eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
باید چه کنم با دل؟ در مکتب عشق تو... با عاشقی‌ام دل را، ممتاز کنم؟ یا نه
دريا لب ساحل را ، هر ثانيه مى بوسد اين سنت او عشقست،عشقى كه نمى پوسد اما دل آدمها، اندازه دريا نيست ... عشقى كه به هم دارند آنقدر شكوفا نيست ما عاشق اگر بوديم ، بى واژه نمى مانديم ديوانگى هم را بيهوده نمى خوانديم اى كاش براى ما ،دريا شدن آسان بود در سينه ما هر روز امواج خروشان بود اى كاش كه آدمها دلتنگ نمى مردند دلواپسى هم را از ياد نمى بردند من قطره بارانم ، كافيست تو دريا شى !؟! ساحل پر تنهاييست، عشقست اگر باشى !
احساسِ خوشی دارم، ابراز کنم؟ یا نه مجنونیِ این دل را، آغاز کنم؟ یا نه
ای کاش همیشه قسمت هم باشیم یک عمر شریک شادی و غم باشیم از صبح طلوع عشق تا مغرب مرگ در قول و قرار و مهر محکم باشیم ✍ ✒️
امشب دلم آرزوی تو دارد نجواکنان و بی آرام ، خوش با خدایش می نالد و گفت و گوی تو دارد تو ، آنچه در خواب بینند پوشیده در پرده های خیال آفرینند تو ، آنچه در قصه خوانند تو ، آنچه بی اختیارند پیشش و آنچه خواهند نامش ندانند امشب دلم آرزوی تو دارد. دل آرزوی تو وانگاه این بستر تهمت آغشته ی چشم در راه بوی تو ، بوی تو ، بوی تو دارد... 🍃🌹
گفتم کــه چیست چــاره ی بیچارگـان، بگو گفتا کـه روز و شـب همه جا " رَبّـنا " کنند
شب گذشته من و او، چه خواب خوبی بود در آن سیاهی شب آفتاب خوبی بود همیشه موقع دیدار او دلم می ریخت اگرچه ترس نبود، اضطراب خوبی بود گناه نیمه شب ما کلام حافظ شد گناه نیمه شب ما ثواب خوبی بود تفاُلی نزد و یک غزل برایم خواند ولی عجب غزلی! انتخاب خوبی بود "چه مستی است ندانم که رو به ما آورد" جهان به رقص در آمد... شراب خوبی بود سوال کردم از او عشق چیست؟ چشمانش سکوت ریخت برایم، جواب خوبی بود تمام شب تن او را ورق ورق خواندم غزل، سپید، ترانه، کتاب خوبی بود اگرچه شاعر آیینی ام دلش می خواست که عاشقانه بگویم، عذاب خوبی بود
یک عمر دور و تنها، تنها بجرم اين كه او سرسپرده می‌خواست ، من دل سپرده بودم…
در خاطٖرم روانه شد و شب بخیر گفت گفتم که در نبود تو شب‌ها بخیر نیست فرامرز عامری
زیادت را که دزدیدند، کمَت را آرزو کردم...
دل بعشق تو دهمٖ تا رمقی در دل هست جان برای تو دهم تا بجهان جان گذردـ
رفتی و باز نمی‌آیی و من بی تو به جان جان من اینهمه بی رحم چرایی، بازآ
گشته در رویش نگاهم محو، مانده در چشمم نگاهش مات، باز هم او را توانم دید؟ آه، کِی دیگر؟ کجا؟ هیهات...
بر زبان جاری نشد شوری که در جان داشتم ور نه با تو گفتنی های فراوان داشتم  بی تو از ناگفتنی هایی که در دل مانده بود کوه دردی بودم و سر در گریبان داشتم  -روزها- ابری که در هر سوی من گسترده بود شب به یمن ابرهای تیره، باران داشتم  سرد‌ْمهری از نگاهت سخت باور می‌شود من به چشمان تو چون خورشید، ایمان داشتم  دل به دریاها زدن، قدری جنون می‌خواست، آه بیخود از فرزانه‌ای من چشم طوفان داشتم
کجا رواست کہ از دستِ دوست هم بکشد، کسی کہ این‌همه از دستِ روزگار کشید؟!
آیا شده از شدت دلتنگی و غصه ... هی بغض کنی، گریه کنی، شعر بخوانی؟!
امشب تمام حوصله ام را در یک ڪلام ڪوچک در تو ! خلاصه ڪردم اے ڪاش مے شد یک بار تنها همین یک بار تڪرار مے شدے ! تڪرار .....
مرا که طاقت این چند روزِ دنیا نیست چگونه حوصله ی جاودانگی باشد؟!
در این جادو شبِ پوشیده از برگِ گلِ کوکب دلم دیوانه بودن با تو را می خواست!
شب یعنــــی: من و بن بستِ خیالی ڪه تویی... تــو و دیوانه ے زارے ڪه منم...!! • لیــلا مقربـــــی 🍃 ‌
اندک اندک قلب من، هرشب برایت میزند روح من این جمله را بر گوشِ جانت میزند ''نازنینا عـاشقم بر روی ماهت " پس چرا چشم گریـان مـرا ، ابـرو کمانت می زنـد خواب را از دیدگانم برده است گیسوی تو خواب و رویـای مرا هرشب خیالت میزند در نمـازم هـر رکعت یادت مرا درگیر کرد در قنـوتم دیده را ، آن مـه جمالت میزند دوستت دارم ولیکن گفتنش دردی شده باورم کـن دیـده را ، چشم خمارت میزند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‍‌ ‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‍‌ ‌
بیداری ام چه دانی ؟ ای خُفته ای که شب ها ننشسته ای به حَسرت نشمُرده ای سِتاره..
ترسی از مردن ندارم بی تو تمرین کرده ام کامِ تلخِ عشق را با مرگ شیرین کرده ام   شورو شوق شعرهای من تو بودی نازنین بعد تو من شعرهایم را چه غمگین کرده ام   جز صدای تو دلم با هر صدایی کوک نیست گوشهایم را ببین من بی تو سنگین کرده ام   دست دنیا بین ما انقد جدایی ساز کرد اهل نفرین نیستم! اینبار نفرین کرده ام   تو دلت پاک است چشمانت زلال و روشن است حیف دنیارا به این احساس بدبین کرده ام   بغض هایم مال شعرم شعر هایم مال تو من برای بیت بیتم ارث تعیین کرده ام خانه امشب سوت و کورو دفترم خیسِ غم است من تمام شعر را با گریه تزئین کرده ام   مطمئنم بغض تو با این غزل گل میکند من تمام بیت ها را سخت تضمین کرده ام
شبت بخیر میشود شبم به سر نمیشود تو خوب خواب و هم دلت ز من خبر نمیشود تویی قمر در آسمان مکن سفر ز چشم ما رَوی اگر ز شهر ما شبش سحر نمیشود به من بگو شبت بخیر،خیرِ شب فقط تویی به شعر عشق میرسم که مختصر نمیشود
. آمدم با شعر تا از نو غزلخوانی کنم جسم و جان را روشن از اشعار روحانی کنم آمدم با یک بغل احساس از شعرو طرب یک غزل از نو سرایم دست افشانی کنم آمدم شعری بگویم تا دوباره عشق را در دل سنگ و پریشان تو زندانی کنم آمدم یک بار دیگر تا بگویم عاشقم در حریم خانه قلب تو دربانی کنم آمدم امشب دوباره با رباب و با شراب در خرابات دو چشمان تو مهمانی کنم آمدم این بار با احساس تو خلوت کنم عاشقانه شعر گویم ،شعر درمانی کنم آمدم زندانی دستان بی تابت شوم بستر آغوش خود را با تو نورانی کنم قصد آن دارم من امشب تا سحرگاهان فقط هر چه دارم زیر پاهای تو قربانی کنم   .
گفتی شبت بخیر و برایت مهم نبود خیری نمانده در شب و روزم بدون تو
قصه‌ی روز و شب ِ من سخنی مختصر است؛ روز در خوابِ خیالاتم و شب بیدارم...  
بارانیم امشب ولی، مانند باران نیستم بی تو معمّا میشوم، انگار آسان نیستم بی تو شبی آغاز شد،درآسمان سینه ام تابیده خورشیدي ولی،من اهل پایان نیستم بی تونه بودن بودن است،ماندن دگرجاي خودش جاریست گرچه زندگی،درگیر جریان نیستم بعدِ توعشق و حس من،بیمارشد بیمار تو من عاشق درد توام، دنبال درمان نیستم محتاج توبودن عجب،حال وهواي محشریست پیدا کن این محتاج را،هرچند پنهان نیستم انگار عمري عاشقی،باشد قصاص دیدنت یکبار دیدم من تو را،شاکی ز تاوان نیستم دود حریق شمع رفت،در چشم پروانه ولی این اشکهاي عاشقیست،بی عشق گریان نیستم
" جان" پدرم عاشق و من عاشق و فردا پسرم عشق در طائفه ی ما "هر از گاهی"نیست... 😔
مي كشد در دل شب ها نفسي موج سراب واي بر حال نگاهي كه پي دل برود...