز کفار به دنبال محافظه کاران و راحت طلبان میگشتند: «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ؛ [قلم، ۹] آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توأم با انحراف از مسیر حق)!»، ولی خداوند با نزول آیات و همچنین با بیان سوره کافرون، جای انعطاف، نرمش و چشم پوشی را در مسائل اصولی بست.   3⃣«فروتنی و ادب»؛ رعایت تواضع و ادب هنگام سخن گفتن، به ویژه در گفت‌وگو با والدین فراوان تأکید شده است (وَ قُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا)، که منظور از قول کریم، همان است. در همه کار و از جمله در لازم است، مگر در موارد استثنایی که خشونت و تندی لازم است: «لَا يُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَ كَانَ اللهُ سَمِيعًا عَلِيمًا».   📕اسلام و زیبایی‌های زندگی، رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی، دکتر داود رجبی‌نیا، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چ اول، ص ۵۲۶-۵۲۰ منبع: راسخون @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اهمیت توجه به اخلاق‌ دینی 🔹معنای این حدیث پیامبر اکرم (ص) چیست؟ «انَّما بُعِثْتُ لِاتَمِّمَ مَکارِمَ الْاخْلاقِ»؛ [۱] معنایش این است که دینی‌ که‌ آورده‌ام و قرآنی که برایتان خوانده‌ام، شما را به گلستان‌ اخلاق می‌برد. معنایش این است که مردمانی که به دین اسلام دیانت کنند، و خویشان مثل خودم زیبا میشود، که اگر نشود راه را غلط رفته اند، به راه من نرفته‌اند و شیطان را پیروی کرده‌اند. عزم‌ رسول‌ الله (ص) این است اخلاق زشت عباد خدا را با اخلاق‌ نیکوی‌ خودش جایگزین کند، تا با طلوع هر خلق نیک، از منظری به آفریدگارشان نزدیکی جویند. 🔹چنانکه فرمودند: «جَعَلَ الله سُبْحانَهُ مَکارِمَ الْاخْلاقِ صِلَهً بَیْنَهُ وَ بَیْنَ عِبادِهِ فَحَسْبُ احَدِکُمْ انْ یَتَمَسّکَ بِخُلُقٍ مُتَّصِلٍ بالله؛ [۲] خداوند سبحان را وسیله ارتباط میان خودش و بندگانش قرار داده، همین بس که هریک از شما دست به اخلاقی بزند که او را به خدا مربوط سازد». پس مقربان‌ درگاه‌ خداوند خوش‌ خلق‌ ترین بندگانش هستند. پای دنیا هم که در میان باشد، به پیروزی نزدیکترند. راز موفقیت کسب و کار در اخلاق است. مدارای با مشتری و رعایت انصاف و پرهیز از ستم به زیردستان و... کار خودش را خواهد کرد و انسان را به قله های پیروزی خواهد برد. 🔹سخن امام علی (ع) چه زیباست که می‌فرماید: «لَوْ کُنَّا لانَرْجُو جَنَّهً وَ لا نَخْشی نارَاً وَ لا ثَواباً وَ لا عِقاباً لَکانَ یَنْبَغی لَنا انْ نُطالِبَ بِمَکارِمِ اْلَاخْلاقِ فَانَّها مِمَّا تَدُلُّ عَلی سَبِیلِ النَّجاحِ؛ [۳] اگر ما امید و ایمانی به بهشت و ترس و وحشتی از دوزخ، و انتظار ثواب و عقابی نمی‌داشتیم، شایسته بود به سراغ برویم، چرا که آنها راهنمای‌ نجات و پیروزی و موفّقیّت هستند». [۳] چکیده سخن این خواهد بود که بد اخلاق، نه دنیایش به سامان است، نه آخرتش به سلامت، و ای کاش پایان ماجرا همین بود، بلکه بی‌اخلاق، دنیا و آخرت دیگران را هم تباه میسازد. حسد وا میدارد او را که آبروی دیگران را نشانه رود؛ طمعش ضعیفان را به جهنم فقر میکشاند؛ با استکبارش جنگ می‌سازد و جنگ افزار، تا ملت‌ها  را به جان هم بیندازد و بر آنها حکم براند و... پی نوشت‌ها؛ [۱] کنز العمّال، ح ۵۲۱۷۵ [۲] تنبیه الخواطر، ص ۳۶۲ [۳] مستدرک الوسائل، جلد ۲، ص ۲۸۳ نویسنده: سید مهدی خدایی منبع: وبسایت اهل البیت @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️حد و حدود حسن خلق چیست؟ 🔸آیـا دارای ارزش ذاتـی اسـت، چـه در بـرخـورد بـا مؤمن باشد و چه در برخورد با کافر؟ پـاسـخ این است که آنـچه از جمع بندی آیات و روایات و سیره معصومین (ع ) به دست می آید، این است که از نـظـر آیـیـن مقدّس اسلام ارزش ذاتی دارد، چه در برخورد با مؤمن باشد و چه در بـرخـورد بـا کافر. اکنون برای روشن شدن حدود حسن خلق موضوع را از چند جهت بررسی میکنیم. 💠حسن خلق مؤمنان با یکدیگر 🔹بدیهی است که با یکدیگر، یکی از ارزشهای والای اخلاقی به حساب می آید. قرآن کریم، یاران رسول اکرم (ص ) را به این صفت ستوده، میفرماید: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ وَالَّذینَ مَعَهُ اَشِدّاءُ عَلَی الْکفّارِ رُحَماءُ بَینَهُمْ... [فتح، ۲۹] مـحمد (ص) رسول خدا و کسانی که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند...». 💠با کافران و مجرمان چگونه برخورد کنیم؟ 🔹در برخورد با این گروه نیز نرم‌خویی و حُسن خلق پسندیده است، ولی تا زمانی که ملایمت در آنـان اثـری سازنده داشته و در هدایت و نجات آنان مؤثر باشد، و نرمی گفتار و رفتار ما سبب شـود از عـقـیـده بـاطـل یـا عـمـل نـاپـسـنـد خـود دسـت بـردارنـد و اصـلاح شـوند. اگر این نتیجه حـاصـل نـمـیشـود، حـدّاقـل مـوجـب تـقویت و جرات یافتن آنان بر مخالفت با دین و آزار و اذیت مسلمانان نگردد، و زشتی انحرافشان را کمرنگ نسازد و گناه و لغزش آنان کوچک شمرده نشود. خـدای مـتعال، هنگام اعزام حضرت موسی (ع) و برادرش هارون (ع) به سوی فرعون به آنان دستور میدهد: «اِذْهَبا اِلی فِرْعَوْنَ اِنَّهُ طَغی، فَقوُلا لَهُ قَوْلاً لَیناً لَعَلَّهُ یتَذَکرُ اَوْ یخْشی؛ [طه، ۴۳ و ۴۴] بـه سـوی فـرعـون بـرویـد کـه سـرکـشی کرده است. با او به آرامی و نرمی سخن بگویید، باشد که پند گیرد یا بترسد». 🔹روزی مردی یهودی که چند دینار از (ص) طلب داشت، تقاضای پرداخت طلب خود را کرد. حضرت فرمودند: فعلاً ندارم. مرد یهودی گفت: از شما جدا نمی‌شوم تا بپردازید. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: من هم در اینجا با تو می نشینم. آن قـدر نـشست که حضرت نماز ظهر، عصر، مغرب، عشا و نماز صبح روز بعد را همان جا خواندند. اصـحـاب خـواسـتـنـد یـهـودی را بـیـازارنـد، ولی حضرت، آنها را از چنین کاری بازداشتند. عرض کـردنـد: یـک یهودی شما را بازداشت کند؟! حضرت فرمودند: خداوند مرا مبعوث نکرده تا به مردم ستم کنم! پیامبر، یهودی و تعدادی از مسلمانان تا نیمروز در آن مکان نشستند. 🔹در این هنگام یـهـودی گفت: گواهی می‌دهم که خدایی جز خدای یکتا نیست و تو فرستاده خدا هستی. سپس عرض کرد: به خدا سوگند از این کاری که نسبت به شما روا داشتم، قصد جسارت نداشتم، بـلکـه خـواسـتـم بـدانـم اوصاف شما با آنچه در تورات به ما وعده داده اند، تطبیق می کند یا خـیـر؟ چـون در آنـجا خوانده ام که پیغمبر خاتم در مکه متولّد می شود و به یثرب هجرت میکند، درشـتخو و بداخلاق نیست، با صدای بلند سخن نمیگوید، ناسزاگو و بدزبان نیست. اینک همه ثروتم را در اختیارتان میگذارم تا در راه خدا به مصرف برسانید. [بحار، ج ۱۶، ص ۲۱۶] منبع: راسخون به نقل از حوزه نت @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چهار خصلتی كه امام صادق (ع) برای مؤمن لازم می‌دانند چه چيزهايی است؟ 🔹امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «أرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُؤمِناً وَ إنْ كَانَ مِنْ قَرْنِهِ إلى قَدَمِهِ ذُنُوباً: الصِّدْقُ وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الخُلْقِ وَ الشُّكْرُ؛ [۱] چهار چيز است كه اگر در هر كس باشد مؤمن است، اگر چه از فرق سر تا پاها غرق در گناه باشد: راستگويى، حيا، حُسن خُلق و شُكر». 💠شرح حديث 🔹اين حديث يك معناى ابتدايى دارد كه غير قابل تصوّر است؛ ولى معنايى عندالتامّل دارد كه لطيف و دقيق است. معناى ابتدايى آن اين است كه هر گناهى كه شخص مرتكب شود، ولى اين چهار صفت را داشته باشد، مؤمن است كه اين معنا، مفهوم و معقول نيست؛ ولى معناى دقيق روايت اين است كه كسى كه آلوده همه گناهان است، اگر اين چهار صفت را پيدا كند، از گناهان ديگر پاك مى‌شود و اين چهار صفت، بسيارى از آن گناهان را از انسان دور مى‌كند. 1⃣صداقت 🔹صفت موجب مى‌شود بسيارى از گناهان مانند كم فروشى، احتكار، تقلّب، دزدى،... از بين برود؛ چرا كه اگر اين گناهان را مرتكب شود، مجبور است براى پوشاندن آن بگويد. نمونه آن داستان جوانى است كه خدمت پيامبر اكرم (ص) آمد و عرض كرد: آلوده [به] جميع گناهان هستم، چه كنم؟ حضرت به او فرمود: فقط نگو. اين امر باعث شد سراغ هيچ گناهى نرود؛ چون اگر هر گناهى را مرتكب مى‌شد و خدمت پيامبر اكرم (ص) مى‌رسيد، مجبور بود براى پوشاندن آن دروغ بگويد. 2⃣حيا 🔹 به معناى «كفّ النفس عن القبيح» است؛ يعنى در مقابل زشتى‌ها رو برگرداند و وقتى كه از قبايح حيا كند، بسيارى از گناهان را ترك مى‌كند. 3⃣حُسن خُلق 🔹 عامل شستشوى از گناه است؛ چون انسان بسيارى از گناهان را در حال انجام مى‌دهد و كسى كه حُسن خُلق دارد، عصبانى نمى‌شود و به همين جهت گناه نمى‌كند. 4⃣شُكر 🔹معناى اين است كه هر عضوى را در جاى خودش و در راهى كه خدا آن را آفريده استفاده كند و اگر شكر اين نعمت‌ها را به جاى آورد، ديگر گناه نمى‌كند. پی نوشت: [۱] تحف العقول‏، ابن شعبه حرانى، جامعه مدرسين‏، قم‏، ۱۴۰۴ ق، چ دوم‏، ص ۳۶۹ 📕مشكات هدايت‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: مكارم، مسعود، حامدى، محمد رضا، مدرسه امام على بن أبیطالب (ع)، قم‏، ۱۳۸۵ ش، چ اول‏، ‏ص ۵۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا از منظر آیات و روایات قابلیت تغییر در اخلاقیات افراد وجود دارد؟ (بخش دوم و پایانی) 🔸در روايات اسلامى نيز تعبيرات روشنى در اين زمينه ديده مى شود، مانند احاديث زير: 1⃣حديث معروف «اِنّى بُعِثْتُ لاُِتَمِّمَ مَكارِمَ الاَْخْلاقِ» [۱] دليل واضحى بر امكان تغيير است. 2⃣روايات فراوانى كه تشويق به مى كند، مانند: حديث نبوى «لَوْ يَعْلَمُ الْعَبْدُ ما فى حُسْنِ الْخُلْقِ لَعَلِمَ اَنَّهُ يَحْتاجُ اَنْ يَكُونَ لَهُ خُلْقٌ حَسَنٌ» [۲] (اگر بندگان مى دانستند كه چه منافعى دارد، يقين پيدا مى كردند كه محتاج به اخلاق نيكند!)، نشانه ديگر است. 3⃣در حديث ديگرى از همان حضرت مى خوانيم: «اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ نِصْفُ الدِّينِ» [۳]؛ (، نيمى از دين است). 4⃣و در حديثى از اميرمؤمنان امام على (عليه السلام) مى خوانيم: «اَلْخُلْقُ الْمَحْمُودُ مِنْ ثِمارِ الْعَقْلِ، اَلْخُلْقُ الْمَذْمُوْمُ مِنْ ثِمارِ الْجَهْلِ» [۴] ( از ميوه هاى و آگاهى است، و از ثمرات و نادانى است). و از آنجا كه «علم» و «جهل» قابل تغيير است، هم به تبع آن قابل تغيير مى باشد. 5⃣در حديث ديگرى از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) آمده است: «اِنَّ الْعَبْدَ لَيَبْلُغُ بِحُسْنِ خُلْقِهِ عَظيمَ دَرَجاتِ الاْخِرَةِ وَ شَرَفَ الْمَنازِلِ وَ اِنَّهُ لَضَعيفُ الْعِبادَةِ» [۵] (بنده خدا به وسيله به درجات عالى آخرت و مى رسد، در حالى كه ممكن است از نظر عبادت ضعيف باشد!). 🔹در اين حديث اوّلاً مقايسه به عبادت و ثانياً ذكر درجات بالاى اخروى كه حتماً مربوط به اعمال اختيارى است، و ثالثاً تشويق به تحصيل حسن خلق، همگى نشان مى دهد كه يك امر است، نه اجبارى و الزامى و خارج از اختيار! (دقّت كنيد). اين گونه روايات و تعبيرات گويا و پرمعنى در كلمات (عليهم السلام) زياد ديده مى شود [۶] و همه آنها نشان مى دهد كه قابل تغيير است، و گرنه اين تعبيرات و تشويقها لغو و بيهوده بود. 6⃣در حديث ديگرى از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) مى خوانيم كه به يكى از يارانش به نام «جرير بن عبدالله» فرمود: «اِنَّكَ امْرُءٌ قَدْ اَحْسَنَ اللّهُ خَلْقَكَ فَاَحْسِنْ خُلْقَكَ» [۷] (خداوند به تو چهره زيبا داده، خود را نيز زيبا كن!). 🔹كوتاه سخن اين كه: كتب روايى ما پُر از رواياتى است كه همگى دلالت بر آدمى دارد. [۸] اين بحث را با حديثى از اميرالمؤمنين (عليه السلام) كه تشويق به فضائل اخلاقى مى كند پايان مى دهيم؛ حضرت می فرماید: «اَلْكَرَمُ حُسْنُ السَّجـِيَّةِ وَ اجْتِـنابُ الدَّنِـيَّةِ» [۹] (ارزش و كيفيّت انسان به و اجتناب و دورى از اخلاق پست است). پی نوشت‌ها؛ [۱] إرشاد القلوب، ديلمى، انتشارات مصطفوى‏، چ ۳، ج ۱، ص ۱۷۴. [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ۱۰، ص ۳۶۹. [۳] همان‏، ج ۶۸، ص ۳۸۵. [۴] غررالحكم و دررالكلم‏، دار الكتاب الإسلامی، چ ۲، ص ۶۹، ح ۱۳۲۸. [۵] المحجة البيضاء فی تهذيب الإحياء، جامعه مدرسين، چ ۴، ج ۵، ص ۹۳. [۶] الكافی، دارالكتب الإسلامية، چ ۴، ج ۲، ص ۹۹، باب (حسن الخلق...) ۱۸ روايت در اين زمينه نقل كرده است. [۷] بحار الأنوار، همان، ج ۶۸، ص ۳۹۴. [۸] الكافی، همان، ج‏ ۲، ص ۹۹. [۹] غرر الحكم و درر الكلم‏، همان، ص ۸۷، ح ۱۶۷۴ 📕اخلاق در قرآن‏، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، مدرسه الامام على بن ابيطالب (ع)، قم، چ اول، ۱۳۷۷ش، ج ۱، ص ۳۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اهمیت‌ «خوش‌ اخلاقی» در کلام معصومین علیهم السّلام 🔹، عبارت است از «خوشرویی»، «خوشرفتاری»، «حُسن معاشرت» و «برخورد پسندیده با دیگران». دین‌ مقدس‌ ، همواره پیروان خود را به و ملایمت در رفتار با دیگران دعوت میکند و آنان را از درشتی و باز می دارد. در این نوشتار مروری می کنیم بر اهمیت از منظر روایات. کسى که باشد، با مردم کند، با لب خندان سخن بگوید، در مقابل حوادث و مشکلات باشد، همه است، 🔹دوستانش زیادند، همه دوست دارند با او معاشرت و رفت و آمد کنند، و است، به ضعف اعصاب و بیماری هاى روانى مبتلا نمی شود، بر و دشواری هاى زندگى می‌گردد، از لذت مى برد و بر معاشرانش خوش می گذرد. (عليه السلام) می فرماید: «در هیچ زندگانى گواراتر از  نیست». (صلی الله علیه و آله) فرمود: « نفس خودش را در رنج و عذاب دائم قرار می‌دهد ». [۱] 🔹 گرامى بدانند اگر می خواهند اوقات خود و فرزندشان به خوشی بگذرد، بایستی را اصلاح کنند، همیشه شاد و باشند، اوقات تلخى و نکنند، خوش زبان و شیرین بیان باشند. با می توان محیط خانه را بهشتی نمود، حیف است که با به جهنمی سوزان تبدیل شود، و همه اعضای خانواده، بخصوص که حساس‌تر هستند، در آن فضا معذب باشند و آسیب ببینند. 🔹لب خندان و زبان شیرین ، دل را غرق سرور و شادمانى می گرداند و غم و اندوه را از دلشان برطرف می سازد. (عليه السلام) می‌فرماید: خداوند به انسان ثواب جهاد می دهد، و صبح و شب برایش ثواب نازل می‌شود. [۲] (صلی الله علیه و آله) نیز می‌ فرماید: «کامل ترین‌ مردم از لحاظ ایمان، آنها مى باشد. بهترین شما کسى است که نسبت به خانواده اش احسان کند». 🔹حضرت در روایت دیگری می فرماید: «هیچ عملى بهتر از نیست». همچنین فرمود: «عیشى بهتر از نیست». نیز می‌فرماید: « نصف دین است». (علیه السلام) می‌ فرماید: «نیکوکارى و خانه ها را آباد و را زیاد می کند». حضرت همچنین می فرماید: «شخص خودش را در عذاب مى‌دارد». [۳] پی نوشت‌ها؛ [۱] آئین همسردارى (ابراهیم امینی)، ص ۳۵-۳۶ [۲] همان، ص ۴۰ [۳] همان، ص ۲۷۴ منبع: وبسایت‌ راسخون به نقل از حوزه نت @tabyinchannel
⭕️امام علی عليه السلام: 🔸«ما أعطَى اللهُ سُبحانَهُ العَبدَ شَيئا مِن خَيرِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ إلاّ بِحُسنِ خُلُقِهِ وحُسنِ نِيَّتِهِ». 🔹خداوند سبحان، چيزى از دنيا و آخرت به بنده نداد، مگر به سبب او و . 📕عيون الحكم والمواعظ، ص ۴۸۳ ح ۸۹۱۵ @tabyinchannel
⭕️امام محمد باقر عليه السلام 🔸«تِسْعُ خِصالٍ خَصَّ اللهُ بِها رُسُلَهُ فَاْمتَحِنُوا أنفُسَكُمْ فَإنْ كانت فَيكُمْ فَاحْمَدُوا اللهَ تَعالى عَلَيْها فاْسَاَلُوُهُ فِيْها، وَ هُمُ: اليَقينُ وَ القَناعَةُ وَ الصَّبْرُ وَ الشُّكْرُ وَ الحِلْمُ وَ حُسْنُ الخُلْقِ وَ السَّخاءُ وَ الشَّجاعَةُ وَ التَّنَزُّهُ». 🔹 است كه خداوند آنها را از قرار داده است؛ پس خود را بيازماييد بنگريد اگر آنها را داريد، خدا را حمد و ستايش كنيد و اگر نداريد از او بخواهيد؛ آنها عبارتند از: ، ، ، ، ، ، ، ، «پاكيزگى و ». 📕معدن الجواهر و رياضة الخواطر، ص ۳۴ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره «شوخی های بی محتوا» چه هشداری داده است؟ 🔹 (علیه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ ، خطاب به فرزندش امام حسن مجتبی (علیه السلام) مى فرمايد: «إِيَّاكَ أَنْ تَذْكُرَ مِنَ الْكَلَامِ مَا يَكُونُ مُضْحِكاً، وَ إِنْ حَكَيْتَ ذَلِكَ عَنْ غَيْرِكَ» (از گفتن سخنان خنده آور [و بى محتوا] بپرهيز، هرچند آن را از ديگرى نقل كنى). زيرا اين گونه سخنان از يكسو هيبت و را برباد مى دهد، و از سويى ديگر غالباً همراه با غيبت يا استهزاء فرد آبرومندى است؛ بنابراين هم مايه در و هم در است. خواه اين سخن از خودش باشد يا به نقل از ديگرى. چه تفاوت مى كند كه غيبت يا سُخريه، ابداعِ خود انسان باشد يا حكايت از ديگرى. 🔹البتّه اين سخن به آن معنا نيست كه انسان از شوخى و بپرهيزد و خشك و عَبُوس در مجالس بنشيند؛ زيرا مى دانيم شخص (صلى الله عليه و آله) و (عليهم السلام) و اين گونه شوخى و مزاحِ مشروع را داشته اند؛ حتى توصيه شده در سفرها براى از بين بردن فشار مشكلاتِ سفر، مزاح بيشتر كنيد. مرحوم علّامه بحر العلوم در اشعار فقهى خود مى گويد: وَ اَكْثِرِ الْمِزاحَ فِى السَّفَرِ إذا - لَمْ يَسْخَطِ الرَّبَ وَ لَمْ يَجْلِبْ أذىً «در سفرها بيشتر كن مشروط بر اينكه موجب خشم خدا و آزار شنوندگان نباشد». 🔹اين سخن برگرفته از حديث (صلى الله عليه و آله) است كه فرمود: «وَ أَمَّا الَّتِي فِي السَّفَرِ فَبَذْلُ الزَّادِ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ وَ الْمِزَاحُ فِي غَيْرِ الْمَعَاصِی» [۱] (مروّت در سفر آن است كه انسان از زاد و توشه خود به ديگران ببخشد و داشته باشد و مزاحِ خالى از معصيت كند). كوتاه سخن اينكه اين امور در حد نيكوست، و اگر از حد اعتدال بگذرد، يا موجب وهن شخصيت انسان مى شود و مردم همچون دلقكى به او نگاه مى كنند، و يا اينكه وارد گناهانى مى شود كه خشم خدا را برمى انگيزد. پی نوشت: [۱] الخصال‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق، غفارى، على اكبر، انتشارات اسلامى‏، قم، ۱۳۶۲، چاپ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۳۲۴ 📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چاپ اول‏، ج ۹، ص ۶۸۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel