eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
53 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
به دست آور دلِ من را چه کارت با دلِ مردم! تو واجب را بجا آور، رها کن مستحب‌ها را
ای دوست من سلام، صبحت زیبا ای معرفت و مرام، صبحت زیبا خورشید نگاه می کند با لبخند لبخند تو مستدام، صبحت زیبا
مضطر شده ام ، باز عطا می خواهم با ذکـر و توسل به دعـا می خواهم مجنون حسینم و من از قبله ی طوس یک جفـت بلیـط کـربلا می خواهم @gida13
دلگیــر نشو که دل چرا می گیرد از دست غریب و آشنــا می گیرد این قاعـده ی جهان غم بنیادست دل داشته باشی به خدا می گیرد
چه زود گرم و صمیمی شدم، نوشتم "تو" شبیه من, کسِ دیگر "تو" را صدا نکند!!! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
خواب دیدم اربعین دستم رسیده بر ضریح میشودیعنی حسین(ع) تعبیرگردد خواب من "عاصی" 😭😭😭
در عشق به ادم اقتدا خواهم کرد آماده خوردن فریب و سیبم
رد شدی از من، شدم هر ثانیه بیمارتر روزگارم تیره‌تر شد، چشم هایم تارتر شعرهایم تحت تأثیر حضورت بوده است رفتی و دور از تو این شاعر شده کم‌کارتر خاطراتت شب به شب از پا می‌اندازد مرا ای که رویای تو از کابوس، لاکردارتر! حسرتی در سینه برجا مانده از یاد تو که چشمهایم با مرورت می شود هربار، تر! شعر گفتم تا بسوزانم تو را، خود سوختم هرچه شاعر مردم آزار است، خودآزارتر!
شاعرم شاعر شعری که ردیفش عشق است ریزش واژه از انگشت ظریفش عشق است واژه معروف به عنوان حجاب است ولی در لغت‌نامهٔ حق شرح شریفش عشق است هالهٔ نور به سر می‌کند آن باغ حیا که گل و میوهٔ دامان عفیفش عشق است گوهر پیکر زن در صدف چادر خود زیر چتری است که الیاف لطیفش عشق است چشم دشمن شده کور از شرف و هیبت او و نداند که در این رزم حریفش عشق است
پا زد به جهان و خنده زد در دل دود دل وقف خدا کرد و‌دل از خلق ربود با پـای خودش رفت بـه مقتل اما سـر داد ولی چه سـرفراز آمده بود
🌹 زخم هست و درد هست و عشق نیست قلب هست و مرد هست و عشق نیست منجمد می‌سازد و ذوب می‌کند داغ هست و سرد هست و عشق نیست در بغل می‌گیرد و دل می‌کند جفت هست و فرد هست و عشق نیست کم بنال از شرح درد اشتیاق بیش از این هم درد هست و عشق نیست سفره‌داران! ساقیان! ساغر‌کشان! هر چه او پر کرد هست و عشق نیست گاه سرگرمی در این سردرگمی‌ست این عطش در مرد هست و عشق نیست رنج برد و کوه کند و سعی داشت هر صفایی کرد هست و عشق نیست گوشه هست و پرده هست و صحنه هست خاک هست و گرد هست و عشق نیست آن که پس ننشست لابد پیش برد دست و دستاورد هست و عشق نیست دختران کوی و کفترهای بام ! جذبه هست و طرد هست و عشق نیست هر چه را پروانه در سودای شمع پر زد و پرورد هست و عشق نیست باد برد و هر چه باشد عشق بود آنچه آب آورد هست و عشق نیست عشق بود و چشمم از خون سرخ بود رویم از غم زرد هست و عشق نیست امیر حسین هدایتی
آتش به آب و یار به اغیار و گل به خار کردند صلح و بخت به ما آشتی نکرد
هر کس که میِ عشق به جامش کردند از دردی درد،  تلخ‌کامش کردند گویا همه غم‌های جهان در یک جا جمع آمده بود، عشق نامش کردند
بستیم چو از ردّ و قبولِ دگرانْ چشم تشریفِ قبولِ نظرِ یار گرفتیم...
💚🍃 موج عشق تو اگر شعله به دل ها بکشد رود را از جگر کوه به دریا بکشد گیسوان تو شبیه است به شب؛ اما نه، شب که اینقدر نباید به درازا بکشد! خودشناسی قدم اول عاشق شدن است وای بر یوسف اگر ناز زلیخا بکشد عقل یکدل شده با عشق، فقط می‌ترسم هم به حاشا بکشد، هم به تماشا بکشد زخمی کینه من! این تو و این سینه‌ من من خودم خواسته ام کار به اینجا بکشد یکی از ما دو نفر کشته به دست دگری است وای اگر کار من و عشق به فردا بکشد
. نه آمدی که بمانی، نه رفتی از یادم تو آرزوی منی آرزوی بر بادم من از خدا گله‌ مندم فقط چرا نشنید؟ نه خواهشم نه دعایم نه بغض و فریادم ندیدم این همه سال از تو شور شیرینم به رغمِ تلخی خُلقت هنوز فرهادم چرا به سیبِ فریبت دل از جهان نَکَنَم؟ که ارث برده‌ام این شیوه را من از آدم خوشم که عشقِ تو رسوای شهر کرده مرا غمت مباد اگر از چشم خلق افتادم رسیده بی تو به من هر غمی خیالی نیست همین که بی‌خبر از حال زارمی شادم من از دو چشم سیاهت که بگذریم و نشد ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادم...!
ای حسنت از تکلف آرایه بی نیاز اغراق، صنعتی است که زیبنده تو نیست
دلم به گرد تو سیاره‌ای‌ست سرگردان ببین که چون همه من نیز بر مدارِ تواَم
رد شدی از من، شدم هر ثانیه بیمارتر روزگارم تیره‌تر شد، چشم هایم تارتر شعرهایم تحت تأثیر حضورت بوده است رفتی و دور از تو این شاعر شده کم‌کارتر خاطراتت شب به شب از پا می‌اندازد مرا ای که رویای تو از کابوس، لاکردارتر! حسرتی در سینه برجا مانده از یاد تو که چشمهایم با مرورت می شود هربار، تر! شعر گفتم تا بسوزانم تو را، خود سوختم هرچه شاعر مردم آزار است، خودآزارتر!
دلخوش به خنده‌هایِ منِ خیره سر نباش دیوانه‌ها به لطفِ خدا غالبا خوشند ..
زندگانی بلوغ بی‌یاری است رفته رفته غریب خواهی شد…
‌ گاهی طریقِ اوج گرفتن صعود نیست یوسف اگر عزیز شد از لطفِ چاه بود
رسوا منم وگرنه تو صد بار در دلـم رفتی و آمدی و کسی را خبر نشد