🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دوازدهم /بخش دوم #بخش_دوم در دل میگویم:"تو فنجون ڪہ از این چیزا نمے خورن!" اما رغبت نمے ڪنم دیگر بہ فنجان چایے لب بزنم! ساسان در بطرے را باز میڪند و مشغول ریختن نوشیدنے در گیلاس خورے میشود! سرے تڪان میدهد و میگوید:پس هنوزم همون بچہ مثبت خر خونے اے ڪہ لب بہ نوشیدنے و دود و دم نمیزنہ و اهل مهمونے رفتن و هفتہ بہ هفتہ دوست دختر عوض ڪردن نیست! راستشو بگو روزے! تو این چند سال تا قبل ازدواج همونطور پاستوریزہ موندہ بودے و دست و پاتو بستہ بودے؟! و سپس چشمڪے نثارش میڪند! روزبہ لبخند ڪجے میزند:تو این ڪارا رو آزادے میدونے و تعریف من از آزادے یہ چیز دیگہ ست!تو این هفت هشت سال هیچ تغییرے نڪردم! خندہ ے ڪوتاهے میڪند و ادامہ میدهد:جز مسئلہ ے دود و دم! گہ گاهے سیگار میڪشم! ساسان،گیلاسش را پر میڪند و ڪمے از نوشیدنے اش مے نوشد و رو بہ روزبہ میگوید:بہ سلامتیت! خودم را ڪمے جمع میڪنم و سعے میڪنم واڪنشے نشان ندهم! گیلاسش را روے میز میگذارد و آهے میڪشد! _میدونے روزبہ! گاهے بهت حسادت میڪردم!همیشہ مرتب و منظم و عاقل و آدم خوبہ بودے! انگار از همہ مون چند سال بزرگتر و جلوتر بودے! وقتے ما پے پارتے و مجردیا و سفرامون بودیم تو از جمع فاصلہ میگرفتے و پے ڪاراے مهمتر و بہ قول خودت مفیدتر بودے! ڪم پیش مے اومد بخواے جمع بشیم بریم تفریح و مسافرت! اون موقع با خودم میگفتم یہ روزے پشیمون میشے! پشیمون میشے از این ڪہ از جوونے و نشاطت استفادہ نڪردے! اما الان خودم پشیمونم! نمیدونم شایدم خوشے زیاد زدہ زیر دلم! اما حسرت زندگے منظم و آروم تو رو میخورم! شاید اگہ منم چندسال پیش از وقت و فرصتام درست استفادہ میڪردم و بہ قول تو دنبال شیطنت نبودم الان اوضاعم فرق میڪرد! لبخند بامزہ اے میزند و ادامہ میدهد:تو چے؟! پشیمون نشدے؟! روزبہ جدے جواب میدهد:نہ! از هیچ چیز پشیمون نیستم! ساسان نگاهش را بہ شیشہ ے نوشیدنے نمیدوزد و سڪوت میڪند! بنفشہ میخندد:دوتا رفیق رفتن تو فڪروحالتاے معنوے! ساسان نفس عمیقے میڪشد و شیشہ نوشیدنے و گیلاس را برمیدارد و از روے مبل بلند میشود! وارد آشپزخانہ میشود و شیشہ و گیلاس را روے ڪابینت میگذارد و با شیطنت روزبہ را نگاہ میڪند! _هنوز ڪہ اهل بیلیاردے! روزبہ پیشانے اش را بالا میدهد و لبخند ڪجے میزند،همانطور ڪہ از روے مبل بلند میشود آستین هایش را بالا میزند! _چہ جورم! 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 روزبہ و ساسان یڪ ساعتے مشغول بیلیارد شدند و ڪل مے انداختند،بنفشہ مدام دور و برشان بود و با روزبہ مثل ساسان راحت بود و شوخے میڪرد! نہ این ڪارهایش منظور دار باشد! نہ! عادتش بود! این رفتارها برایشان عادے و جا افتادہ بود اما براے من نہ...! تمام شب بہ زور جو را تحمل ڪردم و مثل یڪ تڪہ سنگ روے مبل نشستہ بودم! بعد از یڪ سال و اندے احساس خستگے میڪردم! خستگے از این تحمل تفاوت ها! روزبہ تا حد امڪان مراعتم را میڪرد! اما تا یڪ حدے! نمے شد بگویم سے و چهار سال اینگونہ زندگے ڪردے از این بہ بعد جور دیگرے باش! از خودم ناراحت بودم! از ڪم آوردنم! از این ڪہ فڪر میڪردم میتوان بہ راحتے با عقاید روزبہ ڪنار آمد و متحولش ڪرد! نفس عمیقے میڪشم و بہ چهرہ ے خودم در آینہ زل میزنم! صورتم ڪمے خستہ و رنگ پریدہ بہ نظر مے رساند،چشمانم از شدت خستگے و عصبانیت خمار اند! دستے بہ موهاے پریشانم میڪشم و پوفے میڪنم! سرم در حال منفجر شدن است! روزبہ در حمام مشغول مسواڪ زدن است،سرم را روے میز آرایش میگذارم و چشمانم را مے بندم! نمیدانم چند دقیقہ میگذرد ڪہ با نوازش هاے دست روزبہ بہ خودم مے آیم! انگشتانش را لاے موهاے مے لغزاند و آرام مے گوید:مطمئنے خوبے آیہ؟! امشب حواسم بهت بود! تو خودت بودے! سرم را بلند میڪنم و نگاهم را بہ سمت روزبہ مے برم. لبخند مهربانے لبانش را از هم باز ڪردہ،یاد حرڪات بنفشہ مے افتم. بے اختیار دستش را پس میزنم و جدے میگویم:از جمع دوستات خوشم نمیاد! متعجب نگاهش را میان دست در هوایش و صورت من مے چرخاند! چند لحظہ بعد بہ خودش مے آید و دستش را پایین مے اندازد. نفس عمیقے میڪشد! با شدت! طورے ڪہ انگار هوا را مے بلعد! سعے دارد آرام باشد،از پشت میز آرایش بلند میشوم و بہ سمت تخت خواب میروم. با آرامش و سڪوتش بیشتر حرصم مے گیرد! با حرص بہ سمتش بر مے گردم و میگویم:چرا با بنفشہ دست دادے؟! میدونے من از این حرڪت خوشم نمیاد! سعے میڪند لبخند بزند،سعے میڪند آرام باشد،سعے میڪند مثل همیشہ خوب باشد... ڪاش نبود... ڪاش نمے ساخت...ڪاش نمے سوخت...ڪاش طور دیگرے برخورد میڪرد! چند قدم بہ سمتم برمیدارد،میخواهد در آغوشم بڪشد ڪہ خودم را عقب میڪشم‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 #برای_رفتن_به_اول_رمان_به_کانال_ریپلای_مراجعه_کنید @repelay

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_دوم #بخش_دوم درماندہ خیابان ها را راہ مے روم...ڪمے بعد خودم را مقابل ساتتمان خانہ مے بینم.خستہ خودم را بہ داخل خانہ مے رسانم. نگاهم را بہ ساعت مے دوزم.صداے تیڪ تاڪش چقدر بہ گوشم بلند مے رسد! ساعت از هفت شب گذشتہ و خبرے از روزبہ نیست! چادرم را از روے سر برمیدارم و دنبال خودم بہ سمت اتاق خواب میڪشم. همین ڪہ بہ اتاق مے رسم روے تخت مے نشینم و برگہ ے آزمایش مچالہ شدہ و خیس عرق را داخل ڪیفم مے اندازم. چادرم را روے زمین رها میڪنم،دستم را روے پیشانے ام میگذارم:خدایا! چرا؟! چرا؟! چرا؟! دندان هایم روے لبم مے فشارم:چرا تو زندگے من هیچے سر جاش نیست؟! هان؟! چشمانم را بہ سمت سقف سوق مے دهم و صدایم را ڪمے بالا مے برم‌. _میخوام ازت گلہ ڪنم! آرہ میخوام ازت گلہ ڪنم! از روے تخت بلند میشوم و دست بہ سینہ وسط اتاق مے ایستم. _بیست و چهار سال بهت امید بستم! بیست و چهار سال رو حرفت حرف نیاوردم اما دیگہ نمیتونم! وقتے داشتے بین بندہ هات آرامش و خوشبختیو تقسیم میڪردے ڪجا بودم؟! منو دیدے؟! دیدے یہ آیہ ے بدبختے ام هست؟! یا توام منو ندیدے؟! ڪجا بودے وقتے بہ جاے این ڪہ بابام نوازشم ڪنہ و برام لالایے بخونہ اخم میڪرد و ازم رو بر مے گردوند؟! ڪجا بودے وقتے خلاف میلش عمل میڪردم زیر مشت و لگدش مے رفتم؟! میگن دخترا بابایے ان! ولے من هیچوقت اینو نفهمیدم! میشنوے نمیدونم این جملہ یعنے چے! همیشہ بقیہ ے دخترا و باباهاشونو دیدم و حسرت خوردم! انگشت اشارہ ام را بہ سمت سقف مے گیرم:ڪجا بودے وقتے بہ اسم دین و قاعدہ هات اذیتم میڪرد و صدامو خفہ میڪرد؟! ڪجا بودے وقتے بدبختے خواهرامو میدیدم و روز بہ روز سرخوردہ تر میشدم؟! ڪجا بودے وقتے اون شهاب لعنتے پاش بہ زندگیمون باز شد و شروع ڪرد بہ اذیت ڪردنم؟! انگشت اشارہ ام را تڪان میدهم:چرا هادے رو انداختے تو زندگیم؟! بدبختیام ڪم بود؟! پوزخند میزنم:فقط یہ عشق ناڪام موندہ بود ڪہ ڪلڪسیون بدبختیم تڪمیل بشہ ڪہ شد! مے شنوے؟! تڪمیل شد! چطور دلت اومد هادے رو ازم بگیرے؟! ندیدے منہ بدبخت بیچارہ ے محبت ندیدہ تازہ دلم بہ یڪے گرم شدہ؟! ندیدے براے اولین بار تو عمرم لبخند رو لبام نشست؟! ندیدے قلب خستہ م بهش بستہ شدہ؟! ندیدے داشت میشد همہ ے پشت و پناہ و دلخوشیم؟! پس چرا ازم گرفتیش؟! اگہ میخواستے بگیریش چرا اصلا آوردیش وسط بدبختیام ڪہ امیدوار بشم؟! ڪہ دلم بلرزہ؟! چطور دلت اومد؟! هان؟! ندیدے بالا سر جنازہ ش داشت جون از تنم مے رفت؟! ندیدے قلبم وایساد؟! من ڪہ بیچارہ بودم،من ڪہ ساڪت تو دنیاے سرد خودم آستہ میرفتم و مے اومدم چرا قلب سردمو گرم ڪردے؟! انقدر ڪہ آتیش بگیرہ! تو ڪہ دیدے بعد هادے رمقے برام نموندہ دیگہ روزبہ چے بود؟! دیدے قلبم بے جنبہ و داغدیدہ ست،چرا دیگہ اونو انداختے تو زندگیم؟! ڪنار شوهرم اون چیزے ڪہ میخوامو ندارم! مے شنوے؟! احساس میڪنم شوهرمو دوست ندارم! ازم رو برمے گردونہ! بهم میگہ تعادل اخلاقے و روحے ندارم! نمیخواد ازم بچہ داشتہ باشہ! دیگہ مثل سابق نیست،منم نمیخوام ڪہ باشہ! بہ شڪمم اشارہ میڪنم:حالا اینو دادے بہم ڪہ چے؟! ڪہ وسط جهنم بزرگش ڪنم؟! ڪہ از خودم بدبخت تر بشہ؟! فریاد میڪشم:اصلا تو این بیست و چهار سال ڪجا بودے؟! منو دیدے؟! صدامو شنیدے؟! گریہ ها و نالہ هام دلتو بہ درد نیاورد؟! صدایم لرزان تر میشود:اصلا هستے؟! دیگر نمے توانم سر پا بایستم،روے زمین مے نشینم و زانوهایم را بغل میڪنم. سرم را روے زانو میگذارم و اشڪ پهناے صورتم را مے گیرد. _ببین! من همیشہ این شڪلے بودم! همیشہ! همین قدر تنها و غمگین.خودم خودمو بغل ڪردم و سر زانوے خودم گذاشتم! هق هقم شدت مے گیرد:بزرگترین گناہ بہ درگاهت ناامیدیہ! ازت ناامید شدم! گلویم مے سوزد،دیگر صدایم در نمے آید! گوشہ ے اتاق با شدت اشڪ مے ریزم... نیم ساعتے میگذرد،اشڪ هایم خشڪ مے شوند. یاد روزبہ مے افتم! سریع از جا بلند میشوم تا دست و صورتم را بشویم. نمیخواهم فعلا چیزے بگویم،چادر و ڪیفم را برمیدارم و داخل ڪمد میگذارم. سریع لباس هایم را تعویض میڪنم و بہ سمت سرویس بهداشتے مے روم. چند بار صورتم را مے شویم،گونہ هایم سرخ شدہ اند و چشمانم ڪاسہ ے خون! دلم ضعف مے رود،با حولہ صورتم را خشڪ میڪنم و از سرویس بیرون مے آیم. بہ ساعت چشم مے دوزم،ڪم ماندہ بہ هشت! سابقہ نداشتہ روزبہ بخواهد دیر بیاید و خبر ندهد! دلم شور میزند! میخواهم بہ سمت تلفن بروم ڪہ صداے چرخاندن ڪلید در قفل در باعث میشود نگاهم بہ سمت در برود. روزبہ وارد خانہ میشود،سریع مے پرسم:ڪجا بودے؟! سرش را بلند میڪند،خستگے از صورتش مے برد! لبخند ڪم رنگے میزند:علیڪ سلام! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_پنجم #بخش_دوم با حرص پیراهن آبے روشنش را مچالہ میڪند و روے تخت مے اندازد! فریاد میزند:بسہ آیہ! خستہ م ڪردے! سرد نگاهم میڪند،آنقدر سرد ڪہ تنم یخ مے بندد!صدایش ڪمے لرز دارد. _خیلے خستہ م ڪردے! پلڪم از شدت عصبانیت و بهت مے پرد،مِن مِن ڪنان مے پرسم:مَ...من...خستہ ت ڪردم؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،عصبے مے خندم! _پس چہ زجرے ڪشیدے تو این مدت! میگفتے نمیذاشتم خستہ بشے! روے تخت مے نشیند و بہ چشمانم خیرہ میشود:اشتباہ ڪردم وگرنہ انقدر راحت جلوم نمے ایستادے و نمے گفتے بهم شڪ دارے! انقدر وقیح نمیشدے! انقدر وقیح ڪہ خیانتاے خودتو نادیدہ بگیرے و منو غرورمو لہ ڪنے! مات و مبهوت نگاهش میڪنم و با صدایے خفہ مے پرسم:من بهت خیانت ڪردم؟! خیانت؟! سریع از روے تخت بلند میشود و مقابلم مے ایستد. چشمانش سرد میشوند مثل روزهاے اول! مثل آن روزبہ سرد و مغرورے ڪہ بار اول ڪہ از چشمانش ترسیدم! _آرہ! چشمانم را ریز میڪنم:میفهمے چے دارے میگے؟! لبخند غمگینے میزند و سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد. با حرص ڪف هر دو دستم را روے قفسہ ے عریان سینہ اش میگذارم و محڪم هلش میدهم‌. _خفہ شو! معلوم نیست چے شدہ و چے تو فڪرتہ ڪہ دارے اینطورے همہ چیو بہ هم مے ریزے! من ڪہ گفتم نمے خوامت! دیگہ دردت چیہ؟! ڪمے بہ سمت عقب ڪشیدہ میشود،سریع دستانش را بالا مے آورد و انگشتانش را دور مچ دستانم قفل میڪند. پیشانے اش را بالا میدهد:دیگہ دارے زیادہ روے میڪنے! با حرص تقلا میڪنم دستانم را از میان حصار انگشت هاے قدرتمندش بیرون بڪشم اما فایدہ اے ندارد! آرام اما با حرص مے گوید:میخوام دل پُرمو خالے ڪنم! پس فقط ساڪت گوش میدے! سہ سال مراعاتتو ڪردم بسہ! آتش خشمم هر لحظہ شعلہ ور تر میشود،رگ گردنش ورم ڪردہ و لبانش بہ ڪبودے میزنند! مچ دستانم را ڪمے فشار میدهد ڪہ آرام بگیرم. نفس نفس زنان مے گویم:ولم ڪن میخوام برم! نچے میڪند و مے گوید:تا حرفامو نشنوے جایے نمیرے! _نمیخوام بہ مزخرفاتت گوش بدم! لبخند عصبے اے نثارم میڪند:حقیقت تلخہ عزیزم!‌ با حرص بہ چشمانم زل میزند،صورتش بدجور در هم رفتہ! _شیش سال پیش یہ دختر هیجدہ سالہ رو بخاطرہ اصرار دوستش و شهاب تو شرڪتم استخدام ڪردم! دختر آروم و باهوشے بود،از اون دست آدمایے ڪہ میتونستم باهاشون ڪنار بیام! اما یہ مشڪلے داشت! بیش از حد آروم و تو خودش بود،احساس ڪردم این همہ فاصلہ گرفتنش از دنیا و آدماش طبیعے نیست! این همہ مردگے تو چشماش طبیعے نبود! خواستم ڪمڪش ڪنم،حیف بود تو اون سن و سال شور و ذوقے براے زندگے نداشتہ باشہ! مظلوم نگاهم میڪند و با تاڪید مے گوید:حیف بودے آیہ! حیف نبودے؟! درماندہ و شوڪہ بہ چشمانش ڪہ از خشم برق مے زنند خیرہ ماندہ ام!زبانم تڪان نمیخورد‌. سڪوتم را ڪہ مے بیند ادامہ میدهد:با مادرم ڪہ روانشناس بود آشناش ڪردم. ڪم ڪم حالش بهتر شد،چشماش جون گرفتن! آرامش بخش شدن و پر از انرژے! مثل قهوہ اے ڪہ من عاشقش بودم! بخاطر آروم بودنش،بخاطر سرسخت بودن و تلاشش ازش خوشم اومد! نمیخواستم باور ڪنم اما روز آخرے ڪہ داشت میرفت مطمئن شدم نتونستم جلوے احساساتمو بگیرم! بهش علاقہ مند شدہ بودم! اون روز براے اولین بار جلوے چشمام عمیق خندید! نمے تونے درڪ ڪنے خندہ ے جون دار ڪسے ڪہ از زندگے فاصلہ گرفتہ بود و تو توے بہ زندگے برگشتنش سهیم بودے چقدر لذت بخشہ! اون روز قشنگ ترین خندہ ے دنیا رو لباش دیدم. انگار هیچڪس بلد نبود بخندہ! انگار ڪہ خدا قدرت خندیدن رو فقط بہ اون دادہ بود! نمیدونے چہ بلایے سر قلبم آورد! دیگہ نتونستم بیخیالش بشم،رفتم دنبالش. راضے نبود! گذاشتم پاے اختلافاے جزئے اے ڪہ داشتیم،سعے ڪردم بہ دستش بیارم. وقتے با مادرم صحبت ڪردم سریع مخالفت ڪرد و گفت بہ درد هم نمیخوریم. وقتے دید ڪوتاہ نمیام ازم خواهش ڪرد ڪہ فڪر آیہ رو از سرم بیرون ڪنم! گفت آیہ دختر خوبیہ اما نہ براے تو! بهش گفتم انتخابمو ڪردم و مطمئنم. گفت آیہ با بقیہ ے دخترا فرق دارہ! شڪنندہ ترہ! تو زندگیش خیلے آسیب دیدہ و از نظر روحے آمادگے وارد شدن بہ یہ رابطہ ے جدید رو ندارہ! وقتے دید باز ڪوتاہ نمیام گفت روح آیہ در حال حاضر نباتے زندگے میڪنہ! تو ڪُماست! روے احساساتش نمیشہ حساب باز ڪرد! آب دهانم را با شدت فرو میدهم:براے خودت و مادرت متاسفم! دیگہ نمیخوام بشنوم! لبخندے توام با غم بہ رویم مے پاشد:داریم بہ جاهاے خوبش میرسیم! بازم نتونست راضیم ڪنہ،وقتے دید نمیتونہ تصمیمم رو تغییر بدہ گفت آیہ دنبال پر ڪردن جاهاے خالے قلب و روحشہ! با تو زخماشو تسڪین میدہ اما همہ ے احساسات و روحش درگیر حسرتاے گذشتہ ست!ممڪنہ بعد از یہ مدت پَست بزنہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_ششم #بخش_دوم _خبہ! خبہ! الان حوصلہ ندارم با تو یڪے بحث ڪنم غیرتے! سپس تن صدایش را پایین مے آورد:برید بشینید! میرم با آیہ حرف بزنم! صداے پدرم دوبارہ اوج مے گیرد:تو برو حرفاتو بزن! منم میرم با دامادت حرف بزنم. بعدم با دخترت خیلے حرفا دارم! سریع بلند میشوم،گلویم را صاف میڪنم و در را باز میڪنم. پدر و‌ مادرم و یاسین نزدیڪ در ایستادہ اند،با صداے باز شدن در بہ سمتم سر بر مے گردانند. محڪم مے گویم:تموم شد! میخوایم از هم جدا بشیم لطفا ڪشش ندید! رگ گردن پدرم متورم میشود،بہ سمتم مے دود مادرم هم پشت سرش! مقابلم قد علم میڪند،ڪنار چشمانش چین افتادہ اند. _چے گفتے؟! سرم را پایین مے اندازم:میخوایم طلاق بگیریم! همین! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد و تڪان میدهد:یہ بار دیگہ این ڪلمہ از دهنت بیرون بیاد واے بہ حالت! سرم را بلند میڪنم و سرفہ اے میڪنم. _ببخشید اما صلاح زندگے مونو خودمون میدونیم! مادرم سریع پا در میانے میڪند:عزیزم! الان حالت خوب نیست برو تو اتاق استراحت ڪن! سپس رو بہ پدرم ادامہ میدهد:مصطفے جان! تو هم برو بشین! از حرص صورتت ڪبود شدہ. خدایے نڪردہ چیزیت میشہ ها! پدرم نگاہ تیزے تحویلم میدهد و چند قدم بہ سمت عقب برمیدارد. لب هایم را محڪم روے هم مے فشارم و بہ سمت اتاق عقب گرد میڪنم. در اتاق را مے بندم و ڪلید برق را مے فشارم،اتاق از دلگیرے و تاریڪے در مے آید! نگاهے بہ دور تا دور اتاق مے اندازم،تخت یاسین دیگر در اتاق دیدہ نمے شود. جاے میز تحریر و ڪتابخانہ تغییر ڪردہ و بہ سمت گوشہ ے اتاق ڪوچ ڪردہ اند! تخت من هنوز سرجایش نشستہ،با تفاوت این ڪہ ملاحفہ ے بزرگ سفیدے رویش انداختہ شدہ! چادرم را از روے سرم برمیدارم و بہ سمت تخت قدم برمیدارم،چادر و ساڪم را روے تخت میگذارم. صداے تپش هاے نامنظم قلبم را مے شنوم،بہ سمت آینہ بر میگردم. رد خون از ڪنار لبم تا روے چانہ ام خشڪ شدہ! بے اختیار دستم را روے زخم میگذارم،مے سوزد! بد هم مے سوزد! همانطور ڪہ دستم را پایین مے برم نفس عمیقے میڪشم. چند قدم بہ آینہ نزدیڪتر مے شوم،پوزخندے روے لبم مے نشیند:تموم شد! از شدت بغض و حرص لبم را محڪم مے گزم! صداے باز و بستہ شدن در مے آید،بدون این ڪہ سر برگردانم مے گویم:میشہ بعدا صحبت ڪنیم؟! صداے جدے مادرم جواب میدهد:نہ! بے حوصلہ بہ سمتش بر مے گردم،سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد. _برو صورتتو بشور! جوابے نمیدهم،بہ سمتم مے آید. چینے روے پیشانے اش انداختہ. _چے شدہ؟! نگاهم را بہ موڪت مے دوزم:هیچے! _هیچے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،بے رمق بہ سمت تخت مے روم و مے گویم:خیلے خستہ ام! نمیتونم سر پا وایسم! روے تخت مے نشینم،زیر دلم ڪمے تیر مے ڪشد! تازہ یادم مے افتد موجود دیگرے هم همراہ دارم! مادرم نفسش را با شدت بیرون مے دهد،بہ سمت میز تحریر مے رود و صندلے را عقب مے ڪشد‌. همانطور ڪہ روے صندلے مے نشیند شروع بہ سوال و جواب مے ڪند. _واقعا روزبہ ڪتڪت زدہ؟! _نہ خودم خودمو زدم! چشم غرہ اے نثارم میڪند،روسرے ام را هم از روے سرم برمیدارم. _چرا زد؟! _دعوامون شد! _انقدر شدید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،آهے میڪشد:نمیدونم چے بگم؟! از روزبہ بعیدہ! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے جوم،نگاهش را بہ چشمانم مے دوزد:برو یہ دوش بگیر! اینطورے مے بینمت عصابم خورد میشہ! فردا زنگ میزنم روزبہ بیاد باهاش صحبت ڪنم! لبم را رها میڪنم:دیگہ حرفے نموندہ! بہ قول خودش حرمتا بین مون شڪستہ! خواهش میڪنم بہ ما ڪارے نداشتہ باشید! میخواهد چیزے بگوید ڪہ سریع ادامہ میدهم:شما هیچے نمے دونید مامان! هیچے! خیلے وقتہ زندگے ما از هم پاشیدہ. دیگہ نمیتونیم باهم ادامہ بدیم. ابروهایش را بالا میدهد:بہ همین راحتے؟! _خیلے راحت نبود ولے هرچے بود تموم شد! پوفے میڪند:چند روز خوب فڪر ڪن! بذار حرصت بخوابہ! خودم فردا با روزبہ صحبت میڪنم. زندگے تونو سر هیچ و پوچ خراب نڪنید! اشتباہ ڪردہ دست روت بلند ڪردہ،بابت این قضیہ دارم براش! روے تخت دراز میڪشم و نگاهم را بہ سقف مے دوزم:مامان جان! خواهش میڪنم بہ حرفم گوش ڪن‌. همہ چے بین ما دو نفر تموم شدہ. با فڪر ڪردن هم درست نمیشہ! فقط... _فقط چے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_هفتم #بخش_دوم مادرم هر روز ڪنارم بود،مریم و نساء هم هر روز بہ دیدنم مے آمدند. حرف مے زدند،سوال مے پرسیدند و گریہ مے ڪردند! اما صدایے از حنجرہ ے من خارج نمے شد،ناے صحبت ڪردن و زندگے ڪردن نداشتم! پدرم و بابا محسن جنازہ ے روزبہ را دیدہ بودند،پدرم میگفت بابا محسن از پا افتادہ! میگفت سمانہ یڪ شبہ پیر شدہ،میگفت مرگ روزبہ بہ ڪل تغییرشان دادہ! روزبہ همان شب دعوا،در مسیر ڪردان بہ سمت ویلاے پدرش تصادف ڪردہ بود. سرعت ماشین بہ قدرے زیاد بودہ ڪہ ماشین از جادہ خارج و بہ سمت درہ منحرف شدہ! چند روزے گذشت،بابا محسن و سمانہ بہ دیدنم آمدند. در تمام مدت بہ یڪ نقطہ از دیوار زل زدہ بودم و چیزے نمے گفتم. سمانه‌ گریہ و بے تابے مے ڪرد،گلایہ میڪرد چرا در مراسم ها حضور ندارم؟ چرا حرفے نمے زنم؟ اما چیزے متوجہ نمیشدم،نمے توانستم بگویم دیگر تابِ دیدن تابوت ندارم،دیگر نمیتوانم گوش بہ قلبِ بے صدایے بِسپُرم... از مرگ خستہ ام... بیشتر از خودم... نمیدانم چند روز از مرگ روزبہ گذشت ڪہ از بیمارستان مرخص شدم،تنم ڪرخت شدہ بود،همینطور روحم. ڪسے امید نداشت جنینے ڪہ در رحم دارم دوام بیاورد اما ماند! ماندن امید واقعا معجزہ بود،اگر امید را نداشتم شاید دوام نمے آوردم. روزها بہ سردے و ڪند از پے هم مے گذشتند،اقوام و دوستان براے دیدار و گفتن تسلیت بہ دیدنم مے آمدند. حوصلہ ے ڪسے را نداشتم،فقط روے تخت مے نشستم و بہ دیوار خیرہ میشدم. مادرم صبح تا شب ڪنارم مے نشست،قربان صدقہ ام مے رفت و صحبت میڪرد. حدود دوماہ از مرگ روزبہ گذشتہ بود ڪہ بہ اصرار و زور مادرم براے معاینہ پیش پزشڪ‌ زنان رفتیم. براے اولین بار صداے قلب امید را شنیدم! حس عجیبے بہ تڪ تڪ سلول هاے بدنم تزریق شد. گویے در حال مرگ بودم و شوڪ الڪترونیڪے بہ قلبم دادند! از آن روز دوبارہ زبان باز ڪردم،سر پا ایستادم،بهتر غذا خوردم فقط براے ماندن آن موجودے ڪہ چند "تاپ تاپ" از قلبش شنیدہ بودم! مادر و پدرم هرڪارے ڪردند براے جمع ڪردن وسایلم بہ خانہ ام بازنگشتم،طاقت دیدن آن خانہ را نداشتم! وقتے ڪمے بہ خودم آمدم با روزبہ سر لج افتادم! نہ سرمزارش رفتم نہ در مراسم هایے ڪہ برایش برگزار شد شرڪت ڪردم. شاید بیشتر عذاب وجدان داشتم،خودم را قاتل روزبہ مے دانستم! غرق شدہ بودم در "اگرها" و "ڪاش ها"... آنقدر غرق،ڪہ خستہ شدم و بہ گذشتہ پناہ بردم. از زمانے ڪہ همہ چیز شروع شد،زمانے ڪہ حالم بهتر بود و مسائل پیش پا افتادہ را مشڪل و سخت مے دانستم و برایشان مے جنگیدم. از آن زمانے ڪہ با پدرم شروع بہ جنگ،براے ورود بہ دانشگاہ ڪردم. آن روزهایے ڪہ پاے شهاب بہ زندگے مان باز شد. اگر شهابے نبود،نہ هادے اے بہ آیہ تحمیل میشد و نہ روزبهے پا بہ زندگے اش میگذاشت. پدرم را مقصر همہ ے این اتفاقات مے دانستم. او‌ پاے شهاب و ڪینہ هایش را بہ زندگے مان باز ڪرد. نمے توانستم دوستش داشتہ باشم،بہ شدت از او دورے میڪردم! مدام گذشتہ را مرور میڪردم،بیشتر هادے را! بخشے ڪہ روزبہ دوستش نداشت! حسرت را جایگزین اگرها و ڪاش ها ڪردم،حسرتِ نماندن هادے یا انتخاب نڪردن مردے مثل فرزاد! اما نمیتوانستم خودم را گول بزنم،از گذشتہ ڪہ بیرون مے آمدم تمامِ قلبم میشد روزبہ! خندہ هایش،مهربانے هایش،صبورے اش،دوست داشتنش... همہ ے این ها تڪہ اے از قلبم را از آن خود ڪردہ بودند،این تڪہ تڪہ ها را ڪہ جمع میڪردے میشد خانہ ے روزبہ! خانہ اے ڪہ دیر متوجهش شدم،بعد از آن شد غمڪدہ. غمڪدہ اے براے زندہ نگہ داشتن یاد صاحب خانہ اے ڪہ قدرش را ندانستم. دوبارہ غرق شدم در اے ڪاش ها،در حسرت. در نبودنِ روزبہ... نفس عمیقے میڪشم و با زبان لبم را تَر میڪنم. _تموم شد! صداے مهربان دڪتر همتے بلند میشود:خستہ نباشے آیہ جان! واقعا خستہ نباشے! لبخند ڪم رنگے میزنم:ممنون! _دفتر خاطراتو خوندے؟ _بلہ! با لحنے قاطع و تاڪیدے مے پرسد:ڪامل خوندیش؟ خط بہ خط؟ سرم را همراہ زبانم تڪان میدهم:بلہ! _خب بہ چہ نتیجہ اے رسیدے؟! مڪث میڪنم،چند ثانیہ اے بہ فڪر فرو میروم. _همیشہ درگیر گذشتہ بودم،درگیر چیزایے ڪہ باید میشد! در حالے ڪہ باید همہ چیزو خودم مے ساختم! _دیگہ؟ آب دهانم را با شدت فرو میدهم:تو رابطہ با روزبہ عجلہ ڪردم! نباید وارد رابطہ ے عاطفے و جدے میشدم! هم بہ خودم آسیب زدم هم بہ روزبہ! باید ڪامل از قید و بند گذشتہ و حسرت نبودن هادے رها میشدم یا باید ڪلا زندگے با علاقہ بہ هادے رو انتخاب میڪردم! حالتاے نامتعال روحے و بچہ بازیام اجازہ نمیداد همہ چیزو درست ببینم و تصمیم بگیرم. وقتے بہ خاطرات خودم و روزبہ رسیدم احساس ڪردم این آیہ من نبودم! یہ دختر بچہ ے لجباز و لوس بودہ ڪہ هیچ چیز جز خواستہ هاے خودش براش مهم نبودہ. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/jo

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_هشتم #بخش_دوم سپس موبایل را از ڪنار گوشم جدا میڪنم و داخل ڪیفم بر مے گردانم. پیشانے اے بالا مے اندازم و سر تڪان میدهم. _عجب! عجب از روزگار! چند دقیقہ بعد ماشین مقابل ساختمان توقف میڪند. بعد از حساب ڪردن ڪرایہ ے ماشین وارد ساختمان میشوم. پس از ڪمے وقفہ وارد اتاق دڪتر همتے مے شوم. همین ڪہ نگاهش بہ من مے افتد لبخند عمیقے میزند و از پشت میزش بلند میشود. عینڪش را از روے چشمانش برمیدارد و با دستش بہ مبل اشارہ میڪند. _سلام مامان خوشگل! خوش اومدے! بفرمایید! متقابلا لبخندے بہ رویش مے پاشم،همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمیدارم مے گویم:سلام! ممنون! خداقوت نزدیڪ مبل ڪہ مے رسم نفس عمیقے میڪشم:احساس میڪنم خیلے سنگین شدم! دوبارہ پشت میز مے نشیند:حالت خوبہ؟ حال پسرمون چطورہ؟ چادرم را از روے سرم برمیدارم و مرتب تا میڪنم و روے مبل مے نشینم. _خوبیم! یڪم براے فردا استرس داریم! بے اختیار میخندم و ادامہ میدهم:یڪم ڪہ نہ! خیلے! با دقت نگاهم میڪند:فقط بابت زایمان ترس دارے؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:یعنے چے؟! لبخند آرامش بخشے میزند و جواب میدهد:یعنے فقط از زایمان ڪردن ڪہ برات یہ تجربہ ے تازہ ست مے ترسے یا مسائل دیگہ هم آشفتہ ت ڪردہ؟ مثل سنگینے اتفاقات گذشتہ! حضور نداشتن همسرت! با استرس انگشتانم را در هم قفل میڪنم. _همہ ش! استرس زایمان! اتفاقات تلخے ڪہ افتادہ! نبودن روزبہ! بیمارے بابا محسن!‌ برگشتن نورا! مشڪلات جدید مریم! دستش را زیر چانہ اش میزند و با حوصلہ مے پرسد:دوست دارے اول راجع بہ ڪدومشون حرف بزنے؟ ڪمے فڪر میڪنم و سپس جواب میدهم:نمیتونم رفتن یهویے نورا رو قبول ڪنم! از طرفے دوست دارم دوبارہ دور هم جمع بشیم.‌ بابا هنوز نمیدونہ نورا با من و مامان ارتباط گرفتہ. فڪر نڪنم خوب ازش استقبال ڪنہ! _نورا بهت نگفت چرا یهو رفت؟ _چرا گفت! _خب! شانہ اے بالا مے اندازم:میگفت خستہ شدہ بود! دیگہ ڪشش مشڪلات خونہ رو نداشت! دلش آرامش و تنهایے میخواستہ! از خانوادہ و جو نا بہ سامونش بریدہ بودہ! مهربان مے گوید:شاید حق داشتہ! حق داشتہ ڪم بیارہ! اونطور ڪہ تعریف میڪردے نورا هیچ گلہ و شڪایتے نمے ڪردہ،هیچ واڪنشے در برابر سختے ها نشون نمیدادہ. همیشہ حفظ ظاهر میڪردہ،چون نتونستہ درست واڪنش نشون بدہ و خواستہ مثلا صبورے ڪنہ،همہ ے ناراحتے ها رو توے خودش ریختہ. انقدر ناراحتے ها روے قلب و ذهن و روحش تلنبار شدہ ڪہ با یہ تلنگر واڪنش نادرستے نشون دادہ! در واقع از همہ چیز فرار ڪردہ! از پدرے ڪہ اذیتش میڪردہ،از مادرے ڪہ نتونستہ جو رو براے دختراش سالم نگہ دارہ،از خواهراش ڪہ مثل خودش آزار دیدہ بودن،از برادرے ڪہ حاصل تعصبات پدرش بودہ! نورا از مشڪلاتے ڪہ نتونستہ بود باهاشون خوب مواجہ بشہ حتے از چیزایے ڪہ اونو یاد مشڪلاتش مینداختن فرار ڪردہ! متفڪر نگاهش میڪنم،چشمڪے نثارم میڪند:یڪم بهش حق بدہ و ڪمڪ ڪن بہ جمع خانوادہ برگردہ! لبخند‌ ڪم رنگے میزنم:بهش فڪر میڪنم! _دیگہ؟ لبخندم را سریع جمع میڪنم! _براے مریم‌ نگرانم! خواهر بزرگم! _راجع بهش گفتہ بودے! انگشتانم را همراہ پاهایم آرام تڪان میدهم. _حدود دوسال پیش باردار شدہ بود،نتونست جنین رو نگہ دارہ و سقط ڪرد. اون موقع تصمیم گرفتہ بود از همسرش جدا بشہ. قضیہ باردارے و بعد سقط جنینش باعث شد همہ چے در هم برہ و فراموش بشہ. دوبارہ یہ زمزمہ هایے پیچیدہ ڪہ میخواد از همسرش جدا بشہ. جو خونہ یڪم بہ هم ریختہ! با همسرش خیلے اختلاف دارہ فڪر ڪنم بخاطرہ مراعات حال من نمیاد خونہ مون ڪہ با بابا جر و بحثش نشہ! لبش را با زبان تر میڪند:حتما مجابش ڪن پیش یہ روانشناس خوب برہ و با سنجیدن ڪامل تصمیم قطعے بگیرہ! نفس عمیقے میڪشم:باید بعد از بہ دنیا اومدن امید مفصل باهاش صحبت ڪنم! _از خودت بگو! نفسم را آرام بیرون میدهم‌ و زمزمہ میڪنم:خودم؟! نگاهم را بہ گوشہ ے میز مے دوزم. _معلقم! بین ڪلے خاطرہ! میون یہ عالمہ عذاب وجدان! براے خودم! روزبہ! امید! بابا محسن و سمانہ! فرزاد! سامان! فڪر نمے ڪنم حالا حالاها بتونم با مرگ روزبہ و اشتباهات خودم ڪنار بیام! سریع با تاڪید مے گوید:تلقین منفے ممنوع! سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم:عذر میخوام اما‌ نمے... نمیگذارد حرفم را ادامہ بدهم و جدے تر مے گوید:همین الان گفتم تلقین منفے ممنوع! سرم را بلند مے ڪنم و بہ چشمانش خیرہ میشوم:دوست ندارم فردا برسہ! بدون واڪنش خاصے فقط تماشایم میڪند. ادامہ میدهم:هنوز نتونستم برم سر مزارش! مے ترسم! بدجورے ام مے ترسم! مے ترسم ترڪاے قلبم ڪامل بشڪنن و دیگہ هیچوقت بند نخورن! مے ترسم دووم نیارم! بہ خودم میگم آیہ! احمقانہ خوب بخواہ! احمقانہ امیدوار باش! _چرا مے ترسے؟ ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ب

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_صد_و_بیست_و_نهم #بخش_دوم سریع مے گویم:چون مودب و با اخلاق بود. بهم آرامش و اعتماد بہ نفس میداد! _دقیقا! ویژگے اول روزبہ ڪہ با وجود اختلاف عقیدہ تو رو تحت تاثیر قرار دادہ اختلاف سنے تون بودہ. آیہ دنبال آرامش و راحتے بود! حالا مردے سراغش اومدہ بود ڪہ ڪم سن و سال نبود و بخاطرہ شرایط سنیش جا افتادہ و‌ با تجربہ شدہ بود. مردے ڪہ خودش هم قبلا تجربہ ے یہ ناڪامے عاطفے رو داشتہ. ناخودآگاهِ آیہ،اول بہ روزبہ بہ عنوان پدر مهربونے ڪہ توے زندگیش ڪم داشتہ نگاہ ڪردہ! بعد بخاطرہ تنش هایے ڪہ توے زندگے داشتہ راحت طلب شدہ! فردے رو میخواستہ ڪہ نخواد باهاش زیاد براے تفاهم و ڪنار هم بودن ڪلنجار برہ! بعد توجہ ڪردہ ڪہ روزبہ هم ناڪامے عاطفے داشتہ و میتونہ درڪش ڪنہ و بابت یہ سرے ناراحتے ها بہ آیہ حق بدہ و باهاش ڪنار بیاد! بعد از این ها مهربونے و ابراز علاقہ هاے روزبہ،آیہ رو شیفتہ ڪردہ! ابراز علاقہ هایے ڪہ ڪاملا غافلگیرانہ و جدے و پر از احساس بودن و بہ راحتے روحیہ ے حساس آیہ رو تحت تاثیر قرار میدادن! تو قدم آخر هم بین هادے و روزبہ ویژگے هاے مشترڪ پیدا ڪردہ! اخلاق مدارے،مهربونے،جدیت،ڪمڪ بہ هم نوع و غیرہ اما توے قالب هاے متفاوت! مثلا نگهدارے روزبہ از سامان قطعا ناخودآگاهت رو یاد هادے اے انداختہ ڪہ بہ بچہ هاے ڪار ڪمڪ میڪردہ! تو قدم آخر ناخودآگاہ آیہ،توے روزبہ دنبال هادے اے بودہ ڪہ نداشتہ! متعجب نگاهش میڪنم،چند ثانیہ بعد میگویم:شاید همینطور بودہ! همانطور ڪہ در آغوشم مے گیرد میگوید:فعلا زیاد خستہ ت نمیڪنم! بهترین ها رو برات آرزو میڪنم مامان خوشگل. مشتاقم بہ زودے همراہ پسر ڪوچولوت ببینمت. آرام ڪمرش را نوازش میڪنم و لبخندے از صمیم قلب روے لب هایم مے نشانم. _ممنون بابت تمام زحمت هاتون و آرامشے ڪہ بهم میدید! خداقوت! از آغوشش بیرون مے آیم و ادامہ میدهم:دلم براتون تنگ میشہ! _پس فردا حتما باهات تماس میگیرم تا از حالت با خبر بشم. دستم را بالا میبرم و آرام تڪان میدهم:فعلا خدافظے! _خدانگهدارت عزیزم! با لبخندے عمیق از اتاق خارج میشوم،بہ سمت مبل تڪ نفرہ اے مے روم و مے نشینم‌. با عجلہ آدرس مطب را براے فرزاد تایپ و ارسال میڪنم،لبم را بہ دندان مے گیرم و بہ صفحہ ے موبایل خیرہ میشوم. دو دقیقہ بعد پیام میدهد "چند دقیقہ دیگہ مے رسم." نفس عمیقے میڪشم و زمزمہ میڪنم:خدایا! خودت همہ چے رو ختم بہ خیر ڪن! بیست دقیقہ ڪہ میگذرد صداے زنگ موبایلم بلند میشود. با عجلہ جواب میدهم‌. _بلہ؟! صداے هیجان زدہ ے فرزاد مے پیچد:آیہ خانم! من جلوے ساختمونم! سریع مے گویم:الان میام پایین! سپس از روے مبل بلند میشوم،مضطرب و با عجلہ از ساختمان خارج میشوم. همین ڪہ از در بیرون مے آیم،فرزاد را مے بینم ڪہ ڪنار ماشینش ایستادہ و بہ در ساختمان زل زدہ. نگاهش ڪہ بہ صورتم مے افتد،صاف مے ایستد و گلویش را صاف میڪند. نگاهش نگران است و پر از دلهرہ! با قدم هاے محتاط‌ و آرام،خودم را بہ چند قدمے اش مے رسانم. مقابلش ڪہ مے رسم سر خم میڪند و چشم مے دوزد بہ آسفالت ڪف خیابان! نفس نفس زنان مے گویم:سَ...سلام! سر بلند نمے ڪند! _سلام! چادرم را روے صورتم مے ڪشم و نگران بہ چهرہ ے متفڪرش چشم مے دوزم‌. _چے شدہ؟! ڪمے سرش را بالا مے آورد،فقط ڪمے! _باید بریم جایے! ڪنجڪاو مے پرسم:ڪجا؟! سر بلند میڪند اما نگاهم نمے ڪند،دوبارہ گلویش را صاف میڪند. _لطفا همراهم بیاید خودتون متوجہ میشید! دلم آشوب میشود،آب دهانم را با شدت فرو میدهم. نفسش را با شدت بیرون میدهد و نگاهے بہ آسمان مے اندازد. _بریم؟! سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:اتفاق بدے افتادہ؟! سریع مے گوید:نہ! نہ! توضیح دادن یہ سرے مسائل برام سختہ! لطفا بیاید سریع تر بریم! سپس در ڪمڪ رانندہ را برایم باز میڪند،زیر لب تشڪر میڪنم و سوار ماشین میشوم. فرزاد هم روے صندلے رانندہ جاے مے گیرد و حرڪت میڪند. در راہ بہ قدرے جدے و نگران است ڪہ جرات نمے ڪنم ڪلمہ اے صحبت ڪنم! حدود نیم ساعت بعد وارد ڪوچہ اے خلوت و بن بست در محلہ اے متوسط مے شویم‌. ڪنجڪاو اطرافم را با دقت مے ڪاوم،داخل ڪوچہ هیچ ساختمانے نیست بہ جز ساختمانے سہ طبقہ و ویلایے با درے بزرگ و ڪرم رنگ در انتهاے ڪوچہ! نگاهم بہ تابلوے بالاے در مے افتد‌. "موسسہ ے خیریہ ے یاس" متعجب بہ نیم رخ فرزاد خیرہ میشوم و مے پرسم:اینجا ڪار داریم؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ و منبع مورد رضایت است👉🏻 eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_چهاردهم #بخش_دوم با آرامش و خونسردی کامل میگویم +قدیما تعقیر یه معنی دیگه داشت . با این جمله اشاره به حرفی که لب ساحل به من زد کردم . گفته بود حاضر است بخاطر من خودش را تغییر بدهد . برای اینکه بتواند پاسخم را بدهد به اجبار صدای ضبط را کم میکند _تعقیر وقتی ارزش داره که بتونی باهاش به خواستت برسی ، اگه نتونی برسی به هیچ دردی نمیخوره ؛ حتی یه قرونم نمیارزه . لبم را با زبان تر میکنم +اگه با تعقیر به خواستت برسی بازم اندازه یه قرون نمیارزه ، چون تعقیر باید برای رضای خدا باشه ، تعقیری که واسه بنده خدا باشه و رسیدن به خواسته های فانی نه تنها لذتی نداره ، بلکه موندگار هم نیست . پوزخند میزند و سکوت میکند ، این سکوتش را دوست ندارم چون مطمئنم حرف هایم قانعش نکرده است . از او بعید است به همین راحتی تسلیم شود . شهریار فقط با ابهام به شهروز و گاهی هم از آینه بغل به من نگاه میکند . کاملا معلوم است از حرف هایمان سر در نمی آورد . شهروز دوباره صدای ضبط را بلند میکند و به رانندگی اش ادامه میدهد ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ دورهمی خانه عمو محمود به سخت ترین شکل ممکن گذشت . خاله شیرین مدام بی تابی میکرد و میگفت آخرین بار که اینجا بودا سوگل هم در کنارش بوده . در آن روز شهریار و سجاد اعلام کردند که میخواهند یک هفته ای درس و دانشگاه را کنار بگذارند و به یکی از مناطق محروم بروند . شهریار برای معاینه بیماران ، سجاد هم برای کمک به شهریار و کمک در درس های بچه ها . چون رشته اش ادبیات است میتواند کمک زیادی به آنها بکند . آن یک هفته هم به کندی گذشت ، اما شهریار به تنهایی برگشت و گفت سجاد میخواهد یک ماهی آنجا بماند و درس هایش را غیر حضوری دنبال کند . خاله شیرین وقتی فهمید زنگ زد و به سجاد اصرار کرد که برگردد ؛ گفت سوگل هم نیست و این تنهایی اذیتش میکند اما سجاد بعد از صحبت های زیاد توانست خاله شیرین را راضی کند . بعد از یک ماه سجاد برگشت اما حتی بعد از آن یک ماه هم نتوانستم ببینمش . زیرا در هیچ کدام از جمع های خانوادکی حاضر نمیشد و میگفت بخاطر نبودش باید عقب ماندگی های دانشگاهش را جبران کند ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ سرم را میان دست میدهم میفشارم و تفسم را با شدت بیرون میدهم . شهروز پیام داده و گفته میخواهد حرف های مهمی به من بزند و اگر دوست دارم حرف هایش را بشنوم میتوانم ساعت ۱۲ در کافی شاپ دفعه قبل حاضر شوم &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_پانزدهم #بخش_دوم _خوب منبر میری . چرا سخنران نمیشی ؟ شنیدم درآمدشم خوبه . یه ذره از این چرت و پرتا تو مخشون فرو کنی کلی بهت پول میدن و ازت تشکر میکنن . سری به نشانه تاسف برایش تکان میدهم . اثر گذاشتن در او مثل سوراخ کردن سنگ سخت و دشوار است . بلند میشوم +خدافظ فقط سر تکان میدهد و به میز خیره میشود ؛ بدون حتی کلمه ای پاسخ ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ امروز آخرین امتحانم را دادم و برای چند ماهی از دانشگاه خلاص شدم . آشفته و بی حوصله هستم . اتفاقات این چند روز خسته ام کرده اند . روزی که فهمیدم سجاد سرطان دارد نیمه های شب بغض حبس شده در سینه ام را آزاد کردم و تا نماز صبح گریه کردم . میدانم شهروز هر آدمی باشد دروغ گو نیست . حداقل دروغ به این بزرگی نمیگوید . حرف هایش هم با توجه به اوضاع درست است . در میان امتحاناتم ۲۹ خرداد ماه تولد سجاد بود که گذشت . سجاد هم مثل شهروز ۲۴ ساله شد . سجاد و شهروز با اختلاف چند ماه همسن هستند . چه خون دل ها که سجاد به خاطر این چند ماه اهتلاف سنی نخورد . وقتی بچه بودیم شهروز مدام به سجاد زور میگفت و معتقد بود چون چند ماه از سجاد بزرگتر است ، سجاد موظف است حرف هایش را اطاعت کند . سر تکان میدهم تا ذهنم خالی شود . دلم نمیخواهد با این ذهن خسته ام دوباره به گذشته فکر کنم . تازه متوجه دور و برم میشوم . به پارک نزدیک دانشگاه رسیده ام . بی حوصلخ روی نزدیک ترین نیمکت مینشینم . چند دقیقه قبل علیرام از من جدا شد و رفت . از روزی که شهروز را دیده بود دیگر دور و برم نبود و از من فرار میکرد . تا اینکه امروز در دانشگاه از من توضبح خواست و من هم سربست راجب محرم بودن به شهریار دادم تا فکر نکند با دو نامحرم سوار ماشین شده بودم . بعد هم حرف های شهروز را راجب عاشق شدنم تکذیب کردم ؛ اگرچه دروغ گفتم اما چاره دیگری نداشتم . با شنیدن صدایی که به من سلام میکند سر بلند میکنم . پسر جوانی که کلاه بافت روی سرش کشیده و ماسک به صورتش زده رو به رویم ایستاده . لا تعجب نگاهش میکنم . نمیتوانم بشناسمش ؛ بعید میدانم از بچه های دانشگاه باشد . کمی به چشم هایش دقت میکنم که تنها عضو معلوم از صورتش است . نا گهان هین کوتاهی میکشم . تازه اورا شناختم . به کنارم اشاره میکند _اجازه هست بشینم ؟ یا شنیدن صدایش مطمئن میشوم که سجاد است !!! از دیدنش هم خوشحالم ، هم متعجب و هم غمگین . ضربان قلبم دارد شدت میگیرد . سریع نگاه خیره ام را از او میگیرم تا معذب نشود . سلام میکنم و لبخند تصنعی میزنم . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_شانزدهم #بخش_دوم چشم هایم را محکم میبندم . دلم میخواهد وقتی چشم هایم را باز میکنم بگویند این مدت خواب بودی و حالا بیدار شده ای . نه سوگل رفته و نه سجاد سرطان دارد . میزنم زیر گریه و به سجده میروم +خدایا شهروز این همه اذیتم کرد ازت شکایت نکردم گفتم بنده بدی بودم دارم تاوان پس میدم ، سوگل سکوت کردم و گفتم حتما قسمت بوده ولی دیگه چرا سجاد باید سرطان بگیره ؟ گریه ام شدت میگیرد +خدایا مگه نگفتی فَاِنَ مَعَ العُسره یُسرا ؟ پس کو آسونی ؟ کو راحتی ؟ چرا همش سختی و درد و بدبختیه ؟ از سجده بلند میشوم .گریه ام آرام میگیرد . قران را از کنار جانماز بر میدارم و اتفاقی یکی از صفحه ها را باز میکنم . سوره مزمیل آمد . از اول با دقت به معنی شروع به خواندن میکنم . به آیه ۹ میرسم 《و صبر کن بر آنچه میگویند و به طرزی نیکو از آنان دوری گزین》. به محض خواندن این آیه از گفته هایم پشیمان میشوم . نباید ناشکری میکردم . مگر من عبد ضعیف خدا صلاحم را بهتر از خالقم میدانم که برای خدا تعیین و تکلیف میکنم ؟ با خواندن این آیه تازه میفهمم چرا اذیت های شهروز کمتر نمیشد بلکه بیشتر میشد ؛ باعث و بانی همه اش خودم بودم . اشتباهم این بود که در برابر اذیت هایش سکوت کردم . از همان اول باید به پدرم میگفتم . نگفتم چون فکر میکردم اگر بگویم شهروز بیشتر اذیتم میکند . اگر به پدرم گفته بودم و خودم هیچ اقدامی نمیکردم ، پدرم کاری میکرد که شهروز تا عمر دارد جرات نکند سمت من بیاید . عمو محسن هم قطعا با او برخورد میکرد و با تهدید به گرفتن ثروت شهروز را ساکت میکرد . شهروز آنقدر بی عقل نیست که سر لج و لجبازی بخواهد ثروتش را از دست بدهد . اشتباه بزرگ را من کردم . اشتباهم این بود که خودسرانه عمل کردم . اشتباهم این بود که از او دوری نکردم . دوباره به سجده میروم +خدایا مقصر خودم بودم ، مقصر همش خودم بودم ولی این بلا رو از سرم بردار . اشتباه کردم ، فهمیدم که اشتباه کردم ، پس کمکم کن . سر بلند میکنم . قطره اشکی از گوشه چشمم سر میخورد و بین گل های چادر نمازم گم میشود . با صدای در سر بر میگردانم . با دیدن شهریار لبخند مهربانی میزنم +سلام ، چه عجب یادی از ما کردی ؟ کی اومدی نفهمیدم ؟ _علیک سلام . حتما داشته چیزی بهت الهام میشده نفهمیدی . و بعد چشمکی حواله ام میکند . میخندم و به سمت تخت اشاره میکنم . +چرا سر پا وایسادی بشین در را میبنذ و روی تخت مینشیند . به کنارش اشاره میکند _بیا بشین کارت دارم . سر تکان میدهم و جانمازم را جمع میکنم . میروم و کنارش مینشینم . لبخند میزنم +بفرما لبخندش را جمع و جود میکند و جدی نگاهم میکند &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_هفدهم #بخش_دوم عمو محمود با صدای بلند میگوید _خب دیگه به اندازه کافی راجب خودمون صحبت کردیم حالا بهتره راجب علت اصلی این مراسم صحبت کنیم . حواسم را جمع و گوش هایم را تیز میکنم . پدرم میگوید +بله شما درست میگی بعد از مکث کوتاهی پدرم با صدای بلند میگوید +نورا جان ، بابا ، تشریف بیار . سریع سراغ کتری میروم و لیوان های چیده شده در سینی را پر میکنم . قندان را با احتیاط کنارش میگذارم و با گفتن بسم اللهی سینی را بلند میکنم . ضربان قلبم شدت گرفته و دست هایم یخ کرده اند . نفس عمیقی میکشم و سعی میکنم بر خودم مسلط باشم . همراه با لبخند کوچکی وارد هال میشوم . با همه سلام میکنم و بعد چای را به بزرگترها تعارف میکنم . با قدم هایی کوتاه به سمت سجاد میروم . نگاهم را به لیوان ها میدوزم و زیر لب زمزمه میکنم +بفرمایید سجاد آب دهانش را با شدت قورت میدهد . استکان چایی بر میدارد و تشکر میکند . به وضوح رنگش پریده و هول کرده است . تا به حال اینطور ندیده بودمش . استرسش از من بیشتر است . در این سجاد خبری از آن سجاد محکم و با اقتدار نیست . مثل یک پسر ۴ ، ۵ ساله ی مظلوم و ترسیده است . انگار که توپش در حیاط همسایه افتاده است . آرام از کنارش میگذرم و سینی را رو به روی شهریار میگیرم . شهریار نگاه معناداری حواله ام میکند و آرام طوری که فقط من بشنوم میگوید _چایی دوست ندادم ولی این چایی خوردن داره و بعد لبخند پهنی میزند . خجول سر به زیر می اندازم و اخم تصنعی میکنم و سعی میکنم نخندم . در دلم بد و بیراه نثارش میکنم . حتی در بهرانی ترین شرایط هم سر به سرم میگذارد . سینی را روی میز میگذارم و کنار مادرم مینشینم . وقتی همه چایشان را میخورند ، عمو محمود دوباره شروع به صحبت میکند _به نظر من این ۲ تا جوون فعلا برن یه صحبت کوتاهی با هم داشته باشن ، اگه دیدن تفاهم دارن راجب بقیه موارد با هم صحبت میکنیم . من هم یه صحبتی باید با محمد و شیرین خانم داشته باشم در این مدت انجام میدم . به نظر عمو محمود میخواهد راجب بیماری سجاد با پدر و مادرم صحبت کند . اگرچه که حدس میزنم قبلا این کار را کرده ولی حالا میخواهد تکمیلش کند . خاله شیرین لبخند مهربانی میزند و با شادی میگوید _انشالله هرچی خیره پیش بیاد پدر سر تکان میدهد +منم موافقم ، شما چطور خانوم ؟ و نگاه منتظرش را به مادرم میدوزد . مادرم لبخند میزند با سر تایید میکند . پدر بعد از دریافت تایید مادر خطاب به من میگوید +نورا جان آقا سجادو راهنمایی کن اتاقت . همو محمود هم آرام به کمر سجاد میزند _پاشو بابا جان سجاد دست پاچه بلند میشود . من هم بلند میشوم و جلو تر از سجاد به راه می افتم . در اتاق را باز میکنم . قلبم بی تابانه خودش را محکم به قفسه سینه میکوبد گویی میخواهد از جا در بیاید . دست لرزانم را از روی دستگیره در برمیدارم و زیر چادرم پنهان میکنم . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_هجدهم #بخش_دوم بهاره سریع میگوید _کجا میرید ؟ شهروز بدون اینکه برگردد میگوید _یه کار کوچیک باهم داریم . برمیگردیم . زودتر از من وارد اتاق میشوم . آخرین چیزی که قبل از ورود به اتاق میبینم لبخند روی لب های پدرم است . خوشحال است ؟ چرا ؟ از اینکه زندگی دخترش نابود شده ؟ وارد اتاق میوم و شهروز در را پشت سرم میبندد . به تخت اشاره میکند و میگوید _بشین چادرم را جلو میکشم و روی تخت مینشینم . دستی به موهای مرتب شده اش میکشد و با فاصله کمی کنارم مینشیند . سرم را پایین میاندازم و گوشه ای از چادرم را مشت میکنم . دستش را زیر چونه ام میگزارد و صورتم را بالا می آورد . با برخورد دستش به صورتم انگار بنزین روی آتش وجودم ریخته اند . محکم روی دستش میکوبم . با صدای بلند میگویم +یه بار دیگه دستتو به من بزنی پا میشم جیغ و داد راه میندازم آبروت بره . پوزخند میزند _چرا انقدر حرص میخوری ؟ راستی برای چی بغض کردی ؟ مثلا تو عروسی مراسم عقدته . صدایم بلند تر میشود +میخوای حرص نخورم ؟ نکنه میخوای بخندم ؟ زندگیمو نابود کردی . من داشتم لا سجاد ازدواج میکردم . الان باید بجای تو اون کنار من میشست . سر لج و لج بازی منو نابود کردی ... میان حرفم میپرد _ولی من دوست دارم بغضم میترکد . با گریه میگویم +دروغ میگی . اصلا اگه راستم بگی به من چه ؟ به درک که دوستم داری . آره تو راست میگفتی من سجاد رو دوست دارم . آره آره آره تو راست گفتی . چرا با این که میدونستی دوستش دارم نزاشتی باهاش ازدواج کنم ؟ چزا زندگیمو نابود کردی ؟ چرا نزاشتی به خواستم برسم ؟ قطره های داغ اشک یکی پس از دیگری روی گونه هایم سر میخورند . شهروز با دلسوزی نگاهم میکند . حتی دل سنگی او هم برایم آب شد . دستش را دور شانه ام حلقه میکند . با تمام توان هلش میدهم . با نفرت نگاهش میکنم و میگویم +گفتم به من دست نزن یک تای ابرویش را بالا میدهد و لبخند کجب میزند _نمیتونی بهم امر و نهی کنی . هنوز نیم ساعت نشده عاقد از خونمدن رفته . همین یک ساعت قبل بهم بعله رو گفتی دیگه نمیتونی کاری کنی . دیگه به من محرمی . لباساتو نگاه کن ، لباس سفید پوشیدی . نماد عروسی و ازدواج . تو الان عروسی ، عروس من . مال منی . دستم را روی گوش هایم میگزارم و فشار میدهم بلکه بتوانم حرف هایش را نشنوم +بسه ، بسه بیشتر از این ادامه نده . دیگه بیشتر از این آتیشم نزن . با صدای بدی در باز میشود . سجاد در چهارچوب در نمایان میشود . چند نفری پشت سرش هستند و اورا گرفته اند ، انگار میخواستند مانع ورود او به اتاق بشوند . چشم هایش سرخ و رنگش پریده است . شهروز بلند میشود و آهسته به او نزدیک میشود . لبخند پیروزمندانه ای حواله اش میکند و میگوید _به به ، ببین کی اینجاست . بهم گفته بودی نمیای چی شد که اومدی ؟ با صدای گرفته میگوید _اومدم همه چیزو از نزدیک ببینم تا باور کنم که خواب نیست . بدنم بی حس میشود و میافتد و سرم محکم با تخت برخورد میکند &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_نوزدهم #بخش_دوم هنوز هم نمیتوانم باور کنم که همه چیز واقعیست . باور نمیکنم سجاد برای من شده ، باور نمیکنم که به خواسته ام رسیدم . خداوند بعد از آن همه مستی بلندی بلاخره جاده زندگی ام را هموار کرد . سجاد ماشین را روشن میکنم . نگاهی به او می اندازم . این بار کلاه گیس مشکی رنگ گذاشته . این کلاه گیس طبیعی تر از قبلیست و بیشتر به موهای اصلی اش شباهت دارد . صورتش شاداب و چشم هایش خندان است . تیشرت سفید رنگ و روی آن بلیز لیمویی به تن کرده و دکمه هایش را باز گذاشته است . من را نگاه میکند و لبخند شیرینی میزند _خبر جدیدی ندارید ؟ فکر میکردم هول سود اما کاملا بر خودش مسلط است . متقابلا لبخند میزنم +نه خبری نیست چطور مگه ؟ نگاهی معناداری حواله ام میکند _بی منظور پرسیدم زبانش یه چیز میگوید چشم هایش یه چیز دیگر . معلوم نیست برای چه سوالش را پرسید . بدون اینکه من را نگاه کند میگوید _کجا بریم . شانه بالا می اندازم +برای من فرقی نداره _پس بریم یه پارک سر سبز قدم بزنیم . و بعد با چشمایی ذوق زده نگاهم میکند . به دست هایم نگاه میکنم . کف دست هایم عرق کرده ، دارم از خجالت ذوب میشوم . نمیدانم چرا بیشتر از قبل از او خجالت میکشم . در تمام طول مسیر تقریبا ساکت بودم . سجاد چند باری سر صحبت را باز کرد اما آنقدر کوتاه جوابش را دادم که هر چه تلاش میکرد نمیتوانست بحث را ادامه بدهد . از بودن در کنارش خوشحالم اما خیلی خجالت میکشم و این احساس مانع بروز شادی ام میشود . از ماشین پیاده میشوم و نگاهی به پارک می اندازم . پر از درخت های سر سبز و گل های خوش رنگ است . لبخند میزنم و با اشتیاق نگاهم را بیت درخت ها میگردانم . سجاد ماشین را دور میزند و با فاصله کمی کنارم میایستد همانطور که به پارک اشاره میکند میگوید _خب بریم . با هم شروع به قدم زدن میکنیم . به رو به رو خیره میشود و سکوت را میشکند . _احساسات من به شما از اولین باری که رفتیم خونه عمو محسن شروع شد . وقتی شهریار براتون کیک رو آورد شما از ته دل خندیدین . منم بی اختیار خندیدم و با خنده شما ذوق کردم . از این رفتارم تعجب کردم . از اون روز به بعد هرچی زمان بیشتری میگذشت میدیدم شما ییشتر تو زندگیم برام اهمیت پیدا میکند . با خنده هاتون میخندیدم با ناراحتیاتون ناراحت میشدم . وقتی از تپه افتادین انقدر حالم گرفته بود که یکی باید میومد منو جمع میکرد نمیدونستم با اون حالم چطوری باید عادی رفتار کنم . یا روزی که توی اون ساختمان متروکه اذیتتون کرده بودن انقدر عصبی بودم که نمیتونستم هیچ جوره خودمو کنترل کنم . من مشکی با این مسئله نداشتم . مشکل اصلی من این بود که میترسیدم احساساتم اشتباه باشه . میترسیدم عشقم عشق کاذب باشه . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیستم #بخش_دوم جعبه ای کوچک از داشبورد بیرون میکشد و به سمتم میگیرد . ذوق زده چشم به جعبه میدوزم . جعبه ای کرم رنگ با طرح قلب های کوچک قرمز . قهوه ای چشم هایش را به چشم هایم گره میزند _یه هدیه ناقابله . لطفا تو خونه بازش کنید سر تکان میدهم و جعبه را از دستش میگیرم . شادی ام را با لبخند عمیقی به سجاد منتقل میکنم و از ته دل تشکر میکنم . از ماشین پیاده میشوم و قبل از ورود به خانه برایش دست تکان میدهم . سجاد لبخند مهربانی تحویلم میدهد و متقابلا دست تکان میدهد . گرچه دل کندن از او برایم سخت است اما به ذوق باز کردن اولین هدیه ای که از سجاد سجاد گزفتم وارد خانه میشوم . به محض ورود به خانه سلام میکنم و سریع به سمت اتاقم میروم . قبل از بستن در اتاقم میگویم +من یه ربع دیگه میام ، هر حرف و سوالی داشتید اونموقع در خدمتم . و بعد در اتاق را میبندم . مطمئنم پدر و مادرم با چهره هایی متعجب به در اتاق خیره شده اند . بی خیال روی تخت مینشینم و جعبه را از زیر چادرم بیرون میکشم . لبخندی از سر شادی میزنم و در جعبه را باز میکنم . با دیدن هدیه ابرو بالا می اندازم و لبخند عمیقی میزنم . تسبیح تربت دست ساخته ای است . تسبیح را بر میدارم . زیر تسبیح کاغذ کوچکیست . با دقت نوشته روی کاغذ را میخوانم 《تسبیح تربت کربلا ، آخرین هدیه رفیق شهیدم به من . خیلی برام عزیزه لطفا خوی ازش مراقبت کنید》 لبخندم عمیق تر میشود و بی اختیار بغض میکنم . هدیه اش ارزش مالی ندارد اما ارزش معنوی زیادی دارد . این علاقه سجاد را نشان میدهد که حاضر شدا این هدیه ی ارزشمند را به من بدهد . تسبیح را میبوسم و میبویم و دوباره داخل جعبه قرار میدهم . ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ روی تخت کنار شهریار مینشینم +بفرمایید در خدمتم پاسخی دریافت نمیکنم . شهریار به زمین خیره شده و در فکر فرو رفته . میخوانمش +شهریار با اجبار نگاهش را از زمین میگیرد و به من میدوزد _بله ؟ یک تای ابرویم را بالا میدهم +گفتی کارم داری سر تکان میدهد _آها ، آره راس میگی . یه لحظه حواسم پرت شد . بعد از مکث کوتاهی میگوید _برای مراسم عقدت شهروز نمیاد متعجب نگاهش میکنم . خبرش خبر خاصی نیست . اگر بیاید تعجب میکنم . حتی اگر هم بیاید با هدف کنایه زدن و زَهر کردن مراسم به کامم می آید . پس نبودش به نفع من است . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_یکم #بخش_دوم سجاد زیر چشمی نگاهم و میکند و لبخند میزند ، بعد دوباره نگاهش را به مزار شهید میدوزد . خم میشود و کلمه ی شهید سرخ رنگ روی سنگ قبر را آرام اما طولانی میبوسد . سر بلند میکند و نگاهم میکند _بریم ؟ سر تکان میدهم و همزمان بلند میشویم . سجاد انگار چیزی را بیاد می آوردد ، خطاب به من میگوید _یه لحظه صبر کنید الان میام . و بعد سریع از من دور میشود و به سمت ماشین میدود . نگاهم را از سجاد میگیرم و دور تا دور گلزار شهدا میچرخانم ، افراد زیادی در گلزار حضور دارند . دختری با وضع حجاب نا مناسب نظرم را جلب میکند . چنر مزار آن طرف تر با وضع حجاب نامناسبی نشسته و گریه میکند . بخاطر گریه کردنش آرایش روی صورتش ریخته است . با صدای سجاد نگاه از او میگیرم و به سجاد میدوزم . جعبه شیرینی بزرگی به دست گرفته و جعبه ی دیگری به سمتم میگیرد . _لطفا این جعبه رو بگیرید . جعبه را از دستش میگیرم و با تعجب میپرسم +این جعبه ها برای چیه ؟ لبخند مهربانی میزند _امروز تولد صادقه ، میخوام به مناسبت تولدش تو گلزار شیرینی پخش کنم . لبخندی از سر شادی میزنم +چه کار خوبی لبخندش را عمیق تر میکند و درجعبه را باز میکند . همانطور که از من دور میشود میگوید _شما اون سمتو پخش کنید منم این سمتو پخش میکنم . هر وقت پخش کردید و تموم شد دوباره برگردید سر مزار صادق . لبخند عمیقی میزنم و شروع به حرکت میکنم . اول به سمت همان زن بد حجاب میروم . وقتی رو به رویش می ایستم اخم میکند و سریع جبهه میگیرد . لبخندم را پهن تر میکنم و جعبه را پایین می آورم تا بردارد +بفرمایید . بناسبت تولد یکی از شهیدا داریم شیرینی میدیم . گره ابرو هایش را باز میکند . لبخند ملایمی تحویلم میدهد و دماغش را بالا میکشد . همانطور که شیرینی بر میدارد میگوید _دستتون درد نکنه . +خواهش میکنم و بعد از او دور میشوم . کمی که حرکت میکنم سر بر میگردانم و نگاهی به زن بد حجاب می اندازم . موهایش را به زور زیر شال نصف و نیمه اش میچپاند و گازی به شزینی دانمارکی اش میزند . با شادی نگاه از او میگیرم و به یمت بقیه ی افراد حرکت میکنم . بعد از اینکه همه ی شیرینی ها را پخش میکنم دوباره سر مزار شهید صادق محمدی بر میگردم . سجاد دست در جیب سلوارش کرده و با لبخند آمدن من را انتظار میکشد . وقتی کنارش میرم به ماشین اشاره میکند _بریم دیگه سری به نشانه ی تایید نکان میدهم و با هم به سمت ماشین حرکت میکنیم . لبش را با زبان تر میکند _انشالله دفعه ی بعد که ماییم گلزار با ماشین خومدن میایم . بعد من را نگاه میکند &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_دوم #بخش_دوم خاله شیرین با محبت به ما نزدیک میشود و تراور ۵۰ تومانی از کیفش بیرون میکشد و همانطور که دور سر من و سجاد میگرداند میگوید _ماشالا هزار ماشالا انقدر خوشگل شدید میترسم چشم بخورید . تشکر میکنم و با محبتی بی ریا صورت خاله شیرین را میبوسم . سجاد میخندد و خم میشود و قبل از اینکه خاله شیرین فرصت پیدا کند دستش را کنار بکشد ، آن ها را میبوسد . خاله شیرین اخم تصنعی میکند _این چه کاری بود مادر میدونی که من بدم میاد . سجاد دوباره میخندد و آرام پیشانی خاله شیرین را میبوسد . خاله شیرین هم میخندد و با قدم هایی بلند از ما دور میشود . نگاه پر از محبتم را به رفتن خاله شیرین میدوزم . سجاد دوباره چشم به من میدوزد ، دهانش را باز میکند اما قبل از اینکه فرصت پیدا کند چیزی بگوید با صدای عمو محمود ، با اکراه از من چشم میگیرد و به عمو محمود میدوزد _گفتن ۲۰ دقیقه دیگه نوبت ما میشه ، میخواید برید زیارت ؟ سجاد سری به نشانه نفی تکان میدهد +نه ، میخوایم بریم نماز خونه کار داریم . بعد رو به پدرم میپرسد +عیبی که نداره ؟ پدر سر تکان میدهد و لبخند تحسین آمیزی حواله اش میکند _نه پسرم ، هرجور راحتید . رو به من میکند و همانطور که به در قهوه ای رنگ ، در گوشه ای از سالن اشاره میکند میگوید +اونجا نماز خونس ، میاید بریم ؟ لبخند میزنم _آره حتما سوالات زیادی در سرم چرخ میخورند اما ترجیح میدهم سکوت کنم و ببینم سجاد میخواهد چه کار کند . بعد از اینکه ار بقیه بخاطر ترک جمع عذر خواهی میکنیم ، به رحمت از میان جمعیت عبور میکنیم و به نماز خانه میرسیم . نماز خانه ای ۱۲ متری با مکتی تمیز و قهوه ای رنگ که ۴ زوج در آن مشغول نماز خواندن هستند . همان‌طور که نماز خانه را میکاوم میگویم +من نماز خوندما . سجاد همانطور که کفش هایش را در می آورد میگوید _میدونم ، برای کار دیگه ای اینجا اومدیم . به تابعیت از او کفش های شاده ی نباتی رنگم را در می آورم . سجاد سریع خم میشود و کفش هایم را بر میدارد و داخل جا کفشی میگذارد . خجول سر پایین می اندازم و لبخند ملایمی میزنم +راضی به زحمت نبودم ، خودم بر میداشتم . لبخند عمیقی میزند و کمی سر خم میکند _این چه حرفیه ، وظیفس . این محبت های کوچکش حبه حبه قند در دلم آب میکند ، این نشان میدهد که چقدر برایش عزیز هستم . دستی به گونه های داغم میکشم و همراه سجاد وارد نماز خانه میشوم . سجاد ۲ مهر برمیدارد و به گوشه ای اشاره میکند و از من میخواهد که بنشینم . بعد از نشستن من او عم کنارم مینشیند و یک مهر را جلوی من و دیگری را جلوی خودش میگذارد . _۲ رکعت نماز شکر بخونیم ، ۲ رکعتم نماز برای سلامتی امام زمان . بعد نگاه پرسشگرش را به چشم هایم میدوزد و با لبخند مهربانی میگوید _چطوره ؟ این همه به فکر بودنش را دوست دارم ، دوستت دارم های منهان در کار ها و رفتارش را دوست دارم ، من همه چیز او را دوست دارم ...... +عالیه ، پیشنهاد به این خوبی رو مگه میشه رد کرد ؟ &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_سوم #بخش_دوم بعد از اینکه صفحه های مشخص شده را امضا میکنیم بلاخره از اتاق پیوند آسمانی خارج میشویم و به سمت ضریح حرکت میکنیم . قرار بر این شد برنامه ی ولیمه را فردا برای ناهار برگزار کنند تا اقوامی که بخاطر دوری راه نتوانسته بودند در مراسم شرکت کنند روز ولیمه حضور داشته باشند . من و سجاد از بقیه جدا میشویم و قرار بر این میشود که خودمان به تهران برگردیم . نگاهم را به سجاد و بعد به گنبد میدوزم . سجاد با دقت سر تا پایم را میکاود _چادر مشکی نیاوردین ؟ نگاهش میکنم +چرا آوردم ، برم تو عوض میکنم . لبخند میزند و سر تکان میدهد _خوبه ، اخه هم چادر سفیده و زود کثیف میشه ، هم خیلی جلب توجه میکنه . لبخند میزنم و ذوق زده نگاهش میکنم . از هم جدا میشویم و داخل میرویم . ار حضرت معصومه برای خوشبختی و دوام زندگیمان کمک میخواهم و بعد از تعوض چادرم بیرون میروم . سجاد را از دور میبینم و برایش دست تکان میدهم . با لبخند به سمتش میرود . سجاد ذوق زده مدام نگاهم میکند . با کنجکاوی نگاهش میکنم +چیزی شده ؟ سر تکان میدهد _۳ تا خبر خوب دارم لبخند مهربانی میزنم +خب بگید _هنوز وقتش نشده یکم دیگه صبر کنید گرچه صبر برایم خیلی سخت است اما به زور جلوی خودم را میگیرم تا سجاد به وقتش بگوید . بعد از چند دقیقه پیاده روی به پارکینگ میرسیم ، نگاهم را میگردان و با لب و لوچه ای آویزان میگویم +پس ماشین عمو محمود کو ؟ سجاد لبخند میزند و به راهش ادامه میدهد _حتما رفتن دیگه با چشم هایی که از تعجب شده نگاهش میکنم و آب دهانم را با شدت قورت میدهم +پس ما الان با چی برگردیم تهران ؟ با تاکسی ؟ سری به نشانه نفی تکان میدهد و با آرامش نگاهم میکند . نمیدانم این آرامشش خوب است یا نه . به پراید سفید رنگی اشاره میکند _ما قراره با اون بریم نگاهش به ماشین می اندازم +اون که ماشین ...... تا زه منظور سجاد را متوجه میشوم . با ذوق لبخند دندان نمایی میزنم +ماشینتونو تحویل گرفتید ؟ لبخندش را عمیق تر میکند و قهوه ای چشم هایش را به چشم هایم میدوزد _بله و بعد سوییچ را از جیبش بیرون میکشد و قفل ماشین را باز میکند . در سمت راننده را برایم باز میکند و کمی سر خم میکند _بفرمایید . نگاهی به ظاهر نو و براق ماشین می اندازم و بعد روی صندلی جا میگیرم . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_چهارم #بخش_دوم ۲ ماه پیش مقدار زیادی عروسک کوچک خریداری کردیم و به یکی از مراکز بهزیستی بردیم و بین بچه ها بخش کردیم . این عروسک ها را با هزینه مراسم نامزدی که نگرفتیم خریداری کردیم . روز بسیار قشنگی بود . بچه ها با چهره هایی ذوق زده مارا نگاه میکردند و مدام از ما تشکر میکندند . بعضی هاشان مارا فرشته بعضی دیگر هم ما را دوست خدا خطاب میکردند . آنقدر تجربه شیرینی بود که تصمیم دارم هر سال این کار را در بهزیستی های مختلف انجام بدهم . ۱ماه و نیم قبل برای سجاد و یک هفته پیش هم برای شهریار تولد گرفتیم . تولدی که برای من خیلی سخت گذشت ، چون تولد سال قبل شهریار من و سوگل برایش کیک خریدیم و برنامه ریختیم ، اما آن روز سوگلی نبود که به من کمک کند و ذوق کند . از ۲ هفته دیگر دانشگاه ها هم باز میشود و من دوباره راهی دانشگاه میشوم . ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ از در دانشگاه خارج میشوم . سجاد روبه روی در دانشگاه به ماشینش تکیه داده و برایم دست تکان میدهد . با دقت نگاهش میکنم . دقیقا ۲ ما ه است که ریش گذاشته است و دوباره چهره اش از یک مدلینگ خارجی به یک جوان مذهبی تبدیل شده است . معصومیت گذشته به چهره اش برگشته و بخاطر درمان بیماری اش رنگ پوستش باز شده است . لبخند میزنم و به سمتش حرکت میکنم اما قبل از رسیون به سجاد صدایی متوقفم میکند _خانم رضایی . جرعت سر برگرداندن را ندارم . در دل آرزو میکنم صاحب صدا شخصی نباشد که من فکر میکنم . آب دهانم را با شدت قورت میدهم و آرام برمیگردم . نه اشتباه نمیکردم ، صاحب صدا علیرام است . علیرام چند قدمی دور تر از من ایستاده با چهره ای رنگ پریده مدام نگاهش را بین من و سجاد میگرداند . سجاد با اخم علیرام را نگاه میکند ، قبل از اینکه به سمت علیرام بیاید با ابرو اشاره میکنم که از ما دور شود . آنقدر خواهش و التماس در چشم هایم موج میزند که سجاد به اجبار از ما دور میشود . از ما دور تر می ایستد ومدام کلافه دست در موهایش میکشد . علیرام با قدم هایی کوتاه به من نزدیک میشود _سلام خوب هستین ؟ ایشون برادرتون بودن سرم را خم میکنم و به پاهایم چشم میدوزم . با تن صدای پایینی میگویم +نه نامزدم هستن متعجب نگاهم میکند و غم در چشم هایش لانه میکند _شما که گفتین قصد ازدواج ندارین بی آنکه سر بلند کنم میگویم +یادتونه به بار پسر عموم اومد دم در دانشگاه یه حرفی زد راجب اینکه من عاشق کسیم ؟ شما بعدا از من توضیح خواستید من گفتم پسر عموم دروغ گفته ولی من واقعیت و نگفتم . من واقعا عاشق بودم . این آقا هم که الان نامزد مته یکی دیگه از پسر عمو هام هست . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_پنجم #بخش_دوم +سالم بر میگردی دیگه ؟ _یه چیزی بگم ؟ سر تکان میدهم _من روز عقد دعا کردم شهید بشم . از تو ام خواستم برام دعا کنی که به حاجتم برسم . تو حرم...... میان حرفش میپرم . صدایم از شدت بغض میلرزد +یعنی چی ؟ به من گفتی عمر دسته خوداست ، این همه دل منو خوش کردی آخرش میگی من دعا کردم شهید شم لبخندش را جمع و لحنش را ملایم میکند _مگه شهادت بَده ؟ کلافه میان موهایم دست میکشم . سعی میکنم کمی بر خودم مسلط باشم تا گریه ام نگیرد +من نمیگم بَده ، میگم تگرم قرار بر ..... بر شهید شدن باشه حد اقل الان نه . ما هنوز ازدواج نکردیم . من چقدر با تو خاطره دارم ؟ چقدر با تو زندگی کردم ؟ مگه من ..... میان صحبتم ساکت میشوم . اگرم ادامه بدهم گریه ام میگیرد . چقدر سخت است بغض گلویم را بفشارد و تو مجبور باشی به زور نگهش داری . _ببین من اینو گفتم تا آماده باشی ، تا با خودت فکر نکنی من ۱۰۰ درصد قراره سالم برگردم . گفتم که اگه شهید شدم...... +باشه ، بسه ، ادامه نده بغض بیشتر به گلویم چنگ میزند . سجاد متوجه بغضم میشود . نگاهم میکند چشم هایم را از او میدزدم و به زمین میدوزم . _نورا پاسخی نمیدهم _سرتو بلند کن باز هم جوابی از دهانم خارج نمیشود . اگر نگاهش کنم یا حرف بزنم بغضم میترکد . با محبت میگوید _نورا میدونم ناراحتی ، میدونم نمیخوای منو اذیت کنی ولی نریز تو خودت ، بهت آسیب میزنه . گریه کن من ناراحت نمیشم ، اگه گریه نکنی بریزی تو خودت من بیشتر ناراحت میشم . این حرفش مثل نفتی ست که روی آتش میریزند . آتش جانم را بیشتر میکند و اشک تا پشت چشم هایم میاید اما باز هم مقاومت میکنم . هرچه من سعی در نگه داشتن گریه ام دارم سجاد تلاش میکند تا من گریه کنم و در خودم نریزم . دست زیر چانه ام میبرد و صورتم را بالا می آورد . تن صدایش را پایین می آورد _منو نگا کن ،،،،،،،،، میخوای گریه کنی سبک شی ؟ دیگر نمیتوانم دَوام بیاورم . دست جلوی دهانم میگیرم و با صدای بلند گریه میکنم . سجاد بی هیچ حرفی در آغوش میکشدم و موهایم را نوازش نمیکند . هیچ نمیگوید ، فقط سکوت ، سکوتی که از هر حرفی آرامشبخش تر و از هر دلداری آرام کننده تر است . ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ در خانه را باز میکنم و پشت سر سجاد وارد خانه عمو محمود میشوم . همانطور که در را میبندم با خنده میگویم +صابخونه ؟ کجایی ؟ مهمون نمیخواید ؟ خاله شیرین از آشپزخانه بیرون می آید و با دیدن من لبخند میزند _سلام دورت بگردم ، چرا مهمون نمیخوام ؟ مهمون به این خوبی رو مگه میشه نخواست . و بعد با محبت در آغوش میکشدم &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_ششم #بخش_دوم نه خواب به چشم خاله شیرین آمده نه عمو محمود . آنها هم تصمیم گرفتند تا صبح بیدار باشند . برای اینکه دور هم باشیم همگی به حال میرویم و سجاد مدام سر به سر همه میزارد تا بخندیم . کمی بعد صدای زنگ در بلند میشود . همه تعجب میکنیم اما با دیدن چهره شهریار در آیفون تعجب هایمان به خنده تبدیل میشود . از شهریار بیش از این نمیشود توقع داشت . نه به ساعت توجه دارد نه به شرایط ، هر وقت بخواهد کاری بکند و دلش هوای چیزی را کند ، تمام منطق ها و استدلال ها را زیر پا میگذازد و کارش را میکند . با آمدن شهریار جمعمان صمیمی تر و شوخی خندیمان بیشتر میشود . مگر میشود در محفلی شهریار باشد و از آن جمع صدای خنده بلند نشود . ، همه می خندیدیم ، از ته دل می خندیدیم اما با غم میخندیدیم . خنده هایمان مثل شکلات تلخ بود . اسم شکلات آدم را یاد چیز های شیرین می اندازد اما شکلات تلخ با دیگر شکلات ها متفاوت است . ظاهرش مثل شکلات معمولیست ، اسمش هم شکلات است ، اما تا آن را نچشی تلخی اش را درک نمیکنی . خنده های ما هم درست همینطور است . اسمش خنده است ، ظاهرش هم مثل خنده های از سر شادیست ، اما فقط کسانی تلخی این خنده ها را درک میکنند که آن را چشیده باشند . کسانی که مثل ما مدافع حرم دارند . کسانی که مثل ما عزیزانشان را به جایی میفرستند که بازگشتشان با خداست . ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ سجاد از آغوش خاله شیرین بیرون میاید و رو به روی من می استد . سر تا پایش را بر انداز میکنم . چقدر خوب لباس سبز رنگ نظامی در تنش نشسته . ابهتش را بیشتر کرده . مرد تز شده است . دستی به چشم های اشک آلودم میکشم و لبخند بی جانی میزنم . سجاد با نگاهش تک تک اجزای صورتم را میکاود . نگاهش آغوش طلب میکند اما خودش را بخاطر بزرگتر ها کنترل میکند . تنها خم میشود و پر چادرم را میبوسد و بعد لبخند شیرینش را میهمان چشم های خسته ام میکند . چشم هایش برق شادی میزنند . من هم اگر جای او بودم ذوق میکردم ، بعد این همه سال به آرزوی پنهانت برسی زوق کردن ندارد ؟ با خودم میگویم کاش بتوانم یک دل سیر نگاهش کنم ، اما هر چقدر هم نگاهش کنم دلم سیر نمیشود . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_هفتم #بخش_دوم ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ شهریار چمدان را کنار پایش میگزارد . نگاهی به اطراف می اندازم ، مردم با دشته گل های بزرگ و زیبا کمی آن طرف تر به استقبال مسافرانشان آمده اند . با دیون آنها لبخند میزنم . ۲۰ روز دیگر من هم اینطور به استقبال شهریار می آیم . شهریار بلاخره با همه خداحافظی میکند و در آخر به سنت من می آید _میخواستم باهات آخر سر خدافظی کنم چون برات هدیه دارم . لبخند میزنم و ابرو بالا می اندازم . شهریار با شادی کتاب بزرگی به دستم میدهد . با دقت نام کتاب را میخوانم 《دیوان شهریار》 کمی پایین تر ، کوچک نوشته شده 《سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار》 و روی کتاب عکس بهجت تبریزی(شهریار) چاپ شده است . سر بلند میکنم و نگاه پرسشگرم را به شهریار میدوزم ، لبخند پهنی روی صورتش نقش میبندد _دیوان شهریار ، خیلی برام با ارزشه ، همیشه وقتی دلم میگیره میخونم ، بهت دادم تا تو ام هروقت دلت گرفت بخونیش . جدا از شعرای قشنگش اسمشم دوست دارم چون هم اسم خودمه . خوب ازش نگهداری کن چون برام با ارزشه . با ذوق لبخندم میزنم به آبی چشم هایش خیره میشوم . +خیلی هدیه خوبی بود ، واقعا جز بهترین هدیه های عمرم بودم لبخندش عمیق تر میشود . خم میشود و روی سرم را میبوسد و بعد به من چشم میدوزد . با دقت چشم هایش را میکاوم . دریای چشم هایش آرام است ، آرام تر از همیشه ، بی هیچ موجی و تلاطمی . دسته چمدانش را میگیرد و بعد از خداحافظی از جمع ، دور میشود و میرود . بغض نمیکنم ، گریه ام نمیگیرد ، دلم میگوید زود برمیگردد ، خیلی زود.......... ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ درست ۳ روز از رفتن شهریار مبگذرد ، خسته و بی حوصله ام ، وقتی شهریار بود سرحال بودم ، با اینکه سجاد نبود اما انقدر بی حوصله نبودم . همه چیز از ۱ ماه قبل شروع شد . سجاد با من صحبت کرد و برای سوریه اجازه گرفت . ۲۰ روز بعد به سوریه اعزام شد ، یک هفته بعد از رفتنش شهریار رفت ایتالیا و حالا من تنها مانده ام . نه شهریاری هست که لخندانتم ، نه سوگلی که با من همدردی کند و نه سجادی که سر روی شانه اش بگذارم . دیوان شهریار را میبندم و از پنجره به آسمان چشم میدوزم . یکی از شعر های شهریار را بیاد می آورم 《سخن بی تو مکر جان شنیدن دارد نفس بی تو کجا نای دمیدن دارد علت کوری یعقوب نبی معلوم است شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد》 حق با اوست ، شهری که در او یار نباشد حتی ارزش دیدن هم ندارد . کشوی میز تحریر را باز میکنم و دفترچه سجاد را از آن بیرون میکشم . یکی از صفحه را باز میکنم و شعری که به ذهنم رسیده را در آن مینویسم . ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_هشتم #بخش_دوم آرام وارد اتاق میشوم ، پدرم و عمو محمود کنار در ایستاده اند ، با ورود من پدرم سریع سر بلنر میکند و بهت زده نگاهم میکند . انگار انتظار حضور من را نداشته ، سریع میگوید _اینجا چیکار میکنی ؟ میزنم زیر گریه و با دلخوری میگویم +نمیخواستید به من بگین ؟ به من که اصل کاری ام . _نه نورا جان با برگرداندن سرم گریه ام متوقف میشود . بهت زده میشوم و چشم هایم را مدام میبندم و باز میکنم ، احساس میکنم چشم من دارد اشتباه میبیند . میزنم زیر خنده ، بلند قهقهه میزنم +دیوونه شدم ، بدبختیام کم بود دیوونگی هم بهش اضافه شد میخندم ، تلخ میخندم ، به بدختی هایم میخندم . دیوانه شده ام سجاد را میبینم . با لباس سپاهی خاکی و خونی به دیوار تکیه داده . موهایش پریشان و چشم هایش کاسه ی خون است . سرش لَق میخورد ، انگار توانایی نگه داری سرش را ندارد . با عشق نگاهم میکند ، دلتنگی در چشم هایش موج میزند ، اما انگار توان تکان خوردن از کنار دیوار را ندارد . با تکان خوردن شانه ام به خودم می آیم اما نگاه از سجاد نمیگیرم . صدای مادرم در گوشم میپیچد _نورا جان مگه نگفتم نزدیک خونه شده به من زنگ بزن و ریز ریز گریه میکند سر بر میگردانم و بی توجه به مادرم به سمت تابوت وسط اتاق قدم بر میدارم ، نکند دارم روح سجاد را میبینم ؟ سرم را خم میکنم و با دقت داخل تابوت را نگاه میکنم . با دیدن جسد داخل تابوت روی زمین می افتم . مادرم و خاله شیرین سریع به سمتم می آیند و کنارم مینشینند . حرف میزنند اما نمیدانم چه میگویند ، صدا ها برایم مبهم است . حالم خوش نیست . گوش هایم سوت میکشند ، روحم برای خروج از بدنم تقلا میکند . مدام منتظرم از خواب بپرم ، همیشه در جاهای بد خوابم ، از خواب میپرم اما حالا چرا بیدار نمیشوم ؟ چرا هیچکس نیست من را از این خواب بد بیدار کند . دوباره خم میشوم و به جسد نگاه میکنم ، بعد سر بلند میکنم و به یجاد نگاه میکنم . جسد داخل تابوت شهریار است !!!!! احساس میکنم چشم هایم سجاد و شهریار را جا به جا میبیند . آنقدر مبهوتم که نمیتوانم گریه کنم ، اصلا نمیدانم ماجرا چیست که بخواهم برایش گریه کنم . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_بیست_نهم #بخش_دوم همین کارم کرد . بلاخزه با هزار زحمت تونست بهاره خانم و عمو محسنو از خودش راضی کنه . خودشم نازاحت بود از اینکه داره این کارو میکنه . حتی بعضی شبا گریه میکرد . ولی میگفت چاره دیگه ای نداشتم ، اگه میفهمیدن میخوام برم سوریه نمیزاشتن . وقتی به خانوادش گفت ، بهون گفت به هیچکس دیگه نگن که رفته سوریه . تو سوریه پیش هم بودیم . ماجرای شهید شدنش رو بعدا برات میگم ، الان توانش رو ندارم . خلاصه وقتی شهید شد خیلی یهویی قرار شد جسد رو برگردونن ایران . منم همراهش اومدم . دیروز به عمو محمد و بابام و عمو محسن گفتیم ، قرار شد بخاطر بی تابی نکردن بقیه کسی متوجه نشه و وقتی جسد رسید به همه خبر بدیم برای مراسم بیان . اینکه الان جسد شهریار تو خونه شماست هم بخاطر وصیت خودشه . هم به من چندیدن بار گفت هم تو وصیت نامش نوشته که به هیچ وجه جسدش رو بعد از شهادت نبرن خونه ی خودشون . وقتی ازش پرسیدم چرا نمیخوای ببرن خونه ی خودتون ، گفت چون پولی که باهاش خونشون رو خریدن خمس ندادست دلش نمیخواد وقتی شهسد شد پیکرش بره تو همچین خونه ای . با صدای جیغ بهاره مادرم و خاله شیرین سریع از آشپزخانه خارج میشوند و به اتاق میروند . به احتمال زیاد دوباره بیهوش شده است . با احساس گرمی چیزی روی گونه ام به خودم می آیم . تازه متوجه دست سجاد میشوم . انگشت شصتش را آرام روی گونه ام میکشد و اشک هایم را پاک میکند . اشک هایی که بی اختیار از چشم هایم باریده اند . لبخند تصنعی میزنم تا سجاد نگران نشود . دستش را از روی گونه ام پایین میکشد . نگاهم میکند و میخواهد چیزی بگویند . قبل از اینکه فرصت پیدا کند مادرم مرا میخواند . سریع بلند میشوم و به اتاق میروم . بهاره بی حال به دیوار تکیه داده . خاله شیرین شانه اش را ماساژ میدهد و مادرم با پر چادرش بادش میزند . با ورودم به اتاق بهاره به سختی میگوید _نورا برو از اتاقت کیفمو بیار ، سریع متعجب ابرو بالا می اندازم اما سریع از اتاق خارج میشوم و برای آوردن کیف بهاره اقدام میکنم . وقتی کیف را به او میرسانم سریع کیف را باز میکند و یک جعبه از آن بیرون میکشد . جعبه ای بنفش و کوچک که پامیونی صورتی زینت آن شده است . جعبه را به دستم میدهد _شهریار تو سوریه بهم زنگ زد ، گفت اگه دیگه بر نگشت اینو بدم بهت ، گفت قبل از اینکه دفنش کنن بهت بدم و بعد میزند زیر گریه . بخاطر گریه زیاد و حال خرابش نفسش مدام میگیرد . &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_سی_ام #بخش_دوم امیدوارم جواب همه ی سوال هایت را گرفته باشی . اما ........ سجاد پسر بسیار خوب و پاکیست ، به خوبی و پاکی تو . برایتان زندگی زیبا و خوش را از حضرت مهدی میخواهم . داخل جعبه ۲ انگشتر است ، روزی عروسیتان من نیستم ، این هدیه من به شماست . انگشتر ها متبرک به ضریح امام رضا هستند و از مشهد برایتان خریدم . انگشتر کوچک از جنس طلاست و برای تو ، انگشتر بزرگ هم برای سجاد و از جنس نقره است . و اما در آخر تو یکی از مهم ترین شخصیت های زندگی من بودی . از این که داشتمت خوشحالم و امیدوارم بهترین ها نصیبت شود . یا علی دوست داردت : شهریار 》 نامه را میبندم و میزنم زیر گریه . صدای هق هقم در کل اتاق میپیچد . نگاه اشک آلودم را به داخل جعبه میدوزم . ۲ انگشتر زیبای فیروزه داخل جعبه خود نمایی میکنند . انگشتر کوچک را بر میدارم ، انگشتری با رکابی نازک و نگینی فیروزه و بسیار زیبا که دور تا دورش نگین زده شده است . انگشتر را میبوسم و به سینه ام میفشارم . شهریار از قبل میدانسته که شهید میشود ، چون خودش گفته عروسیمان نیست . یاد روزی می افتم که اولین بار نماز خواندن شهریار را دیدم ، چقدر دلش میخواست مثل شهدا باشد ، حالا خودش هم در جمع شهداست و در جایگاه و مرتبه آنها . با باز شدن در سر بلند میکنم . قبل از اینکه شخصی که وارد اتاق شده را ببینم صدای مادرم در گوشم میپیچد _چی شد مادر ؟ انگشتر ها را بلند میکنم و نشانش میدهم . به سختی میان گریه ام میگویم +شهریار برای من و سجاد ....... کادوی عروسی داده و بعد گریه ام شدت میگیرد . مادرم با قدم هایی بلند جلو می آید و انگشتر ها را از دستم میگیرد . مدام قطره های اشکش را از گوشه چشمش پاک میکند و تمام سعی اش را میکند که خودش را کنترل کند نشیند کنار من زار زار گریه کند زیر لب میگویم +متبرک به ضریح امام رضاست . با شنیدن حرفم مادرم هر دو انشگتر را محکم میبوسد . کنارم مینشیند و آرام در آغوش میکشدم . با صدایی بغض آلود میگوید +برا من و باباتم یه جعبه داده . هنوز بازش نکردم . میترسم نتونم طاقت بیارم و از حال برم &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay

🌸🌿🦋🌿 🌿🌸🌿 🦋🌿 🦋 #رمان_لبخند_بهشتی 🦋 🌿 🌸نویسنده: میم بانو🌸 🌿 #قسمت_صد_سی_یکم #بخش_دوم وقته دلتنگی ، وقته ناراحتی ، وقته خستگی ، به که پناه میبرند ؟ درمان درد های بی درمانشان را از که میخواهند ؟ نفس عمیقی میکشم و پشت سر سجاد می ایستم ، با الله اکبر گفتن سجاد من هم به او اقتدا میکنم ، اقتدا به نماز عشق ، نماز شکر ، نماز ......... بعد از پایان نماز از هم جدا میشویم و به سمت ضریح حرکت میکنم . از میان جمعیه به سختی عبور میکنم و خودم را به ضریح میرسانم ، خودم را به ضریح میچسبانم و از ته دل برای خوشبختی ام دعا میکنم ، نه فقط برای خودم ، بلکه برای خیلی های دیگر از جمله عمو محسن و بهاره ، برای آرامش قلب دلشان و تحمل این داغ سنگین دعا میکنم ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ خم میشوم و دستم را در آب استخر فرو میکنم ، +چقدر آبش تمیزه سجاد سر تکان مسدهد _آره ، دوستمم گفت تمیزه ، گفت هر دفعه قبل از اینکه برن آبش رو عوض میکنن که برای دفعه ی بعد تمیز باشه . چون سر پوشیدست مشکلی پیش نمیاد . بلند میشوم و دهان باز میکنم اما قبل از اینکه فرصت پیدا کنم چیزی بگویم سجاد آرام هولم میدهد . همزمان با جیغ زدنم بازویم را میگیرد و میخنذ _نترس بابا گرفتمت . یک هو پایش روی موزاییک های سر میخورد و تعادلش را از دست میدهد . بلند میگوید _نمیتونم تعادلمو حفظ کنم باهم داخل آب پرت میشویم . وقتی روی آب می آیم هوا را میبلعم . نگاهی به لباس های خیس خودمو سجاد می اندازم . سجاد با دیدن قیافه ی بهت زده ام قهقهه میزند _شبه دو تا موش آبکشیده شدیم ، اومدم شوخی ساده کنم ببین به چه روزی افتادیم با خندیدن سجاد بی اختیار بلند بلند میخندم ، موهایم را از جلوی صورتم کنار میزنم لبم را به دندان میگیرم و سعی میکنم نخندم . اخم تصنی تحویل سجاد میدهم +ببین لباسام به چه روزی افتاد ، نو بودن . میخندد و مشتی آب در صورتم میپاشد _بیخیال دنیا بابا ، مال دنیا ارزش غصه خوردن نداره ، خوش باش آرام به بازویش میکوبم +رو نیست که ، سنگه پای قزوینه ، یه چیزیم بهت بدهکار شدم همزمان میخندیم . به قول سجاد بیخیال مال دنیا میشویم و مشت های پر شده از آب را به سمت هم میپاشیم . آمده بودیم فقط سَری به استخر بزنیم که قسمتمان شد در آن شنا کنیم ، آن هم با لباس های نویمان که تازه از نزدیک حرم خریده بوریم &ادامه دارد ... 🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿🦋🌿🌸🌿 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌❌ کپی رمانهای کانال رمانکده مذهبی بدون اجازه اشکال دارد❌❌ ↪️ کانال رپلای(دسترسی آسان به قسمت اول دیگر رمان ها وpdf رمان های ما)👇🏻👇🏻 @repelay