🗓 سال‌روز مرگ عایشه؛ (۱۷ #رمضان ۵۸ ه‌ق) 🔹هرگاه توصیه‌ی یکی از بزرگان نقل می‌شود، یا به صورت یک دستور و یا یک خواهش است که باید آقایان این را بنویسند و مقابل چشم‌شان قرار بدهند، تا هر روز به آن #عمل کنند. ⏪ مرحوم شعرانی در مورد شبهه‌هایی که در #دین حاصل می‌شود، توصیه می‌فرماید که #انسان می‌تواند به تعبیر بنده واکسنش را بزند و از جهت شبهه‌ها، خودش را در سنگر قرار بدهد. می‌فرماید که، به‌وسیله‌ی این‌که چند #دلیل محکم #ولایت و #نبوت را برای خودش تهیه کند و همیشه در خاطر داشته باشد. در خاطر داشتن یعنی هر روز #صبح وقتی‌که می‌خواهد بلند شود و به #درس برود، آن‌را #مطالعه کند وإلّا یادش می‌رود، اگر این کار را بکند، مثل این‌است‌که متخصصین به او آمپول زده‌اند. این عمل چنین خاصیتی دارد. چند دلیل قانع کننده‌ای که خودش در نفسش به او قانع می‌شود از نبوت و ولایت، این‌ها را تهیه کند و همیشه همراهش یا در خاطرش یا در کیفش باشد. چون وقتی #انسان مجهز شد به #دشمن شبهه، #شبهه دفع می‌شود و همانند یک آدم مسلح می‌شود. مثل این آقایان پاسداری که محافظ هستند و هیچ‌وقت بی‌اسلحه نیستند. خود مرحوم #شعرانی یک کتابی در رد شبهات نبوت به نام #راه_سعادت نوشته است. چند تا از ادله‌اش چه ما درس خوانده باشیم، چه نخوانده باشیم برای انسان کافی است که هم ولایت را در #دل نگه دارد و تزلزل را ببرد و هم نبوت را. دشمنان #شیعه، همان‌هایی که نه #نماز، نه #حج و نه #عقاید آن‌ها مثل ماست، احادیثی نقل کرده‌اند که خداوند به واسطه‌ی این‌که می‌خواسته ما #سند داشته باشیم، این‌ها را کور و کر کرده تا این #احادیث را نقل کنند و ما دیگر شبهه‌ای در روایت نداشته باشیم. یکی از ادله‌ای که ایشان نقل فرموده این است که: حضرت #رسول صلی الله علیه وآله خطاب به زن‌هایش فرمود: «أیتکن صاحبة الجمل الأدبب الأحمر» کدام‌یک از شما سوار بر چنین شتری، بر #امام وقت‌تان طغیان می‌کنید؟! #عایشه خنده‌اش گرفت که چطور می‌شود که ما #زنان سوار شتر بشویم و… حضرت فرمود: نکند تو خودت باشی! حضرت در ادامه می‌فرماید سگ‌های حُوأَب -که نام یکی از منازل بین راه #حجاز و #بصره است- به آن شتر حمله‌ور می‌شوند!. زمانی‌که این جریان پیش آمد، عایشه گفت: این‌جا کجاست؟ تا اسم #حوأب را شنید، گفت: مرا برگردانید. اما #زبیر و #طلحه با مقداری پول، ساکنان آن‌جا را خریدند و به نزد عایشه آوردند تا #قسم بخورند که این‌جا حوأب نیست!. همان‌گونه که #بدن انسان با برخی چیزها #نجس می‌شود، #ذهن انسان نیز با شبهه نجس می‌شود. پس باید لباسی به آن پوشاند که آب به آن فرو نرود. مثل غواص‌ها و آن لباس، این ادله است که #تقوای_اعتقادی برای انسان ایجاد می‌کند. ۸۹٫۳٫۴ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 وداع از ماه مبارک رمضان با سلامت روحی 🔹 حضرت #سجاد علیه‌السلام در #صحیفه_سجادیه برای ورود به ماه #رمضان دعا دارد، برای خروج ماه رمضان و #وداع با این ماه هم دعای خاصی دارد که با این شهر شریف و ماه بزرگ وداع می‌کند. در دعای ۴۵ صحیفه سجادیه، عرض می‌کند: "السلام علیک مِن شهرٍ هو مِن کُلِّ اَمرٍ سلامٌ" این هم جمله‌ی عجیبی است؛ ای ماه رمضان بر تو سلام ما باد که تو از هر بدی و از هر رنجی و از هر مشکلی در سلامتی بودی و سلامتی داشتی. این ماه دارد تمام می‌شود و وداع می‌خواهد. بنابراین #سلامتی فقط سلامتی جسم حیوانی نیست بلکه باید به فکر خودمان باشیم. #بدن ما تمام وجود ما نیست. تناسب اندام خوب است و #نعمت است، ولی از ما نیست. یک تب در یک هفته همه را از بین می‌برد. آیا یک تب ما را از بین می‌برد؟ نه. ما سر جای خودمان هستیم؛ پس ما غیر از بدنیم. این مربی‌های #ورزشی که ما داریم و مسلمانند - تا چه برسد به مربیانی که از خارج می آوریم-، آیا این مطلب را می‌دانند که ما اصلاً بدن نیستیم؟!. بدن کجا و ما کجا؟ ما موجودی هستیم که وقتی شب می‌خوابیم گاهی بر می‌گردیم به قبل از #خلقت این زمین و آسمان و گاهی هم از آتیه مطلب می‌بینیم و می‌یابیم و می‌فهمیم!. بنابراین #روح ما غیر از بدن است و #مرگ برای ما #آزادی از گرفتاری بدن است. این‌که این قدر #جوانان ما برای پیش‌برد در #والیبال و #کشتی و #وزنه_برداری، شادی می‌کنند از این است که ما #سلامت_دین و #عقل و #انسانیت نداریم!. حیف است که کسی #انسان باشد، آن‌وقت این‌طور خوشحالی کند، برای چه؟ هیچی. برای بازیگری. این خوشحالی باید به صورت خوبی مصرف شود. از #امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) یاد بگیریم بعد از این‌که خبر ضربت خوردنش را از #پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌شنود، عرض می‌کند: "فی سلامةٍ مِن دینی"؟! شما به من اطمینان می‌دهید که من با سلامت از #دنیا می‌روم؟ می‌فرماید: "بِسلامةٍ مِن دینِک". بله با سلامت از دنیا می‌روی. این #شادی دارد. انسان با #ایمان، با این شاد می‌شود. ما که نمی‌توانیم به آن مقام چشم انتظاری داشته باشیم ولی مقام #بندگی و شاگردی مکتب #علی علیه‌السلام به‌حمدالله با زحمات #علما و بزرگان و امثال #مرحوم_امام و مرحوم #علامه_طباطبایی (رحمهم الله) که این‌ها شارحین دعای شریف وداع ماه رمضان هستند، این‌ها همه فراهم است. باید به #فکر این سلامتی‌های غیربدنی بود. ۹۳٫۵٫۲ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 شرح حدیث: قسمت اول 🔹 سأله بعض اصحابه از این عبارت معلوم می‌شود که حضرت امام #صادق (علیه‌السلام)، «اصحابه» یعنی شاگردانی داشتند که با آن‌ها بحث و گفتگو می‌کردند و حضرت به آن‌ها درس می‌دادند. درسش چه بوده؟ حضرت فرموده بودند که شما #انسان هستید، عالَم برای انسان خلق شده. #قرآن می‌فرماید: «الله الذی خلق سبع سماوات و من الارض مثلهن یتنزل الأمر بینهن لتعلموا أن الله علی کل شئ قدیر و أن الله قد احاط بکل شئ علما»؛ ( #طلاق :۱۲)؛ یعنی عالم خلق شده تا انسان در این نمایش‌گاه، #قدرت و #علم خدا را ببیند که خدا بر همه‌چیز قادر است. و به همه‌چیز احاطه‌ی علمی دارد. از این آیه و بیشتر آیات قرآن، روش ترقی انسان مشخص می‌شود. حضرت می‌فرماید: من که بخشی از قرآن و #عترت هستم از طرف #پیامبر که جدّم باشد، آمده‌ام تا شما را به #سعادت برسانم. از زمانی‌که #عاقل شدید و #عقل‌تان تکان خورد و از #کودکی و #حیوانیت درآمدید، در #فکر باشید و بی‌برنامه نباشید‌. 📄 هیچ روز و هیچ شبی نباشد که یک #برنامه و نوشته‌ای جلوی‌تان نباشد که امشب کار من این است، و فردا کار من این است. مرتب بر یک اساسی #زندگی خودتان را قرار دهید، مثل یک درخت که ریشه و ساقه و شاخه و برگ و میوه دارد. همیشه در این فکر باشید. ولذا ما #محصلین علوم صادقی علیه‌السلام نیز باید این‌گونه باشیم. اصلاً باید از شهر و دیار و خانواده و این‌ها با این مسائل منقلب شویم. #حوزه علمیه‌ی امام صادق، #انقلاب می‌آورد، انقلاب انسانی می‌آورد. انقلاب در برابر ستم‌گران تمام شد؛ اما انقلاب اصلی که در برابر #ستم از #بدن و #روح و #شیطان است، باقی مانده و این به دست امام صادق (علیه‌السلام) است. خب حضرت می‌فرماید: باید زندگی‌تان را بر اساس یک ریشه‌ای ترسیم کنید که این ریشه آب بدهد به ساقه، ساقه هم به شاخه، شاخه هم به برگ. حال این شاگردان سؤال می‌کنند که بفرمایید ببینیم خود شما بر چه اساس و ریشه‌ای زندگی‌تان را بنا گذاشته‌اید؟ سؤال این است: «یابن رسول الله علی ماذا بنیت أمرک»؛ خود شما بفرمایید که ریشه‌ی کارت چگونه است؟ این است #استاد و #شاگردی ها! باید این‌جور شما با اساتیدتان، به #دانش آن‌ها رخنه کنید. از آن‌ها بمکید دانش آن‌ها را. طفل باید مکنده‌ی مواد لازم از سینه‌ی مادر باشد، #طلبه هم باید مکنده‌ی مطالب لازم انسانی خودش از #کتاب و #سنت به وسیله‌ی اساتیدش باشد. «فقال علیه‌السلام» حضرت هم نفرمودند فضولی نکن، من امام هستم و تو بچه‌ای و...، بلکه جواب دادند: «علی اربعة اشیاء»؛ من زندگی‌ام چهار پایه و ستون دارد. @seyedololama ص۱ ⬇️

🔺 مراقبه در ماه‌های حرام 🔹 وقتی افرادی به نام #عارفان راستین در بین ما پیدا می‌شوند -و آن‌ها #توجه شان به #درون بیش از #برون است- می‌گویند: ای برادران! ای نسل #جوان! ای انسان‌های #مسلمان! بیایید #مراقبه داشته باشید. شش‌دانگ حواس و خاطرتان را تنها متوجه ظاهرها نکنید. بواطن مهم هستند، أهمّ هستند، حاکم هستند. مرحوم عارف بسیار دل‌سوز بشر، مرحوم حاج میرزا جواد آقا #ملکی_تبریزی در مراقبات ماه #ذی_القعدة الحرام می‌فرماید: «فاجتهدی یا نفس!»؛ به خودش خطاب می‌کند. یعنی تمام #جدیّت خودت را به کار بگیر؛ «فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ درونت و برونت برای نیرویی که حاکم بر جهان است فرقی نمی‌کند. همه‌اش بیرون است برای او. درون ندارد. او مسلَّط است. بنابراین محافظت خودت را بکن. «زیادة علی ما یجب فی سائر الشهور من مخالفة الله جلّ جلاله»؛ چون ماه ذی‌القعده اول ماه‌های حرام است، احترام این ماه‌ها زیاد است به طوری‌که حتی با #کفار هم اجازه‌ی رزم و #جنگ نداده‌اند. بنابراین چطور می‌شود که #بنده خدا در این ماه‌ها مواظبتش بیشتر نشود که نکند خلاف #رضای خدا در این ماه‌ها رفتار بکند!. خب در چی مراعات کند؟ مخالفت خدا، حتی در یکی از احکامش. حتی یکی از #احکام که مخالفت بشود، در این ماه‌های شریف قبحش و زشتی‌اش بیشتر از وقت‌های دیگر است. «فاجتهدی یا نفس فی حفظ قلبک و بدنک فی هذه الأشهر»؛ در ماه‌هایی که خداوند اجازه‌ی #جنگ با کفار هم نداده، بنابراین ملتفت باش، محافظت کن که #قلب تو با خدا رفتار ناجور و ناشایستی نداشته باشد. با #بدن خودت با خداوند مخالفت نکنی. بلکه در #قضا_و_قدر الاهی هم در خاطرت نارضایتی وارد نشود. یکی از راه‌های مخالفت با پروردگار همین ناراحت بودن در #دل است ولو در #زبان سخنی نگویی!. چه‌وقت در دل مخالفت می‌کند؟ وقتی‌که یک ناروایی در بدنش، در مالش، در مسائل مربوط به او پیدا می‌شود، که اسمش را می‌گذاریم بی‌صبری، بی‌رضایتی در پیش‌آمدها. زبانت هم بر فرض چیزی نگوید، دلت حرف می‌زند. نارضایتی احساس می‌کند. در دلت، پیش خودت هم نارضایتی نباشد. اگر انسانی موفق شد به چنین مواظبت و #مراقبت و خودداری از دل، خداوند هم ربّ شکوری است. پاسخ بسیار بهتری می‌دهد به #انسان. برای این رضایت‌ها، رضایت می‌دهد از انسان. مثلاً درباره‌ی حضرت #صادق علیه‌السلام نوشته‌اند که فرزند عزیز و بزرگواری داشت به نام #اسماعیل که مردم #فکر می‌کردند او بعد از حضرت، #امام خواهد بود. جناب اسماعیل #مریض شد؛ حضرت در مرض او گرفته و ناراحت بود. به‌طوری‌که مردم فکر می‌کردند اگر چیزی بشود، نکند که بر مزاج شریف حضرت و بر حالات روانی‌اش تأثیر بگذارد. اتفاقاً از دنیا رحلت کرد. همان‌روز فرمود سفره‌ای بسیار پر #نعمت، طعام‌های گوناگون فراهم کردند و مثل وقتی‌که جشن و مهمانی هست؛ فرمودند: از حاضران پذیرایی کنید!. این‌ها خیلی تعجب کردند. عرض کردند که ما فکر نمی‌کردیم شما در این #مصیبت ناراحتی پیدا نکنید. فرمودند: وقتی جدّ من که أصدق الصادقین است، گفته که من می‌میرم و شما هم می‌میرید، پس این #مرگ یک چیزی است که حتمی است و خدا خواسته، وقتی آمد، ما چرا باید در برابرش چهره بگیریم، رو ترش کنیم، ناراحتی ابراز کنیم؟! این است رضایت به قضای الاهی. می‌فرماید: اگر کسی یک‌چنین حالی داشت با خدای خودش، خداوند ربّ شکوری است و پاسخی بهتر می‌دهد. و اگر کسی بداند که رضایت خدا که به خاطر این‌جور عمل متوجه او خواهد شد چه مقامی است، (یعنی خداوند از یک بنده راضی باشد!) چون ببیند که هر پیش‌آمدی که می‌کند فغان و فریاد و ناراحتی ندارد، ممکن هم هست اشک بریزد، ممکن هم هست مصیبتی به او سخت باشد، اما نه این‌که خلاف #رضای خدا، چیزی در دل او خطور بکند. می‌فرماید: اگر کسی چنین حالی خدا به او داد و مورد رضایت خداوند قرار گرفت، اگر بداند که این چه مقامی است که خدا به او داده، راضی است که او را مثل گوسفندی که بدنش را قصاب پاره پاره می‌کند، همان #بلا به سرش بیاید که آن رضای خدا به او برسد!. این‌قدر مهم است!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ۸۵٫۹٫۱۲ @seyedololama

🔺 آرزوی شهادت 🔹 یک وقتی، یک #جوان، مورد لحاظ حضرت #رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قرار گرفت. این جوان خیلی زرد و نحیف و لاغر شده بود به‌طوری‌که هر کسی او را می‌دید، می‌گفت: مریض است. حضرت از او احوال‌پرسی کرد. عرض کرد که: حالت #اطمینان و #یقین قلبی من به خدا و #قیامت، مرا این‌طور کرده که شب خوابم نمی‌برد. از بی‌خوابی، از این‌که نمی‌توانم بخوابم و حالت خواب به من دست نمی‌دهد، این وضعیت را دارم. وقتی بخواهم بخوابم، مثل این‌که صدای ناله‌ی اهل #عذاب به گوشم می‌رسد، از #باطن خودم، نه از ظاهر؛ چون اگر از #ظاهر باشد همه می‌شنوند. ولی از #اتصال_روحی انسان به عالم #ملکوت و #برزخ صدای ناله‌های اهل شکنجه و عذاب اجازه نمی‌دهد به من که بخوابم. از این وضع خودش برای حضرت بیان کرد. حضرت هم برای امثال او و جوان‌ها و حاضران سفارش کردند و فرمودند: آدم باید این‌طور رفتار کند و این‌طور شود؛ این‌طور افراد را نگاه کنید و آدم باید این‌طور رفتار بکند. یعنی تابع #هوای_نفس نباشید. خب حالا این شخص از حضرت چه خواست؟ به حضرت عرض کرد: دعا کنید که من به #شهادت برسم. زودتر از این #بدن و از این #خوراک و #خواب و از این احتیاج به دست‌شویی و این‌ها #نجات پیدا کنم؛ آن‌جا خیلی #مهمان‌خانه خوبی است. اگر ما قدری تأمل کنیم، از خدا پرواز می‌خواهیم که به آن‌جا برسیم. و راهش هم همین فهم #حلال و #حرام است. به دست آوردن حلال و حرام که این‌ها چه هستند و خدا ما را از چه چیزی در این #دنیا منع کرده و به چه دستور داده؟ این دو کلمه را اگر ما بتوانیم در #زندگی بفهمیم و #عمل کنیم مثل آن جوان، آرزوی شهادت می‌کنیم که به‌زودی به آن‌جا پرواز کنیم و برسیم و این تنفس در این دنیا، برای #انسان شکنجه و ناراحتی می‌شود. پس بنابراین #مرگ از بهترین #نعمت های خداست. منتهی باید #دعا کرد مرگ ما را همراه با آمرزش خودت قرار بده. ۹۴٫۵٫۲۲=۲۷ #شوال ۱۴۳۶ ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

⬇️ ص۳ 🔺 اهمیت صبر و پایداری 🔹«فقال علیه‌السلام: تَوَسَّدِ الصَّبرَ»؛ فرمودند که استراحت‌گاه خودت، تکیه‌گاه خودت، آرامش جان و دل خودت را در صبرت قرار بده. ببینید ما همان‌طوری‌که یک حواسی داریم خدایی نخواسته اگر مادرزادی یکی از آن‌ها کمبود داشت چه وضعی داشتیم؟ بینایی نبود، شنوایی نبود، شامه نبود، ذائقه نبود، این‌ها نبود، چه وضعی در #زندگی برای ما بود؟ همین‌طور درباره‌ی زندگی #بشریت ما، #تمدن ما، #اجتماع ما - از #خانواده بگیر تا خانواده‌های بزرگ #ملتی و #حکومتی و #دولتی- این‌ها باید یک منابعی در اختیارشان باشد که به آن منابع تکیه کنند. منبعی که می‌شود یک انسان در زندگی #فردی و #اجتماعی به آن تکیه کند، نیروی #پایداری و #صبر است. این خیلی حرف است. چه برای #دانشجو، چه برای طلبه‌ی محترم، چه برای سایر افرادی که در اجتماع زندگی می‌کنند. هر کسی در آن قسمتی که هست یک پناه‌گاهی باید از صبر و بردباری برای خودش تهیه کند؛ تَوَسُد کند و وِساده و بالش و مُخَده‌اش را این فضیلتِ صبر و بردباری قرار بدهد. انسان وقتی می‌آید با یک مقدار شوق و ذوقی که در این لباس هست برای بعضی‌ها، #طلبه می‌شود و لباس طلبگی می‌پوشد، وارد #مدرسه می‌شود، پذیرش می‌شود و در همه‌ی این‌ها قبول می‌شود تا این‌که انسان در #روحانیت به یک مرحله‌ای می‌رسد که به نظرش می‌رسد که آثار خوبی دارد مثلاً، ولی وقتی می‌بیند آن آثار مورد نظرش نیست؛ سال اول نیست، سال دوم نیست، سال سوم نیست؛ می‌گوید: هان! معلوم می‌شود در مدرسه هم چیزی پیدا نمی‌شود!. می‌رود از این و از آن می‌پرسد، می‌گویند بله فلان مرکز، فلان #شیخ، فلان #مرشد که به یک کسی #دستور داد، همان شب #خواب دید و به #نتیجه رسید و حاجتش برآورده شد. می‌گوید: هان! حیف از این سه سالی‌که ما صرف این رشته کردیم، همه‌اش ضَرَبَ یَضْرِبُ و این چیزها خواندیم فلذا این #منحرف می‌شود. چرا؟ برای این‌که #پناه‌گاه خودش را صبر قرار نداده بود که اگر این‌جا سه سال و چهار سال و پنج سال انسان اثری پیدا نمی‌کند، شاید برای این باشد که این کاوش‌ها باید به نتیجه برسد، #تحقیقات باید برای او اثر پیدا بکند، نه شنیدنی‌ها و گفتنی‌ها و #اوراد و #اذکارِ بدون #علم و بدون #عمل و این‌طور چیزها؛ فلذا صبر را از دست می‌دهد. پس یکی از پشتیبانان محکم طلبه، طبق #آیات و #روایات محکم ما، پایداری است. یا اول انسان تشخیص نداده وارد شده، اشتباه کرده. تشخیص داد که ما در #جامعه_اسلامی، در #تشیع خودمان، یک رشته‌ی خاصی به نام روحانیت، طلبگی، درس و تدریس داریم و آن نتایجی دارد. آن نتایج را بررسی کرد و فهمید که چگونه به آن رسیده‌اند، با چه زحماتی رسیده‌اند، خب باید دنبالش را بگیرد. ولی اگر #فکر کرد که حالا من دو سال که در مدرسه یا در فلان درس‌ها و بحث‌ها شرکت کردم، حتماً برای من مشکلاتی از زندگی، مشکلاتی از امور روحانی، از این‌ها برطرف می‌شود و نشد، خب این می‌لغزد دیگر، چنان می‌لغزد که پشت می‌کند به این حرف‌ها. می‌گوید اصلاً نه در #مدرسه چیزی هست، نه در #مسجد چیزی هست، هر چه هست در پیش فلان مرشد، فلان دستورات و فلان چله‌نشینی‌ها هست، می‌غلتد به آن سو. در حالی‌که این آمادگی خودش را از جهت پناه‌گاه صبر و بردباری تهیه نکرده بود. و صبر و بردباری در اثر این می‌شود که انسان، راه را راهِ طولانی بفهمد و بشناسد، پرمشقت بشناسد. ساخته شدن یک انسان مشکل‌ترین کارهایی است که در دوره‌ی #عمر بشر برای بشر پیش می‌آید. چرا؟ برای خاطر این‌که هر کدورتی، هر پلیدی‌ای که عارض #بدن و لباس و فرش و زندگی می‌شود، این‌ها به آسانی با یک وسایلی رفع می‌شود؛ اما انسانی که از وقتی یاد دارد در قنداق بوده، زورگویی در او حکومت داشته؛ خب یک بچه قنداقی را نگاه کنید، چگونه پستانک را از دست مثلاً همتای خودش می‌گیرد و اگر به او ندهند #گریه می‌کند. با زور شده، با هر چه شده، #پدر و #مادر را وادار می‌کند که غذایی که برایش بد است را به او بدهند، آب برای او بد است به او بدهند، خوابیدن را که برای او خوب است، نمی‌خواهد قبول کند، همین‌طور از #کودکی در یک مرحله‌ی ضعیفی انسان به #دیکتاتوری، به #طاغوتی گرایی مشغول بوده تا شده پانزده سال، شانزده سال، بیست سال، و این مسائل حیوانی در #روح و #جسم انسان تراکم یافته، یک #حیوان بار آمده. حالا این می‌خواهد در عرض یک سال درست شود؛ در عرض دو سال درست شود؛ نمی‌شود. این است که باید حتماً چه در #اصلاح فردی، چه در اصلاح اجتماعی، پناه به صبر برد. @seyedololama ص۳ ⬇️

🔺 آرزوی شهادت 🔹 یک وقتی، یک #جوان، مورد لحاظ حضرت #رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قرار گرفت. این جوان خیلی زرد و نحیف و لاغر شده بود به‌طوری‌که هر کسی او را می‌دید، می‌گفت: مریض است. حضرت از او احوال‌پرسی کرد. عرض کرد که: حالت #اطمینان و #یقین قلبی من به خدا و #قیامت، مرا این‌طور کرده که شب خوابم نمی‌برد. از بی‌خوابی، از این‌که نمی‌توانم بخوابم و حالت خواب به من دست نمی‌دهد، این وضعیت را دارم. وقتی بخواهم بخوابم، مثل این‌که صدای ناله‌ی اهل #عذاب به گوشم می‌رسد، از #باطن خودم، نه از ظاهر؛ چون اگر از #ظاهر باشد همه می‌شنوند. ولی از #اتصال_روحی انسان به عالم #ملکوت و #برزخ صدای ناله‌های اهل شکنجه و عذاب اجازه نمی‌دهد به من که بخوابم. از این وضع خودش برای حضرت بیان کرد. حضرت هم برای امثال او و جوان‌ها و حاضران سفارش کردند و فرمودند: آدم باید این‌طور رفتار کند و این‌طور شود؛ این‌طور افراد را نگاه کنید و آدم باید این‌طور رفتار بکند. یعنی تابع #هوای_نفس نباشید. خب حالا این شخص از حضرت چه خواست؟ به حضرت عرض کرد: دعا کنید که من به #شهادت برسم. زودتر از این #بدن و از این #خوراک و #خواب و از این احتیاج به دست‌شویی و این‌ها #نجات پیدا کنم؛ آن‌جا خیلی #مهمان‌خانه خوبی است. اگر ما قدری تأمل کنیم، از خدا پرواز می‌خواهیم که به آن‌جا برسیم. و راهش هم همین فهم #حلال و #حرام است. به دست آوردن حلال و حرام که این‌ها چه هستند و خدا ما را از چه چیزی در این #دنیا منع کرده و به چه دستور داده؟ این دو کلمه را اگر ما بتوانیم در #زندگی بفهمیم و #عمل کنیم مثل آن جوان، آرزوی شهادت می‌کنیم که به‌زودی به آن‌جا پرواز کنیم و برسیم و این تنفس در این دنیا، برای #انسان شکنجه و ناراحتی می‌شود. پس بنابراین #مرگ از بهترین #نعمت های خداست. منتهی باید #دعا کرد مرگ ما را همراه با آمرزش خودت قرار بده. ۹۴٫۵٫۲۲=۲۷ #شوال ۱۴۳۶ ✅ مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

♻️ این‌ها پیام‌هایی است که #دل پاک می‌گیرد و دل‌هایی که امثال دل بنده هست اصلا نمی‌فهمد!. ✳️ علاوه بر این نیز، پیام‌های #تکوینی که از سر و روی ما می‌بارد، از #بدن ما می‌بارد، از #چشم و #گوش ما می‌بارد. چشم با ما حرف می‌زند: می‌دانی من چگونه به تو داده شدم؟ از کجا آوردی این چشم را؟ فکر کردی؟! ❇️ گوش به ما می‌گوید: می‌دانی چه‌جوری من برای تو تنظیم شده‌ام؟ چه مهندسی تو را با این همه لوازم ظریف و لطیف و عجیب جایگزین کرد، جاسازی کرد؟ در جایی قرار داد که با وسائل و اسباب محفوظ بماند! و همچنین دستگاه مغز و دستگاه‌های دیگر. ✅ همه‌ی این‌ها پیام است. اما روشنی دل می‌خواهد. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 وداع از ماه مبارک رمضان با سلامت روحی 🔹 حضرت #سجاد علیه‌السلام در #صحیفه_سجادیه برای ورود به ماه #رمضان دعا دارد، برای خروج ماه رمضان و #وداع با این ماه هم دعای خاصی دارد که با این شهر شریف و ماه بزرگ وداع می‌کند. در دعای ۴۵ صحیفه سجادیه، عرض می‌کند: "السلام علیک مِن شهرٍ هو مِن کُلِّ اَمرٍ سلامٌ" این هم جمله‌ی عجیبی است؛ ای ماه رمضان بر تو سلام ما باد که تو از هر بدی و از هر رنجی و از هر مشکلی در سلامتی بودی و سلامتی داشتی. این ماه دارد تمام می‌شود و وداع می‌خواهد. بنابراین #سلامتی فقط سلامتی جسم حیوانی نیست بلکه باید به فکر خودمان باشیم. #بدن ما تمام وجود ما نیست. تناسب اندام خوب است و #نعمت است، ولی از ما نیست. یک تب در یک هفته همه را از بین می‌برد. آیا یک تب ما را از بین می‌برد؟ نه. ما سر جای خودمان هستیم؛ پس ما غیر از بدنیم. این مربی‌های #ورزشی که ما داریم و مسلمانند - تا چه برسد به مربیانی که از خارج می آوریم-، آیا این مطلب را می‌دانند که ما اصلاً بدن نیستیم؟!. ❌ بدن کجا و ما کجا؟ ما موجودی هستیم که وقتی شب می‌خوابیم گاهی بر می‌گردیم به قبل از #خلقت این زمین و آسمان و گاهی هم از آتیه مطلب می‌بینیم و می‌یابیم و می‌فهمیم!. بنابراین #روح ما غیر از بدن است و #مرگ برای ما #آزادی از گرفتاری بدن است. این‌که این قدر #جوانان ما برای پیش‌برد در #والیبال و #کشتی و #وزنه_برداری، شادی می‌کنند از این است که ما #سلامت_دین و #عقل و #انسانیت نداریم!. حیف است که کسی #انسان باشد، آن‌وقت این‌طور خوشحالی کند، برای چه؟ هیچی. برای بازیگری. این خوشحالی باید به صورت خوبی مصرف شود. از #امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) یاد بگیریم بعد از این‌که خبر ضربت خوردنش را از #پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌شنود، عرض می‌کند: "فی سلامةٍ مِن دینی"؟! شما به من اطمینان می‌دهید که من با سلامت از #دنیا می‌روم؟ می‌فرماید: "بِسلامةٍ مِن دینِک". بله با سلامت از دنیا می‌روی. این #شادی دارد. انسان با #ایمان با این شاد می‌شود. ما که نمی‌توانیم به آن مقام چشم انتظاری داشته باشیم ولی مقام #بندگی و شاگردی مکتب #علی علیه‌السلام بحمدالله با زحمات #علماء و بزرگان و امثال #مرحوم_امام و مرحوم #علامه_طباطبایی (رحمهم الله) که این‌ها شارحین دعای شریف وداع ماه رمضان هستند، این‌ها همه فراهم است. باید به #فکر این سلامتی‌های غیربدنی بود. ۹۳.۵.۲ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 تو #بدن نيستی و چيز ديگری هستی. وقتی بدن نبودی #فکر کن ببين که چه هستی؟ بنابراين لوازم #شيئيت و #هويت خودت را فراموش مکن؛ "در زمين ديگران خانه مکن کار خود کن کار بيگانه مکن" ( #مثنوی ) اين زمين بدن برای ديگريست. برای کيست؟ برای همين خشت و گِل‌هایی است که روی آن‌ها پا می‌گذاریم و راه می‌رویم. وقتی روی زمين پا می‌گذاری، روی چشم و ابروی #مردان و #زنان قدم می‌زنی که اين خاک‌ها، همه آن‌ها بوده‌اند که به اين صورت در آمده‌اند و حالا شما آن‌ها را با آب مخلوط می‌کنی و به صورت آجر در می‌آوری، درون کوره می‌گذاری و با آن ساختمان می‌سازی! هيچ نمی‌دانی که این‌ها چيستند؟! و يک روز تو هم همین‌طور می‌شوی. پس تو این‌ها نيستی. "در زمين ديگران خانه مکن کار خود کن کار بیگانه مکن" ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

🔺 شرح حدیث: قسمت اول 🔹 سأله بعض اصحابه از این عبارت معلوم می‌شود که حضرت امام #صادق (علیه‌السلام)، «اصحابه» یعنی شاگردانی داشتند که با آن‌ها بحث و گفتگو می‌کردند و حضرت به آن‌ها درس می‌دادند. درسش چه بوده؟ حضرت فرموده بودند که شما #انسان هستید، عالَم برای انسان خلق شده. #قرآن می‌فرماید: «الله الذی خلق سبع سماوات و من الارض مثلهن یتنزل الأمر بینهن لتعلموا أن الله علی کل شئ قدیر و أن الله قد احاط بکل شئ علما»؛ ( #طلاق :۱۲)؛ یعنی عالم خلق شده تا انسان در این نمایشگاه، #قدرت و #علم خدا را ببیند که خدا بر همه چیز قادر است. و به همه چیز احاطه‌ی علمی دارد. از این آیه و بیشتر آیات قرآن، روش ترقی انسان مشخص می‌شود. حضرت می‌فرماید من که بخشی از قرآن و #عترت هستم از طرف #پیامبر که جدّم باشد آمده‌ام تا شما را به #سعادت برسانم. از زمانی که #عاقل شدید و #عقل‌تان تکان خورد و از #کودکی و #حیوانیت درآمدید، در #فکر باشید و بی برنامه نباشید‌. 📄 هیچ روز و هیچ شبی نباشد که یک #برنامه و نوشته‌ای جلویتان نباشد که امشب کار من این است، و فردا کار من این است. مرتب بر یک اساسی #زندگی خودتان را قرار دهید، مثل یک درخت که ریشه و ساقه و شاخه و برگ و میوه دارد. همیشه در این فکر باشید. و لذا ما #محصلین علوم صادقی علیه‌السلام نیز باید این‌گونه باشیم. اصلاً باید از شهر و دیار و خانواده و این‌ها با این مسائل منقلب شویم. #حوزه‌ی علمیه‌ی امام صادق #انقلاب می‌آورد، انقلاب انسانی می‌آورد. انقلاب در برابر #ستمگران تمام شد؛ اما انقلاب اصلی که در برابر ستمِ #بدن و #روح و #شیطان است باقی مانده و این به دست امام صادق (علیه‌السلام) است. خب حضرت می‌فرماید باید زندگی‌تان را بر اساس یک ریشه‌ای ترسیم کنید که این ریشه آب بدهد به ساقه، ساقه هم به شاخه، شاخه هم به برگ. حال این شاگردان سؤال می‌کنند که بفرمایید ببینیم خود شما بر چه اساس و ریشه‌ای زندگی‌تان را بنا گذاشته‌اید؟ سؤال این است: «یابن رسول الله علی ماذا بنیت أمرک»؛ خود شما بفرمایید که ریشه‌ی کارت چگونه است؟ این است #استاد و #شاگردی‌ها! باید این‌جور شما با اساتیدتان، به #دانش آن‌ها رخنه کنید. از آن‌ها بمکید دانش آن‌ها را. طفل باید مکنده‌ی مواد لازم از سینه‌ی مادر باشد، طلبه هم باید مکنده‌ی مطالب لازم انسانی خودش از #کتاب و #سنت به وسیله‌ی اساتیدش باشد. ✳️ «فقال علیه‌السلام» حضرت هم نفرمودند فضولی نکن، من امام هستم و تو بچه‌ای و... بلکه جواب دادند. «علی اربعة اشیاء»؛ من زندگی‌ام چهار پایه و ستون دارد.... ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

*افضل المعرفه معرفه الانسان نفسه* 🔺 تو #بدن نيستی و چيز ديگری هستی. وقتی بدن نبودی #فکر کن ببين که چه هستی؟ بنابراين لوازم #شيئيت و #هويت خودت را فراموش مکن؛ "در زمين ديگران خانه مکن کار خود کن کار بيگانه مکن" ( #مثنوی ) اين زمين بدن برای ديگريست. برای کيست؟ برای همين خشت و گِل‌هایی است که روی آن‌ها پا می‌گذاریم و راه می‌رویم. وقتی روی زمين پا می‌گذاری، روی چشم و ابروی #مردان و #زنان قدم می‌زنی که اين خاک‌ها، همه آن‌ها بوده‌اند که به اين صورت در آمده‌اند و حالا شما آن‌ها را با آب مخلوط می‌کنی و به صورت آجر در می‌آوری، درون کوره می‌گذاری و با آن ساختمان می‌سازی! هيچ نمی‌دانی که این‌ها چيستند؟! و يک روز تو هم همین‌طور می‌شوی. پس تو این‌ها نيستی. "در زمين ديگران خانه مکن کار خود کن کار بیگانه مکن" ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama