eitaa logo
سیدالعلماء
1.5هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
681 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
📆 مطالبی در آستانه‌ی شب و روز بسیار مبارک (۲۵ الحرام)، ارائه می‌گردد. 🔺 اهمیت متذکر بودن به نعم بی‌کران الهی 🔹 «فإن العلم بالنعمة و مقدارها کماً و کیفاً أول مراتب شکرها»¹ در این ماه مهم‌ترین مسأله، تلاش برای به نعمات خداست زیرا علم به و بزرگی و مقدار نعمت، اول مراتب خداست، یعنی اول مراتب جدا شدن از است. ما دیگر از این مهم‌تر مساله‌ای نداریم که انسان از حیوانیت وارد جهان انسانیت شود. که نویسنده‌ی فلسفی از است در می‌گوید: ما هایمان انسان‌سازی ندارند، نیمه انسان می‌سازند. نیمه انسان یعنی حیوان؛ خب پس خودشان اقرار کرده‌اند. علامتش هم این است که هر کسی در دانشگاه‌های آن‌ها علوم را می‌خواند، را می‌خواند و وارد مقامات و می‌شود، آدم‌کش از کار در می‌آید! می‌گویی چرا حمله کردی به فلان مملکت؟ می‌گوید منافع کشور ماست! خب گرگ و پلنگ هم اگر زبان داشتند همین را می‌گفتند. چرا حمله کردی به گوسفندان؟ می‌گوید باید استفاده کنم!. پس ما با و امروز، یک متر هم از حیوانیت جدا نمی‌شویم، مگر این‌که این مسائل را یادداشت کنیم و در آن مثل ریاضیات کنیم. ایشان [ مرحوم ] فکرش را کرده می‌فرماید: «فإن العلم بالنعمة و مقدارها»؛ اول انسان بداند نعمت را. یک وقت مثل حیوان اصلاً نعمت را نمی‌داند، حیوان از نعمت استفاده می‌کند ولی نمی‌داند نعمت یعنی چه. اول، علم به این‌که من در نعمت خدا شناورم را متذکر شود. اگر یک کرمی را در شیشه‌ی آب بیندازند که کم‌کم رشد کند، من حتی از او هم کمترم. چون او کرم بوده، من کرم هم نیستم، از خودم نیستم، از خودم هیچ ندارم، هرچه هست نعمت است. پس من شناور در نعمت هستم. به اضافه‌ی خودم، که خودم هم برای خودم نعمتم!. این را می‌گویند . وقتی شد، نعمت را فهمید، مقدارش را هم که چقدر است، فهمید؛ اگر این موضوع را در این ماه پیروی کند، چند قدم از حیوانیت دور شده و وارد انسانیت شده. «و قَد وَرَدَ فی الاَخبارِالکَثیرَة اَنَّ فی الخامِسِ والعِشرین مِن ذی‌القعدة نُصِبَتِ الکَعبَة و دُحیَهِ الاَرض وهَبَتَ فیهِ آدَم و وُلِدَ فیهِ الخَلیل و عیسی علیهماالسلام و نُشِرَت فیه الرّحمة»² این جهان برای ما فراهم شده. از روی حساب فراهم شده، نه اتفاقی و از باب این‌که یک شعله‌ی آتشی از خورشید پخش بشود! چنین چیزی اصلاً قابلیت ندارد؛ ما یک نان سنگکی می‌بینیم روی تخته در همین زیر گذر. خب اگر ما هیچ‌وقت وارد دکان نشده باشیم، بکنیم این نان چگونه برای ما جور شده، گیر می‌کنیم، ولی از پشت شیشه که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که یک بنده‌ی خدایی مقداری خمیر برداشته، انداخته روی پارو و دارد با دست خودش این را پَهن می‌کند؛ چون اگر پَهنش نکند نان درست و حسابی در نمی‌آید. بعد می‌اندازدش روی ریگ داغ، از آن طرف هم آتش می‌بیند، این خمیر به صورت نان در می‌آید. ص۱ @seyedololama ⬇️
⬇️ ص۲ 🔹 خب حالا دست چه‌جوری برای من و شما گندم فراهم کرده؟ جو فراهم کرده؟ ذرت فراهم کرده؟ همین‌طور یکی یکی اسم این ها را ببر؛ میوه‌ها: انگور، انار، خربزه، هندوانه، موز، همین‌طور بگو، بشمار. ببین این‌ها چه‌جوری فراهم شده؟ ما از پشت شیشه باید نگاه کنیم، دست قدرت حق‌تعالی را ببینیم، بوسه بزنیم، بوسه همین است، این است، این بوسه‌گاه تشکر آمیز من و شماست بر درِ خانه‌ی خدا. این است: تکان خوردن و بیدار شدن و دست لطف مُعطی و مُحسن این جهان را بوسیدن و از او تشکر کردن. آن‌وقت او این تشکر را به حساب می‌گذارد. برای او که سودی ندارد. حالا تمام این شش میلیارد جمعیت به سجده بیفتند یا به رقص بپردازند، مشروب بخورند. برای او چه فرقی می‌کند؟ ولی وقتی که این‌ها انسانیت نشان دادند، عطوفت، مرحومیت او، او، او را نشان دادند، آن‌وقت قابلیت آن دومی را پیدا می‌کنند. رحمت اولی که آن‌ها را ساخته بود باعث شد که قدر او را بدانند و قابلیت رحمت ثانوی پیدا کنند. و لذا این بزرگوار [مرحوم میرزا جواد آقا ] می‌فرماید که: «عن امیرالمؤمنین علیه‌السلام: اوَّلُ رحمةٍ نَزَلَت مِنَ السَّماء الی الاَرض فی خَمسٍ و عِشرین مِن ذی‌القعدة»؛ اول رحمتی که از جانب این جهان -که اسمش سماء هست- به زمین رسید، در بیست و پنجم ماه ذی‌القعده بود. لذا برای دست‌بوسیِ منعم و محسن و بخشنده و ارحم‌الراحمینی که داریم، هر کسی بگیرد، در آن روز و در شبش کند، آن بخشنده، این رحمت دومی را به او پاداش می‌دهد. آن‌ چه است؟؛ «فَلَهُ عِبادة مِئة سِنَة صام نهارَها و قامَ لَیلَها»؛ صد سال اگر زنده باشد، سالم باشد، هر روز روزه بگیرد و هر شب عبادت کند، در همین یک روز و یک شب جایش می‌گذارد. مثل این‌که شما یک ارمغانی پیش یک بزرگی می‌گذارید؛ یک سکه‌ای، چیزی می‌گذاری، آن هم دست در جیب می‌کند و یک مشت سکه می‌ریزد در دامن شما. این الهی است. روایت از علیه‌السلام است که فرمود: «...وَ اَیُّما جَماعَةٍ اِجتَمَعَت ذلک الیوم فی ذکرِ رَبِّهِم عزَّوجلّ»؛ هر چند نفری که پیدا شدند، حالا دو نفر، سه نفر، ده نفر که این‌ها ملتفت شدند امروز روزی است که این را برای آن‌ها ساخته‌اند و اجداد آن‌ها را در این‌جا سکونت داده‌اند و این غذاها و خوراک‌ها و میوه‌ها را در آن پخش کرده‌اند، تا حالا که نوبت این‌ها شده، این‌ها آمدند دور هم جمع شدند؛ «فی ذِکرِ رَبِّهِم»؛ یعنی خدا کردند؛ یاد خدا یعنی همین که عرض شد، نه این‌که آدم تسبیح دست بگیرد و یک ذکری را بگوید که نفهمد معنی این ذکر چی هست! خدا، نام خدا بردنِ در دل است. باید نام خدا در او وارد بشود. اگر این‌ها از هر قومی، هر گروهی، ولو دو نفر، جمع شدند با یکدیگر در «ذِکرِ رَبّ» و یادآوری نعمت‌های الهی در این روز؛ «لم یَتَفَرَّقوا حتی یُعطوا سُؤلَهُم» این‌ها هنوز پخش نشده‌اند، از هم دور نشده‌اند، خداوند هایشان را روا می‌کند. «و یَنزِلُ فی ذلکَ الیَوم الف الف رحمة»؛ هزار هزار الهی در این روز پخش می‌شود، برای کسانی‌که این روز را روزه می‌گیرند و این شب را عبادت می‌کنند. ۸۵٫۹٫۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _________ ۱) [ ] ۲) [ ص ۱۹۱] @seyedololaman
🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای فرمودند که ما یک سال از عازم بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود، نه ماشینی بود و نه قطاری. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره‌ی مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم، تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سؤال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر او، بر و شعورش، بر و ارادتش نسبت به پروردگارش در و نسبت به معصومین و علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵٫۷٫۱۱ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 یادی از بزرگ‌مرد معرفت و اخلاق مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه؛ (۱۱ #ذی_الحجة الحرام ۱۳۴۳ق؛ ۱۱ #تیر ۱۳۰۴ش) 🔹 درباره‌ی مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی (علیةالرحمة والرضوان) خوانده‌ایم، گفته‌ایم، شنیده‌ایم که در یک روز #عید، روز عید قربانی شاید مرسوم بود که آشنایان می‌آمدند منزل ایشان و ناهار را آن‌جا صرف می‌کردند. یک‌وقت ایشان در بین ملاقات و نشستن با دوستان و ناهار به گوشش ناله و صدا رسید. تشریف برد در اندرون؛ دید که زن‌ها خیلی دارند شیون می‌کنند، چون یک فرزندی در حوض یا حوض‌خانه افتاده و فوت کرده!. آن‌وقت فرمود: ساکت باشید!. نمی‌دانم از راه #معنویت هم #تصرف کرد یا نه؟ در هر صورت دیگر صدا بلند نشد. بازگشت پیش مهمان‌ها و نشست و مشغول صحبت شد، در حالی‌‌که بهتر از آن‌ وقتی بود که این خبر را نشنیده بود!، تا این‌که هیچ به گوش این‌ها چیزی نرسد که ناراحت شوند. ناهار را که صرف کردند، بلند شدند بروند، به بعضی از ایشان فرمود: باشید من یک کمکی لازم دارم برای تجهیز و برای دفن آن اولاد!. این را می‌گویند: «رضیً بقضائک» ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 بیاناتی بسیار ارزشمند از علما پیرامون ضرورت اتصال روحی با ائمه علیهم‌السلام از راه توسل 🔺 فرموده‌اند: علامت و این است که انسان مثل حال کسی باید باشد که گمشده‌ای دارد. چطور وقتی کسی در سفر مثلاً کیف پولش را گم می‌کند در همه‌ی احوال به گمشده‌اش است، حتی در حال غذا خوردن، خوابیدن و از خواب برخواستن. و بیدار نیز باید یک چنین حالی داشته باشد. برای این مطلب بزرگان اهل در بیان روحانیتِ اشعاری آورده‌اند: هست قرآن حال‌های انبیاء ماهیانٍ بحر پاک کبریا ور بخوانی ور نه این قرآن پذیر انبیاء و اولیاء را دیده گیر¹ (علیهم‌السلام) کسانی هستند که از طرف خدا مأموریت دارند تا و و های بشری را کنند. این‌ها کسانی هستند که با دریای و و خدا آشنا و در آن شناور هستند. با خدا هم‌نفس‌اند و با او هم‌سخن و هم‌مجلس‌اند که شرح حال آن‌ها در سوره‌های قرآن مثل ، ، و… آمده است و راه آشنائی با روحیات انبیاء (علیهم‌السلام) خواندن و شنیدن قرآن مثل قاریان قرآن نیست بلکه راه آن: چون تو در قرآنِ حق بگریختی با روان انبیاء آمیختی این است که انسان از خود فرار کند و به حالات انبیاء (علیهم‌السلام) متوجه بشود و بین خود و آن‌ها تناسب و آمادگی ایجاد کند. برای همین است که انسان به وسیله‌ی و آن، از یزیدی و ابن زیادی و عمرسعدی و شمری (لعنهم‌الله) فرار کند و به روح ابوالفضلی (علیه‌السلام) پناه ببرد و این ممکن نیست مگر این‌که انسان طعم دوری از روحانیت را درک کرده باشد. در احوال شیخ (علیه‌الرحمة) آمده است که در شبانه‌روز دو مرتبه زیارت عاشورا می‌خوانده است. ممکن است این سؤال پیش بیاید که طلبگی با این‌گونه عباداتِ وقت‌گیر خیلی سازش ندارد. در جواب باید گفت که طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا (علیه‌الرحمة) از شیخ (رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر و نمی‌توانم بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که دارد، مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای انسان ضرر دارد جای‌گزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. مرحوم آمیرزا عبدالعلی آقا (رحمه‌الله) پدر بزرگوار حاج آقا (رحمه‌الله) به من سفارش می‌کردند که در روز یک زیارت (علیه‌السلام) بخوان ولو نیم صفحه‌ای، یا یک صفحه‌ای؛ اما همان آمیخته با روح انبیاء و اولیاء (علیهم‌السلام) باشد. اصل این است، کمیت مهم نیست. باید این برای انسان دل‌سوختگی بیاورد و خود را با اولیاء هم‌درد ببیند. طلبه‌ای که هم‌درد حضرت (علیه‌السلام) شد خوشا به حالش، هر و ای برود، در هر گوشه‌ی باشد، را بیدار و هوشیار می‌کند. ای خنک، آن مُرده کز خود رسته شد در وجود زنده‌ای پیوسته شد یعنی تا یک موجود زنده‌ای پیدا نشود و انسان با وجود او رابطه پیدا نکند، او در وجود انسان دمیده نمی‌شود. و حالا که ما دسترسی به این نداریم راهش همین به (علیهم‌السلام) می‌باشد ولو نیم ساعت در شب یا . حتی در قدم زدن بعد از صبح می‌شود انسان در تماس با ارواح انبیاء(علیهم‌‌‌السلام) قدم بزند. ۸۸٫۷٫۱۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ___________ ۱) [ ] @seyedololama
🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای فرمودند که ما یک سال از عازم بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود، نه ماشینی بود و نه قطاری. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره‌ی مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم، تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سؤال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می‌کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر او، بر و شعورش، بر و ارادتش نسبت به پروردگارش در و نسبت به معصومین و علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵٫۷٫۱۱ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
السلام علیک یا صاحب الزمان آجرک الله فی مصیبة ابیک المسموم صلوات الله علیه 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ برٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، هایشان را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🌹 گرامی باد میلاد سراسر نور حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ ۲۳۲ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 سال‌روز درگذشت مرحوم شیخ مرتضی انصاری؛ (۱۸ #جمادی_الثانی ۱۲۸۱ق) 🔹 #طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی (علیه‌الرحمة) از شیخ #انصاری(رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر #درس و مطالعه‌ام نمی‌توانم #نماز_شب بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که #مراقبه دارد، #مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای #انسان ضرر دارد جایگزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. ۸۸/۷/۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
حدیث داعی ماه رجب المرجب-@seyedololama.mp3
1.6M
🔺 بیان حدیث ملک داعی و خواننده به سوی خدای متعال در ماه شریف #رجب و #مناجات صاحب #المراقبات مرحوم عارف #ملکی_تبریزی با ملک داعی ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۱) 🔹 وقتی افرادی به نام راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها به بیش از است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل ! ای انسان‌های ! بیایید داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. ✍ مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا در مراقبات ماه الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با هم اجازه‌ی رزم و نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود؟ که نکند خلاف خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. ۸۵.۹.۱۲ ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 مطالبی در آستانه‌ی شب و روز بسیار مبارک (۲۵ الحرام)، ارائه می‌گردد. 🔺 اهمیت متذکر بودن به نعم بی‌کران الهی 🔹 «فإن العلم بالنعمة و مقدارها کماً و کیفاً أول مراتب شکرها»¹ در این ماه مهم‌ترین مسأله، تلاش برای به نعمات خداست زیرا علم به و بزرگی و مقدار نعمت، اول مراتب خداست، یعنی اول مراتب جدا شدن از است. ما دیگر از این مهم‌تر مساله‌ای نداریم که انسان از حیوانیت وارد جهان انسانیت شود. که نویسنده‌ی فلسفی از است در می‌گوید: ما هایمان انسان‌سازی ندارند، نیمه انسان می‌سازند. نیمه انسان یعنی حیوان؛ خب پس خودشان اقرار کرده‌اند. علامتش هم این است که هر کسی در دانشگاه‌های آن‌ها علوم را می‌خواند، را می‌خواند و وارد مقامات و می‌شود، آدم‌کش از کار در می‌آید! می‌گویی چرا حمله کردی به فلان مملکت؟ می‌گوید منافع کشور ماست! خب گرگ و پلنگ هم اگر زبان داشتند همین را می‌گفتند. چرا حمله کردی به گوسفندان؟ می‌گوید باید استفاده کنم!. پس ما با و امروز، یک متر هم از حیوانیت جدا نمی‌شویم، مگر این‌که این مسائل را یادداشت کنیم و در آن مثل ریاضیات کنیم. ایشان [ مرحوم ] فکرش را کرده می‌فرماید: «فإن العلم بالنعمة و مقدارها»؛ اول انسان بداند نعمت را. یک وقت مثل حیوان اصلاً نعمت را نمی‌داند، حیوان از نعمت استفاده می‌کند ولی نمی‌داند نعمت یعنی چه. اول، علم به این‌که من در نعمت خدا شناورم را متذکر شود. اگر یک کرمی را در شیشه‌ی آب بیندازند که کم‌کم رشد کند، من حتی از او هم کمترم. چون او کرم بوده، من کرم هم نیستم، از خودم نیستم، از خودم هیچ ندارم، هرچه هست نعمت است. پس من شناور در نعمت هستم. به اضافه‌ی خودم، که خودم هم برای خودم نعمتم!. این را می‌گویند . وقتی شد، نعمت را فهمید، مقدارش را هم که چقدر است، فهمید؛ اگر این موضوع را در این ماه پیروی کند، چند قدم از حیوانیت دور شده و وارد انسانیت شده. «و قَد وَرَدَ فی الاَخبارِالکَثیرَة اَنَّ فی الخامِسِ والعِشرین مِن ذی‌القعدة نُصِبَتِ الکَعبَة و دُحیَهِ الاَرض وهَبَتَ فیهِ آدَم و وُلِدَ فیهِ الخَلیل و عیسی علیهماالسلام و نُشِرَت فیه الرّحمة»² این جهان برای ما فراهم شده. از روی حساب فراهم شده، نه اتفاقی و از باب این‌که یک شعله‌ی آتشی از خورشید پخش بشود! چنین چیزی اصلاً قابلیت ندارد؛ ما یک نان سنگکی می‌بینیم روی تخته در همین زیر گذر. خب اگر ما هیچ‌وقت وارد دکان نشده باشیم، بکنیم این نان چگونه برای ما جور شده، گیر می‌کنیم، ولی از پشت شیشه که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که یک بنده‌ی خدایی مقداری خمیر برداشته، انداخته روی پارو و دارد با دست خودش این را پَهن می‌کند؛ چون اگر پَهنش نکند نان درست و حسابی در نمی‌آید. بعد می‌اندازدش روی ریگ داغ، از آن طرف هم آتش می‌بیند، این خمیر به صورت نان در می‌آید. ص۱ @seyedololama ⬇️
📆 روز بسیار مبارک (۲۵ الحرام) (قسمت دوم) خب حالا دست چه‌جوری برای من و شما گندم فراهم کرده؟ جو فراهم کرده؟ ذرت فراهم کرده؟ همین‌طور یکی یکی اسم این را ببر؛ میوه‌ها: انگور، انار، خربزه، هندوانه، موز، همین‌طور بگو، بشمار. ببین این‌ها چه‌جوری فراهم شده؟ ما از پشت شیشه باید نگاه کنیم، دست قدرت حق‌تعالی را ببینیم، بوسه بزنیم، بوسه همین است، این است، این بوسه‌گاه تشکر آمیز من و شماست بر درِ خانه‌ی خدا. این است: تکان خوردن و بیدار شدن و دست لطف معطی و محسن این جهان را بوسیدن و از او تشکر کردن. آن‌وقت او این تشکر را به حساب می‌گذارد. برای او که سودی ندارد. حالا تمام این شش میلیارد جمعیت به سجده بیفتند یا به رقص بپردازند، مشروب بخورند. برای او چه فرقی می‌کند؟ ولی وقتی که این‌ها انسانیت نشان دادند، عطوفت، مرحومیت او، او، او را نشان دادند، آن‌وقت قابلیت آن دومی را پیدا می‌کنند. رحمت اولی که آن‌ها را ساخته بود باعث شد که قدر او را بدانند و قابلیت رحمت ثانوی پیدا کنند. و لذا این بزرگوار [مرحوم میرزا جواد آقا ] می‌فرماید که: «عن امیرالمؤمنین علیه‌السلام: اوَّلُ رحمةٍ نَزَلَت مِنَ السَّماء الی الاَرض فی خَمسٍ و عِشرین مِن ذی القعدة»؛ اول رحمتی که از جانب این جهان -که اسمش سماء هست- به زمین رسید، در بیست و پنجم ماه ذی‌القعده بود. لذا برای دست‌بوسیِ منعم و محسن و بخشنده و ارحم‌الراحمینی که داریم، هر کسی روزه بگیرد در آن روز و در شبش کند، آن بخشنده، این رحمت دومی را به او پاداش می‌دهد. آن‌ چه است؟؛ «فَلَهُ عِبادة مِئة سِنَة صام نهارَها و قامَ لَیلَها»؛ صد سال اگر زنده باشد، سالم باشد، هر روز روزه بگیرد و هر شب عبادت کند، در همین یک روز و یک شب جایش می‌گذارد. مثل این‌که شما یک ارمغانی پیش یک بزرگی می‌گذارید؛ یک سکه‌ای، چیزی می‌گذاری، آن هم دست در جیب می‌کند و یک مشت سکه می‌ریزد در دامن شما. این لطف الهی است. ۸۹.۹.۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 بیاناتی بسیار ارزشمند از علما پیرامون ضرورت اتصال روحی با ائمه علیهم‌السلام از راه توسل 🔺 فرموده‌اند: علامت و این است که انسان مثل حال کسی باید باشد که گمشده‌ای دارد. چطور وقتی کسی در سفر مثلاً کیف پولش را گم می‌کند در همه‌ی احوال به گمشده‌اش است، حتی در حال غذا خوردن، خوابیدن و از خواب برخواستن. و بیدار نیز باید یک چنین حالی داشته باشد. برای این مطلب بزرگان اهل در بیان روحانیتِ اشعاری آورده‌اند: هست قرآن حال‌های انبیاء ماهیانٍ بحر پاک کبریا ور بخوانی ور نه این قرآن پذیر انبیاء و اولیاء را دیده گیر¹ (علیهم‌السلام) کسانی هستند که از طرف خدا مأموریت دارند تا و و های بشری را کنند. این‌ها کسانی هستند که با دریای و و خدا آشنا و در آن شناور هستند. با خدا هم‌نفس‌اند و با او هم‌سخن و هم‌مجلس‌اند که شرح حال آن‌ها در سوره‌های قرآن مثل ، ، و… آمده است و راه آشنائی با روحیات انبیاء (علیهم‌السلام) خواندن و شنیدن قرآن مثل قاریان قرآن نیست بلکه راه آن: چون تو در قرآنِ حق بگریختی با روان انبیاء آمیختی این است که انسان از خود فرار کند و به حالات انبیاء (علیهم‌السلام) متوجه بشود و بین خود و آن‌ها تناسب و آمادگی ایجاد کند. برای همین است که انسان به وسیله‌ی و آن، از یزیدی و ابن زیادی و عمرسعدی و شمری (لعنهم‌الله) فرار کند و به روح ابوالفضلی (علیه‌السلام) پناه ببرد و این ممکن نیست مگر این‌که انسان طعم دوری از روحانیت را درک کرده باشد. در احوال شیخ (علیه‌الرحمة) آمده است که در شبانه‌روز دو مرتبه زیارت عاشورا می‌خوانده است. ممکن است این سؤال پیش بیاید که طلبگی با این‌گونه عباداتِ وقت‌گیر خیلی سازش ندارد. در جواب باید گفت که طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا (علیه‌الرحمة) از شیخ (رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر و نمی‌توانم بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که دارد، مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای انسان ضرر دارد جای‌گزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. مرحوم آمیرزا عبدالعلی آقا (رحمه‌الله) پدر بزرگوار حاج آقا (رحمه‌الله) به من سفارش می‌کردند که در روز یک زیارت (علیه‌السلام) بخوان ولو نیم صفحه‌ای، یا یک صفحه‌ای؛ اما همان آمیخته با روح انبیاء و اولیاء (علیهم‌السلام) باشد. اصل این است، کمیت مهم نیست. باید این برای انسان دل‌سوختگی بیاورد و خود را با اولیاء هم‌درد ببیند. طلبه‌ای که هم‌درد حضرت (علیه‌السلام) شد خوشا به حالش، هر و ای برود، در هر گوشه‌ی باشد، را بیدار و هوشیار می‌کند. ای خنک، آن مُرده کز خود رسته شد در وجود زنده‌ای پیوسته شد یعنی تا یک موجود زنده‌ای پیدا نشود و انسان با وجود او رابطه پیدا نکند، او در وجود انسان دمیده نمی‌شود. و حالا که ما دسترسی به این نداریم راهش همین به (علیهم‌السلام) می‌باشد ولو نیم ساعت در شب یا . حتی در قدم زدن بعد از صبح می‌شود انسان در تماس با ارواح انبیاء(علیهم‌‌‌السلام) قدم بزند. ۸۸٫۷٫۱۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _______ ۱) [ ] @seyedololama
🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای فرمودند که ما یک سال از عازم بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود، نه ماشینی بود و نه قطاری. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره‌ی مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم، تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سؤال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می‌کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر او، بر و شعورش، بر و ارادتش نسبت به پروردگارش در و نسبت به معصومین و علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵٫۷٫۱۱ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 تسلیت باد شهادت جانسوز حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ ۲۶۰ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
1613048635309.mp3
1.6M
🔺 بیان حدیث ملک داعی و خواننده به سوی خدای متعال در ماه شریف و صاحب مرحوم عارف با ملک داعی ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 سالک إلی الله 📖 درکتاب شریف مرحوم حاج میرزا جواد آقا اعلی الله مقامه [المراقبات] می‌فرمایند: «الفصل التاسع فی منزل شعبان»؛ فصل نهم این کتاب مراقبات در ایستگاه و منزلی است به نام . «و هذا المنزل من منازل العمر للسالک إلی الله تعالی» منزل شعبان، فرودگاه شعبان، ایستگاه شعبان، یکی از منازل زندگی سالکی است که به سوی خداوند دارد صعود می‌کند و عروج می‌کند. «له شأن عظیم و فضل کثیر» کلماتی که به کار گرفته شده، هرکدام یک وضعی را توضیح می‌دهد. الی الله کسی است که در بین موجودات این افتخار را پیدا کرده که قبله‌ی او در حرکت و زندگی خود، پروردگارش باشد. چون هر موجودی قبله‌ای دارد و به سوی او در حرکت است ولو ناخودآگاه. خود انسان هم غالباً اگر زیاد دقیق نباشد نمی‌داند که سالکِ کجایی‌ست و قبله‌اش چیست؟ و حرکتش به چه سویی است؟ اما در واقع همه از هم جدا هستند. یعنی کسی که در مقام حرکت است، از جای خودش رو به سویی در تلاش و تحرک است. این عمرش را دارد در راهی صرف می‌کند که او را به هدفی می‌رساند. آن هدف در طول مسیر، ایستگاه‌هایی دارد. کسی که به سوی حق تعالی روی آورده ماه برای او مسأله‌ی بزرگی است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۱) 🔹 وقتی افرادی به نام راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها شان به بیش از است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل ! ای انسان‌های ! بیایید داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. ✍ مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا در مراقبات ماه الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با هم اجازه‌ی رزم و نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود؟ که نکند خلاف خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. ۸۵٫۵٫۱۲ ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 مطالبی در آستانه‌ی شب و روز بسیار مبارک (۲۵ الحرام)، در دو قسمت ارائه می‌گردد. 🔺 اهمیت متذکر بودن به نعم بی‌کران الهی 🔹 «فإن العلم بالنعمة و مقدارها کماً و کیفاً أول مراتب شکرها»¹ در این ماه مهم‌ترین مسأله، تلاش برای به نعمات خداست زیرا علم به و بزرگی و مقدار نعمت، اول مراتب خداست، یعنی اول مراتب جدا شدن از است. ما دیگر از این مهم‌تر مساله‌ای نداریم که انسان از حیوانیت وارد جهان انسانیت شود. که نویسنده‌ی فلسفی از است در می‌گوید: ما هایمان انسان‌سازی ندارند، نیمه انسان می‌سازند. نیمه انسان یعنی حیوان؛ خب پس خودشان اقرار کرده‌اند. علامتش هم این است که هر کسی در دانشگاه‌های آن‌ها علوم را می‌خواند، را می‌خواند و وارد مقامات و می‌شود، آدم‌کش از کار در می‌آید! می‌گویی چرا حمله کردی به فلان مملکت؟ می‌گوید منافع کشور ماست! خب گرگ و پلنگ هم اگر زبان داشتند همین را می‌گفتند. چرا حمله کردی به گوسفندان؟ می‌گوید باید استفاده کنم!. پس ما با و امروز، یک متر هم از حیوانیت جدا نمی‌شویم، مگر این‌که این مسائل را یادداشت کنیم و در آن مثل ریاضیات کنیم. ایشان [ مرحوم ] فکرش را کرده می‌فرماید: «فإن العلم بالنعمة و مقدارها»؛ اول انسان بداند نعمت را. یک وقت مثل حیوان اصلاً نعمت را نمی‌داند، حیوان از نعمت استفاده می‌کند ولی نمی‌داند نعمت یعنی چه. اول، علم به این‌که من در نعمت خدا شناورم را متذکر شود. اگر یک کرمی را در شیشه‌ی آب بیندازند که کم‌کم رشد کند، من حتی از او هم کمترم. چون او کرم بوده، من کرم هم نیستم، از خودم نیستم، از خودم هیچ ندارم، هرچه هست نعمت است. پس من شناور در نعمت هستم. به اضافه‌ی خودم، که خودم هم برای خودم نعمتم!. این را می‌گویند . وقتی شد، نعمت را فهمید، مقدارش را هم که چقدر است، فهمید؛ اگر این موضوع را در این ماه پیروی کند، چند قدم از حیوانیت دور شده و وارد انسانیت شده. «و قَد وَرَدَ فی الاَخبارِالکَثیرَة اَنَّ فی الخامِسِ والعِشرین مِن ذی‌القعدة نُصِبَتِ الکَعبَة و دُحیَهِ الاَرض وهَبَتَ فیهِ آدَم و وُلِدَ فیهِ الخَلیل و عیسی علیهماالسلام و نُشِرَت فیه الرّحمة»² این جهان برای ما فراهم شده. از روی حساب فراهم شده، نه اتفاقی و از باب این‌که یک شعله‌ی آتشی از خورشید پخش بشود! چنین چیزی اصلاً قابلیت ندارد؛ ما یک نان سنگکی می‌بینیم روی تخته در همین زیر گذر. خب اگر ما هیچ‌وقت وارد دکان نشده باشیم، بکنیم این نان چگونه برای ما جور شده، گیر می‌کنیم، ولی از پشت شیشه که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که یک بنده‌ی خدایی مقداری خمیر برداشته، انداخته روی پارو و دارد با دست خودش این را پَهن می‌کند؛ چون اگر پَهنش نکند نان درست و حسابی در نمی‌آید. بعد می‌اندازدش روی ریگ داغ، از آن طرف هم آتش می‌بیند، این خمیر به صورت نان در می‌آید. (قسمت اول) _________ ۱) [ ] ۲) [ ص ۱۹۱] @seyedololama
📆 روز بسیار مبارک (۲۵ الحرام) (قسمت دوم) خب حالا دست چه‌جوری برای من و شما گندم فراهم کرده؟ جو فراهم کرده؟ ذرت فراهم کرده؟ همین‌طور یکی یکی اسم این ها را ببر؛ میوه‌ها، انگور، انار، خربزه، هندوانه، موز، همین‌طور بگو، بشمار. ببین این‌ها چه‌جوری فراهم شده؟ ما از پشت شیشه باید نگاه کنیم، دست قدرت حق‌تعالی را ببینیم، بوسه بزنیم، بوسه همین است، این است، این بوسه‌گاه تشکر آمیز من و شماست بر درِ خانه‌ی خدا. این است: تکان خوردن و بیدار شدن و دست لطف معطی و محسن این جهان را بوسیدن و از او تشکر کردن. آن‌وقت او این تشکر را به حساب می‌گذارد. برای او که سودی ندارد. حالا تمام این شش میلیارد جمعیت به سجده بیفتند یا به رقص بپردازند، مشروب بخورند. برای او چه فرقی می‌کند؟ ولی وقتی که این‌ها انسانیت نشان دادند، عطوفت، مرحومیت او، او، او را نشان دادند، آن‌وقت قابلیت آن دومی را پیدا می‌کنند. رحمت اولی که آن‌ها را ساخته بود باعث شد که قدر او را بدانند و قابلیت رحمت ثانوی پیدا کنند. و لذا این بزرگوار [مرحوم میرزا جواد آقا ] می‌فرماید که: «عن امیرالمؤمنین علیه‌السلام: اوَّلُ رحمةٍ نَزَلَت مِنَ السَّماء الی الاَرض فی خَمسٍ و عِشرین مِن ذی القعدة»؛ اول رحمتی که از جانب این جهان -که اسمش سماء هست- به زمین رسید، در بیست و پنجم ماه ذی‌القعده بود. لذا برای دست‌بوسیِ منعم و محسن و بخشنده و ارحم‌الراحمینی که داریم، هر کسی روزه بگیرد در آن روز و در شبش کند، آن بخشنده، این رحمت دومی را به او پاداش می‌دهد. آن‌ چه است؟؛ «فَلَهُ عِبادة مِئة سِنَة صام نهارَها و قامَ لَیلَها»؛ صد سال اگر زنده باشد، سالم باشد، هر روز روزه بگیرد و هر شب عبادت کند، در همین یک روز و یک شب جایش می‌گذارد. مثل این‌که شما یک ارمغانی پیش یک بزرگی می‌گذارید؛ یک سکه‌ای، چیزی می‌گذاری، آن هم دست در جیب می‌کند و یک مشت سکه می‌ریزد در دامن شما. این لطف الهی است. ۸۹.۹.۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 یادی از بزرگ‌مرد معرفت و اخلاق مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه؛ (۱۱ الحرام ۱۳۴۳ق؛ ۱۱ ۱۳۰۴ش) 🔹 درباره‌ی مرحوم حاج میرزا جواد آقا (علیةالرحمة والرضوان) خوانده‌ایم، گفته‌ایم، شنیده‌ایم که در یک روز ، روز عید قربانی شاید مرسوم بود که آشنایان می‌آمدند منزل ایشان و ناهار را آن‌جا صرف می‌کردند. یک‌وقت ایشان در بین ملاقات و نشستن با دوستان و ناهار به گوشش ناله و صدا رسید. تشریف برد در اندرون؛ دید که زن‌ها خیلی دارند شیون می‌کنند، چون یک فرزندی در حوض یا حوض‌خانه افتاده و فوت کرده!. آن‌وقت فرمود: ساکت باشید!. نمی‌دانم از راه هم کرد یا نه؟ در هر صورت دیگر صدا بلند نشد. بازگشت پیش مهمان‌ها و نشست و مشغول صحبت شد، در حالی‌‌که بهتر از آن‌ وقتی بود که این خبر را نشنیده بود!، تا این‌که هیچ به گوش این‌ها چیزی نرسد که ناراحت شوند. ناهار را که صرف کردند، بلند شدند بروند، به بعضی از ایشان فرمود: باشید من یک کمکی لازم دارم برای تجهیز و برای دفن آن اولاد!. این را می‌گویند: «رضیً بقضائک» ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 بیاناتی بسیار ارزشمند از علما پیرامون ضرورت اتصال روحی با ائمه علیهم‌السلام از راه توسل 🔺 فرموده‌اند: علامت و این است که انسان مثل حال کسی باید باشد که گمشده‌ای دارد. چطور وقتی کسی در سفر مثلاً کیف پولش را گم می‌کند در همه‌ی احوال به گمشده‌اش است، حتی در حال غذا خوردن، خوابیدن و از خواب برخواستن. و بیدار نیز باید یک چنین حالی داشته باشد. برای این مطلب بزرگان اهل در بیان روحانیتِ اشعاری آورده‌اند: هست قرآن حال‌های انبیاء ماهیانٍ بحر پاک کبریا ور بخوانی ور نه این قرآن پذیر انبیاء و اولیاء را دیده گیر¹ (علیهم‌السلام) کسانی هستند که از طرف خدا مأموریت دارند تا و و های بشری را کنند. این‌ها کسانی هستند که با دریای و و خدا آشنا و در آن شناور هستند. با خدا هم‌نفس‌اند و با او هم‌سخن و هم‌مجلس‌اند که شرح حال آن‌ها در سوره‌های قرآن مثل ، ، و… آمده است و راه آشنائی با روحیات انبیاء (علیهم‌السلام) خواندن و شنیدن قرآن مثل قاریان قرآن نیست بلکه راه آن: چون تو در قرآنِ حق بگریختی با روان انبیاء آمیختی این است که انسان از خود فرار کند و به حالات انبیاء (علیهم‌السلام) متوجه بشود و بین خود و آن‌ها تناسب و آمادگی ایجاد کند. برای همین است که انسان به وسیله‌ی و آن، از یزیدی و ابن زیادی و عمرسعدی و شمری (لعنهم‌الله) فرار کند و به روح ابوالفضلی (علیه‌السلام) پناه ببرد و این ممکن نیست مگر این‌که انسان طعم دوری از روحانیت را درک کرده باشد. در احوال شیخ (علیه‌الرحمة) آمده است که در شبانه‌روز دو مرتبه زیارت عاشورا می‌خوانده است. ممکن است این سؤال پیش بیاید که طلبگی با این‌گونه عباداتِ وقت‌گیر خیلی سازش ندارد. در جواب باید گفت که طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا (علیه‌الرحمة) از شیخ (رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر و نمی‌توانم بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که دارد، مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای انسان ضرر دارد جای‌گزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. مرحوم آمیرزا عبدالعلی آقا (رحمه‌الله) پدر بزرگوار حاج آقا (رحمه‌الله) به من سفارش می‌کردند که در روز یک زیارت (علیه‌السلام) بخوان ولو نیم صفحه‌ای، یا یک صفحه‌ای؛ اما همان آمیخته با روح انبیاء و اولیاء (علیهم‌السلام) باشد. اصل این است، کمیت مهم نیست. باید این برای انسان دل‌سوختگی بیاورد و خود را با اولیاء هم‌درد ببیند. طلبه‌ای که هم‌درد حضرت (علیه‌السلام) شد خوشا به حالش، هر و ای برود، در هر گوشه‌ی باشد، را بیدار و هوشیار می‌کند. ای خنک، آن مُرده کز خود رسته شد در وجود زنده‌ای پیوسته شد یعنی تا یک موجود زنده‌ای پیدا نشود و انسان با وجود او رابطه پیدا نکند، او در وجود انسان دمیده نمی‌شود. و حالا که ما دسترسی به این نداریم راهش همین به (علیهم‌السلام) می‌باشد ولو نیم ساعت در شب یا . حتی در قدم زدن بعد از صبح می‌شود انسان در تماس با ارواح انبیاء(علیهم‌‌‌السلام) قدم بزند. ۸۸٫۷٫۱۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _______ ۱) [ ] @seyedololama
🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای فرمودند که ما یک سال از عازم بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود، نه ماشینی بود و نه قطاری. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره‌ی مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم، تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سؤال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می‌کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر او، بر و شعورش، بر و ارادتش نسبت به پروردگارش در و نسبت به معصومین و علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵٫۷٫۱۱ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
‍ 🔺 سالک إلی الله 📖 درکتاب شریف مرحوم حاج میرزا جواد آقا اعلی الله مقامه [المراقبات] می‌فرمایند: «الفصل التاسع فی منزل شعبان»؛ فصل نهم این کتاب مراقبات در ایستگاه و منزلی است به نام . «و هذا المنزل من منازل العمر للسالک إلی الله تعالی» منزل شعبان، فرودگاه شعبان، ایستگاه شعبان، یکی از منازل زندگی سالکی است که به سوی خداوند دارد صعود می‌کند و عروج می‌کند. «له شأن عظیم و فضل کثیر» کلماتی که به کار گرفته شده، هرکدام یک وضعی را توضیح می‌دهد. الی الله کسی است که در بین موجودات این افتخار را پیدا کرده که قبله‌ی او در حرکت و زندگی خود، پروردگارش باشد. چون هر موجودی قبله‌ای دارد و به سوی او در حرکت است ولو ناخودآگاه. خود انسان هم غالباً اگر زیاد دقیق نباشد نمی‌داند که سالکِ کجایی‌ست و قبله‌اش چیست؟ و حرکتش به چه سویی است؟ اما در واقع همه از هم جدا هستند. یعنی کسی که در مقام حرکت است، از جای خودش رو به سویی در تلاش و تحرک است. این عمرش را دارد در راهی صرف می‌کند که او را به هدفی می‌رساند. آن هدف در طول مسیر، ایستگاه‌هایی دارد. کسی که به سوی حق تعالی روی آورده ماه برای او مسأله‌ی بزرگی است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama