eitaa logo
سیدالعلماء
1.5هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
689 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
سیدالعلماء
🔺 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم می‌بینیم تمام جهان نعمت خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الان نداريم!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🍃 برنامه‌ی زندگی را، انسان ترسیم می‌کند، مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که هِیْ می‌رود عقب تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست! خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟! این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ؛ (:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ»؛ (؛خطبه۱)؛ حرف، از در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من تو هستم. من کو؟! اول من‌ات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم. اول دعای شریف چیست؟؛ «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِی فِی حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لیَ النَّجَاةُ وَ "لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ"»؛ من از این خفت و ذلت، جز به وسیله‌ی تو نمی‌توانم در بیایم و بشوم من و بگویم من بنده‌ی توام. پس فاصله، فاصله‌ی مقدار بردار نیست، دور و نزدیک درونش نیست. کم و زیاد درونش نیست، اصلاً یک حساب جدایی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَلَا يُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ». ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
‌ 📅 به مناسبت سال‌روز وفات مرحوم علامه شیخ محمد رضا مظفر (۱۶ رمضان المبارک ۱۳۸۳ ه ق) 🔺 تذکری دل‌سوزانه از مرحوم مظفر 🔹 ... بنده در این‌جا یک مسئله‌ای را لازم است از قول مرحوم آیت الله ذکر کنم؛ ایشان در اوایل کتاب به مناسبت و تقسیم علم به و و تقسیم علم به و ، مشکلاتی که از برای علم بدیهی پیدا می‌شود را ذکر کرده و در باب هم اشاره کرده که این مطالبی که من تذکر می‌دهم در جای دیگر یافت نمی‌شود! پس بنابراین لازم است که هم مسئولین و هم مسئولین که إن‌شاءالله دل‌سوزند، به این مطلب بسیار دقیق کنند. آن مسئله چیست؟ این است که ما آفاتی را که علم "بدیهی" را در خطر قرار می‌دهد به دست بیاوریم. چون بر اساس همان است. این بدیهیات زیر بنای علوم ماست!، زیر بنای ماست!، زیر بنای ماست! زیر بنای همه‌چیز ماست!. ایشان می‌فرمایند: گرچه بدیهیات مسبوق به علم دیگری نیست - مثل نظریات که تکیه کند بر مسائل دیگری- لکن متوجه آن‌ها هست که آن‌ها را باید دانست و جلوگیری کرد. ⚠️ مثلاً . اگر پراکندگی شبهه در اذهان آزاد باشد، آن بدیهیات در ذهن قرار نمی‌گیرد. دیگر در مغز و ذهن بچه جا نمی‌گیرد و او طوری بالا می‌آید که پای‌بند به هیچی نیست! مطلبی که برای دیگران است برای این بچه از نظری هم بالاتر است! برایش این مطالب حل نمی‌شود وگرنه علیهم‌السلام فرموده‌اند: «قالت رسلهم أ فی الله شک فاطر السماوات والأرض» ( علیه‌السلام:۱۰) [ترجمه: رسولان به منکران گفتند: مگر می‌شود در خداوند که پدید آورنده‌ی جهان شک کرد؟!] اما اگر یک بچه‌ای زیر دست یا یا باشد که در بدیهیات کند، طعن بزند! بخندد و این‌ها را در نظر این بچه جلوه دهد، این بچه هیچ‌وقت معنای این آیه را نمی‌فهمد!. و شاید هم الآن در اثر همین باز بودن به این شبهاتی که از داخل و خارج پخش می‌شود، این و انسان بسیار در خطر قرار می‌گیرد. این است که بنده - از وقتی که این موضوع را از ایشان (مرحوم مظفر) دیدم که می‌گوید: این مطلب در جای دیگر پیدا نمی شود- بسیار بسیار اصرار دارم باید حتماً ما، ما، وزارت‌هایی که مربوط به و و هست و حوزه‌ها و و ارباب و سخن و و ، به حفظ بدیهیات بپردازند و جلوگیری کنند از پخش آن چیزهایی که بدیهیات را خدشه دار می‌کند و سبب می‌شود که یک موجودات سر در گمِ متحیرِ بالذاتی شوند که این‌ها هیچ چیزی سرشان نشود! و هیچ چیزی نفهمند!؛ در اثر این‌که اصلاً باوری ندارند و باورهایی که باید از در این‌ها جا بگیرد، دچار خدشه شده است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 نعمت‌های بی‌کران الهی 🔹 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم، می‌بینیم تمام جهان خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الآن نداريم!. همه‌ی این‌ها حالاتی است كه برای خدا پيدا می‌شود. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 تذکراتی پیرامون دعای شریف صباح؛ یادگاری از مولا امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه 🔹 ما می‌کنیم چون اسم این‌ها فقط باید در ضمن خواندن آن، چیزی از خدا خواسته شود، در صورتی‌که خیلی از فرازهای ادعیه، کردن با خدا و القای به انسان‌ها می‌باشد. به این مسائل در صورت داشتن پاک، انسان را می‌کند. ۸۹/۲/۱۳ 🔹 چند سطر ابتدای این دعای شریف برنامه‌ای می‌شود برای کسی که می‌خواهد اول وقت در حال آسودگی و ، درگیر نشدن با درون و بیرون و و این‌ها، چند کلمه‌ای به فکر خودش حرکت بدهد. حرکت فکری در این موارد، قدم اولش تقریباً تا شروع کند، به و سرگردانی می‌رسد، چون گاهی هست که زیادی بعضی چیزها آدم را متحیر می‌کند. ۷۶/۱۰/۱۰ 🔹 يكی از دستوراتی كه نوشته‌اند و به ما کرده‌اند، بنده هم خدمت برادران عرض می‌كنم، اين دعای شريف صباح است که اول صبح خوانده می‌شود. لحن این دعا همين لحن‌هاست و دردش همين دردها است و نجاتش همين است. وقتی انسان صبح، گرفته و خوانده است؛ به جای افكاری كه فكر او و نَفَس، راه، و انرژی او را رو به خودش می‌چرخاند، اين هدف را معلوم می‌كند. می‌گويد: الآن كه داری، هنوز نه اداره است، نه ، نه چيز ديگر، از آن كسی كه ديشب تو را خواباند و تو از او بودی كن: « يَا مَنْ أَرْقَدَنِی فِی مِهَادِ أَمْنِهِ وَ أَمَانِه»؛ مِهاد و امان يعنی چه؟ ‌خدایا تو مرا در گهواره امن خواباندی، دست خدا در كار بود كه بنده و شما خوابيديم وگرنه بعضی از افراد هستند كه دارند بتوانند يك ساعت آرام بخوابند!. دارو می‌خورند که بخوابند يا نمی‌شود يا اگر بشود فوری از خواب می‌پرند. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله الذی لیس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا کصنعه صنع صانع»¹ 🔹 مسائل مربوط به ادعیه در یک حساب بسیار ویژه و مهمی دارد. بعد از کریم که جنبه‌ی مافوق امور عادی دارد و الهی است، دعاهای ائمه از حضرت (علیه‌السلام) و سایر (علیهم‌السلام)، بهترین دلیل معرفتی برای اهل و و بشر است، به طوری‌که اگر کسانی که اصلاً ندارند یا دین اسلام ندارند، مضامین این ادعیه را بشنوند یا بخوانند یا بفهمند؛ بعید نیست که اسلام بیاورند و این معجزه‌ای است که خداوند پس از قرآن کریم برای بشریت قرار داده است. «الحمد الله الذی لیس لقضائه دافع و لا لعطائه مانع» ⏮ ابتدای دعای شریف عرفه از خداوند گفتگو می‌فرماید، (علیه‌السلام) در موقف بسیار لطیف و ملکوتی این را بدون این‌که از روی چیزی بیان کند، انشاء کرده است. انشای دعا مانند در می‌ماند؛ ما در نماز یک تکالیفی داریم مانند ، ، تکبیر، سوره‌ی مبارکه و یک سوره‌ی دیگر از قرآن، این‌ها همه تکالیفی است که از بزرگان بندگان خدا که این طرز عبادت آن‌هاست، پیروی می‌کنیم. اما ما در قنوت، دعوت‌ها و حاجات و مشکلات خودمان را با خداوند در میان می‌گذاریم و لذا انسان در نماز اجازه دارد که حاجات خودش را با خداوند در میان بگذارد. این بیان یک لطافتی می‌خواهد، یک وجدانی می‌خواهد ملکوتی و فرشته‌ای، که مانند عرض حاجات با خدا باشد، این را هر کسی ندارد؛ می‌تواند یک چیزی بخواهد که برایش سود نداشته باشد: خدایا به من صد و پنجاه سال بده!. خوب آیا این صد و پنجاه سال در عصر چه کسی واقع می‌شود، در حکومت چه کسانی واقع می‌شود، در معاشرت چه ملتی و خانواده‌ای واقع می‌شود، این‌ها را که عقلش نمی‌رسد و لذا می‌گوید: خدایا من صد و پنجاه سال از تو عمر می‌خواهم!. اگر همان موقع می‌دانست که این چه مشکلاتی ایجاد می‌کند، هیچ‌وقت نمی‌خواست. بنابراین دعا عبارت است از یک لطافت خاصی که برگرفته از کامل، کامل و کامل است. و حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) دارای این فضائل بود و مکانش هم که اشرف امکنه بود، وقتش هم اشرف ازمنه بود. شروع کرد به این قنوت، به این عبادت که دعا باشد. ☑ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _____ ۱) [ ، دعای ] @seyedololama
سیدالعلماء
🔹 وقتی کاری را شروع می‌کند، آیا واقعاً مقید به این است که با نام خدا این کار را شروع بکند یا این‌که فقط است؟! بچه غیر مستقیم می‌کند. و که بچه را می‌آورند سر سفره به او غذا می‌دهند، لباس می‌پوشانند، می‌فرستندش ، با بردن نام خدا واقعاً او را در و حراست الاهی قرار می‌دهند یا نام خدا را بردن تشریفات است؟ یا اصلاً نام خدا برده نمی‌شود؟! این‌ها را بچه با آن حس دقیق و باریکِ ناخودآگاهش حس می‌کند. ضمیر او در بچگی با همین حس ساخته می‌شود. وقتی این‌طور شد زمانی که به ۱۵-۱۶ سالگی رسید هیچ دستگاهی نمی‌تواند در او تصرف کند و ضمیرش را شستشو بدهد تا او را از که پیدا کرده بدهد؛ لذا وظیفه‌ی و و بسیار سنگین و مهم است، ولی فعلاً آن چیزی‌که اهمیت داده می‌شود این است که یا بالاتر گرفته بشود. بچه‌ها خوب درس بخوانند و این‌طور چیزها؛ در حالی‌که باید تمام این مسائل در پوشش قرار بگیرد؛ اگر بخواهیم این و این ان‌شاءالله در رسوخ پیدا کند. چون رسوخ پیدا کردن در خود انسان که این همه شرایط دارد، پس رسوخ کردن در مملکت هم به مراتب شرایط مضاعفی پیدا می‌کند. باید واقعاً دل‌سوز پیدا کرد، دل‌سوز پیدا کرد. دل‌سوز پیدا کرد. روحانیت دل‌سوز، معلم دل‌سوز بسازد. در خودش، در خودش، در ﺟﻤﻊ خودش جلسه بگذارد و آن‌ها را و هشیار کند به این مسائل. الآن بالاترین نیازهای مملکت به این است که این اساتید آزاد و دولتی و اﻣﺜﺎﻟﻬﻢ زیر دست یک روحانی دل‌سوز قرار بگیرند، هر شب جلسه داشته باشند و اگر بی‌پول نمی‌آیند؛ پول به آن‌ها بدهند، مثل پولی که در کلاس به آن‌ها می‌دهند و این‌ها را بسازند. چون هرچه خطر الآن متوجه نسل هست از ناحیه‌ی بی‌تفاوتی معلمین دانشگاه و دبیران است. مهم انقلاب، هجوم و هرچه که ما بگوییم، از این راه است و ما خوب ملتفتش نیستیم!، می‌کنیم این‌ها بی‌ضرر تمام می‌شود. همین‌که بچه رفت و دیپلم گرفت؛ می‌شود آوردش در و قبولش کرد با یک امتحان و اﻭ شد!، ﺷﺪ! و حال این‌که این‌ها یک مشکلاتی در درونش هست که به این آسانی‌ها پیدا نمی‌شود. انسان وقتی وارد زندگی شد و تبلیغات شد و یا یک مهمی مثل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺩﺭ و و این‌ها به دستش افتاد؛ آن‌جا دیگر صد در صد یک آدم مادی می‌شود! فقط فکر است! فقط این است که ساعت تدریسش تنظیم شود، حقوقش بالا برود، پستش بالا برود و این‌جور چیزها. و با این‌جور افکار ، و را نمی‌شود پابرجا کرد و نگه‌داری ﻧﻤﻮﺩ. 🔺🔺🔺 🔹 ای آقايان آموزگار، آقايان دبير، آقايان چرا تا حال برای ما مشخص نکرده‌ايد که نسل جوان چه هست و که هست و چه خواهد شد؟!. ۸۷٫۸٫۱۶ 🔺🔺🔺 🔹 همان‌طوری‌که اگر لبنیات‌فروشی جنس مسموم را بفروشد و و و قانوناً؛ قابل تعقیب است، باید در اسلامی کنترل بسیار محکمی هم در پخش مطالب باشد. چون وقتی و چیزی را می‌خوانند، از و و ، دفاع کاملی در آن‌ها وجود ندارد؛ در نتیجه به حال بچه‌های ممالک غیر اسلامی در می‌آیند. متأسفانه مثل این‌که وزرا یا وکلا یا کمتر به این نکته متوجه هستند؛ این است که گویا می‌خواهند شانه‌های خود را از زیر بار این مسئولیت خالی کنند، در حالی‌که این واقعاً مثل این می‌ماند که یک یا یک اکثر مسئولیت خودش را از روی نادانی و ترک کند!. بنابر این انقلاب اسلامی ما نیاز به پرورش ارباب فرهنگ و مرزبانان فرهنگی دارد که آن‌ها به مسائل ریز و ظریف امور فرهنگی آشنایی پیدا کنند. ⏪ ... ما باید تلاش و مجاهده نماییم که در وجودمان حکومت و برقرار شود و سپس به برقراری این در وجود دوستان و اطرافیان کمک نماییم تا جامعه‌ای و داشته باشیم. این باید در درون هر فرد از یک اسلامی به وجود بیاید و در این رابطه نباید منتظر بمانیم، زیرا آن‌ها به قدری درگیر کارهای اداری خود هستند که به آسانی قادر به انجام فعالیتی نیستند؛ البته باید کنیم که خداوند آن‌ها را نیز موفق بدارد. ⏪ اصحاب انقلاب فرهنگی ما؛ چه در ، چه ، چه در اجتماعات و باید هم برای و مردمان دیگر و خانواده‌ها کاملاً جدی روشن کنند که ما وقتی می‌توانیم ادعا کنیم که از بهره بریده‌ایم و از اهداف مقدس بانیان آن و خون مقدس قدردانی کرده‌ایم که همه‌ی مسائل بر اساس "انا لله و انا الیه راجعون" شروع شود، ادامه یابد و ختم شود. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 امتحان و آزمایش مومنان 🔹 در حدیث پانزدهم کتاب شریف ¹ وارد شده: «عَن اَبی‌عبدِالله علیه‌السلام، قالَ اِنَّ فی کِتابِ علیٍّ، علیه‌السلام»، حضرت نباید مدرک نشان دهد، ولی از بس‌که مطالب مهم است می‌فرماید: در کتاب حضرت (علیه‌السلام)، مثلاً به خط حضرت علی (علیه‌السلام)، این مطلب را من برای شما دارم می‌گویم. «أنّ أشدّ النّاس بلاء النّبیّون»؛ سخت‌ترین و مشکل‌ترین در مال است، «ثُمَّ الوَصیّون»؛ مال و ، بعد از آن‌هاست. «ثُمَّ الامثَلُ فَالاَمثَلُ»؛ بعد از پیامبران و اوصیا، مشکل‌ترین برنامه‌ها و پیش‌آمدها و بلاها و متوجه آنی است‌که به این خانواده، به این بزرگان نزدیک‌تر باشد؛ اخلاقاً، علماً، اعتقاداً شبیه‌تر باشد، آن‌وقت درجات شروع می‌شود. دیگر درجه همین‌طور پایین می‌آید، درجه‌درجه تا به ماها می‌رسد. هر کسی مطابق آن و و و خود، امتحان دارد. «و اِنَّما یُبتَلَی المؤمِنُ عَلی قَدرِ الاَعمالِ الحَسَنهِ»؛ هر کسی‌که کار می‌کند و آذوقه برای خود تهیه می‌کند، در این دنیا، و اهل است، به همان مقدار هم برایش نوشته می‌شود. خب معلوم است دیگر هر کلاسی یک امتحان خاص خودش را دارد. ممکن است صد هزار نفر توی یک شهر باشند و صد هزار گونه هم امتحان جورواجور برای‌شان پیش بیاید. «فَمَن صَحَّ دینُهُ»؛ این‌ها همه در کتاب حضرت علی است و علی (علیه‌السلام) باید این‌ها را حفظ بکند. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُه»؛ هر کسی‌که دینش، صحیح و راستین باشد، نه دین دست‌خورده و نیم‌خورده و ناتمام و نیمه‌کاره و نیم‌بند و این‌جور چیزها. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُهُ، إشتَرَّ بَلاءُهُ»؛ پیش‌آمدهای ناگوارتری برایش پیش می‌آید. خب این‌ها چرا آخر پیش می‌آید، این‌ها فلسفه‌اش چیست؟ مثلاً دین بلاست؟ می‌فرمایند: «و ذلک أنَّ الله تَعالی لَم یَجعَلِ الدُّنیا ثَواباً لِمُؤمِنٍ و لا عُقوبَةً لِکافِرٍ»؛ فلسفه‌اش این است: این دنیا فقط جای امتحان است و چیز دیگری نیست. این‌جا نمی‌شود کرد. این‌که و ما راحت‌طلب و خوشی و عیش و نوش‌طلب است، درست است، این‌ها جزء وجود ماست، اما جایگاهش کجاست؟ این دنیا جایگاهش نیست؛ مگر ما در رحم مادر، یک زندگی نداشتیم، نُه ماه ما آن‌جا زندگی کردیم. آیا آن‌جا، جای این حرف‌ها بود؟ آن‌جا می‌شد ساختمان ساخت؟ یا این‌که می‌شد ماشینِ سواری آن‌جا آدم پیدا کنه؟ آن‌جا جای این حرف‌ها نبود؟ دنیا هم همین‌جور است. دنیایی که دارد، دنیایی که دارد، دنیایی که دندان شکستن و پیشانی آن حضرت را جراحت زدن دارد، این دنیا هم مثل دنیای رَحِم می‌ماند. هیچ، جای راحتی نیست. انبیاء را شما یکی‌یکی نگاه کنید. بپرسید از آن هایی که این‌ها را معرفی می‌کند، زندگی‌هایشان را بیان می کند: آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت (علیهم‌السلام) راحت بود؟ جریانات چند نفر از همین بزرگان را در این سوره‌ی بیان می‌کند. پس فلسفه‌اش این است که دنیا برای راحتی خلق نشده است. نه دادن در این‌جا می‌شود و نه دادن در این‌جاست. هیچ کدامش نیست. ۸۵٫۷٫۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ____________ ۱) [ ص ۲۳۵] @seyedololama
سیدالعلماء
بسم الله الرحمن الرحيم «اللهُ الَّذی خَلَقَ سَبعَ سَمَواتٍ و مِن الأرضِ مِثلَهُنَّ»؛ ( ؛۱۲) وقتی به سن رسید و شد، همانند طفلی که تازه به آمده و بی‌اختیار به دنبال پستان مادر می‌گردد، خود را نیازمند می‌بیند و با و علاقه به دنبال یک مرکز قدرت و پناه‌گاه می‌گردد. انسان‌ها همان‌طور که به تنفس نیاز دارند، به یک نیروی مهربان و نگه‌دارنده هم نیاز دارند. فرق انسان و حیوان هم در این‌جا مشخص می‌شود، زیرا حیوان علاقه‌ای به و ندارد، ولی این نیازها و علاقه‌ها درون ما وجود دارند و برای آن‌ها پاسخ می‌خواهیم؛ زیرا در درون انسان ناراحتی و آشوب وجود دارد که به کجا پناه ببرد و به دنبال یک منبع و و دانایی می‌گردد تا به او دل‌گرم شود. در تمام دنیا پاسخ این علاقه و نیاز تنها در آیه ۱۲ سوره طلاق بیان شده است که آن چیزی که شما می‌خواهید و با عشق و علاقه به دنبال آن هستید تا نیازهای‌تان را برطرف کنید، همان خدایی است که شما را آفریده است. اگر انسان وجدانش سالم باشد و در اثر ، و تاریک نشده باشد، به وجد می‌آید و مستی پیدا می‌کند، زیرا این آیه برای ما بیچاره‌گان دارو می‌دهد و قدرت و نشان می‌دهد؛ که ای این ، ، ، و عقلی که داری مال چه کسی است؟ این‌ها چگونه در یک انسان جمع شده‌اند؟ سازنده‌ی این‌ها همه چیز توست. خوشا به حالت، به او تکیه کن و دل‌گرم باش. او راه را جلوی پایت می‌گذارد. می‌گوید: من نجاتت می‌دهم به شرط این‌که حرف مرا گوش دهی. پناه‌گاه این کشتی طوفان‌زده زندگی، و یاد خداست. ۸۸٫۸٫۱۱ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 دعاى امام #صادق علیه‌السلام در ايام رجب 🔹 شيخ در مصباح فرموده مُعَلَّى بن خُنَيْس از حضرت صادق علی
⬆️ ص۲ 🔺 شرح 🔹 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم می‌بینیم تمام جهان نعمت خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الآن نداريم!. همه‌ی این‌ها حالاتی است كه برای بندگان خدا پيدا می‌شود و لذا در اين دعا عرض می‌کنیم: خدايا به ما يك و تحملی در پیش‌آمدهای زندگی بده كه آن صبر برگرفته از و قلوب و دل‌های اهل شكر تو باشد نه يك صبرى كه تحميلی باشد. فرض كنيد شخصی فرزندش تصادف كرده و يك فرزند هم بيشتر نداشته باشد. چنين شخصی اگر بخواهد صبر كند، مُدام بايد بر خودش تحميل كند كه جزع و فزع نكن، اجر خودت را از بين نبر، كوچه و خيابان را پر نكن و ... . اين صبر، صبر شاكرين نيست! صبر شاكرين آن است كه انسان در برابر مصيبت‌ها كند؛ چرا كه حتماً در اين طبابت پروردگار مهربان نسبت به من يك خيرى وجود دارد كه به من داده است. چند سال قبل از فرزند يكی از علما سرطان گرفته و در بستر بیماری خوابيده بود. بنده هم آن‌جا بودم. شنيدم كه آن عالم آهسته می‌گفت: من اگر جای خدا باشم اين جوان را از اين دنيا می‌برم و نمی‌گذارم این‌جا بماند! برای این‌که اين جوان نمی‌تواند خودش را در مقابل اين مخاطرات و پیش‌آمدهای روزگار حفظ كند و از اين گرفتاری‌های روحی و پیش‌آمدهای دینی و ایمانی سالم بيرون بيايد. بنابراين صلاحش در اين است كه بميرد!. اين حرف را پدری نسبت به پسر مريضش می‌گفت! لذا معلوم می‌شود وقتی انسان دارای شد، عواطف، محبت‌ها، ارادت‌ها، بغض‌ها و كينه‌ها همه عوض می‌شوند. 🔹 کسی‌که عملی را انجام می‌دهد مثل ، ، كمک مالی به ديگران و ... همه بايد همراه خوف باشد نه آزادانه و مفتخرانه؛ كه من موفق شدم امسال فلان را انجام دهم، من هر سال اين كار را می‌کنم. يا مثلاً اين دهمیِ من يا اين جبهه رفتن دهمیِ من است. این‌گونه بيان كردن اعمال بدون و ترس خوب نيست!. عملی است كه دستش می‌لرزد و كمک به ديگران می‌كند، قلبش می‌لرزد و می‌کند. همه‌ی این‌ها خاصيت ناچیزی و همه چيز آفرينی خداوند است كه اگر با هم همراه شود يك حالت [خوف] خاصی به بندگان خدا دست می‌دهد. 💠 اللّهُمَّ إنِّی أسئَلُكَ....عَمَلَ الْخَائِفينَ مِنكَ 🔹 وقتی كه پيدا شود، امور دنيایی هم بر درِ خانه‌ی خدا ناشايست و ترك اولی به نظر می‌آید؛ چون در این امور و روحش به غير از آن‌چه كه سزاوار است مشغول شده است. فلذا ماه ماه است. همه‌ی بندگان خدا با وجود روزه‌هايی كه می‌گیرند و شب زنده‌داری‌هايی كه می‌کنند، اما بيشتر اوقات ذكرشان طلب بخشش از خداوند است، ولو این‌که زيادی پيدا كنند و در تمام عمر باشند، در همه شب‌ها فقط کمی استراحت كرده و بقیه‌ی شب را كنند، در خانه رفت و آمد كنند، اموال‌شان را بين تقسيم كنند، باز را بر همه‌ی كارهايشان مقدم می‌دارند. این‌ها حالاتی است كه در اثر خداوند برای بندگان پيش می‌آید و از آثار آن اين است كه هميشه خودشان را در الهی مقصر می‌بینند و گناهانی كه ديگران اصلاً ملتفت آن نيستند و به آن‌ها اهميت نمی‌دهند، در نظرشان مثل كوه بزرگ می‌آید. این‌ها همه آثار خاص خداوند است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 روز جهانى مطبوعات؛ (۱۳ #اردیبهشت ) 🔹مسأله‌ی پخش #کتاب‌ها و #مطبوعات گمراه‌کننده در #اسلام یک اهمیت فوق‌العاده دارد. اخیراً کتابی از مرحوم استاد شهید #مطهری به نام #حکمتها_و_اندرزها پخش شد ﻛﻪ در اواخر آن کتاب، مسئله‌ای را متذکر شده که در جاهای دیگر کمتر پیدا می‌شود. فرموده که مسأله‌ی پخش مطالب ناروا در #اجتماع، هیچ فرقی با پخش سمومات ندارد. همان‌طوری‌که اگر لبنیات‌فروشی جنس مسموم را بفروشد، شرعاً و عقلاً و حقوقاً و قانوناً، قابل تعقیب است، باید در اجتماع #اسلامی، کنترل بسیار محکمی هم در پخش مطالب باشد؛ چون وقتی #جوان و #نوجوان چیزی را می‌خوانند، از #عقل و شعور و #وجدان، دفاع کاملی در آن‌ها وجود ندارد؛ در نتیجه به حال بچه‌های ممالک غیر اسلامی در می‌آیند!. متأسفانه مثل این‌که وزرا یا وکلا یا #مسئولین، کمتر به این نکته‌ای که اﻳﺸﺎﻥ توجیه کرده متوجه هستند، این است که گویا می‌خواهند شانه‌های خود را از زیر بار این مسئولیت خالی کنند؛ در حالی‌که این واقعاً مثل این می‌ماند که یک #وزیر یا یک #وکیل اکثر #مسئولیت خودش را از روی نادانی و #جهل ترک کند!. بنابر این #انقلاب_اسلامی ما نیاز به پرورش ارباب #فرهنگ و مرزبانان فرهنگی دارد که آن‌ها به مسائل ریز و ظریف امور فرهنگی آشنایی پیدا کنند. [ تاریخ سخنرانی سال ۱۳۷۶ ش] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
‌ 📅 به مناسبت سال‌روز وفات مرحوم علامه شیخ محمد رضا مظفر (۱۶ المبارک ۱۳۸۳ ه‌ق) 🔺 تذکری دل‌سوزانه از مرحوم مظفر 🔹 ... بنده در این‌جا یک مسئله‌ای را لازم است از قول مرحوم آیت الله ذکر کنم؛ ایشان در اوایل کتاب به مناسبت و تقسیم علم به و و تقسیم علم به و ، مشکلاتی که از برای علم بدیهی پیدا می‌شود را ذکر کرده و در باب هم اشاره کرده که این مطالبی که من تذکر می‌دهم، در جای دیگر یافت نمی‌شود!. پس بنابراین لازم است که هم مسئولین ها و هم مسئولین ها که إن‌شاءالله دل‌سوزند، به این مطلب بسیار دقیق کنند. آن مسئله چیست؟ این است که ما آفاتی را که علم "بدیهی" را در خطر قرار می‌دهد به دست بیاوریم. چون بر اساس همان است. این بدیهیات زیربنای علوم ماست!، زیربنای ماست!، زیربنای ماست! زیربنای همه‌چیز ماست!. ایشان می‌فرمایند: گرچه بدیهیات مسبوق به علم دیگری نیست - مثل نظریات که تکیه کند بر مسائل دیگری- لکن متوجه آن‌ها هست که آن‌ها را باید دانست و جلوگیری کرد. مثلاً . اگر پراکندگی شبهه در اذهان آزاد باشد، آن بدیهیات در ذهن قرار نمی‌گیرد. دیگر در مغز و ذهن بچه جا نمی‌گیرد و او طوری بالا می‌آید که پای‌بند به هیچی نیست!. مطلبی‌که برای دیگران است، برای این بچه از نظری هم بالاتر است! برایش این مطالب حل نمی‌شود وگرنه علیهم‌السلام فرموده‌اند: «قالت رسلهم أ فی الله شک فاطر السماوات والأرض»؛ ( علیه‌السلام:۱۰) [ترجمه: رسولان به منکران گفتند: مگر می‌شود در خداوند که پدید آورنده‌ی جهان است، شک کرد؟!] اما اگر یک بچه‌ای زیر دست یا یا باشد که در بدیهیات کند، طعن بزند! بخندد و این‌ها را در نظر این بچه جلوه دهد، این بچه هیچ‌وقت معنای این آیه را نمی‌فهمد!. و شاید هم الآن در اثر همین باز بودن ها به این شبهاتی که از داخل و خارج پخش می‌شود، این و انسان بسیار در خطر قرار می‌گیرد. این است که بنده - از وقتی‌که این موضوع را از ایشان (مرحوم مظفر) دیدم که می‌گوید: این مطلب در جای دیگر پیدا نمی شود- بسیار بسیار اصرار دارم که باید حتماً ما، ما، وزارت‌خانه‌هایی که مربوط به و و هست و حوزه‌ها و و ارباب و سخن و و ، به حفظ بدیهیات بپردازند و جلوگیری کنند از پخش آن چیزهایی‌که بدیهیات را خدشه‌دار می‌کند و سبب می‌شود که یک موجودات سر در گمِ متحیرِ بالذاتی شوند که این‌ها هیچ چیزی سرشان نشود! و هیچ چیزی نفهمند!؛ در اثر این‌که اصلاً باوری ندارند و باورهایی که باید از در این‌ها جا بگیرد، دچار خدشه شده است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔺 «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها (۹) وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها»¹؛ خطر آلوده شدن و غلبه‌ی بر انسان بر اثر بی‌اعتنایی به انسانی ۹۱٫۱۱٫۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ______ ۱) [ :۱۰] @seyedololama
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔺 اهمیت #قسم الهی به #نفس انسانی: «وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (۷) فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا»¹؛ بهترین #نعمت الهی ادراک #حقایق وجودی به‌وسیله‌ی #الهام باطنی و پیام درونی 🔹 توجه #کانت به #عقل_عملی و #اخلاق با اهرم #وجدان بر خلاف #عقل_نظری 🔸 تحیر و شگفتی کانت از دو امر: ۱) آسمان پر ستاره‌ی بالای سر انسان؛ «وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا»² ۲) وجدان قلبی 🔺 پشیمانی قلبی خلبان جنایت‌کار #آمریکایی پس از بمباران اتمی #ژاپن ۹۱٫۱۱٫۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ___ ۱) [ #شمس :۸] ۲) [ #شمس :۵] @seyedololama
هدایت قرآن-@seyedololama.mp3
412.6K
🔺 #هدایت_قرآنی شامل چه کسانی می‌شود؟ 🔹 #تقوای_فطری مقدمه‌ی #هدایت_وحیانی 🔸 خطر آلوده شدن #وجدان بر اثر مطالب #شبهه ناک 🔺 حساب‌رسی هر کسی از میزان تقوای فطری خود ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله الذی لیس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا کصنعه صنع صانع»¹ 🔹 مسائل مربوط به ادعیه در یک حساب بسیار ویژه و مهمی دارد. بعد از کریم که جنبه‌ی مافوق امور عادی دارد و الهی است، دعاهای ائمه از حضرت (علیه‌السلام) و سایر (علیهم‌السلام)، بهترین دلیل معرفتی برای اهل و و بشر است، به طوری‌که اگر کسانی که اصلاً ندارند یا دین اسلام ندارند، مضامین این ادعیه را بشنوند یا بخوانند یا بفهمند؛ بعید نیست که اسلام بیاورند و این معجزه‌ای است که خداوند پس از قرآن کریم برای بشریت قرار داده است. «الحمد الله الذی لیس لقضائه دافع و لا لعطائه مانع» ⏮ ابتدای دعای شریف عرفه از خداوند گفتگو می‌فرماید، (علیه‌السلام) در موقف بسیار لطیف و ملکوتی این را بدون این‌که از روی چیزی بیان کند، انشاء کرده است. انشای دعا مانند در می‌ماند؛ ما در نماز یک تکالیفی داریم مانند ، ، تکبیر، سوره‌ی مبارکه و یک سوره‌ی دیگر از قرآن، این‌ها همه تکالیفی است که از بزرگان بندگان خدا که این طرز عبادت آن‌هاست، پیروی می‌کنیم. اما ما در قنوت، دعوت‌ها و حاجات و مشکلات خودمان را با خداوند در میان می‌گذاریم و لذا انسان در نماز اجازه دارد که حاجات خودش را با خداوند در میان بگذارد. این بیان یک لطافتی می‌خواهد، یک وجدانی می‌خواهد ملکوتی و فرشته‌ای، که مانند عرض حاجات با خدا باشد، این را هر کسی ندارد؛ می‌تواند یک چیزی بخواهد که برایش سود نداشته باشد: خدایا به من صد و پنجاه سال بده!. خوب آیا این صد و پنجاه سال در عصر چه کسی واقع می‌شود، در حکومت چه کسانی واقع می‌شود، در معاشرت چه ملتی و خانواده‌ای واقع می‌شود، این‌ها را که عقلش نمی‌رسد و لذا می‌گوید: خدایا من صد و پنجاه سال از تو عمر می‌خواهم!. اگر همان موقع می‌دانست که این چه مشکلاتی ایجاد می‌کند، هیچ‌وقت نمی‌خواست. بنابراین دعا عبارت است از یک لطافت خاصی که برگرفته از کامل، کامل و کامل است. و حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) دارای این فضائل بود و مکانش هم که اشرف امکنه بود، وقتش هم اشرف ازمنه بود. شروع کرد به این قنوت، به این عبادت که دعا باشد. ☑ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _________ ۱) [ ، دعای ] @seyedololama
🔺 امتحان و آزمایش مومنان 🔹 در حدیث پانزدهم کتاب شریف ¹ وارد شده: «عَن اَبی‌عبدِالله علیه‌السلام، قالَ اِنَّ فی کِتابِ علیٍّ، علیه‌السلام»، حضرت نباید مدرک نشان دهد، ولی از بس‌که مطالب مهم است می‌فرماید: در کتاب حضرت (علیه‌السلام)، مثلاً به خط حضرت علی (علیه‌السلام)، این مطلب را من برای شما دارم می‌گویم. «أنّ أشدّ النّاس بلاء النّبیّون»؛ سخت‌ترین و مشکل‌ترین در مال است، «ثُمَّ الوَصیّون»؛ مال و ، بعد از آن‌هاست. «ثُمَّ الامثَلُ فَالاَمثَلُ»؛ بعد از پیامبران و اوصیا، مشکل‌ترین برنامه‌ها و پیش‌آمدها و بلاها و متوجه آنی است‌که به این خانواده، به این بزرگان نزدیک‌تر باشد؛ اخلاقاً، علماً، اعتقاداً شبیه‌تر باشد، آن‌وقت درجات شروع می‌شود. دیگر درجه همین‌طور پایین می‌آید، درجه‌درجه تا به ماها می‌رسد. هر کسی مطابق آن و و و خود، امتحان دارد. «و اِنَّما یُبتَلَی المؤمِنُ عَلی قَدرِ الاَعمالِ الحَسَنهِ»؛ هر کسی‌که کار می‌کند و آذوقه برای خود تهیه می‌کند، در این دنیا، و اهل است، به همان مقدار هم برایش نوشته می‌شود. خب معلوم است دیگر هر کلاسی یک امتحان خاص خودش را دارد. ممکن است صد هزار نفر توی یک شهر باشند و صد هزار گونه هم امتحان جورواجور برای‌شان پیش بیاید. «فَمَن صَحَّ دینُهُ»؛ این‌ها همه در کتاب حضرت علی است و علی (علیه‌السلام) باید این‌ها را حفظ بکند. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُه»؛ هر کسی‌که دینش، صحیح و راستین باشد، نه دین دست‌خورده و نیم‌خورده و ناتمام و نیمه‌کاره و نیم‌بند و این‌جور چیزها. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُهُ، إشتَرَّ بَلاءُهُ»؛ پیش‌آمدهای ناگوارتری برایش پیش می‌آید. خب این‌ها چرا آخر پیش می‌آید، این‌ها فلسفه‌اش چیست؟ مثلاً دین بلاست؟ می‌فرمایند: «و ذلک أنَّ الله تَعالی لَم یَجعَلِ الدُّنیا ثَواباً لِمُؤمِنٍ و لا عُقوبَةً لِکافِرٍ»؛ فلسفه‌اش این است: این دنیا فقط جای امتحان است و چیز دیگری نیست. این‌جا نمی‌شود کرد. این‌که و ما راحت‌طلب و خوشی و عیش و نوش‌طلب است، درست است، این‌ها جزء وجود ماست، اما جایگاهش کجاست؟ این دنیا جایگاهش نیست؛ مگر ما در رحم مادر، یک زندگی نداشتیم، نُه ماه ما آن‌جا زندگی کردیم. آیا آن‌جا، جای این حرف‌ها بود؟ آن‌جا می‌شد ساختمان ساخت؟ یا این‌که می‌شد ماشینِ سواری آن‌جا آدم پیدا کنه؟ آن‌جا جای این حرف‌ها نبود؟ دنیا هم همین‌جور است. دنیایی که دارد، دنیایی که دارد، دنیایی که دندان شکستن و پیشانی آن حضرت را جراحت زدن دارد، این دنیا هم مثل دنیای رَحِم می‌ماند. هیچ، جای راحتی نیست. انبیاء را شما یکی‌یکی نگاه کنید. بپرسید از آن هایی که این‌ها را معرفی می‌کند، زندگی‌هایشان را بیان می کند: آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت (علیهم‌السلام) راحت بود؟ جریانات چند نفر از همین بزرگان را در این سوره‌ی بیان می‌کند. پس فلسفه‌اش این است که دنیا برای راحتی خلق نشده است. نه دادن در این‌جا می‌شود و نه دادن در این‌جاست. هیچ کدامش نیست. ۸۵٫۷٫۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ____________ ۱) [ ص ۲۳۵] @seyedololama
هدایت قرآن-@seyedololama.mp3
412.6K
🔺 #هدایت_قرآنی شامل چه کسانی می‌شود؟ 🔹 #تقوای_فطری مقدمه‌ی #هدایت_وحیانی 🔸 خطر آلوده شدن #وجدان بر اثر مطالب #شبهه ناک 🔺 حساب‌رسی هر کسی از میزان تقوای فطری خود ☑️ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔺 «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها (۹) وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها»¹؛ خطر آلوده شدن #فطرت و غلبه‌ی #طبع_حیوانی بر انسان بر اثر بی‌اعتنایی به #وجدان انسانی ۹۱٫۱۱٫۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ________ ۱) [ #شمس :۱۰] @seyedololama
🍃 برنامه‌ی زندگی را، انسان ترسیم می‌کند. مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که همین طور عقب می‌رود تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست! خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟! این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ؛ (:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ» (؛خطبه۱)؛ حرف، از در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من تو هستم. من کو؟! اول من‌ات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
#فلسفه #بلا 🔺 « ذلک أنَّ الله تَعالی لَم یَجعَلِ الدُّنیا ثَواباً لِمُؤمِنٍ و لا عُقوبَةً لِکافِرٍ»؛ فلسفه‌اش این است: این دنیا فقط جای امتحان است و چیز دیگری نیست. این‌جا #زندگی نمی‌شود کرد. این‌که #وجدان و #فطرت ما راحت‌طلب و خوشی و عیش و نوش‌طلب است، درست است، این‌ها جزء وجود ماست، اما جایگاهش کجاست؟ این دنیا جایگاهش نیست؛ 🔸 مگر ما در رحم مادر، یک زندگی نداشتیم، نُه ماه ما آن‌جا زندگی کردیم. آیا آن‌جا، جای این حرف‌ها بود؟ آن‌جا می‌شد ساختمان ساخت؟ یا این‌که می‌شد در آنجا شخص ماشینِ سواری پیدا کنه؟ 🔹 آن‌جا جای این حرف‌ها نبود! دنیا هم همین‌جور است. دنیایی که #کربلا دارد، دنیایی که #عاشورا دارد، دنیایی که دندان #پیامبر شکستن و پیشانی آن حضرت را جراحت زدن دارد، این دنیا هم مثل دنیای رَحِم می‌ماند. هیچ، جای راحتی نیست. 🔺 انبیاء را شما یکی‌یکی نگاه کنید. آیا حضرت #موسی راحت بود؟ آیا حضرت #عیسی راحت بود؟ آیا حضرت #ابراهیم راحت بود؟ آیا حضرت #نوح (علیهم‌السلام) راحت بود؟ جریانات چند نفر از همین بزرگان را در این سوره‌ی #عنکبوت بیان می‌کند. 🔸 پس فلسفه‌اش این است که دنیا برای راحتی خلق نشده است. نه #مجازات دادن #کافران در این‌جا انجام می‌شود و نه #پاداش دادن #نیکوکاران در این‌جاست. هیچ کدامش نیست. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله الذی لیس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا کصنعه صنع صانع»¹ 🔹 مسائل مربوط به ادعیه در یک حساب بسیار ویژه و مهمی دارد. بعد از کریم که جنبه‌ی مافوق امور عادی دارد و الهی است، دعاهای ائمه از حضرت (علیه‌السلام) و سایر (علیهم‌السلام)، بهترین دلیل معرفتی برای اهل و و بشر است، به طوری‌که اگر کسانی که اصلاً ندارند یا دین اسلام ندارند، مضامین این ادعیه را بشنوند یا بخوانند یا بفهمند؛ بعید نیست که اسلام بیاورند و این معجزه‌ای است که خداوند پس از قرآن کریم برای بشریت قرار داده است. «الحمد الله الذی لیس لقضائه دافع و لا لعطائه مانع» ⏮ ابتدای دعای شریف عرفه از خداوند گفتگو می‌فرماید، (علیه‌السلام) در موقف بسیار لطیف و ملکوتی این را بدون این‌که از روی چیزی بیان کند، انشاء کرده است. انشای دعا مانند در می‌ماند؛ ما در نماز یک تکالیفی داریم مانند ، ، تکبیر، سوره‌ی مبارکه و یک سوره‌ی دیگر از قرآن، این‌ها همه تکالیفی است که از بزرگان بندگان خدا که این طرز عبادت آن‌هاست، پیروی می‌کنیم. اما ما در قنوت، دعوت‌ها و حاجات و مشکلات خودمان را با خداوند در میان می‌گذاریم و لذا انسان در نماز اجازه دارد که حاجات خودش را با خداوند در میان بگذارد. این بیان یک لطافتی می‌خواهد، یک وجدانی می‌خواهد ملکوتی و فرشته‌ای، که مانند عرض حاجات با خدا باشد، این را هر کسی ندارد؛ می‌تواند یک چیزی بخواهد که برایش سود نداشته باشد: خدایا به من صد و پنجاه سال بده!. خوب آیا این صد و پنجاه سال در عصر چه کسی واقع می‌شود، در حکومت چه کسانی واقع می‌شود، در معاشرت چه ملتی و خانواده‌ای واقع می‌شود، این‌ها را که عقلش نمی‌رسد و لذا می‌گوید: خدایا من صد و پنجاه سال از تو عمر می‌خواهم!. اگر همان موقع می‌دانست که این چه مشکلاتی ایجاد می‌کند، هیچ‌وقت نمی‌خواست. بنابراین دعا عبارت است از یک لطافت خاصی که برگرفته از کامل، کامل و کامل است. و حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) دارای این فضائل بود و مکانش هم که اشرف امکنه بود، وقتش هم اشرف ازمنه بود. شروع کرد به این قنوت، به این عبادت که دعا باشد. ☑ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _____ ۱) [ ، دعای ] @seyedololama
‍ ‍ 🔺 ما فکر می‌کنیم چون اسم این‌ها فقط باید در ضمن خواندن آن، چیزی از خدا خواسته شود؛ در صورتی‌که خیلی از فرازهای ادعیه، کردن با خدا و إلقای به انسان‌ها می‌باشد. به این مسائل در صورت داشتن پاک، انسان را می‌کند. ۸۹.۲.۱۳ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🍃 برنامه‌ی زندگی را، انسان ترسیم می‌کند، مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که هِیْ می‌رود عقب تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست!. خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟! این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»؛ (:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ»؛ (؛خطبه۱)؛ حرف، از در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من تو هستم. من کو؟! اول من‌ْات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم. اول دعای شریف چیست؟؛ «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِی فِی حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لیَ النَّجَاةُ وَ "لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ"»؛ من از این خفت و ذلت، جز به وسیله‌ی تو نمی‌توانم در بیایم و بشوم من و بگویم من بنده‌ی توام. پس فاصله، فاصله‌ی مقدار بردار نیست، دور و نزدیک درونش نیست. کم و زیاد درونش نیست، اصلاً یک حساب جدایی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَلَا يُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ». ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🍃 برنامه‌ی زندگی را، انسان ترسیم می‌کند، مثل آئینه نشان می‌دهد که انسان یعنی موجود هیچ‌کاره، دست‌خالی، بی‌سرمایه، بی‌نیرو، بی‌دانایی، تا آن‌جایی که هِیْ می‌رود عقب تا می‌رسد به یک ذره از میلیون‌ها ذراتی که درون منی هست!. خب فاصله‌ی آن ذره‌ای که از تشکیل ذراتِ زن و شوهر پیدا می‌شود تا یک آقایی که الآن علومی پیدا کرده، قدرتی پیدا کرده، فاصله‌شان از زمین تا آسمان هم بیشتر است. آن‌وقت این مثل این می‌ماند که من یک قورباغه بودم، یک مورچه بودم، حالا به یک‌باره مرا یک آدم کرده‌اند! آن دست کسی که مرا این‌جور کرده، چه جوری ببوسم؟! این است که قدردانی موجودات از خدا ممکن نیست؛ «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»؛ (:۷۹)؛ کسی نمی‌تواند بگوید من حقِّ قدرِ او را دادم. این‌جا هم حضرت علیه‌السلام فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ»؛ (؛خطبه۱)؛ حرف، از در می‌آید، عقل هم از منی در آمده! این عقل و این حرفی که اولش منی بوده، حالا آمده به جایگاهِ حرف زدن نشسته، به منبر نشسته، به مدیریت نشسته؛ پس این هیچ‌گاه نمی‌تواند بگوید: من و تو؛ به آن مبداء خودش بگوید: من و تو؛ من تو هستم. من کو؟! اول من‌ْات را پیدا کن، بعد بگو من بنده‌ی تو هستم. اول دعای شریف چیست؟؛ «إِلَهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لا تَمْكُرْ بِی فِی حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِیَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لیَ النَّجَاةُ وَ "لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِکَ"»؛ من از این خفت و ذلت، جز به وسیله‌ی تو نمی‌توانم در بیایم و بشوم من و بگویم من بنده‌ی توام. پس فاصله، فاصله‌ی مقدار بردار نیست، دور و نزدیک درونش نیست. کم و زیاد درونش نیست، اصلاً یک حساب جدایی است. «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَلَا يُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ». ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama