بسم الله الرحمن الرحيم «اللهُ الَّذی خَلَقَ سَبعَ سَمَواتٍ و مِن الأرضِ مِثلَهُنَّ»؛ ( #طلاق ؛۱۲) #انسان وقتی به سن #تکلیف رسید و #عاقل شد، همانند طفلی که تازه به #دنیا آمده و بی‌اختیار به دنبال پستان مادر می‌گردد، خود را نیازمند می‌بیند و با #عشق و علاقه به دنبال یک مرکز قدرت و پناه‌گاه می‌گردد. انسان‌ها همان‌طور که به تنفس نیاز دارند، به یک نیروی مهربان و نگه‌دارنده هم نیاز دارند. فرق انسان و حیوان هم در این‌جا مشخص می‌شود، زیرا حیوان علاقه‌ای به #سعادت و #جاودانگی ندارد، ولی این نیازها و علاقه‌ها درون ما وجود دارند و برای آن‌ها پاسخ می‌خواهیم؛ زیرا در درون انسان ناراحتی و آشوب وجود دارد که به کجا پناه ببرد و به دنبال یک منبع #قدرت و #حکمت و دانایی می‌گردد تا به او دل‌گرم شود. در تمام دنیا پاسخ این علاقه و نیاز #بشریت تنها در آیه ۱۲ سوره طلاق بیان شده است که آن چیزی که شما می‌خواهید و با عشق و علاقه به دنبال آن هستید تا نیازهای‌تان را برطرف کنید، همان خدایی است که شما را آفریده است. اگر انسان وجدانش سالم باشد و در اثر #خانواده، #مدرسه و #اجتماع تاریک نشده باشد، به وجد می‌آید و مستی #روحانی پیدا می‌کند، زیرا این آیه برای #طبیعت‌زدگی ما بیچاره‌گان دارو می‌دهد و قدرت و #علم نشان می‌دهد؛ که ای #جوان این #تنفس، #زبان، #گوش، #وجدان و عقلی که داری مال چه کسی است؟ این‌ها چگونه در یک انسان جمع شده‌اند؟ سازنده‌ی این‌ها همه چیز توست. خوشا به حالت، به او تکیه کن و دل‌گرم باش. او راه #نجات را جلوی پایت می‌گذارد. می‌گوید: من نجاتت می‌دهم به شرط این‌که حرف مرا گوش دهی. پناه‌گاه این کشتی طوفان‌زده زندگی، #ذکر و یاد خداست. ۸۸٫۸٫۱۱ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama