🔺 من نمی‌دانم که روز #قیامت آیا نوشتن کتابی مثل #اربعین در صدر اعمال #مرحوم_امام است یا دیگر اعمال ایشان!
@seyedololama
🔺 خطر زندگی با شهوات نفسانی
📖 «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد...»؛ ( #اربعین ح۱ص۶)
معمولاً #شهوات در حال وقوع، #انسان را قانع می‌کنند ولی بعد از وقوع انسان را دچار #حسرت می‌کنند!.
ولذا بالاترین افراد #رفاه‌طلب و دارای #رفاه در #زندگی، دچار بالاترین حسرات هستند؛ برای این‌که آن شخص نمی‌تواند جوانی‌اش را حفظ کند، نمی‌تواند #پول و #مال و #امنیت و وسائل رفاه و عیاشی را که داشته، جمع کند و ذخیره نماید.
این گردش شب و روز، پیش‌آمدها، #مرض ها، #تصادف ها، #جنگ ها و ... که در این #دنیا حکومت می‌کند، برای هیچ‌کس این #بقا و ثبات را اجازه نمی‌دهد.
بنابراین هر خوشی و رفاهی تبدیل به یک حسرت و ندامتی می‌شود؛ چون قبل از این‌که به این خوشی‌ها برسد، این‌جا را ندیده بود که این‌ها را از دست می‌دهد و حالا باید در فراقش بسوزد!. آن افرادی‌که مثلاً در بیابان و غار زندگی می‌کنند، چه چیزی آن‌ها را دچار حسرت می‌کند؟! زندگی‌شان به نظر ما همه‌اش #مصیبت است؛ اما ما که دنبال #رفاه را می‌گیریم، سرانجام یک شکستگی و پیری دنبال ما می‌دود که ما را بگیرد، البته اگر #مرگ زودرس نیاید!.
آن‌وقت آن آدمی که روز به روز رو به پیری و شکستگیِ استخوان و ضعف اعصاب می‌رود، اگر اهل رفاه باشد؛ مثل یک مادری که اولادش را از دستش به زور گرفته‌اند؛ #حسرت او را می‌کشد، ضجّه او را می‌گیرد!. و همین‌طور انسان‌های رفاه‌طلبی که دست‌شان از رفاه کوتاه می‌شود، این‌ها دچار حسرت می‌شوند...
۸۰٫۹٫۴
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
#توحید
#خداشناسی
🔹اخيراً مقام معظم #رهبری در سخنرانی خود تأکيدی بر #اذان و #نماز داشتند که تاکنون نشنيده بوديم که ايشان با بيان خود بر پخش اذان از مساجد تأکيد داشته باشند، که بسيار مفيد بود، خداوند به ايشان طول عمر و سلامتی عطا فرمايد.
انسان در هر #صبح برای رسيدن به محل کار خود با عجله حرکت می‌کند، زیرا يا بايد به قطار برسد يا وسيله‌ای که منتظر اوست که بايد آن را از دست ندهد، بنابراين با عجله و حتی صبحانه نخورده از منزل خارج می‌شود به نحوی‌که فراموش می‌کند «بسم الله» بگويد و #غفلت می‌کند که اين وسيله، اين قدم و نَفَس از چه کسی است. از خود اوست يا با نفسی که به او داده شده حرکت می‌کند.
و وقتی هم که وارد محل کارش می‌شود، با چندين تلفن بر روی ميز کارش و تعداد زياد مراجعه کننده روبرو شده و فراموش می‌کند که همه‌ی اين‌ها را کسی در اختيار او قرار داده و خود او کاره‌ای نيست و همه عاريه است و ممکن است به آنی از او گرفته شود و حتی از پشت ميز به #زندان افتاده و يا حتی به دار کشيده شود. در اين هنگام صدای #اذان بلند می‌شود تا همه‌ی غافلان را بيدار کند، لذا اذان يکی از امتيازات بسيار مهم دين مبين #اسلام است و چون آخرين #دين است، داروهايی برای بعضی امراض در اختيار دارد که با هيچ دارويی درمان نمی‌شود.
جايگاه اذان بسيار مهم است، قدر آن را بدانيد، #نعمت بزرگی است. تا می‌توانيد اذان بگوييد و يا مؤذن را تقويت نماييد و در هيچ مکانی و مدرسه‌ای که صدای اذان وجود ندارد، آرام نمانيد؛ به هر قيمتی که شده اذان را احياء کنيد، زيرا اذان يک حرکت #توحيدی و پاک‌کننده‌ی غبار #فرعونيت انسان‌هاست. کبريايی و عظمت و نيرو در اين #دنيا هست، ولی اين نيروها و جان‌ها و حرکات، منشأیی غير از #قدرت خدا ندارد، ولی #غفلت و #غرور سبب می‌شود که #انسان همه‌ی اين‌ها را به خود و يا به وسايل و اسباب نسبت می‌دهد و #فکر می‌کند همه قوی هستند و همه شير واقعی هستند؛ الله اکبر همه را خالی می‌کند و اعلام می‌کند همه شير عَلَم و پرچم هستند و همه تحت نيروی کسی ديگر و گرداننده‌ی جهان قرار دارند. چرخ و فرمان اصلی دست هيچ کسی نيست، از #فرشتگان و #انبياء و #اولياء الهی رسيده تا به #شاهان و #رئيس_جمهور و #مديران گرفته تا خود آدم #خانواده، #همسر و #بچه، #شريک، #پول، #بانک و...
#دکتر ممکن است گاهی به گونه‌ای عمل کند که نسخه برای خود و خانواده‌ی خود بنويسد و به ضرر آن‌ها تمام شود و دکتر ديگری او را متوجه اشتباه خود نمايد. يا جراح درجه‌ی اول به گونه‌ای محتاج شود که بايد او را از اين محل به آن محل حرکت دهند.
در اين دنيا همه نمايش قدرت واحد است و #علم و #کمال و فضائل، خوبی‌ها و #جلال و #جمال که در هر چيزی ديده می‌شود، از يک منبع است، بقيه همه مانند شير عَلَم می‌مانند که با حرکت باد به اين طرف و آن طرف حرکت می‌کنند و خودشان به اندازه‌ی يک پشه هم توان ندارند.
۸۷/۸/۳۰
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 نکاتی پیرامون نماز یکشنبه ماه ذی‌القعدة الحرام
🔹 حضرت روز #یکشنبه در ماه #ذی_القعدة تشریف آورد نزدیک #مردم. فرمود: مردم! کدام‌یک می‌خواهید #توبه کنید پیش خدا؟ عرض کردند که همه‌ی ما. فرمود: غسل کنید، وضو بگیرید، چهار رکعت نماز و در هر رکعت سوره‌ی مبارکه‌ی فاتحة‌الکتاب...
بعد می‌فرماید: حالا اگر از #امت من کسی چنین عملی را انجام داد، یک توبه کرد و این #عبادت مختصر را هم انجام داد، از طرف #آسمان (که باید معنا بشود که آسمان یعنی چه؟) به او خطاب می‌شود که: «یا عبدَالله» از سر بگیر زندگی خودت را. تا حالا هرچه بود پاک شد. توبه‌ی تو مورد #لطف خدا قرار گرفت و #گناه تو آمرزیده شد.
از ناحیه‌ی #عرش خداوند «مِن تحت العرش» فرشته‌ای خطاب می‌کند که #برکت بر تو، بر خاندانت، بر فرزندانت.
منادی دیگری می‌گوید: روز #قیامت آن‌هایی که بر گردن تو حقی داشته باشند، تو را می‌بخشند.
از همه مهم‌تر این‌که یک فرشته می‌گوید: ای بنده‌ی خدا #مرگ تو بر #ایمان خواهد بود و #دین تو از تو گرفته نخواهد شد.
دیگری می‌گوید #پدر و #مادر از تو راضی خواهند شد. پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده خواهند شد. فرشته‌ی وحی، #جبرئیل می‌فرماید: من با ملک‌الموت می‌آییم و درباره‌ی تو به او سفارش می‌کنم.
عرض شد که (حالا این عرض خیلی حرف خوبی بوده): اگر در ماه غیر ذی‌القعدة هم کسی چنین توبه‌ای کرد؟ می‌فرماید: همین‌ها برایش هست.
پس بنابراین در مقام توبه، یک عمل بیست دقیقه‌ای یا یک ربع ساعتی این قدر ارزش دارد. ببینیم توبه چیست و چقدر مهم است که این همه آثار دارد.
نقل شده که حضرت #علی علیه‌السلام شنید که کسی گفت: استغفرالله. حضرت گویا درباره‌ی او #شناخت داشت که این حرف است که دارد می‌زند، خلاصه فرمود: داغت به جگر مادرت بنشیند!. نمی‌دانی که چه خبر است که این‌طور استغفار می‌گویی.
#استغفار درجه‌ی مردمانی است که اهل #علیّین می‌باشند و شش معنی در او خوابیده.
اول آن‌ها #پشیمانی است. پشیمانی دست خود #انسان نیست؛ وقتی انسان یک معامله‌ای کرده با کسی، خانه‌ای داشته، در اختیار او گذاشته، مال‌التجاره‌ای، سرمایه‌ای بانکی، چیزی داشته، در اختیار او گذاشته، او هم فرار کرده رفته #اروپا، مال #مردم هم به گردن این افتاده، باید ببرندش #زندان، این پشیمان می‌شود از آن شرکتی که با این کرد. این را می‌گویند: پشیمانی!، که #دل و درون ناراحتی پیدا می‌کند. #خواب از چشم انسان گرفته می‌شود. تمام #زندگی در کام او زهر می‌شود.
این را می‌گویند: #توبه، این را می‌گویند پشیمانی، وإِلّا با #زبان نمی‌شود پشیمانی برای خود تحصیل کرد.
خب با زبان که نمی‌شود، قلب هم که در #اختیار ما نیست، پس چگونه ما توبه کنیم؟ راهش را عرض می‌کنم.
راه مهمش #فکر کردن درباره‌ی #بزرگواری خداوند جهان و ناچیزی و #حقارت و پستی #بنده‌ی گنه‌کار است.
این دو موضوع اگر خیلی درباره‌اش فکر شود آن حال پیدا می‌شود.
مثلاً یک کودکی با پدرش می‌رسند خدمت یک بزرگی؛ آن بچه نمی‌داند که این کیست. شروع می‌کند به بازی‌گری و بی‌تربیتی و بی‌ادبی. بعد پدر به او حالی می‌کند که تو در حضور فلان بزرگی بوده‌ای که همیشه ما امید داشته‌ایم خدمتش ولو یک دقیقه برسیم، حالا که رسیده‌ایم، تو چنین حرکاتی کرده‌ای!، وقتی حالی‌اش می‌کند، این بچه به گریه می‌افتد که چرا من چنین کاری کردم، به سر و سینه‌ی خودش می‌زند. این به قدر فکر و فهم این بچه می‌شود توبه، می‌شود #إنابه، می‌شود پشیمانی.
پس هر کسی به قدر #فهم خودش درباره‌ی بزرگواری پروردگار و ناچیزی و حقارت و بدبختی خودش فکر کند، این حال پشیمانی در او پیدا می‌شود. تا وقتی فکر نکرده، -مخصوصاً درباره‌ی #مرگ که اگر مرگ من رسید و قلب من هنوز به خود نیامده و از معاصی پشیمان نشده، چه خواهد شد؟!- حالت پشیمانی در او به وجود نمی‌آید.
این چیزها را که یک‌قدری تأمل کند، فکر کند و درباره‌ی این‌ها فرو برود واقعاً، کم‌کم ممکن است آن حالت پشیمانی درونش پیدا شود. وگرنه انسانی که از راه #گناه سودی می‌برد، نفعی می‌برد، درآمدی دارد، لذتی دارد، چگونه از این عیش و نوشی که داشته، از این #پول حرامی که گیرش افتاده، از هر گناهی که کرده، پشیمان می‌شود؟!.
تا مادامی‌که #خداشناسی در درون انسان، خوب و قاطعانه وارد نشده، توبه هم به آسانی پیدا نمی‌شود.
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
📆 سال‌روز درگذشت مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی؛ ( ۱۸ #ذی_القعدة ۶۷۲ ق) 🔺 بیان مراتب معرفت و شناخت از ک
⬇️
🔹 مرتبه‌ی معرفت #مؤمن مخلص
«و أعلى منها: مرتبةُ مَن أَحسَّ بحرارةِ النّار بسببِ مُجاورتِها، و شاهَدَ الموجوداتِ بنورها»؛ کسی‌که قبول دارد که آتش هست و دود هم اثر آن هست، ولی یک اثری هم در خود می‌بیند؛ من سردم بود، حالا گرم شدم. این چیزی است که مرا گرم کرده. و این اشیاء همه آثار او هستند مثل خود من و این‌ها.«و شاهد الموجودات بنورها و انتفع بذلك الأثرَ، و نظيرُ هذه المرتبةِ فی معرفة الله مَعْرِفَةُ المؤمنينَ المخلصينَ الّذينَ اطمَأَنَّت قلوبُهُم بالله و تَيقَّنُوا أنَّ اللهَ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كما وصفَ به نفسَه.» آن دیگر مقام خیلی خوبی است که آسمان و زمین و بنده و شما و این‌ها #نمایشات قدرت‌مندی خداست و خداست که الآن بنده را سخن‌گو می‌کند که بتوانم حرف بزنم و باشم و جان داشته باشم و شما جان داشته باشید و بشنوید و با هم حرف بزنیم. این‌ها همه خودسرانه که نیست. ما بی‌صاحب و بی‌منبع و بی‌کارخانه و موتور که نیستیم. ما هم مثل سایر چیزهای متحرک به موتورها و نیروها، آثار #قدرت الهی هستیم.
🔹 مرتبه‌ی معرفت اهل #شهود
«و أعلى منها: مرتبةُ مَن احتَرَقَ بالنّار»؛ اما کسی را در آتش انداختند آن دیگر نه از دود #استدلال می‌کند نه از حرارت استدلال می‌کند. اصلاً آتش را #حس می‌کند و خود آتش را می‌شناسد.
«بِكُلّيَّتِه و تلاشا فيها بجُملَتِه»؛ و علاوه بر آن، خودش هم درب و داغان می‌شود!.
«و نظير هذه المرتبة فی معرفة الله، مَعْرِفَةُ أهلِ الشهود و الفناء فی الله و هی الدرجة العليا و المرتبة القُصوى، رزقنا الله الوصول إليها و الوقوف عليها بمنّه و كرمه - انتهى كلامه.» تا همین‌جا عبارت #محقق_طوسی ( رحمه الله) است. پس معلوم می‌شود که یک مقامی است در #معرفت که #انسان متلاشی می‌شود!. یعنی دیگر از خودش چیزی باقی نمی‌ماند. هر چه هست معنای #حرفی است و قائم به معنای #اسمی. مثل #تصورات ما نسبت به خودشان که از خودشان هیچ‌اند. هیچی‌اند. هر چه هست از ماست درباره‌ی آن‌ها [که آن‌ها را تصور می‌کنیم].
🔺 ارزش معرفة الله
🔹 این‌جاست که حدیث دارد که « و فی الحدیث لؤ یعلموا الناس ما فی فضل معرفة الله تعالی»؛ اگر #مردم می‌دانستند که چه خبر می‌شود در این‌که انسان خدا را بشناسد به #شناخت_شهودی؛ « ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ اصلاً نگاه نمی‌کردند به آن چیزهایی که خدانشناس‌ها به آن‌ها افتخار می‌کنند و به آن‌ها #حریص هستند از ساختمان‌ها و از باغ‌ها، از هواپیماها و از کشتی‌ها و از نیروها و هر چه بگویی از کسانی‌که در غیر از این معرفت #توحیدی قرار دارند، آن‌ها اصلاً به این‌ها نگاه نمی‌کنند. مثل کسی‌که چند پرِ کاه در دستش گرفته و دارد راه می‌رود؛ هیچ‌کس نگاه نمی‌کند که ببیند این چه چیزی دارد. اصلاً آن را چیز نمی‌داند. مثل مقداری گرد و غبار است که به سر و رویش نشسته، به لباسش نشسته، کسی اصلاً آن را نگاه نمی‌کند که مثلاً بگوید: آقا به چی داری نگاه می‌کنی؟ دارم به این گرد و غباری که به کت و شلوار این شخص نشسته نگاه می‌کنم!. خوب که چی مثلاً؟! هیچی!. اصلاً در نزد اهل معرفت این‌طوری می‌شود #دنیا؛ طلا و نقره‌اش، #زن و #مرد آن، #زیبا و #زشت آن، #پول و حیثیت آن، #ریاست و #خلافت و شهنشاهی‌اش، همه‌شان از نظر می‌افتند و هیچ می‌شوند نزد کسی که خدا را بشناسد.
«کأنّ المراد المعرفة الثقة به تعالی»؛ چون وقتی آدم به چنین مقامی دل‌گرم شد، «والانقطاع الیه» از همه چیز بُرید و #توکل به او پیدا کرد و #استغناء به او پیدا کرد، دیگر این چیزی برایش باقی نمی‌ماند که اهمیتی برایش داشته باشد و در #فکر آن برود و فکری درباره‌اش داشته باشد. همه‌اش می‌شود #توجه یک‌پارچه؛ «الهی هب لی الکمال الانقطاع الیک»¹
این " انقطاع الیک" چنین چیزی است. « ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»²؛ "زهرة" یعنی زیور. زیورهای #زندگی دنیا پیش این‌ها لجن می‌شود و اصلاً قیمتی ندارد که نگاه بکند.
وصلی الله علی محمد و آله الطاهرین
( ۱۴ #جمادی_الثانی ۱۴۲۶ = ۸۴/۴/۳۰)
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
__
۱) [ #مفاتیح_الجنان، #مناجات_شعبانیه ]
۲) [ #مجمع_البحرین ج۵صص۹۶-۹۷]
@seyedololama
📖 «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد...»؛ ( #اربعین ح۱ص۶)
معمولاً #شهوات در حال وقوع، #انسان را قانع می‌کنند ولی بعد از وقوع انسان را دچار #حسرت می‌کنند!.
ولذا بالاترین افراد #رفاه‌طلب و دارای #رفاه در #زندگی، دچار بالاترین حسرات هستند؛ برای این‌که آن شخص نمی‌تواند جوانی‌اش را حفظ کند، نمی‌تواند #پول و #مال و #امنیت و وسائل رفاه و عیاشی را که داشته، جمع کند و ذخیره نماید.
این گردش شب و روز، پیش‌آمدها، #مرض ها، #تصادف ها، #جنگ ها و ... که در این #دنیا حکومت می‌کند، برای هیچ‌کس این #بقا و ثبات را اجازه نمی‌دهد.
بنابراین هر خوشی و رفاهی تبدیل به یک حسرت و ندامتی می‌شود؛ چون قبل از این‌که به این خوشی‌ها برسد، این‌جا را ندیده بود که این‌ها را از دست می‌دهد و حالا باید در فراقش بسوزد!. آن افرادی‌که مثلاً در بیابان و غار زندگی می‌کنند، چه چیزی آن‌ها را دچار حسرت می‌کند؟! زندگی‌شان به نظر ما همه‌اش #مصیبت است؛ اما ما که دنبال #رفاه را می‌گیریم، سرانجام یک شکستگی و پیری دنبال ما می‌دود که ما را بگیرد، البته اگر #مرگ زودرس نیاید!.
آن‌وقت آن آدمی که روز به روز رو به پیری و شکستگیِ استخوان و ضعف اعصاب می‌رود، اگر اهل رفاه باشد؛ مثل یک مادری که اولادش را از دستش به زور گرفته‌اند؛ #حسرت او را می‌کشد، ضجّه او را می‌گیرد!. و همین‌طور انسان‌های رفاه‌طلبی که دست‌شان از رفاه کوتاه می‌شود، این‌ها دچار حسرت می‌شوند...
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
📆 سال‌روز درگذشت مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی؛ ( ۵ اسفند) 🔺 بیان مراتب معرفت و شناخت از کلام محقق طوس
⬇️
🔹 مرتبه‌ی معرفت #مؤمن مخلص
«و أعلى منها: مرتبةُ مَن أَحسَّ بحرارةِ النّار بسببِ مُجاورتِها، و شاهَدَ الموجوداتِ بنورها»؛ کسی‌که قبول دارد که آتش هست و دود هم اثر آن هست، ولی یک اثری هم در خود می‌بیند؛ من سردم بود، حالا گرم شدم. این چیزی است که مرا گرم کرده. و این اشیاء همه آثار او هستند مثل خود من و این‌ها.«و شاهد الموجودات بنورها و انتفع بذلك الأثرَ، و نظيرُ هذه المرتبةِ فی معرفة الله مَعْرِفَةُ المؤمنينَ المخلصينَ الّذينَ اطمَأَنَّت قلوبُهُم بالله و تَيقَّنُوا أنَّ اللهَ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كما وصفَ به نفسَه.» آن دیگر مقام خیلی خوبی است که آسمان و زمین و بنده و شما و این‌ها #نمایشات قدرت‌مندی خداست و خداست که الآن بنده را سخن‌گو می‌کند که بتوانم حرف بزنم و باشم و جان داشته باشم و شما جان داشته باشید و بشنوید و با هم حرف بزنیم. این‌ها همه خودسرانه که نیست. ما بی‌صاحب و بی‌منبع و بی‌کارخانه و موتور که نیستیم. ما هم مثل سایر چیزهای متحرک به موتورها و نیروها، آثار #قدرت الهی هستیم.
🔹 مرتبه‌ی معرفت اهل #شهود
«و أعلى منها: مرتبةُ مَن احتَرَقَ بالنّار»؛ اما کسی را در آتش انداختند آن دیگر نه از دود #استدلال می‌کند نه از حرارت استدلال می‌کند. اصلاً آتش را #حس می‌کند و خود آتش را می‌شناسد.
«بِكُلّيَّتِه و تلاشا فيها بجُملَتِه»؛ و علاوه بر آن، خودش هم درب و داغان می‌شود!.
«و نظير هذه المرتبة فی معرفة الله، مَعْرِفَةُ أهلِ الشهود و الفناء فی الله و هی الدرجة العليا و المرتبة القُصوى، رزقنا الله الوصول إليها و الوقوف عليها بمنّه و كرمه - انتهى كلامه.» تا همین‌جا عبارت #محقق_طوسی ( رحمه الله) است. پس معلوم می‌شود که یک مقامی است در #معرفت که #انسان متلاشی می‌شود!. یعنی دیگر از خودش چیزی باقی نمی‌ماند. هر چه هست معنای #حرفی است و قائم به معنای #اسمی. مثل #تصورات ما نسبت به خودشان که از خودشان هیچ‌اند. هیچی‌اند. هر چه هست از ماست درباره‌ی آن‌ها [که آن‌ها را تصور می‌کنیم].
🔺 ارزش معرفة الله
🔹 این‌جاست که حدیث دارد که « و فی الحدیث لؤ یعلموا الناس ما فی فضل معرفة الله تعالی»؛ اگر #مردم می‌دانستند که چه خبر می‌شود در این‌که انسان خدا را بشناسد به #شناخت_شهودی؛ « ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ اصلاً نگاه نمی‌کردند به آن چیزهایی که خدانشناس‌ها به آن‌ها افتخار می‌کنند و به آن‌ها #حریص هستند از ساختمان‌ها و از باغ‌ها، از هواپیماها و از کشتی‌ها و از نیروها و هر چه بگویی از کسانی‌که در غیر از این معرفت #توحیدی قرار دارند، آن‌ها اصلاً به این‌ها نگاه نمی‌کنند. مثل کسی‌که چند پرِ کاه در دستش گرفته و دارد راه می‌رود؛ هیچ‌کس نگاه نمی‌کند که ببیند این چه چیزی دارد. اصلاً آن را چیز نمی‌داند. مثل مقداری گرد و غبار است که به سر و رویش نشسته، به لباسش نشسته، کسی اصلاً آن را نگاه نمی‌کند که مثلاً بگوید: آقا به چی داری نگاه می‌کنی؟ دارم به این گرد و غباری که به کت و شلوار این شخص نشسته نگاه می‌کنم!. خوب که چی مثلاً؟! هیچی!. اصلاً در نزد اهل معرفت این‌طوری می‌شود #دنیا؛ طلا و نقره‌اش، #زن و #مرد آن، #زیبا و #زشت آن، #پول و حیثیت آن، #ریاست و #خلافت و شهنشاهی‌اش، همه‌شان از نظر می‌افتند و هیچ می‌شوند نزد کسی که خدا را بشناسد.
«کأنّ المراد المعرفة الثقة به تعالی»؛ چون وقتی آدم به چنین مقامی دل‌گرم شد، «والانقطاع الیه» از همه چیز بُرید و #توکل به او پیدا کرد و #استغناء به او پیدا کرد، دیگر این چیزی برایش باقی نمی‌ماند که اهمیتی برایش داشته باشد و در #فکر آن برود و فکری درباره‌اش داشته باشد. همه‌اش می‌شود #توجه یک‌پارچه؛ «الهی هب لی الکمال الانقطاع الیک»¹
این " انقطاع الیک" چنین چیزی است. « ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»²؛ "زهرة" یعنی زیور. زیورهای #زندگی دنیا پیش این‌ها لجن می‌شود و اصلاً قیمتی ندارد که نگاه بکند.
وصلی الله علی محمد و آله الطاهرین
( ۱۴ #جمادی_الثانی ۱۴۲۶ = ۸۴/۴/۳۰)
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
__
۱) [ #مفاتیح_الجنان، #مناجات_شعبانیه ]
۲) [ #مجمع_البحرین ج۵صص۹۶-۹۷]
@seyedololama
سیدالعلماء
🔺 من نمی‌دانم که روز #قیامت آیا نوشتن کتابی مثل #اربعین در صدر اعمال #مرحوم_امام است یا دیگر اعمال ایشان!
@seyedololama
🔺 خطر زندگی با شهوات نفسانی
📖 «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد...»؛ ( #اربعین ح۱ص۶)
معمولاً #شهوات در حال وقوع، #انسان را قانع می‌کنند ولی بعد از وقوع انسان را دچار #حسرت می‌کنند!.
ولذا بالاترین افراد #رفاه‌طلب و دارای #رفاه در #زندگی، دچار بالاترین حسرات هستند؛ برای این‌که آن شخص نمی‌تواند جوانی‌اش را حفظ کند، نمی‌تواند #پول و #مال و #امنیت و وسائل رفاه و عیاشی را که داشته، جمع کند و ذخیره نماید.
این گردش شب و روز، پیش‌آمدها، #مرض ها، #تصادف ها، #جنگ ها و ... که در این #دنیا حکومت می‌کند، برای هیچ‌کس این #بقا و ثبات را اجازه نمی‌دهد.
بنابراین هر خوشی و رفاهی تبدیل به یک حسرت و ندامتی می‌شود؛ چون قبل از این‌که به این خوشی‌ها برسد، این‌جا را ندیده بود که این‌ها را از دست می‌دهد و حالا باید در فراقش بسوزد!. آن افرادی‌که مثلاً در بیابان و غار زندگی می‌کنند، چه چیزی آن‌ها را دچار حسرت می‌کند؟! زندگی‌شان به نظر ما همه‌اش #مصیبت است؛ اما ما که دنبال #رفاه را می‌گیریم، سرانجام یک شکستگی و پیری دنبال ما می‌دود که ما را بگیرد، البته اگر #مرگ زودرس نیاید!.
آن‌وقت آن آدمی که روز به روز رو به پیری و شکستگیِ استخوان و ضعف اعصاب می‌رود، اگر اهل رفاه باشد؛ مثل یک مادری که اولادش را از دستش به زور گرفته‌اند؛ #حسرت او را می‌کشد، ضجّه او را می‌گیرد!. و همین‌طور انسان‌های رفاه‌طلبی که دست‌شان از رفاه کوتاه می‌شود، این‌ها دچار حسرت می‌شوند...
۸۰٫۹٫۴
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
🔺 شرح حدیث قسمت دوم 🔹 عبارت « عَلِمتُ... » حضرت می‌فرمایند "عَلِمتُ". نمی‌فرمایند "ظَنَنتُ". #گمان
🔺 شرح حدیث
قسمت سوم
عبارت «عَلِمتُ أنّ رِزقی لایَأکُلُه غَیری فَاطمَأنَنتُ»
فهمیدم که آن‌چه که روزی من باشد دیگر کسی آن را نمی‌خورد. در نتیجه‌ی این اعتقاد، #حرص از بین می‌رود.
ولذا #تاجر مسلمانِ بی حرص، آخرین کسی است که سر میزش می‌آید. اما تاجری که فقط امیدش به چک و سفته و داد و ستد است، اول کسی است که بر سر کار می‌رود؛ چرا که آن شخص، خاطرش جمع است و با خودش می‌گوید #قرآنم را می‌خوانم و #تربیت زن و بچه‌ام را انجام می‌دهم و #زن و #فرزند را رسیدگی می‌کنم و ساعت ۸ یا هرموقع شد می‌روم سر کار.
اما شخص حریص می‌گوید حتماً باید راننده قبل از طلوع در خانه من حاضر باشد که من را برساند به #بازار و تا کاسب‌های دیگر نیامده‌اند من زود مشتری‌ها را جلب کنم. وقتی این‌طور در کار افتاد، خسته می‌شود و آن‌وقت که به خانه برمی‌گردد نه حال #نماز دارد، نه حال تربیت فرزند دارد، نه حال #همسر دارد. حرص این‌جور می‌کند آدم را.
واعظ هم همین‌طور است، اگر خدایی نکرده #واعظ، #مداح، #طلبه، خدایی نکرده در این #فکر افتاد که ما هرچی درس برویم #حقوق‌مان زیادتر می‌شود، مداح و #منبری بگویند هر چی مجلس بیشتر برویم پاکت‌مان بیشتر می‌شود، این‌ها دیگر به خودشان و خانواده‌شان نمی‌رسند.
و لذا یک وقت می‌بینید اولادهای ما خدایی نکرده بی‌تربیت می‌شوند. برای این‌که تفکرمان درست نبوده، هِیْ این‌جا برو، هی آن‌جا برو. این‌ور منبر برو، آن‌ور درس بگو، در خانه‌ها درس بگو، به دخترها درس بگو، از این مدرسه به آن مدرسه...
#دبیر و #معلم وقتی که حریص شدند درس‌شان هم فایده ندارد، #اخلاق‌شان هم فایده ندارد.
این «علمت أن رزقی لایأکله غیری فاطمأننتُ»، یعنی دیگر هیچ تشویش و دلهره ندارم که درآمدم کم می‌شود یا زیاد؛ و لذا شما وقتی #دبیر و #معلم شدید می‌فرستند شما را #دانشگاه که درس بدهید یا چیز دیگر. خاطرتان جمع باید باشد که مثلاً من این کلاس را باید خوب درس بدهم بعد بروم کلاس دیگر. پس اگر شاگردی سؤالی کرده اگر دیدم نفهمید، زنگ می‌زنم آن کلاس را تعطیل می‌کنم تا این مسئله را به این بچه بفهمانم، اگر #شبهه کرده شبهه‌اش رفع شود.
فکر #پول نباید بود، پِی پول نباید بود، دنبال #هدایت باید باشیم.
معلمی که حقّش از #پدر بیشتر است یعنی این‌جور معلم. نه کسی که می‌آید روی تخته سیاه ریاضیات را حل می‌کند و می‌رود که خودش را برساند به آن یکی کلاس! این معلمی نیست، این حرفه است. مثل نجار و بنا، کاسب است.
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
🔺 من نمی‌دانم که روز #قیامت آیا نوشتن کتابی مثل #اربعین در صدر اعمال #مرحوم_امام است یا دیگر اعمال ایشان!
@seyedololama
🔺 خطر زندگی با شهوات نفسانی
📖 «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد...»؛ ( #اربعین ح۱ص۶)
معمولاً #شهوات در حال وقوع، #انسان را قانع می‌کنند ولی بعد از وقوع انسان را دچار #حسرت می‌کنند!.
ولذا بالاترین افراد #رفاه‌طلب و دارای #رفاه در #زندگی، دچار بالاترین حسرات هستند؛ برای این‌که آن شخص نمی‌تواند جوانی‌اش را حفظ کند، نمی‌تواند #پول و #مال و #امنیت و وسائل رفاه و عیاشی را که داشته، جمع کند و ذخیره نماید.
این گردش شب و روز، پیش‌آمدها، #مرض ها، #تصادف ها، #جنگ ها و ... که در این #دنیا حکومت می‌کند، برای هیچ‌کس این #بقا و ثبات را اجازه نمی‌دهد.
بنابراین هر خوشی و رفاهی تبدیل به یک حسرت و ندامتی می‌شود؛ چون قبل از این‌که به این خوشی‌ها برسد، این‌جا را ندیده بود که این‌ها را از دست می‌دهد و حالا باید در فراقش بسوزد!. آن افرادی‌که مثلاً در بیابان و غار زندگی می‌کنند، چه چیزی آن‌ها را دچار حسرت می‌کند؟! زندگی‌شان به نظر ما همه‌اش #مصیبت است؛ اما ما که دنبال #رفاه را می‌گیریم، سرانجام یک شکستگی و پیری دنبال ما می‌دود که ما را بگیرد، البته اگر #مرگ زودرس نیاید!.
آن‌وقت آن آدمی که روز به روز رو به پیری و شکستگیِ استخوان و ضعف اعصاب می‌رود، اگر اهل رفاه باشد؛ مثل یک مادری که اولادش را از دستش به زور گرفته‌اند؛ #حسرت او را می‌کشد، ضجّه او را می‌گیرد!. و همین‌طور انسان‌های رفاه‌طلبی که دست‌شان از رفاه کوتاه می‌شود، این‌ها دچار حسرت می‌شوند...
۸۰٫۹٫۴
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
«گرت قربتی هست در بارگاه
به خلعت مشو غافل از پادشاه»
( #سعدی )
اگر يک‌وقت خداوند #پول، #مال، #خانواده، #مقام، #پست، #رياست و يا هر چيز ديگری که انسان‌ها به واسطه‌ی آن خوش #دل می‌شوند به تو داد، تو خوش دل مشو و #ولی‌نعمت را فراموش مکن.
اين همان #نفس شناسی است؛ يعنی #انسان دارای دو جنبه است: يک جنبه‌ی خوردن و خوابيدن و بهره بردن و يک جنبه‌ی #عشق ورزيدن و #معشوق حقيقی را به خاطر #نعمت‌ها از دست ندادن.
۸۶٫۲٫۲۴
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 بنده یعنی چه؟
🔹 اگر مثلاً #صدام ما را #اسیر می‌کرد و به ما غذای نپخته می‌داد، یا می‌گفت فلان کار را باید بکنی، خب معلوم بود ما انجام می‌دادیم.
پس ما در آن‌جا در پوشش اسارت بودیم و از خود چیزی نداشتیم، وگرنه اگر از خود چیزی داشتیم این کارها را نمی‌کردیم.
#عبودیت هم یک چنین چیزی است، یعنی #انسان در برابر خداوند است در زندگی‌اش!
از صبح که بلند می‌شود یک اسیر است.
اصلاً #بنده، یعنی یک اسیر، یک فرمانبر.
اما در ما چیزی که نیست همین حرف‌هاست. ما آدمِ #آزادی هستیم، برای خودمان مستقل هستیم. این روش ما و این ارتکازات ما که در ما حاکم است و ما را می‌گرداند و می‌چرخاند و حرف می‌زنیم و #شوخی می‌کنیم و #بازی می‌کنیم و #پول در می‌آوریم و پول خرج می‌کنیم و #خانه می‌خریم و #ازدواج می‌کنیم، این‌ها تحت پوشش عبودیت نیست!.
#بشر، انسان و #مسلمان همیشه باید در حال اسارت باشد و بداند که در کشور خودش نیست، این لباسی که من پوشیده‌ام، برای خودم نیست، این غذایی که از نانوایی می‌خرم، همه‌اش در حال اسارت خداست. نان خورم، بنده‌ام، بنده اصلاً یعنی همین چیزها.
#بنده یعنی کسی که هیچ چیز مال خودش نیست، هر چیزی که به او می‌دهند، این مدام #فکر می‌کند که خوب من این را باید چه کارش بکنم؟
الآن یک نفر هم #مراقب من است که من این را چه کار می‌کنم؟
این پول مال من نیست، این #مقام، این عبا، این عمامه، این‌ها همه‌اش صاحب دارد و من بنده و #عبد او هستم!
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
🔺 بنده یعنی چه؟
🔹 اگر مثلاً #صدام ما را #اسیر می‌کرد و به ما غذای نپخته می‌داد، یا می‌گفت فلان کار را باید بکنی، خب معلوم بود ما انجام می‌دادیم.
پس ما در آن‌جا در پوشش اسارت بودیم و از خود چیزی نداشتیم، وگرنه اگر از خود چیزی داشتیم این کارها را نمی‌کردیم.
#عبودیت هم یک چنین چیزی است، یعنی #انسان در برابر خداوند است در زندگی‌اش!
از صبح که بلند می‌شود یک اسیر است.
اصلاً #بنده، یعنی یک اسیر، یک فرمانبر.
اما در ما چیزی که نیست همین حرف‌هاست. ما آدمِ #آزادی هستیم، برای خودمان مستقل هستیم. این روش ما و این ارتکازات ما که در ما حاکم است و ما را می‌گرداند و می‌چرخاند و حرف می‌زنیم و #شوخی می‌کنیم و #بازی می‌کنیم و #پول در می‌آوریم و پول خرج می‌کنیم و #خانه می‌خریم و #ازدواج می‌کنیم، این‌ها تحت پوشش عبودیت نیست!.
#بشر، انسان و #مسلمان همیشه باید در حال اسارت باشد و بداند که در کشور خودش نیست، این لباسی که من پوشیده‌ام، برای خودم نیست، این غذایی که از نانوایی می‌خرم، همه‌اش در حال اسارت خداست. نان خورم، بنده‌ام، بنده اصلاً یعنی همین چیزها.
#بنده یعنی کسی که هیچ چیز مال خودش نیست، هر چیزی که به او می‌دهند، این مدام #فکر می‌کند که خوب من این را باید چه کارش بکنم؟
الآن یک نفر هم #مراقب من است که من این را چه کار می‌کنم؟
این پول مال من نیست، این #مقام، این عبا، این عمامه، این‌ها همه‌اش صاحب دارد و من بنده و #عبد او هستم!
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama