eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
. یوسف دل را به زندان می ڪشی با غمزه ای ٺا ٺوبس افسونڪَری همچون زلیخا می ڪنی.....
دلتنگ توأم مجال آغوش بده نیش از همه خورده‌ام، مرا نوش بده! بعضی جملات، گفتنی نیست عزیز گاهی به سکوتِ من بیا گوش بده... َ
‌ دلم گرفته از این روزها دلم تنگ است میان ما و رسیدن هزارفرسنگ است مرابه زاویه ی باغ عشق مهمان کن در این هزاره فقط عشق، پاک و بی رنگ است
دوری‌ات بند غم افکند به پای دل مست مست بودیم و پشیمان ز گناهیم...بیا
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به عشق روی تو دامن کشیدم از همه خلق دریغ و درد که دامن‌کشان گذر کردی به اشک و آه دلی ناتوان نبخشودی مرا به دام غم افکندی و سفر کردی ‌ شرار عشق توام آنچنان گرفت به جان که نیمه راه بیابان شوق واماندم، کشید سیل حوادث به کام خویش مرا تو بی‌خبر که من از کاروان جدا ماندم ‌ جهان به چشم من از عشق تو همیشه بهار، به باغ خاطر شادم خزان نمی‌آمد! نگاه گرم و نوازشگر تو چون امروز چنین به جانب من سرگران نمی‌آمد ‌ —-┅°•●🌸●•°┅─
من خیس ِ باران باشم و در را برویم وا کنی عطر ِ تمشک و پونه را با خنده ات معنا کنی مانند ِ برگ و شبنمی، سرد از هوای ِ نم نمی در خود بلرزم تا کمی در دستهایم "ها" کنی بگذاری آن سو صندلی، محو ِ هوای ِ مخملی با چوبهای ِ جنگلی شومینه ای برپا کنی کتری و رقص ِ شعله ها، آویشن و هِل در هوا یک سینی از عشق و صفا سهم ِ من ِ تنها کنی فنجان پُر از چایی شود، از من پذیرایی شود عصرم تماشایی شود وقتی سری بالا کنی یک عمر زن باشی ولی، غرق ِ سخن باشی ولی دلتنگ ِ من باشی ولی با خنده ای حاشا کنی حالی به حالی جای ِ گل، رقص ِ شمالی جای ِ گل بر روی ِ قالی جای ِ گل، نقش ِ نگار ایفا کنی آیینه ای بگذاری و دل بر دلم بسپاری و آن شانه را برداری و با تار ِ مو غوغا کنی مو جنگلی ِ تا کمر! با روسری ِ مِه به سر ای وای اگر چشمت خزر، لب را قزل آلا کنی شهراد میدری
با همه خوبم من اما با شما، خب بیشتر... دوستم داری ولیکن من تو را... خُب بیشتر لحظه ای مال منی و "تو" خطابت می کنم گرچه سعی ام بوده تا گویم: "شما" خب بیشتر
♥️ رو به رویت چه لذتی دارد صحبت از حرف های تکراری مطمئنم که دوستت دارم ! مطمئنی که دوستم داری ؟! ؟! ...
من از ویرانه های قلب خود ویرانه تر گشتم ولی در آتش عشق تو من آزاده تر گشتم گناهم بوده غفلت از خیال پاکت ای محبوب ولی بعد از خیانت، عاشقی اُفتاده تر گشتم تو را تنهای تنها می پرستم، عشقِ دیرینم! من اکنون از تمام عمرِ خود آماده تر گشتم پذیرای دلِ رنجورِ من باش، ای تو تنها یار که من در راه وصلت بی دل و دلداده تر گشتم بیا دستم بگیر، باز هم در این آشفته بازارم ندارم من کسی جز تو، ببین وامانده تر گشتم نه دیروزم، نه فردایم، پر از غوغا و آشوبم هم اکنون در مسیر عشق، کمی فرزانه تر گشتم ببخشم از چُنین « من من » سُراییدن برای تو تو محبوبی و من محبوب را دیوانه تر گشتم منم شاید طلسمِ نامِ محبوبه هوایی کرد که شمعِ جان خود را بی هوا پروانه تر گشتم عصرتون بخیروشادی 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
عشق را ناخوانده از بر می کنم عقل را آهسته پر پر می کنم گفته بودی دوستم داری؛درست ساده هستم، زود باور می کنم
آدینه شد و نیاز تسکین دارم میل لب و بوسه های شیرین دارم با عشق و کمال میل میبوسمت و از کام تو انتظار تمکین دارم 🖌 ♥️😉
💫 جمعه را با نفسِ گرم وخوشت میخواهم جمعه را همره 👈تو با قدمت میخواهم می شود بهر خدا ☝️سوی دلم باز آیی🙏 جمعه را شاد کنار نگهت میخواهم 😊😍 😌👌 💫
کسی پای دلم را ابتدای راه می گیرد زبانم در ادای بای بسم الله می گیرد نمی دانم خوشی هایم چرا اینقدر کوتاه است چرا هرگاه می خندم، دلم ناگاه می گیرد؟ چرا وقتی پلنگ من هوای آسمان دارد همیشه ابر می آید، همیشه ماه می گیرد؟ خزان می خیزد و با پنجه های خشک و چوبینش گلوی سبزه را در بطن رستنگاه می گیرد دلم در حسرت بالاترین سیبِ درخت توست ولی دستم به خار شاخه ای کوتاه می گیرد تو در بالاترین جای جهانی ماه من، اما چرا چشمم سراغت را ز قعر چاه می گیرد؟
دلم همیشه برایت ترانه خواهد گفت بخوان ترانهٔ عشقت ببین چه ها کردم
قبول کن دل عاشق که روزگار تو نیست کسی که برده قرار از تو بی قرار تو نیست . دگر چه مانده ببازی جز آبرو؟ بس کن! بلند شو برو، امشب شب قمار تو نیست... . چنان جهان تو تاریک و بی ستاره شده است که سایه ی تو هم این روزها کنار تو نیست! . چه بر تو رفته که از زخم‌های سینه اگر هزارتا بنمایی، یک از هزارِ تو نیست... . مباش فکر رسیدن که در طریقت عشق جز انتظار کشیدن در انتظار تو نیست . چه سود از آن همه جشن تولد آن همه شمع؟ یکی از آن همه امشب سر مزار تو نیست!
خسته‌ام کاش کسی حال مرا می‌فهمید غیر از این بغض که در راه گلو سد شده است شده‌ام مثل مریضی که پس از قطع امید در پی معجزه‌ای راهی مشهد شده است
من به دنبال تو با عقربه ها می چرخم عشق یعنی گله از حرکت ساعت نکنم
مردم به هر که آینه شد ، سنگ می زنند از طعنه های عالم و آدم غمت مباد.
خوشا به حال هر آن کس که مبتلای رضاست تمام دار و ندار من از دعای رضاست صفای صحن و حیاط و رواق را عشق است کنار پنجره فولاد، کربلای رضاست
قدیمی‌ها به عاشق پیشه، خاطرخواه می‌گویند به سیمین ساق ِ مشکی چشم ِ دلبر، ماه می‌گویند چه فرقی می‌کند کشورگشایی یا که فتح دل؟ به امثال تو در تاریخ، نادرشاه می‌گویند به سختی می‌کِشم، باری؟ نه!  سیگاری؟ نه! دردی، نه! گمانم آنچه یک زن می‌کِشد را آه می‌گویند نگاهم کن بفهمم دوستم داری، همین کافی‌ست به زن، تنها فقط یک جمله‌ی کوتاه می‌گویند‌ بیا چاقوت را بر گردنم بگذار ابراهیم! به از گردن به پایین‌دشت، قربانگاه می‌گویند زدی تیری به قلبم، انقلابی سرخ رو کردی پس از آن، قلب من را کوی دانشگاه می‌گویند فقط من با کمال میل گفتم دوستت دارم تمام دوست داران ِ تو با اکراه می‌گویند به نام توست حسن مطلع هر شعر من، ای عشق! همیشه اول هر کار، بسم الله می‌گویند.
قرص و دارو را مكن در نسخه ای اجبار من! دردُ و دل دارم ؛ نه دردِ دل عزيز...
به فراقم از تو زخم است و به وصلم از تو مرهم که چو دردم از تو آید، ز تو نیز چاره باید
زَخمِ تَبَرَت مانده وَلی جایِ شِکایَت شادَم که نِگَه داشته‌ام از تو نِشانه!
به‌هر ضربت که از تیغ نگاهش سوختم داغی که گر روزی نماند زخم او، ماند نشان آخر
می‌ترسم از آن چشم سیه‌مست که آخر از ره ببرد صائب سجاده نشین را
یک نفر پرسید از من مرگ چیست؟ زمزمه شد زیر لب ها بی هوا... مرگ هرگز تیزی یک تیغ نیست! مرگ یعنی عاشقی در انزوا... مرگ یعنی ضجه ها در عمق فکر! روی لب صد خنده ی بی انتها‌! مرگ یعنی عکسی و یک لحظه ای خاطره در خاطره تا ناکجا... مرگ یعنی بغض و هی درد گلو! درد ها و اشک های خود کفا! مرگ یعنی... مرگ یعنی زندگی زندگی با گریه های بی صدا...
لذت مرگ، نگاهی ست به پایین کردن بین روح و بدنت فاصله تعیین کردن نقشه می‌ریخت مرا از تو جدا سازد شک نتوانست، بنا کرد به توهین کردن! زیر بار غم تو داشت کسی له می شد عشق بین همه برخاست به تحسین کردن آن قدر اشک به مظلومیتم ریخته ام که نمانده است توانایی نفرین کردن با وفاخواندم ات از عمد که تغییر کنی گاه در عشق نیاز است به تلقین کردن "زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست" خط مزن نقش مرا موقع تمرین کردن! وزش باد شدید است و نخ ام محکم نیست! اشتباه است مرا دورتر از این کردن
عاشق شدن یعنی شروع فصل ویرانی اصلا تو چیزی از نگاه سرد می دانی؟ گاهی به جرم چیدن لبخند ممنوعه در شعر هایت میشوی یک عمر زندانی زیباترین بیت غزل هایت که شد هر شب از ترس تنهایی خود مرثیه می خـوانی با قصد قربت دور چشم یار می گردی در هر طوافی میکنی احساس، قربانی کم کم تمام فکر و ذکرت میشود دلبر حس میکنی حتی درون خویش مهمانی عاشق شدن لرزیدن و دلواپسی دارد مثل کبوتر در هوای سرد و بارانی
مقدار یار هم‌نفس جز من نداند هیچکس ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را...