✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️منظور از «تولّی» و «تبرّی» که به عنوان دو دستور اسلامی به ما آموخته اند چیست؟ و آیا این دو دستور را در دنیای امروز نیز می توان انجام داد؟
🔹معمولا #اسلام را تشبیه به درخت برومندى مى کنند که #مبانى_عقیدتى، #اصول و ریشه هاى آن را و #برنامه هاى وسیع #عملى، #فروع و شاخه هایش را تشکیل مى دهد. و نیز معمولا ده موضوع را به عنوان #فروع و برنامه های عملی ذکر می کند در حالی که گسترده تر از آن است که در ده موضوع خلاصه شود. ولى اهمّیّت این #دستورات_دهگانه سبب شده است که آنها را در ردیف اوّل بشمارند، وگرنه مسلّماً منحصر به اینها نیست.
🔹از این دستورات ده گانه، #سه_قسمت مربوط به #عبادات و نیایش و پیوند با خداست - نماز، روزه، حج - و #دو_قسمت مربوط به مسائل #اقتصادى و پیوند با #خَلق خدا - زکات، خمس و #پنج_قسمت مربوط به مسائل #اجتماعى و #نظامى و #سیاسى است - جهاد، امر به معروف و نهى از منکر، تولّى و تبرّى - فعلا سخن از دو دستور اخیر است که به معناى #دوست_داشتن و #تنفّر_داشتن است. چه کسى را دوست بداریم و از که متنفّر باشیم؟
🔹دوستان خدا، مردم حق طلب، انسانهاى ارزنده و حامیان حقّ و عدالت را #دوست بداریم، و از آلودگان، ستمگران، بى بند و باران و دشمنان خدا و مردم، #متنفّر باشیم.
چرا همه را دوست نداریم؟ چرا با همه خلق خدا خوب نباشیم؟ مگر در دنیاى امروز مى توان اصل زندگى مسالمت آمیز را با همه کس و در همه جا فراموش کرد؟
🔹باید از کسانى که طرفدار «تز» دوستى با همه و در تحت هر شرایطى هستند پرسید: آیا در جهانى که #ظالم و #مظلوم و #ستمگر و #ستمدیده، #استعمارگر و #استعمار_شده، #حق_طلب و #اشغالگر و #پاک و #ناپاک وجود دارد همه را دوست بداریم؟! با همه خوش باشیم؟! و به همه کمک کنیم؟! آیا #منطق_انسانى چنین اجازه اى را به ما مى دهد؟ آیا عاطفه زنده هیچ مردمى با این #سازشکارى_غلط، هماهنگى دارد؟
🔹اگر این #دو_اصل در اصول اساسى برنامه هاى عملى #اسلام گنجانیده شده، به خاطر آن است که طرفداران حقّ و عدالت و آزادگى و پاکى و درستى، صفوف خود را هر چه فشرده تر سازند و #ناپاکان و #ستمگران و آلودگان هرچه تنهاتر بمانند و در یک محاصره اجتماعى و اخلاقى از طرف انسانهاى مثبت و ارزنده قرار گیرند.
🔹آیا بدن آدمى هر غذایى را مى پذیرد؟ آیا ذائقه انسان یک وسیله #تولّى و #تبرّى، براى جدا کردن غذاهاى مفید از زیانبخش نیست؟ آیا به هنگام خوردن غذاهاى مسموم و گرفتار شدن بدن به #مسمومیّت غذایى، «معده» راه سازشکارى را پیش مى گیرد و انسان را تسلیم #مرگ مى کند یا این که تمام قدرت خود را به کار مى اندازد تا از طریق «استفراغ» #تنفّر خود را از غذاى مسموم ابراز کرده، آن را به بیرون پرتاب کند؟
🔹آیا تعادل نیروى #جاذبه و #دافعه، رمز بقاى جهان هستى نیست؟ چگونه #بقاىجامعهانسانى مى تواند از تعادل این دو نیرو که در شکل تولّى و تبرّى ظاهر مى شود مستثنا بماند؟ اگر به جاى این دو دستور، #روح_سازشکارى با همه کس و هر مکتب و بى تفاوت بودن در برابر هر چیز و هر صحنه پیدا شود، و #عوامل_مثبت و سازنده را جذب نکند، و #عوامل_مزاحم و منفى را از خود نراند، نابودى چنان اجتماعى سریع خواهد بود؛ به همین دلیل، در حدیثى از #پیامبر_اکرم (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «اَوْثَقُ عُرَى الإیَمانِ الحُبُّ فِى اللهِ وَ البُغْضُ فِى اللهِ»؛ (محکم ترین دستگیره هاى #ایمان، دوست داشتن براى خدا، و ابراز تنفّر کردن براى خداست).
پی نوشت:
[۱] سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۳
📕پاسخ به پرسش های مذهبی، آیات عظام مکارم شیرازی و جعفر سبحانی، مدرسة الإمام علی بن أبی طالب(ع)، چ دوم، ص ۴۳۱
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#تولی #تبری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از منظر امام علی (علیه السلام) حمایت از مظلوم چه جایگاهی دارد؟ (بخش اول)
🔹این مسأله که #حکومت_اسلامى باید مدافع #مظلومان و یار و یاور آنها باشد و در برابر هجوم #ستمگران از آنان حمایت و دفاع کند، در عبارات متعددى از #نهج_البلاغه منعکس است که یک نمونه روشن آن «خطبه شقشقیه» است که در پایان آن، #امام_علی (علیه السلام) با صراحت مى فرماید: «لَو لا حُضورُ الحاضِرِ، و قِيامُ الحُجَّةِ بِوُجودِ النّاصِرِ، و ما أخَذَ اللهُ عَلى العُلَماءِ ألاّ يُقارُّوا عَلى كَظَّةِ ظالِمٍ و لا سَغَبِ مَظلومٍ، لأَلقَيتُ حَبلَها عَلى غارِبِها» (اگر نبود گرد آمدن آن جمعيت انبوه و اين كه با وجود يار و ياور، حجّت تمام است و اگر نبود كه خداوند از دانشمندان پيمان گرفته است كه در برابر سيرىِ #ستمگر و گرسنگىِ #ستمديده آرام ننشينند و بدان رضايت ندهند، هر آينه مهار شتر #خلافت را بر پشت آن مى انداختم).
🔹در آخرین وصایا در بستر شهادت نیز به فرزندانش تأکید مى کند که همواره دشمن ظالمان و یاور مظلومان باشند، «کُونا لِلظّالِمِ خَصماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوناً». [۱] #امام_علی (عليه السلام) در نامه ۵۳ خود به مالک اشتر صریحاً توصیه مى کند که بخشى از وقت خود را در اختیار #نیازمندان بگذار و، درهاى دارالاماره را بگشاى و پاسبانان را کنار بزن، تا #مردم آزادانه با تو تماس بگیرند و نیازها و #مشکلات خود را بى واسطه با تو در میان بگذارند.
🔹سپس مى افزاید: این به خاطر آن است که از #پیغمبر_اکرم (صلى الله علیه و آله) بارها این سخن را شنیدم که مى فرمود: «لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّةٌ لا یُؤخَذُ لِلضَّعیفِ فیهِا حَقُّهُ مِنَ الْقَوىِّ غَیْرَ مُتَتَعْتِع» [۲] (امّتى که حقّ #ضعیفان را از #زورمندان با صراحت نگیرد، هرگز پاک نمى شود و روى #سعادت را نمى بیند). سراسر زندگى #امام (علیه السلام) و حوادث جالبى که در حیات آن حضرت واقع شد، نشان مى دهد که در #عمل نیز همیشه به این اصل اساسى وفادار بود و لحظه اى در انجام دادن آن کوتاهى نفرمود.
🔹در خطبه دیگرى از #نهج_البلاغه همین معنا با تعبیر داغ و پرجوش دیگرى آمده است مى فرماید: «وَ أیَمُ اللهِ! لاَُنْصِفَنَّ الْمَظْلُومَ مِنْ ظالِمِه وَ لاََقُودَنَّ الظّالِمَ بِخِزامَتِه حَتّى أُورِدَهُ مَنْهَلَ الْحَقِّ وَ إِنْ کانَ کارِهاً» [۳] (به خدا سوگند! داد #مظلوم را از #ظالم مى گیرم و افسار #ظالم را مى کشم تا وى را به آبشخور حق وارد سازم، هر چند کراهت داشته باشد). اساساً این یک #اصلمهماسلامى است که در #قرآن_مجید بر آن تأکید شده است و با صراحت، به #مؤمنان دستور مى دهد که براى نجات #مظلومان به پا خیزند و حتى اگر لازم باشد، دست به اسلحه ببرند و با #ظالمان پیکار کنند.
🔹و مى فرماید: «وَ ما لَکُمْ لا تُقِاتِلُونَ فى سَبیلِ اللهِ وَالْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِالْدانِ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَریَةِ الظّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلیّاً وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصیراً» [۴] (چرا در راه خدا و [در راه] مردان و زنان و کودکانى که [به دست ستمگران] #تضعیف شده اند #پیکار نمى کنید؟! همان افراد [ستمدیده اى] که مى گویند: پروردگارا! ما را از این شهر [مکّه] ـ که اهلش #ستمگرند ـ بیرون ببر! و از طرف خود براى ما سرپرستى قرار ده و از جانب خود یار و یاورى براى ما تعیین فرما). #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] نهج البلاغه، نامه ۴۷
[۲] نهج البلاغه، نامه ۵۳، فرمان به مالک اشتر.
[۳] نهج البلاغه، خطبه ۱۳۶
[۴] سوره نساء، آیه ۷۵
📕پيام امام اميرالمومنين(ع)، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۹۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#مظلوم #ظلم #ظالم
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد