eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
صلی‌الله‌علیك‌یا‌ابا‌عبدالله !🥀•° سلام میکنم از دور بر تو و حرمت سلام من به بلندای بیــرق و علمت ســــروده اند فراوان بــرای تو اما هنوزنقش‌کتیبه‌است‌شعرمحتشمت
همرنگ این جماعت عاقل شدم شبی گفتم که بی خیال تو باید شوم نشد
کاش یک لحظه شوم کودک و خوابم ببرد فارغ از هرچه به گهواره‌ی لالایی تو
بعد از سلام عرض کنم خدمت شما ما نیز آدمیم بلا نسبت شما بانوی من زیاد مزاحم نمی شوم یک عمر داده است دلم زحمت شما باور کنید باز همین چند لحظه پیش با عشق باز بود سر صحبت شما بانو هنوز هم که هنوز است به دلم سر می زند زنی به قد و قامت شما این خانه بی تو بوی بد مرگ می دهد با هیچ چیز پر نشده غیبت شما انگار قرن هاست که کوچیده ای و ما بر دوش می کشیم غم غربت شما ما درد خویش را به خدا هم نگفته ایم تا نشکنیم پیش کسی حرمت شما من بیش از این مزاحم وقتت نمی شوم بانو خدا زیاد کند عزت شما!
. دیوان چشمت شعرهایی ناب دارد آرایه‌هایی دلکش و جذاب دارد باغ رخت ای حسرت جان بهاران! گل‌های اعجاب‌آور و  شاداب دارد صندوق لب را باز کن تا دُر بریزی دُرج کلامت گوهر نایاب دارد عشق و پرستش نیستتد از هم مجزّا در طاق ابرویت دلم محراب دارد قاب خیالم میزبان صورت توست شب‌های غم این پنجره مهتاب دارد از حافظ و سعدی چرا بیتی بخوانم؟ دیوان چشمت شعرهای ناب دارد
کسی که مورد حسادت واقع شده بدونه کار مهمی انجام داده که باهاش اینطور رفتار دارن
به دیدارم نمی‌آیی چرا؟ دلتنگِ دیدارم... همین بود اینکه میگفتی وفادارم وفادارم؟!! تو آن لیلا که لیلا هم بیابانگردِ عشقت شد من آن مجنون که مجنون نیز حیران مانده در کارم برای هر طبیبی قصه‌ام را شرح دادم گفت: چه میخواهی؟ که من خود عاشقم، من خود گرفتارم از آن گیسو که در دستِ رقیبان رایگان می‌گشت اگر یک تار مو هم می‌فروشی من خریدارم ! زمانی سایه‌ام بر خاک و حالا سایبانم خاک ! مرا در آسمان می‌جویی و من زیر آوارم...
ز درد و داغِ محبت مگو به مرده دلان تنور ســـــرد سزاوارِ بستنِ نان نیست.... 🌱
زیباییِ چشمش همه را همدمِ ما کرد اشک و غزل و پنجره و ساعت و سیگار.. علی صفری
حرف از سفر زدم كه بگويد " بمان نرو" چيزى نگفت جز :"به سلامت ، سفر بخير" 🌾
آتشی بودی و هر وقت تو را می‌دیدم، مثل اسپند، دلم جای خودش بند نبود...!! 🌾
تقدیم به شهدای مظلوم فراجا... تا حس خوبِ امنیت شد قسمتِ ما یک عده را ایثارِ جان سهم است تنها تا جان این ملت ز بیم آسوده باشد در کف گرفتند این عزیزان جانشان را دنیای ما تا هیچ رنگِ غم نگیرد شستند دست خویش را از دارِ دنیا تا بچه‌های ما غمِ بابا نبینند شد حسرتِ فرزندهاشان مهرِ بابا مردانِ مردی که به شوقِ وصل ماندند در پای عهدِ خویشتن با حق‌تعالی لبخندشان وقت شهادت هرچه زیباست از خود گذشتن‌هایشان بوده‌ست زیبا آنان‌که ایران را حرم دیدند و با عشق در راه حفظش جان خود کردند اهدا نه اتفاقی نیست امنیت!، که بهرش عمری بها با خون خود دادند گل‌ها پایِ درخت اقتدار مکتبِ عشق جاری شده خون شهیدان فراجا
خیس بارانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. سردو لرزانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. سقفِ دل محکم شده امن است جایِ یادِ تو.. سخت ویرانم ولی, چیزی نمیخواهد دلم.. سربه سر هر لحظه هرجا جایِ پایِ خاطرات.. درد بر جانم ولی, چیزی نمیخواهد دلم.. هرقدم ، بن بست گویا راه من را بسته است.. زنده میمانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. بغض دارم در گلو ، حسرت به دل ماندم ببین.. شعر میخوانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. گرچه تن زخمی تر از ابر بهارانم کنون.. مثلِ طوفانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. خسته ام هر استخوانم لایِ زخمی کهنه است.. سخت گریانم ولی , چیزی نمیخواهد دلم.. فریدون_مشیری✨
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان که دل اهل نظر برد که سریست خدایی پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان این توانم که بیایم به محلت به گدایی عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت همه سهلست تحمل نکنم بار جدایی روز صحرا و سماعست و لب جوی و تماشا در همه شهر دلی نیست که دیگر بربایی گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی شمع را باید از این خانه به دربردن و کشتن تا به همسایه نگوید که تو در خانه مایی سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد که بدانست که دربند تو خوشتر که رهایی خلق گویند برو دل به هوای دگری ده نکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی
به حسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد تو را در این سخن انکارِ کارِ ما نرسد اگر چه حُسن فروشان به جلوه آمده‌اند کسی به حُسن و ملاحت به یارِ ما نرسد به حق صحبت دیرین که هیچ محرمِ راز به یارِ یک جهتِ حق گزارِ ما نرسد هزار نقش برآید ز کِلکِ صُنع و یکی به دلپذیری نقشِ نگارِ ما نرسد هزار نقد به بازارِ کائنات آرند یکی به سکهٔ صاحب عیارِ ما نرسد دریغ قافله عمر کان چنان رفتند که گَردشان به هوایِ دیارِ ما نرسد دلا ز رنجِ حسودان مرنج و واثق باش که بد به خاطرِ امیدوارِ ما نرسد چنان بِزی که اگر خاکِ ره شوی کس را غبارِ خاطری از رهگذارِ ما نرسد بسوخت حافظ و ترسم که شرحِ قصه او به سمعِ پادشهِ کامگارِ ما نرسد
ای فصل غیر منتظرِ داستان من! معشوق ناگهانی دور از گمان من ای مطلع امید من، ای چشم روشنت زیباترین ستارهٔ هفت‌آسمان من حس کردنی‌ست قصهٔ عشقم نه گفتنی ای قاصر از حکایت حُسنت بیان من با من بمان و سایهٔ مهر از سرم مگیر من زنده‌ام به مهر تو ای مهربان من! کی می‌رسد زمان عزیز یگانگی تا من از آن تو شوم و تو از آن من
نامی که چون کتیبه‌ست بر سنگ روزگاران یادش اگرچه خاموش، کی می‌‌شود فراموش
لبم درگیر نام تو خودم درگیر رویایت تمام حجم قلبم را گرفته یاد زیبایت منم در حسرت زائر شدن این اربعین آقا بده اذن زیارت به گدای بی‌سر و پایت
با آسمان مفاخره کردیم تا سحر او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم...
دردم دهی به فصلی، درمان کنی به وصلی ماتم که بر چه اصلی، درد و دوایم از توست؟!
بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند قاب عکس توست اما شیشه عمر من است
چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم تمام عمر قفس می بافت ولی به فکر پریدن بود
بیدار نشستم که غمت را چو چراغی از شب بستانم به سحر بسپرم امشب
پرواز میخواهم بیاو آسمانم باش بیزارم از دنیا بیا بانو جهانم باش چشمان تو زیباترین مضمون  شعرم شد باش و عصای دست و پاهای زبانم باش چون مرده ای در حال و رفت و آمدم بی عشق از دست وپاها تا نیفتادم تو جانم باش جز بودن تو خواهش دیگر ندارد دل یا مهربانم باش یا نامهربانم باش از هر نسب یا هرسبب خالیست اطرافم هم بستگان هم سایر وابستگانم باش برروی دریا تخته چوبی بی هدف هستم مقصد توهستی نازنینا بادبانم باش...
♡ دیوان چشمت شعرهایی ناب دارد آرایه‌هایی دلکش و جذاب دارد باغ رخت ای حسرت جان بهاران! گل‌های اعجاب‌آور و  شاداب دارد صندوق لب را باز کن تا دُر بریزی دُرج کلامت گوهر نایاب دارد عشق و پرستش نیستند از هم مجزّا در طاق ابرویت دلم محراب دارد قاب خیالم میزبان صورت توست شب‌های غم این پنجره مهتاب دارد از حافظ و سعدی چرا بیتی بخوانم؟ دیوان چشمت شعرهای ناب دارد
خندیدی و شهر آرزومند تو شد گل با همه اسم و رسم ، پسوند تو شد یک رای که بیشتر ندارم، آن هم تقدیم به جمهوری لبخند تو شد ! ___________________________ عکاس رسید و صحنه را بند زدیم خود را به درخت خشک پیوند زدیم در عکس اگرچه باغ مان خالی بود گفتیم دوباره " سیب" و لبخند زدیم
با آسمان مفاخره کردیم تا سحر او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم...
دردم دهی به فصلی، درمان کنی به وصلی ماتم که بر چه اصلی، درد و دوایم از توست؟!
همین که خاطره ها وقت خواب می بارد دوباره در شبمان التهاب می بارد به حکم عقل بیا زیر چتر احساسم از آسمان غزلِ بی حساب می بارد ببین که ابر نگاهت چگونه بر سقفِ_ خیالِ شاعرِ خانه خراب می بارد گمانم از قدح عشقت آسمان مست است به این نشانه که هر شب شراب می بارد "هزار واژه ی تبدار در دلم جاریست" عجیب نیست که چشمم مذاب می بارد
❁﷽❁ ❤️ کویرم تشنهٔ دیدارِ رویت ، حضرت باران! نقاب از چهره بردار و جهان را نور باران کن