🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای #ملکی_تبریزی فرمودند که ما یک سال از #تبریز عازم #عتبات بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود نه ماشینی بود و نه قطاری بود. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر #زیارت و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که #امام (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سوال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. #انقلاب درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی #اعمال این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن #لذت ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام #حسین (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر #علمش، بر #فهم و شعورش، بر #محبت و اردتش نسبت به پروردگارش در #حج و نسبت به #ائمه معصومین و #رسول_الله علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵.۷.۱۱ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ". #گمان نیست، بلکه #علم است، پس علم باید ریشه‌ی #زندگی باشد. همان‌طور که در آیه ۱۲ سوره #طلاق آمده: «لِتَعْلَمُوا»؛ جهان و شما را #خلق کرده‌ام برای علم. 🔹 «عَلِمتُ أنّ عَمَلی لا یَعمَله غَیری فَاجتَهَدتُ» من یک دانشی پیدا کردم و آن این بود که #سعادت من به #عمل خود من وابسته است. حتی به این‌که پدرم #امام است و جدّم #پیامبر است، هم اکتفا نکردم. بنابراین من #اجتهاد پیدا کردم. اجتهاد در این‌جا به معنای اجتهاد لغوی است نه اصطلاح فقهی. به معنای تلاش جانانه است. 🔹 عبارت «علمتُ أن الله عزوجل مُطَلِّعٌ علیَّ فاسْتَحْیَیْتُ» خدا در هر ذره‌ای از ذرات جهان #قدرت و #علمش نافذ است و آن‌ها را فرا گرفته. پس همه جا خدا با من است! حال که این‌طور است می‌خواهم از خجالتِ خدا آب شوم و بروم زیر زمین؛ «فأستحییت»! وقتی این #حیا آمد همه را آدم می‌کند، یعنی مثلاً در یک مدرسه یک غیر آدم در آن‌جا پیدا نمی‌شود. آن‌قدر حیا مهم است. اثر حیا این است که می‌خواهد حرف بزند، می‌ترسد و دندان‌هایش به هم می‌خورد که چه بگویم که خدا ناراضی نباشد؟! #گوشش می‌خواهد کَر شود که چه بشنوم که خدا منع نکرده باشد؟! حیا #انسان را می‌سازد. ⚠️ این است که دولت‌های #استعمارگر هرجا را که بخواهند خراب کنند، بی حیایی راه می‌اندازند!. می‌گویند شرم اصلاً معنا ندارد!. حتی من چند سال پیش از مرحوم آیت الله #مهدی_حائری یزدی فرزند آشیخ #عبدالکریم_حائری یزدی که در #اروپا و #آمریکا تدریس #فلسفه می‌کرد، شنیدم که نقل می‌کرد: آدم در خیابان که راه می‌رود یک دفعه می‌بیند که یک خانمی با لباس خواب، روی سبزه‌های پارک دراز کشیده! این شخص از وجودش بی حیایی پخش می‌شود! آن وقت #ایرانی‌ها می‌روند آن‌جا و می‌گویند می‌خواهم #دکتر و #مهندس بشوم، نمی‌گوید که این بی حیایی‌ها با ما چه می‌کند؟! ولذا وقتی بر می‌گردد آن حیا و آن شرم گذشته کمتر در انسان پیدا می‌شود. این‌ها مواد کشنده‌ی سفر اروپا است، بدانید که چقدر خطرناک است! ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ". #گمان نیست، بلکه #علم است، پس علم باید ریشه‌ی #زندگی باشد. همان‌طور که در آیه ۱۲ سوره #طلاق آمده: «لِتَعْلَمُوا»؛ جهان و شما را #خلق کرده‌ام برای علم. 🔹 «عَلِمتُ أنّ عَمَلی لا یَعمَله غَیری فَاجتَهَدتُ» من یک دانشی پیدا کردم و آن این بود که #سعادت من به #عمل خود من وابسته است. حتی به این‌که پدرم #امام است و جدّم #پیامبر است، هم اکتفا نکردم. بنابراین من #اجتهاد پیدا کردم. اجتهاد در این‌جا به معنای اجتهاد لغوی است نه اصطلاح فقهی. به معنای تلاش جانانه است. 🔹 عبارت «علمتُ أن الله عزوجل مُطَلِّعٌ علیَّ فاسْتَحْیَیْتُ» خدا در هر ذره‌ای از ذرات جهان #قدرت و #علمش نافذ است و آن‌ها را فرا گرفته. پس همه جا خدا با من است! حال که این‌طور است می‌خواهم از خجالتِ خدا آب شوم و بروم زیر زمین؛ «فأستحییت»! وقتی این #حیا آمد همه را آدم می‌کند، یعنی مثلاً در یک مدرسه یک غیر آدم در آن‌جا پیدا نمی‌شود. آن‌قدر حیا مهم است. اثر حیا این است که می‌خواهد حرف بزند، می‌ترسد و دندان‌هایش به هم می‌خورد که چه بگویم که خدا ناراضی نباشد؟! #گوشش می‌خواهد کَر شود که چه بشنوم که خدا منع نکرده باشد؟! حیا #انسان را می‌سازد. ⚠️ این است که دولت‌های #استعمارگر هرجا را که بخواهند خراب کنند، بی حیایی راه می‌اندازند!. می‌گویند شرم اصلاً معنا ندارد!. حتی من چند سال پیش از مرحوم آیت الله #مهدی_حائری یزدی فرزند آشیخ #عبدالکریم_حائری یزدی که در #اروپا و #آمریکا تدریس #فلسفه می‌کرد، شنیدم که نقل می‌کرد: آدم در خیابان که راه می‌رود یک دفعه می‌بیند که یک خانمی با لباس خواب، روی سبزه‌های پارک دراز کشیده! این شخص از وجودش بی حیایی پخش می‌شود! آن وقت #ایرانی‌ها می‌روند آن‌جا و می‌گویند می‌خواهم #دکتر و #مهندس بشوم، نمی‌گوید که این بی حیایی‌ها با ما چه می‌کند؟! ولذا وقتی بر می‌گردد آن حیا و آن شرم گذشته کمتر در انسان پیدا می‌شود. این‌ها مواد کشنده‌ی سفر اروپا است، بدانید که چقدر خطرناک است! ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama