eitaa logo
Modiryar | مدیریار
234 دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
852 ویدیو
3 فایل
• پایگاه جامع مدیریت www.modiryar.com • مدیرمسئول دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی @mahdiyarahmadi • مشاور @javadyarahmadi • اینستاگرام https://www.instagram.com/modiryar_com • تلگرام telegram.me/modiryar • احراز ارشاد http://t.me/itdmcbot?start=modi
مشاهده در ایتا
دانلود
Modiryar | مدیریار
چرخه معیوب برای تحقق نقش‌آفرینی جوانان ✍ #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی منبع: #روزنامه_قدس، مورخ دوش
چرخه معیوب برای تحقق نقش‌آفرینی جوانان   ▪️رهبر انقلاب در پیامی به نشست اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا خواستند «جوانان آماده نقش آفرینی شوند» توصیه ای که از سوی ایشان جدید نبوده و نیست و سال ها بر حضور و نقش آفرینی جوانان در عرصه های مختلف علمی، هنری، اجرایی و ... تأکید داشتند. اما واقعیت تلخ آن است که در مسیر نقش آفرینی جوانان با چرخه ای معیوب مواجه هستیم. از طرفی هنوز حجم بالایی از ظرفیت های اجتماعی و مدیریتی کشور در اختیار بازنشستگان و افرادی است که سال ها (حتی با وجود ناکارآمدی) بر و جایگاه های تصمیم گیری تکیه زدند و فرصتی به نسل جوان نمی دهند،  از طرفی دیگر تا سخنی با موضوع جوانگرایی و یا به تعبیر رهبری نقش آفرینی جوانان در مسائل اساسی مطرح می گردد پای بی تجربگی و ناآمادگی آن ها را پیش می کشند.   ▪️اما سئوال کلیدی اینجاست که آیا شما اجازه کسب تجربه و حضور به نسل های بعدی انقلاب را داده اید؟ نگاهی به ترکیب کابینه دولت و بسیاری از مقامات ارشد استانی بیاندازید تا به شهادت آمار دریابید جایگاه جوانان در اذهان کشور کجاست؟ حتی هنوز بسیاری از دهه شصتی هایی که آرام آرام به چهل سالگی رسیده و دیگر نمی شود به آن ها عنوان جوان را اطلاق نمود در فرآیندهای اساسی نقش ویژه ای نداشته و ندارند. آقایان تأثیرگذار و صاحب تصمیم باید به خودتان بیایید و پیام رهبری را جدی بگیرید تا هم آینده و پیشرفت کشور را تضمین نمایید و هم از ظرفیت جوانی کشور که رو به پایان است (و با روند فعلی زاد و ولد و با توجه به وضعیت پنجره جمعیتی کشور این فرصت در حال از دست رفتن است) حداکثر بهره برداری را بنمایید.   ▪️موضوع نقش آفرینی جوانان توصیه مستمر و رویکرد راهبردی نظام است چه از حیث پیوند نسل دوم، سوم و چهارم با و چه از حیث پیشران بودن نیروهای جوان که در بیان رهبری «مثل لوکوموتیو هستند، نقش لوکوموتیو را [دارند] که وقتی‌ حرکت کردند، به طور طبیعی به دنبال خودشان قطار را حرکت می دهند». آراستگی و کسب حداکثری صلاحیت های علمی، دینی، اخلاقی و آمادگی و توان مواجه با هرگونه اتفاق پیش بینی شده یا برنامه ریزی نشده ای وظیفه ی جوان مؤمن انقلابی است و آن طرف حوزه های تقنین و اجرا هستند که باید با وضع قوانین مناسب و ایجاد ساز و کارهای عملی زمینه نقش آفرینی حداکثری جوانان را فراهم نمایند. شاید مهم ترین رسالت هر جریان مدیریتی بحث جانشین پروری باشد. یعنی ذهن سالم و آماده ای که دو واقعیت را (هر چند برایش تلخ باشد) بپذیرد: اولاً باید نسبت به تربیت و پرورش جانشینان خود اقدام نماید و ثانیاً باید به موقع کارهای اساسی و عرصه های را به آن ها واگذار نموده و خود نقش مشاوره و انتقال تجربه را بر عهده گیرد.   ▪️امر مهمی که از لحاظ عقلی، شرعی و حرفه ای پسندیده و ضروری است. متأسفانه این مهم در کشور ما اجرا نمی گردد. سند بسیاری از مناصب مدیریتی به نام عده ای معدود زده شده که سال ها مسئولیت های مهم بر عهده داشته و هرگز جایگاه های تصمیم گیری را رها نمی سازند. افرادی که به هیچ وجه برای خود بازنشستگی قائل نیستند و با بعضاً با کارنامه های مردودی باز هم اصرار بر آن است که خودشان همه کاره باشند. بدتر این که شاهد سندروم چند شغله بودن نیز هستیم و بدین ترتیب هیچ گاه فرصتی برای بروز و ظهور استعدادها جوان، خلاق و خوش فکر فراهم نمی شود و زمینه نقش آفرینی های مختلف اجتماعی از جوانان کشور سلب می گردد.     ✍ منبع: ، مورخ دوشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۹، شماره ۹۴۷۸ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
تله ناامیدی ✅ تورم بسیار بالاست، بسیاری از ارزش های اجتماعی رنگ باخته است، با این شرایط اقتصادی شاید هیچوقت صاحب ماشین یا خانه نشوم، هیچ جای این مملکت درست نیست، رابطه ها جای ضابطه ها را گرفته، کوچک و کوچک تر شده است و .... حتماً بسیاری از ما این جملات را بارها و بارها شنیده ایم یا در رسانه ها و شبکه های اجتماعی خوانده و دیده ایم و حتی به احتمال فراوان خودمان نیز آن ها را تکرار کرده و به دیگران نیز می گوییم و در انتها همه باهم احساس ناامیدی دسته جمعی می کنیم! ✅ آخر ما را چه می شود که بی محابا این جملات را به زبان می آوریم و گویی ناخودآگاه از همدردی در ناامیدی حالمان بهتر می شود. البته اصلاً قصد ندارم بگویم آن چه در صدر این نوشتار عرض کردم غلط است یا هرگز وجود ندارد یا این که بخواهیم به هر دلیلی واقعیت ها را کتمان کنیم. تنها غرض این است که بگویم از چه دستاوری خواهیم داشت؟ چرا باید کم و کاستی هایی که خودمان از آن خبر داریم را به رخ یکدیگر بکشیم و حال هم را بدتر کنیم. ✅ تازه وای به حال افرادی که اخبار نادرست و بدتری را هم به این موارد اضافه می کنند که دیگر نامش سیاه نمایی هم می شود. با فرض اینکه تمام موارد ذکر شده که از سوی همه ی ما گاه بو بیگاه بیان می شود درست هم باشد هیچ کدام دلیل و توجیهی برای نیست. برخی چنان سخن می گویند که انگار ته دره عمیقی افتاده اند، دست و پایشان شکسته و هیچ امیدی به نجات ندارند! ✅ این درست است که ما از استعدادهای خود بسیار عقب تریم و صلاحیت، ثروت عمومی و شایستگی مردم ما بسیار فراتر از آن چیزی است که امروز قسمت آن ها شده است اما هرگز نباید ناامید شد. بسیار بهتر است ضمن درک محدودیت ها و نابسامانی ها همه با هم عزم جدی و همگانی در جهت بهبود شرایط داشته باشیم. هنوز بسیار جای امیدواری است که کشور بتواند خود را دوباره پیدا کند و از این پیچ تاریخی که شاید قسمت اعظم آن مربوط به نابرابر و تحریم های ناجوانمردانه است گذر کند. ✅ ضمن این که نباید از اثر همه گیری کرونا نیز غافل شد که ضمن لطمه گسترده به و تق و لق شدن بسیاری از کسب و کارها سبب داغدار شدن گسترده ی مردم، خدشه بر سلامت روحی و جسمانی گروه عظیمی از هموطنان و ایجاد و بروز حس های نامطلوب گردید. ما مردمان راست قامت تاریخ هستیم که در برابر سخت ترین مصائب و مسائل ارزش های اخلاقی خویش را حفظ کرده و برای پیشرفت کشور پای همه چیز ایستاده ایم. ✅ هرگز نباید در گرفتار شد، این حس نامطلوب که بر انگیزش انسان اثر بسیار بدی دارد را نباید به هم منتقل کنیم و بدانیم هیچ مانعی نباید مانعی بر سر راه ما و آرزوهایمان باشد. با همتی بلندتر، عزمی راسخ تر، امیدواری بیشتر و توکل به ذات اقدس الهی دوباره روزهای خوب فرا خواهد رسید، ابرهای تیره فقر، فساد و تبعیض کنار خواهد رفت و ملت به آنچه شایستگی اش را دارد دست خواهد یافت. ✅ مسلماً قسمت مهم این ماجرا هم اصلاح کشور و سپردن زمام امور به افراد دارای صلاحیت، سالم، متعهد و جهادی است که دغدغه رفاه و آسایش مردم را در سردارند. دیگر زمانی برای آزمون و خطا نداریم و امیدواریم در دولت جدید این اتفاق مورد توجه جدی قرار گرفته و در عمل با بار نشیند. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۲۵ آذر ۱۴۰۰، شماره ۹۰۱ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
دردهای مشترک کلان شهرها   ✅ بعد از تشکیل شوراهای اسلامی، توسعه شهرها و شکل گیری کلان شهرها جریانی که در چند سال اخیر آرام آرام رسمیت یافته است و به شکل خاصی دارای گردیده و فرایندهای مدیریت شهری در کشور را تحت تأثیر قرار می دهد نشست های مشترک ، اعضای شوراهای اسلامی و مدیران ارشد کلان شهرها است. اجلاس، نشست یا همایش های مختلف کلان شهرها اتفاق مهمی در عرصه مدیریت شهری است که از طریق آن با هم اندیشی، همکاری، هم افزایی و همبستگی می توان اتفاقات مهمی را به نفع شهروندان و توسعه محلی و منطقی شهرها را رقم زد.   ✅ خصوصاً وقتی بدانیم هر سال دولت ها تمایل دارند در بودجه عمومی کشور سهم خود را در اداره شهرها کمتر کنند و یا به تعبیر خوشبینانه تر شهرداری ها را به سمت استقلال بیشتر سوق دهند. هر چند به دلیل محدود بودن عرصه های درآمدی از یک سو و هزینه های ناتمام، فزاینده و بسیار بالای اداره شهر از سوی دیگر این اتفاق به این سادگی ها تحقق نمی یابد ولی همین که دولت ها در دوره های مختلف چنین اراده ای داشته اند خصوصاً در کلان شهرها را مصمم می کند با اتحاد و تشریک مساعی و به اشتراک گذاردن تجربیات خود راه های مناسبی برای تعامل با دولت و همچنین افزایش درآمدهای خود پیدا نمایند.   ✅ اما نکته مهم در جریان برگزاری نشست های مختلف کلان شهرها در سطوح مختلف حرکت از دیپلماسی تشریفاتی شهری به سمت جریان سازی واقعی در است. به بیان دیگر علیرغم اثرات مثبتی که این گونه مناسبات و تعاملات بین شهری در اداره شهرها داشته و دارد آسیب جدی آن را تهدید می نماید. آسیبی که همانا شکل تشریفاتی گرفتن و رفت و آمدهای کم اثر و پرهزینه است. چالش مهمی که در سال های قبل بارها شاهد آن بوده ایم. باید با افزایش اسناد قانونی و رسمیت بخشیدن به ساز و کارهای این گونه نشست ها و تدوین و تنظیم قوانین بیشتر و کارآمدتر برای چگونگی برگزاری آن و نقش آفرینی در جریان های اداره شهرها، بهره ها و منافع بیشتری برای شهروندان خود با حضور در این گونه اجتماعات فراهم آورند.   ✅ همچنین نحوه تعامل شوراهای عالی اداره شهرها با مجلس، دولت و سایر عناصر و تصمیم گیری کشور می تواند به عنوان عامل مهمی در افزایش اثربخشی این امر محسوب گردد. حل مشکلات فعلی شهرها به دو موضوع مهم و کلی شامل «ایجاد مدیریت یکپارچه شهری» و همچنین «اصلاح ساختار نظام درآمدی شهرداری‌ها» بستگی دارد. لذا اگر قرار است مشکلات کشور حل شود، باید ابتدا مشکلات مدیریت شهری به‌عنوان خط مقدم مدیریت ملی حل و فصل گردد. مسائل کلان و بسیار مهمی که درد مشترک همه است و هرگز جدا جدا درمان نمی شود.   🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۲۳ دی ۱۴۰۰، شماره ۳۵۷۹   www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
✍ مدل فرهنگ سازمانی دنیسون #مدل_مفهومی #مدل_مدیریت #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @m
🔴 تعریف دنیسون از فرهنگ سازمانی ✅ دنیسون معتقد است که، فرهنگ سازمانی به ارزش‌های اساسی، باورها و اصولی ارجاع می‌شود که همچون شالوده‌ای محکم به خدمت می‌کنند. علاوه بر آن هم ارزش‌ها و باورها و هم نظام مدیریتی، باعث تقویت آن اصول اولیه می‌گردند. این اصول و ارزش‌ها ماندگارند، چون برای اعضای سازمان حاوی معاونی و مفاهیم خاصی می‌باشند. ✅ از لحاظ معنوی ، واژه‌ای فارسی است که از دو جز مرکب «فر» و «هنگ» تشکیل یافته است. «فر» به معنی جلو و «هنگ» از ریشه اوستایی «تنگنا» و به معنی کشیدن و بیرون کشیدن گرفته شده است. در زبانهای انگلیسی و فرانسوی واژه Culture بکار می‌رود و نیز معنای آن کشت و کار یا پرورش بوده است. ولی هیچگاه در ادبیات فارسی به طور مستقیم به مفهومی که برخاسته از ریشه کلمه باشد نیامده است. 🔴 مدل فرهنگ سازمانی دنیسون به عقیده فرهنگ عبارت است از: اندیشه مشترک اعضای یک گروه یا طبقه که آنها را از دیگر گروهها مجزا می‌کند و در جایی دیگر، فرهنگ به‌صورت مجموعه‌ای از الگوهای رفتار اجتماعی، هنرها، اعتقادات، رسوم و سایر محصولات انسان و ویژگی‌های فکری یک جامعه یا ملت تعریف می‌شود. 🔴 ابعاد فرهنگ سازمانی دنیسون ابعاد فرهنگ سازمانی دنیسون عبارتند از : بیان می‌دارد که فرهنگ سازمانی به آسانی قابل رویت و تماس نیست. اما به گونه‌ای با اهمیت، افراد سازمان آن را به خوبی می‌شناسند و قانون فرهنگ از هر قانون دیگری قوی تر است. در بسیاری از سازمان‌ها این مهمترین پیام و برداشت از فرهنگ سازمانی است. ✅ از نظر ، فرهنگ الگویی از مفروضات بنیادی است که در فراگرد تجربه و رویارویی با دشواری‌های نهفته در سازگاری بیرونی و سازگاری درونی، از سوی گروهی معین ساخته، کشف یا پدید آمده است. پژوهش‌هایی را در زمینه فرهنگ سازمان و تغییر در سازمان انجام داده است. ✅ وی در مدل خود ابعاد را برای سازمان‌ها در چهار محور اصلی شامل درگیر شدن در کار، سازگاری، انطباق پذیری و ماموریت در نظر می‌گیرد که هر یک از این ابعاد با سه شاخص اندازه‌گیری می‌شوند. www.modiryar.com @modiryar
این تنها راه است 🔴 مقدمه در ایران امروز، چالش‌های مزمنی همچون بوروکراسی معیوب ، تصمیم‌گیری‌های مقطعی، و انتصاب‌های غیرتخصصی ، نه‌تنها بهره‌وری را تهدید کرده بلکه سرمایه اجتماعی را نیز فرسوده است. در چنین شرایطی ، اصلاح مدیریت کشور و حرکت به‌سوی شایسته‌گزینی نه یک گزینه ، بلکه تنها راه باقی‌مانده برای برون‌رفت از بحران‌های ساختاری است همان چیزی که بارها بر آن تاکید کرده‌اند. ✅ ۱. مدیریت ناکارآمد : مساله‌ای فراتر از نارضایتی عمومی فعلی در بسیاری از سطوح کشور، مبتنی بر معیارهایی غیر از شایستگی و تخصص است. ترجیح روابط به ضوابط، انتصاب‌های سیاسی و فقدان سیستم ارزیابی عملکرد شفاف، منجر به چرخه‌ای از تصمیم‌های ضعیف، پروژه‌های نیمه‌تمام و هدر رفت منابع انسانی و مالی شده است. این وضعیت تنها به نارضایتی عمومی محدود نمی‌شود؛ بلکه از منظر علمی ، منجر به کاهش کارایی سازمان‌ها، کند شدن رشد اقتصادی و تضعیف ظرفیت نهادی دولت شده است. شواهد پژوهشی نشان می‌دهند که کشورهایی با شاخص حکمرانی خوب و نظام مبتنی بر شایستگی ، در مقابله با بحران‌ها، جذب سرمایه‌گذاری و نوآوری‌های اجتماعی، موفق‌تر عمل کرده‌اند. ✅ ۲. شایسته‌گزینی : تنها مسیر برای ترمیم اعتماد و افزایش بهره‌وری یعنی استفاده از نیروی انسانی بر اساس معیارهای شفاف تخصص، تجربه، کارآمدی و سلامت حرفه‌ای. این اصل، ریشه در نظریه‌های مدیریت مدرن دارد و در ادبیات حکمرانی مؤثر، به‌عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار معرفی‌شده است. در شرایط فعلی ایران ، که جامعه با چالش‌های اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی توأم مواجه است، تنها با تکیه‌بر مدیرانی توانمند ، نوگرا ، و پاسخگو می‌توان مسیر تغییر را هموار کرد. در غیاب شایسته‌گزینی، فرایند سیاست‌گذاری به میدان آزمون‌وخطاهای پرهزینه بدل می‌شود و سازمان‌ها به‌جای ماموریت‌محور بودن ، تبدیل به پایگاه‌های حفظ منافع فردی و جناحی می‌گردند. شایسته‌گزینی همچنین با بازتولید سرمایه اجتماعی همراه است ؛ زیرا زمانی بازسازی می‌شود که اطمینان یابند تصمیم‌گیران بر پایه‌ توانایی، نه تعلق ، بر مسند قرار گرفته‌اند. ✅ ۳. ارتقای سطح مدیریت: سرمایه‌گذاری ملی برای آینده توسعه واقعی، بدون و ساختارمند، امکان‌پذیر نیست. اصلاح نظام مدیریتی کشور ، تنها به انتخاب افراد شایسته محدود نمی‌شود؛ بلکه مستلزم نهادسازی، طراحی نظام ارزیابی مستمر، ارتقا دانش مدیریتی ، و تحول در نظام آموزشی مدیران است. بسیاری از کشورهای موفق ، مانند سنگاپور، فنلاند یا کره‌جنوبی، توسعه را از مدرسه مدیریت آغاز کرده‌اند. سرمایه‌گذاری بر تربیت مدیران حرفه‌ای ، تصمیم‌سازان کاربلد و رهبرانی با نگرش سیستمی، آینده‌نگر و اخلاق‌مدار، خود بزرگ‌ترین راهبرد توسعه است. چنین مدیرانی نه‌تنها می‌توانند سازمان‌ها را در مسیر شفافیت، بهره‌وری و پاسخگویی هدایت کنند، بلکه نقشی فعال در ظرفیت‌های ملی ایفا می‌کنند. ✅ ۴. نشانه‌های تغییر: اصلاحات تدریجی و امید به آینده با وجود چالش‌های ، نشانه‌هایی از اصلاح در شیوه‌های مدیریتی کشور دیده می‌شود که می‌تواند زمینه‌ساز تحولی پایدار باشد. استفاده روزافزون از سامانه‌های شفافیت مالی، راه‌اندازی بانک‌های اطلاعاتی منابع انسانی، افزایش نقش ارزیابی عملکرد در برخی دستگاه‌ها و همچنین به‌کارگیری نیروهای متخصص در حوزه‌های فناوری، سلامت و اقتصاد، نمونه‌هایی از حرکت به سمت مدیریت علمی و شایسته‌محور است. رشد چشم‌گیر برخی شرکت‌های دانش‌بنیان، اجرای موفق پروژه‌های فناورانه در حوزه انرژی و کشاورزی، و مشارکت فزاینده نخبگان در سیاست‌گذاری‌های ملی، نشان می‌دهد که ظرفیت تغییر در بطن سیستم وجود دارد. هرچند مسیر اصلاح طولانی است، اما همین نمونه‌ها ثابت می‌کنند که با اراده سیاسی، مطالبه‌گری عمومی و استمرار در اجرای سیاست‌های شایسته‌گزینی، می‌توان مدیریت کشور را به سطحی رساند که پاسخ‌گوی نیازهای قرن جدید باشد. امید به تغییر زمانی واقعی می‌شود که روند کوچک اما مؤثر، تداوم یابد. 🔴 نتیجه‌گیری دیر یا زود به فروپاشی ظرفیت‌های توسعه منجر می‌شود؛ همان‌طور که مدیریت قوی، حتی در شرایط بحران، بذر امید و تحول می‌کارد . ایران با ذخایر انسانی گسترده و ظرفیت‌های بالقوه فراوان، تنها به شرط بازنگری بنیادین در نظام مدیریت و حرکت به‌سوی شایسته‌گزینی ، می‌تواند گام مؤثری به‌سوی حکمرانی کارآمد و توسعه پایدار بردارد. این مسیر شاید دشوار باشد ، اما در میان تمام گزینه‌ها ، واقع‌بینانه‌ترین ، ضروری‌ترین و در عین حال، تنها راه است. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۱۶ مردادماه ۱۴۰۴، شماره ۱۰۶۳ @modiryar