#رسائل #فوائد_الأصول #سلب_عموم #عموم_سلب 🔴 #سلب_عموم یعنی متعلَّقِ نفی در کلام، عموم و کلّی باشد، مانند آن که گفته شود: "همه‌ی افرادِ کلاس نیامدند"؛ آن چه در این کلام سلب شده است عامّ‌بودنِ محمول و حکم است؛ یعنی "آمدنِ همه" نفی و سلب شده است که مفادش این نیست که "هیچ کس نیامده است"، بلکه نتیجه‌اش این می‌شود که: "عدّه‌ای از افراد آمده‌اند". 🔵 اما #عموم_سلب یعنی نفی و سلب، شامل همه‌ی افراد است، مانند آن که گفته شود: "هیچ‌کس نیامده است"؛ یعنی "نیامدن" را به همه نسبت می‌دهیم. ✴️@fegh_osoul_rafiee

#رسائل_شیخ_انصاری #فوائد_الأصول #محقق_میرزای_نائینی ✅ #محقق_میرزای_نائینی در #فوائد_الأصول (ج۴/ص۳۳۶) در ادامه‌ی توضیح استدلال به #صحیحه‌_اوّل_زراره -در مورد آخرین اشکالی که #شیخ_انصاری به این روایت نقل می‌کند- می‌نویسد: 🔵 وهم: #صحیحه_اول_زراره دلالت بر #سلب_عموم می‌کند، نه #عموم_سلب. 🔴 دفع: این که از روایت #سلب_عموم برداشت کنیم متوقّف بر این است که عمومِ در روایت یک معنای اسمی باشد تا نتیجه‌ی نفی‌کردنِ آن عمومِ اسمی، سلبِ عموم شود، اما در #صحیحه‌_اوّل_زراره عموم -نه از یک اسم و معنای اسمی‌اش مانند لفظ "کلّ"- بلکه از معنای ربطی و حرفی مانند "نکره‌ی در سیاق نهی و نفی" یا از حرف ال در "جمع محلَّی به ال" استفاده می‌شود که در مجموعِ کلام اصل طبیعت شیء را برداشته، و دلالتی بر #سلب_عموم ندارند، بلکه دلالت بر #عموم_سلب می‌کنند. 🔶️🔹️ ایشان در ادامه در مورد عدمِ دلالتِ نفیِ "مفردِ محلَّی به ال" بر #سلب_عموم می‌نویسد: عموم در این سیاق، متاخّر از تعلّقِ حکم در جمله و کلام است؛ به این توضیح که قبل از تعلّقِ حکم به مثلاً کلمه‌ی "الیقین" در جمله ک کلام، این کلمه هیچ دلالت وضعی بر عموم و شمول ندارد، و تنها با توجّه به #مقدّمات_حکمت در #اطلاق است که دلالت بر عموم و شمول دارد. بنا بر این، #صحیحه‌_اوّل_زراره حتماً دلالت بر عموم دارد. ✴️@fegh_osoul_rafiee