eitaa logo
هفته‌نامه زن روز
735 دنبال‌کننده
15.4هزار عکس
148 ویدیو
1.6هزار فایل
کانال رسمی هفته‌نامه «زن روز» قدیمی‌ترین نشریه فرهنگی اجتماعی زنان صفحه‌ی ما در اینستاگرام: https://www.instagram.com/zane_rooz_mag/ ارتباط با ادمین: @zaneruz97
مشاهده در ایتا
دانلود
شربت گلاب و زعفران 🌺مواد لازم گلاب: یک پیمانه زعفران آسیاب شده: ۱/۵ قاشق چای خوری هل سفید: ۵ عدد شکر: یک پیمانه سر خالی عرق بیدمشک در صورت تمایل: ۱ پیمانه آب: دو لیتر 🌸طرز تهیه ابتدا زعفران را داخل هاون ریخته و با دسته هاون آن را خوب بکوبید تا کاملا پودر شود، سپس نصف استکان آب جوش روی زعفران بریزید و درب ظرف را ببندید. زعفران را برای نیم ساعت روی حرارت غیر مستقیم بگذارید تا دم بکشد و رنگ بگیرد. در این میان آب، شکر، هل و گلاب را در ظرفی بریزید و روی حرارت بگذارید تا بجوشد. بعد از این که شربت شروع به جوشیدن کرد شعله را کم کنید تا با حرارت ملایم ریز جوش بزند و غلیظ شود. بعد از این که شربت به غلظت دلخواهتان رسید زعفران دم کرده و عرق بیدمشک را اضافه کرده اجازه دهید تا شربت برای چند دقیقه دیگر بجوشد. بعد از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه که شربت به خوبی غلیظ شد شعله را خاموش کرده و دانه های هل را از آن خارج کنید. اجازه دهید تا شربت از حرارت بیافتد سپس آن را در یک بطری مناسب بریزید و برای چند ساعت در یخچال بگذارید تا خنک شود. هر بار به مقدار دلخواه از شربت را با مقداری آب مخلوط کرده و چند قطعه یخ داخل آن بیاندازید و میل کنید. @zane_ruz
هفته‌نامه زن روز
(۲) بهشت همین حوالی است فاطمه اقوامی اصل نقاره زنی و استفاده از شیپور در روزگاران قدیم در دربار شاهان، رسمی معمول به شمار می رفته که بیشتر برای نمایش حاکمیت و اقتدار آن ها بوده است اما این مسئله که چرا نقاره زنی به بارگاه ملکوتی ثامن الائمه راه پیدا کرده و اصلا چه کسی آن را بنا نهاده، از مجهولات تاریخی به شمار می رود. حالا این رسم با هر انگیزه و هدف که شروع شده باشد، سالیان زیادی است نقاره هر صبح پیش از طلوع آفتاب و هر عصر پیش از غروب خورشید نواخته می شود. علاوه بر این هنگامی که حادثه خاصی رخ دهد که مردم شادمان شود، جشنی مانند اعیاد مذهبی و ملی برپا باشد، بیماری با عنایت امام رضاعلیه السلام شفا یابد و به هنگام سال تحویل نقاره زن ها، نقاره ها را به صدا در می آورند. بناى نقاره خانه بنایی است که سراسر با کاشی فیروزه اى پوشانده شده، ایوان آن نرده کشی است و دو طبقه دارد، طبقه زیرین جاى گذاشتن طبل ها و شیپورها است و طبقه دوم محل استقرار نوازندگان. نقاره زنان هفت نفر هستند که سه نفرشان بر طبل می کوبند و چهار نفر در شیپور می دمند. طبل ها ذکری ندارند و فقط به عنوان «کوس شادمانه» و همنواز از شروع تا خاتمه با کرناها نواخته می شوند. اما کرناها ذکری دارند که سینه به سینه تا به امروز نقل شده است و بدین شرح است: دست اول: «سرنواز »، سردسته کرنانوازها، کرنا را به طرف گنبد حضرت به عنوان سلام می گیرد و می دمند: «سلطان دنیا و عقبی علی بن موسی الرضا» پس نوازان که تعداد آن ها چهار نفر می باشند، جواب می دهند: «امام رضا» سرنواز مجددا با سر کرنا به طرف گنبد حضرت اشاره می کند و چنین می نوازد: «امام رضا» پس نوازان جواب می دهند: «غریب» دست دوم: کرنای سرنواز ذکر می کند: «مولی مولی مولی علی بن موسی الرضا» پس نوازان جواب می دهند: «رضا جان» سرنواز، سر کرنا را به طرف گنبد می گیرد و ذکر می کند: «یا امام غریب، یا امام رضا» دست سوم: کرنای سرنواز ذکر می کند: «دوران دوران امام رضاست» در این موقع طبال ها به عنوان شادی طبل های خود را به صدا در می آورند. این طبل به «کوس شادمانه» معروف است. مجددا سرنواز ذکر می کند: «دوران دوران امام رضا، دادرس بیچارگان» پس نوازان پاسخ می دهند: «ای دادرس درماندگان» موقعی که پس نوازان می خواهند کرنای خود را بر زمین بگذارند، سرنواز می گوید: «فریادرس» متن کامل گزارش این هفته را در مجله زن روز بخوانید. @zane_ruz
هفته‌نامه زن روز
اشتباه ما یک اشتباه رایج ما والدین و سیستم آموزشی ما اینه که بچه ها رو از اشتباه کردن می ترسونیم؛ از این ور نرو، اونو باید این جا بذاری، این بعد از اون باید بیاد، اگه این کارو بکنی فلان میشه... در راه کسب تجربه های بچه ها مدام می گیم که این راهی که میری اشتباهه. ضمن شرط احتیاط یادمان باشد که اشتباه کردن مساوی خلاقیت نیست ولی وقتی آماده اشتباه کردن نباشیم، هیچ ایده ناب و جدیدی به ذهنمون نمی رسه. بیشتر بچه ها تا وقتی بزرگ بشوند در اثر امر و نهی ما قابلیت «نترسیدن از اشتباه کردن» رو از دست می دهند. از اولین اسباب بازی های دخترم، بازی حلقه و میله بود. در حالی که می شد باهاش صد تا بازی مختلف کرد، بهش یاد می دادم حلقه ها رو به ترتیب اندازه روی هم بذاره. اون وقتی بود که هنوز یاد نگرفته بودم که تو روند چنین کارهایی دخالت نکنم و بذارم خودش هر کار می خواد با حلقه ها و میله بکنه. بعدها یاد گرفتم تا جایی که میشه اجازه تمرین و خطا کردن رو بهش بدم مگر این که آسیب جدی به سلامتی خودش یا دیگران برسه. و اعتراف می کنم اصلا کار ساده ای برام نبود و باز هم خیلی جاها خطا کردم و ذهن خودم رو بهش القا کردم. این در حالی هست که خیلی وقت ها هم کارای بچه ها اشتباه نیست، فقط «متفاوت» از روش و شیوه ماست. الان تلاش می کنم بگذارم بچه ها تجربه های جدید کنند. این روش غلط ما والدین به خصوص در ما که تعداد فرزند کمی داریم و این که به طور مداوم بچه ها جلوی چشممون هستند خیلی بیشتر اتفاق می افته. سیستم آموزش رسمی ما هم پر هست از این روش غلط که اجازه آزمون و خطا رو کمتر به بچه ها می دهد و راه حل های دیکته شده ای برای انواع مسائل ارائه می کنه. ▪️اعظم رودی @zane_ruz
غول‌های مهربان! فیل‌ها علاوه بر این‌که حافظه بسیار خوبی دارند دارای پیچیدگی‌های ذهنی و عاطفی دیگری هم هستند که آن‌ها را به یکی از باهوش‌ترین اعضای قلمرو حیوانات تبدیل می‌کند. به عنوان مثال، فیل‌ها قادر به شناختن خود در آینه هستند و سطحی از خودآگاهی را به نمایش می‌گذارند که در بین حیوانات غیرمعمول است. فیل‌ها همچنین می‌توانند با سایر اعضای گروه خود ارتباط برقرار کنند و برخی از آن‌ها حتی قادر به ترسیم آثار هنری هستند! علاوه برهمه این‌ها، فیل‌ها موجوداتی هستند که از احساس و عاطفه بالایی برخوردارند. دیده شده است که این غول‌های مهربان از دوستان آسیب‌دیده خود مراقبت می‌کنند و با ناراحتی دسته جمعی و حتی گاهی با دفن کردن مردگان خود، به وضوح غمگین بودن خود را نشان می‌دهند! @zane_ruz
تقاص صدیقه شاهسون شب شهر را با همه شلوغی اش کم کم در خود می بلعید. مرد خسته و کوفته از میان خیابان های عریض و کوچه های تنگ گذشت و جلوی در رنگ و رو رفته خانه شان موتور را خاموش کرد. مرتضی کلید را توی در چرخاند. پای شیر آب نشست و غبار از سر و صورت شست. سر که بلند کرد نیم رخ صورت گرد فرزانه همسرش را از پشت شیشه های کوچک پنجره دید. زن با نگرانی پرسید:«چی شد؟ پیداش کردی؟» مرد سرش را به علامت نه بالا برد و به سمت اتاق رفت. داخل شد و با بی حالی سلام کرد. ـ سلام... مرتضی راس راسی پیداش نکردی؟ ـ گفتم که نه... برو شامو بیار که از گرسنگی دست و پام داره می لرزه. مرد گوشه ای نشست و پشت به بالش داد. فرزانه سفره را میان ترنج فرش گشود و بشقاب کوکو سبزی را میان آن گذاشت... شما می‌توانید این داستان زیبا را در کانال زن روز بخوانید. @zane_ruz
بسم الله الرحمن الرحیم..‌. ✨اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم✨ همراهان گرامی کانال زن روز سلام!✋😊 صبح زیبای چهارشنبه تون بخیر. روزتون پر روزی و نورانی امام کاظم علیه ‏السلام می‌فرمایند: «زیان‌کار کسى است که ساعتى از عمر خود را تباه کرده است.» (نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۱۲۳) 🌸اوقات‌تون مفید و بابرکت🍃 @zane_ruz
هفته‌نامه زن روز
پیج گم شده ها گلاب بانو دوره دبستان بود که تو را دیدم. یادم نمی آید، تنها چیزی که به خاطرم مانده پیراهن سرخ گل داری است که الان در ذهنم با باد تکان می خورد. چیزی خاطرات تو را می روبد، از جنس هرچه که بودیم زود تمام شدیم. انگشتم دنبال تو می گردد. حروف نامت را سرچ می کنم، اسمت چی بود؟ سوسن عبداللهی. می نویسم از اول به آخر، از آخر به اول. به اسم قصار یا شکل های دیگر حروف اختصاری. نمی دانم چطور خودت را معرفی کرده ای به دیگران؟ این روزها آدم ها خودشان را در صفحات مجازی پنهان می کنند و علاقه ای به بیرون ریختن آنچه که هستند ندارند. جایی در ذهنم یک دختر چهارده پانزده ساله ای، همان طور مانده ای، همان طور که ما از محل رفتیم و پرونده ام را مادرم گرفت. بغض کرده بودی اما چون قهر بودیم بغضت را توی مقنعه طوسی رنگت می ریختی. چیزی از جنس شیشه خرده توی چشم هایم می ریخت. ترسم گرفت از تنهایی، از این که کسی مثل تو در خانه تازه شهر جدید منتظرم نباشد. اسباب کشی کردیم. قهر بودیم، من و تو دو دوست قدیمی سر هیچ و پوچ قهر کرده بودیم. هرچه زنگ زدم به خانه تان جواب ندادی. آن موقع ها فقط یا باید به خانه تلفن می زدی یا می آمدی دم در و زنگ خانه را می زدی. آدم ها زنگی مستقل نداشتند. نمی توانستی زنگ بزنی به خودشان. الان این طور نیست، هر کس یک خانه در صفحات مجازی دارد. خیلی ها را این جا توی صفحات مجازی پیدا کرده ام، بعد از بیست سال پیدا کردنشان سخت است اما بعضی ها هم طور دیگری به هم وصل هستند. حمیده مرزبان را یادت هست؟ شده زن بردار ثریا جمال خانی! اصلا آبشان توی یک جوی نمی رفت. ثریا اصلا حمیده را قبول نداشت، محلش نمی گذاشت. حالا چی شده که رفته او را برای برادرش گرفته، خدا می داند. هر دو این جا هستند. صفحه و پیج دارند. گاهی دعوا می کنند گاهی چشم و هم چشمی می کنند و عکس چلو پلو و آفتابه لگنشان را می گذارند تا همه ببینند. بعد آشتی می کنند. چند تا عکس دسته جمعی می گذارند که یعنی آشتی کردیم. این جا هیچ کس چیز پنهانی ندارد. قهر و آشتی ها عمق ندارد. نه دوستی ها ده پانزده سال طاقت می آورد و نه دشمنی بیست سی سال! متن کامل «سبک زندگی» این هفته را می‌توانید در مجله زن روز مطالعه فرمایید. @zane_ruz