"تروریسم گیاهی است که در زمین "نیست انگاری" می روید و شوره زار "نیست انگاری" را که ثمری جز هلاکت و نابودی ندارد  دنیای متجدد آبیاری کرده است. این تروریسم به هر نامی که صورت گیرد باطنش "نیست انگاری" است. تروريسم به هیچ دین و تمدنی اختصاص ندارد بلکه از جلوه های خشونت منطوی در نهاد تاریخ تجدد است." درباره غرب، دکتر داوری به راستی زبان مادری در معرض چه خطری است؟ دشمن با چه رنگ و لعابی در کمین نشسته است؟ نکند آنقدر آشنا بنماید که در اندرونی خانه راهش دهیم و به ناگاه در اولین فرصت خنجر را در قلب با بیشترین عمق فرو کند که امیدی برای حیات نماند؟ طالبان چه کسانی هستند؟ زاییده ی چه تفکری؟ آیا تفکری در میان است یا صرفا به ظاهر دل خو‌ش کردن، حتی اگر آن ظاهر قرآن و روایت باشد؟ استاد طاهرزاده: "چه بسا دیندار سطحی نگر ضربه ای بزند که بی دین امکان چنین ضربه ایی را ندارد." به قلم:#معمای_هستی @gharare_andishe

حال دلت که خوب نباشد همه اش میخواهی بروی سراغ این و آن هی حرف بزنی سوال بپرسی.. چیزی بگویی حرفی بشنوی حواست پرت میشود ازاینکه بابا یکی آن بالا دارد حال تو را میگیرد که نگاهش کنی که شفایت دهد نگاهش کنی به طرفة العینی حالت احسن حال میشود بقول آن مرد سریال امام علی هووی اعرابی حواست کجاست...؟ به قلم:#نگار @gharare_andishe

آدمها گاهی شبیه آپارتمان هستند... مبله، شیک، راحت.. اما دو روز که در آن زندگی میکنی.. دلت تا سرحد مرگ میگیره ! برخی شبیه قلعه هستند !!! خودت را می کشی تا بری داخلش ! بعد می بینی اون تو هیچی نیست..جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته ! اما !!! بعضی ها مثل باغند ..! میری تو، قدم میزنی، نگاه میکنی !!! عطرش رو بو می کشی، رنگ ها رو تماشا میکنی... میری و میری... آخری در کار نیست... به دیوار که رسیدی بن بست نیست ! میتونی دور باغ بگردی !!! چه آرامشی داره کسی که عمق سینه اش ... سرشار از عطر گلهای سرخ و بهار نارنج است... 🍃🌸به قلم #نگارهای محله جوی آباد @gharare_andishe

جهان نبود و تو بودی نشانه خلقت همای اوج سعادت به شانه خلقت @gharare_andishe

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد دل رمیده ما را انیس و مونس شد گمان کردیم شما را نمی‌شناسیم، آگاهی مان به شما اندک است، اما هرچه بیشتر خواندیم و شنیدیم، دورتر شدیم! گمان کردیم تعریفمان از انسانیت مخدوش است،بیشتر سعی کردیم تعریفمان را سامان دهیم. گمان کردیم جهل داریم از مقامتان، اما هرچه مقامتان را در الفاظ تکرار کردیم، گرچه خالی از لطف نبود، اما شما نبودید... ما را به شما نرساند.. شما را در خود خود خودمان گم کرده ایم. در اشکها و خنده هایمان، در محبتها و دوستی هایمان.... در زمانه ای که آگاهی و اندیشه مسئله بشر است و خود را در آگاهی های خود می یابد، هرچه بیشتر سعی می‌کند تعریف خود را سامان دهد. وقتی هستِ خود را در پرتو فهم خود بیابد، سعی در دانستن و برطرف کردن جهل خود می‌کند. غافل از اینکه چیزی که در پی آن ناپدید می‌شود، خود اوست. وقتی هستی خود را گم میکنیم، دل رمیده ما با این نیستی ها انس نمی‌گیرد. قرار نمی یابد، گرچه دیگر نیست و باز نبودش را در آگاهی بیشتر پی میگیریم. چه معرفتی است که ما را با خود پیوند دهد؟ ما را به او برساند و انس یابد در جهانی که گویی با او بیگانه است؟ ... به قلم: #تسنیم @gharare_andishe

💎وقتی گریبان عدم با دست خلقت می‌درید... ♦️🕋میلاد پیامبر رحمت مبارک @gharare_andishe

"الرحمة رقه تقتضی الاحسان الی المرحوم و قد تُستعمل تاره فی الرقه المجرده و تاره فی الاحسان المجرده عن الرقه" رحمت در انسان با منفعل شدن همراه است اما رحمت الهی مجرد از هر منفعل شدنی است. رحمت یعنی احسان مجرد از هر رِقت‌‌‌؛ به راستی رحمة للعالمین کدام قسم رحمت است؟ آری رحمتی که باران گونه است و به زیبایی باران، چترش برای همه ی اشیاء گسترده می شود. فرق نمی کند کافر باشی یا مؤمن؛ حال ببین اگر مومن باشی رحمت چگونه و با چه ابعادی از حیث گستره و شمول روزیت می شود. معروف است که نمک هر روضه ای روضه ی امام حسین "علیه السلام" است. اما به نظر می رسد به هربابی ورود پیدا کنی ناگزیر گذرت به باب الحسین می رسد. رحمت یعنی حسین حسین ظهور رحمة للعالمین است. به قلم: #معمای_هستی @gharare_andishe

گاهی فکر میکنم این چه توهمیه که از نسل شما برای ما ساختن که این دهه هفتادی ها الن و بلن و اوه اوه..... چطور از نسل هزار و چهارصد سال پیش تا حالا میشود آدم بود وجه مشترک داشت فطرت داشت درد داشت مسجد خواست در محراب نفس کشید گنبد ومناره و سر در دید و پرواز کرد و دور سرخدا گشت اما یهو به دهه هفتادی ها که میرسم می‌شوند خاص و خاص الخاص و نسل عجیب غریب و خارج ازقاعده و... من که هیچوقت این حرفها را نه فهمیدم نه باور کردم دهه هفتادی ها برایم عین ساکنان دهه های پیشین و پسین هستند با بوی مناره چشم‌هایشان را مبندند و گوشهایشان به وسعت همه تاریخ فعال میشود و دلهایشان قد همه آسمان ،بلند ،پرواااز میکند و دور نیلوفر آبی گنبدها می‌چرخد و میرود و صعود میکند تا خود خود بی کرانه ی هستی همه اینها از نفسهای عمیق شان باچشمهای بسته و لبخند کوچک و شادشان وقت استشمام بوی شیرین اذان پیداست مثل همه نسل های عاشق دیگر🌷 به قلم:#سهر @gharare_andishe

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی   چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی به کسی جمال خود را ننموده‌ای و بینم   همه جا به هر زبانی بُوَد از تو گفتگویی به یاد لحظاتی که راهمان را در بی قراری ها و بن بست ها و غربت روزگار کج می کردیم تا گوشه ای بنشینیم و در جایی باشیم که بودن در آن موطن را عین *#قرار* می دانستیم، ساعتی راه مان را در روزمرگی ها و عادات روزانه تغییر می دهیم، تا گوش به ندای رفیقی بسپاریم که گویا اراده بر آن شده در این زمانه حرفی با ما در میان بگذارد. می گویند شهدا نطقشان بعد از شهادت باز می شود و اگر اکنون اراده بر آن است که شهید گمنام بعد از ۱۴ سال حرفی با ما درمیان بگذارد، تا با هویتش، هویت گمشده ی ما را اشاره ای دهد، با جان و دل به استقبالش می رویم. ✅ آیدی جهت حضور مجازی در گفت و گو پیرامون احوالمان نسبت به شهید حسین شُکرائیان. https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #حرفی_دارم #گمنام_آشنا #یکی_از_آن_سه_رفیق @soha_sima

https://www.instagram.com/tv/CVuf7AHFYnh/?utm_medium=share_sheet ♦️صفحه‌ی"قصه‌های پیشرفت" به روایت داستان انسان‌هاي سازنده و مولد می‌پردازد. @gharare_andishe

کار ما شاید، به گفت آوردن و روایتِ بزنگاه‌های افرادی باشد که"خود" را یافته‌اند. روایتِ امید‌ها و یاس‌ها، تنهایی‌ها و رنج‌ها، دردها و دغدغه‌های بزرگ و وسيع‌شان، دغدغه‌هایی به گستردگی ایران!🇮🇷🇮🇷🇮🇷 #قرار_اندیشه می‌تواند، سهمی هر چند اندک در، به زبان آوردن مسیرِ پر رنج آنان داشته باشد. متن‌های خود را با طرح مسأله‌ی "تبیین جهاد علمی" به اشتراک می‌گذاریم. #دعوت_به_روایت #آنگاه_که_خود_را_می‌یابیم. #قصه‌های_پیشرفت @gharare_andishe

چند صباحی است جملاتی مانند "شناخت وضعیت زمانه"، "در تاریخ زمان خود بودن" را بسیار می شنوم. به راستی از چه زمانی دیگر در تاریخ زمان خود نبودیم؟ به عبارت دیگر از خودمان فاصله گرفتیم؟ چند روزی است این جمله مرا به خود مشغول کرده.... آری اگر در تاریخ خودت باشی، همه چیز را داری زمانی که در" حال" نفس بکشی؛ گذشته و آینده را با هم داری و "هستی" اما امان از وقتی که خودت نباشی؛ یا در گذشته ای یا در آینده غم گذشته و اضطراب آینده، ذره ذره آبت می کند بدون تعارف بگویم با عدم گلاویز شدن است و هیچِ هیچ بودن. متاسفانه زمانه به گونه ای است که قصه ی دیگران را مسير زندگی خود قرار داده ایم که غایتش به پوچی رسیدن است، زیرا وقتی به پشت سر می نگری، خودت را نمی یابی فقط می بینی در زمین دیگری خانه ساخته ای.... یکبار هم که شده درنگ کن، دوباره نگاه کن، شهامت مواجه شدن با خودت را بده. خودت باش اگر خودت باشی، "هستی" این شروع راه است، راهی که موانعش متعدد است زیرا اولین و آخرین رونده خودت هستی و با رویت "رب العالمین" تنها مسیر رشدت را در عبور از همین موانع می بینی تا پای جان می ایستی چون شدنت را در رفتن می بینی. به قلم #معمای_هستی @gharare_andishe

"وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ، و خداوند کسانی که او را یاری کنند، یاری می‌کند؛ خداوند قوی و شکست ناپذیر است." #آنگاه_که_خود_را_می‌یابیم #روایت_ما @gharare_andishe

" عدة اي از شیعیان فکر می‌کردند امام حسن عسکری علیه السلام از راه پدرانشان منصرف شده اند. امام علیه السلام در نامه ای به آنها میفرمایند:" نیت و عزم ما همچنان مستحکم است. ما دلمان به خوش نیتی و خوش فکری شما آرام است." ببینید این چقدر نیروبخش است برای شیعیان.... این همان ارتباط مستحکم تشکیلاتی است میان امام و پیروانش. " 📘کتاب همرزمان حسین علیه السلام، گفتار دهم، ص346 @gharare_andishe

#حرکت #بی_قراری @gharare_andishe

💎روزهای جهانی، آدم‌های جهانی روزگار ما، روزگار روزهای جهانی است؛ روز جهانی مبارزه با بلایای طبیعی، روز جهانی کار، روز جهانی زنان، روز جهانی آب... ؛ جالب است که هرآنچه دچار بحران شده، روز جهانی خاص خود دارد و عجیب تر اینکه فلسفه نیز... فلسفه ای که شاید نتیجه اش روزهای جهانی داشتن برای این مفاهیم است، خود نیز در این پاسداشت ها قرار می‌گیرد. در زمانه ای که مصرف، ما را احاطه کرده و حتی بحران آبی که گریبانگیر ماست را به سختی درمی یابیم، فهم بحران فکر و فلسفه بسی سخت تر است. شاید آنچه ما را به خود باز می‌گرداند، از خلال همین فلسفه باشد؛ فلسفه ای که داعیه دار انسانی جهانی به مثابه جهان عيني است و شاید که این روزهای جهانی برای ما عيني شود و مردمانی جهانی شویم و جهان-مردانی پدیدار گردند که به گستره مسائل جهانی اندیشه می‌کنند و از عهده حل بحران‌های جهانی برمی آیند... 🖊#صهبا #روز_جهانی_فلسفه #جهان_مرد @gharare_andishe

💎سرخط بازی مار و پله در عین هیجانی بودنش، عجیب قابل تامله. زندگی یه بازیه که همه ی ما در حال بازی کردنیم حالا یا اون طرف نسبت بچه است یا آدم بزرگ یا بهتر بگویم کسی که هست ما از اوست. مهم اینه که بدونیم در حال بازی هستیم؛ که اصل بازی و قواعدش در اختیارمون نیست و مهمتر اینکه در هر حال ما بازنده ی بازی هستیم و فقط یک برنده داره وقتی این را با تمام وجود حس کنیم؛ تسلیم برنده میشیم و لذت بازی چند برابر میشه، در این حال چشیدن لذت محض رخ میده. خدا نکنه بازی را جدی بگیریم اون موقع اول درگیر شدن با خود و دیگران و به خصوص با برنده بازی است و این شروع یه راه خطرناکه که اگر متوجه ی خطر نشیم به جز خسران چیز دیگری عایدمان نمیشه. هیجان بازی مار و پله به اینه که رقیب دچار نیش مار بشه و متناسب با نیش مار چند خانه پایین تر بیاید و اما لذت بیشتر وقتی رخ میده که نیش چنان عمیق باشه که ناگزیر از سر خط شروع کند. حالا اگر همین برای خودم رخ بده؛ درد عجیبی داره. اصولا زمین خوردن درد داره اگر در زمین خوردن توقف کنیم و فقط دردش را تداعی کنیم؛ هیچ حرکتی رخ نمیده و شاید رها کردن کار را به دنبال داشته باشه. چه خوبست که در عین درد کشیدن افق رویت شود و حرکتی مضاعف، متناسب با همت والا زده شود. زمین خوردن تجربه ای است برای دوباره روی پا ایستادن اما با امید و استحکام بیشتر. آمادگی می دهد برای فراز و نشیب ها و برخورد با موانع که وجودت شدیدتر می شود. زمین خوردن با زبان بی زبانی می گوید: نترس مانند بار قبل بلند میشوی یکبار عبور کردی این بار بهتر عبور می کنی. ✍#معمای_هستی @gharare_andishe

. 🎥 بی سابقه است این تقریظ... @skybook

. ▪️پانزده نکته در جایگاه تاریخی "عقل تکنیک" 💎 با حضور #استاد_طاهرزاده 📅 چهارشنبه‌ها، ساعت ۱۶:۰۰ 🔰 جلسه اول فردا ۳ آذر ماه ۱۴۰۰ 🔻 لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/elm-fanavari #مدرسه_علم_و_فناوری @soha_sima

وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا در مواجهه با دنیای جدید شاید نگاه غالب این باشد که قدرت علم و فناوری می‌تواند جهان آینده را بسازد جهانی که بر بحران‌های موجود فائق آید. نگاه دیگر هم علم و فناوری را ریشه بحران‌های موجود می‌داند و مشارکت در آن را ادامه وضعیت فعلی، فلذا این مشارکت را بی نسبت با جهان آینده می‌بیند. شاید وضعیت ما بی شباهت به وضعیت قوم نوح نباشد که از یک طرف در معرض طوفانی ویرانگر است و از طرف دیگر جهان آینده از پس این طوفان می آید که تنها راه عبور، صبر و مقاومت و مدارا با این طوفان است که همان ساختن کشتی است وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا. تفکر در مسائل دنیای امروز خبر از آن می دهد که این جهان آینده‌ای ندارد و باید مهیای جهانی دیگر شد. اما آن جهان از پس بحران‌ها آشکار می‌شود. مدارا و صبر در این بحران‌ها همان ساختن جهانی است میان دوجهان. #مدرسه_علم_و_فناوری #سرای_هنر_و_اندیشه @soha_sima

💎جهانی این چنین... آسمان کاملا سیاه شده است، و ستاره‌ها جای جای آسمان پراکنده شدند و چشمک زنان شب خود را سپری میکنند، ناخوداگاه شانه هایم را بالا گرفته ام و عضلاتم را منقبض کرده‌ام، کنار خیابان می‌ایستم، بعید می‌دانم این وقت شب ماشینی بیاید و مرا سوار کند، به درخت بی برگ و بار کنار خیابان تکیه میزنم ،به قول بچه ‌ام درخت تار عنکبوتی، راست می‌گوید ،درختان که بی برگ و بار می‌شوند، مثل تار عنکبوت می‌مانند، شاخه های لخت و بی روحشان یک جوری در هم تنیده‌اند که تار عنکبوت را تداعی می‌کنند، گه گاهی با دهانم دستانم را ها میکنم تا کمی گرم شوم، به اینکه همسرم زنگ زد و گفت:"هر وقت راه افتادی تک بزن تا یک نسکافه برات درست کنم."فکر می‌کنم. ناخوداگاه لبخندی بر لبم مینشیند،میتوانم خودم را تصور کنم چه شکلی‌ام ،دماغی که نوکش سرخ شده و صورتی که گل انداخته با چشمان خسته، اما با نگاهی با نشاط... در همین فکرها هستم که صدایی نظرم را جلب میکند، برمی‌گردم به سمت صدا، پسر بچه‌ی کوچکی را می‌بینم که تا کمر داخل سطل زباله‌ی شهرداری فرورفته است و شاید دنبال غذا می‌گردد، نمیدانم! اولین بار است که از نزدیک چنین صحنه‌ای را می بینم، دلم خالی می‌شود، یک چیزی هوار می‌شود بر تمام وجودم، تلاش می‌کنم اشک از چشمانم جاری نشود، که پسرک خودش را از آن سطل می‌کشد بیرون یک همبرگر نصف و نیمه پیدا کرده، می‌نشیند یک گوشه و ساندویچ را گاز میزند... یک تاکسی بوق میزند و جلوی پایم ترمز میکند. @gharare_andishe

▫️انسان همواره در عهدی خاص زندگی می‌کند و هر قدر متوجه آن باشد، می‌تواند تدبیر امور خویش را به عهده گیرد. و اگر در غفلت و بی توجهی به سر برد، در انبوهی از مشکلات دست و پا می‌زند و در بی افقی، بدون آن‌که راهی بگشاید، زندگی می‌کند. ▫️مشکلات و ناکامی‌ها در زمینه‌ای خاص معنا می‌یابند و خود را به شکل مساله ظاهر می‌کنند.مسائلی که قابل توضیح و تبیین‌اند. ▫️با علوم انسانی، می‌توان، واجد زبانی برای نشان دادن و گفتن از درد و رنج‌ها و ناکامی‌ها، شد و آنها را در فضایی قابل رویت معنا داد. ▫️حال سوال این است که در چه نسبتی با علوم انسانی می‌توان به چنین فضایی دست یافت؟ #درباره‌ی_علوم_انسانی @gharare_andishe

💎فهمِ رنجِ منصور منصور منتظر است، منتظر آن‌جایی است که توان مردمی، به صورتی رخدادگونه پدیدار شود. بنابراین همه‌ی توانش را صرف این می‌کند تا در فضایی آدم‌ها کنار هم گرد آیند و متوجه خودشان و جایگاهشان و توانشان بشوند؛ پس تمام تلاشش را می‌کند تا مهندسِ ناامید و مایوس را مجاب به ماندن و مسئول هواپیمایی را متوجه اهمیتِ پایداری در ساخت هواپیما کند و به هر صورت مقابل دست‌درازی‌ها و موانع مقاومت کرده و در نهایت توانِ ساختن و پرداختنِ صنعت هواپیمایی، مجسم می‌شود. فهمِ رنج و همّ چنین آدم‌هایی، انسان‌ها را از روال روزمره، رها می‌کند و مسیر شدن‌شان را به آنها متذکر می‌شود. @gharare_andishe

در حال قدم زدن در پیاده رو بودم که با صحنه ی زیبایی مواجه شدم. وزش باد برگهای پاییزی که به رنگهای متفاوت بودند را از شاخه ها جدا می کرد و رقص کنان که قابل وصف نیست  روی زمین قرار می داد وقتی درخت  زیر چترش مهمانت کند و با برگه هایی که درحال رقص هماهنگ هستند پذیرایت گردد، برگه ها به آرامی و محبت صورتت را لمس می کنند، در نهایت تواضع زیر پایت قرار می گیرند و با صدای خش خش گوشهایت را نوازش می دهند تازه جمله ای که سالها شنیده بودم، یافتم "پاییز بهاری است که عاشق شده است" #عشق، چیزی که در هر جلسه ای با هر گروه سنی زن و مرد نمی شناسد همین که حرفش به میان آید ؛ مدعیانش بسیار و وصف کنندگانش در رقابت با همدیگر گوی سبقت از هم می ربایند. به‌راستی عشق چیست؟ زمانی برگهای سبز و بانشاط در نهایت غرور بر شاخه سار درختان با انعکاس خورشید برتری خودشان را به رخ هر عابری می کشند اما حال رنگ رخسارشان، زرد، نارنجی و قرمز گونه شده و با وزش ملایم باد به راحتی خود را به آغوشش می سپارند که هر جور و هرکجا خواست بنشاند یا درجوی آب یا زیر پای رهگذران. آری باید از تعلقات برید که نشانه اش رنگ چهره است که از سبزی به سرخی می گراید که همان واگذاری خود به معشوق است. 🖊#معمای_هستی @gharare_andishe

شوق تمام آمدنم مشهدالرضاست.. #مشهد_الرضا @gharare_andishe

💎درنگ انسان همواره، در مقامِ پرسش از خود است. همواره در هر شرایطی، به افعالش نگاه می‌کند و از خود پرسش می‌کند تا معنای آن کار را در خود بیابد. بنابراین شاید بتوان گفت انسان همواره، نیازمند "درنگ" است. فاصله‌ای از خود و شرایطش می‌گیرد تا از خود و وضعیتش بپرسد و لاجرم تامل و تفکر کند. اما این درنگ و تفکر انفعالی نیست. چون انسان در متن وضعیتش درنگ می‌کند و اساسِ نگاهش را می‌نگرد و نتیجه‌ی این درنگ نیز پایداری و مقاومت در همان وضعیت است. به عبارت دیگر فردی که خلوت می‌کند و از اساس و بنیاد هرچیز می‌پرسد و نمی‌خواهد همراه با جریان آب حرکت کند، به غار تنهایی یا عزلت پناه نمی‌برد، انزوایی که منجر به پاک کردن صورت مساله می‌شود و البته در نهایت به انفعال و سرسپردگی به امور روزمره می‌انجامد ؛ بلکه در مقابل فعالانه، نگاهی دوباره به مسیرش دارد تا "عهد" و "مسئولیت" خود را دریابد که لزوما او را به "استقامت" فرامی‌خواند، در فرهنگ فارسی نیز معنای دیگرِ "درنگ" ، ایستادگی، مقاومت و پایداری است. این مقاومت و ایستادگی که نتیجه‌ی درنگ و خلوت در متن وضعیت است، نوعی تن دادن به دشواری است. دشواریِ فهمِ امور و نسبت آنها با یکدیگر. 🖊#مصیر @gharare_andishe

💎نگاه واصنع الفلک باعیننا(37/هود) و لتصنع علی عینی(39/طه) ما اخفی لهم من قره اعین(17/سجده) وجه مشترک دوربین عکاسی و دوربین فیلمبرداری ثبت لحظه هاست. لنزی که در دوربین است نگاهش به تو می افتد و ثبت می کند؛ هر آنچه برایت شیرین است و طلب ماندگاریش را داری... آیا ثبت لحظه ها و ماندگاری آن، منحصر به آنچه است که برایم لذت بخش است؟ یا فرصتی برای درنگ است؟ کسی می بیند هر آنچه انجام می دهی، با لایه های زیرین از جوارح گرفته تا جوانح، ذهن و قلب را در بر می گیرد. چه خوب است جوری انجام دهیم که هر آن و لحظه اش بگوییم: ببین، مورد پسندت واقع شد؟ و همان لحظه که می بیند‌؛ ‌زیبایی لبخندش را به نظاره بنشینی ✍#معمای_هستی @gharare_andishe

کودکان پابرهنه دور حرم می دوند و خیالشان تخت است که یکی هست خواهری بکند... همانگونه که برادر، توان و جانِ خواهر است، گویی خواهری کردن توان برادری کردن را می دهد... گویی زینب سلام الله علیها در مسیر کربلا، توان کربلایی بودن حسین علیه السلام است... @gharare_andishe