eitaa logo
تعلیقات
1.3هزار دنبال‌کننده
399 عکس
60 ویدیو
29 فایل
📚 در این صفحه گاهی #خاطراتم را می‌نویسم 📝 و گاهی #یادداشت هایی درباره مسائل گوناگون #حوزه و #جامعه و #انقلاب ... (حسین ایزدی _ طلبه حوزه علمیه قم) @fotros313h (📲 نشر مطالب با ذکر #لینک)
مشاهده در ایتا
دانلود
📝 یادداشت‌های اربعینی (1) 🔻 زندگی بستر انسان است. مهم این است که این حرکت در مسیر سعادت است یا در مسیر گمراهی و شقاوت! انسان گاه چنان درگیر روزمرگی می شود که فراموش می کند در حال حرکت است و گاهی این روزمرگی و درگیر مشغله ها شدن، موجب می شود حتی جهت حرکت را گم کند. مشغله های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، خانوادگی و... انسان را از فکر کردن درباره خودش غافل می کند تا جایی که گاهی احساس می کنیم چقدر دلمان برای خودِ خودمان تنگ شده است و دل تمنای یک و آرامش دارد تا کمی فکر کنیم. به خودمان، به راهی که آمده ایم، به راهی که در پیش داریم، با کارهایی که کرده ایم و فهرست بلندی از کارهای نکرده. 🔻 حکایت تک تک انسان ها را می توان درباره قافله بشریت نیز تکرار کرد. جامعه انسانی گاه از خویشتن خویش غافل می شود. فرصت یک بازگشت بزرگ به خویشتن خویش است. اربعین یک ایستگاه تفکر است. برای آغاز یک زندگی و حیات نو. آغازی بر پایان همه آنچه ما را از خودمان غافل می کرد. آغازی بر پایان کاستی ها و بدی ها و بیهودگی ها. 🔻 بازگشت جامعه شیعی به گرد محور وجود امام است. همه بدبختی ها و مشکلات ما از دوری از امام مان سرچشمه می گیرد و اربعین بازگشت و رجوع به امام است. انسان با غفلت از امام در متن زندگی از خودِ خود غافل شده بود و با رجوع به امام به خویشتن حقیقی خویش بازمی‌گردد. 🔻 اربعین فرصت یک بستن است. عهد بستن با امام برای یاری امام و برای زیستن با امام. 🔻 اربعین از دل یک غصه بزرگ نشأت می گیرد. غصه انسانیت. غصه غربت امام. داستان انسان هایی که چنان از امام غافل شدند و گرم زندگی و گرفتار مادیات شدند که دنیای پست امام قلب شان شد و امام را به دنیا فروختند و او را به فرستادند. 🔻 آغاز یک تصمیم است. بر اینکه هر قدر در متن دنیا زندگی کنیم اما دست از امام بر نمی داریم. 🔻 اربعین فرصت یک مجدد با امام عصر است. امامی که بزرگترین غصه او، غصه انسان هاست. انسان هایی که از خود غافل و گرفتار دنیا شده اند. 🔻 فرصت یک به بلندای تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلام است. عبرت از زندگی آن هایی که امام زمان شان را تنها گذاشتند و تنهایی امام شروع یک جنایت فجیع در حق نه تنها امام که در حق بشریت بود. این امام نیست که به گودال می رود، بلکه هدایت انسان ها و سعادت بشریت است که ارباً ارباً می شود. با رفتن امام به گودال قتلگاه، است که ذبح می شود. 🔻 ما در اربعین به یک می رویم و گرداگرد وجود امام طواف می کنیم و در بین الحرمین نجف تا کربلا سعی صفا و مروه به جای می آوریم و در بین الحرمین کربلا بین امام و کاشف الکرب امام سعی به جای می آوریم. در بین الحرمین می فهمیم کسی به مقام قرب امام می رسد که امام باشد یعنی به گونه ای زیست کند که غبار غم از چهره امام زمانش بزداید. 🔻 در تصمیم می گیریم با امام زمان مان عهد ببندیم تا در او را بین شمرها و حرمله ها و ابن سعدهای زمان تنها نگذاریم. از بین دنیای بدون امام و دنیای با امام دومی را برگزینیم. با امام بمانیم تا کسی جرأت نکند او را به قتلگاه ببرد. اربعین فرصت یک انتخاب بزرگ در متن زندگی انسان ها است... چرا که «کلُّ یَومٍ عاشوراً و کلُّ أرضٍ کربَلا». 🆔 @taalighat
📝 يادداشت‌هاي اربعینی (3) 🔻 بین ، اربعین و انتظار رابطه ای است که اگر از آن غفلت کنی، در سال 61 هجری باقی می مانی. عاشورا است و اربعین رساندن پیغام قیام به گوش تاریخ و لبیک به پیغام تاریخی عاشورا که از حنجره اربعین به گوش جهانیان می رسد. و در این میان منتظر کسی است که می کوشد پیغام عاشورا در اربعین هزار سال پیش مدفون نشود و خود نیز یکی از اهالی کاروان اربعین می شود تا پیغام امام مظلوم را به گوش جهانیان برساند. 🔻 مانند یک پژواک است. صدای مظلومی در تاریخ را باید دست به دست به دیگر ظلم ستیزان و آزادگان تاریخ رساند و اگر اهل این پیغام رسانی تاریخی شدی، تازه گام در کاروان اربعین نهاده ای. اگر پیغام مظلومیت مظلوم به گوش انسان های آزاده برسد، اهل قیام می شوند و بر علیه ظالمان تاریخ می شورند و دست در دست هم مقدمات ظهور منجی را فراهم می کنند. و ببین امروز تو در کجای تاریخ ایستاده ای؟ 🔻 اربعین آغاز یک است. کاروان اربعینی ها به راه افتاده است و آن کسی که همراه شود به کربلا می رسد و مبادا باز هم از کربلای حسین جا بمانیم. کسی که به کربلای سال 61 نرسید، امروز باید گام در مسیر اربعین بگذارد تا به کربلای همراهی با امام عصر برسد. از گوشه گوشه ی جهان مردان و زنان آزاده ای که هنوز غبار غفلت، فطرت آن ها را فرانگرفته است بانگ امام مظلوم را شنیده اند و آهنگ سفر کرده اند و ما نیز باید خود را به این کاروان برسانیم تا از شویم ... 🆔 @taalighat
مردان اهل درد 🔹 کسی است که همه وجودش درد است. ، ، درد جامعه، درد انقلاب، درد انسان‌ها، درد رشد و هدایت ديگران، و بین این دردها خود را ندیدن، سودای خود نداشتن، دنبال مقام و منصب ندویدن... انقلاب با این جنس مردان پدید آمد و با همین جنس به آرمان هایش خواهد رسید 🔹 دیروز ساعتی در کنار یک مرد با این اوصاف بودم. از از آنهایی که پای انقلاب ایستاده نه پای منافع خودش، همه‌ی وجودش سوز بود. سوز و گدازش برایم مغتنم بود. باید کنار انسان‌های بزرگ و پر از سوز نشست تا بتوان شعله گرفت و کاری کرد. 🔹 غصه می‌خورد ازاینکه: ✔️ برخی به کارهای زودگذر و کوچک مشغولند و وظایف بزرگ را کنار گذاشته‌اند. ✔️ چرا متفرق هستیم و دست به هم نمی‌دهیم برای کارهای بزرگ ✔️ چرا از زاویه سازمان و اداره به انقلاب نگاه می‌کنیم نه از زاویه انقلابی و تمدنی و فراسازمانی ✔️ برخی چنان دنبال اسم و رسم و موقعیت و جایگاه اند که گویی انقلاب برای ما موقعیت رشدهای دنیوی است نه مأموریت‌های بزرگ تمدنی ✔️ غصه می‌خورد که چرا در بین برخی از ما سوز و غصه مردم کم شده، همت ها کوچک شده، دل به کارهای زودگذر ولی پر سروصدا خوش شده ✔️ غصه می‌خورد که این همه جوان قشر خاکستری در حال از دست رفتن است و ما آرام و بی‌درد نشسته‌ایم و کاری برای هدایت و رشد آن‌ها نمی‌کنیم. 🔹می‌گفت قبل از انقلاب نه پول داشتیم، نه موقیعت و دسترسی حاکمیتی، نه امکانات، تازه کلی تهدید و تعقیب ساواک هم بود اما لحظه‌اي آرام و قرار بین انقلابی‌ها نبود. وجودها شعله‌ور بود از درد و دغدغه 🔹 امروز هم امکانات هست، هم پول، اما انگار برخی کم کارتر شده‌اند... 🔻 می‌خورد برای انقلاب، برای جبهه، برای مردم و چقدر امروز به انسان‌هایی که صادقانه غصه می‌خوردند و سوز خود را برای دیگران هزینه می‌کنند محتاجیم، محتاجیم به و شورآفرین ... 🔻 غصه می‌خورد اما متوقف نمی‌شد، مأیوس نمی‌شد، به بن‌بست نمی‌رسید، حرکت می‌کرد مصمم‌تر از قبل و انقلاب از این جنس انسان‌ها می‌طلبد ... 🆔 @taalighat
📝 یادداشت‌های اربعینی (4) 🔻 زندگی بستر انسان است. مهم این است که این حرکت در مسیر سعادت است یا در مسیر گمراهی و شقاوت! انسان گاه چنان درگیر روزمرگی می شود که فراموش می کند در حال حرکت است و گاهی این روزمرگی و درگیر مشغله ها شدن، موجب می شود حتی جهت حرکت را گم کند. مشغله های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، خانوادگی و... انسان را از فکر کردن درباره خودش غافل می کند تا جایی که گاهی احساس می کنیم چقدر دلمان برای خودِ خودمان تنگ شده است و دل تمنای یک و آرامش دارد تا کمی فکر کنیم. به خودمان، به راهی که آمده ایم، به راهی که در پیش داریم، با کارهایی که کرده ایم و فهرست بلندی از کارهای نکرده. 🔻 حکایت تک تک انسان ها را می توان درباره قافله بشریت نیز تکرار کرد. جامعه انسانی گاه از خویشتن خویش غافل می شود. فرصت یک بازگشت بزرگ به خویشتن خویش است. اربعین یک ایستگاه تفکر است. برای آغاز یک زندگی و حیات نو. آغازی بر پایان همه آنچه ما را از خودمان غافل می کرد. آغازی بر پایان کاستی ها و بدی ها و بیهودگی ها. 🔻 بازگشت جامعه شیعی به گرد محور وجود امام است. همه بدبختی ها و مشکلات ما از دوری از امام مان سرچشمه می گیرد و اربعین بازگشت و رجوع به امام است. انسان با غفلت از امام در متن زندگی از خودِ خود غافل شده بود و با رجوع به امام به خویشتن حقیقی خویش بازمی‌گردد. 🔻 اربعین فرصت یک بستن است. عهد بستن با امام برای یاری امام و برای زیستن با امام. 🔻 اربعین از دل یک غصه بزرگ نشأت می گیرد. غصه انسانیت. غصه غربت امام. داستان انسان هایی که چنان از امام غافل شدند و گرم زندگی و گرفتار مادیات شدند که دنیای پست امام قلب شان شد و امام را به دنیا فروختند و او را به فرستادند. 🔻 آغاز یک تصمیم است. بر اینکه هر قدر در متن دنیا زندگی کنیم اما دست از امام بر نمی داریم. 🔻 اربعین فرصت یک مجدد با امام عصر است. امامی که بزرگترین غصه او، غصه انسان هاست. انسان هایی که از خود غافل و گرفتار دنیا شده اند. 🔻 فرصت یک به بلندای تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلام است. عبرت از زندگی آن هایی که امام زمان شان را تنها گذاشتند و تنهایی امام شروع یک جنایت فجیع در حق نه تنها امام که در حق بشریت بود. این امام نیست که به گودال می رود، بلکه هدایت انسان ها و سعادت بشریت است که ارباً ارباً می شود. با رفتن امام به گودال قتلگاه، است که ذبح می شود. 🔻 ما در اربعین به یک می رویم و گرداگرد وجود امام طواف می کنیم و در بین الحرمین نجف تا کربلا سعی صفا و مروه به جای می آوریم و در بین الحرمین کربلا بین امام و کاشف الکرب امام سعی به جای می آوریم. در بین الحرمین می فهمیم کسی به مقام قرب امام می رسد که امام باشد یعنی به گونه ای زیست کند که غبار غم از چهره امام زمانش بزداید. 🔻 در تصمیم می گیریم با امام زمان مان عهد ببندیم تا در او را بین شمرها و حرمله ها و ابن سعدهای زمان تنها نگذاریم. از بین دنیای بدون امام و دنیای با امام دومی را برگزینیم. با امام بمانیم تا کسی جرأت نکند او را به قتلگاه ببرد. اربعین فرصت یک انتخاب بزرگ در متن زندگی انسان ها است... چرا که «کلُّ یَومٍ عاشوراً و کلُّ أرضٍ کربَلا». 🆔 @taalighat
📝 چند خط پیشنهاد در سوگ سید همه داغدار شدیم. قلبمان تیر می‌کشد، احساس می‌کنیم علمدار مقاومت را زدند. ضربه خوردیم، بد هم خوردیم. حزب‌الله مقتدر است اما رفتن سید یقیناً ثلمه بود. حالا چرا؟ بماند برای بعد چون تحلیل متفاوتی با آنچه اکنون دست‌به‌دست می‌شود دارم. اما باید کاری کرد. 1. نگاه به مسئله سید باید از منظر باشد نه ملیت، همان خطی که مدتی است آقا در حال برجسته‌سازی آن هستند و مقابل آنچه غرب‌گرایان نمی‌پسندند. پس زدن سید، زدن است نه اسطوره لبنان فقط. پس این باید در جان همه ما باشد، اگر جامعه‌ای سوگمند شد، و داغی وجودش را گرفت، حرکت می‌کند. پس اولین گام نمایش است. این نمایش مهم است، نمایش بروز حس جامعه و خواست درونی است، مانور اجتماعی است، جهت‌دهنده به جامعه و حاکمیت است و پیام‌دهنده به جهان. این اهمیت راهبردی دارد. حتی اگر حساب‌شده انجام شود می‌تواند ما را نیز افزایش دهد. 2. حال چه کنیم، فقط برای مثال: ماشین‌ها باید همه عکس سیدحسن نصرالله را پشت شیشه بزنند و یا پرچم حزب‌الله نصب کنند. مغازه دارها یک میز دم در بگذارند با عکس سید و یک گلدان و یک جعبه خرما مساجد حجله بزنند و عکس سید را بگذارند. سر در خانه‌ها پرچم سیاه یا حزب‌الله نصب شود. هیئات مراسم بگیرند، هفتم سید دسته عزا بیرون بیاید، مساجد برای سید ختم و هفتم و چهلم بگیرند، و هرآنچه از خلاقیت مردمی می‌تواند جریان یابد... از مأذنه ها سرودهای حماسی پخش شود. جنبش دانشجویی فضای دانشگاه را تغییر دهد بسیج طلاب فضای حوزه‌ها و محیط اطراف هر مدرسه علمیه را... خطبای معروف ازاین شهر به آن شهر منبر تبیینی بروند... یعنی فضا و چهره شهرها باید تغییر کند اما به‌دست نه سازمان‌ها و... 3. اما سوگ موجب سکون و ناامیدی و سرخوردگی نه، سوگی که آغاز است. سوگ باید عزتمندانه باشد، با غیرت و غرور باشد، با گردن برافراشته باشد. باید قرین باشد. احساس اینکه ما آماده و البته در حال هستیم. آماده جهاد هستیم. 4. در این میان باید دردمندی و حتی مطالبه‌گری همراه با باشد. هرگونه دمیدن در موج ناامیدی و بدبین کردن مردم به نیروهای مسلح و ساختار نظامی کشور که اکنون در وسط معرکه است، غلط و اشتباه راهبردی است. بله، در دولت اثرگذار است و سفر نیویورک پیام‌های غلطی به دنیا داد؛ اما در این صورت هم این اثرگذاری را باید با حساب‌شده کاهش داد، نه با رفتارها و پیام‌های هیجانی و... 5. نوع مخابره شده به جامعه مهم است. طراحی جهت‌گیری مطالبه مهم است. دقت کنیم روایت آقا از ایستار و کنونه ما است و روایت دشمن و برخی داخلی‌ها . وسط جنگ هستیم باید نقاط قوت را فریاد بزنیم و ضعف‌ها را هرچند انکار نمی‌کنیم اما فریاد هم نمی‌زنیم. نظم و آرایش اجتماعی لشگر مهم است. پیام ضعف تنها به کاهش منجر می‌شود و ملتی که عزم او را نشانه رفته باشند، عن قریب شکست می‌خورد و دشمن بر روی همین نقطه متمرکز است، تکمیل کننده نباشیم. 🆔 @taalighat