eitaa logo
سیدالعلماء
1.6هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
689 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
سیدالعلماء
🔺 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم می‌بینیم تمام جهان نعمت خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الان نداريم!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 شرح حدیث: قسمت اول 🔹 سأله بعض اصحابه از این عبارت معلوم می‌شود که حضرت امام #صادق (علیه‌السلام)
🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ". نیست، بلکه است، پس علم باید ریشه‌ی باشد. همان‌طور که در آیه ۱۲ سوره آمده: «لِتَعْلَمُوا»؛ جهان و شما را کرده‌ام برای علم. 🔹 «عَلِمتُ أنّ عَمَلی لا یَعمَله غَیری فَاجتَهَدتُ» من یک دانشی پیدا کردم و آن این بود که من به خود من وابسته است. حتی به این‌که پدرم است و جدّم است، هم اکتفا نکردم. بنابراین من پیدا کردم. اجتهاد در این‌جا به معنای اجتهاد لغوی است نه اصطلاح فقهی. به معنای تلاش جانانه است. 🔹 عبارت «علمتُ أن الله عزوجل مُطَلِّعٌ علیَّ فاسْتَحْیَیْتُ» خدا در هر ذره‌ای از ذرات جهان و نافذ است و آن‌ها را فرا گرفته. پس همه جا خدا با من است! حال که این‌طور است می‌خواهم از خجالتِ خدا آب شوم و بروم زیر زمین؛ «فأستحییت»! وقتی این آمد همه را آدم می‌کند، یعنی مثلاً در یک مدرسه یک غیر آدم در آن‌جا پیدا نمی‌شود. آن‌قدر حیا مهم است. اثر حیا این است که می‌خواهد حرف بزند، می‌ترسد و دندان‌هایش به هم می‌خورد که چه بگویم که خدا ناراضی نباشد؟! می‌خواهد کَر شود که چه بشنوم که خدا منع نکرده باشد؟! حیا را می‌سازد. ⚠️ این است که دولت‌های هرجا را که بخواهند خراب کنند، بی حیایی راه می‌اندازند!. می‌گویند شرم اصلاً معنا ندارد!. حتی من چند سال پیش از مرحوم آیت الله یزدی فرزند آشیخ یزدی که در و تدریس می‌کرد، شنیدم که نقل می‌کرد: آدم در خیابان که راه می‌رود یک دفعه می‌بیند که یک خانمی با لباس خواب، روی سبزه‌های پارک دراز کشیده! این شخص از وجودش بی حیایی پخش می‌شود! آن وقت می‌روند آن‌جا و می‌گویند می‌خواهم و بشوم، نمی‌گوید که این بی حیایی‌ها با ما چه می‌کند؟! ولذا وقتی بر می‌گردد آن حیا و آن شرم گذشته کمتر در انسان پیدا می‌شود. این‌ها مواد کشنده‌ی سفر اروپا است، بدانید که چقدر خطرناک است! ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 نعمت‌های بی‌کران الهی 🔹 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم، می‌بینیم تمام جهان خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الآن نداريم!. همه‌ی این‌ها حالاتی است كه برای خدا پيدا می‌شود. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
#نفاق 🔺 خطر نفاق (۵) 🔺 تذکرات مولا امیرالمؤمنین علی صلوات‌الله‌علیه در هنگام نزول بلا 🔹 ... «إِنّ
🔺 خطر نفاق (۶) 🔺 تذکرات مولا امیرالمؤمنین علی صلوات‌الله‌علیه در هنگام نزول بلا 🔹 ... «وقد جعلَ اللهُ الاستغفارَ سَبباً لِدُرورِ الرِّزقِ»؛ توبه‌ی واقعی و بازگشت به سوی از و عدم از و را خداوند وسیله‌ی و فراوانی ارزاق قرار داده. از زمان حضرت علیه‌السلام که و نشان داده که حضرت نوح علیه‌السلام عرض می‌کند که من به این قوم گفتم که از خدا بخواهید؛ «فقلت اِستَغفَروا ربَّکُم اِنَّهُ کان غَفّاراً»(۱۰)؛ خیلی خدایی که من می‌شناسم مستغفر و است. «یُرسِلِ السَّماءَ علیکم مِدراراً»(۱۱)؛ باران رحمتش را برای شما می‌فرستد. «ویُمدِدکُم بِاموالٍ و بَنینَ»( علیه‌السلام:۱۲)؛ اگر می‌خواهید، فرزند دار می‌شوید، می‌خواهید، می‌خواهید، راه می‌افتد. خب، این‌ها چگونه حساب می‌شود؟! چرا ما از این‌ها صحبت نمی‌کنیم؟! آیا مشکلات ناشی از تنها خلاصه می‌شود در این‌که ساختمان، ساختمان درستی نبوده؟! «فرَحمَ اللهُ»؛ با این‌که طلب خوانده‌اند، حضرت علیه‌السلام هنوز نکرده! بلکه دارد می‌گوید: «فَرحِمَ اللهُ إمرءًا اِستَقبَلَ تُوبَتَه»؛ خدا کند کسی را که رو به بیاورد؛ چون می‌خواهد مانع را بر طرف کند، آخر دعا با وجود مانع که نمی‌شود. خدا رحمت کند کسی را که رو به توبه بیاورد. «و اِستِقالَ خطیئَتَه»؛ اظهار پشیمانی کند و از او بخواهد که از او بگذرد. و «بادَرَ مَنیّتَه» زود حرکت کند، بجنبد؛ وقت کم است و یک‌مرتبه می‌رسد!. تا این‌جا حضرت بعد از نماز، و حاضران را آماده می‌فرماید، بعد درخواست خود را از خدا می‌کند: «اللهمّ اِنّا خَرجنَا اِلیک مِن تحتِ الاَستارِ والاَکنانِ»؛ خدایا ما به سوی تو آمدیم از ساختمان، اتاق و زندگی‌مان. معلوم می‌شود که حضرت علی علیه‌السلام خدا را حضرت و می‌دانستند و این نماز زلزله و نماز طلب باران را یک امور واقعی و اسباب کار می‌دانسته نه یک تشریفات!. خدایا ما آمدیم، «و بعدَ عَجیجِ البَهائِم»؛ از بس ما بدیم، حضرت اول را می‌برند روی چهارپایان و گاوها و گوسفندان!، که این‌ها ناله می‌کردند، این‌ها فریاد آه و ناله‌شان بلند بدود. «وَالوِلدانِ»؛ ، کوچک‌ها و و بی‌تقصیرها، حضرت از آن‌ها صحبت می‌کند. معلوم می‌شود که عمده‌ی فشارهای از بزرگ‌هاست! و وقتی هم که بخواهند توبه کنند، باید جوری توبه کنند که شفاعت را بدهند به بچه‌هایشان و به حیوانات‌شان و برای این‌ها از خدا چیز بخواهند. از بس ما پر رو و دریده و بی‌حیا شدیم!. بعضی از عجیب‌اند!؛ ما از می‌آمدیم، در یکی از بین راه -که از است که خدا به ما داده- پیاده شدیم که برویم در قسمت مردان که بگیریم، دیدیم که دخترها آمده‌اند این‌جا! یک خانمی آستینش را هم داده بالا و دارد وضو می‌گیرد! ما را هم که دید، هیچی، کنار نرفت! گفتیم: خانم! زنانه آن‌جا است و این‌جا مردانه است. گفت: آن‌جا شلوغ است و من می‌خواهم به من نماز اول وقت برسم!. این‌طوری شده، اصلاً و و دارد رنگ می‌بازد!. از این جهت باید فرزندان را وسیله کرد، را وسیله کرد. ادامه دارد ... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 دعاى امام #صادق علیه‌السلام در ايام رجب 🔹 شيخ در مصباح فرموده مُعَلَّى بن خُنَيْس از حضرت صادق علی
⬆️ ص۲ 🔺 شرح 🔹 اگر بنده و شما خداوند را بشناسيم و از اين حال خواب آلودگیِ كودكانه بيرون بياييم می‌بینیم تمام جهان نعمت خداوند است و ما در او غرق هستيم. از اين جهت عاجز می‌شویم و نمی‌توانیم تحمل اين نعمت‌های خداوند را بكنيم. در تشكر از نعمت‌های او، روان پيدا می‌کنیم، سوزان و سرتاسر شرم و پيدا می‌كنيم؛ كه الآن نداريم!. همه‌ی این‌ها حالاتی است كه برای بندگان خدا پيدا می‌شود و لذا در اين دعا عرض می‌کنیم: خدايا به ما يك و تحملی در پیش‌آمدهای زندگی بده كه آن صبر برگرفته از و قلوب و دل‌های اهل شكر تو باشد نه يك صبرى كه تحميلی باشد. فرض كنيد شخصی فرزندش تصادف كرده و يك فرزند هم بيشتر نداشته باشد. چنين شخصی اگر بخواهد صبر كند، مُدام بايد بر خودش تحميل كند كه جزع و فزع نكن، اجر خودت را از بين نبر، كوچه و خيابان را پر نكن و ... . اين صبر، صبر شاكرين نيست! صبر شاكرين آن است كه انسان در برابر مصيبت‌ها كند؛ چرا كه حتماً در اين طبابت پروردگار مهربان نسبت به من يك خيرى وجود دارد كه به من داده است. چند سال قبل از فرزند يكی از علما سرطان گرفته و در بستر بیماری خوابيده بود. بنده هم آن‌جا بودم. شنيدم كه آن عالم آهسته می‌گفت: من اگر جای خدا باشم اين جوان را از اين دنيا می‌برم و نمی‌گذارم این‌جا بماند! برای این‌که اين جوان نمی‌تواند خودش را در مقابل اين مخاطرات و پیش‌آمدهای روزگار حفظ كند و از اين گرفتاری‌های روحی و پیش‌آمدهای دینی و ایمانی سالم بيرون بيايد. بنابراين صلاحش در اين است كه بميرد!. اين حرف را پدری نسبت به پسر مريضش می‌گفت! لذا معلوم می‌شود وقتی انسان دارای شد، عواطف، محبت‌ها، ارادت‌ها، بغض‌ها و كينه‌ها همه عوض می‌شوند. 🔹 کسی‌که عملی را انجام می‌دهد مثل ، ، كمک مالی به ديگران و ... همه بايد همراه خوف باشد نه آزادانه و مفتخرانه؛ كه من موفق شدم امسال فلان را انجام دهم، من هر سال اين كار را می‌کنم. يا مثلاً اين دهمیِ من يا اين جبهه رفتن دهمیِ من است. این‌گونه بيان كردن اعمال بدون و ترس خوب نيست!. عملی است كه دستش می‌لرزد و كمک به ديگران می‌كند، قلبش می‌لرزد و می‌کند. همه‌ی این‌ها خاصيت ناچیزی و همه چيز آفرينی خداوند است كه اگر با هم همراه شود يك حالت [خوف] خاصی به بندگان خدا دست می‌دهد. 💠 اللّهُمَّ إنِّی أسئَلُكَ....عَمَلَ الْخَائِفينَ مِنكَ 🔹 وقتی كه پيدا شود، امور دنيایی هم بر درِ خانه‌ی خدا ناشايست و ترك اولی به نظر می‌آید؛ چون در این امور و روحش به غير از آن‌چه كه سزاوار است مشغول شده است. فلذا ماه ماه است. همه‌ی بندگان خدا با وجود روزه‌هايی كه می‌گیرند و شب زنده‌داری‌هايی كه می‌کنند، اما بيشتر اوقات ذكرشان طلب بخشش از خداوند است، ولو این‌که زيادی پيدا كنند و در تمام عمر باشند، در همه شب‌ها فقط کمی استراحت كرده و بقیه‌ی شب را كنند، در خانه رفت و آمد كنند، اموال‌شان را بين تقسيم كنند، باز را بر همه‌ی كارهايشان مقدم می‌دارند. این‌ها حالاتی است كه در اثر خداوند برای بندگان پيش می‌آید و از آثار آن اين است كه هميشه خودشان را در الهی مقصر می‌بینند و گناهانی كه ديگران اصلاً ملتفت آن نيستند و به آن‌ها اهميت نمی‌دهند، در نظرشان مثل كوه بزرگ می‌آید. این‌ها همه آثار خاص خداوند است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 شرح حدیث: قسمت اول 🔹 سأله بعض اصحابه از این عبارت معلوم می‌شود که حضرت امام #صادق (علیه‌السلام)
⬆️ ص۲ 🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ"؛ نیست، بلکه است، پس علم باید ریشه‌ی باشد. همان‌طور که در آیه ۱۲ سوره آمده: «لِتَعْلَمُوا»؛ جهان و شما را کرده‌ام برای علم. «عَلِمتُ أنّ عَمَلی لا یَعمَله غَیری فَاجتَهَدتُ» من یک دانشی پیدا کردم و آن این بود که من به خود من وابسته است. حتی به این‌که پدرم است و جدّم است، هم اکتفا نکردم. بنابراین من پیدا کردم. -اجتهاد در این‌جا به معنای اجتهاد لغوی است نه اصطلاح فقهی-. به معنای تلاش جانانه است. 🔹 عبارت «علمتُ أن الله عزوجل مُطَلِّعٌ علیَّ فاسْتَحْیَیْتُ» و خدا در هر ذره‌ای از ذرات جهان نافذ است و آن‌ها را فرا گرفته. پس همه‌جا خدا با من است! حال که این‌طور است، می‌خواهم از خجالتِ خدا آب شوم و بروم زیر زمین؛ «فأستحییت»! وقتی این آمد همه را آدم می‌کند، یعنی مثلاً در یک مدرسه یک غیر آدم در آن‌جا پیدا نمی‌شود. آن‌قدر حیا مهم است. اثر حیا این است که می‌خواهد حرف بزند، می‌ترسد و دندان‌هایش به هم می‌خورد که چه بگویم که خدا ناراضی نباشد؟! او می‌خواهد کَر شود که چه بشنوم که خدا منع نکرده باشد؟! حیا را می‌سازد. ⚠️ این است که های هرجا را که بخواهند خراب کنند، بی‌حیایی راه می‌اندازند!. می‌گویند شرم اصلاً معنا ندارد!. حتی من چند سال پیش از مرحوم آیت الله یزدی فرزند آشیخ یزدی که در و تدریس می‌کرد، شنیدم که نقل می‌کرد: آدم در خیابان که راه می‌رود، یک‌دفعه می‌بیند که یک خانمی با لباس خواب، روی سبزه‌های پارک دراز کشیده! این شخص از وجودش بی‌حیایی پخش می‌شود! آن‌وقت ها می‌روند آن‌جا و می‌گویند می‌خواهم و بشوم، نمی‌گوید که این بی‌حیایی‌ها با ما چه می‌کند؟! ولذا وقتی بر می‌گردد آن حیا و آن شرم گذشته کم‌تر در انسان پیدا می‌شود. این‌ها مواد کشنده‌ی سفر اروپا است، بدانید که چقدر خطرناک است! @seyedololama ص۲ ⬇️
سیدالعلماء
⬇️ ص۲ در حدیث از امام #صادق علیه‌السلام وارد شده: «اُفّ باد بر مسلمانی که در هفته روز جمعه را صرف
⬇️ ص۳ ما باید برای این‌که شرکت کنیم در زیارت معصومین (علیهم‌السلام)، قدری به خودمان بدهیم و آن این است که در ها راه بیافتد؛ فهم ، شناخت ، شناخت و این‌ها، مظلومیت این‌ها و دوره‌ای که این‌ها گذرانده‌اند تا به ما رسیده. حالا با قطار و با ماشین و با هواپیما می‌رویم و می‌آییم و هیچ رنجی هم نمی‌بینیم. می‌کنیم معنایش این است که ما که رفتیم، تمام ما آمرزیده شد. نه! یک رنجی باید پیدا کرد. آن رنج الآن است نه . یعنی کسی گلوی ما را نباید ببُرد ولی ما باید گلوی را ببریم، گلوی را ببریم. این بریدن‌ها کارهای مشکلی هست ولی نتایج بزرگی دارد. وقتی در یک راه افتاد، این خانواده به حکم این اسلامی که شناختند، و ایشان، ایشان، رفت و آمدهای‌شان، ایشان، همه‌ی این‌ها تغییر می‌کند. ایشان تغییر می‌کند، یعنی لباس می‌پوشند نه لباس بی‌حیایی. این‌که ما از و در می‌بینیم صحبت می‌شود، آیا این فقط برای است؟ یا هم باید عفاف داشته باشند؟ اگر همین‌طور پیش برود خدایی نکرده مردان هم دیگر اصلاً حیا یادشان می‌رود!؛ چون رفتن به و زیر دست خارجی تربیت شدن، نتیجه‌اش دور شدن از امام و حیاست. در دعای بعد از زیارت در حرم امام رضا (علیه‌السلام) دارد که: خدایا من حیایی می‌کنم از تو. یعنی من به برکات این آقا حیا پیدا کرده‌ام. حیا نداشتم. هر حرفی از من در می‌آمد. با خود به بدی به کسی نگاه می‌کردم. از زحمت کشیدن برای همسایه و قوم و خویش فرار می‌کردم. اما حالا این‌طور نیست. من عوض شده‌ام. این دعاها و روایات باید فهمیده شود. ... باید اهل محله‌ها و نسل این‌طور باشند که بدانند با هر کسی نمی‌شود مشکلات حل شود بلکه باید از استفاده کنند. از این جهت از پیش دعوت کنند، زحمت بکشند، مخارج رفت و آمد و این‌ها را تهیه کنند. جمع‌آوری خانواده‌شان را تهیه کنند. خدا رحمت کند مرحوم آقای حاج آقا سید مرتضی (علیه‌الرحمة) را که تجاربی داشت. چون ایشان در کار می‌کرد و را با قلم و مجله و اینها پخش می‌کرد. این‌جا هم می‌فرمود که به خانه‌ها و خانواده‌ها برای برگزاری جلسات راه پیدا کنید تا در آن‌ها تزریق بشود، مشکلات‌شان حل شود. شما جوانان در ، شیعه‌شناس نمی‌شوید زیرا شما نیستند و چون نیستند خودشان، از اساتید شیعه‌شناس دین را نیاموخته‌اند. چند تا امتحان داده‌اند، یک گرفته‌اند، آمده‌اند در دبیرستان یا در . این‌ها کافی نیست. دین و آیات مشکلات دارد و باید وقت صرف آن‌ها کرد. پس به این‌جا رسیدیم که زحماتی که آدم در راه مشهد می‌کشد -حالا گرچه آن‌ها نیست- اما زحماتی که مراد و مقصود علی بن موسی (علیه‌السلام) آدم به آن‌ها برسد، هنوز باقی است. آدم گرفتار برنامه‌های است. این بچه‌ها تا به منزل می‌رسند یا یک چیزی [ و ...] دست می‌گیرند و مدام نگاه می‌کنند، یا تلویزیونی که مسائل ژاپن و ترکمنستان و جنگ‌های بی‌خودی نشان می‌دهد، این‌ها را کرده. این الآن مشکل امروز ماست. ماست. ماست. جنگ با وضع فعلی که شیعه را خفه می‌کند. یعنی هیچ جوانی نمی‌تواند از دینش دفاع کند. از تشیع‌اش دفاع کند. مشکلات این است. بنده دارم جان می‌دهم و با شما حرف می‌زنم. نفس در نمی‌آید، با شما دارم حرف می‌زنم، اما ناچارم. باید این‌ها را بگویم که کسی را هم نمی‌بینم که بگوید. زحمت باید بکشید. وقت باید بگذارید. ها، شب جمعه‌ها، شب‌های جمعه اصلاً نخوابید. هم نخوابید و جلسه بگذارید. این زیان کم‌خوابی شما جهاد است. زیان رفت و آمد نصف شب شما به این مجلس و آن مجلس و پیش دانشمندان تشیع رفتن، جهاد است. زحمت کشیدن و یک را به محله آوردن جهاد است. خدایا هیچ محله‌ای را از دانشمند شیعه‌ی دل‌سوز خالی مگذار. طول عمر و عافیت و سلامت به حاج‌آقای مرحمت کن. ص۳ @seyedololama ⬇️
سیدالعلماء
🔺 شرح حدیث: قسمت اول 🔹 سأله بعض اصحابه از این عبارت معلوم می‌شود که حضرت امام #صادق (علیه‌السلام)
🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ". نیست، بلکه است، پس علم باید ریشه‌ی باشد. همان‌طور که در آیه ۱۲ سوره آمده: «لِتَعْلَمُوا»؛ جهان و شما را کرده‌ام برای علم. 🔹 «عَلِمتُ أنّ عَمَلی لا یَعمَله غَیری فَاجتَهَدتُ» من یک دانشی پیدا کردم و آن این بود که من به خود من وابسته است. حتی به این‌که پدرم است و جدّم است، هم اکتفا نکردم. بنابراین من پیدا کردم. اجتهاد در این‌جا به معنای اجتهاد لغوی است نه اصطلاح فقهی. به معنای تلاش جانانه است. 🔹 عبارت «علمتُ أن الله عزوجل مُطَلِّعٌ علیَّ فاسْتَحْیَیْتُ» خدا در هر ذره‌ای از ذرات جهان و نافذ است و آن‌ها را فرا گرفته. پس همه جا خدا با من است! حال که این‌طور است می‌خواهم از خجالتِ خدا آب شوم و بروم زیر زمین؛ «فأستحییت»! وقتی این آمد همه را آدم می‌کند، یعنی مثلاً در یک مدرسه یک غیر آدم در آن‌جا پیدا نمی‌شود. آن‌قدر حیا مهم است. اثر حیا این است که می‌خواهد حرف بزند، می‌ترسد و دندان‌هایش به هم می‌خورد که چه بگویم که خدا ناراضی نباشد؟! می‌خواهد کَر شود که چه بشنوم که خدا منع نکرده باشد؟! حیا را می‌سازد. ⚠️ این است که دولت‌های هرجا را که بخواهند خراب کنند، بی حیایی راه می‌اندازند!. می‌گویند شرم اصلاً معنا ندارد!. حتی من چند سال پیش از مرحوم آیت الله یزدی فرزند آشیخ یزدی که در و تدریس می‌کرد، شنیدم که نقل می‌کرد: آدم در خیابان که راه می‌رود یک دفعه می‌بیند که یک خانمی با لباس خواب، روی سبزه‌های پارک دراز کشیده! این شخص از وجودش بی حیایی پخش می‌شود! آن وقت می‌روند آن‌جا و می‌گویند می‌خواهم و بشوم، نمی‌گوید که این بی حیایی‌ها با ما چه می‌کند؟! ولذا وقتی بر می‌گردد آن حیا و آن شرم گذشته کمتر در انسان پیدا می‌شود. این‌ها مواد کشنده‌ی سفر اروپا است، بدانید که چقدر خطرناک است! ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama