eitaa logo
مسجدالرسول(ص) میدان راهنمایی
143 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
321 ویدیو
2 فایل
این کانال بمنظور اطلاع رسانی کلیه فعالیتهای فرهنگی ، تربیتی ،آموزشی ،اردویی و .. مسجدالرسول(ص) تشکیل گردیده است. یاعلی
مشاهده در ایتا
دانلود
آیات بامداد پنجشنبه : . سوره فصّلت‏ : وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِيها وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِينَ «10» . و در زمين ‏هايى را بر فرازش قرار داد و در آن خير فراوان نهاد، و در چهار روز و روزى اهلِ زمين را مقدّر كرد كه براى تمام نيازمندان كافى است. . سوره فصّلت‏ : ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ «11» . سپس به (آسمان) در حالى كه بود توجّه كرد، پس به آن و زمين فرمود: با رغبت يا كراهت بياييد (و شكل بگيريد) گفتند: فرمانبردار آمديم (و شكل گرفتيم). . نكته‏ ها: «رَواسِيَ» جمع « » به معناى كوههاى استوار است. «سَواءً» به معناى برابر است و «سَواءً لِلسَّائِلِينَ» به معناى آن است كه قوت‏ها برابر نيازهاست. «طوع» به معناى رغبت و «كره» به معناى بى ‏رغبتى است. عبارتِ‏ «اسْتَوى‏» هرگاه در كنار حرف «على» قرار گيرد، به معناى و حكومت است، مانند آيه‏ى‏ «الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‏» ولى هرگاه در كنار حرف‏ «إِلَى» قرار گيرد، به معناى توجّه و است مانند همين آيه. آفرينش، مراحل دارد: اول) خلق شدن. «خَلَقَ الْأَرْضَ» دوم) استقرار و تثبيت. «جَعَلَ فِيها رَواسِيَ» سوم) تزريق منافع در زمين. «بارَكَ فِيها» چهارم) تأمين نيازهاى همگان. «سَواءً لِلسَّائِلِينَ» زمين و كوه‏ها مايه‏ى بركت هستند. برخى از فوايد و بركات زمين عبارت است از: تأمين مواد غذايى، پيدايش گياهان، تصفيه‏ى آب، دفن مردارها و زباله‏ها، يك دانه گرفتن و چند خوشه دادن، زباله را گرفتن و آب زلال دادن و در كوهها نيز بركاتى است از قبيل انواع معادن، حفظ برف‏ها، تأمين سنگ‏هاى ساختمانى، حفظ لرزش‏هاى زمين و كنترل طوفان‏ها و بادها، علامت و راهنمايى براى مسافران و .... بعضى‏ «أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ» را اشاره به چهار فصل گرفته و گفته ‏اند تغيير فصل‏ها در تأمين روزى موجودات زمين مؤثّرند. پيام‏ها: 1- پيدايش كوهها امرى تصادفى نيست، بلكه با برنامه بوده است. «جَعَلَ فِيها رَواسِيَ» 2- تقدير رزق و قرار دادن بركت در زمين از شئون ربوبيّت است. «رَبُّ الْعالَمِينَ‏- بارَكَ فِيها- قَدَّرَ فِيها» 3- خداوند براى همه‏ى موجوداتى كه در زمين زندگى مى‏كنند بر اساس حكمت و به مقدار لازم، روزى قرار داده است. «قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها» 4- تقدير روزى‏ها قبل از آفرينش ما بوده است. «قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ» 5- همه‏ى موجودات زمينى براى تأمين نيازهاى خود حقّ برابر و يكسان دارند. «سَواءً لِلسَّائِلِينَ» 6- براى رسيدن به روزى، بايد تلاش كرد. (كلمه‏ «لِلسَّائِلِينَ» نشانه‏ى درخواست است و درخواست واقعى همراه تلاش و تكاپو است). 7- آسمان‏ها در آغاز به صورت دود و گاز بوده است. «وَ هِيَ دُخانٌ» 8- در چند آيه‏ى قبل خوانديم كه كفّار به رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏گفتند: دل‏هاى ما در پرده‏هايى از حجاب و گوش‏هاى ما سنگين است ولى اين آيه مى‏فرمايد: آسمان‏ها و زمين فرمان خدا را مى‏شنوند و خاضعانه اطاعت مى‏كنند. «أَتَيْنا طائِعِينَ» 9- شعور دارد و مخاطب قرار مى‏گيرد. «أَتَيْنا طائِعِينَ»
آیه بامداد دوشنبه : . سوره شورى : لَهُ مَقالِيدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ «12» . آسمان‏ها و زمين براى اوست، براى هر كه بخواهد را توسعه مى‏دهد و يا تنگ مى‏گيرد، همانا او به هر چيز آگاه است (و توسعه و تضييق او بر اساس علم و حكمت است). . نكته ‏ها: «مَقالِيدُ» جمع « » به معناى كليد است. كليد وسيله بستن و باز كردن است و كسى كه كليد زمين و آسمان را دارد مى‏تواند رزق را باز كرده يا ببندد. كليدهاى هستى گاهى عوامل مادى است كه واسطه فيض مى‏شوند، نظير باران كه وسيله‏ زنده شدن خاك و زمين مى‏گردد، «فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ» گاهى نيز اسماى الهى است كه نمونه آن را در دعاى سمات مى‏خوانيم: اسئلك باسمك الذى اذا دعيت به على مغالق ابواب السماء للفتح بالرحمة انفتحت ... خداوندا! تو را به آن اسمى مى‏خوانم كه اگر بر درهاى بسته‏ى آسمان‏ها خوانده شود، با رحمت تو گشوده مى‏شود. توسعه يا تنگى رزق نشانه‏ى مهر يا قهر الهى نيست، زيرا قرآن مى‏فرمايد: «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِها» سرمايه و فرزند كفّار سبب شگفتى تو نشود زيرا كه خداوند اراده كرده آنان را با همين امكانات در همين دنيا عذاب كند. اگر چه توسعه يا تنگى رزق و معيشت در دست خداست ليكن انسان نبايد از تلاش باز ايستد. قرآن فرمان مى‏دهد: «وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ» به سراغ فضل الهى برويد و براى كسب مال تلاش كنيد. . رزق هميشه مادّى نيست، چرا كه در دعا مى‏خوانيم: «اللهم ارزقنى توفیق الطاعة و بعد المعصية» خداوندا! بندگى خودت و دورى از گناه را روزى من كن. . قرآن كليدهاى توسعه را به ما آموخته و مى‏فرمايد: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ» اگر شكر كنيد، شما را با دادن روزى زياد مى‏كند. اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ‏ ... يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً از پروردگارتان استغفار كنيد، او براى شما باران مى‏فرستد. «وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ» هر كه نسبت به خدا پروا داشته باشد، او را از بن بست نجات داده و از راهى كه محاسبه نمى‏كند، روزى مى‏دهد. . پيام‏ها: 1- عوامل مؤثّر در هستى، تنها به دست خداست. «لَهُ مَقالِيدُ» 2- توسعه و تنگى رزق نيست، تحت فرمول های خداى حكيم است. يَبْسُطُ الرِّزْقَ‏ ... وَ يَقْدِرُ 3- توسعه‏ى رزق به زرنگى بستگى ندارد به دست خداست. «لِمَنْ يَشاءُ» 4- تقسيم رزق توسط خداوند، عالمانه است. «إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ»
آیه بامداد دوشنبه : . سوره شورى : وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ ، لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَ لكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ «27» . و اگر خداوند براى بندگانش رزق را توسعه مى‏داد در زمين مى‏كردند و لكن آنچه را مى‏ خواهد به ‏اى (معيّن) نازل مى‏كند. زيرا كه او به بندگانش آگاه و بيناست. نكته ‏ها: در آيه قبل خداوند وعده استجابت به مؤمنان داد، حال اين سؤال مطرح مى‏شود كه چرا برخى دعاهاى مؤمنان براى توسعه رزق مستجاب نمى‏شود؟ در پاسخ بايد گفت: استجابت دعا در چارچوب حكمت الهى است. گاهى توسعه رزق عامل غفلت از خدا و موجب طغيان و تجاوز است و چه بسيارند كسانى كه ثروت سبب هلاكت آنان شده است. سؤال ديگر اينكه: اگر توسعه رزق سبب طغيان است، پس چرا به گروهى توسعه داد و طغيان هم كردند؟ در پاسخ مى‏گوييم: برنامه ‏ها و سنّت‏هاى الهى متعدّد و داراى مراحلى است. همان گونه كه كنترل رزق براى جلوگيرى از فساد يك سنّت عمومى است، توسعه رزق و مهلت دادن به مرفّهان نيز يك سنّت است كه براى آزمايش بكار مى‏رود. پس قانون عمومى و كلى، كنترل رزق است ولى گاهى براى آزمايش مردم توسعه‏اى داده مى‏شود. ناگفته نماند كه گاهى كمبود رزق بدليل تن پرورى انسان است كه حسابش جداگانه است. پيام‏ها: 1- همان گونه كه عطاهاى الهى لطف است، گاهى محروميّت‏ها نيز لطف است. «لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا» 2- فضل الهى بر اساس مصلحت و حكمت تقسيم مى‏شود نه بر اساس تمايلات انسان. وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ‏ ... 3- روابط اجتماعى سالم در گرو زندگى معتدل و در حدّ نياز است. لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا 4- مؤمنان نبايد به خاطر تنگناى به خداوند سوءظن داشته باشند. «وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ» 5- رفاه بيش از حد زمينه‏ى طغيان است. لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا 6- مشيّت الهى بر اساس حكمت است. «ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ» 7- مردم حساب و كتاب دارد. «يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ»
آیه بامداد چهارشنبه : . سوره زخرف : أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ؟ نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ «32» . آيا آنان پروردگارت (در مورد تعيين پيامبر) را (ميان خود) تقسيم مى‏كنند ؟ در حالى كه ما آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم كرده‏ايم (تا چه رسد به اعطاى مقام والاى نبوّت) و درجات بعضى انسان‏ها را بر برخى ديگر برترى داديم تا برخى از آنان برخى ديگر را به گيرند و رحمت پروردگار تو از آنچه آنان مى ‏اندوزند بهتر است. . نكته‏ ها: برترى يافتن برخى انسان‏ها بر ديگران دو گونه است: - يكى در ساختار جسمى، فكرى و استعدادهاست كه اين امر سبب احساس نياز به يكديگر و خدمت به همديگر است و بدين وسيله تشكيل مى‏شود. انسان در اين برترى نقشى ندارد. «رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ» . - نوع ديگر، برترى است كه خداوند بر اساس انسان عطا مى‏كند، نظير آيه: «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ» كه خداوند كسانى را كه به سراغ علم و ايمان رفتند برترى مى‏دهد. . وقتى معيشت انسان‏ها در دست خداست، چگونه بعضى انتظار دارند مقام نبوّت با آنان باشد و آنها تصميم بگيرند كه بر چه كسى نازل شود؟ تفاوت‏هايى كه ميان مردم است بايد سبب پيوستگى و و استخدام بعضى توسط بعضى باشد، نه سبب استثمار و فخر فروشى و تحقير ديگران. «سُخْرِيًّا» يعنى گروهى از انسان‏ها گروه ديگر را به كار گيرد و آنها را استخدام كند. . پيام‏ها: 1- انسان بايد قدر و جايگاه خود را بداند و پا را از گليم خود درازتر نكند. (انتخاب‏پيامبر در حوزه اراده الهى است، نه توقّع و انتظار مردم) «أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ» 2- نبوّت، رحمت خاص الهى است. «رَحْمَةِ رَبِّكَ» 3- كسى از خداوند طلبى ندارد هر چه هست لطف و رحمت اوست. «رَحْمَةِ رَبِّكَ» 4- فقط به دست خداست. «نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ» 5- برترى‏هاى جسمى و فكرى سبب غرورتان نگردد زيرا همه از خداست. «نَحْنُ قَسَمْنا- رَفَعْنا» 6- انديشه جامعه بى طبقه، خيالى بيش نيست. (خداى حكيم خود تفاوت‏هايى قرار داده تا مردم به يكديگر احساس نياز كنند و با كمك به يكديگر در سايه اجتماع رشد كنند.) «رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ» 7- اجير شدن و گرفتن و استخدام بعضى انسان‏ها توسط بعضى ديگر، امرى مجاز و مشروع است. «لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا» 8- جامعه‏ى پايدار و سالم، وابسته به تعاون و بهره‏ گيرى از توان نيروهاى مختلف انسانى است. «لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا» 9- رحمت، از شئون ربوبيّت است. «رَحْمَةِ رَبِّكَ» 10- وحى و رسالت را با ماديات مقايسه نكنيم. «رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ» 11- برترى‏هاى مادى، شما را از رحمت الهى غافل نكند. «وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ»
آیات بامداد جمعه : . سوره ذاريات‏ : وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ «20» سوره ذاريات‏ : وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ «21» سوره ذاريات‏ : وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ «22» و در زمين براى اهل ، نشانه‏ هايى است. و در (آفرينش) خودتان (نيز نشانه‏ هايى از قدرت، عظمت و حكمت الهى است.) پس چرا (به چشم بصيرت) نمى ‏نگريد؟ و (تقدير و تدبير) شما و آنچه داده مى‏شويد، در آسمان و عالم بالاست. . سوره ذاريات‏ : فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ «23» . پس به پروردگار آسمان و زمين سوگند، اين سخن ما حق است همچنان كه شما سخن مى‏گوييد. (همان طور كه در سخن گفتن خود شك نمى‏كنيد، در گفته‏ هاى ما نيز شك نكنيد.) . نكته ‏ها: قرآن، شرط هدايت شدن و به يقين رسيدن از طريق آيات طبيعت و كتاب شريعت را، دلِ آماده مى‏داند . در آفرينش زمين و انسان نكات بسيارى نهفته است از جمله: حجم زمين، مساحت و عمق آن، كوه‏ها و دره ‏ها، فاصله آن با خورشيد و كرات ديگر، حركات‏ گوناگون زمين، معادن پيدا و ناپيدا، روئيدنى ‏ها، آب‏هاى ذخيره شده، رنگ‏ها، سنگ‏ها، خاك‏ها، ميوه ‏ها، گياهان، تصفيه كنندگى زمين، تأمين كننده تمام نيازهاى ساكنان آن و دارا بودن مواد غذايى براى تغذيه همه حيوانات و انسان‏ها، كه براى طالبان يقين نشانه ‏هاى قدرت و حكمت خداوند است. . حالات مختلف بدن، از نطفه تا مراحل بعد، نشانه قدرت اوست. غرايز گوناگون انسان نشانه حكمت و علم او به نيازهاى انسان است. هماهنگى ميان حواسّ بدن و عدم اصطكاك آنها با يكديگر، نظام استخوان‏ بندى و اعصاب، دستگاه تنفس، دستگاه گوارش، دستگاه بينايى و شنوايى، نظام دفاعى، همه و همه نشانه‏ هايى از خداوند قادر متعال است. . حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: خداوند تو را شنوا و بينا آفريد، هم شاد مى‏شوى و هم غضبناك، هم گرسنگى را احساس مى‏كنى و هم سيرى را. . مردم به خاطر ضعف ايمان به مقدّر بودن رزق، گرفتار گناه، سرقت، كم فروشى، حرص، بخل و انواع خلافكارى‏ها مى‏شوند. . نزول رزق، با حساب و كتاب دقيق است، «عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ» اصل و سرچشمه نزد ماست و ما جز به مقدار معلوم، فرو نمى ‏فرستيم. . پيام‏ها: 1- نشانه‏ هاى قدرت و حكمت الهى در زمين، همراه با پيشرفت علم و كشف اسرار طبيعت، روز به روز آشكارتر مى‏شود. وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ‏ ... 2- آيات و نشانه ‏هاى الهى در زمين، بسيار زياد و قابل توجّه است. «وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ» (كلمه‏ «آياتٌ» جمع و نكره آمده كه بيانگر تعدّد و عظمت است.) 3- خداشناسى، بايد بر اساس يقين و بصيرت باشد. «وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ» 4- تا روحيه باور در انسان نباشد، نعمت‏ها نشانه خداوند شمرده نمى‏شود. «آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ» 5- مطالعه ، راه تقويت ايمان و باور توحيدى است. «آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ» 6- وجود انسان به قدرى با عظمت است كه خداوند آن را هم رديف كره زمين قرار داده است. فِي الْأَرْضِ‏ ... فِي أَنْفُسِكُمْ‏ 7- ، راه خداشناسى است. آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ‏ ... فِي أَنْفُسِكُمْ‏ 8- مشكل اساسى كفّار و بى‏دينان، سطحى نگرى آنان است و خداوند آنان را از اين جهت مورد توبيخ قرار مى‏دهد. «أَ فَلا تُبْصِرُونَ» (بصيرت، به معناى نگاه عميق و دقيق است) 9- نگاهى كه همراه با نباشد، قابل توبيخ و سرزنش است. «أَ فَلا تُبْصِرُونَ» 10- سرچشمه‏ى رزق، در آسمان است. (باران، نور، باد، ابر و هوا و ...) «وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ» 11- هرگونه خير و بركت يا قهر و عذاب الهى، به عنوان پاداش يا كيفر از آسمان نازل مى‏گردد. فِي السَّماءِ ... ما تُوعَدُونَ‏ 12- آسمان و زمين، تحت ربوبيّت و تدبير الهى در مسير كمال است. «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» 13- تأمين و تقدير روزى زمينيان در آسمان‏ها، نمودى از ربوبيّت گسترده خداوند در آسمان و زمين است. «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» 14- قدرت و سخن گفتن، از مواهب ويژه پروردگار به انسان است كه خداوند براى حقيقى بودن سخن و وعده‏ى خود، به سخن گفتن بشر مثل مى‏زند. «إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ»