eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول و طلبگی
357 دنبال‌کننده
694 عکس
107 ویدیو
168 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
✅ مرحوم در بحث (ج۳/ص۲۸۸) در ردّ نظریه‌ی -که به استدلال می‌کند- مانند همیشه را بر نتابیده و آن را به شدّت ردّ می‌کند. 🔷️🔶️🔸️ نکته‌ی بسیار اساسی -که باید به دقّت واکاوی و تحلیل شود- نوع رفتار فقهیِ با است، مخصوصاً در که جایگاه و موقف شارع در آن، جایگاه امضاء و نظارت است، نه تاسیس و اختراع. 🔸️ ایشان در همین بحث (ج۳/ص۲۸۸) می‌فرماید: "... و فیه إشكالٌ من جهة قوّة احتمال كون السيرة ناشئة من عدم المُبالاة في الدّين، كما في كثيرٍ من سِيَرهم الفاسدة". 🔸️ پیش از آن نیز در بحث (ج۳/ص۴۲) می‌نویسد: "و أما ثبوت السيرة و استمرارها على التوريث فهي كسائر سيراتهم الناشئة عن المسامحة و قلّة المُبالاة في الدّين ممّا لا يُحصى في عباداتهم و معاملاتهم و سياساتهم، كما لا يخفى". 🔸️ همچنین در ردّ کلام در بحث دَیْن‌بودنِ مالی که از ظَلَمه اخذ شده است (ج۲/ص۹۹) می‌آورد: "و ما ادَّعاه من السیرة، فهو ناشٍ من قلّة مُبالاة الناس، كما هو دَيْدَنهم في أكثر السِّيَر التي استمرّوا عليها... " 🔹️ اگر چه در مقابل نیز در برخی موارد در کتاب ، را مُویِّد نظریه‌ی خود دانسته، و از آن به بدی یاد نمی‌کند؛ ایشان در بحث اعتبار (ج۴/ص۲۱۶) می‌فرماید: "... و یؤيِّد ذلك جريان سيرة الناس على المعاملة بها من دون معرفة الأغلب بوزنها". 🔶️🔷️🔹️ از عبارات گوناگون ایشان در کتاب به نظر می‌رسد حتی در اعتبار چَندانی برای و بنائاتِ عقلاییِ حاکم بر نظامِ بازار و تجارت معتقد نبوده، و در جایی نیز اگر سخن از می‌آورد برای تایید و تقویت نظریه‌ای است که پیش از آن با خصوص ادلّه‌‌ای چون روایات، اجماع و شهرت اثبات شده باشد. 🔹️ این بدبینی و بی‌اعتناییِ بسیارِ ایشان به یکی از نشانه‌های روشنِ نگاهِ تعبّدگرایانه‌ی در است؛ . ✴️@fegh_osoul_rafiee
📖 مرحوم در (ج۱/ص۳۱۲) در بحث نسبت‌سنجی بین امکان یا عدمِ امکانِ تفصّی با موضوع و حکمِ چند بار رفت و برگشت دارند و هر بار نظریه‌ای را تقویت می‌کنند. 🔸️ ایشان از "الذي يظهر من النصوص و الفتاوى..." (ج٣/ص۳۱۳) بحث خود را آغاز می‌کند. 🔹️ سپس در عبارت "لكن الإنصاف أن وقوع الفعل..." (ج٣/ص٣١۴) و "ما ذکرناه و إن كان جارياً في التورية..." ( ج۳/ص۴۱۵) نظریه‌ی دیگری را تقویت می‌کند. 🔸️ و پس از آن، از ظاهر کلامشان پیداست که نظریه‌ی نهاییِ ایشان آن چیزی است که با عبارتِ "هذا، ولکنّ الأولَى أن يفرَّق بين..." (ج۳/ص۳۱۶) بیان می‌فرماید. ✅ آن چه در این بحث جالبِ توجّه است آن است که مرحوم در نهایتِ بحثِ خود با نادیده‌گرفتنِ آن چه به عنوانِ ظهورِ نصوص و اخبار (ص۳۱۳) و همچنین با چشم‌پوشی از استدلالِ نسبتاً خوبی که در ص۳۱۴ و قضیه‌ی عمّار که در ص۳۱۵ مطرح کرده‌اند نظریه‌ی نهاییِ خود را تنها بر اساسِ کلامِ فقیهانی چون و و و و دیگران -که همگی به تبعِ مرحوم در بیان فرموده‌اند- پایه‌ریزی می‌کند. 🔵🔸️ جالب این است که ظهورِ نصوص و اخبار را در این بحث رها کرده، و در پایه‌ریزیِ نظریه‌ی نهاییِ خود تنها بر ظهورِ کلامِ فقیهانِ نامبرده -به ویژه - اعتماد می‌کند. ✴️@fegh_osoul_rafiee
📖 مرحوم در (ج۱/ص۳۳۰) می‌فرماید: "نعم، لو صحّ ما ذکر سابقاً من توهّم أن المكرَه... لكن عرفت سابقاً أنه خلافُ المقطوع من النصوص و الفتاوى؛ فراجِع!"؛ احتمالی از جانب مرحوم (ج۲۲/ص۲۶۷) مطرح شده است که ایشان مکرَه را خالی از قصدِ مضمونِ عقد دانسته، و او را تنها مانندِ ایجادکننده‌ی صوت می‌داند. مرحوم برای ردِّ این احتمال -که آن را توهّم یاد می‌کند- می‌فرماید: این توهّم خلافِ آن چیزی است که ما با توجّه به نصوص، اخبار و فتاوای فقیهان به آن قطع و یقین پیدا کرده‌ایم. ✅ جالبِ توجّه در اینجا آن است که وجودِ قصدِ مدلول در ذهنِ مکرَه امری است حقیقی و خارجی که در ظرفِ ذهن تحقّق می‌یابد، اما ایشان در این گفتارِ خود -بدونِ تحلیلِ حقیقت‌شناسانه و یا تمسّک به اصول و قواعدِ پذیرفته‌شده‌ی عرفی و عقلایی- می‌فرماید: از نصوص شرعی و فتاوا قطع پیدا کرده‌اند که مکرَه چنین قصدی در ذهن دارد. این در حالی است که در چند صفحه‌ی پیش از آن (ج۳/ص۳۲۳) ایشان بحثِ خوبی را بر اساسِ استشکالِ آغاز کردند، اما با بیانِ نه چندان مُحکمی با "اللّهم إلا أن يقال..." و "فتأمّل" ما را به پاسخ روشنی نرساندند؛ از این رو، ایشان در ص۳۳۰ با کنارگذاشتنِ این استدلال‌ها و اصول و قواعدِ کلامی کار را با نصوص و فتاوا و قطعی که از خلالِ توجّه به آن‌ها به آن رسیده‌اند تمام‌شده دانسته و توهّمِ مذکور را باطل می‌دانند. ✴️@fegh_osoul_rafiee