✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) درباره شایستگی و نجابت پیامبر اکرم (صلی الله عليه و آله) در دوران کودکی و بزرگسالی چه بیانی دارند؟
🔹امام علی (عليه السلام) در خطبه ۱۰۵ «نهج البلاغه»، اشاره به نعمت پرفيض ظهور #پيامبر_اسلام (صلى الله عليه و آله) كرده و او را به اوصاف برجسته اش مى ستايد. مى فرمايد: «.... خَيْرَ البَرِيَّةِ طِفْلاً، وَ أَنْجَبَهَا كَهْلاً، وَ أَطْهَرَ الْمُطَهَّرِينَ شِيمَةً، وَ أَجْوَدَ الْمُسْتَمْطَرِينَ دِيمَةً». (... در كودكى شايسته ترين مخلوق و در بزرگسالى نجيب ترين و شايسته ترين آنان بود. اخلاقش از همه پاكان، پاكتر و باران جود و سخايش از همه بادوام تر بود).
🔹در این فراز از خطبه، ابتدا سخن از #دوران_طفوليّت آن بزرگوار است، كه حتّى در آن زمان از نظر #ظاهر و #باطن ممتاز بود، به گونه اى كه طبق نقل كتاب «مناقب» ابن شهر آشوب، ابن عباس مى گويد: «#پيامبر (صلى الله عليه و آله) در آن زمان با كودكان [هم سنّ و سال خود] دوستى و رفاقت داشت. آنها از روى نادانى گاه آلوده به سرقت چيزى مى شدند، ولى آن حضرت هرگز دست به سوى اموال مردم دراز نمى كرد؛ آنها از نظر ظاهر گاه آلوده بودند، ولى آن حضرت همواره پاك و تميز بود». [۱]
🔹باز در همان كتاب آمده است كه: «گاهى براى «عبدالمطّلب» در سايه كعبه فرشى مى گستراندند و هيچكس به احترام او بر آن فرش نمى نشست؛ فرزندانش در اطراف فرش مى نشستند، تا او خارج شود؛ ولى #پيامبر_اكرم (صلى الله عليه و آله) در همان زمان مى آمد و روى فرش عبدالمطّلب (عليه السلام) مى نشست! عموهايش مى خواستند او را دور كنند؛ عبدالمطلب (عليه السلام) مى گفت: فرزندم را رها كنيد! «فَوَ اللهِ إِنَّ لَهُ لَشَأْناً عَظِيماً» (به خدا سوگند! او مقام والايى دارد)». [۲]
🔹و نيز از ابوطالب (علیه السلام) در مورد #خُلق‌وخُوی‌پيامبر (صلی الله علیه و آله) در زمان طفوليّت و نوجوانى اين دو بيت نقل شده است. مى گويد: «وَ لَقَدْ عَهَدْتُكَ صَادِقاً - فِی القَولِ لاَ تَتَزَیَّدُ - مَازِلتَ تَنطِقُ بِالصَّواب - وَ أَنْتَ طِفْلٌ أَمْرَدُ» (من همواره تو را #راستگو ديدم كه سخنى به گزاف نمى گويى. تو همواره سخن به صواب مى گفتى؛ در حالى كه هنوز در سنّ نوجوانى بودى). [۳]
🔹و از عجايب اينكه در حالات شيرخوارگى #پيامبر (صلى الله عليه و آله) نوشته اند: «هنگامى كه او را به دايه اش «حليمه» سپردند، او تنها از پستان راست وى شير مى نوشيد و اصلاً تمايلى به پستان چپ نشان نمى داد! گويى مى خواست عدالت را رعايت كند و سهم فرزند «حليمه» را نيز در نظر بگيرد». [۴]
🔹و در ادامه، امام علی (علیه السلام) اشاره به #نجابت و #كرامت پيامبر (صلى الله عليه و آله) در بزرگسالى مى كند، چيزى كه بر كسى پوشيده نيست و تاريخ شاهد صدق آن است. تواضع، محبّت، هوش و درايت آن حضرت، عفو و گذشت او زبانزد خاصّ و عامّ بود؛ هر چه داشت بى دريغ در اختيار نيازمندان قرار مى داد و باران جود و بخشش او، پردوام بود.
🔹او از همه #سخاوتمندتر بود، به گونه اى كه هرگز درهم و دينارى نزد او باقى نمى ماند و اگر چيزى اضافه مى آورد و به نيازمندى برخورد نمى كرد كه به او ببخشد، آرام نمى گرفت و در منزل نمى آسود، تا آن را به نيازمندى برساند. او افراد با فضيلت را گرامى مى داشت و در #صله_رحم كوشا بود. عذر خطاكاران را مى پذيرفت و در لباس و غذا بر غلامان پيشى نمى گرفت.
پی نوشت‌ها؛
[۱] مناقب آل أبيطالب (ع)، ابن شهر آشوب مازندرانى، علامه، قم، چ ۱، ج ۱، ص ۳۳ تا ۳۵. [۲] مناقب آل أبيطالب (ع)، همان. [۳] التوحيد، ابن بابويه، جامعه مدرسين، قم، چ ۱، ص ۱۵۸. [۴] اين حديث را ابن شهر آشوب در مناقب آل أبيطالب (ع)، همان، ج ۱، ص ۳۲ آورده است.
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۴، ص ۴۴۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#پيامبر #پيامبر_اکرم
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️امام جعفر صادق (عليه السلام):
🔸«حُرِمَ الْحَريصُ خَصْلَتَيْنِ وَلَزِمَتْهُ خَصْلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافْتَقَدَ الرّاحَةَ وَ حُرِمَ الرِّضا فَافْتَقَدَ الْيَقينَ».
🔹«#حريص از دو خصلت محروم و با دو خصلت همراه است: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست میدهد، از راضى بودن محروم است، در نتيجه يقين را از دست مى دهد».
📕خصال، ص ۶۹
#امام_صادق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام صادق (عليه السلام) از چه جايگاه علمی و اخلاقی در جامعه اسلامی برخوردار بودند؟ (بخش اول)
🔸درباره شخصیت علمی #امام_صادق (عليه السلام) شواهد فراوانی وجود دارد. به نظر شیعه، نصب ایشان به #مقام_امامت از جانب خداوند متعال بوده، و این بدان معناست که آن حضرت دارای شرایط لازم برای احراز این منصب بوده است. #امام_جعفر_صادق (علیه السلام) در میان اهل سنت، از نظر روایت حدیث و فقاهت و افتاء، از موقعیت شامخی برخوردار بوده‌اند، به طوری که او را از شیوخ مسلّم و از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده اند.
🔹مالک بن انس از جمله کسانی است که مدتی در محضر #امام_صادق (عليه السلام) تلمذ کرده و درباره شخصیت آن حضرت چنین می گوید: «مدتی خدمت #جعفربن‌محمد (عليه السلام) مشرف می شدم. آن حضرت اهل مزاح بود و همواره تبسم ملایمی بر لب هایش نقش می بست. هنگامی که در محضر او نامی از پیامبر (صلی الله علیه و آله) برده می شد، رنگش به سبزی و سپس به زردی می گرایید؛
🔹در مدتی که به خانه #امام (عليه السلام) رفت و آمد داشتم، او را خارج از سه حال ندیدم، یا نماز می خواند یا روزه بود و یا به قرائت قرآن اشتغال داشت، و هرگز بدون وضو از رسول الله (صلی الله علیه و آله) نقل حدیث نمی فرمود و سخنی به گزاف نمی گفت. ایشان از آن دسته از علمای زاهدی بود که ترس از خدا سراسر وجودش را فرا گرفته بود. هرگز به خدمت او شرفیاب نشدم، جز این که زیراندازش را از زیر پای خود بر می داشت و زیر پای من می گذاشت». [۱]
🔹از «عمر بن المقدام» نقل شده که گفت: «هنگامی که #جعفربن‌محمد (عليه السلام) را می دیدم، می فهمیدم که او از نسل پیامبران است». [۲] «جاحظ» از علمای مشهور قرن سوم درباره #امام_صادق (علیه السلام) چنین می گوید: «#جعفربن‌محمد (عليه السلام) کسی بود که علم و فقهش، عالم را فرا گرفته و گفته می شود که ابوحنیفه از شاگردان او بود، و همچنین سفیان ثوری، و تلمذ این دو نزد آن حضرت در عظمت علمی او کافی است». [۳]
🔹«ابن حجر هیتمی» نیز در مقام تمجید از شخصیت علمی #امام_صادق (عليه السلام) اشاره به این نکته دارد که افرادی چون «یحیی بن سعید»، «ابن جریح»، «مالک، سفیان ثوری»، «ابو حنیفه» و «شعبه» و «ایوب فقیه» از آن حضرت نقل روایت نموده اند. [۴] #ادامه_دارد...
پی‌نوشت‌ها؛
[۱] مناقب آل أبيطالب(ع)، ابن شهر آشوب مازندرانى، چ ۱، ص ۴۱. [۲] تهذيب التهذيب، العسقلانی الشافعی، هند، ج ۲، ص ۱۰۴. [۳] رسالة جاحظ فی بنی امیه، بی‌تا، ص ۱۰۶. [۴] صواعق المحرقة على أهل الرفض و الضلال و الزندقة، هيتمی، مکتبة القاهره، مصر، ص ۱۲۰
📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، چ ۶، ص ۳۲۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم (بخش آئین رحمت)
#امام_صادق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️«کلام نور»
🔸«وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَ لَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَ لِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ».
🔹«زنان طلاق داده شده باید به سر آمدن سه پاکی [از حیض را] انتظار برند [و پیش از به سر رسیدن آن، از شوهر کردن خودداری ورزند]. و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارند [به خاطر رعایت شرایط ایام عدّه] نباید آنچه را خدا در رحم هایشان [از حیض یا جنین] آفریده، پنهان دارند. و شوهرانشان در این مدت چنانچه خواهان صلح و سازش اند، به بازگرداندن آنان [به زندگی دوباره] سزاوارترند. و برای زنان، حقوق شایسته ای بر عهده مردان است، مانند حقوقی که برای مردان بر عهده آنان است، و مردان را بر آنان [به خاطر کارگزاری، و تدبیر امور زندگی در امر میراث و دیه، گواهی در دادگاه و غیر این امور حقوقی] افزون تر است؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است».
📕قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۲۲۸
#قرآن #کلام_نور
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام صادق (عليه السلام) از چه جايگاه علمی و اخلاقی در جامعه اسلامی برخوردار بودند؟ (بخش دوم)
🔸درباره شخصیت علمی #امام_صادق (عليه السلام) شواهد فراوانی وجود دارد. به نظر شیعه، نصب ایشان به #مقام_امامت از جانب خداوند متعال بوده، و این بدان معناست که آن حضرت دارای شرایط لازم برای احراز این منصب بوده است. #امام_جعفر_صادق (علیه السلام) در میان اهل سنت، از نظر روایت حدیث و فقاهت و افتاء، از موقعیت شامخی برخوردار بوده‌اند، به طوری که او را از شیوخ مسلّم و از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده اند.
🔹درباره شخصیت #امام_صادق (عليه السلام) عبارات زیادی از علما و اندیشمندان نقل شده که استاد اسد حیدر قسمت معظمی از آنها را در کتاب ارزشمند خود «الامام الصادق (عليه السلام) و المذاهب الاربعة» گرد آورده [۱] و طبعاً در اینجا نیازی به تکرار آنها نیست. کثرت دانش اندوزانی که در محفل درس #امام‌جعفرصادق (علیه السلام) حاضر می شدند و یا از آن حضرت حدیث نقل می کردند، نشان دهنده عظمت #شخصیت_علمی ایشان می باشد. «حسن بن علی الوشاء» می‌گفت: «در مسجد کوفه نهصد نفر را دیده که حدّثنی #جعفربن‌محمد (عليه السلام) می گفتند». [۲] برخی منابع، شمار کسانی را که از آن حضرت تلمذ کرده و حدیث شنیده اند، حدود چهار هزار نفر یاد کرده اند. [۳]
🔹«سفیان ثوری» - که در منابع اهل سنت به زهد و علم شهرت دارد - همراه «نصیر بن کثیر» نزد #امام_صادق (عليه السلام) زانوی ادب زده و از آن حضرت بهره علمی و اخلاقی برده است. [۴] نصیر با سفیان در موسم حج نزد حضرت آمد و گفت: «می خواهم به حج بروم؛ چیزی به من تعلیم ده تا به وسیله آن نجات پیدا کنم. #امام (علیه السلام) دعایی به آنها تعلیم فرمود». [۵] در موارد دیگری نیز عاجزانه از حضرت می خواست تا برای او حدیثی نقل کند. در این میان کسانی نیز بودند که با نقل احادیث کاذبی از امام صادق (عليه السلام)، قصد تضعیف آن حضرت را داشتند.
🔹از این موارد که بگذریم، #امام_صادق (عليه السلام) در عصر خود، به ویژه در نگاه دانشمندان جامعه، از عظمت فراوانی برخوردار است. «ابو زهره» در این زمینه می نویسد: «علمای اسلام با تمام اختلاف نظرها و تعدد مشرب هایشان، در فردی غیر از #امام_صادق (عليه السلام) و علم او اتفاق نظر ندارند». [۶] همچنین «شهرستانی» نویسنده کتاب مشهور «ملل و نحل» درباره شخصیت علمی و اخلاقی آن حضرت می نویسد: «او در امور و مسائل دینی از دانشی بی‌‌پایان، و در حکمت از ادبی کامل و نسبت به امور دنیا و زرق و برق های آن از زهدی نیرومند برخوردار بود و از شهوت های نفسانی دوری می گزید». [۷]
🔹«ابوحنیفه» افزون بر این که از امام باقر (عليه السلام) بهره ها برده [۸] از #امام_صادق (عليه السلام) نیز حدیث نقل می کند؛ چنان‌که روایات او از امام صادق (عليه السلام) در کتاب «الآثار» وی فراوان دیده می شود. [۹] او خود درباره امام صادق (عليه السلام) می گفت: «من هرگز فقیه تر #از جعفربن‌محمد (علیه السلام) ندیده ام، او مسلّم اعلم امّت اسلامی است». [۱۰] «ابن خلکان»، از مورخان مشهور، درباره آن حضرت می گوید: «او یکی از امامان دوازده گانه امامیه و از بزرگان اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود؛ به جهت صدق سخنانش به لقب #صادق (عليه السلام) شهرت یافت و فضل او مشهورتر از آن است که نیازمند توضیح باشد». [۱۱] همچنین شیخ مفید درباره آن حضرت می گوید: «علمای اسلام از احدی به اندازه آن حضرت حدیث نقل نکرده اند». [۱۲] #ادامه_دارد...
پی نوشت:
[۱] الامام الصادق و المذاهب الاربعه، ج ۱، ص ۵۱ - ۶۲. [۲] الامام الصادق، ابو زهره، ص ۱۲۹. [۳] کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۶۶. [۴] العقد الفريد، ج ۳، ص ۱۷۵. [۵] تاريخ جرجان، ص ۵۵۴. [۶] الامام الصادق، ص ۶۶. [۷] الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۴۷. [۸] جامع المسانید، ج ۲، ص ۳۴۹. [۹] الامام الصادق، ص ۳۸. [۱۰] جامع المسانید ج ۱، ص ۲۲۲. [۱۱] وفيات الأعيان و أنباء و أبناء الزمان، ج ۸، ص ۱۰۵. [۱۲] کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۶۶
📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، چ ۶، ص ۳۲۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_صادق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️الطاف و عنایات امام عصر در زمان غيبت
🔹در #زمان_غیبت هم عنایات و الطاف #امام_زمان علیه‌السلام نسبت به محبان و شیعیانش زیاد دیده شده؛ باب لقا و حضور بالکلیّه مسدود نیست؛ بلکه اصل رؤیت جسمانی را هم نمی‌شود انکار کرد!
📕حضرت حجت (عج)، مجموعه بیانات آیت‌الله بهجت (ره) پیرامون حضرت ولیعصر (عج)، ص ۳۶۱
منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت (ره)
#آیت_الله_بهجت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«عفو» و «گذشت» از نگاه اسلام
🔹در این مقاله به بررسی جایگاه #عفو و #گذشت در اسلام می پردازیم. بـررسـی مـنـابـع اسـلامـی نـشـان مـی دهـد کـه «گـذشـت» یـکـی از اصـول اسـاسـی در برخورد با لغزش افراد با ایمان است. #قرآن_کریم، حتّی در همان آیاتی که کیفر و مجازات را برای مجرمان و گناهکاران تشریح میکند و مؤمنان را از خطر و زیان آنان بر حذر می دارد، #گذشت و چشم پوشی از خطایشان را نیز به عنوان یک #ارزش برتر مطرح می سازد.
🔹به عنوان مثال، در آیه ای، پس از بیان چگونگی #حکم_قصاص می‌فرماید: «...فَمَنْ عُفِی لَهُ مِنْ اَخیهِ شَیءٌ، فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَداءٌ اِلَیهِ بِاِحْسانٍ...» [۱] (...پـس اگـر کـسی از سوی برادر [دینی] خود مورد #عفو قرار گیرد [و از قصاص او صرف نظر شود]، باید از راه پسندیده پیروی کند و [دیه را] با نیکی به عفو کننده بپردازد). نـکـته جالبی که از تعبیر «مِنْ اَخیهِ» در آیه مزبور به دست می آید، این است که «قرآن کریم» #رشته_بـرادری را در میان مسلمانان، حتّی بعد از ریختن خون های ناحقّ، همچنان برقرار می داند و برای #تـحـریـک_عـواطـف، ولی مـقتول را برادر قاتل معرّفی می کند و با این تعبیر، آنان را به #عفو و #گذشت تشویق می نماید.
🔹در آیـه دیـگـری، گـذشـت در برابر خشونت نیازمندانی که بر اثر هجوم گرفتاری ها، گاهی پـیمانه صبرشان لبریز شده و سخنان تند و خشونت آمیزی بر زبان می‌رانند را ستوده، می فرماید: «قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى ۗ وَاللهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ» [۲] (گفتار پسندیده [در برابر نیازمندان] و #عفو [و گذشت از خشونت های آنان] از بخششی که آزاری در پی آن باشد، بهتر است و خداوند، بی نیاز و بردبار است).
🔹بـدیـهـی اسـت کـه تحمّل خشونت اینگونه افراد و #گذشت از برخوردهای زننده آنان، به ویژه اگـر بـا قـول مـعـروف، یـعـنـی سـخن نیک و دلداری، دلجویی و راهنمایی همراه باشد، از عقده هایشان می‌کاهد و به آنان آرامش می بخشد. #قرآن_کریم در آیه ای دیگر به #مؤمنان توصیه میکند که حتّی از لغزش #کافران و منکران قیامت نیز [اگر مفسده نداشته باشد] بگذرند و کار آنها را به خدا واگذارند: «قُلْ لِلَّذینَ امَنُوا یغْفُِروا لِلَّذینَ لا یَرْجُونَ اَیامَ اللهِ...» [۳] (به آنان که ایمان آورده اند بگو: کسانی را که روزهای [واپسین] خدا را امید ندارند، #عفو کنند).
🔹در آیـه دیـگـری از #پـیـامـبـر_اکرم (صلی الله علیه و آله) مـی خـواهـد کـه بـا #صـفـح_جمیل یعنی به طریقه نیکو از مجازات مجرم درگذرد: «...فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمیلَ» [۴] (به طریق نیکو #گذشت کن). از #امام_عـلی (عليه السلام) در تـفـسـیـر ایـن آیـه چـنـیـن نـقـل شـده اسـت: «#صـفـح_جمیل، عفو بدون عتاب و سرزنش مجرم است». [۵]
🔹پيشوايان عظیم الشأن اسـلام نیز در سیره عملی خود، انسان های باگذشت و بزرگواری بـودنـد، چـنـانکـه نـقـل شـده روزی ابـوهریره نزد #امام_علی (علیه السلام) آمد و سخنان ناروایی دربـاره آن حـضـرت گـفـت؛ فـردای آن روز شرفیاب شد و خواسته هایی را خدمت حضرت مطرح کـرد. امام علی (علیه السلام) همه آنها را برآورده ساخت. این کار امیرالمؤمنین (عليه السلام) بر برخی از اصحاب گران آمد و موجب اعتراض آنان شد؛ آن حضرت به ایشان فرمود: «اِنّی لاََسْتَحْیی اَنْ یغْلِبَ جَهْلُهُ عِلْمی وَ ذَنْبُهُ عَفْوی وَ مَسْاءَلَتُهُ جُودی» [۶] (مـن از ایـنـکه نادانی او بر علمم، گناه او بر عفوم و درخواست او بر بخشایشم چیره شود، شرم میکنم).
🔹#امام_صادق (عليه السلام) می فرماید: «اِنّا اَهْلُ بَیتٍ، مُرُوَّتُنا الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا» [۷] (ما خاندانی هستیم که، جوانمردی‌‌مان، #گذشت از کسی است که بر ما ستم کرده است). و از سوی دیگر، پیروان خویش را به آن توصیه می کردند، چنان‌که #امام_علی (عليه السلام) در عهدنامه خود به مالک اشتر می نویسد: «فَأَعْطِهِمْ مِنْ عَفْوِكَ وَ صَفْحِكَ مِثْلِ الَّذِي تُحِبُّ وَ تَرْضَى أَنْ يُعْطِيَكَ اللهُ مِنْ عَفْوِهِ وَ صَفْحِهِ» [۸] (پس، از #عفو و بخشايش خويش [مردم را] نصيبشان ده، همان گونه كه دوست دارى كه #خداوند نيز از #عفو و بخشايش خود تو را نصيب دهد).
پی نوشت ها:
[۱] قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۱۷۸. [۲] همان، آیه ۲۶۳. [۳] همان، سوره جاثیه، آيه ۱۴. [۴] همان، سوره حجر، آيه ۸۵. [۵] تفسیر مجمع البیان، ج ۶، ص ۳۴۴. [۶] بحارالأنوار، ج ۴۱، ص ۴۹. [۷] همان، ج ۷۱، ص ۴۰۱. [۸] نهج البلاغه، ص ۹۹۳
منبع: وبسایت راسخون به نقل از حوزه نت
#گذشت #عفو
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️«کلام نور»
🔸«الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَ لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ».
🔹«طلاقِ [رجعی که برای شوهر در آن حقّ رجوع و بازگشت به همسر است] دو بار است. [شوهر در هر مرتبه از رجوع] باید [همسرش را] به طور شایسته و متعارف نگه دارد، یا [با ترک رجوع، او را] به نیکی و خوشی رها کند. و برای شما حلال نیست از آنچه [به عنوان مهریه] به آنان پرداخته اید چیزی را بازستانید، مگر آنکه هر دو بترسند که حدود و مقرّرات خدا را [در روش همسرداری] برپا ندارند. پس شما [حاکمان شرع] اگر بترسید که آن دو نفر حدود خدا را برپا ندارند در آنچه زن برای رهایی خود [عوض طلاق] فدیه بپردازد، گناهی بر آنان نیست. اینها حدود خداست؛ پس از آنها تجاوز نکنید و کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، آنان بی تردید ستمکارند».
📕قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۲۲۹
#قرآن #کلام_نور
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام صادق (عليه السلام) از چه جايگاه علمی و اخلاقی در جامعه اسلامی برخوردار بودند؟ (بخش سوم)
🔸درباره شخصیت علمی #امام_صادق (عليه السلام) شواهد فراوانی وجود دارد. به نظر شیعه، نصب ایشان به #مقام_امامت از جانب خداوند متعال بوده، و این بدان معناست که آن حضرت دارای شرایط لازم برای احراز این منصب بوده است. #امام_جعفر_صادق (علیه السلام) در میان اهل سنت، از نظر روایت حدیث و فقاهت و افتاء، از موقعیت شامخی برخوردار بوده‌اند، به طوری که او را از شیوخ مسلّم و از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده اند.
🔹منصور عباسی که همواره درگیر مبارزه با علویان بود، می کوشید تا شخصیت فقهی #امام_صادق (علیه السلام) را با مطرح کردن برخی از فقهای اهل سنت مثل «مالک بن انس» کمرنگ جلوه دهد. او به مالک می‌گفت: «به خدا تو عاقل‌ترین مردم هستی... اگر عمر من باقی بماند، فتاوا و اقوال تو را همانند مصحف نوشته، به تمام آفاق فرستاده و مردم را مجبور به پذیرش آن می کنم». [۱] این حرکت «منصور» ناشی از علاقه وی به مالک نبود؛ بلکه بر آن بود تا با برجسته کردن مالک، آتش کینه و حسد خود را نسبت به #امام_صادق (عليه السلام) و دیگر علمای مخالف فرو نشاند.
🔹منصور به منظور ایراد خدشه به شخصیت علمی و فقهی #امام (عليه السلام)، به هر وسیله‌ای توسل می جست؛ چنان که ابوحنیفه را واداشت تا رو در روی امام (عليه السلام) ایستاده و با وی به بحث بپردازد، تا در صورت پیروزی ابوحنیفه، #امام_صادق (عليه السلام) را در صحنه علم و دانش اسلامی تحقیر کند.
🔹ابوحنیفه خود جریان این داستان را چنین نقل کرده است: «منصور به من گفت: مردم توجه عجیبی به #جعفربن‌محمد (عليه السلام) پیدا کرده و سیل جمعیت به طرف او سرازیر شده است؛ تو چند مسأله از مسائل مشکل را آماده کرده و حل آنها را از جعفر (عليه السلام) بخواه و چون او نتوانست جواب مسائل تو را بدهد، از چشم مردم خواهد افتاد. من نیز چهل مسأله بسیار پیچیده و مشکل آماده کردم. آنگاه #امام_صادق (عليه السلام) و ابوحنیفه در حیره و در حضور منصور با هم ملاقات می کنند.
🔹ابوحنیفه لحظه ورود خود به مجلس منصور را چنین توصیف می کند: هنگامی که وارد مجلس شدم #جعفربن‌محمد (عليه السلام) را دیدم که هیبت و عظمت شخصیت وی حتی خود منصور را تحت الشعاع قرار داده بود. سلام کرده و در جای خود قرار گرفتم. آنگاه منصور خطاب به من چنین گفت: مسائل خود را بر ابوعبدالله (علیه السلام) عرضه کن. من مسائلی را که با خود آورده بودم، یکی پس از دیگری از آن حضرت می پرسیدم و او در پاسخ می فرمود: درباره این مسأله عقیده شما چنین است و اهل مدینه چنین می گویند و ما چنین می گوییم.
🔹نظر آن حضرت در پاره ای از مسائل طرح شده با نظر ما و در پاره ای دیگر با نظر اهل مدینه و در مواردی با نظر هر دو مخالف بود. بدین ترتیب چهل مسأله به آن حضرت عرضه و جواب آنها دریافت شد. پس از پایان مناظره، ابوحنیفه بی اختیار آخرین سخن خود را با اشاره به #امام_صادق (عليه السلام) چنین ادا کرد: «أَنَّ أَعْلَمَ اَلنَّاسِ أَعْلَمُهُمْ بِاخْتِلاَفٍ اَلنَّاسِ». [۲] (دانشمندترین مردم کسی است که به آراء و نظرهای مختلف علما در مسائل، احاطه داشته باشد). #ادامه_دارد...
پی‌نوشت‌ها؛
[۱] تذکرة الحفاظ، الذهبی، شمس الدین، دار الاحیاء التراث العربی، ج ۱، ص ۲۰۹
[۲] تهذیب الکمال، أبوالحجاج المزی، يوسف بن الزكی عبدالرحمن، مؤسسه الرساله، ج ۵، ص ۷۹-۸۰
📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، چ ۶، ص ۳۲۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_صادق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️حیات بدن و حیات روح
🔹همه ما این طور خیال می‌کنیم که یک نفر #انسان تا وقتی که قلبش کار میکند و اعصابش فعالیت دارند و نبضش می‌زند و تا وقتی که در روی زمین راه می‌رود #زنده است. چه موقع می‌شود گفت که یک انسان #مرده است؟ آن وقتی که طبیب گوشی را روی قلبش می‌گذارد و بعد اعلام میکند که قلب بکلی از حرکت ایستاده است.
🔹البته از یک جهت همینطور است، ولی این زندگی انسان زندگی انسانی انسان نیست، زندگی حیوانی انسان است. انسان باید این زندگی را داشته باشد ولی این، زندگی مشترک او با همه حیوان‌هاست؛ یعنی یک سگ هم که زنده است همین نوع زندگی را دارد. سگ هم قلبی دارد، اعصابی دارد، رگ‌هایی دارد، خونی در جریان دارد، اعضا و جوارحی دارد.
🔹ولی در #قرآن یک نوع #حیات دیگر غیر از این حیات برای انسان اعلام شده است. #انسان از نظر منطق #قرآن_کریم ممکن است زنده باشد - یعنی در میان مردم راه برود، قلبش ضربان داشته باشد، اعصابش کار بکنند، خون در بدنش در جریان باشد - ولی در عین حال مرده باشد.
🔹این تعبیر اساساً از خود قرآن است. مثلاً قرآن می‌گوید: «لِینْذِرَ مَنْ کانَ حَیاً»؛ مردم را به دو دسته تقسیم میکند: #مردم_زنده و #مردم_مرده، و بعد می‌گوید این #قرآن روی افرادی اثر دارد که شائبه ای از #حیات در آنها باشد، اما آن کسانی که مردهاند قرآن هم روی آنها اثر نمی‌گذارد.
📕احیای تفکر اسلامی، مرتضی مطهری، (نسخه سایت) ص ۵۱
منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری
#شهید_مطهری
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«نقش رسانه دینی» در مبارزه با دین زدایی (بخش اول)
🔸#رسانه_دینی، قدرتی است برآمده از قدرت روحی و فکری موجود در #دین_اسلام که ابزار رسانه های جدید را برای مبارزه با امپراطوری رسانه‌ای استکبار به کار می‌گیرد.
💠امپراطوری رسانه‌ای در دست نظام سلطه
🔹اساساً #رسانه، موجودی بی‌تفاوت نیست. اگر هم با او کاری نداشته باشی، او با تو کار دارد و نمی‌توانی از آن فرار کنی. در نتیجه باید در مقابل آن دست به انتخاب بزنی. یا باید خوراک آن شده و هر آنچه او القاء میکند را بدون و چون و چرا قبول کنی، یا اینکه خود را برای #مبارزه با او و آنچه او می‌خواهد آماده کنی. آری! قسمت اعظم #رسانه‌های_امروزی در دست #سلطه‌‌جویان‌جهانی است و اینجاست که ناخودآگاه، #دین، به مبارزه طلبیده شده است.
🔹#رسانه‌های_امروزی در پی آن هستند تا هر آنچه اراده می‌کنند بشود. از این رو، #دین و #معنویت را دشمن خود دانسته، و سال‌هاست که به جنگ با آن رفته‌اند. جنس مبارزه با رسانه های نظام سلطه با تمام مبارزه‌ها متفاوت است و همان است که از آن با نام #جنگ_نرم یاد می‌شود.
🔹#رهبر_معظم_انقلاب در چند سال قبل، در بیانات‌شان [۱] بر لزوم تجهیز جوانان به #ابزارهای‌جنگ‌نرم تأکید کردند و فرمودند: «امروز نیاز مهم کشور ما این است که جوان های ما مجهّز بشوند به انواع تسلیحات نرم، سلاح های جنگ نرم؛ یعنی قدرت روحی و قدرت فکری. بنده مکرّر در مورد قوی شدن کشور مطالبی را عرض کرده‌ام؛ یکی از اجزا و بخش های مهم و تعیین کننده تقویت کشور همین است که ما #جوان‌هایمان را مجهّز کنیم، مسلّح کنیم به سلاح فکر و سلاح تفکّر صحیح که در #معارف‌اهل‌‌بیت (علیهم السّلام) موج می‌زند، در معارف فاطمی موج می‌زند». #ادامه_دارد...
پی نوشت:
[۱] بیانات معظم له در دیدار با مداحان بهمن ماه سال ۹۸
نویسنده: محسن رفیعی وردنجانی
منبع: وبسایت راسخون
#رسانه
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
⭕️«کلام نور»
🔸«فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيمَا حُدُودَ اللهِ ۗ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ».
🔹«پس اگر [بعد از دو طلاق و رجوع، بار سوم] او را طلاق داد، آن زن بر وی حلال نخواهد بود، مگر آنکه با همسری غیر از او ازدواج کند. و اگر [همسر دوم] او را طلاق داد بر وی و شوهر اول گناهی نیست که به یکدیگر باز گردند، در صورتی که امیدوار باشند حدود الهی را [در روش همسرداری] رعایت می کنند. و اینها حدود خداست که آن را برای گروهی که دانایند بیان می کند».
📕قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۲۳۰
#قرآن #کلام_نور
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد