eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
937 دنبال‌کننده
31 عکس
7 ویدیو
80 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
گله ای نیست اگر غصه ی بی‌ حد داریم خلوتی هست که در گوشه ی مشهد داریم ما نرفتیم هنوز از حرمش دلتنگیم چشم امّید به دیدارِ مجدد داریم گفته سر میزند آنگونه که از سلمانی این قراریست که با صاحب مرقد داریم ما گنهکارترین ها وسط صحن رضا آنچه در خلد برین خلق ندارد داریم روضه میخوانم از آن شاه که در اندوهش دیده ای در طلب اشک مقید داریم ای اباصلت! عبا را نکشد کاش به سر از عبا ما چه قدر خاطره ی بد داریم شاه بر شانه ی خم، پیکر خود را می‌برد با عبا داشت علی اکبر خود را می‌برد
هیهات که با گریه و زاری بروم با آنچه که تو دوست نداری بروم با دست تهی آمده‌ام...مطمئنم با دست تهی نمی‌گذاری بروم
بازهم حرف فراق است جدایی سخت است شب آخر شده، ای کاش بیایی، سخت است بند اگر بند تو و گردن اگر گردن من آری آری که از این بند، رهایی سخت است من دو ماه است که سینه زده‌ام در زده‌ام وای اگر در به روی من نگشایی سخت است پدر سینه زنان بی تو یتیمیم همه اینکه باشی و ندانیم کجایی سخت است به همین طاول جامانده ز مشایه قسم گر ز دست تو نگیریم دوایی سخت است سخت دلتنگ هوای حرم سلطانم دوری نوکر از ایوان طلایی سخت است تو بگو جان جوادش نظری اندازد هر کجا جز در این خانه گدایی سخت است
دعای عاصیان را حق اجابت میکند اینجا وفور استجابتها قیامت میکند اینجا به دارالرحمتش بی شک نه می‌لافد نه می‌بافد اگر که مست هم دعوی عصمت میکند اینجا به شوق سجده بر درگاه او نادیده میدانم که شیطان نیز ابراز ندامت میکند اینجا علیرغم همه شاهان که باج از خلق میگیرند رعیت درد را با شاه قسمت میکند اینجا دل سخت و سیاهم آب گردیده است و حیرانم چگونه سنگ صحنش استقامت میکند اینجا دم باب الجوادش تا قسم دادم یقینم شد که گرگی را چنان آهو ضمانت میکند اینجا
نشسته ام وسط روضه ، چشم تر برسد برای رفتنِ تا عرش ، بال و پر برسد عروجِ روح به معراجِ عشق ممکن نیست مگر دو قطره‌ی اشکی دمِ سحر برسد من از فراق تو دلسرد می شوم گاهی از اینکه قبلِ وصالِ تو مرگ ، سر برسد عزیز فاطمه! از دور‌ی‌ات مریض شدم خدا کند که دوایَت به محتضر برسد دو ماه گریه برای ظهور تو کم بود... وگرنه یارِ سفر کرده این صَفَر برسد چِقَدر ضَجّه زدی پای بی کسیِ خودت ندیده ایم به داد تو..،یک‌نفر برسد! گدای‌ِ خانه‌ٔ تو‌ بودن آرزوی من است فقط اجازه بده سائلت به در برسد چه می شود که مرا هم بغل کنی یکبار... پسر به لذّتِ بوسیدنِ پدر برسد تو را به حقِّ رضا یا رضای ما..،برگرد بیا که زود به سلطان هم این خبر برسد . . نفس کشیدنِ آسان چِقَدر سخت شود اگر که قطره ای از زهر تا جگر برسد غریبِ مشهدِ ما روی خاک‌ها جان داد بدون آنکه به جسمش کمی ضرر برسد فدای خون گلویی که مثل جو شده بود حسین ، زیر سم اسب زیر و رو شده بود
گرفته است دلم مثل آسمان امشب دوباره حرف فراق است در میان امشب به پای ثانیه ها چنگ می زنم اما چرا نمی گذرد کندتر زمان امشب فدای سینه زن خسته ای که بعد دو ماه گرفته کنج حسینیه آشیان امشب یکی برای خود آرام روضه می خواند زبان گرفته یکی هم "حسین جان" امشب مدینه، کرب و بلا، سامرا، نجف، مشهد کجاست صاحب عزا صاحب الزمان امشب بیا بخاطر این اشک، این لباس سیاه دمی کنار عزادارها بمان امشب نخواهم اجر، ولی از تو خواهشی دارم بیا به مجلس ما روضه ای بخوان امشب پس از دو ماه چه اجریست بهتر از اینکه در آستان رضاییم میهمان امشب چه سفره ای شود آن سفره ای که جمع شود به دست بخشش آقای مهربان امشب
چنان که میبرد عطش،ز طفل تشنه تاب را ندیدن ضریح تو ز من گرفته خواب را نمیرسد شمیم تو به دشمنت وگرنه او به کعبه پیش عطر تو،نمیزند گلاب را دو پادشاه و یک زمین؟به این نگاه حق بده که در کنار گنبدت نبیند آفتاب را غنیمتیست بودنت برای سرزمینمان نگین به ارزش خودش بها دهد رکاب را بهشت در ورودی حریم تو نشسته است بیا و لحظه ای ببر ز چشم ها حجاب را چه خواهم از نگاه تو،کنار بارگاه تو تویی که قبل هر سوال داده ای جواب را هزار غصه هست و من به امر"فابک للحسین" برای گریه های خود بهانه کردم"آب"را نوشتم آب سوختم،شبیه قلب مادری که دیده است هر قدم برابرش سراب را نوشتم آب آه آب،امید میشود عذاب که ذره ذره آب کرده قامت رباب را به جنگ کفر میرود حسین معجزه به دست پیمبرانه میرسد که رو کند کتاب را و تیرهای حرمله چرا هدر نمیرود؟ بگو به باد لا اقل که کم کند شتاب را دو گام سمت لشگر و دو گام سمت خیمه ها تحیر اینچنین به او رسانده اضطراب را رباب بود و سلسله،حرامیان و هلهله و شعر لال میشود،که مجلس شراب را..... . . . بساط روضه جمع شد،شفا گرفت کودکی و مادری که آمده است وا کند طناب را....
نَسِیمِ قُدسی یِکی گُذر کُن بِه بارگاهی که لَرزَد آنجا خَلیل را دَست، ذَبیح را دِل، مَسیح را لَب، کَلِیم را پا نَخُست نَعلِین زِ پای بَر‌کَن سِپَس قَدَم نِه بِه طُورِ اِیمَن که دَر فَضایَش زِ صِیحِهء لَن فِتادِه بِیهُوش هِزار مُوسی زِ آستانَش مَلایِک و رُوح رَساندِه بَر عَرش صَدای سَبّوح بِه خاکِ راهَش چُو شاةِ مَذبُوح رُسُل بِه ذِلَّت هَمی جَبِین‌سا نَسِیمِ جَنّت وَزان زِ کُویَش شَرابِ تَسنِیم رَوان زِ جُویَش حَیاتِ جاوِید دَمِیدِه بُویَش بِه جِسمِ غِلمان بِه جان حُورا فَلک بِه گردِش پِیّ طَوافَش مَلک بِه نازَش زِ اِعتِکافَش زِ سَر بُلندِی نَدیدِه قافَش صَدای سِیمُرغ نَوای عُنقا مِهین مَطافِ شَهِ خُراسان اَمینِ نامُوس ضَمینِ عُصیان سَلیلِ اَحمَد خَلِیلِ رَحمن عَلی عالی وَلیّ والا بِگُو که دَر آرِزُویَت کُنَد زِ هَر گُل سُراغِ بُویَت مَگر فِشانَد پَری بِه کُویَت چُو مُرِغِ جَنّت بِه شاخِ طوبی
اگرچه گریه نمودم دو ماه با غمتان مرا ببخش نمُردم پس از محرمتان لباسِ مشکی من یادگاری زهراست چگونه دل کَنَم از آن؟ چگونه از غمتان؟ بگیر امانتی‌ات را خودت نگه دارش که چند وقت دگر می‌شَویم محرمتان برایِ سالِ دگر نَه برایِ فاطمیه برایِ روضه‌ی مادر برای ماتمتان دلم بگیر که محکم ترش گره بزنی به لطفِ فاطمه بر ریشه‌های پرچمتان هزار شُکر که از لطف پنجره فولاد میان حلقه‌ی ماتم شدیم هم‌دمتان بیا دوباره بخوان روضه‌های یابن شبیب که من دوباره بسوزم دوباره با دَمِتان چه شام‌ها که زدی سر به گریه‌ام اما مرا ببخش نمُردم به پایِ مقدمتان ...
تو مسیحایی و جانم به دمت محتاج است جان این ذره به نور کرمت محتاج است من همان شهر پر از دود و دروغم مولا که به آبی هوای حرمت محتاج است سفره ی رزق امید همه ی این کشور به نگاه تو و موج نعمت محتاج است همه گویند به بالین غلامت دم مرگ زندگی را به صدای قدمت محتاج است زنگ پایان خوش زندگی نوکر ها به رضای تو و حکم قلمت محتاج است
توی این شهر شلوغ بی پناه حرمت همیشه سر پناهمه وقتی درمونده می شم از غم و درد ضریحت شونه ی تکیه گاهمه آشنا با دردای همیشگیم تو پذیرفتی دلِ سیاهمو گریه وقتی مهلت حرف نمیده تو می خونی حرفای نگاهمو توی بی کسیِ این عصر فریب همه ی کار و کَسم امام رضاست زنده ام اگه با این آب و هوا واسه اینه نفسم امام رضاست توی این زمونه ای که آقا جون از زمین و آسمون غم می باره زندگی شو نمی بازه کسی که یکی مثل تو امام رضا داره منِ کم رو خیلی روم بازه باهات اینم از مهربونی هاتِ فقط من مهم ترین نیازامو همش از همون بچه گی خواسته ام ازت آرزویی بهتر از این ندارم که شما غلامرضا صدام کنی منو استثنا کنی، شخص خودت اربعین راهیِ کربلام کنی من که عشقو مزه کردم توو حرم با تو دیگه هیچی کمبود ندارم خودمو توی دلت جا می کنم وقتی که اسم حسین و می یارم دلت از توو قتله گاه خونه هنوز زخم پلک چشمات از گریه براش گفتی ذبح او چه طولانی شده پیکرش ریخته بهم توو قتله گاش
قرار این‌جاست، یار این‌جاست، کار این‌جاست، بار این‌جا کرم این‌جاست، لطف این‌جاست، فضل این‌جاست، جود این‌جا نیاز این‌جاست، نذر این‌جاست، عُذر این‌جاست، اذن اینجا دکان این‌جاست، دخل این‌جاست، نقد این‌جاست، سود این‌جا چنان جان‌های پاک انبیا صف بسته بر این در که آدم دارد از خاتم تقاضای ورود این‌جا مسیح این‌جا، کلیم این‌جا، خلیل این‌جاست، نوح این‌جا شعیب این‌جاست، شیث این‌جاست، لوط این‌جاست، هود این‌جا سلیمان را از این دریا مگر پیدا شد انگشتر لب داود را داده‌ست مرغانِ سرود این‌جا منم مور و سلیمانم به لطفش کرده مهمانم وگرنه من که می‌دانم که جای من نبود این‌جا مگر شمعی شوم در گوشه‌ای از این حرم گریان که جز با اشکِ عجز آیینه‌ای نتوان فزود این‌جا