eitaa logo
آفتابگردان‌ها
526 دنبال‌کننده
180 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
نگاه کردم و دیدم گلی که بود نبود همان که پنجره را با تو می‌گشود نبود به فکر رفتم و بالاتر از خیالاتم به عمق فاجعه که فرصت فرود نبود پریده بودی و از چشم خیس پنجره، رنگ پریده بود، رخ آسمان کبود نبود نشست قاصدکی تا مرا نظاره کند ولی اتاق جز آوار آه و دود نبود تو رفته بودی و چشمی به زخم خو نگرفت برای دیدن من هیچ کس حسود نبود دوباره آمدم از فکر رفتنت بیرون سراغ بوی تو رفتم ولی نبود، نبود میان بود و نبودت دلم دوباره شکست  گلی که گوشه‌ی مویت همیشه بود، نبود و رفت قاصدکی که نشست بر سنگم برای رفتن ازین سوگواره زود نبود @Aftabgardan_ha
جز تویی که همیشه در سفری همه در فکر آمدن بودند دلخوشی‌های ساده‌ی دنیا همه یک روز مال من بودند هر طرف را نگاه می‌کردم همه از رفتن تو می‌گفتند پنجره، پله‌ها، در و دیوار همه با کوچه هم‌سخن بودند رفتی و قطره قطره آب شدم کوه بودم ولی خراب شدم گفته بودی که نسل در نسلت همه فرهاد کوهکن بودند گر چه دنیا برای من می‌بافت دستکش‌های تازه‌ای اما دست‌هایت نبود و هر پاییز دست‌هایم چه بی وطن بودند دست بر صورتم کشیدم باز من در آیینه پیرتر شده‌ام این لب و چشم و بینی و ابرو روزگاری چقدر زن بودند @Aftabgardan_ha
نذر به روی نیزه‌های خون‌چکان تا دید سرها را مزیّن کرد با خون شهیدان بال و پرها را عصای معجزه ای کاش بود و لحظه‌ای زینب از آن سیلاب خون رد می‌شد و موج خطرها را ... اگر چه قلب‌ها در شعله‌گاه خیمه‌ها می‌سوخت ولی خاموش کرد آن روز با اشکش شررها را زمان خطبه خواندن سوره‌ی زلزال بر لب داشت که ویران کرد کاخ صاحبان سیم و زرها را تمام واژه‌هایش را خلیلانه به میدان برد همه دیدند آن‌جا جنگ بت‌ها و تبرها را چنان در اربعین از شام تا کرب و بلا امد که لبریز از محرم کرد بعد از آن صفرها را به میدان شهادت با نگاهی غرق زیبایی به رسم او فرستادند مادرها پسرها را فرستادند تا عصیان آتش را سپر باشند همان آتش که می‌سوزاند با هم خشک و ترها را بگو راوی! بگو از اوج رویای سبک‌بالان بگو، بیدار کن از خواب سنگین کور و کرها را ببین دنیا! به دور گنبد خورشیدِ شام امروز قمرها را قمرها را قمرها را قمر ها را سری روی زمین در سرزمین عشق جا مانده گرفته این خبر این روزها راس خبرها را اذان از گنبد و گلدسته‌اش وقتی که می‌آید چه زیبا می‌کند در شام ظلمانی سحرها را نماز او نشسته پایداری کرد آن شب که به روی نیزه‌های خون‌چکان می‌دید سرها را @Aftabgardan_ha
سفر از سکوت پر بود، که صدای باد پیچید همه‌جا به رقص آمد، گل و بوته، سرو با بید درِ گوشِ دشت و جنگل، خنکای باد می‌خواند چه شنیده بود شالی؟ که به دست باد رقصید چه شنید رود از ماه؟ چه شنید پیش ماهی؟ چه گذشت بین آنها؟ که به غیرِ کوزه نشنید شب و رقص نورِ شب‌تاب، کف و سوت جیرجیرک خبری که قاصدک داشت، غزلی که چشمه جوشید کلمات غنچه کردند، سرِ شاخه‌ی درختان و ستاره -حرف روشن- به سکوت دشت بارید گل و برگ و ناودان‌ هم همه شعر می‌چکیدند و رسید ابری از راه، به کویرْ شعر پاشید به سکوت خو گرفتم، کلمات میوه دادند سرِ هر درخت، گنجشک، غزلی جدید می‌چید به سکوت خو گرفتم، وسط کلام دریا وسط کلام باران، وسط کلام خورشید ... @Aftabgardan_ha
تقدیم به باز هم از درد می‌پیچد به خود مانند تاک از نگاهش خوشه‌ی انگور می‌ریزد به خاک می‌درخشد گردی خورشید بر پیشانی‌اش مهر می‌گیرد پیاپی بوسه‌هایی تابناک بین محراب عبادت بارها از حال رفت بارها فریاد زد روح‌القدس روحی فداک آب می‌خواهد بنوشد، ناگهان تب می‌کند چون که می‌افتد به یاد ماجرایی سوزناک دانه دانه می‌شود زنجیرهایش را شمرد یادگاری از اسارت مانده دستی چاک چاک چهره‌اش از زهر، زرد و سینه‌اش از درد، داغ در شهادت با عمویش داشت وجه اشتراک @Aftab_gardan_ha
یا گيسوانِ رهای تسبیحم در مناجات‌ها رهایم کرد اشک‌های نشسته در چشمم بی‌صدا آمد و صدایم کرد جاده بن‌بست، راه‌ها بسته بال و پر بسته، از جهان خسته به تهِ خط رسیده بودم که با ابوحمزه آشنایم کرد من که عمری شکسته‌پر بودم من که آواره پشتِ در بودم غربتِ او، غمِ اسارتِ او بیش از پیش مبتلایم کرد چه کسی گفته است بیمارست؟ چه کسی گفته مردِ میدان نیست؟ ماند تا راویِ بلا باشد ماند و مشتاق کربلایم کرد بزمِ شیطان کجا صحیفه کجا؟ او کجا مجلسِ خلیفه کجا؟ گرمِ این روضه بودم و ناگاه دفترِ شعرِ من صدایم کرد من کجا، روضه‌ی محرّمِ او؟ من کجا، درکِ داغ و ماتمِ او؟ من کجا و نوشتن از غم او؟ مطمئنّا خودش دعایم کرد @Aftab_gardan_ha
صلی الله علیک یا چشم‌هایت دو رود شورانگیز، سینه‌ی غرق آتشت دریاست لب خشکت -حدود سی سال است- وارث داغ‌های کرب و بلاست کوهی از خاطراتِ شعله‌وری، آب هم می‌زند تو را آتش اشک‌های مدامِ هر روزت، جلوه‌ی کل یوم عاشوراست تو علی هستی و شبیه علی، مرد میدان فتنه‌ها هستی در هیاهوی کارزار نفاق، دست‌های تو ذوالفقار دعاست هر قیامت شکوه افلاک است، هر قعودت شرافت خاک است آسمان‌زاده‌ای و سجده‌ی تو سببِ اتّصالِ ارض و سماست کربلا اوج لطف معبود است، پیش چشمان عارفانه‌ی تو و تو هم مثل عمه‌ات زینب(س)، هرچه آن روز دیده‌ای زیباست @Aftab_gardan_ha
آسمان‌ها و زمین مومنِ برهان تو اند ابر و باد و مه و خورشید مسلمان تو اند در سرم گرم طوافت شده‌ام بیت به بیت واژه‌ها مُحرم منظومه‌ی چشمان تو اند سبز دامان بهاری و زمستان‌زده‌ایم و زمستان‌زده‌ها دست به دامان تو اند گاه مانند شهابیم که سرگردان است شاعران در دل شب بی سر و سامان تو اند ما سراپا به تماشای تو چشمیم ای عشق چشم‌هایی که همه گوش به فرمان تو اند @Aftab_gardan_ha
شبِ نبودن تو قد کشیده است کنارم شبی که سایه دوانده‌ست روی صبر و قرارم شبی که آمده از روزهای خاطره‌خیزت شبی که آمده از انتظار روزِ شمارم شبی که آمده با آیه‌های وحشت و حیرت شبی که آمده تا پلک روی هم نگذارم شبی که آمده با ابرهای دلهره‌زایش که من دوباره بترسم، که من دوباره ببارم شبِ نبودن تو مردنی‌ست سخت و نفس‌گیر شبِ نبودن تو شیونی‌ست روی مزارم تو نیستی که ببینی شب نبودن خود را تو نیستی که بگویی چگونه تاب بیارم خزان خزانِ بزرگی‌ست بی‌مروّت و بی‌رحم تو نیستی، خبری نیست از امید بهارم شبِ نبودن تو، آه این همیشه‌ی غمگین شبِ نبودن تو، آن شبی که دوست ندارم @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
#معرفی_کتاب_آفتابگردانها مجموعه شعر: #بی_تو_نبودن شاعر: #جواد_شیخ_الاسلامی انتشارات: #شهرستان_ادب
چه در خوش‌خدمتی‌شان خوب می‌کوشند بعضی‌ها لباسی را که دشمن دوخت می‌پوشند بعضی‌ها هنوز این فتنه بیدار است، بیدار است، پنهانی‌ست نه خوابیدند بعضی‌ها، نه بیهوشند بعضی‌ها «شتر دیدی ندیدی» چیست؟ وقتی باز می‌بینیم هنوز از بچه‌اُشتر شیر می‌دوشند ‌بعضی‌ها خدا را شکر قیصرهایمان هستند و برجایند چه باک از این که خود را مفت بفروشند بعضی‌ها؟ نگو، این‌ها پیِ وهم‌اند، حرفت را نمی‌فهمند به اين دلخوش نبايد شد كه خرگوشند بعضی‌ها اگر اينان نمی‌خواهند از این بیراهه برگردند قضاوت با شما؛ جويند يا لوشند* بعضی‌ها؟ * لوش: گِل و لای تهِ جوی‌ها. از مجموعه شعر نشر @Aftab_gardan_ha
سوختيم از داغ غفلت، سوختيم ای خام‌ها! دانه‌ها را چيده‌اند اما به سوی دام‌ها هر که پای برگه‌ها را، مست امضا می‌کند پای خون را باز خواهد کرد در حمام‌ها اين جماعت نيست! جمعی از فراداهای ماست! ساز خود را می‌زند تکبيرة‌الاحرام‌ها ای مسلمان! دين نداری لااقل آزاده باش کفرها گاهی شرف دارند بر اسلام‌ها راه سختی پيش رو داريم بعد از کربلا سنگ‌ها در کوفه‌ها، دشنام‌ها در شام‌ها آه اگر مولا چراغ خيمه را روشن کند آه اگر روشن شود تاريکی ابهام‌ها آه از آن بزمی که بعد از لقمه‌های چرب و نرم جام‌های زهر می‌نوشيم از «برجام»ها تيغ شعرم تيز شد اما غلافش می‌کنم موسم صلح و سکوت است و زبان در کام‌ها @Aftab_gardan_ha