eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
727 دنبال‌کننده
25 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
. علیه السلام علیه السلام آخرین یاسِ ؛ نینوایم راویِ داغ ؛ کربلایم بار غم را بر شانه کشیدم پا به پای عمه میدویدم راس جدم را بر نیزه دیدم آه وواویلا --------------------- پیش چشمانم ؛ شد گرفتار دختر زهرا،بین بازار پرده ی محمل ها را کشیدند کف زنان دورِ ما میدویدند عمه هایم ناسزا شنیدند آه و واویلا --------------------------- از همه بدتر،شهر شام است صحبت از هتکِ ، احترام است یک سوالم مانده بی جواب است تاقیامت بر قلبم عذاب است جای زینب در بزم شراب است؟ آه وواویلا ✍ .👇
. سبک واحد امام محمد باقر علیه السلام دل آسمون بی قراره مدینه عزاداره یاره بمیرم برای مدینه که حتی یه زائر نداره عالم به ماتم نشسته دوباره گَردِ عزا بر سر ما می باره آقام زِ زهرِ جفا بی قراره مظلوم اماما مسموم اماما... زده زهرِ کینه شرارم منِ خسته دل بی قرارم در این وادی رنج و غربت دگر تابِ ماندن ندارم ای وای بیا صادقم پیش رویم تا با تو این دردِ دل ها بگویم از روی تو رویِ زهرا بجویم مظلوم اماما مسموم اماما... دگر لحظه ی آخرم شد به شوق پریدن پَرم شد به سوی خدا میروم من عزادارِ من مادرم شد سر شد دگر عمره من بی قرارم از داغِ  کرب و بلا ناله دارم من از غمِ کربلا یادگارم .... مظلوم اماما مسموم اماما... عجب صحنه هایی که دیدم چه رنج و بلا ها کشیدم غم و رنج من شد دو چندان که وقتی به کوفه رسیدم من دیده ام روی نِی رأسِ یاران من دیده ام  کاروانِ اسیران من دیده ام دختری کنج ویران مظلوم اماما مسموم اماما... .👇
.. 🕊🏴🕊🏴🕊🏴🕊🏴 طفل بودم مـاجرای کربلا را دیده ام صحنه های تلخ آن دشت بلارادیده ام طفل بودم تشنگی دیگر اَمانم را برید ناله های العطش از بچه ها را دیده ام طفل بودم گرچه اماسینه ام پردرد بود آتشی که میزدندبرسینه هارا دیده ام ماجرای کشتن اصغرمرا بیچاره کرد شیـون زنهابه صدآه ونوا را دیده ام صحنه ای بیش ازهمه قلب مراآزرده کرد رأس خونین حسین برنیزه هارادیده ام دور تا دیدند چشمان عمو جان مرا می زدند با تازیانه عمه هارا دیده ام تاعمو افتاد یک یک بچه ها افتاده اند من بچشمم تلخیِ آن لحظه هارادیده ام درشب شام غریبان بین آه و ناله ها بچه هارا زجر می زد بی هوارادیده ام عمه جان من رقته دامنش آتش گرفت ناله های یا عمو ، یا ابتا را دیده ام صیحه های عمه زینب بودیکسر یاحسین دردل شب گریه های بیصدارادیده ام ای اَمان ازشام،داغ سینه هاتازه شدو خیزران زد برلب خون خدا را دیده ام یک شبی هم درخرابه جان من برلب رسید آن وداع سینه سوزِعمه هارا دیده ام دست بابابسته و،عمامه اش آتش گرفت باچه حالی ای خدا،روح دعارا دیده ام سینهٔ«مداح»می سوزد زآه وناله ام تا که گفتم ماجرای کربلا را دیده ام 🏴😭🏴😭🏴😭🏴😭
299.7K
. علیه_السلام ۳۴۳ باقر علم دین کشته شد از زهر کین پنجمین حجت و نور خدای مبین دل از این غم کباب دیده ها پر ز آب وا اماما واشهیدا دیده در کودکی لاله ی پرپر شده دیده در قتلگه پیکر بی سر شده دیده بر نی سری غرق خون حنجری وا اماما واشهیدا آن زمان باقر علم نبی جان سپرد تا که دید عمه کعب نی ز بیگانه خورد دیده روی کبود جای دست یهود وا اماما واشهیدا ****
. و روضه‌یِ علیه السلام یا صاحب‌َالزّمان چقَدَر غم کشیده‌ای هر روضه‌ای که می‌شنوم را تو دیده‌ای هر روز پیشِ چشمِ تو تکرار می شود بر رویِ نیزه رفتنِ رأسِ بریده‌ای تو شاهدی که می‌زند او تشنه دست‌وُپا تو روضه‌خوانِ پیکرِ در خون تپیده‌ای دیدی چگونه چَنگ به مویِ سرش زدند خنجر کشید و داغِ عجیبی چشیده‌ای پیشِ تو نیزه بر دهنَش ضربه می‌زند تو آهِ جدِّ خورده لگد  را شنیده‌ای با عمّه رویِ تلِّ بلا گریه کرده‌ای با شاه رویِ خاکِ بیابان خزیده‌ای بی‌تابِ داغِ غارتِ خلخال وُ معجری پایِ برهنه از پیِ طفلان دویده‌ای تن نامرتّب است و بر آن سمِّ مَرکب است محزونِ ندبه‌یِ مَلَکی قد خمیده‌ای
باقر آل رسولم نجل زهرای بتولم پاره شد ، قلبم از ، زهر کینه جان سپردم به شهر مدینه وا مصیبت مصیبت مصیبت۲ ....... قبله اهل ولایم شد مدینه کربلایم زاده سیّد الساجدینم کشته ام کشته راه دینم وا مصیبت مصیبت مصیبت۲ ..... من در ایّام صغیری دیده ام رنج اسیری با اسیران به ویرانه خفتم درد پنهان خود را نهفتم وا مصیبت مصیبت مصیبت۲ ....... جان مادر کن نگاهم صدر زین شد قتلگاهم ناله آمد برون از نهادم چهره برخاک غربت نهادم وا مصیبت مصیبت مصیبت۲ ....... شد گواه درد وداغم قبر بی شمع و چراغم گرچه خاک وطن تربتم شد تربتم شاهد غربتم شد وا مصیبت مصیبت مصیبت۲
بیابان بود و صحرا بود آنجایی که من بودم هزاران خیمه بر پا بود آنجایی که من بودم شمیم یاس یاسین دشت را پر کرده بود اما گلاب اشک زهرا بود آنجایی که من بودم قیام عاشقان راست‌قامت بود عاشورا قیامت آشکارا بود آنجایی که من بودم تمام سورۀ ایثار و آیات جوانمردی به هفتاد و دو معنا بود آنجایی که من بودم پیام روشن «اَلموت اَحلی مِن عسل» یعنی شهادت هم گوارا بود آنجایی که من بودم چرا آتش بگیرند از عطش گل‌های داودی اگر بین دو دریا بود آنجایی که من بودم کسی از اسب می‌افتاد پشت نخل‌ها، آری علم در دست سقا بود آنجایی که من بودم صدای بت شکستن در فضا پیچیده بود اما خلیل‌الله تنها بود آنجایی که من بودم شعاع آفتاب از مشرق گودال سر می‌زد که ثارالله پیدا بود آنجایی که من بودم عدالت زیر سم اسب‌ها پامال شد، آری ستم در حد اعلا بود آنجایی که من بودم شدم محو نگاه عمه‌ام زینب که در چشمش تمام دشت زیبا بود آنجایی که من بودم چرا آن روز تل زینبیه اوج عزت شد که چشم‌انداز فردا بود آنجایی که من بودم چه گل‌هایی که زیر بوته‌های خار پرپر شد مگر پاییز گل‌ها بود آنجایی که من بودم؟ هلال ماه نو وقتی نمایان می‌شد از محمل فقط یک نیزه بالا بود آنجایی که من بودم...
چه تفاوت بکند ناله کند یا نکند که دلِ سوخته را ناله مداوا نکند چه تفاوت بکند پا بکشد یا نکشد کاش میشُد خودش اینقدر تقلا نکند زهر اینبار چه دارد  متورم شده است زهر با این تنِ بیمار مدارا نکند این جوانی که کنار پدر اُفتاده زمین چه کند گریه اگر بر سرِ بابا نکند اینهمه جایِ جراحات برای شام است زهر هرچند که سخت است چنین تا نکند نَفَس آخر و با روضه‌ی ویرانه گریست نشُد او یاد غمِ عمه‌ی خود را نکند یادش اُفتاد که هم بازیِ او می‌اُفتاد سنگ رحمی به سرِ دخترِ نوپا نکند گفت دستم... سرِ زنجیر به دستش بستند پس از آن شِکوه‌ای از آبله‌ی پا نکند کاش میشُد که سرِ بام کسی ننشیند یا اگر رفت فقط شعله مُهیا نکند چادر عمه پناهش شد و نالید : سرم... چه کنم تاکه مرا زجر تماشا نکند - - - زنِ غساله چه فهمید  که میگفت به خود بهتر این است که این مقنعه را وا نکند
خورشید پنجم ------------- ای ماه منیر امام باقر بر عشق امیر امام باقر همنام گرامی محمّد والا و خطیر امام باقر فرزند امیر مؤمنانی از نسل غدیر امام باقر ای زاده ی عقل و بینش و عشق دانا و خبیر امام باقر خورشید امید پنجمینی آئينه مسیر امام باقر ای سرو همیشه سبز قامت در دشت کویر امام باقر در محضر آسمانی تو ما جمله حقیر امام باقر دل خسته رسیده ایم از راه ما را به پذیر امام باقر هستیم به درگه کریمت مسکین و فقیر امام باقر ای نور تجلّی امامت بر سائل خویش کن کرامت تو صبح سپیدِ بی قرینی فرزند امام چارمینی ای ماه که باقرالعلومی بر خاتم آسمان نگینی تفسیر زلال آفتابی تعبیر شکوه راستینی ای آیه ی روشن فضیلت آئينه ی مصحف مُبینی بر چشم فلک نشسته ای تو خورشیدی و روشناترینی پنجم گل بوستان ایمان سرچشمه ی جاری یقینی زیبنده چراغ آسمانی پاینده شقایق زمینی با هرچه سپیده همرکابی با هرچه سپیده همنشینی ای شاهد کربلای مظلوم از حنجر لاله ها طنینی ما مهر تو را به سینه داریم گلواژه ای از مدینه داریم ای حجّت حق ، ولیّ پنجم روشن ز رخت تمام انجُم با نام معطّر تو مولا گل کرده به روی لب تبسّم آید به نظر چراغ بینش وقتی که کنم تو را تجسّم با آن که تو آفتاب بودی گردیده مقام و رتبه ات گُم ای برده تو نان هر فقیری دستان تو داشت بوی گندم ای بوده کنار بینوایان ای خورده غم تمام مردم در پیش ستمگران تو بودی چون کشتی غرقِ در تلاطم جان‌ها ز غم تو آتش افروز دلها ز غم تو در تألم بر تربت تو نشسته آهم با قبر تو دیده در تکلّم ای آن که کرامت وسیعی آئينه ی عشق در بقیعی ای نور امید در مدینه وی صبح سپید در مدینه اشکم به عزای جانگدازت از دیده چکید در مدینه ای لاله ی پرپر ولایت ای گشته شهید در مدینه چون قامت مرتضی ز ماتم قدّ تو خمید در مدینه تو سوخته ای به یاد زهرا زآن شعله که دید در مدینه خون گشت دلت ز رنج مادر زآن رنج شدید در مدینه از داغ غم تو غرقِ در خون خورشید دمید در مدینه از آتش آه سینه ی تو شد شعله پدید در مدینه وقتی که تو از نفس فتادی اندوه رسید در مدینه وقتی که شهادتت رقم خورد بر بام دلم سیه عَلَم خورد ** محمود تاری «یاسر»