#دوازده_رجب
#مرگ_معاويه
دوازدهم رجب سال ۶۰ هجری قمری معاويه بن ابی سفيان (لعنت‌الله‌عليه) در سن ۷۸ سالگى در شام به #درک واصل شد و به #جهنم شتافت،
#روز_شادى اهل ايمان و روز حزن و اندوه اهل كفر و طغيان است، #روزه اين روز به جهت #شكر الهی برای هلاكت معاويه ملعون مستحب است،
راغب اصفهانى در محاضرات و ابن ابى الحديد از ربيع الابرار زمخشرى نقل می‌كنند كه معاويه (لعنت‌الله‌علیه) را به چهاركس #نسبت می‌دادند:
مسافر بن ابى عمرو، عمارة بن وليد بن مغيره، عباس بن عبدالمطلب و صباح كه مغنى عمارة بن وليد بود،
ابوسفيان (لعنت‌الله‌علیه) مردى زشت و كوتاه قد بود، و يک چشم او در طائف و چشم ديگرش در يرموک كور شده بود،
باطنش كورتر از چشمش بود و نهايت #عداوت و #دشمنى با پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را داشت، ابوسفيان (لعنت‌الله‌علیه) در هر #جنگ و #فتنه‌اى كه بر #عليه پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بوجود می‌آمد #دخالت داشت و در سال #فتح_مكه از #ترس اسلام آورد و با #نفاق زندگى كرد تا به #درک واصل شد و به #جهنم شتافت،
مخفى نماند كه حمامه يكى از جدات معاويه (لعنت‌الله‌علیه) است كه در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود، و از اينجا #نسب ابوسفيان (لعنت‌الله‌علیه) هم معلوم می‌شود،
#مادر معاويه (لعنت‌الله‌علیه) هند جگر خوار است،
هند به ظاهر #همسر ابوسفیان و #مادر معاویه و #عتبه و یزید بود، اما از #صاحبان پرچم بود،
وقتی #پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در فتح مكه #ريختن_خون معاويه و ابوسفیان را #مباح شمردند، عباس عموی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) شفاعت آنان را کرد و چند بار مانع کشته شدن آنان شد تا #پنج_ماه قبل از شهادت پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به #ظاهر_اسلام آوردند،
#امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) معاویه ملعون را #نفرین کردند که هیچگاه شکمش #سیر_نشود، معاويه (لعنت‌الله‌علیه) نیز به #نفرین حضرت دچار شد، در مسير مكه به شام به #حدی_بيمار شده كه #بدن_نحسش می‌لرزيد و #دهان او #بسته نمی‌شد، تا وارد شام شد،
#دائم_گرسنه بود و از غذا خوردن خسته میشد ولی #سیر_نمی‌شد، آخرالامر آنقدر طعام خورد تا #شکمش_پاره شده به #درک واصل شد و به #جهنم شتافت،
معاويه (لعنت‌الله‌علیه) در هنگام #مرگ گفت چند #گناه_بزرگ كرده‌ام: #حق على بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) را #غصب كردم، حسن بن على (علیه‌السلام) را با #فريب دادن جعده #شهید کردم، و يزيد را به #جانشينى خود انتخاب كردم، و حجر بن عدى و اصحاب او را به #قتل رساندم.
منابع:
مسارالشيعه ص ۳۴ ، فيض العلام ص ۳۱۶ ، تتمةالمنتهى ص ۴۷ ، منتخب التواريخ ص ۴۴۸ ، وقايع الايام ج رجب ص ۱۷۴ ، احقاق الحق ص ۲۶۵ ، نهج الحق ص ۳۱۱
اللهم العن الجبت و الطاغوت
اللهم عجل لولیک الفرج
#بیست_پنجم_رجب
#شهادت_امام_کاظم_علیه‌السلام
در روز بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ هجری قمری #امام_کاظم (علیه‌السلام) در #سن ۵۵ سالگی به #دستور هارون و #توسط سندی بن شاهک #مسموم شدند و به #شهادت رسیدند،
#پدر بزرگوارشان امام صادق (علیه‌السلام) #مادر بزرگوارشان حضرت حمیده مصفاة الاندلسیة (سلام‌الله‌علیها) می‌باشند،
وقتی خلافت به هارون ملعون رسيد #امام_کاظم (علیه‌السلام) را با #اجبار از #مدينه به #بغداد آورد و از #زندانى به #زندان ديگر می‌فرستاد، حضرت در #زندان مناجات کرده و خداوند را شکر می‌فرمود که جای خلوتی برای #عبادت دارند، اما در #زندان_آخر که #زندانبان ملعون به نام سندی بن شاهک یهودی ولدالزنا داشت #دعای حضرت #تغییر کرده و می‌فرمود:
يا سَيِّدي نَجِّني من حبسِ هارونَ ... يا مُخَلِّصَ الشَّجرِ من بینِ رملٍ و طينٍ و يا مُخَلِّصَ اللَّبن من بینِ فَرْثٍ وَ دَمٍ و يا مخلصَ الوَلد من بينِ مَشيمَةٍ و رَحِمٍ و یا مخلصَ النار منَ الحديدِ و الحَجر و یا مخلصَ الرُّوحِ من بینِ الأحشاءِ و الأمعاءِ خَلِّصني من يَدِ هارون،
اى آقاى من، مرا از #زندان هارون #نجات_بده ... ای كه درخت را از بين گل و شن بيرون مىآورى! اى كه شير را از بين مجراى خون و سرگين خارج می‌كنى، اى كه جنين را از ميان رحم و مشيمه خارج می‌کنى! اى كه آتش را از آهن و سنگ بيرون می‌آورى! اى كه روح را از بين امعاء و احشاء خارج می‌كنى! مرا از #دست هارون #نجات_بده،
سرانجام به #دستور هارون ملعون، سندی بن شاهک ملعون با خرما و آب #سمی امام کاظم (علیه‌السلام) را #مسموم کردند و با زدن #تازیانه امام کاظم (علیه‌السلام) را در #سن ۵۵ سالگی به #شهادت رساندند،
پس از #شهادت با #جسارت، بدن شريف را چهار حمال روی نردبانی بردوش گرفتند، و كسى صدا میزد:
هذا إمامُ الرَّفَضَة فاعرِفُوه،
اين #امام رافضيان است،
#بدن مطهر را تا #سه_روز در جسر #بغداد گذاشتند و گفتند او به مرگ عادی فوت کرده است، شیعیان گفتند #امام مرده و زنده ندارد جلو آمده و از بدن مطهر #امام پرسیدند شما را #شهید کردند یا فوت کردید؟ ناگاه صدای #امام بلند شد و فرمودند:
قتلا قتلا قتلا،
مرا #کشتند مرا #کشتند مرا به #قتل رساندند،
اما #علت این #زندان‌های طولانی و مصائب حضرت، بعد از #دشمنی بنی عباس ملعون گناهی از جانب #شیعیان نیز بوده است،
علامه مجلسی:
که آنان ترک تقیه نموده و امر #امامت را بر همگان #آشکار کردند به نحوی که هارون (لعنت‌الله‌علیه) از این موضوع به #ترس افتاد، #خداوند نیز بر شیعیان #غضب کرد و #دشمن می‌خواست #بلای عظیمی بر سر #شیعه بیاورد،
#حضرت_موسی_بن_جعفر (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
إن الله عزوجل غضب عَلَي الشيعة فخيرني نفسي أوهم فوقيتهم والله بنفسي،
براستى #خدا عزوجل بر شیعه #غضب کرد و مرا #مخیر کرد که یا #خودم فدا شوم یا #شیعیانم، به خدا که #من با دادن #جانم آنها را #حفظ کردم.
منابع:
اثباة الهداة شيخ حرعاملی ، كافى ج ۱ ص ۲۶۰ ، عيون اخبار الرضا (علیه‌السلام) ج ۱ ص ۹۳ ، بحارالانوار ج ۴۸ ص ۲۰۶
جهت عرض تسلیت محضر امام زمان صلوات....
#بیست_پنجم
#شوال_شهادت_امام_صادق_علیه_السلام
بیست و پنجم شوال سال ۱۴۸ هجری قمری شیخ الأئمه #امام_جعفر_صادق (علیه‌السلام) #توسط منصور دوانقی ملعون با انگوری زهرآلود #مسموم گشته و در ۶۵ سالگی #شهادت رسیدند،
#امام_صادق (علیه‌السلام) در #سخت‌ترین و #حساسترین دوران شیعه بوده‌اند، عصر امامتشان در #ظلم و #فساد مروانیان و #اواخر شجره خبیثه بنی امیه ملعون و #ابتدای حکومت بنی العباس ملعون بود،
#امام_صادق (علیه‌السلام) در #دوران حکومت غاصبانه هشام بن عبدالملک، وليد بن يزيد و پسرانش و مروان حمار از بنى اميه و سفاح و منصور دوانيقى از بنی عباس (علیهم لعائن الله) بودند،
#قیام حضرت زید (علیه‌السلام) و اولاد امام حسن (علیه‌السلام) و #شهادت آنان و ظلم و جنایات بر سادات و شیعیان نیز در این زمان واقع شده است،
با این حال بسیاری از روایات شیعه از #امام_جعفر_صادق (علیه‌السلام) صادر شد و شیعه را با نام مبارک ایشان #مذهب_جعفری (علیه‌السلام) نامیدند،
یکی از #خانه‌هایی که از اهل بیت (علیهم السلام) #توسط ظالمین و ستمگران به #آتش کشیده شده #خانه امام صادق (علیه‌السلام) است،
منصور دوانقی (لعنت‌الله‌علیه) #دستور داد به حاکم مدینه، حسن بن زید (لعتت‌الله‌علیه) تا #خانه امام صادق (علیه‌السلام) را #بسوزانند، حاكم مدینه نیز به #خانه امام صادق (علیه‌السلام) #حمله کرد و #خانه را به #آتش کشید،
#امام_صادق (علیه‌السلام) به درون #آتش رفتند و فرمودند:
من پسر ریشه‌های در خاکم، من #فرزند ابراهيم خليل الله (علیه‌السلام) هستم،
روز بعد يكى از شيعيان به محضر #امام_صادق (علیه‌السلام) رسید و ایشان را #گریان دید، عرض کرد: چرا #ناراحت هستید؟
#امام_صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
دیروز وقتى #آتش در دالان #خانه زبانه كشيد، با اينكه من در #خانه بودم، اما ديدم #بانوان و #بچه‌ها شيون کنان، از اين سو به آن سو میروند، به ياد #پریشانی اهل بيت جدم امام حسین (علیهم السلام) افتادم كه #دشمن به خيمه‌هاى آنها #هجوم آورد، در حالى كه فرياد میزدند خانه ظالمان را بسوزانيد،
منصور (لعنت‌الله‌علیه) شبی به وزیرش ربیع #دستور داد که #امام_صادق (علیه‌السلام) را بیاورد، ربیع (لعنت‌الله‌علیه) نیز #امام_صادق (علیه‌السلام) را در نیمه شب با #سر و #پای برهنه و #بدون عبا و با #جسارت‌های زیاد به دربار او آورد،
منصور (لعنت‌الله‌علیه) با وقاحت و بی‌ادبی گفت:
ابا جعفر (علیه‌السلام) تو شرم نمی‌کنی که خواهان خلافت هستی و فتنه و آشوب به پا می‌کنی؟ خدا مرا بکشد اگر تو را نکشم،
#امام_صادق (علیه‌السلام) فرمودند:
آنکس که چنین #خبری به تو داده #دروغگوست،
منصور دوانقی(لعنت‌الله‌علیه) #شمشیر کشید تا #امام_صادق (علیه‌السلام) را #بکشد، ناگاهان #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را در #برابر خود با #شمشیر برهنه دید که فرمودند:
قدم از قدم برداری تو را خواهم #کشت، این اتفاق تا سه بار تکرار شد و منصور (لعنت‌الله‌علیه) از #ترس منصرف کشتن امام صادق (علیه‌السلام) شد.
منابع:
مناقب ج ۴ ص ۲۸۰ ، كافى ج ۱ ص ۴۳۷ ، اعلام الوری ص ۵۲۶