eitaa logo
مادران شریف ایران زمین
9.7هزار دنبال‌کننده
2.5هزار عکس
163 ویدیو
27 فایل
اینجا پر از تجربه‌ست، تجربهٔ زندگی مامان‌های چند فرزندی پویا، «از همه جای ایران»، که در کنار بچه‌هاشون رشد می‌کنند. این کانال، سال ۱۳۹۸ به همت چند مامان دانش‌آموختهٔ دانشگاه شریف تاسیس شد. ارتباط با ما و ارسال تجربه: @madaran_admin تبلیغات: @tbligm
مشاهده در ایتا
دانلود
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ ساله و ۱ساله) سال ۸۵ کنکور دادم و رشته‌ی حسابداری دانشگاه کرج قبول شدم. درسم خوب بود و مخصوصاً واحد‌های مربوط به ریاضی رو دوست داشتم. حدود دو سالی از ورودم به دانشگاه گذشته بود که یه خواستگار خوب اومد.😉 معمولاً برای نماز مسجد می‌رفتم. یه روز مادر ایشون اومده بودن مسجد تا با خانواده‌ی دخترخانوم دیگه‌ای که بهشون معرفی شده بود، صحبت کنن، ولی اتفاقی من و مادرم رو می‌بینن و نظرشون عوض می‌شه.😅 میان با مادرم یه صحبت‌ اولیه می‌کنن و همون‌جا قرار خواستگاری رو می‌ذارن.😁 همسرم اون موقع ۲۱ ساله بودن و تازه کارشناسی‌شون تموم شده بود و هنوز شغل مشخصی نداشتن. سربازی هم نرفته بودن. ولی نهایتاً بعد از آشنایی بیشتر و صحبتی که پدرم با ایشون داشتن، به خاطر ایمان و اخلاق (حتی شوخ طبعی😅) و اهل کار بودنشون تأیید صلاحیت شدن.😁 من و همسرم هر دو دوست داشتیم مهریه ۱۴ سکه باشه. سال ۸۷ عقد کردیم و همسرم هم خداروشکر توی یه موسسه‌ فرهنگی مشغول به کار شدن. اولین حقوقشون رو بعد از عقد گرفتن.😇 بعد از یک سال رفتیم سر خونه و زندگی‌مون. یادمه حقوق همسرم ۳۰۰ هزار تومن بود و اجاره خونه ۲۵۰ تومن و قسط وام ازدواج هم ۵۴ تومن. یعنی اگر هیچی هم خرج نمی‌کردیم 4تومن بدهکار می‌شدیم.😅 هر دومون هم دانشجو بودیم. توی اون مدت همسرم برای تامین مخارج عصر تا شب مسافرکشی می‌کردن و گاهیم پروژه‌های تایپ و پیاده‌سازی و مصاحبه و خلاصه کتاب انجام می‌دادن.💪🏻 سعی می‌کردیم خانواده‌هامون متوجه نشن که مشکلات مالی داریم و ازشون کمک نمی‌گرفتیم، البته اونا خودشون خودجوش کمک‌هایی می‌کردن. خلاصه شرایط سختی بود ولی کنار هم از لحظه‌های با هم بودنمون لذت می‌بردیم و به بی‌پولی‌هامون می‌خندیدم.🤣 خداروشکر هیچ وقت هم نیازمند نشدیم و خدا خودش روزی‌مون رو می‌رسوند. یه بار ماجرایی پیش اومد که مطمئن شدیم خدا حواسش بهمون هست و مارو به حال خودمون رها نکرده!😚 چند وقتی بود همسرم مجبور شده بودن ماشین‌ رو بفروشن و دیگه امکان مسافرکشی هم نبود. شرایط مالی‌مون خیلی بغرنج شده بود.😞 همون روزا از نهاد رهبری دانشگاه تهران (محل تحصیل همسرم) زنگ می‌زنن و می‌گن هدیه‌ای براتون داریم!🤩 گویا یه سری موقوفه‌هایی برای کمک به زوج‌های جوان وجود داشته و هر ماه می‌رفتن توی یه دانشگاه و به زوج‌های جوان هدیه می‌دادن. اون روز در کمال ناباوری ۲۰۰ هزار تومان هدیه گرفتیم.😃 به رزاقیت خدا ایمان داشتیم ولی اونجا دیگه یقین پیدا کردیم.😍 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) توی چند سال اول زندگی‌مون خیلی سفر می‌رفتیم. هر دو پایه و اهل گشت و گذار بودیم.😇 البته سفرهامون هم لاکچری نبود. معمولا شب‌ها توی چادر می‌خوابیدیم. پول بنزین رو حساب می‌کردیم و از کل پولمون کم می‌کردیم تا ببینیم می‌تونیم یکی دو وعده توی رستوران غذا بخوریم یا نه.😁 همون اوایل ازدواج یه بار داشتم با همسرم درباره رشته‌ی دانشگاهیم صحبت و درد دل می‌کردم. من از اول معماری رو دوست داشتم، ولی خیلی بد انتخاب رشته کردم و دانشگاه‌هایی رو که زدم بودم، قبول نشدم. برای همین به ناچار رفتم حسابداری.😐 با ایشون که مشورت کردم تصمیم گرفتم گرافیک بخونم که هم به معماری نزدیکه و هم می‌تونم خیلی زود باهاش کار کنم. خلاصه مدرک کاردانی حسابداری رو که گرفتم شروع کردم به درس خوندن برای کنکور هنر و خداروشکر سال ۹۰ گرافیک دانشگاه علمی کاربردی تهران قبول شدم.☺️ خیلی از رشته‌ی جدیدم راضی بودم. حتی تو زمان دانشجویی گاهی کارهای گرافیکی انجام می‌دادم و می‌فروختم.🤩 خرداد سال ۹۱ حدود دو ترم از شروع گرافیک گذشته بود که دختر اولم، حسنا خانم وارد زندگی مون شد.😍 حسنا زودتر از موعد،توی هفته‌ی ۳۶ به دنیا اومد و باید بستری می‌شد. متاسفانه همون اول دکتر بی هیچ ملاحظه‌ای، به همسرم گفته بود امیدی به زنده موندنش نیست😔 و با این حرف برگ و بارمون ریخت.😞 من باید توی اتاق مادران می‌موندم و فقط برای شیردهی می‌تونستم دخترم رو ببینم. هربار که ازش جدا می‌شدم، نمیدوستم دوباره می‌بینیمش یا نه.😭 7 روز توی دستگاه بود و خداروشکر بعد از همه‌ی اون سختی‌ها و استرس‌ها، باز روی خوش زندگی رو دیدیم و میوه‌ی دلم مرخص شد و با هم به خونه برگشتیم.😃 تابستون که تموم شد، حسنا ۳ ماهه بود که دوباره به دانشگاه برگشتم. نمیدونم اون موقع توی علمی کاربردی مرخصی زایمان نمی‌دادن یا خودم نمی‌دونستم چنین امکانی هست.😅 و بی وقفه درسم رو ادامه دادم. گاهی دخترم رو پیش مامانم می‌ذاشتم. گاهی هم خواهر جونم باهام می‌اومد دانشگاه و حسنا رو توی نمازخونه نگه می‌داشت تا بتونم توی زمان بین کلاس‌ها بهش شیر بدم.😍 رشته‌ی گرافیک کارهای عملی زیادی داشت که نمی‌شد در کنار بچه‌ی کوچیک انجام داد. به همین خاطر شب‌ها بیدار می‌موندم و کارهام رو انجام می‌دادم. چون خیلی گرافیک رو دوست داشتم، روی انتخاب جدیدم مصمم بودم و با انگیزه سختی‌هاش رو به جون می‌خریدم. نهایتا در کنار بچه داری، دوره‌ی کارشناسیم رو تموم کردم. 💪 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) دوره‌ی کارشناسی گرافیکم رو تموم کردم و حسنا تقریبا ۳ سال و نیمه بود که دو قلوها رو باردار شدم. دوران بارداری خاص و سختی داشتم. به خاطر شرایط دوقلویی نمی‌تونستم خیلی از کارها رو انجام بدم یا حتی بیرون برم. آخرا هم دیگه استراحت مطلقِ مطلق بودم و چاره‌ای نداشتم جز اینکه برم خونه‌ی مامانم اینا. همسرم شب‌ها می‌اومدن به من و دخترم سر می‌زدن و بعدش می‌رفتن خونه‌ی خودمون. البته می‌تونستن همونجا بمونن شب‌ها ولی خونه‌ی خودمون راحت‌تر بودن. اون چند ماه برای هر دومون خیلی سخت و دیر گذشت. پسرها قرار بود هشتم مهرماه به دنیا بیان. ولی با نظر دکترم مجبور شدیم ۲۷ شهریور عمل سزارین رو انجام بدیم. جالب اینجا بود که دقیقا آخر شهریور بیمه تکمیلی مون تموم می‌شد و هزینه‌ش بدون بیمه زیاد می‌شد. اما نهایتاً خدا خواست و زودتر به دنیا اومدن و تونستیم از بیمه استفاده کنیم.😇 اینم از الطاف ویژه‌ی خدا بود که توی زندگی‌مون حسش کردیم. پسرها خداروشکر سالم بودن ولی یه مقدار کوچیکتر و ضعیف‌تر از بچه‌های معمولی. به همین خاطر باید هفت روز بیمارستان و توی دستگاه می‌موندن. روزهای اول خونه‌ی مامانم بودم و بالاخره بعد از مدت‌ها برگشتیم خونه‌ی خودمون.😍 انگار تازه با سختی‌های دوقلوداری مواجه شدم. رسیدگی به دوقلوها در طول روز که تنها بودم و همسرم سر کار بودن خیلی سخت بود.🤪 گاهی فقط می‌رسیدم ناهار حسنا رو بدم و خودم اینقدر مشغول دوقلوها بودم که حتی نمی‌تونستم ناهار بخورم!! همه‌ش می‌گفتم خدایا کی می‌شه این دوران و سختی‌هاش تموم بشه.😥 همسرم هم البته وقتایی که خونه بودن خوب پدری می‌کردن.😉👌🏻 نسبت به زمانی که حسنا تازه به دنیا اومده بود، تجربه و هم‌دلی شون خیلی بیشتر شده بود و خصوصا چون بچه‌ها دوقلو بودن، می‌دونستن باید همکاری کنن.😆 گاهی توی روز که تنها بودم، باید دوتاشون رو با یه دست بغل می‌کردم و با دست دیگه شیر خشک درست می‌کردم. سختی‌های اون مدت و بغل کردن‌های زیاد کار دستم دادم. پسرا هشت ماهه بودن که کمردرد شدیدی گرفتم‌‌. رفتم دکتر و گفت دیسک کمرت جابه‌جا شده‌. باید بیشتر استراحت کنی. یه هفته استراحت مطلق بودم و خداروشکر کارم به عمل نکشید. بعد از اون ماجرا همسرم گفتن: دیگه نمی‌شه اینطور ادامه داد! حتما باید یه پرستار پیدا کنیم بیاد کمکت وقتایی که من سرکارم.👌🏻 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) به خاطر کمردرد شدیدی که توی هشت ماهگی دوقلوها دچار شدم، همسرم پیشنهاد پرستار کودک رو دادن. خداروشکر بعد از اون مشکلات مالی اول زندگی، حقوق همسرم به قدم بچه‌ها بیشتر شده بود و می‌تونستن هزینه‌ش رو تأمین کنن. خیلی دنبال پرستار خوب گشتیم. می‌خواستم حتماً مذهبی و مستحق باشن.👌🏻 بعد کلی جستجو بالاخره پیداشون کردیم. یه جورایی از آشنایان هم بودن و باهاشون احساس راحتی داشتم. مذهبی بودن و خوشحال بودم به خاطر تاثیر مثبتی که روی بچه‌ها داشتن.😇 همون خدایی که دوقلوها و سختی‌های بارداری و هشت ماه اول و امتحان بیماری و کمر درد رو برامون خواسته بود، خودش هم طوری صحنه رو رقم زد که بتونیم یه پرستار خوب و مومن پیدا کنیم.🤲🏻 هر روز صبح تا ۵ عصر می‌اومدن. هم توی مراقبت از دوقلوها و هم توی کارهای خونه بهم کمک می‌کردن. اونجا حس کردم یه مقداری زندگیمون روی روال افتاد و خونه سر و سامون گرفت.😅 بعضی وقت‌ها شب بچه‌ها رو می‌بردم خونه‌ی مامانم و اونجا می‌خوابیدیم. صبح فرداش که بچه‌ها خواب بودن، من و همسرم می‌رفتیم کوه یا کافه و رستوران و سینما. این تفریحات دو نفره‌ باعث می‌شد تجدید قوا کنیم و روحیه‌مون تقویت بشه. به پرستارمون هم می‌گفتم اون روز بیان خونه‌ی مامانم. هم توی کارهای خونه به مامانم کمک می‌کردن و هم از بچه‌ها مراقبت می‌کردن. منم تا حدی خیالم راحت می‌شد که زحمت زیادی به مامانم نمی‌دم. 🙂 تا حدود یک سال و هشت ماهگی دوقلوها پرستار داشتیم. بعدش که دیگه از آب و گل در اومدن نیازی به پرستار نبود. پسرها تقریبا دو ساله بودن که از طریق همسرم متوجه شدم قراره یه کلاس آموزش نقاشی دیجیتال برگزار بشه. کلاس ۱۲ جلسه دو ساعتی بود. قرار شد بچه‌‌ها رو ببرم محل کار ایشون و خودم برم و دو ساعته برگردم.😀 شرکت توی این دوره برام خیلی مفید بود و همیشه بابتش از همسرم تشکر می‌کنم. دوقلوها چهار ساله بودن که تصمیم گرفتیم یه عضو جدید به جمعمون اضافه کنیم.😍 قصد داشتم بعد از سزارین دوباره زایمان طبیعی داشته باشم. گشتم و یه دکتر خیلی خوب و مهربون و مومن پیدا کردم و ایشون کمک کردن که بتونم دخترم رو طبیعی به دنیا بیارم.💪🏻 کلی نذر و نیاز و دعا کردیم که زینب به موقع به دنیا بیاد و مثل بچه‌های قبلی‌مون بستری نشه. خداروشکر همینطور هم شد. زینب خانوم صحیح و سالم آبان ۹۹ خانواده‌ی ما رو باشکوه‌تر کرد.😍 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) توی این یه سالی که زینب به دنیا اومده خواهر و برادرهاش معلمش بودن.😍 سینه‌خیز و چهار دست و پا و راه رفتن و بازی کردن و کلمات ساده رو ازشون یادگرفته.👌🏻 همین چند وقت پیش دیدم حتی موقع سنگ کاغذ قیچی هم کنارشون نشسته بود و اداشون رو در می‌آورد.😆 پسرها خیلی برای بزرگ شدن زینب ذوق دارن. توی هر مرحله از رشدش با کنجکاوی و علاقه کنارش می‌شینن و نگاهش می‌کنن. اولین قدم‌هایی که بر می‌داشت رو می‌شمردن و هر روز به من گزارش می‌دادن که مثلاً امروز دو قدم بیشتر از دیروز تونست راه بره.😃 گاهی که به اصرار خانواده‌ی همسرم حسنا و پسرا رو می‌فرستم خونه‌شون تا خودم یه مقدار به کارهام برسم. زینب بیشتر بهونه می‌گیره و در نبود خواهر و برادرهاش حوصله‌ش سر می‌ره. وقتی حسنا کوچیک بود، براش خیلی کتاب می‌خوندم. در طول روز یه زمانی به طور ویژه باهاش بازی می‌کردم. خمیربازی و آبرنگ و...😍 بزرگتر که شد، بهش شعر و سوره‌های قرآن رو یاد می‌دادم. وقتی که دوقلوها به دنیا اومدن، سرم خیلی شلوغ شد و نمی‌رسیدم براشون همون قدری که برای حسنا وقت گذاشته بودم، وقت بذارم. اما به جاش از همون کوچیکی حسنا باهاشون بازی می‌کرد. گاهی حتی بغلشون می‌کرد و آرومشون می‌کرد. منم البته سعی می‌کردم ولو خیلی کم، حتماً زمانی رو برای بازی باهاشون اختصاص بدم. ولی می‌دیدم که بازی‌هایی که با خواهرشون انجام می‌دن رو خیلی بیشتر دوست دارن. دوقلوها که بزرگتر شدن و حسنا هم مدرسه‌ای شد، دیگه رسماً نقش یه خانوم معلم مهربون رو براشون بازی می‌کرد و خودجوش به داداش‌هاش شعر و سوره‌های قرآن رو یاد می‌داد.😍 یا حتی گاهی حروف الفبا رو هم باهاشون کار می‌کرد.👌🏻 گاهیم خودش اجازه می‌گرفت و بساط آبرنگ و نقاشی رو پهن می‌کرد.😇 حسنا که بچه بود، ما براش کتاب می‌خوندیم و الان حسنا برای پسرا و خواهر کوچولوش کتاب می‌خونه. گاهی دوقلوها شب‌ها میان خواهش می‌کنن که اجازه بدیم آبجی یه کتاب دیگه هم براشون بخونه.😁 گاهی هم باهم دعوا دارن. حسنا از اینکه پسرا اتاق و وسایلش رو به هم می‌ریزن، عصبانی می‌شه و پسرا هم معمولاً سر اسباب‌بازی‌ها دعوا می‌کنن. منم بهشون گفتم که اگه نتونید مشکلتون رو حل کنید اون اسباب‌بازی باید بره بالای کمد.🤨 خودشون این رو به عنوان یه قانون پذیرفتن و گاهی میان می‌گن مامان این اسباب‌بازی رو بذار بالا چون دعوامون می‌شه.😆 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) همیشه تلاش کردم معنویت مثل خون در رگ‌های زندگی‌مون جاری باشه و درواقع همه‌ی دارایی‌مون باشه. بچه‌ها آداب سفره رو از ما یاد گرفتن. قبل غذا بسم‌الله می‌گیم و دعای سفره می‌خونیم و بعدش هم الهی شکر‌‌.☺️ و بلافاصله از دست اندرکاران غذا تشکر می‌شه.😄 خداروشکر زود عادت کردن و تبدیل به رفتار عادی‌شون شده. یا اینکه قبل خواب باهم سه بار سوره توحید می‌خونیم. یا مثلا می‌خوایم از جامون بلند بشیم، می‌گیم یا علی تا امام علی (ع) کمکمون کنه.😇 به تعداد بچه‌ها رحل قرآن گرفتیم و تلاش می‌کنیم حداقل شبی یک صفحه قرآن بخونیم دورهم و در حد فهم بچه‌ها توضیحاتی درباره معنی آیات بدیم. گاهی هم براشون شعر و قصه‌هایی درباره‌ی اهل بیت(ع) می‌خونم. توی خانواده‌ی خودم از بچگی همیشه می‌دیدم که همه با احترام صحبت می‌کردن. من هم سعی کردم این رفتار رو با همسر و بچه‌هام داشته باشم تا یاد بگیرن. مثلا از بچگی سعی می‌کردم بهشون بگم شما و اونا هم یاد گرفتن که همه رو شما خطاب کنن. یا وقتی چیزی می‌خواستیم، می‌گفتیم لطفاً. حسنا اینا رو زود یاد گرفت و بعدش هم پسرا از حسنا یاد گرفتن. پسرا هم گاهی به همدیگه تذکر اخلاقی می‌دن که مثلا داداش شما اینجا باید می‌گفتی اگه می‌شه این رو به من بدین لطفاً.😆 همین که بچه‌ها رفتار و تعامل پدر و مادر باهم رو ببینن، کافیه که کاری یا رفتاری رو یاد بگیرن. البته تشویق زبانی هم در کنارش هست.☺️ به نظرم خیلی کار خارق‌العاده ای لازم نیست انجام بدیم تا بچه‌ها مودب و خوش رفتار بشن. رابطه‌ی بچه‌ها هم با پدرشون خداروشکر خیلی خوب و صمیمیه و اگر یه شب خونه نیان، واقعا دلتنگ پدرشون می‌شن. البته در کنار این صمیمیت، خیلی هم از پدرشون حساب می‌برن و به حرفاشون گوش می‌دن.😉 من اینو از مامانم یاد گرفتم، گاهی دور از چشم بچه‌ها تلفنی به پدرشون اطلاع می‌دم که بچه‌ها مثلا فلان کار خیلی بد رو کردن یا خیلی اذیت کردن و اینطور مسائل خاص. و شب که پدرشون میان، می‌گن به من خبر رسیده که مثلا خیلی مامانو اذیت کردید ها. و می‌شینن با هم صحبت می‌کنن و بچه‌ها هم راحت‌تر از پدرشون می‌پذیرن که اون کارو تکرار نکنن. مثل همه‌ی مامان و باباها، من و همسرم هم توی مسایل تربیتی اختلاف نظرهایی داریم. ولی از همون اول همسرم گفتن که من تربیت بچه‌ها رو به شما می‌سپارم و در اکثر موارد هم به روش‌های تربیتی که من از اساتید و کتاب‌ها یاد گرفتم، اعتماد می‌کنن و مخالفت نمی‌کنن. 😀 در موارد اختلافی هم در غیاب بچه‌ها، باهم صحبت می‌کنیم. گاهی من اشتباهم رو می‌پذیرم و گاهی ایشون. 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) وقتی حسنا کوچولو بود، مثل همه‌ی مامانا ذوق داشتم که براش لباس بیرونی‌های دخترونه‌ی خوشگل بخرم. توی بارداری دوقلوها با خودم فکر می‌کردم حالا با زیاد شدن بچه‌ها بعیده دیگه بتونم لباس خوب و مناسب برای همه‌شون بخرم. از این بابت کمی ناراحت بودم.😔 بعد تولد پسرها خداروشکر هیچ وقت حس نکردم که نمی‌تونیم براشون لباس بیرونی مناسب بخریم. البته زیاده‌روی هم نمی‌کردیم و به مقدار نیاز لباس می‌گرفتیم. ولی بازم تصورم این بود که پول کم بیاریم که خداروشکر اینطور نشد و بچه‌ها با خودشون برکت آورده بودن به زندگی مون.😍 لباس‌های خوب و تمیزی که از کوچولویی حسنا مونده بود رو خوب نگه داشتم و الان تن دختر کوچیکم می‌کنیم و این‌جوری واسه‌ی زینب کوچولو کمتر لباس می‌گیریم.👌 پسرا هم وقتی بچه بودن، دور از چشم دیگرون گاهی لباس‌های بچگی خواهرشون رو می‌پوشیدن.😜 البته خیلی هم معلوم نبود دخترونه ست! چیزی که درخصوص خرج کردن سعی کردیم حواسمون باشه اینه که سریع همه‌چیز براشون نمی‌گیریم! اول مباحثه و مذاکره بعد معامله😁 (آخرشم مصادره😂) درواقع باید بینیم وقتش هست؟ نیاز دارن؟ مثلا پسرا پذیرفتن که ۵ساله بشن می‌تونن دوچرخه داشته باشن. حسنا برای کارهای مدرسه‌ش از گوشی خودم استفاده می‌کنه. با اینکه یه موبایل بیکار توی خونه داریم، که می‌تونستم بدم واسه خودش. اما چون توی این سن نیاز به گوشی مستقل نداشت، این کارو نکردیم. خداروشکر اینطور هم نیست که مدام سرش توی گوشی باشه. بیشتر با همدیگه بازی می‌کنن.👌 یه بار پیش اومد که صاحبخونه مون اجاره رو بالا برد و به همین خاطر مجبور شدیم یه خونه‌ی کوچیکتر اجاره کنیم. اما آسمون به زمین نیومد! 😁وخودمون رو با شرایط وفق دادیم. چند باری هم در مواقع بحرانی که پول لازم داشتیم که وام گرفتیم یا طلا فروختیم‌. سعی می‌کنم ماهانه از مبلغی که همسرم برای خرج‌های خونه و خودم، بهم می‌دن، کمی پس انداز کنم. همین مقدار ذخیره‌ی کم در مواقع حساس به دردمون خورده و می‌خوره.☺️ وقتی هم که حسنا به سن مدرسه رسید، تصمیم گرفتیم بذاریمش مدرسه‌ی دولتی. حس می‌کردم شهریه‌های غیر انتفاعی‌ها الکی اینقدر گرونه و دوست هم نداشتیم بچه توی محیط ایزوله و غیرواقعی و متفاوت با مردم عادی بزرگ بشه.😊 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) برای مدرسه‌ی حسنا حسابی پرس‌وجو کردیم تا یه مدرسه‌ی دولتی خوب پیدا کنیم. برای تأمین هزینه‌ی مدرسه‌ی غیرانتفاعی برای حسنا مشکل مالی نداشتیم، ولی نمی‌خواستیم بچه توی محیط ایزوله بزرگ بشه. البته می‌دونستیم وقتی بقیه بچه‌هامون به سن مدرسه برسن، هزینه‌ی ۴ تا مدرسه‌ی غیرانتفاعی واقعاً زیاد می‌شه. اون موقع اکثر دوستای مذهبی مون و حتی بیشتر چهره‌های معروف مذهبی که می‌شناختیم بچه ‌هاشون رو مدرسه‌ی غیرانتفاعی می‌فرستادن. برامون سوال بود که واقعا راه دیگه‌ای واسه خوب تربیت کردن بچه‌ها نیست؟ تربیت فرزند و مدرسه‌ی بچه‌ها چرا باید اینقدر گرون تموم بشه برای خانواده‌ها؟ فقط پولدارها می‌تونن بچه‌هاشون رو خوب تربیت کنن؟😞 نتیجه‌ی مشورت‌های من و همسرم این شد که با توکل به خدا بچه‌هامون رو بفرستیم مدرسه‌ی دولتی و خودمون بیشتر حواسمون به تربیتشون باشه. بیشتر باهاشون گفتگو کنیم و وقت بذاریم.👌🏻 چون می‌دونستیم یکی از آسیب‌های مدرسه غیرانتفاعی همینه که والدین خیالشون راحت می‌شه و کمتر برای بچه‌ها وقت می‌ذارن. نهایتاً تربیت و هدایت دست خداست و از هر طریقی بخواد می‌تونه بچه هامون رو هدایت کنه.☺️ الان مدرسه‌ی حسنا از نظر مذهبی و آموزشی سطح خوب و قابل قبولی داره. توی مدرسه‌شون همه مدل بچه‌ای هست. هم کسایی که خونه‌شون ماهواره دارن هم کسایی که خیلی از ما مذهبی‌تر هستن. حسنا دوم دبستان بود. یه بار تعریف می‌کرد یکی از دوستاش گفته شاه خوب بوده و کارهای خوبی می‌کرده، حسنا هم در جوابش گفته که نخیر، امام خمینی خیلی خوب بوده و شاه آدم بدی بوده. بعدش هم حسنا ازم درباره شاه و بدی‌هاش بیشتر پرسید تا بتونه دوستش رو قانع کنه.😆 به نظرم اینطور مسائل ضرری برای بچه نداره. می‌فهمه که تفکرات مخالفی وجود داره و یاد می‌گیره فکر و گفتگو کنه و از چیزی که می‌دونه درسته دفاع کنه. یاد می‌گیره مستقل باشه و هم‌رنگ جماعت نشه. طبق تجربه‌ی خودم حتی توی مدارس خاص مذهبی مثل شاهد، باز هم افرادی هستن که اصلا اسلام و حجاب رو قبول ندارن! امسال حسنا کلاس چهارمه. یه معلم خیلی متبحر و مومن داره. علاوه بر تدریس خوب، مفاهیم توحیدی و اخلاقی رو هم به بچه‌ها منتقل می‌کنن.👌🏻 هنوز کلاس‌هاشون مجازیه ولی معلمشون داوطلبانه (خارج از ساعت کلاس) یه قرار هفتگی حضوری توی پارک کنار مدرسه گذاشتن به اسم سه‌شنبه‌های مهدوی.😍 تا بچه‌ها بتونن معلم و هم‌کلاسی‌هاشون رو ببینن و ارتباط بهتری برقرار کنن. 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله ، و ۵ساله و ۱ساله) از اول ازدواجمون همیشه حواسم به اهمیت نقش همسری بوده و سعی می‌کردم خیلی به همسرم احترام بذارم و هواشون رو داشته باشم. این رفتار رو از بچگی توی رفتار مادرم با پدرم هم دیدم و یاد گرفتم.☺️ سعی می‌کنم کارهایی که ایشون رو خوشحال می‌کنه انجام بدم و خانواده‌مون رو گرم نگه دارم.❤️ اگه بحثی پیش بیاد، سعی می‌کنم کوتاه بیام‌. موقع عصبانیت سکوت می‌کنم و جواب نمی‌دم. طبق تجربه فهمیدم وقتی بعد از چند ساعت که همسرم آروم‌تر شدن، باهاشون در مورد اون قضیه صحبت می‌کنم، بهتر به نتیجه می‌رسم و ایشون هم پذیرش بیشتری دارن. ولی اگه بخوام تو اون تنش بحث رو ادامه بدم نتیجه‌ی خوبی نداره.😔 یه راهکار خوب هم برای حل و فصل مشاجره داریم: اینکه چند ساعت بعد توی پیام‌رسان‌ها با هم چت می‌کنیم.😁 اینطوری چون باید تایپ کنیم، سنجیده‌تر حرف می‌زنیم و حریم‌ها حفظ می‌شه و دکمه دیلیت خیلی به کار میاد.😅 یهویی حرفی نمی‌زنیم که پشیمون بشیم. بعد از زایمان اول و دومم، به خاطر شرایط بستری شدن بچه‌ها و استراحت مطلق و دوری از همدیگه، من و همسرم یه دوره‌ی بحرانی رو طی کردیم. همین مسئله و سختی‌های دوران نوزادی، تا چند وقت روی روابطمون تاثیر منفی می‌ذاشت.😞 ولی سعی می‌کردیم دوباره به حالت قبل برگردیم و زندگی رو بهتر و گرم‌تر کنیم.🥰 گاهی اوقات هم بچه‌ها کاری می‌کنن که پدرشون عصبانی می‌شن و دعواشون می‌کنن. اگه ببینم خودشون می‌تونن با معذرت خواهی حلش کنن، دخالتی نمی‌کنم. ولی گاهی که کار بیخ پیدا می‌کنه، وارد می‌شم و به پدرشون می‌گم من واسطه می‌شم، بچه‌ها معذرت می‌خوان و قول می‌دن تکرار نشه. اینطوری هم قضیه فیصله پیدا می‌کنه و احترام پدر حفظ می‌شه، هم از آسیب‌های تربیتی برای بچه‌ها جلوگیری می‌شه.☺️ گاهیم دور از چشم بچه‌ها، با پدرشون صحبت می‌کنم که مثلاً فلان موردی که بچه‌ها رو دعوا کردید، لازم نبود و بهتر بود مثلاً اینطوری بهشون می‌گفتید. معمولاً هم به توافق می‌رسیم چون در زمینه‌ی تربیت فرزند ایشون به من اعتماد دارن و می‌دونن طبق اصول تربیت اسلامی این حرفا رو می‌گم.😊 حواسم به این نکته هست که این همسرمه که تا آخر عمر باهام می‌مونه و نباید ارتباطمون خدشه‌دار بشه.👌🏻 اما بچه‌ها بزرگ می‌شن و می‌رن سر خونه و زندگی خودشون.❤️ 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
( مامان ۹ ساله ، و ۵ ساله و ۱ ساله) اوایل بچه دار شدن، وقتی اطرافم شلوغ و نامرتب بود، ذهنم آشفته می‌شد و هیچ‌ کار دیگه‌ای، خصوصا کارهای گرافیکی رو نمی‌تونستم انجام بدم.😞 وقتی دوقلوها تقریبا دو ساله بودن، انگار هر روز توی خونه بمب منفجر می‌شد! تو اون سن، قاعده‌ی جمع کردن اسباب بازی بعد از بازی هم براشون هیچ معنایی نداشت.😅 حسنا هم پیش دبستانی بود و رسیدگی بیشتری لازم داشت. خیلی کلافه بودم از اینکه خونه مرتب نمی‌شد و نمی‌تونستم به کارهای دیگه برسم.😔 همسرم بهم می‌گفتن وقتی ما ۳ تا بچه کوچیک داریم، باید اولویت‌بندی کنیم بین کارا و یه چیزایی دیگه واسمون مهم نباشه.😁 مثلا اشکالی نداره خونه مرتب نباشه یا همه‌ی کارهای خونه به موقع انجام نشه. منم کم کم سعی کردم واقع‌بین باشم و واسه کارهای خونه خیلی سخت نگیرم. به مرور که بچه‌ها بزرگتر شدن اوضاع بهتر شد.😊 الان پسرا می‌دونن که اگر بخوان برن سراغ بازی جدید یا نقاشی، اول باید اسباب بازی های قبلی رو جمع کنن. توی بعضی کارهای خونه هم کمک می‌کنن، مثلا جمع کردن سفره همیشه با پسراست و چیدن سفره با حسنا.😍 برای خودم و حسنا یه برنامه‌ی هفتگی واسه کارهای خونه نوشتم.☺️ مثلا شنبه من جاروبرقی و حسنا گردگیری، یکشنبه من مرتب کردن کابینت‌ها و حسنا آموزش شعر و سوره به پسرا و همینطور تا آخر هفته. پنج شنبه و جمعه هم برای حسنا کاری ننوشتم تا آزاد باشه.😚 مشارکت بچه‌ها توی کارهای خونه هم برای من خوبه و هم برای خودشون. کم کم کارها رو یاد می‌گیرن و مسئولیت پذیر میشن و این مهارت‌ها توی زندگی آینده شون به دردشون می‌خوره.👌 همسرم کارشون خیلی سنگینه و از صبح تا شب سر کارن و شبا هم خیلی خسته‌تر از اونی هستن که تو خونه بتونن کاری انجام بدن. ولی بارها بهم گفتن خوبه یه نفر رو پیدا کنی که یکی دو بار در هفته بیاد و یه تمیزکاری اساسی بکنه تا کار خودت سبک‌تر بشه.😃 اما متأسفانه هنوز نتونستم فرد خوب و مطمئنی پیدا کنم. در کنار بچه‌داری و خونه‌داری و کارهای گرافیکی، سعی می‌کنم روزانه وقتی رو هم به خودم اختصاص بدم. گاهی اوقات برای مراقبت از پوستم ماسک صورت می‌ذارم. ☺️ و روزانه شیره و خوراکی‌های مقوی می‌خورم.👌 قبل از کرونا، برای ورزش باشگاه می‌رفتم و الان هم سعی می‌کنم به صورت منظم توی خونه ورزش کنم. شبا قبل خواب چند صفحه‌ای کتاب می‌خونم، گاهیم وسطش خوابم می‌بره. ولی همینقدر مطالعه هم حالم رو خیلی خوب می‌کنه.😍 از طرفی مطالعه کتاب قبل خواب، کیفیت خوابم رو هم بالا میبره.👌 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
. ( مامان ۹ساله، و ۵ساله و ۱ساله) برای تقویت روحیه‌ی خودم و همسرم سعی می‌کنیم تفریحات دو نفره داشته باشیم. به خواهرم می‌گم یه روز شما بچه‌هاتون رو بیارید پیش من و برید گردش دو نفری، یه روز هم من بچه‌ها رو می‌سپرم به شما.☺️ یا گاهی بچه‌ها رو به مامانم یا خانواده‌ی همسرم می‌سپریم و با همسرم دوتایی می‌ریم کوهنوردی یا سینما.😍 الآن هم در کنار بچه‌داری و خونه‌داری گاهی پروژه‌های گرافیکی مثل پوستر و لوگو می‌گیرم. گاهیم دلی و برای خودم کار می‌کنم.😌 توی تابستونی که دختر اولم هنوز یکی دو ماهه بود، باهاش توی کلاس قالی بافی و هلال احمر شرکت می‌کردم. مکانش موکت داشت و حسنا هم کنارم آروم بود. اینم بگم که فعالیت در کنار بچه‌داری، سختی‌های خودش رو داره. ولی من چون به کارم علاقه دارم و حس می‌کنم مفیده و به درد جامعه می‌خوره، انجامش می‌دم. مشکلات و سختی‌هاش رو هم به جون می‌خرم. هرچند تا جای ممکن سعی می‌کنم حلشون کنم.👌🏻 اگه خدا بخواد می‌خوام توی رشته و کار خودم پیشرفت کنم و در آینده دوست دارم ارشد هم بخونم.😉 بچه‌ها هم خداروشکر با کارهای من کیف می‌کنن و نقاشی و رنگ آمیزی براشون جذابه.🤩 حتی حسنا گاهی می‌گه بزرگ شدم دوست دارم برم رشته‌ی گرافیک. الان بچه‌ها تا حد خوبی مستقل شدن. گاهی برای خرید‌های خونه من و همسرم و زینب می‌ریم و حسنا و پسرا خونه می‌مونن. البته به همسایه‌ها هم می‌گیم اگه مشکلی پیش اومد حواسشون باشه و به حسنا هم یه گوشی می‌دیم در صورت لزوم زنگ بزنه. در رو هم قفل می‌کنیم. خداروشکر از پس خودشون بر میان.☺️ من و همسرم دوست داریم اگر خدا بخواد در آینده بچه‌های بیشتری داشته باشیم و انسان‌های مومن و سالم و قوی و پاکی رو تربیت کنیم. بچه‌هامون خداروشکر رزق و روزی‌شون رو با خودشون آوردن و برکت خونه اند. اون اوایل بارداری دوقلوها که هنوز مطمئن نبودم بادارم، توی یه قرعه کشی شرکت کردیم و اسممون در اومد. همسرم گفتن پس حتما بارداری.😁 بعدش فهمیدیم دوقلو هستن و از همون اول خوش روزی.😉 الآنم همین‌که چند تا بچه موقع غذا دعای سفره می‌خونن، خیلی توی رزق و روزی‌مون اثر داره. حتی گاهی که مشکلی پیش میاد یا حاجتی داریم، به بچه‌ها می‌گیم دعا کنن و از خدا بخوان تا اگه خیره روا بشه.🤲🏻 همین‌که پیامبرمون گفتن من روز قیامت به بچه‌های شما حتی اونایی که سقط شدن مباهات می‌کنم، برامون مایه‌ی دلگرمی و امیدواریه🥰 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
«حتما یه حکمتی داره...» (مامان ۲ سال و ۸ ماه) ایام اربعین پارسال بود. با کلی ترس و لرز راهی سفر شدیم. دخترم ۱ سال و ۸ ماهه بود و همه بهم می‌گفتن هوا گرمه؛ مریض می‌شه و... و جواب من این بود که اگه امام حسین (علیه‌السلام) طلبیده باشن، خودشون مواظبش هستن... بالاخره کوله‌ها رو بستم‌. کا‌لسکه رو برداشتیم و صبح راه افتادیم. تمام مسیر دل توی دلم نبود. همش می‌گفتم نمی‌دونم چرا دلم قرص نیست...😓 تا از مرز رد نشم، مطمئن نیستم که این سفر و می‌رم یا نه... هوا گرم بود و این اضطرابم رو بیشتر می‌کرد. شب رسیدیم مرز شلمچه. از همون اول مسیر، همه چیز تداعی کنندهٔ پیاده‌روی کربلا بود. حتی لهجهٔ عربی و خونگرمی و مهمان‌نوازی مردمش... منو یاد پیاده‌روی‌های سال‌های قبل می‌انداخت.🥲 بالاخره ساعت ۱۲ شب، از مرز شلمچه وارد خاک عراق شدیم. یک ساعت دنبال ماشین برای رفتن به نجف بودیم. هیچ وسیله‌ای نبود و جمعیت خیلی زیاد...😞 همون‌جا چند تا موکب بود که مردم استراحت می‌کردن. ما هم تصمیم گرفتیم صبر کنیم تا اذان صبح، شاید وسیله پیدا کنیم. ۴ ساعتی که اونجا توقف داشتیم هوا خیلی گرم بود. از گرمای هوا حالم بد شد و ترسم از مریضی دخترم بیشتر شد. با همسرم مشورت کردم و با وجود مخالفت همسفرامون، تصمیم گرفتیم برگردیم. مهر ورود که تو پاسپورتم خورد همهٔ وجودم غصه بود که تا اینجا اومدم و لیاقت سفر نداشتم.😭 نماز صبح رو مرز ایران خوندیم و با دلی شکسته راه افتادیم تا به شهرمون برگردیم. یک روز توی راه بودیم تا برگشتیم. برگشتنی که خیلی سخت بود. همه رفته بودن و ما جا مونده بودیم.😭 ما رو برگردونده بودن...😭 تا اربعین فقط کارمون گریه بود و غصه و خجالت که چرا آقا ما رو برگردوند؟!🥺 یک ماه گذشت. خبر رسید که یه کاروان داره راه می‌افته برای زیارت مزار حاج قاسم... می‌خواستیم این سفر رو بریم تا دل شکستمون آروم بگیره؛ ولی بازم قسمتمون نشد.🥺😭 دیگه داغون داغون بودیم... درست همون موقع دخترم سرمای بدی خورد. ۵ روز هیچ چیزی نخورد و دکتر می‌گفت طبیعیه تا اینکه روز پنجم یه دکتری آزمایش و بستری براش نوشت. خیلی حالش بد بود... جان دادم تا چشم باز کرد... و متأسفانه تشخیص دکتر دیابت نوع یک بود😥 دخترم با قند ۷۰۰ بستری شد. از لحظه‌ای که شنیدم، فقط خدا‌روشکر می‌کردم که اربعین قسمتم نشد برم...🤲🏻 اگه رفته بودم، تو گرمای هوا و شربت و قند بالا و شرایط اونجا، خدا می‌دونه چه اتفاقی براش می‌افتاد... و حکمتی که در کارها هست و ما بی‌اطلاع هستیم و شاید ناشکری بکنیم... اگر جاموندهٔ سفر هستیم، مطمئن باشیم که حکمتی هست... و قربان امام حسین (علیه‌السلام) که خودش مراقب دخترم بود.❤️ 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif