eitaa logo
جبهه علمی، پژوهشی معارف قرآن کریم
202 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
833 ویدیو
65 فایل
آیه های قرآن، تجلی کلام خداست بر دل و جان و معارفش جام شراب طهور است که باید آن را قطره قطره نوشید تا عشق به معبود بجوشد در رگ رگ وجودمان،چرا که مشتاق وصالیم. @maarefquran13951
مشاهده در ایتا
دانلود
💢 و (۳-۳) ✍🏻... در لابه‌لای این اوضاع نابسامان ، و ، انسان سعی کند؛ خدا را انتخاب کند و در اين مسير، رفتار کند؛ اگر خدای نکرده و به انسان رسيد باشد و را محکم نگه دارد. 📌 منظور از اینکه گفته می‌شود را نگه دارد؛ اين نيست که چهار تا داشته باشد و همان‌ها را کند؛ بلکه انسان، باید و را نگه دارد؛ مواظبت کند و مدام خودش را دهد؛ همچنانکه در سوره مائده، آیه ۹۳ فرموده: «...إِذَا مَا اتَّقَوا وَّ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَّ آمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوا وَّ أَحْسَنُوا» ...در صورتى که [مؤمنین] پیشه کنند و بیاورند و انجام دهند؛ سپس [درجات بالاتری را در] تقوا پیشه کنند و بیاورند؛ آنگاه [باز درجات بالاتری را در] تقوا پیشه کنند و احسان نمایند. یا در آیه ۱۳۶ نساء فرموده: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا» ای کسانی که ایمان آورده‌اید؛ [در سطوح بالاتری] ایمان بیاورید؛ و آیاتی از این قبیل... 🔹 لذا خدا دارد در آيات ، به ما می‌دهد؛ ياد می‌دهد، نمی‌گويد بنشين تا چيزی به تو بدهم؛ بلکه دارد به انسان می‌دهد و می‌گويد: طبق اين عمل کن، تا از در پيدا کنی. 🚨 پس ابتدا خودمان را در حال و هوای بدانيم، و بعد اين موضوع را برای خود پررنگ کنيم که من يا جزو «مَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» هستم يا جزو «ضالِّينَ»، مگر اينکه با به ولیِّ از جانب خدا، بر قرار داده شوم. 💠 ، فضای «مَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» و «ضالِّينَ» است، اگر انسان از صراط المستقيم به سمت راست کند جزو «مَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» خواهد بود، و اگر به سمت چپ سقوط کند جزو «ضالِّينَ» خواهد شد. در شرایط کنونی، در حال سقوط هستند، مگر کسانی که بر باشند، مگر متّصل به باشند. ⚠️ همين مفهوم در ، اینطور بیان شده است که تمام آدم‌ها در هستند، مگر «الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ» یعنی واجدانِ و در قبال ، در قبال ، در قبال و ، در قبال ، در این زمانه، در قبال در قبال و... وقتی خدا می‌فرماید: «إِنَّ اْلإِنْسانَ»، شما تعيين کن و بگو ! بگو مثلاً در مقوله ولايت، من در گمراهی هستم، تحت هستم، تحت ولايت هستم، تحت ولايت هستم، مگر اينکه ولیِّ از جانب خدا را پيدا کنم و او دستم را بگیرد. ⛔️ آيا می‌دانيد عموم ماها چيست؟ اینکه فکر می‌کنيم در نیستیم؛ در نیستیم؛ در نیستیم؛ بلکه در یک حالت بینابین هستیم و می‌گوییم که خب توکل به خدا کنیم و سر یک به سمت برویم، به سمت ولیّ از جانب خدا برویم، به سمت هادی برویم، به سمت امامی از جانب خدا برویم. این غلط است؛ و اصل این تفکر، است. خدا می‌فرماید: ای انسان! تو درون منفیات هستی، تو در حال و هستی. نمی‌فرماید: «إِنَّ اْلإِنْسانَ إِلَی الْخُسْرِ»، به این معنا که انسان‌ها به‌سوی زیان دارند سوق داده می‌شوند؛ نه! بلکه می‌فرماید: انسان‌ها درون هستند؛ و یکی از مصادیق خسران «مَغْضُوبِ عَلَیهِمْ» و «ضالِّینَ» است. یکی از مصادیق خسران، است، یکی از مصادیق خسران، است، یکی از مصادیق خسران این است که ، دست شیطان یا نفسش باشد؛ نفس باشد و انسان ... ‌🌸 دوستان! بیایید از سوره عصر بگیریم؛ بیایید نکنیم و خودمان را از خداوند در این سوره جدا ندانیم؛ بلکه با و ، مسیر مطرح شده در این نسخه را کنیم. https://eitaa.com/maarefquran13951
متن کامل بیانات امام خامنه‌ای در دیدار اعضای هیئت دولت سیزدهم. ۱۴۰۳/۰۴/۱۷ https://khl.ink/f/56951 بسم الله الرّحمن الرّحیم والحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّة الله فی الارضین. خیلی خوش آمدید برادران عزیز، خواهر گرامی. این جلسه، طبق معمول همه‌ی دولت‌های دیگر، جلسه‌ی تشکّر بنده از مسئولین و دوستان و اعضای دولت است. البتّه جای آقای رئیسی عزیزمان خالی است؛ ولی خب طبق اعتقادات ما، ارواح طیّبه‌ی مؤمنین، بخصوص شهدا، ناظرند، حاضرند، می‌بینند، می‌شنوند؛ در واقع، ایشان هم از تشکّر ما و از قدردانی ما از ایشان مطّلع می‌شوند. جلسه برای تشکّر است و امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال از شماها این زحماتتان را قبول کند. و آنچه انجام دادید یک طرف، آنچه نیّت انجامش را هم داشتید یک طرف؛ آن هم همین‌جور اهمّیّت دارد؛ یعنی تصمیم شما این بود که در ادامه‌ی دولت، کارهایی را، برنامه‌هایی را اجرا کنید؛ آنها هم پیش خدای متعال اجر دارد. ان‌شاءالله خداوند شماها را موفّق بدارد و کمکتان کند که بتوانید استمرار بدهید این خدمات را. البتّه طبعاً تشکیلات دولت تغییراتی خواهد داشت، شکّی نیست؛ لکن خدمتگزاری افراد نباید فقط در چهارچوب این عناوین مشخّص مدیریّت‌های خاص باشد؛ باید در همه‌ی شرایط، در همه‌ی موارد، آماده باشند برای کار و خدمتگزاری. و خدمت کنید به کشور، کار کنید برای کشور و می‌توانید الحمدلله. دولت مرحوم آقای رئیسی (رضوان الله علیه) دولت کار بود، دولت امید بود، دولت حرکت در بخشهای داخلی و خارجی بود. اگرچه این عناوین را شاید خود ایشان یا اعضای دولت به کار نمی‌بردند، امّا عملاً این‌جور دیده می‌شد و فهمیده می‌شد؛ ایشان واقعاً امیدوار بود، واقعاً خوش‌بین بود به آینده ــ البتّه حق هم با ایشان بود ــ و تصمیم داشت که به آن هدفها خودش را برساند با همکاری شماها. من یک مطلب درباره‌ی خصوصیّات مرحوم آقای رئیسی (رضوان الله علیه) که در ذهنم برجسته است عرض می‌کنم. البتّه آقای مخبر انصافاً خیلی خوب بیان کردند؛ بسیاری جوانب مهم را ایشان ذکر کردند، بنده هم چند مورد را عرض می‌کنم. به نظر من یکی از مهم‌ترین خصوصیّات آقای رئیسی مردمی بودن بود. برای همه‌ی ماها، برای دولت‌ها و رؤسای دولت‌ها، برای اعضای دولت‌ها، این باید الگو باشد. ایشان به مردم اعتنا می‌کرد، برای مردم احترام قائل بود، در بین مردم حضور پیدا می‌کرد، لمس می‌کرد حقایق را با حضور در میان مردم، حرف‌های آنها را می‌شنید و نیازهای آنها را محور برنامه‌ریزی‌های خودش قرار می‌داد؛ ایشان این‌جوری بود. محور برنامه‌ریزی‌ها و اقدام‌ها و کارها و شاخص‌هایی که مورد نظر ایشان بود، حلّ مشکلات مردم بود. حالا ممکن بود بعضی به نتیجه برسد، بعضی نرسد، امّا محور کارهای ایشان اینها بود؛ آنچه ما همیشه در مذاکرات جلساتمان با آن مواجه بودیم. این درست همان چیزی است که مورد نظر اسلام است؛ یعنی با مردم بودن. در این نامه‌ی معروف و فرمان معروف امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به مالک اشتر، ایشان می‌فرمایند: بهترین و محبوب‌ترین کارها در نزد تو باید این چند چیز باشد؛ دو سه چیز را ذکر می‌کنند، از جمله: اَجمَعُها لِرِضَی الرَّعِیَّة؛ محبوب‌ترین کارها در نظر تو باید آن کاری باشد که مایه‌ی خشنودی توده‌های مردم است؛ دنبال این باش. مراد از «رعیّت» ــ که گاهی در کلمات امیرالمؤمنین تعبیر می‌شود به «رعیّت»، گاهی تعبیر می‌شود به «عامّه» ــ توده‌ی مردم است در مقابل نورچشمی‌ها، که حضرت از آن مجموعه‌ی نورچشمی‌ها و آن ویژه‌خوارها تعبیر می‌کنند به «خاصّه». می‌گویند بهترین کارها و محبوب‌ترین کارها آن است که مورد نظر توده‌ی مردم باشد، آنها را خشنود کند، آنها را راضی کند، هماهنگ با رضایت آنها باشد. بعد، در دو سه فِقره بعد می‌فرمایند: وَ اِنَّما عِمادُ الدّینِ وَ جِماعُ المُسلِمینَ وَ العُدَّةُ لِلاَعداءِ العامَّةُ مِنَ الاُمَّة؛ آن که به درد تو می‌خورد در مقابل دشمن،‌ آن که می‌تواند وحدت ایجاد کند، یکپارچگی به وجود بیاورد در کشور، همین توده‌ی مردمند؛ اینها هستند که اگر باهم باشند، کشور یکپارچه می‌شود؛ وَالّا نورچشمی‌ها هر کدام انگیزه‌های خودشان را دارند، برای خودشان کار می‌کنند. طبعاً اهواء وقتی که متخالف بود، با همدیگر برخورد می‌کند ــ در این شکّی نیست ــ یعنی «اجتماع» اصلاً دیگر معنا پیدا نمی‌کند. امّا مردم چرا؛ آحاد مردم، توده‌ی مردم، می‌توانند اجتماع کنند و عُدّه‌ی للاعداء [باشند]؛ برای مواجهه‌ی با دشمن، در هر میدانی، مردم به کار می‌آیند. حالا حضرت در دنباله‌اش حرف‌های خیلی جالبی دارند که من در جلسات نهج‌البلاغه که برای دوستان دولتی در طول سال‌ها گاهی داشتم، یک تکّه‌هایی از اینها را شرح کرده‌ام. https://eitaa.com/maarefquran13951