eitaa logo
امام حسین ع
17هزار دنبال‌کننده
389 عکس
1.9هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
📋 ✔️ ✔️ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ دیگر بعید است این نفس بالا بیاید باید برای یاری‌اش اسما بیاید شب بود و باران بود و آب از چاه برداشت تا که برای شستن دریا بیاید این مرد خیبر مردِ خندق بود اما باید برایِ غسلِ او زهرا بیاید دستش به پهلو خورد زخمِ میخ را گفت دیدی نشد تا محسنم دنیا بیاید چشمش سیاهی رفت از بازوی خُردش باید بماند تا که حالش جا بیاد پشتِ سرِ هم شستنش را قطع می‌کرد اما نشد تا بند این خونها بیاید از بس حسن در آستین دندان فشرده باید به دادِ حالِ او بابا بیاید وقتی حسین اُفتاد بر این سینه باید دستِ شکسته از کفن بالا بیاید می‌گیرد از دوشِ ابوذر دوشِ سلمان دنبال این تابوت آقا تا بیاد تازه زمانِ شستنِ دیوار و در بود ای کاش می‌شد زودتر فردا بیاید ای‌کاش می‌شد دِق کند زینب کنارش طاقت ندارد تا که عاشورا بیاید طاقت ندارد تا ببیند بینِ گودال بر روی آن سینه کسی با پا بیاید 〰〰〰〰〰〰〰〰 @emame3vom
. شكسته تر شده و دست بركمر دارد  چه پيش آمده ! آيا حسن خبر دارد؟  به گريه گفت كه زينب مواظب خود باش  عبور كردن از اين كوچه ها خطر دارد  شبيه روز برايم  نرفته روشن  بود  فدك گرفتن از اين قوم  دردسر دارد  گرفت دست مرا مادرم... نشد...نگذاشت...  تمام شهر بفهمد حسن جگر دارد  شهود خواسته از دختر نبي خدا  اگرچه ديده سندهاي معتبر دارد  سكوت و صبر و رضاي خدا به جاي خودش  ولي اگر پدرم ذوالفقار بردارد...  كسي نبود به معمار اين محل گويد  عريض ساختن كوچه كي ضرر دارد!؟ .
غروب بود که از سوز دل دعا کردم گریستم، طلب مرگ از خدا کردم به سینه ام چه گذشته که دختر خود را بغل گرفته و زود از خودم جدا کردم مدینه روز قیامت گواه باش که من به حفظ جان علی جان خود فدا کردم علی در آن همه دشمن مرا صدا می زد ولی من از پس در فضه را صدا کردم ز پا فتادم و قنفذ شکست دستم را ولی ز دست امامم طناب وا کردم برای حفظ علی بین آن همه دشمن چهار کودک معصوم را رها کردم .
. «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» ماه عزای فاطمه روح مُحرم است خون گریه کن ز غم،که عقیق یمن شوی رخصت دهد خدا که تو هم سینه زن شوی در فاطمیه از دل و جان گریه می کنیم همراه با امام زمان گریه می کنیم در فاطمیه رنگ جگر سرخ تر شود آتش فشان غیرت ما شعله ور شود شمشیر خشم شیعه پدیدار می شود وقتی که حرف کوچه و دیوار می شود لعنت به آنکه پایگذار سقیفه شد لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد لعنت بر آنکه برتن اسلام خرقه کرد این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد تکفیر دشمنان علی رکن کیش ماست هر کس محب فاطمه شد،قوم وخویش ماست ما بی خیال سیلی زهرا نمی شویم راضی به ترک و نهی تبرا نمی شویم قرآن و اهل بیت نبی اصل سنت است هر کس جدا ز این دو شود،اهل بدعت است ما همکلام منکر حیدر نمی شویم «با قنفذ و مغیره برادر نمی شویم» ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم امروز اگر که سینه و زنجیر می زنیم فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب کرد روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد از ما بترس،طایفه ای پر اراده ایم ما مثل کوه پشت علی ایستاده ایم از اما بترس، شیعه ی سرسخت حیدریم جان برکفان جبهه ی فتوای رهبریم از جمعه ای بترس که روز سوارهاست پشت سر امام زمان ذوالفقارهاست از جمعه ای بترس،که دنیا به کام ماست فرخنده روز پر ظفر انتقام ماست از جمعه ای بترس،که پولاد می شویم از هرم عشق مالک ومقداد می شویم .
. فاطمه بعد از پیمبر دائمأ سردرد داشت دستمالی بر سرش می بست دیگر ؛ درد داشت غصه اسلام را می خورد جای نان شب انحراف دین برایش خیلی آخر درد داشت شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر را زدند؟ شهر پیغمبر! چرا دخت پیمبر درد داشت؟ خاک عالم بر دهانم در به پهلویش گرفت خاک عالم بر دهانم ضربهء در درد داشت بوسه بر دست علی زد تا دلش آرام شد دیدن آن دست بسته صد برابر درد داشت صبح تا شب زخم برمیداشت ، شب تا صبح درد آه ، سر تا پای زخم و پای تا سر درد داشت یک نفر از بچه ها هم سمت آغوشش نرفت بچه ها هر وقت می دیدند ... مادر درد داشت .
. باز هم ای دختر ِ پیغمبر ِ اکرم بمان مَرهَم ِ دردِ علی ، ای دردِ بی مَرهَم بمان زندگیِّ رو به راهی داشتم چشمم زدند کوریِّ چشم ِ همه با شانه هایِ خم بمان دستهایِ تو شکستَش هم پناهِ مرتضاست تکیه گاهِ محکم ِ من پیش ِ من محکم بمان تو نباشی پیش ِ من اینها زمینم میزنند ای علمدار ِ مدینه پایِ این پرچم بمان این نفس هایِ شکسته قیمتِ جانِ من است زنده ام با یک دمت پس لطف کن یک دم بمان کم ببوس دستِ مرا دارم خجالت میکشم من حلالت میکنم اما تو هم یک کم بمان آب ها از آسیاب افتاد خوبت میکنم یار ِ هجده ساله ، هجده سالِ دیگر هم بمان رفته رفته کار ِ من دارد به خواهش میکشد التماست میکنم پیشم بمان پیشم بمان .
. داغ تو را بهانه گرفتم گریستم از قبر تو نشانه گرفتم گریستم یک گوشه از محلّه ی غم آشنای تو با یادت آشیانه گرفتم گریستم از کوچه های تنگ گذشتم شبیه تو وقتی سراغ خانه گرفتم گریستم نامحرمان‌ زدند تو را من هم‌ از غمت یک روضه محرمانه گرفتم گریستم لازم نشد سوال کنم رفته ای کجا از ردّ تازیانه گرفتم... ! گریستم مقتل نوشته شانه ات از کار مانده بود بر موی خود که شانه گرفتم گریستم مضمون تو عنایت محض است بیگمان تا حسّ ِ شاعرانه گرفتم گریستم .
. گل بر من و جوانی من گریه می‌کند بلبل به همزبانی من گریه می‌کند من پیر در بهار جوانی شدم که چرخ بر پیری و جوانی من گریه می‌کند سکوی قهرمانی من شد پناه در  به قهرمانی من گریه می‌کند نخل مدینه شاهد مظلومی من است بر قامت کمانی من گریه می‌کند کاهیده‌ام چنان که عجل گر رسد مرا مهمان به میزبانی من گریه می‌کند از هر نفس که می‌کشم آید شمیم مرگ مرگم به زندگانی من گریه می‌کند مردم‌فریبی است اگر در عیادتم از حیله، خصم جانی من گریه می‌کند گِریَم به همسرم که همین روزها دگر از مرگ ناگهانی من گریه می‌کند من گریه مخفیانه نمودم ولی علی(ع) برگریه نهانی من گریه می‌کند پژمرده لاله‌ام من و هر گوشه بلبلی بر روی ارغوانی من گریه می‌کند از درد شانه، شانه نشد موی دخترم زینب (س) به ناتوانی من گریه می‌کند دیگر حسین (ع) را نتوانم به بر گرفت این گل به باغبانی من گریه می‌کند در سینه "رستگار"، غم و داغ دعوتند مهدی(عج) به میهمانی من گریه می‌کند .
. ای شفایت آرزوی مرتضی اشک تو آب وضوی مرتضی داغت ای بانوی خانه سوخته آتشی در جان من افروخته با فراق خود سیه پوشم مکن بی تو تنهایم فراموشم مکن ای بهشت آرزو لبخند زن چینی قلب علی را بند زن داغ تو چشم مرا چون نیل کرد خانه ام را بی پر جبریل کرد ای تو را بالش ز بالِ جبرئیل بسته ام بر گوشه ی چشمت دخیل یا به خنده لب گشا یا اخم کن کم دل زار علی را زخم کن دل بریدن از تو دیگر مشکل است این جدایی از پیمبر مشکل است ای شب قدرم، سحر را دور کن ناله را در نامه ام منظور کن سهم من جان کندن و جا ماندن است بر سر قبر تو قرآن خواندن است خیز و شب را راهی از این خانه کن گیسوی طفلان غم را شانه کن اندکی آهسته پر زن از کویر مرغکانت را به زیر پر بگیر وای من! با دست زخمی و کبود شوق طبخ نان تو دیگر چه بود؟ آخر ای زهرا پس از تو صبح و شب کی خورند این کودکان نان و رطب؟ کی پذیرد قلب پر احساس تو دختر و چرخاندن دستاس تو جان زهرا روز من را شب مکن چادرت را بر سر زینب مکن کاش در پیشت بمیرم فاطمه تا عزایت را نگیرم فاطمه رزم تو در را به پهلو راندن است سهم من پهلوی این در ماندن است کشتی صبر علی پهلو مگیر محرم دل، باز از من رو مگیر غرق در امّن یجیبم فاطمه تازه دانستم غریبم فاطمه نیست وقت پر زدن در آسمان آسمان ابری شده، لختی بمان .
. چه غم گر هر کسی از من بجز غم رو بگرداند مبادا از سرم رو کاسه‌ی زانو بگرداند رهین منّت دردم که بنشسته به پهلویم به بستر، او مرا زین سوی، بر آن سو بگرداند نگاه شوهر تنهای من این راز می‌گوید که دیده؛ همسری از همسر خود رو بگرداند ز بس بیزارم از دشمن عیادت چون کند از من دلم را مژده دادم تا اجل آید به امدادم کجا بیمار رو، از کاسه‌ی دارو بگرداند پرستاری ندارم بر سر بالین بیماری مگر آهم ازین پهلو به آن پهلو بگرداند فدایی علی هستم پی حفظش دلم خواهد اجل دست مرا گیرد به دور او بگرداند .
. جز گُل که می فهمد غم پرپر شدن را در آتشی از کینه خاکستر شدن را زهراست آنکه نوح و ابراهیم و عیسی مدیون او هستند پیغمبر شدن را لحظه به لحظه با تمام عشق آموخت زهرا به فرزندان خود حیدر شدن را نالایقم اما خدا را شکر، چشمم در روضه دارد افتخار تر شدن را در عالم زر هر که چیزی از خدا خواست ما هم طلب کردیم از او نوکر شدن را با شوق خاک پای زهرا می شوم تا پیدا کنم شایستگی زر شدن را وقتی که زهرا در میان کوچه افتاد حس کرد حیدر داغ بی لشکر شدن را با کینه در می زد به خود می گفت باید از او بگیرم لذت مادر شدن را دریا به حال چشم هایت گریه می کرد سجاده هنگام دعایت گریه می کرد آن روز آتش شرمسار چادرت بود آن روز میخ در برایت گریه می کرد وقت قنوتت دست تو بالا نمی رفت افلاک با هر ربنایت گریه می کرد وقتی علی را سوی مسجد می کشاندند جبریل آنجا پا به پایت گریه می کرد جای تو خالی بود در گودال اما زینب غریبانه به جایت گریه می کرد پروانه ای روی مزارت عاشقانه در حسرت صحن و سرایت گریه می کرد .
سوزم و سازم و ناید ز درون فریادم کاش من زودتر از فاطمه جان می دادم از زمانی كه شریك غمم از دستم رفت هر دم آید غمی از نو به مبارك بادم تا قیامت نه، پس از واقعه ی محشر هم ناله ی یا ابتایش نرود از یادم مرگ در خانه ی بی توست مرا در شب تار بِهْ از آن روز كه در كعبه ز مادر زادم کاش روزی که زدی ناله کنار دیوار چون در سوخته می سوخت همه بنیادم كس نداند كه در آن دم به تو و من چه گذشت تو نفس می زدی و من ز نفس افتادم خصم خوشحال كه بال و پر من بشكسته رفتی و از غم خود كرده ای دشمن شادم 👉 .
شب های جمعه بیقرارم! روضه میخوانم با چشم های اشکبارم روضه میخوانم گاهی برای این دلِ عاصیِ هرجایی گاهی برای روزگارم روضه میخوانم طعنه زدند و بغض کردم! آمدم هیئت... با هیچکس کاری ندارم! روضه میخوانم من جز درِ این خانه جایی رو نخواهم زد وقتی گره خورده ست کارم روضه میخوانم از داغ های کربلا آشوبم و بیتاب دل را به پرچم می سپارم، روضه میخوانم یکروز می میرم از این بغض ِ بلاتکلیف بالا سرِ سنگِ مزارم روضه میخوانم حتی در آن بهبوهۂ تاریکیِ قبرم آنجا که خیلی در فشارم روضه میخوانم جانم فدای آن امامی که نگاهش گفت: جان داده بین شعله یارم! روضه میخوانم... میگفت زهرا(س)جان! پس از تو گوشۂ خانه زل میزنم بر ذوالفقارم روضه میخوانم! @emame3vom .
. 🍃🏴 نذر شهادت عشق أمیرالمؤمنین(ع) 🏴🍃 جذبه از یاقوت و گوهر میرود سورۂ اخلاص و کوثر میرود زجرها دیده ست اما غرق شوق؛ محض ِ دیدار پیمبر(ص) میرود لرزه می افتد به جانِ مرتضی(ع) هر زمان که جانبِ «در»... میرود گرچه خوانده مجتبی(ع) أمن یُجیب خوب میداند که آخر میرود... نیمه شب «عجّل وفاتی» خوانده و دیگر از آغوش بستر میرود با چه حالی حضرت دارالشّفا مضطر و بشکسته پیکر میرود از دو چشمش اشک جاری میشود تا که زینب(س) سمتِ معجر میرود روضه بر پا میشود وقتی حسین(ع)؛ تشنه در آغوش ِ مادر میرود! 🏴
. بانوی با وقار یا زهرا معنی اقتدار یا زهرا نعره ذوالفقار یا زهرا علت افتخار یا زهرا عشق پروردگار یا زهرا خاتم عشق را نگین هستی ذکر مولای مومنین هستی روح قالو بلا تویی بانو ذات پاک خدا تویی بانو جلوه مصطفی تویی بانو سنگر مرتضی تویی بانو مادر مجتبی تویی بانو حک شده نامتان به دست خدا بر روی قلب سیدالشهدا بی قرار علی تو بودی و بس جان نثار علی تو بودی و بس یار غار علی تو بودی و بس افتخار علی تو بودی و بس ذوالفقار علی تو بودی و بس با تو تقدیر می شود حیدر با تو تفسیر می شود حیدر ✍ 👉 @emame3vom .
. . ما همه هستیم قربانی زهرا و علی سائل الطاف پنهانی زهرا و علی بارها و بارها داده است بر دل های ما جان تازه مدح طوفانی زهرا و علی زندگی را زهر بر ، ضد ولایت می کنیم ما مسلمان های ایرانی زهرا و علی چیست از این خوب تر ، شد قلب ما وابسته بر شاخه شمشاد خراسانی زهرا و علی آی مردم خشت خشتش هست فردوس آفرین هر کجا باشد ثناخوانی زهرا و علی کاش مشق عشق را گیریم یاد از سازگار یا موید با که انسانی زهرا و علی هر که اینجا پیر گشته روزگارش بهتر است نوکر این خانواده ، کهنه کارش بهتر است چشم عین الله روشن باد ، زهرا آمده دختری که مادر باباست دنیا آمده جز خدایش کیست سر در آورد از شان او آنکه مانند خدایش هست یکتا آمده جای هر ذکری بگو مستانه امشب : یا علی کور ، چشم دشمنان ، جانان مولا آمده بعد ازین دنیا پر از مرد شهادت می شود قهرمان ِ دل به طوفان ها زدن ها آمده مریم عذرا ، چو پروانه بگردد دور او مادری که هست هر طفلش مسیحا آمده آمده آن که قدرت حق را نمایان می کند بوی این گل ، کل دنیا را گلستان می کند این زمین اصلا کجا و شان بانوی علی آمده دنیا برای دیدن روی علی فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه جان تازه می دهد بر زور و بازوی علی او حماسه آفرین شد ، بی زره ، بی ذوالفقار کرد غوغایی به پا ، پهلو به پهلوی علی او مزارش ظاهرا مخفی است اما باطنا هست قبر فاطمه ، هر جا دهد بوی علی وقت جان دادن می آید ، فاطمه بالاسرش هر کسی که رفت حتی یک قدم سوی علی حق فقط زهراست که این گونه مانده با علی شد شعارش لا امیرالمومنین الا علی آن که دارد دم به دم بر ما محبت فاطمه است آن که دارد بر عطا و جود عادت فاطمه است هر چه را می خواستیم اینجا مهیا دیده ایم آن که ما را مادرانه داد عزت ، فاطمه است راه بر جایی ندارد بندگی ، بی فاطمه تا ابد تنهاترین راه سعادت فاطمه است بیشتر از بچه هایش نیمه شبها یاد کرد از در و همسایه ها ، پس کوه رحمت فاطمه است شان او از معجزه ، خیلی فراتر بوده است آن که باشد فضه اش کوه کرامت فاطمه است هر کسی که می شود صاحب نفس با فاطمه است دم به دم ذکر لبش یا فاطمه یا فاطمه است فاطمه هم فاطمه هم مصطفی هم حیدر است فاطمه از هر چه می دانیم ازو ، بالاتر است فاطمه نور است نه، نه ، نورَ فوقَ کل نور فاطمه هم هل اتی ، هم انما هم کوثر است گر نمی گفتند ختم الانبیا بر مصطفی می نوشتم فاطمه تنها زن پیغمبر است معجزه جز این چه باشد با همان عمر کَمَش زینبی را تربیت کرده که از عالم سر است فاطمه درس کرم را داد یاد مجتبی فاطمه الگوی ایثار حسین بی سر است کی به جز فرزند زهرا ، در زمین کربلا کودک شش ماهه اش را داده بی چون و چرا @emame3vom .
. نذر میلاد پناه دو عالم 🌺🍃 «نور» نازل میشود! معنایِ «انسان» میرسد روزگار ظلمت و عصیان به پایان میرسد محض ِ توصیفش همین کافیست که جبریل گفت کوثرِ حق است و اثباتش به قران میرسد هست شش دنگِ حواسش مادرانه سمتِ ما بیشتر آن لحظه ای که جان به جانان میرسد خلقِ مان کرده خدا صِرفاً برای نوکری عمرِ ما در خانۂ مادر به پایان میرسد یک نخ از چادر نمازش کارِ تربت میکند اینچنین محض شفا؛ دارو و درمان میرسد بارها «إنسیةُ الحَورا» صدایش زد علی(ع) چونکه دید از رویِ ماهش نور ایمان میرسد تا که بر هم میگذارد پلک؛ شب سر میرسد گوشۂ لب تر کند یکریز باران میرسد دستۂ دستاس را چرخاند و رزقِ ما رسید خانه را آماده کرد و گفت مهمان میرسد ما نمک پروردۂ این سفره ایم و سال هاست از تنورِ حضرت زهرا(س) به ما نان میرسد! ┅─═ঊঈ🌺ঊঈ═─┅ @emame3vom ┅─═ঊঈ🌺ঊঈ═─┅
. باز هم ای دختر ِ پیغمبر ِ اکرم بمان مَرهَم ِ دردِ علی ، ای دردِ بی مَرهَم بمان زندگیِّ رو به راهی داشتم چشمم زدند کوریِّ چشم ِ همه با شانه هایِ خم بمان دستهایِ تو شکستَش هم پناهِ مرتضاست تکیه گاهِ محکم ِ من پیش ِ من محکم بمان تو نباشی پیش ِ من اینها زمینم میزنند ای علمدار ِ مدینه پایِ این پرچم بمان این نفس هایِ شکسته قیمتِ جانِ من است زنده ام با یک دمت پس لطف کن یک دم بمان کم ببوس دستِ مرا دارم خجالت میکشم من حلالت میکنم اما تو هم یک کم بمان آب ها از آسیاب افتاد خوبت میکنم یار ِ هجده ساله ، هجده سالِ دیگر هم بمان رفته رفته کار ِ من دارد به خواهش میکشد التماست میکنم پیشم بمان پیشم بمان 👇
. چه مي‌توانم بيان نمايم به وصف زهرا‌ ز طبع گويا ستوده او را به قول شيوا، كه گفته طاها‌ بر‌او«فداها» تويي فروغ چراغ خلقت صفاي ايمان زلال عصمت تو آن همائي به اوج عزّت كه پر كشيدي به بيكران‌ها شراب عرفان ازل تراويد ، شدي تو سرمست جام توحيد ز نشئة آن بسان خورشيد كني فروزان تمام دنيا به اصل ايمان شدي تو نائل زخويش فاني به حق واصل تو هستي آري به صد دلايل فروغ عصمت بهاي تقوا تو شاهكاري ز صنع سرمد تو يادگاري ز نور احمد‌ به هر دياري تويي مسدّد زلطف حيّ خداي دانا به آفرينش يگانه گوهر صفات حق را نشان و مظهر چو هست نورت زنور داور به جمله عالم تويي چو بيضا بود مقامت بلند و شاهق نيازمندت همه خلايق از آن بفرمود امام صادق‌ كه امّ ما بِه زجملة ما حديث و قولت نداي قرآن ولايت تو ولاي قرآن رضايت تو رضاي قرآن توئي به‌قرآن مفاد و معنا بود طريقت طريق عرفان ولايت تو كليد رضوان بود نصيبش عذاب و نيران هر آن كه باشد تو را ز اعدا نمودي از دل چو خطبه ايراد بناي طغيان برفت بر باد بلي جهان را زظلم و بيداد نمودي آگاه زنطق گويا زني كه اهل صواب باشد هميشه بر رخ نقاب باشد پيام زهرا حجاب باشد چه پيش بينا چه پيش اعمي اگر بپرسي زجور امّت چه گشته (فاني) گل رسالت؟ بود شهيد ره ولايت به حق حيدر به جان طاها ........................................................ زنی از خاک، ‌از خورشید، از دریا،‌ قدیمی‌تر زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی‌تر زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی‌تر زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی‌تر که قبل از قصۀ ‌»قالوا بلی» این زن بلی گفته‌ست نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته‌ست ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه به سوی جانمازش می‌رود سلانه سلانه شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا! مرا در سایۀ خود بُرد و جوهر ریخت در شعرم رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم مدام او وصله می‌زد، وصلۀ دیگر بر آن چادر که جبرائیل می‌بندد دخیل پر بر آن چادر ستون آسمان‌ها می‌گذارد سر بر آن چادر تیمّم می‌کند هر روز پیغمبر بر آن چادر همان چادر که مأوای علی در کوچه‌ها بوده‌ست کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده‌ست غمی در جان زهرا می‌شود تکرار در تکرار صدای گریه می‌آید به گوشش از در و دیوار تمام آسمان‌ها می‌شود روی سرش آوار که دارد در وجودش روضه می‌خواند کسی انگار برایش روضه می‌خواند صدایی در دل باران که یا أماه! أنا المظلوم، أنا المقتول، أنا العطشان خدا را ناگهان در جلوه‌ای دیگر نشان دادند که خوبِ آفرینش را به زهرا ارمغان دادند صدای کودکش آمد، تمام عرش جان دادند ملائک یک به یک گهوارۀ او را تکان دادند صدای گریه آمد، مادرم می‌سوخت در باران برای کودک خود پیرُهن می‌دوخت در باران وصیت کرد مادر، آسمان بی‌وقفه می‌بارید حسینم هر کجا خُفته، قدم آرام بردارید! تن او را به دست ابری از آغوش بسپارید جهان تشنه‌ست، بالای سر او آب بگذارید زمان رفتنش فرمود: می‌بخشید مادر را کفن‌هایم یکی کم بود، می‌بخشید مادر را بمیرم بسته می‌شد آن نگاه آهسته آهسته به چشم ما جهان می‌شد سیاه آهسته آهسته صدای روضه می‌افتد به راه آهسته آهسته زنی آمد به سوی قتلگاه آهسته آهسته بُنَّیَ تشنه‌ای مادر برایت آب آورده... .
. حمله کردند سمت خانه ی وحی غاصبانی که خیره سر بودند تک و تنهاست پشت در مادر ولی آن سو «چهل نفر» بودند نا نجیبی به شعله دامن زد سَخت سرگرمِ هَتکِ حُرمَت شد بی حیا با لَگَد به دَر می زد میخِ دَر سُرخ از خجالت شد روضه را باز تر نباید خواند «دست بسته ست» حیدر کرار تلخیِ خاطراتِ آتش را هر "نفس" تازه می کند مسمار تاوَلِ دست های او می سوخت دردِ پهلو زیاد تر شده بود زینب از حال رفت…وقتی دید مادرش دست بَر کَمر شده بود شانه می زد به موی سوخته اش ولی انگار نا امید شده باورش هم نمی‌شود زینب گیسوی مادرش "سفید" شده بازویش باز هم وَرَم کرده مرهم درد پهلوی او چیست!؟ حرف های علی نشان می داد دلخور از «رو گرفتن» او نیست تار می دید خانه را می گفت: نکند! باز! آتش آوردند!؟ اشک می ریخت در غم محسن آخر آن ها چقدر نامردند... ............................ نشسته غمت کنج روز و شبم چقد خونه بی تو شده بی صفا عزیزدلم! فاطمه(س) رفتی و علی(ع) مونده و گریۂ بیصدا ندیدم از اونها به جز دردسر همونها که جز حق ندیدن ازم عزادار کردن من و یک شبه تو و محسنم رو گرفتن ازم نخواستی ازم چیزی و هیچوقت به غیر از یه چیزی که شد قاتلم نمی خواستی کاش تابوت ازم به این کار راضی نمیشد دلم همون شب که برگشتم از دفن تو کشیدم با گریه تویِ کوچه آه دیگه خونه ای که شده شعله ور نیازی نداره به پرچم-سیاه تو رفتی شبونه، به جز داغِ تو فقط از یه چیزی شدم اذیت نبستم «درِ» خونه مون و ولی نیومد کسی واسۂ تسلیت غم ِ بچه ها رو کشیدم به دوش ولیکن یه چیزی عذابِ منه حسن(ع) خیلی بیتابه! تو گریه هاش با دستاش تویِ صورتش میزنه گرفتم تو آغوشم اما چجور؟! بگیرم ازش اضطراب و تب و... چقدر آرزو داشتی و نشد- بمونی عروسش کنی زینب(س) و... دلش سوخته! مونده تو خاطرِش که مابینِ دیوار و «در» سوختی با دست ورم کرده واسه حسین(ع) روزِ آخری پیرهن دوختی! .
‍ . بند اول تو نمک نوکریمی تو دل حیدریمی مادرم از قدیمی من همیشه زیر سایت منتظر عنایت ای عشق بی نهایت عشق بوسه به پرچمات دلمه که باهات ای تاج رو سر من عشق حس دم غروبه به خدا خیلی خوبه تو باشی مادر من یافاطمه تو دوای دردم هستی همه کسی واسم هستی همیشه تو قلبم هستی ای مادر یافاطمه یافاطمه بند دوم تو معجزه خدایی کوثر مصطفایی رجز مرتضایی من پشت درت ذلیلم به چادرت دخیلم عشق تو دلیلم عشق اینه ز غم رهاشی مادر شیعه هاشی همیشه تا قیامت عشق همه کس خداشی ضریحی داشته باشی همه بیایم زیارت یافاطمه مادر دو عالم هستی قدیسه ی اعظم هستی همیشه تو قلبم هستی مادر یافاطمه یافاطمه بند سوم تو دار و ندار عشقی خود مدار عشقی قافله دار عشقی من باعشق تو عجینم گنبدتو میبینم دم ضریت میشینم عشق کارگری برای تو و ایوون طلای تو که ما میسازیم عشق اینکه ما بلافصل پرچم یاابلفضل رو گنبدت میزاریم یافاطمه تو هواییمون کن بی بی شهداییمون کن بی بی کربلاییمون کن بی بی مادر یافاطمه یافاطمه http://eitaa.com/joinchat/2371289108C89129d8927 گرامی باد .👇
. بند اول رسیده حضرت کوثر از آسمون به به شاد دل اقا صاحب الزمون به به ترانه خون به به شب جنون به به احمد حجرالاسود لبهاشومی بوسه میگه نفس فاطمه ما فوق نفوسه مریم شده شاکر آزاده ی زهراست آغوش پیمبر گهواره ی زهراست یا حضرت زهرا یا ام ابیها بند دوم عکس خدا افتاده به صورت زهرا پرچم حیدر میره تو دست اون بالا علم میره بالا چه صحنه ای زیبا هم دختر پیغمبر هم مادر عالم اسمش شده حک روی دل حلقه خاتم بانوی مکرم قدیسه ی اعظم @emame3vom یا حضرت زهرا یا ام ابیها بند سوم رسیدی از راه ذکر سینجلی باشی تو ذوالفقار عشقی پشت علی باشی نبض ولی باشی عشق علی باشی عطر نفست نبض دل انگیزه سپیده اسم تو رو پیشونی سردار شهیده نور تو دمیده این عید سعیده یا حضرت زهرا با ام ابیها بیاد و شهدای انقلاب https://eitaa.com/emame3vom/37406 👇
YEKNET.IR - roze - shabe avale ramezan - 1400.01.24 - narimani.mp3
3.6M
متن روضه 🍃روضه حضرت زهرا(س) ۱۴۰۰ 🍃 اهل مدینه فاطمه ام را نظر زدند 🎤کربلایی اهل مدینه فاطمه ام را نظر زدند با برق چشم خرمن جان را شرر زدند در اول ربیع خزان شد بهار من ماه مرا به آخر ماه صفر زدند از چوب، خون تازه روان شد به روی خاک از بس که با غلاف به پهلوی در زدند می رفت آب غسل نبی از کفن هنوز کاین قوم، دل به آب برای گذر زدند تا آمدم به خویش، جلالش کبود شد بدسیرتان جمال مرا بی خبر زدند هر قدر گفت دختر پیغمبرم مزن اهل مدینه فاطمه را بیشتر زدند این جای دست های فلانی فقط نبود این نقش را مسلَّم، چندین نفر زدند تاریکِ روشن دم صبح است موی او در شب چگونه خیمه سپاه سحر زدند معنی ورشکسته چو خواهی، مرا ببین سرمایه ی امید مرا از کمر زدند https://eitaa.com/emame3vom/41202
-1463476478_-210221.mp3
6.49M
🎤 مجید بنی فاطمه 📃 نه مثل ساره ای و مریم 🎶 زمینه 📆 ١٢ دی ١۴٠٠ 📌 ویژه ایام نه مثل ِ ساره ای و مریم نه مثل آسیه و حوا فقط شبیه خودت هستی فقط شبیه خودت زهرا اگر شبیه کسی باشی شبیه نیمه شب قدری شبیه آیه تطهیری شبیه سوره اعطینا شناسنامه تو صبح است پدر. تبسم و مادر! نور سلام ما به تو ای باران درود ما به تو ای دریا کبود شعله ور ِ آبی سپیده طلعت مهتابی .به خون نشستن تو امروز به گــُل نشستن تو فردا بگیرآب و وضویی کن به چشمه سار فدک امشب نماز عشق بخوان فردا به سمت قبله ی عاشورا یا زهـــرا , یا زهـــرا یا زهـــرا , یا زهـــرا یا زهـــرا , یا زهـــرا یا زهـــرا , یا زهـــرا یا زهـــرا , یا زهـــرا یا زهـــرا , یا زهـــرا ✍ .
. مادر آسمان زمین افتاد ذات حق را نشان زمین افتاد پیش چشم علی در آتش عشق پشت در ناگهان زمین افتاد تا لگد خورد روی پهلویش قامتش شد کمان زمین افتاد چادرش هم نصیب آتش شد پیش نا محرمان زمین افتاد تن پاکش پر از کبودی ها جلوی این و آن زمین افتاد از همان روز آسمان بارید محور لا مکان زمین افتاد وای از آن لحظه ای که از نیزه سر اربابمان زمین افتاد یا از آن لحظه ای که دندان با ضربه ی خیزران زمین افتاد یا از آن لحظه ای که انگشتش با جفای سنان زمین افتاد مادر آب های کوی زمین پسرت تشنه مانده روی زمین... ✍محمد_حبیب_زاده .