↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹المَسألَةُ ۳۳،المبتدأ والخبر و ما یَتصِلُ بِهما🔹 💥تعریف مبتدأ:اسم مرفوعی که غالبا در اول جمله،و مجرد از عوامل لفظی "اصلی" است و حکمی برای او ثابت شده است مثلِ"علیٌ عدلٌ"(تعریف مبتدای اسم) یا "وصفی" است که در "افاده" و "اتمام" جمله،احتیاج به مرفوعش دارد مثلِ"ما حَسَنٌ الظلمُ"(تعریف مبتدای وصفی)💥 💥تعریف خبر:لفظِی که به همراه مبتدا،"جمله" را تکمیل میکند. #مبتدای وصفی احتیاج به "خبر" ندارد،بلکه نیازمند به "مرفوع" خود میباشد به شرطی که مرفوعش معنای جمله را تکمیل کند مثلِ أ ضاربٌ انتَ فاطمةَ،یا أمضروبَةٌ فاطمةُ ⚡️اگر "وصفی"توسط مرفوعش "نتواند" معنای جمله را تکمیل کند، دیگر مبتدای وصفی نیست مثلِ "ما حاظرٌ والدُه علیُّ"(در این مثال،علیُّ،مبتدای موخر و حاظرٌ خبرِ مقدم است، والدُه،فاعلِ حاظرٌ است که مضاف به ضمیرِ "ه"شده است). ⚡️ غالبا مقدم می شود بر مبتدای "وصفی" نَفْی یا استفهام،گرچه به صورت خیلی کم جایز است "نَفْی" یا "استفهام" مقدم نشود مثلِ نافعٌ اعمالُ مخلصین. 🔹عامِل "مبتدا" و "خبر"🔹 #اکثر نحویین:عامل در "مبتدا"،ابتدایت است،یعنی مبتدا،توسط ابتدائیت مرفوع شده است،و این عامل،معنوی است(منظور از ابتدایت،آغاز آمدن مبتدا ست) و عامل در "خبر"،خود "مبتدا" است. علامه عباس حسن:همین که بدانیم "مبتدا"و "خبر"مرفوع هستند کافی است و خیری در این نوع اظهار نظرات نیست. #خلاصه صفحه ۳۶۵ تا ۳۷۱ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادةٌ و تفصیلٌ🔹 ⚡️أ:عوامل لفظی "غیر اصلی"(زائد و شبه زائد)،بر مبتدا داخل میشوند. مثل ۱ "هَلْ مِنْ خالِقٍ غیرُ اللهِ" مثال۲"رُبَّ رَجُلٍ کریمٍ لَقَیْتُهُ" #مِن،حرف جر "زائد"و رُبَّ حرف جر "شبیه زائد" است. ⚡️ب:وصف در مبتدای وصفی،شاملِ "اسم فاعل"،"اسم مفعول"،صفت مشبه" و "اسم تفضیل' است،و این امور شرایط مبتدای وصفی را دارند. #گاه،اسماء جامدی داریم،که ملحق به مبتدای وصفی میشوند و دقیقا مثل مبتدای وصفی عمل میکنند،مثلِ ✨أ أسدٌ الرجلانِ به تاویل أشجاعٌ الرجلانِ ✨أ عربیٌّ الشاعرانِ به تاویل أ منسوبٌ الشاعرانِ للعربِ ✨أ ذوعلمٍ القادمانِ به تاویل أصاحبُ علمٍ القادمانِ ✨أ صُخَیرٌ المرتفعانِ به تاویل أ صخر صغیرٌ ⚡️ج:گفتیم که مبتدای وصفی،غالبا مقدم میشود بر او نَفْی یا استفهام، و نَفْی گاه،حرف است مثل "ماغائبٌ الشاهدان"ِ و گاه فعل است مثلِ"لَیسَ مضروبٌ الزیدانِ" و گاه اسم است مثل "غیرُ نافعٍ مالٌ حرامٌ" #اسم لَیسَ،مضروبٌ است، الزیدانِ نائب فاعل برای مضروبٌ و لیس احتیاجی به خبر ندارد،غیرُ مبتدا و مضاف شده به نافعٍ،مالٌ فاعل و بی نیاز کننده از خبر. #ادات نفی مختص به فعل،مثل لَم،لمّا،لَنْ بر مبتدای وصفی،داخل نمیشوند. و استفهام "مقدم" بر وصف گاه،حرف است،مثل "أ حافظٌ الصدیقانِ العَهدَ" و گاه اسم است مثلِ "کیفَ جالسٌ الضیوفُ"،یا 'مَنْ مُکرمٌ الآباءُ"،"مَتیٰ قادمٌ الشائحون" #کیفَ حال مقدم از الضیوفُ است،مَنْ مفعول به برای مُکرِم،متیٰ ظرف متعلق به قادِمٌ. #‌گاه استفهام در تقدیر است مثل واقِفٌ الرجلانِ أم قاعدان.؟ وجود أم که برای تعیین است،بر استفهامِ مقدری،دلالت دارد. #خلاصه صفحه ۳۷۱ تا ۳۷۳ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادةٌ و تفصیلٌ🔹 ⚡️د:گفتیم که مبتدای وصفی یا حقیقتا،"مشتق" است،یا "جامدی" است که تاویل به مشتق میرود، از جمله تاویل به مشتق ها،قول عرب است که میگویند"لا نَولُک أَنْ تَفْعَلَ" که تاویل این قول،"ما مُتَناولُک أَنْ تَفْعَلَ " است،یعنی این قول سزاور تو نیست و شایسته نیست این چنین بگویی. #نَوْل،مصدری است،که تاویلش "التناوُل" بود، و أَنْ تَفْعَلَ،محلا مَرفوع نائب فاعل برای نَول است، البته جایز است "نَولک،مبتدا باشد، وأنْ تَفعلَ خبر او باشد. 💥سماعا،شنیده شده است که مبتدای وصفی،حتی "مرفوع" بی نیاز کننده از خبر را ندارد،مثلِ أقَلُّ رجلٍ یقولُ ذلک، که گفته شده،مبتدا،در اینجا هیچ احتیاجی به خبر ندارد،و جمله،یقولُ ذالک صفت برای رجلٍ هست نه خبر. 🔻قیل:یقول ذالک،خبر است برای أقلُّ رجلٍ 🔻قیل:أقلُ مبتدا،و رجلٍ،در معنا فاعل اوست،و او را بی نیاز از خبر کرده. ⚡️و:گفته شد که خبر،به همراه مبتدای تکمیل میکند جمله را،اکنون در مثال زیر خبر کجاست.؟ فلانٌ-وإنُ کَثُرَ مالُه-لکنَّه بخیلٌ جواب: أ:جمله استدراک خبر فلانٌ است،که تاویلش"فلانٌ معَ کثرةِ مالِه بخیلٌ" یا"فلانُ الکثیر المال بخیلٌ"،در اینجا،"جمله شرط" نوعی قید برای مبتدا شده است. ب:خبر فلانٌ،محذوف است به تاویل "فلانٌ دائبُ العمل وإنُ کَثُرَ مالُه... مصنف:هر دو ترکیب عیب دارند،و مثال فوق از عربِ"خالص" شنیده نشده،بلکه عربهای غیر خالص این مثال رو گفته اند. #خلاصه صفحه ۳۷۳ تا۳۷۵ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹المسئلةٌ ۳۴،تطابقُ المبتدأ الوصف معَ مرفوعِه و عدمُ تطابقه🔹 💥أ-اگر وصف و مابعدش،هر دو مُفرد بودند،مثل "أ حاظرٌ القلم"ُ،"ما مهزومٌ الحقُ"،دو ترکیب جایز است،اول اینکه،وصف مبتدای وصفی و مابعدش فاعل یا نائب فاعل بی نیاز کننده خبر و دوم اینکه وصف خبر مقدم،و اسم مرفوع مبتدای موخر. #دو ترکیب فوق در صورتی است که،دو مفرد(وصف و مابعدش)،در "تذکیر" و "تانیث" هم مطابق باشند،در غیر این صورت،فقط یک نقش جایز است مثل أ طالِعٌ الشمسُ،که الشمسُ "فاعل"و بی نیاز کننده ازخبر است و هرگز مبتدای موخر نیست زیرا نمیتوان گفت الشمسُ طالعٌ(در عود ضمیر به مونث مجازی،مطابقت واجب و لازم است) # و همچنین "دو ترکیب" جایز است اگر "وصف" از مواردی باشد،که در افراد و تانیث به یک صورت استعمال میشود،مثال أ جُنُبٌ زیدٌ یا أجُنُبٌ الزیدانِ یا أجُنُبٌ الزیدون. 💥اما اگر،وصف و مابعدش،هر دو "مثنی" یا هر دو "جمع" باشند،مثل "ما القائمانِ الزیدانِ"، "ما القائمونَ الزیدونَ" احسن،این است که وصف،خبر مقدم،و اسمِ مرفوع بعدش،مبتدای "موخر"باشد. 💥ب-اگر وصف "مفرد" و مابعدش مثنی یا جمع باشد فقط "یک ترکیب" جایز است،وصف مبتدای وصفی و مابعدش "فاعل" یا "نائب فاعل"،بی نیاز کننده خبر،مثل أ حاظرٌ الزیدونَ #اگر وصف مثنی یا جمع باشد،و مابعدش مفرد،مثل ما القائمانِ زیدُ،قطعا چنین مثالی فاسد و بی اساس است. #خلاصه صفحه ۳۷۵ تا ۳۷۸ @talcheslkotob

#علامه دهر#مقام یقین#شنیدنش بی لطف نیست. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادةٌ و تفصیلٌ🔹 💥.اگر خبر،"مشتق" باشد،و جاری شود بر مبتدا،و از مواردی نباشد که یکسان است در او "افراد" و "تذکیر" مطابقتش با 'مبتدا" واجب است،مثل زیدٌ عالمٌ،الزیدونَ عالمونَ،زینبٌ عالمَةٌ و..... #منظور از افراد،"مفرد"،"مثنی"وجمع است و منظور از تذکیر،"مونث" و"مذکر" است. #در مثل،هندُ انسانٌ،و هذه جریحٌ،مطابقت واجب نیست،چون مثال اول،خبر جامد است و مثال ثانی،خبرِ مشتق،مساوی است در او "مذکر و مونث" ⚡️اگر مبتدا،جمعِ غیرِ عاقلی باشد،جایز است خبر به صورت "مفردِ مونث"،"جمعِ سالم"،یا"جمع مکسرِ مونث" بیاید، مثل العقوباتُ رادعةٌ،یا رادعاتٌ،یا روادع.. #اگر،مفردِ جمعِ مونثِ غیر عاقل،مذکر باشد،علاوه بر خبر های فوق،"خبر"به صورت جمعِ تکسیرِ "مذکر"هم می آید، مثل،البیوت عالیةٌ یا عالیاتٌ یا عوال یا اعالٌ(جمع أعْلیٰ) ⚡️اگر مبتدا،جمع مونثِ عاقل باشد،جایز است خبر به صورت "مفردِ مونث" یا "جمعِ مونث" یا جمعِ "مکسرِ مونث" بیاید مثلِ المتعلماتُ نافعَةٌ،یا نافعاتٌ،یانوافِعُ ⚡️گاه،مذکر میشود،مبتدا به خاطر خبر مثلِ "فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَٰذَا رَبِّي" در آیه شریفه،هذا "مذکر" آمده به خاطر خبرش که "رَبِّی" است،با اینکه مشارالیه هذا، مونث است(الشمسَ). #تذکیز هذا در اینجا واجب است،برای محافظت رَبّ از شبهه "تانیث". 💥اگر،خبر دلالت کند بر"تقسیم" و "تنویع"،جایز است عدم مطابقت با مبتدا مثل الصدیقُ صدیقانِ مقیمٌ علی الوِدِ و الوَلاءِ و تارکٌ لهما. #خلاصه صفحه ۳۷۸ تا ۳۸۰ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹المسألةُ ۳۵،اقسام الخبر🔹 💥خبر بر سه قسم است،مفرد،جمله و شبه جمله. ⚡️خبر مفرد:آنچه که "جمله"و "شِبه جمله" نیست. #خبر مفرد یا "جامد" است،که،ضمیرِ "مستتر" یا ضمیر "بارز" یا "اسم ظاهر" را رفع نمیدهد،مثل الفراتُ نهرٌ یا "مشتق"است،که مواردِ "فوق" را رفع میدهد مثل "زیدٌ العالم" ، "زیدٌ العالمَة امُه" و "ما راغِبٌ انتم فی الظلم.؟" ✏️اگر،خبر مشتق،ضمیرِ مستتری را رفع دهد که این ضمیر عائد به مبتدا است،مطابقت واجب است. ⭐️گاه خبرِ مشتق،ظاهرا خبر مبتدا است ولی در معنا خبر مبتدا نیست مثلِ البنتُ الابُ مکرمَتُه هِی(البنتُ،مبتدای اول،الابُ مبتدای ثانی "مکرمَتُه" خبرِ مبتدای ثانی،با اینکه معنای این خبر برای مبتدای اول است) ترجمه:اون دختر اکرام کننده پدرش هست. #خبر البنتُ،کل جمله "الابُ مکرمَتُه هی"میباشد در این مثال،حتی اگر ضمیر "هی" در آخر نمی آمد با توجه به تانیث مکرمَتُه،دانسته میشد،معنای اکرام کردن برای البنتُ میباشد،اصطلاحا این نوع خبر را،"جارٍ علی غیر من هی له" مینامند،چون مکرمَتُه،بعد از الابُ آمد،ولی "اکرام کردن" برای الاب اثبات نشد. ✏️در مثالِ "زیدُ عمرٌو ضاربُه هو،ترجمه "زید زننده است عمر را"،ضارب جاری شده بر غیر عمرٌو، اگر،ضمیر در آخر نمی آمد،عکس ترجمه بالا به ذهن میامد،پس آوردن ضمیر بارز در این گونه مثالها واجب است. 💥نتیجه:اگر قرینه ای بود که وصف جاری بر غیر مبتدا شده،مثل مثال اول(البنتُ الابُ مکرمَتُه)،آوردن ضمیر بارز جایز است و الا واجب است،مثل مثال دوم(زیدٌ عمروٌ ضاربُه هو) #خلاصه صفحه ۳۸۰ تا ۳۸۴ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹المسألةُ ۳۵،اقسام الخبر🔹 💥:قسم دوم از اقسام خبر،خبری است که به صورت جمله(چه اسمیه،چه فعلیه)،می آید، مثلِ"زیدٌ ضُرِب"َ یا زیدٌ هو قائمٌ. ⚡️دارا بودن "رابط" به مبتدا شرط است در "جمله ای" که خبر واقع شده است،مگر اینکه،جمله هم معنای،مبتدا باشد. #این رابط به مبتدا،واجب و "ضروری" است،زیرا اگر این "رابط" نباشد،جمله "خَبریه"بی گانه میشود به مبتدا،و معنیٰ بی ربط میشود، مثل محمدٌ یَذْهَبُ علیُّ(جمله ی بی معنایست). 💥انواع "رابط" در جمله خبریه، ⚡️۱.ضمیر،که اصلِ روابط است،چه "محذوف" باشد،مثل الفاکهةُ "أقةٌ بعشرةِ قروشٍ" که تقدیرش چنین بوده،أقةٌ منها ‌و چه محذوف نباشد،مثلِ هندُ "ذهبت"(هِی،مستتر است در ذهبت) و مثلِ الزراعُ "فضلهُ کبیرٌ" #گاه،جمله ی معطوف علیه،خالی از ضمیر است ولی جمله معطوف،که عاطف "واو"،"فا"و ثُم بوده،دارای ضمیر است مثل القمرُ طلعتِ الشمسُ ثم اختفیٰ نوره(جمله،طلعتِ الشمسُ ضمیر ندارد ولی جمله بعدش،ضمیر دارد) #گاه نیز، بعد از جمله ی خبریِّه که خالی از ضمیر است،ادات شرطی واقع شده،که جوابش به قرینه ی،جمله خبریه،حذف شده است،و فعل شرط ضمیری به مبتدا دارد‌،مثلِ علیُّ یَذْ هَبَ زیدٌ إنْ ذَهَبَ(هو،عائد به زید است) ⚡️۲.اشاره به مبتدای سابق،مثلِ وَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها "أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ"(الَّذينَ،مبتدا،و جمله ی أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ خبر این مبتدا) ⚡️۳.تکرارِ لفظ مبتدا،یا معنای مبتدا مثلِ الحریَّةُ ما الحریَّةُ،الأسدُ ما الغَضَنفرُ ⚡️۴.جمله خبریه،لفظ عامی داشته باشد،که شامل مبتدا و غیر مبتدا میشود،مثلِ "إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا" ( الَّذِينَ،مبتدا و جمله"إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا"خبر، مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا،لفظ عام) #اگر جمله،نفس مبتدا باشد،جمله خالی از ضمیراست مثل،قَولِی لا الهَ الا الله #خلاصه صفحه ۳۸۴ تا ۳۸۸ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادة و تفصیل🔹 💥أ.این جملات نمیتوانند خبر واقع بشوند، ⚡️۱.جمله ندایی،پس صحیح نیست بگویم،محمدٌ یا هذا ⚡️۲.جمله ای که آغازش،"لکن"،"حتی" یا "بل"،میباشد #جایز است جمله خبریه،جمله قسمیه باشد،مثل "القویُّ واللهِ لیهز من عدوه"، یا اینکه خبر جمله انشائیه باشد،چه انشاء طلب،مثل "وأَصْحٰبُ ألیَمِینِ مآ أَصْحٰبُ ألیَمِینِ" چه انشاء غیر طلب،مثل "العادلُ نِعْمَ الوالی" 💥ب.اگر خبر،نفس مبتدا باشد در معنی، مثلِ کلامِی "الجو معتدل"،در ترکیبش دو وجه جایز است. ⚡️۱.کلام،مبتدا،اعرابش تقدیری،و مضاف به یا متکلم،"الجو" مبتدا دوم،"معتدل" خبر برای الجو،و کل جمله خبر برای کلامی،و محلا مرفوع. ⚡️‌۲.کلِ "الجو معتدل" را،کلمه "واحدی" فرض کنیم و او را خبر مفرد بگیریم و اعرابش را از باب اینکه حکایت است تقدیری بدانیم در این صورت خبر مفرد است و اعرابش تقدیری است. #گاه،مبتدا جمله ایست مَحکِی که مفردی از او اراده شده، مثلِ "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" آیةٌ قرآنیةٌ در ترکیبش میگویم "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" مبتدا مرفوع به ضمه مقدر،آیةُ خبر این مبتدا. 💥ج.مشهورترین اسمهایی،که واجب است خبرشان به صورت جمله بیاید،اسماء الشرط،ضمیر شان،کايِّن،کم،که خبری هستند،مخصوص مدح و ذم،ما تعجبیه،و مبتدایی که بعدش منصوب بنابر اختصاص می آید. #خلاصه صفحه ۳۸۸ تا ۳۹۱ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹قسم سوم از اقسام خبر،شبه جمله است🔹 💥منظور از "شبه جمله"،ظرف(چه مکانی،چه زمانی)،و حرف جر اصلی با مجرورش میباشد مثال ۱:الرحلةُ یومَ الخمیس،الحدیقَةُ امامَ البیتِ(دو کلمه یوم و امام،ظرف و منصوب هستند،که خبر واقع شده اند و محلا مرفوع اند) مثال ۲:زیدٌ فی الدارِ(جار و مجرور،محلا مرفوع،خبرِ مبتدا) ⚡️شرط ظرف یا جار و مجروری که "خبر" واقع میشوند این است که "تام"باشند و منظور از تام این است که به مجرد ذکرشان،فایده داشته باشند،پس صحیح نیست "مَحْمودٌ الیومَ " یا "میثمٌ بِک"،چون فایده ای ندارند. #خود شبه جمله مستقلا خبر میباشد،و محلش مرفوع است. ⭐️ظرف مکان،صلاحیت دارد،که خبر باشد از "اسم معنی" و "اسم ذات" مثلِ "العلمُ عندَک" و "الکتاب أَمامَک"،و حتما باید ظرفِ مکان "خاص" باشد(در خبر دادن از او فایده ای ایجاد شود) اما ظرف "زمان"غالبا خبر از اسم معنا میشود،به شرط این که زمان،خاص باشد نه "عام" مثل السفر صباحاً بخلاف مثل السفر زماناً،گاه قلیلا ظرف زمان خبر از ذات واقع میشود،مثل الرُطبُ شهری ربیعٍ #خلاصه صفحه ۳۹۱ تا۳۹۶ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادةٌ و تفصیلٌ🔹 💥أ-از جمله الفاظِ ملازم با"ابتدا"،کلمه طوبیٰ است،و خبر این مبتدا همیشه جار و مجرور است مثل طوبیٰ للصّالِحٍ 💥ب-شبه جمله،همیشه متعلق به عاملی است،اما اگر عاملی که "تعلق" به آن صحیح باشد،یافت نشود،متعلق میشود به "اسناد" #منظور از اسناد،نسبتی است که بین دو رکن واقع شده است. مثل "حیثُ جرَا فَهما حرفانِ"،که حیثُ متعل است به نسبتی که بین "هما حرفان" واقع شده است(تثبت حرفیتُهما حیث جرَّا ) 💥ج-گفتیم که "ظرف زمان"خبر از اسم ذات نمیشود مگر اینکه فایده داشته باشد،و این فایده به یکی از شروط زیر محقق میشود، ⚡️۱.ظرف زمان "مختص" شود یا به "نعت" مثل 'نحنُ فی یومٍ سعیدٍ' یا به "اضافه" مثل 'نحنُ فی شهرِ العیدِ' یا به "علمیت" مثل نحنُ فی رمضان،که جر ظرف به "فی"واجب است،و جار و مجرور در محل رفع،خبر هستند،و ظرف اصطلاحی نیستند. ⚡️۲.مبتدایِ ذات از اُموری است که تکرار میشود،مثلا بعضی اوقات هست و بعضی اوقات نیست،مثل البُرتقال شهورَ الشتاءِ(در این حالت نیز جرش به "فی" جایزاست و اگر مجرور شود،ظرف اصطلاحی نیست) #منظور از ظرف اصطلاحی،وقتی است که "منصوب" شود. ⚡️۳.مبتدائی که "ذات" است،صلاحیت دارد برای تقدیر "مضافی" که اسم معناست مثل الکتابُ صَباحاً به تقدیر قرائةُ الکتابِ صباحاً،در این حالت این ظرف "منصوب" و در محل رفع است. #خلاصه ۳۹۶ تا ۳۹۸(ادامه دارد) @talcheslkotob