🔺 سالک إلی الله 📖 درکتاب شریف مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی اعلی الله مقامه [المراقبات] می‌فرمایند: «الفصل التاسع فی منزل شعبان»؛ فصل نهم این کتاب مراقبات در ایستگاه و منزلی است به نام #شعبان. «و هذا المنزل من منازل العمر للسالک إلی الله تعالی» منزل شعبان، فرودگاه شعبان، ایستگاه شعبان، یکی از منازل زندگی سالکی است که به سوی خداوند دارد صعود می‌کند و عروج می‌کند. «له شأن عظیم و فضل کثیر» کلماتی که به کار گرفته شده، هرکدام یک وضعی را توضیح می‌دهد. #سالک الی الله کسی است که در بین موجودات این افتخار را پیدا کرده که قبله‌ی او در حرکت و زندگی خود، پروردگارش باشد. چون هر موجودی قبله‌ای دارد و به سوی او در حرکت است ولو ناخودآگاه. خود انسان هم غالباً اگر زیاد دقیق نباشد نمی‌داند که سالکِ کجایی‌ست و قبله‌اش چیست؟ و حرکتش به چه سویی است؟ اما در واقع همه از هم جدا هستند. #سالک یعنی کسی که در مقام حرکت است، از جای خودش رو به سویی در تلاش و تحرک است. این عمرش را دارد در راهی صرف می‌کند که او را به هدفی می‌رساند. آن هدف در طول مسیر، ایستگاه‌هایی دارد. کسی که به سوی حق تعالی روی آورده ماه #شعبان برای او مسأله‌ی بزرگی است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 علامت قبولی زیارات و اعمال 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای #ملکی_تبریزی فرمودند که ما یک سال از #تبریز عازم #عتبات بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود نه ماشینی بود و نه قطاری بود. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر #زیارت و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرَّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلا ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که #امام (علیه‌السلام) چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک مرتبه با این سوال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که نمی‌دانم، ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند!. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. #انقلاب درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی #اعمال این‌طوری است. اعمالی‌که انسان انجام می‌دهد و از آن #لذت ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام #حسین (علیه‌السلام) جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه. بر دانشش، بر #علمش، بر #فهم و شعورش، بر #محبت و اردتش نسبت به پروردگارش در #حج و نسبت به #ائمه معصومین و #رسول_الله علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵.۷.۱۱ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام (۱) 🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه‌شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. ✍ مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده‌ی خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود؟ که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. ۸۵.۹.۱۲ ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

📆 مطالبی در آستانه‌ی شب و روز بسیار مبارک #دحوالأرض (۲۵ #ذی_القعدة الحرام)، ارائه می‌گردد. (قسمت اول) 🔺 اهمیت متذکر بودن به نعم بی‌کران الهی 🔹«فإن العلم بالنعمة و مقدارها کماً و کیفاً أول مراتب شکرها»؛ [ #المراقبات ] ✍️ در این ماه #ذی_القعدة مهمترین مسأله، تلاش برای #علم به نعمات خداست زیرا علم به #نعمت و بزرگی و مقدار نعمت اول مراتب #شکر خداست، یعنی اول مراتب جدا شدن #انسان از #حیوانیت است. ما دیگر از این مهم‌تر مساله‌ای نداریم که انسان از حیوانیت وارد جهان انسانیت شود. #ویل_دورانت که نویسنده‌ی فلسفی #آمریکاست در #لذات_فلسفه می‌گوید: ما #دانشگاه‌هایمان انسان‌سازی ندارند، نیمه انسان می‌سازند. نیمه انسان یعنی حیوان؛ خب پس خودشان اقرار کرده‌اند. علامتش هم این است که هر کس در دانشگاه‌های آن‌ها علوم #اقتصاد را می‌خواند، #سیاست را می‌خواند و وارد مقامات #کشوری و #لشکری می‌شود آدم‌کش از کار در می‌آید! می‌گویی چرا حمله کردی به فلان مملکت؟ می‌گوید منافع کشور ماست! خب گرگ و پلنگ هم اگر زبان داشتند همین را می‌گفتند. چرا حمله کردی به گوسفندان؟ می‌گوید باید استفاده کنم! 🔸 پس ما با #فرهنگ و #تمدن امروز، یک متر هم از حیوانیت جدا نمی‌شویم، مگر این‌که این مسائل را یادداشت کنیم و در آن مثل ریاضیات #فکر کنیم. ایشان [ مرحوم #ملکی_تبریزی ] فکرش را کرده می‌فرماید: «فإن العلم بالنعمة و مقدارها»؛ اول انسان بداند نعمت را. یک وقت مثل حیوان اصلاً نعمت را نمی‌داند، حیوان از نعمت استفاده می‌کند ولی نمی‌داند نعمت یعنی چه. اول، علم به این‌که من در نعمت خدا شناورم. اگر یک کرمی را در شیشه‌ی آب بیندازند که کم‌کم رشد کند، من حتی از او هم کمترم. چون او کرم بوده، من کرم هم نیستم، از خودم #هیچ نیستم، از خودم هیچ ندارم، هرچه هست نعمت است. پس من شناور در نعمت هستم. به اضافه‌ی خودم، که خودم هم برای خودم نعمتم! این را می‌گویند #بندگی. وقتی #بنده شد، نعمت را فهمید، مقدارش را هم کع چقدر است، فهمید؛ اگر این موضوع را در این ماه پیروی کند چند قدم از حیوانیت دور شده و وارد انسانیت شده. ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama

📆 روز بسیار مبارک #دحوالأرض (۲۵ #ذی_القعدة الحرام) (قسمت دوم) 🔺 اهمیت متذکر بودن به نعم بی‌کران الهی 🔹 «و قَد وَرَدَ فی الاَخبارِالکَثیرَة اَنَّ فی الخامِسِ والعِشرین مِن ذی القعدة نُصِبَتِ الکَعبَة و دُحیَهِ الاَرض وهَبَتَ فیهِ آدَم و وُلِدَ فیهِ الخَلیل و عیسی علیهماالسلام و نُشِرَت فیه الرّحمة» [ #المراقبات ص ۱۹۱] این جهان برای ما فراهم شده. از روی حساب فراهم شده، نه اتفاقی و از باب این‌که یک شعله‌ی آتشی از خورشید پخش بشود! چنین چیزی اصلاً قابلیت تصور ندارد؛ ما یک نان سنگکی می‌بینیم روی تخته در همین زیر گذر. خب اگر ما هیچ‌وقت وارد دکان نشده باشیم، #فکر بکنیم این نان چگونه برای ما جور شده، گیر می‌کنیم، ولی از پشت شیشه که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که یک بنده‌ی خدایی مقداری خمیر برداشته، انداخته روی پارو و دارد با دست خودش این را پَهن می‌کند؛ چون اگر پَهنش نکند نان درست و حسابی در نمی‌آید. بعد می‌اندازدش روی ریگ داغ، از آن طرف هم آتش، این به صورت نان در می‌آید. خب حالا دست #خلقت چه‌جوری برای من و شما گندم فراهم کرده؟ جو فراهم کرده؟ ذرت فراهم کرده؟ همین‌طور یکی یکی اسم این #نعمت‌ها را ببر؛ میوه‌ها: انگور، انار، خربزه، هندوانه، موز، همین‌طور بگو، بشمار. ببین این‌ها چه‌جوری فراهم شده؟ ما از پشت شیشه باید نگاه کنیم، دست قدرت حق‌تعالی را ببینیم، بوسه بزنیم، بوسه همین #سجده است، این #نماز است، این #مسجد بوسه‌گاه تشکر آمیز من و شماست بر درِ خانه‌ی خدا. #انسانیت این است: تکان خوردن و بیدار شدن و دست لطف معطی و محسن این جهان را بوسیدن و از او تشکر کردن. آن‌وقت او این تشکر را به حساب می‌گذارد. برای او که سودی ندارد. حالا تمام این شش میلیارد جمعیت به سجده بیفتند یا به رقص بپردازند، مشروب بخورند. برای او چه فرقی می‌کند؟ ولی وقتی که این‌ها انسانیت نشان دادند، عطوفت، مرحومیت او، #لطف او، #عنایت او را نشان دادند، آن‌وقت قابلیت آن #رحمت دومی را پیدا می‌کنند. رحمت اولی که آن‌ها را ساخته بود باعث شد که قدر او را بدانند و قابلیت رحمت ثانوی پیدا کنند. و لذا این بزرگوار [مرحوم میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی ] می‌فرماید که: «عن امیرالمؤمنین علیه‌السلام: اوَّلُ رحمةٍ نَزَلَت مِنَ السَّماء الی الاَرض فی خَمسٍ و عِشرین مِن ذی القعدة»؛ اول رحمتی که از جانب #غیب این جهان -که اسمش سماء هست- به زمین رسید، در بیست و پنجم ماه ذی‌القعده بود. لذا برای دست‌بوسیِ منعم و محسن و بخشنده و ارحم‌الراحمینی که داریم، هر کسی روزه بگیرد در آن روز و در شبش #عبادت کند، آن بخشنده، این رحمت دومی را به او پاداش می‌دهد. آن‌ چه است؟؛ «فَلَهُ عِبادة مِئة سِنَة صام نهارَها و قامَ لَیلَها»؛ صد سال اگر زنده باشد، سالم باشد، هر روز روزه بگیرد و هر شب عبادت کند، در همین یک روز و یک شب جایش می‌گذارد. مثل این‌که شما یک ارمغانی پیش یک بزرگی می‌گذارید؛ یک سکه‌ای، چیزی می‌گذاری، آن هم دست در جیب می‌کند و یک مشت سکه می‌ریزد در دامن شما. این لطف الهی است. ۸۹.۹.۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 یادی از بزرگ‌مرد عرفان و معرفت مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رضوان الله تعالی علیه؛ (۱۱ #ذی_الحجة الحرام ۱۳۴۳ق؛ ۱۱ #تیر ۱۳۰۴ش) 🔹 درباره‌ی مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی علیه الرحمة و الرضوان خوانده‌ایم، گفته‌ایم، شنیده‌ایم که در یک روز #عید ، روز عید قربانی شاید مرسوم بود که آشنایان می‌آمدند منزل ایشان و ناهار را آن‌جا صرف می‌کردند. یک‌وقت ایشان در بین ملاقات و نشستن با دوستان و ناهار به گوشش ناله و صدا رسید. تشریف برد در اندرون؛ دید که زن‌ها خیلی دارند شیون می‌کنند، چون یک فرزندی در حوض یا حوض‌خانه افتاده و فوت کرده!. آن‌وقت فرمود ساکت باشید!. نمی‌دانم از راه #معنویت هم #تصرفی کرد یا نه؟ در هر صورت دیگر صدا بلند نشد. بازگشت پیش مهمان‌ها و نشست و مشغول صحبت شد، در حالی‌‌که بهتر از آن‌ وقتی بود که این خبر را نشنیده بود!، تا این‌که هیچ به گوش این‌ها چیزی نرسد که ناراحت شوند. ناهار را که صرف کردند، بلند شدند بروند، به بعضی از ایشان فرمود: باشید من یک کمکی لازم دارم برای تجهیز و برای دفن آن اولاد!. این را می‌گویند: «رضیً بقضائک» ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🏴 بیاناتی بسیار ارزشمند از علما پیرامون ضرورت اتصال روحی با ائمه علیهم‌السلام از راه توسل 🔺 #علما فرموده‌اند: علامت #توجه و #بیداری این است که #حال انسان مثل حال کسی باید باشد که گمشده‌ای دارد. چطور وقتی کسی در سفر مثلاً کیف پولش را گم می‌کند در همه‌ی احوال به #فکر گمشده‌اش است، حتی در حال غذا خوردن، خوابیدن و از خواب برخواستن. #طلبه و #انسان بیدار نیز باید یک چنین حالی داشته باشد. برای این مطلب بزرگان اهل #معرفت در بیان روحانیتِ #قرآن اشعاری آورده‌اند: هست قرآن حال‌های انبیاء ماهیانٍ بحر پاک کبریا ور بخوانی ور نه این قرآن پذیر انبیاء و اولیاء را دیده گیر¹ #انبیاء (علیهم‌السلام) کسانی هستند که از طرف خدا مأموریت دارند تا #جسم و #روح و #تمدن های بشری را #اصلاح کنند. این‌ها کسانی هستند که با دریای #لطف و #کرم و #عظمت خدا آشنا و در آن شناور هستند. با خدا هم‌نفس‌اند و با او هم‌سخن و هم‌مجلس‌اند که شرح حال آن‌ها در سوره‌های قرآن مثل #نوح، #انبیاء، #لقمان و… آمده است و راه آشنائی با روحیات انبیاء (علیهم‌السلام) خواندن و شنیدن قرآن مثل قاریان قرآن نیست بلکه راه آن: چون تو در قرآنِ حق بگریختی با روان انبیاء آمیختی این است که انسان از #زندگی خود فرار کند و به حالات انبیاء (علیهم‌السلام) متوجه بشود و بین خود و آن‌ها تناسب و آمادگی ایجاد کند. #زیارت_عاشورا برای همین است که انسان به وسیله‌ی #لعن و #سلام آن، از #اجتماع یزیدی و ابن زیادی و عمرسعدی و شمری (لعنهم‌الله) فرار کند و به روح ابوالفضلی (علیه‌السلام) پناه ببرد و این ممکن نیست مگر این‌که انسان طعم دوری از روحانیت را درک کرده باشد. در احوال شیخ #مرتضی_زاهد (علیه‌الرحمة) آمده است که در شبانه‌روز دو مرتبه زیارت عاشورا می‌خوانده است. ممکن است این سؤال پیش بیاید که طلبگی با این‌گونه عباداتِ وقت‌گیر خیلی سازش ندارد. در جواب باید گفت که طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی (علیه‌الرحمة) از شیخ #انصاری (رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر #درس و #مطالعه نمی‌توانم #نماز_شب بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که #مراقبه دارد، مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای انسان ضرر دارد جای‌گزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. مرحوم آمیرزا عبدالعلی آقا #طهرانی (رحمه‌الله) پدر بزرگوار حاج آقا #مجتبی_طهرانی (رحمه‌الله) به من سفارش می‌کردند که در روز یک زیارت #سیدالشهداء (علیه‌السلام) بخوان ولو نیم صفحه‌ای، یا یک صفحه‌ای؛ اما همان آمیخته با روح انبیاء و اولیاء (علیهم‌السلام) باشد. اصل این است، کمیت مهم نیست. باید این #زیارت برای انسان دل‌سوختگی بیاورد و خود را با اولیاء هم‌درد ببیند. طلبه‌ای که هم‌درد حضرت #علی_اکبر (علیه‌السلام) شد خوشا به حالش، هر #مسجد و #مدرسه ای برود، در هر گوشه‌ی #کشور باشد، #مردم را بیدار و هوشیار می‌کند. ای خنک، آن مُرده کز خود رسته شد در وجود زنده‌ای پیوسته شد یعنی تا یک موجود زنده‌ای پیدا نشود و انسان با وجود او رابطه پیدا نکند، #حیات او در وجود انسان دمیده نمی‌شود. و حالا که ما دسترسی به این #علمای_ربانی نداریم راهش همین #توسلات به #معصومین (علیهم‌السلام) می‌باشد ولو نیم ساعت در شب یا #بین‌الطلوعین. حتی در قدم زدن بعد از #نماز صبح می‌شود انسان در تماس با ارواح انبیاء(علیهم‌‌‌السلام) قدم بزند. ۸۸٫۷٫۱۹ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی _______ ۱) [ #مثنوی] @seyedololama

🔺 علامت قبولی زیارت 🔹 مرحوم میرزا جواد آقای #ملکی_تبریزی فرمودند که ما یک سال از #تبریز عازم #عتبات بودیم، آن سال‌ها نه موتوری بود، نه ماشینی بود و نه قطاری بود. مشکلاتی داشت سفر از تبریز تا عتبات شاید یک ماه، ۲۵ روز، اقلّاً ۲۰ روز باید در راه‌ها زحماتی را تحمل می‌کردند. این بود که ما هر چند ساعت که راه می‌رفتیم و خسته می‌شدیم، می‌نشستیم و چادر می‌زدیم. مسئول اداره مالیات تبریز هم آن‌جا بود و می‌آمد دیدن ما، می‌نشست و با ما صحبت می‌کرد. تا رسیدیم عتبات عالیات و زیاراتی کردیم و برگشتیم تا در یک منزل، باز همان فرد آمد به چادر ما و این‌جا گِله کرد و گفت: آقا! من در سفر #زیارت و در آن‌جا چند مرتبه به خدمت شما و مجلس شما مشرّف شدم و به زیارت شما آمدم و شما یک مرتبه پاسخی ندادید و بازدیدی از ما نکردید!. ایشان می‌فرمایند که خب، بفرمایید ببینیم، آن‌جا که بودیم چند مرتبه شما مشرف شدید به زیارت؟ عرض می‌کند مثلاً ۲۰ مرتبه. می‌فرمایند که: #امام چند مرتبه از شما بازدید کرد؟!. این یک‌مرتبه با این سؤال حساب نشده روبرو می‌شود که چه بگویم. عرض می‌کند: نمی‌دانم. می‌فرماید که: نمی‌دانم ندارد!، هیچ فردی نیست که امام از او بازدید کند و او بی‌خبر بماند. بازدید امام خبر آور است. خبردار کننده است. تغییر دهنده است. #انقلاب درونی آورنده است. سازنده است. شما ببین وقتی می‌آمدی چه حالی داشتی و حالا که بر می‌گردی چه حالی داری. روشن است نزد خودت که آیا امام پاسخ #سلام شما را داده یا نداده. همه‌ی #اعمال این‌طوری است. اعمالی‌که #انسان انجام می‌دهد و از آن #لذت ظاهری می‌برد. اما آیا این علامت این است که این زیارت را هم امام #حسین جواب داده یا نه. علامت آن چیست؟ این‌که آیا در درونش نسخه‌ای اضافه کرده یا نه؛ بر دانش‌اش، بر #علم‌اش، بر #فهم و #شعورش، بر #محبت و اردتش نسبت به پروردگارش در #حج و نسبت به #ائمه معصومین و #رسول_الله علیهم‌السلام در زیارت‌شان. این علامت قبولی است. ۸۵/۷/۱۱ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🌹 گرامی باد میلاد سراسر نور حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ #ربیع_الثانی ۲۳۲ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن #عسکری علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما #امانت داد، #وصیت من به شما این است که به او #خیانت نکنید، خواه شخصی #مؤمن باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با #تقوای الهی و جدّ و #اجتهاد داشتن و طول #سجود؛ آن ساعتی که مثلاً #انسان به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا #ملکی_تبریزی بود -البته #بازاری بود- مقابل منزل‌شان، #مسجد محله بود. همیشه قبل از #اذان مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و #نماز صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با #مردم این‌طور باشید که در #تشییع جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، #مریض‌هایشان را #عیادت کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، #راستگو باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این #شیعه است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما #دوستان درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام #طهارت خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید #دروغ می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید #یاد خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در #دنیا و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ #مرگ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ _______ * [ #ائمتنا سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

📆 سال‌روز درگذشت مرحوم شیخ مرتضی انصاری؛ (۱۸ #جمادی_الثانی ۱۲۸۱ق) 🔹 #طلبگی مانند غذائی است که نمک ندارد و این زیارات نمک آن محسوب می‌شوند. مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی (علیه‌الرحمة) از شیخ #انصاری(رحمه‌الله) نقل می‌کند که طلبه‌ای به ایشان عرض کرد که من به خاطر #درس و مطالعه‌ام نمی‌توانم #نماز_شب بخوانم. ایشان فرمودند: تو قلیان می‌کشی؟ گفت: بله. ایشان فرمودند: نماز شبت را جایگزینِ وقت قلیان کشیدنت کن. ایشان به این مطلب اشاره دارد که انسانی که #مراقبه دارد، #مطالعه را با نماز شب معاوضه نمی‌‌کند، بلکه با کارهائی که برای #انسان ضرر دارد جایگزین می‌کند، نه با کارهائی که نباید آن‌ها را حذف کرد. ۸۸/۷/۱۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 بیان حدیث ملک داعی و خواننده به سوی خدای متعال در ماه شریف #رجب و #مناجات صاحب #المراقبات مرحوم عارف #ملکی_تبریزی با ملک داعی ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 ماه #رجب ماه #مراقبه است. شروع به این مسائل است تا انسان را وارد ماه #رمضان بکند. و لذا این بزرگوار [میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی ] می‌فرماید که: #رحیمیت #حق تعالی در این ماه #ظهور کرده. این «بسم الله الرحمن الرحیم» نام اولش که #رحمان است، #صفت اولش که رحمان است، تمام موجودات را جان داده، برپا کرده، قائم کرده، راه انداخته، کاروان بشریت و حیات را زندگی داده. تا می‌رسد به ماه رجب. در ماه رجب #بعثت شروع می‌شود، خدا پیامبری خلق می‌کند و به جهان اهدا می‌کند که نمایش رحیمیت‌اش است. پس تمام جهان و #خلقت مال «الرحمن» است، تمام #هدایت و توفیق و عنایت و بیداری و هوشیاری و خوبی و خوبی‌ها و #اخلاق و رفتار انسانی و این‌ها، از ماه #رجب شروع می‌شود که بعثت در آن آمده. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 سالک إلی الله 🔹 مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی اعلی الله مقامه در کتاب شریف #المراقبات می‌فرمایند: «الفصل التاسع فی منزل شعبان»؛ فصل نهم این کتاب مراقبات در ایستگاه و منزلی است به نام #شعبان. «و هذا المنزل من منازل العمر للسالک إلی الله تعالی» منزل شعبان، فرودگاه شعبان، ایستگاه شعبان، یکی از منازل #زندگی سالکی است که به سوی خداوند دارد صعود و عروج می‌کند. «له شأن عظیم و فضل کثیر» کلماتی که به کار گرفته شده، هر کدام یک وضعی را توضیح می‌دهد. #سالک_الی_الله کسی است که در بین موجودات این افتخار را پیدا کرده که #قبله او در حرکت و زندگی خود، پروردگارش باشد. چون هر موجودی قبله‌ای دارد و به سوی او در حرکت است ولو ناخودآگاه. خود #انسان هم غالباً اگر زیاد دقیق نباشد نمی‌داند که سالکِ کجایی‌ست و قبله‌اش چیست؟ و حرکتش به چه سویی است؟ اما در واقع همه از هم جدا هستند. #سالک یعنی کسی که در مقام #حرکت است، از جای خودش رو به سویی در تلاش و تحرک است. این #عمر را دارد در راهی صرف می‌کند که او را به هدفی می‌رساند. آن #هدف در طول مسیر، ایستگاه‌هایی دارد. کسی‌که به سوی حق‌تعالی روی آورده ماه #شعبان برای او مسأله‌ی بزرگی است. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 یادی از بزرگ‌مرد معرفت و اخلاق مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه؛ (۱۱ #ذی_الحجة الحرام ۱۳۴۳ق؛ ۱۱ #تیر ۱۳۰۴ش) 🔹 درباره‌ی مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی (علیةالرحمة والرضوان) خوانده‌ایم، گفته‌ایم، شنیده‌ایم که در یک روز #عید، روز عید قربانی شاید مرسوم بود که آشنایان می‌آمدند منزل ایشان و ناهار را آن‌جا صرف می‌کردند. یک‌وقت ایشان در بین ملاقات و نشستن با دوستان و ناهار به گوشش ناله و صدا رسید. تشریف برد در اندرون؛ دید که زن‌ها خیلی دارند شیون می‌کنند، چون یک فرزندی در حوض یا حوض‌خانه افتاده و فوت کرده!. آن‌وقت فرمود: ساکت باشید!. نمی‌دانم از راه #معنویت هم #تصرف کرد یا نه؟ در هر صورت دیگر صدا بلند نشد. بازگشت پیش مهمان‌ها و نشست و مشغول صحبت شد، در حالی‌‌که بهتر از آن‌ وقتی بود که این خبر را نشنیده بود!، تا این‌که هیچ به گوش این‌ها چیزی نرسد که ناراحت شوند. ناهار را که صرف کردند، بلند شدند بروند، به بعضی از ایشان فرمود: باشید من یک کمکی لازم دارم برای تجهیز و برای دفن آن اولاد!. این را می‌گویند: «رضیً بقضائک» ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام 🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی‌القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه‌ی #جنگ با کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلب تو با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدن خودت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه‌وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. می‌فرماید: اگر کسی یک‌چنین حالی داشت با خدای خودش، خداوند ربّ شکوری است و پاسخی بهتر می‌دهد. و اگر کسی بداند که رضایت خدا که به خاطر این‌جور عمل متوجه او خواهد شد چه مقامی است، (یعنی خداوند از یک بنده راضی باشد!) چون ببیند که هر پیش‌آمدی که می‌کند فغان و فریاد و ناراحتی ندارد، ممکن هم هست اشک بریزد، ممکن هم هست مصیبتی به او سخت باشد، اما نه این‌که خلاف #رضای خدا، چیزی در دل او خطور بکند. می‌فرماید: اگر کسی چنین حالی خدا به او داد و مورد رضایت خداوند قرار گرفت، اگر بداند که این چه مقامی است که خدا به او داده، راضی است که او را مثل گوسفندی که بدنش را قصاب پاره پاره می‌کند، همان #بلا به سرش بیاید که آن رضای خدا به او برسد!. این‌قدر مهم است!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ۸۵٫۹٫۱۲ @seyedololama