#محرم_۱۴۰۴ #آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان_عج #روز_دهم_عاشورا_امام_حسین_ع یوسف ترین من چه شده پیرهن تو را گودال غرق خون شده آخر وطن تو را با بغض بوتراب تنت شرحه شرحه شد اینگونه باورم نشود پاره تن تو را مانده است روی خاک بیابان حسین من هر گوشه یک نشانه ای از آن بدن تو را بابای تو علی پدر خاک باشد و زهرا ببیند ای گل من بی کفن تو را؟ لعنت به آنکه فاصله انداخت بین ما لعنت به نیزه ای که گرفته ز من تو را #حسن_کردی

#محرم_۱۴۰۴ #مصائب_کوفه #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله دلم در کوفه چون موی سرت سوخت تو بر نیزه، به محمل خواهرت سوخت حرارت بود و آتش بود و گرما ولی از هرم طعنه دخترت سوخت نگو نیزه بگو مسمار وحشی که اینگونه تمام حنجرت سوخت ز پنجه صورت طفلان سیاه و... به نیزه غیرت آب آورتر سوخت رباب است و به هر لالای تلخش دوباره حلق خشک اصغرت سوخت سکینه خون جگر با کام عطشان به یاد آب آب آخرت سوخت تمام عمر چون قلب خیامت به روضه زخم قلب نوکرت سوخت #حسن_کردی

#محرم_۱۴۰۴ #تنور_خولی #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله #آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان_عج ای از تنور آمده از حنجرت بگو از لحظه های سوخته، با خواهرت بگو با من که سر شکسته ام از دیدن سرت از لحظه های آخر بالا سرت بگو با این به بهت مانده عزادار کوچکت از گیسوان غرقه به خاکسترت بگو خیمه که سوخت امنیت ما خراب شد با من مگو که خواهرم از معجرت بگو من از غروب و غارت اطفال گفته ام تو از شروع غارت انگشترت بگو از خون زخم تازه ی بر گوشه ی لبت با چشمهای خون زده ی دخترت بگو #حسن_کردی

#محرم_۱۴۰۴ #اشعار_اول_مجلسی #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله ویرانه ای ست هر دو جهان بی عنایتت بیچاره ای ست آنکه ندارد ولایتت از عشق لذتی نچشید آنکه در دلش شوقی نداشته ست برای زیارتت حَظّی ز زندگی نبرد عالِمی که نیست اسمش میان گریه کنان بین هیئتت فردای ناگزیر جهنم نصیب اوست آن زاهدی که نیست به قلبش ارادتت از انبیا برای تو پیمان گرفته اند لنگ است پای هر چه نبی بی محبتت افسانه های حاتم و دریای بخشش یک قطره بیش نیست ز موج سخاوتت یحیای زخم خورده ی زهرا کجا کسی پیدا شود شبیه تو در رنج و غربتت "سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است" هنگام بازگویی روز شهادتت #حسن_کردی

#زمینه #شور #محرم_۱۴۰۴ #مصائب_کوفه #بند۱ ای یوسف من/ کو پیروهنت افتاده رو خاک/ اعضای تنت تو دست سنان/ افتاده سرت خون می چکه از/ چشمای ترت هتک حرمت به همه قافله شد جلو چشمام چه قدر هلهله شد توی خورجین سر تو رفت کوفه خواهرت همسفر حرمله شد *(وای من وای من ای حسین جان۴) #بند۲ ای شاه غریب/ ای شیب خضیب کشته شده ای/ با طرز عجیب دور از وطنی/صد پاره تنی شُهره شده ای/ به بی کفنی عده ای زدن تو رو با شمشیر عده ای با سنگ و چوب و با تیر عده ی زیادی هم با نیزه کشتنت با سختی با هر تقدیر *(وای من وای من ای حسین جان۴) #بند۳ وای از شبای/ سردِ اسیری دل خون شدم‌ از / دردِِ اسیری دیگه چی بگم / از رد طناب!؟ از کوفه و از / بازار و شراب کوفیا قلب منو سوزوندن چرا ما رو خارجی می خوندن تو محله‌ی یهودی دیدم ... سر پاکِ تُو رو می چرخوندن *(وای من وای من ای حسین جان۴) #حسن_کردی #روح_الله_نوروزی

#محرم_۱۴۰۴ #امام_حسین_ع #اشعار_اول_مجلسی #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدلله یاد تو مثل نفس قلب مرا تسکین است نام تو هر چه که تکرار شود شیرین است همه ی عمر بدهکار نگاهت هستم عشق تو ماحَصلِ عمرِ منِ مسکین است یک نفر مثل "حبیب" است که می داند خوب ارزشِ اشکِ عزایت، چقدر سنگین است هر چه از چشم تو افتاد یقینا کفر است از لبت هر چه تراوید یقینا دین است از "بِنفْسیِ" تو بر حضرت سقا خواندم هر که تسلیم تو شد عاقبتش تضمین است به قدم رنجه ات ای عشق قسم بر سرِ "جون" "جون" اگر "جون" شده از اثر تمکین است آرزوی همه ی پیرغلامانِ حسین خواندن روضه ی دیگر عوض تلقین است #حسن_کردی

#محرم_۱۴۰۴ #شهادت_امام_سجاد_ع #السلام_علیک_یا_زین_العابدین_ع چهل سال است دارد اشک ممتد غمی که از نگاهش شعله می زد شروع گریه اش حتمی ست وقتی که چشمش بر حصیری کهنه افتد الهی خسته ی غربت نباشد بزرگ دهر بی عزت نباشد الهی لحظه ای اهل و عیالت اسیر دست بی غیرت نباشد به شهر شام بغضش در گلو ریخت چه سنگی بر سر آنها فرو ریخت دو دستش بسته بود و دید آتش به روی چادر ناموس او ریخت الهی بی برادر ها نباشی کنار نیزه ی سر ها نباشی الهی بین یک عده حرامی دچار داغ معجر ها نباشی #حسن_کردی

#محرم_۱۴۰۴ #شهادت_امام_سجاد_ع #السلام_علیک_یا_زین_العابدین_ع تمام عمر با گریه عجین بود تمام عمر هر لحظه حزین بود سلاحش گریه بوده در نبردی که در راه دفاع از جانِ دین بود سبک تر از فرشته بال می زد پر پرواز او اشک وزین بود نشانِ مهربانی با ضعیفان به روی شانه هایش چون نگین بود دعاهایش برای اهل تقوی همیشه اولین و آخرین بود صحیفه شرح الفت با خدا و فرار از دست ابلیس لعین بود امیر نفس، در بالاترین وجه سرآمد بر تمام مؤمنین بود غلامش اذن باران داشت، وقتی که او در عرش سجاده نشین بود ملائک مستمندان نگاهش امام آسمان ها و زمین بود قنوتش وصل عرش و فرش می کرد جهان در دست زین العابدین بود چهل سال آه، جان نازنینش دچار زخم های سهمگین بود شهید زخم عاشوراست مولا شهید روضه ی باباست مولا چهل سال است آقا داغ دار است چهل سال است چشمش بی قرار است چهل سال است که تقویم این مرد تمام فصل هایش بی بهار است ستون آسمان و جان دنیا ولی در تنگ نای روزگار است پس از کرببلا و قتله گاهش همیشه چشم هایش سوگوار است هنوز از هتک حرمت در اسیری دچار زخم های بی شمار است عبورش از دل بازار سخت است چه رنجی در ضمیرش یادگار است چهل سال است خود را می کِشاند شهید زنده ی چشم انتظار است گذشته سال ها اما هنوزم شبیه روز اول داغدار است برایش آب و نان و خاک روضه ست همانگونه، حصیر و گوشوار است که دیده غیر این آقای زخمی پدر جانش سرش نیزه سوار است اسیر کوفه ای شد که برایش علی کشتن همیشه افتخار است ندیده تا کنون چشمان غیرت از اینها یک زنی را در اسارت #حسن_کردی

السلام علیک یا عقیلة العرب #محرم_۱۴۰۴ #مصائب_کوفه #مصائب_شام #کوفه_تا_شام می روی نیزه نشینم کمی آهسته برو تا تو را سیر ببینم کمی آهسته برو از رد بوسه ی من نیزه نشینت کردند اسب ها رد شده و نقش زمینت کردند از سر نی به من و قافله احسان کردی صورتت را سپر سنگ نوازان کردی من اسیر تو شدم مهر تو در سر دارم لحظه ای نیست که چشم از سر تو بردارم همه شب سر زده خورشید شدی تابیدی روی نی دور سر قافله می چرخیدی من و یک قافله کودک،همه سیلی خورده خواهرت آینه ی توست اگر پژمرده جان نمانده ست حسینم به تنم اما حیف تا حد مرگ سپر شد بدنم اما حیف صورت کودک تو سوخت خجالت زده ام ضربه او را به زمین دوخت خجالت زده ام خنده ای مست به دنبال عذاب آمده است باز هم حرمله با کاسه ای آب آمده ست گله ای نیست از این زخم از این تنهایی ما ندیدیم در این مرحله جز زیبایی #حسن_کردی

#مصائب_شام #اول_صفر_ورود_به_شام الشام گفتی و غمِ غربت شروع شد حالا دوباره داغ شهادت شروع شد ای پرچم کرامت روضه تو گفته ای در شهر شام اصل مصیبت شروع شد انگار تازه بعدِ چهل منزلِ غریب ساعات مرگ بار اسارت شروع شد بعد از سه شب تحمل دنیای دردها دروازه باز گشت و شرارت شروع شد بر نیزه ماه زینب کبری طلوع کرد با دست های بسته زیارت شروع شد از کوچه ای به کوچه ی دیگر در این مسیر یک راه تازه ای به جسارت شروع شد چون از شراره معجر سالم نماند، پس شرمندگی ز اهل و عیالت شروع شد خورشیدِ روی نیزه به حالت گریسته تا کینه ی یهود، به غایت شروع شد از گفتن مصیبت بازار عاجزم آنجا که تازه های شقاوت شروع شد حرف خرید بود و فروش و از این قبیل یک لحظه انتهای اهانت شروع شد در ازدحام چشم تماشاچیان شهر خيرات نان به اهل کرامت شروع شد از دین خروج کرده که گفتند بر شما از آسمان نیزه تلاوت شروع شد #حسن_کردی

#شهادت_حضرت_رقیه_س من برای تو حرف ها دارم حرفهایی که گفتنش سخت است زخمیِ پر غرور من بشنو گرچه بابا شنفتنش سخت است خوب شد که ندیده آسیبی مثل من گوشهات بابایی راستی هر چه را که می شنوی در نیاید صدات بابایی دیگر اشکی نمانده در چشمم تا بشویم به آن دهانت را نکِشم بر لب تو انگشتم زبری اش می زند لبانت را من دعایم به کوچه ها این بود نیزه دست از سر تو بر دارد کاش هرگز پدر نمی دیدم خیزران بر لبت نظر دارد من تو را با تمام عشق و وجود هی صدا می زدم چهل منزل شده تا حال بشنوی آیا کودکی پرت گشته از محمل؟ سنگ ها با سرم همان کردند که به گودال با سرت کردند پنجه های پلید می دانی که چه با موی دخترت کردند؟ من حجابم برای تو این است تا که کمتر خجالتم بِکِشی کاش می شد در این شب آخر دست مهری به صورتم بکشی ابالایتام باشی و اینجا به یتیم تو نان اعانه دهند؟ دیدی از روی نیزه نامردم دخترت را بهم نشانه دهند؟ درد سرنیزه را تو می فهمی درد پای پر آبله را من درد تیر سه شعبه اش را تو... درد سیلیِ حرمله را من #حسن_کردی

#اربعین_حسینی من زنده ام که زنده بماند صدای تو برگشته ام که روضه بگیرم برای تو این شانه ی شکسته و این قد سوخته این مو سفید خواهر خسته فدای تو ای تشنه ی کنار فرات ای شکسته دل تازه شروع می شود اینجا عزای تو ای پاره پاره پیکر رفته به نیزه ها در من دوباره زنده شده ماجرای تو اینجا هنوز بوی تو دارند سنگ ها مانده به روی خیلی از اینها حنای تو ای کاش که حسین چهل روز پیش از این من تشنه ذبح می شدم اینجا به جای تو اینجا عصای پیری ات از هم شکسته شد اما نه قطعه قطعه شد اینجا عصای تو بی دست تا که پیکر سقا به خاک ریخت آورد نیزه ای تن او را برای تو با محرمان رسیدم و نامحرمان مرا بردند دست بسته از این کربلای تو از کوفه تا به شام چهل بار لااقل نیزه به نیزه شد سر از تن جدای تو #حسن_کردی