eitaa logo
سیدالعلماء
1.5هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
681 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔺 به مناسبت آغاز سال تحصیلی حوزه‌های علمیه 🔹 علوم دینی که به و می‌آید، باید هر چه که در خارج است را کنار بگذارد؛ صاف و پاک، آیینه بشود، بیاید این‌جا رنگ بگیرد، بگیرد. اگر ایمان یک مسئله مهمی است؛ تحصیلات ایمانی غیر از تحصیلات می‌شود. مثل رانندگی می‌ماند که آدم که می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، نمی‌تواند برود مرتباً کتاب را ورق بزند که سر پیچ این کار بکن، ماشین جلویی‌ات را این‌طور ردّ کن، چه کن!. دستش کار نمی‌کند، چشمش کار نمی‌کند، حواسش کار نمی‌کند، بلکه در مغزش یک مطالبی می‌آید!. اگر این‌گونه باشد؛ این‌که نمی‌شود ، این‌که نمی‌شود ، این‌که نمی‌شود . حتی هم نمی‌شود. یک محصل این‌طوری اصلاً در اسلامی جا ندارد، به درد نمی‌خورد. چنین را اصلاً باید از دور ریخت. باید را، مخصوصاً دانشجوی را، حوزوی را، تربیت بکنند و به این است که رفته‌رفته مثل یک زمینی که باید به این هر روز آب داد، مثل این دستگاه‌های آبیاری را دیده‌اید که در چمن‌ها چطور با لطافت و ظرافتی به این سبزی‌ها و چمن‌ها آب می‌پاشد؛ این چمنِ وجود آدم به تدریج از ، از ، از تمرینات کار ، از خیر ، این کم‌کم آبیاری بشود تا جزء معنویت و واقعیتش خداشناسی در بیاید، در بیاید، در بیاید، مسائل بشر از این دنیای پر از حادثه را کم‌کم در روحش تمرکز بدهد. این پرواز می‌کند، این روح از این خالی می‌شود و عالَم واقعی خودش را می‌یابد. آن‌موقع چیزی باید از این مسائل همراهش باشد وإلّا از بیرون نگاه کند، ببیند در این حوزه چه می‌گذرد، در این کلاس‌ها چه می‌گذرد، این همان به درد می‌خورد نه به درد و تعلم و یادگیری و تربیت و این‌ها!. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 خطر تبعیت از هوای نفس! 🔹«انسان حیوانی بالفعل است در ابتدای ورود در این عالم، و در تحت هیچ میزان جز شریعت حیوانات، که اداره شهوت و غضب است، نیست.»؛ [ ح۱۰ ص۱۶۷] 🔸شریعت حیوانات یعنی راه و رسم و قانون حیوانیت که این قانون دو پایه و دو ستون دارد: اداره‌ی شهوات و استفاده از غضب و خشم که هیچ‌کدام‌شان حساب شده نیست که به این دو، یک چیز دیگر هم در انسان اضافه می‌شود، برای این‌که علاوه بر قوه‌ی و که مثل حیوانات دیگر دارد، قابلیت ترقی هم دارد و ترقی می‌کند و یک دیگری هم پیدا می‌کند که آن است!. ابداً گاو وقتی‌که به یک سبزه‌زار وارد شد، پنهان‌کاری نمی‌کند، اما انسانِ گاوصفت، هم مزرعه را خراب می‌کند و هم پنهان‌کاری می‌کند. گاهی هم تقصیر را به گردن صاحبان مزرعه می‌اندازد. فریبندگی، برای و این‌طور کارها می‌کند. این‌ها همه بر آن دو قوه‌ی حیوانی اضافه می‌شود و از این جهت است که فرمود: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِی النَّاسِ»؛ ( :۴۱)؛ خداوند متعال در که قریب پانزده قرن قبل فرستاده، اطلاع داده که این از جهان را به هم زده و موجب شده است. این همان آیه‌ی شریفه‌ای است که حضرت علیه‌السلام با سخن خود یعنی: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَی وَ طُولُ الْأَمَلِ»؛ [ خ۴۸] آن را برای ما تفسیر فرموده‌اند و مانند مهربان -و بیشتر از پدر مهربان- به ما نشان داده‌اند که خودت برای خودت یک دشمن خواهی شد، که در مورد آن می‌گوید: دشمن به دشمن آن نکند که انسان از راه به خودش وارد می‌کند. گاهی شده که ضررهای ما به خودمان به نفع دشمنان ماست به طوری‌که آن‌ها باید بیایند و دست ما را ببوسند و از ما ممنون باشند که شما کار ما را آسان کردید! از این‌که شما آمدید مثلاً شدید یا دانشگاه شدید یا شدید، مترجم قرآن شدید و این‌طور کارها!. ۹۴٫۵٫۱=۶ ۱۴۳۶ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 محصل علم و ایمان 🔹 علوم دینی در دین که به مدرسه و می‌آید، باید هر چه که در خارج است را کنار بگذارد؛ صاف و پاک. آیینه بشود، بیاید این‌جا رنگ بگیرد، بگیرد. اگر ایمان یک مسئله‌ی مهمی است، تحصیلات ایمانی غیر از تحصیلات می‌شود. مثل رانندگی می‌ماند که آدمی که می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، نمی‌تواند برود مرتباً کتاب را ورق بزند که: سر پیچ این کار بکن، ماشین جلویی‌ات را این‌طور ردّ کن، چه کن؛ دستش کار نمی‌کند، چشمش کار نمی‌کند، حواسش کار نمی‌کند. در مغزش یک مطالبی می‌آید ولی رانندگی یاد نمی‌گیرد. [ همان‌گونه در مورد کسی‌که فقط به دنبال تحصیلات علمی است،] این‌که نمی‌شود ، این‌که نمی‌شود ، این‌که نمی‌شود . حتی هم نمی‌شود. یک محصل این‌طوری اصلاً در جا ندارد، به درد نمی‌خورد. چنین را اصلاً باید از دور ریخت. باید را، مخصوصاً دانشجوی را، را، تربیت بکنند و به این است که رفته‌رفته مثل یک زمینی که باید به این هر روز آب داد -این دستگاه‌های آبیاری را دیده‌اید که در چمن‌ها چطور با لطافت و ظرافتی به این سبزی‌ها و چمن‌ها آب می‌پاشند- این چمن وجود آدم به از ، از ، از تمرینات کار خیر، از خیر، این کم‌کم آبیاری بشود تا جزء واقعیت‌اش، خداشناسی در بیاید، دربیاید، دربیاید. مسائل بشر از این دنیای پر از حادثه را کم‌کم در روحش تمرکز بدهد؛ این پرواز می‌کند، این روح از این خالی می‌شود و عالَم واقعی خودش را می‌یابد. آن‌موقع چیزی باید از این مسائل همراهش باشد وإلّا از بیرون نگاه کند، ببیند در این چه می‌گذرد، در این کلاس‌ها چه می‌گذرد، این همان به درد می‌خورد نه به درد و تعلم و یادگیری و تربیت!. [ تاریخ سخنرانی سال ۱۳۷۶ ش] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama