eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
705 دنبال‌کننده
25 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
عقیدۀ همه یاران به اتفاق این‌ست که اشک شور بیاد حسین شیرین‌ست کنار قتلگه تو به گریه جان دادن ز وعده‌ها که به‌خود داده‌ام یکی این‌ست تو سیدالشهدایی، تو کشتۀ اشکی منم که مذهبم عشق تو گریه‌ام دین ست سلام حضرت صادق به هر که از داغت همیشه سفرۀچشمش به اشک رنگین‌ست ز اشک دیده جهان را به آب خواهم بست کنون که مرهم تو گریۀ محبّین ست گرفتم اینکه سرت را به‌دیر، راهب شست ز تشنگی لب پاکت هنوز پُر چین‌ست لبی که بر سر نی آیه‌ها تلاوت کرد لبی که از ضربات یزید خونین‌ست جبین‌شکسته‌به‌سنگ ولبت نشسته به‌خون بمیرم این‌که سرت مجمع‌المضامین ست سرم فدای سرت کان سر منوّر تو گهی میان تنور وگهی به خرجین ست شکست پشت فلک خواهرت اسارت رفت شکست پشت فلک بسکه داغ سنگین ست به آب دیدۀ خود غرق می‌شوم نه عجب شنیدم اینکه به زخم تو اشک تسکین‌ست عقیدۀ همه یاران به اتفاق این است که شور گریه بیاد حسین شیرین ست
خواهم ز خدا كه بی ولايم نكند غرق گنهم ولی رهايم نكند يك خواسته دارم از خدای تو حسين در هر دو جهان از تو جدايم نكند
به هر که روزِ ازل نعمتی عطا کردند مرا به روضه ی ارباب مبتلا کردند دلم خوش است گره های زندگی مرا به حُرمتِ قسمِ «یا رقیه» وا کردند بهشت از نظرِ آسمانیان افتاد همین که کرببلای تو را بنا کردند کبوترِ دلِ من را درست روز ازل حوالیِ حرمِ کربلا رها کردند منِ خراب کجا و هوای روضه ی تو مرا به لطف «حسن» با تو آشنا کردند برای زخم تنت گریه کردم و دیدم علی و فاطمه عمری مرا دعا کردند جماعتی که تو را می زدند در گودال فقط به تو نه، به انسانیت جفا کردند کسی نگفت چرا نعل تازه آوردند کسی نگفت سرت را چرا جدا کردند چه ها که زینب کبری ندید در گودال سنان و حرمله با پیکرت چه ها کردند
ای ذکر نام تو نمک روضه ها حسین شکر خدا که با تو شدم آشنا حسین سردرب خانه تو نوشتند از ازل آقا شد هر کسی که شد اینجا گدا حسین آلوده تر زمن نبود بر درت ولی آقاتری از اینکه برانی مرا حسین ((لطفی که که کرده ای پدر ومادرم نکرد)) ای مهربانترین کسم ای با وفا حسین زهرا اجازه داد که من نوکرت شدم ورنه عزیز من، تو کجا من کجا حسین گریه کن توام،بدم، اما شنیده ام زهرا کند به گریه کنانت دعا حسین فردا که هیچ کس به کسی نیست ،مادرت خود میکند گریه کنت را سوا حسین آقا تو را به دست جدای برادرت دستم مکن زدامن لطفت جدا حسین یک عمر من به روضه تو آمدم، تو هم یک دم به شام اول قبرم بیا حسین ......... زینب چو دید راس تو را روی نیزه ها از سوز سینه ناله زد و گفت یاحسین.... موی تو بی وضو نزده شانه مادرم کی راس تو زده به روی نیزه ها حسین خاکم به سر بگو زچه خاکستری شدی دیشب مگر که بوده سرت در کجا حسین
با ناله در عزای حسین گریه میکنیم در بین روضه های حسین گریه می کنیم فردا خدا گواست که گریان نمیشویم امروز اگر برای حسین گریه می کنیم در قتلگاه شیعه خود را دعا نمود داریم از دعای حسین گریه می کنیم پروردگار گر شده صاحب عزای او ما همره خدای حسین گریه می کنیم تا آخرین نفس همگی عهد کرده ایم یافاطمه! برای حسین گریه می کنیم اصغر گلو بریده و اکبر جدا جداست از داغ بچه های حسین گریه می کنیم بر جسم پایمال و سر پاک و اطهرِ ببریده از قفای حسین گریه می کنیم لب تشنه ناله زد جگرم سوخت از عطش با آه و ناله های حسین گریه می کنیم از دوری حرم دل مارا قرار نیست با داغ کربلای حسین گریه می کنیم دیدم به خواب ما همه داریم دور هم در صحن باصفای حسین گریه می کنیم
با ناله در عزای حسین گریه میکنیم در بین روضه های حسین گریه می کنیم فردا خدا گواست که گریان نمیشویم امروز اگر برای حسین گریه می کنیم در قتلگاه شیعه خود را دعا نمود داریم از دعای حسین گریه می کنیم پروردگار گر شده صاحب عزای او ما همره خدای حسین گریه می کنیم تا آخرین نفس همگی عهد کرده ایم یافاطمه! برای حسین گریه می کنیم اصغر گلو بریده و اکبر جدا جداست از داغ بچه های حسین گریه می کنیم بر جسم پایمال و سر پاک و اطهرِ ببریده از قفای حسین گریه می کنیم لب تشنه ناله زد جگرم سوخت از عطش با آه و ناله های حسین گریه می کنیم از دوری حرم دل مارا قرار نیست با داغ کربلای حسین گریه می کنیم دیدم به خواب ما همه داریم دور هم در صحن باصفای حسین گریه می کنیم
ای رحمتِ عام، یااباعبدالله مولای کِرام یااباعبدالله با وعدهٔ فطرس ، همه دل خوش کردیم از دور، سلام، یااباعبدالله
“مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد” علی‌الخصوص که باشد در این حرم شب جمعه خوشا بر آنکه به تمرین از صراط گذشتن مقابل حرمت می‌زند قدم شب جمعه خدا به داد ملائک رسد که محشر کبراست شروع مرثیه‌خوانی محتشم شب جمعه
. رجب! که ماه تو را فیض روز و شب دادند رجب! که نهر بهشتی تو را لقب دادند: حسین بین دو تا نهر آب عطشان بود فرات اگر چه به دشت بلا خروشان بود خروش اشک من از خشکی لبش باشد حضور قلب من از فیض یا ربش باشد همیشه از کرمش زیر منت اویم به جانب حرمش السلام می گویم سلام کرب و بلا! حاجتم شده این بار زیارت رجبیّه! به زیر قُبّه ی یار سلام کرب و بلا! کاش نیمه ی این ماه به یاد داغ عقیله رِسَم به قربانگاه شکست این دل عاشق به رسم هر روزی دوباره آمده یادم چه بیت جانسوزی: «چه کربلاست که آدم به هوش می آید هنوز ناله ی زینب به گوش می آید»
آقای من که فخر بنی آدمی حسین نه عشق من که عشق همه عالمی حسین بر روی هر کسی در دل وا نمیکنم تنها شما به خانه دل محرمی حسین نوکر همیشه فخر به آقاش می کند من فخر میکنم که تو اربابمی حسین هرکس شبی گدای کرم خانه تو شد فردا شود برای خودش حاتمی حسین باب الحسین روز قیامت قیامت است هر کس حسینی است ندارد غمی حسین جمع اند دور تو همه نوکران تو جنت کجا و لذت دورهمی حسین از من بگیر زندگی بی حسین را ای وای اگر جدا شوم از تو دمی حسین نصب است کهنه پیرهن تو به عرش حق داری عجب حسینه و پرچمی حسین ای کعبه ای که سوختی از سوز تشنگی هر چشم ماست در غم تو زمزمی حسین آب فرات مهریه مادر تو بود دشمن نداد بر تو از آن یم نمی حسین لعنت به حرمله که به طفلت نکرد رحم بر قلب تو گذاشت عجب ماتمی حسین یک طفل شیر خواره چقدر آب می خورد بس بود بهر غنچه تو شبنمی حسین هی سمت خیمه رفتن و برگشتن تو چیست شرمنده رباب شدی ، درهمی حسین
شیرینیِ داغت به دلی گر بنشیند پای غم تو تا دمِ آخر بنشیند جز تو چه کسی لایق این نام..؛ "حسین"..،است... تنها به تو این واژه یِ دلبر بنشیند آن آه که از سینه ی عُشّاق تو برخاست هیهات که تا لحظه ی محشر بنشیند بر خاکِ حسینیّه دو خط روضه نوشتم حیف است که داغ تو به دفتر بنشیند غیر دمِ این خانه محال است بسوزیم... خاکستر ما پشت همین در بنشیند یک عُمر میان دل او عشق تو جوشد یکبار کسی پای سماور بنشیند جز رخت عزاداری ات ای شاه..،ندیدیم این‌قدر لباسی تن نوکر بنشیند چشمی که محرم ز غمت خوب بگرید مِهرش به دل فاطمه بهتر بنشیند آن گریه ثواب است،که زهرا بپسندد آن روضه‌ قبول است،که مادر بنشیند یک واعطشای تو بس است ای پسر آب در سوگ لبت زمزم و کوثر بنشیند ای ابر! چه می شد وسط ظهر بباری یک قطره ی تو بر لب اصغر بنشیند . . شش‌ماهه‌گُلی را تبر حرمله ای چید... نگذاشت به روی بدنش سر بنشیند حلقوم نحیفی که علی داشت..،گمان کن... تیری که سه‌شعبه شده،تا پر بنشیند
بی تو هزار گوشه ی دنیا صفا نداشت اصلاً خدا بدون تو این جلوه را نداشت گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود چنگی به دل نمی زد اگر کربلا نداشت حتی زِ معجزاتِ مسیحا خبر نبود مُشتی اگر زِ خاکِ قدومِ شما نداشت بی تو هوایِ خانه یِ زهرا گرفته بود این قدر جلوه جاذبه یِ مرتضیٰ نداشت شکرِ خدا که خانه ی تان هست رویِ خاک ور نه زمینِ تیره که دارالشفا نداشت مجموعه ی خَصائِلِ بی انتها شُدی یک جا تمامِ سِلسِله یِ انبیا شدی گیرم بهار نیست دَمی جانفزا که هست گیرم بهشت نیست غبارِ شما که هست بر خِشت خِشتِ کعبه نوشتند با طلا گیرم که قبله نیست ولی کربلا که هست در ازدحامِ خیلِ گدا جا اگر کم است تشریف آورید دو چشمانِ ما که هست جایی اگر نبود خدا را صدا کنید باب الجواد و سایه ی ایوان طلا که هست کوتاست سقفِ عالم اگر وقتِ پَر زدن غم نیست ، رویِ گنبد و گلدسته ها که هست خوش گفته اند قطره که دریا نمی شود هر یوسفی که یوسفِ زهرا نمی شود تو آمدی قیامتِ کُبریٰ رَقَم زدی بر تارُکِ همیشه ی عالم عَلَم زدی می خواستی که رشک برند دیگران به من زلفِ مرا گِره به نسیمِ حرم زدی حِس می کنم میانِ دلم بویِ سیب را از آن زمان که در حرمِ دل قدم زدی می خواستی که شعله بگیریم بی اَمان آتش به جانِ هر غزلِ مُحتشم زدی با شیر ، طعمِ روضه ی تان را چشیده ام وقتی سَری به چشمِ ترِ مادرم زدی مجنونِ کوچه های غَمَم، دستِ من بگیر دل تنگِ دیدنِ حرمم دستِ من بگیر تو تشنه و دریغ زِ یک جرعه آب ، آه تو تشنه و تمامیِ صحرا سراب ، آه در زیرِ نیزه هایِ شکسته نهان شدی با زخم هایِ تازه تر و بی حساب، آه یک سو صدایِ العطش آرام می رسید یک سو صدایِ هِلهله ها در شتاب، آه یک سو صدایِ ضَجه یِ زینب بلند بود یک سو صدایِ مادرت اما کباب، آه یک سو عَلَم به خاک و علمدار غرقِ خون یک سو به رویِ نیزه عزیزِ رُباب، آه کم کم نگاه بر بدنت سخت می شود کم کم نَفَس زدنت سخت می شود