eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
53 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
من این چشمی که رویت را نمی بیند نمیخواهم که یعقوبی که "یوسف" را نبیند ، کورتر بهتر ... 🐣🥀
عاشقی را چه نیاز است به توجیه و دلیل که تو‌ ای عشق همان پرسش بی زیرایی “قیصر امین پور”
سلام عصرتون بخیر
دم دمای آخر عمر منه چشامو نمی‌تونم تکون بدم زیر آفتاب بذارید بسترمو روا نیست من زیر سایه جون بدم کاش می‌شد برادرم بیاد پیشم غمامو بهش بگم دونه دونه راضی‌ام به اینکه بازم برا من با سر بریده قرآن بخونه غم کربلا رو من میگم، شما هر کس و دیدید بهش بگید چی شد آخه از بالای تل تو قتلگاه هیشکی اندازه‌ی من ندید چی شد یکی با نیزه به پهلوهاش می‌زد یه نفر عصا می‌زد روی تنش تنها بین یه سپاه افتاده بود بدجوری غریب گیر آوردنش لحظه لحظه تو هوای قتلگاه شبیه برگای پاییز شدم برا اینکه کمتر اونو بزنن حتی با شمر گلاویز شدم کی دیده بچه‌های انبیا رو با چنین وضعی اسارت ببرن سر شیش‌ماهه رو میبرن که هیچ حتی گهواره‌شو غارت ببرن سری که رو نیزه رفته رو کجا این‌همه با سنگ‌ نشونه میگیرن دختر بی پناه‌و آخه کجا راهشو با تازیونه میگیرن کجای دنیا دیدید که مردمی توی جشنشون عزادار ببرن کی دیده با لباس پاره زنو برا تحقیر به بازار ببرن اون‌روزا خیلی زیاد دقم دادن بدجوری تو غصه آبم کردن هیشکی سایه‌مم ندیده بود ولی راهی بزم شرابم کردن توی گودال، سر نی، بزم شراب هرجا رفت حسین، منم پشت سرش دل من تنگشه کاش این آخرا داداشم بیاد کنار خواهرش شاعر:
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی با محمّد زخم خوردی، با علی فرقت شکافت مصطفایی زیستی و مرتضایی زیستی دم به دم با پهلوی مادر شکستی در خودت لحظه‌ها را در تبِ داغِ جدایی زیستی خون‌جگر بودی تمامِ عمر از زهرِ جفا مجتبایی، مجتبایی، مجتبایی زیستی بی‌زمان در بارگاهِ قدس با عشقِ حسین پیش از آنی که به این دنیا بیایی زیستی آمدی از «جانِ عالَم» خود پرستاری کنی دورِ او هر لحظه گشتی و فدایی زیستی غیرِ زیبایی ندیدی در بلابارانِ عشق از اَلَستِ عاشقی قالوا بلایی زیستی از نیستان دور ماندی، داغ غربت بر جگر در هوای ناله‌های نینوایی زیستی خطبه خواندی حیدری از مصحفی آتش‌به‌جان هم‌نَفَس با آیه‌های روشنایی زیستی عالَمی دیگر مگر سازند و از نو آدمی تا عیان گردد که بودی و کجایی زیستی پر بزن! وقتِ پریدن آمد ای که سال‌ها در قفس هر لحظه با شوقِ رهایی زیستی شاعر:
بهار دهکده‌ها را ضیافتی سبز است نسیم نامه‌رسان را رسالتی سبز است خیال کاج و شعاع کبوتری از دور حضور چلچله‌ها را بشارتی سبز است غروب دهکده لبریز از نجابت‌هاست برای مردم خاکی اشارتی سبز است قداستی در و دیوار کوچه بر هم زد تمام طایفه‌ها را صداقتی سبز است و راس ساعت دلخواه شیروانی‌ها به کوچه‌ها که رسیدی علامتی سبز است نگاه! آینه‌ها را به فصل آبی‌ها دلیل این همه جوشش عنایتی سبز است
هم رعیت روزگار والی شده بود هم ظرف پر از عاطفه خالی شده بود روزی که شکست خلوت آینه‌ها انگشت‌نمای این حوالی شده بود
یکی یکی باید گشود دیده به دلبر، یکی یکی باشور و شوق و نغمهٔ دیگر، یکی یکی ‌ از کوچه‌های شام غم‌افزا گذر کنیم تا جلوه‌گاه مهر منوّر، یکی یکی بوی وفا ز گلشن ما می‌وزد به دهر دل می‌شود چو یاس معطر، یکی یکی از خار خار ذلت خواری گذشته‌ایم باید کشید نقش صنوبر، یکی یکی ما از ازل به‌پای ولایت سپرده دل با نقد جان به شیوهٔ برتر، یکی یکی آتش مزن به خانهٔ دل‌های پرشرر آتش فتد به جان تو محشر، یکی یکی کوشاصفت به بحر فنا پا نهاده‌ایم ماییم همچو موج شناور، یکی یکی بشنو کلام دلکش پروانه را که گفت: "لرزد بنای هرچه ستمگر، یکی یکی"
هر غربتی که غربت زینب نمی‌شود هر خواهری به عصمت زینب نمی‌شود در بین غمگسار و مصیبت کشیده‌ها هر غم‌زده که حضرت زینب نمی‌شود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 | انقلاب عشق 🔹 نماهنگی از شعرخوانی و گفت‌وگوهای آقای قادر طهماسبی متخلص به «فرید» با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در جریان دیدارهای شاعران در ماه رمضان
انگار نه انگار به هوای تو شدم زار و تو انگار نه انگار پرم از حسرت دیدار و تو انگار نه انگار دوستت دارم و دانم که مرا دوست نداری آه از این عشق شرر بار و تو انگار نه انگار آنچه از مدت دوریِ تو ای یار کشیدم به غزل می‌کنم اقرار و تو انگار نه انگار رزِ نازِ تو بنازم که به هر پیچشِ نازش می‌دهد این‌همه آزار و تو انگار نه انگار سقف تنهاییِ من با همه سنگینی‌اش آخر می‌شود بر سرم آوار و تو انگار نه انگار بی‌تو مهتاب شبی باز در آن کوچه کشیدم نخ به نخ بسته‌ی سیگار و تو انگار نه انگار در اتاقی که به اندازه‌ی دلتنگی من نیست منم و گوشه‌ی دیوار و تو انگار نه انگار نه سلامی و علیکی نه پیامی و نه پیکی آه از این بغضِ تلنبار و تو انگار نه انگار شب بارانی و هذیانِ دلِ عاشقِ زارم و گلِ اخمِ پرستار و تو انگار نه انگار
تا کی بدَوم سوی سرابی که تو باشی هر شب بپرم از دلِ خوابی که تو باشی جا داد خدا در صدف سینه‌‌ام آرام با دست خودش گوهر ‌نابی که تو باشی آن عمر هدر رفته به یک لحظه نیرزد یک لحظه از این حالِ خرابی که تو باشی من لب نزدم بر لب جامت که همیشه مستم کند از بوی شرابی که تو باشی قلبم گل‌سرخی‌است که می‌خواست بجوشد هر روز در آن دیگ گلابی که تو باشی از سوختنِ بی تو نباید بهراسم هم‌سنگ بهشت است عذابی که تو باشی...
چون موجهٔ سرابیم در شوره‌زار عالم کز بود بهره‌ای نیست غیر از نمود ما را
تنگیِ روزیِ ما بود از گشودن لب تا بسته گشت این در صد در گشود ما را
قومی به جدّ و جهد نهادند وصل دوست قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند
ز خانهٔ پدری کی شوند مانعِ فرزند؟ ز ما دریغ ندارد خدا بهشت برین را
در کرب و بلا به غیر زیبایی نیست چشمان شما که چشم دنیایی نیست خاکم به دهان، که غیر ویرانهٔ شام در شام برای عمًه‌جان جایی نیست علی رفیعی وردنجانی
دریا شده قطره تا به تو رو زده است ایـوب مقـابل تـو زانـو زده است ایثار و صداقت و حیا ، حضـرت صبر در قلـب حسینی تو اردو زده است
باب حاجاتند اهل بیت مولایم علی می‌دهد حاجت ولی مظلومه زینب بیشتر بس که سختی دید در کرب و بلا بانوی حجب احترامش نیز پیش حضرت رب بیشتر سوخت دامان یتیمان و خیام اهل بیت دختری دردانه در بیماری و تب بیشتر بغض دشمن از علی بود و امام مجتبی در حقیقت کینه از اسلام و مکتب بیشتر با اسیران هرچه بد می‌کرد دشمن در سفر در گلوشان جمع می‌شد باد غب غب بیشتر روی نی میرفت سرها پشت سرها کاروان کودکان از دیدن سرها معذب بیشتر این وقایع کرد زینب را پریشان‌تر مدام سوخت اما در میان شهر از سب بیشتر ای زبانت لال شاعر بس کن این مکتوب را در نوشتن باش مقداری مودب بیشتر بیت اول بود کافی در مقام نوکری شد خجل در باقی‌اش حتی مرکب بیشتر
ما زنده ایم ، زنده به سوزِ درونِ خویش... 🌸🌸:🌹🌹
تویی ملیکهٔ کل جهان، ملیکهٔ روم زنی رها شده از ننگِ پادشاهیِ شوم تمام هستیِ آدم به چنگ تاریکی است بیا که نور بپاشی به روی صفحهٔ بوم که از درخشش نورش، چقدر شاد شوند قلوب خستهٔ کل چهارده معصوم کنیزِ آلِ علی بودن افتخارت شد ببوس نامهٔ عشق و برو میانِ هجوم به کوکب و قمر و کهکشان بشارت داد حضور تک پسرت را خدای علمِ نجوم برای کشتنِ ابلیس و لشکرش، ای کاش ظهورِ حضرت او غصه را کند معدوم
. ▪️در رثای حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها مصیبت هم گریبان چاک زد از داغ هجرانش که او ام‌ّالمصائب بود جان ما به قربانش قیام کربلا مدیون صبر و خطبه‌های اوست مصفا کرد نهضت را به اشک همچو بارانش شکست و خم شد و افتاد از پا باغبان عشق که در یک روز پرپر شد همه گل‌های بستانش چو حیدر خطبه خواند و کرد ویران کاخ ظالم را زبان حقّ او شد پیش دشمن تیغ برّانش به‌ظاهر دست او در بند ظلم و کینه بود اما جهان ظلم و جور و کینه شد در بند زندانش پس از داغ برادر میل آب و نان نبودش هیچ که اشک چشم شد آب و فغان و ناله شد نانش چنان با تار و پود جان او ممزوج بود ایمان که ایمان کرده صد اقرار بر توحید و ایمانش حیا و حجب و عفت وام‌دار چادر پاکش شکیب و صبر و مهر و قهر در خیل غلامانش ندارد مثل و مانندی، به آه سینه‌اش سوگند زنی چون او نمی‌آید، به گیسوی پریشانش سلام ما بر آن قلب صبور و جسم رنجورش درود ما بر آن عزم و قیام و عقل و عرفانش خدایا، ما فدایی‌های راه و مکتبش هستیم به‌زودی قسمت ما کن شهادت پیش چشمانش ✍️ 🏴