🔺 سخنانی کوتاه پیرامون فرمایش مهم مرحوم آیت الله میرزا محمدعلی #شاه‌آبادی در کنگره‌ی نکوداشت مرحوم آیت الله شیخ محمدعلی شاه‌آبادی؛ (پنج‌شنبه سوم #صفر المظفر ۱۳۶۹ ه ق = سوم #آذر ۱۳۲۸ ش) 🔹 زمان برگزاری: ۳ آبان‌ماه ۸۶ 🔸محل برگزاری: تالار علامه امینی دانشگاه تهران بسم الله الرحمن الرحیم کسی‌که به مختصر مطالعه‌ای از آثار آن بزرگوار [مرحوم آیت الله شیخ محمدعلی #شاه‌آبادی] موفق شده باشد، علاوه‌بر مطالب علمی، فلسفی، تفسیری، فقهی این مطلب را هم ملتفت می‌شود که باید مجالس، مجالسی باشد که وقتی مستمع و حاضران از آن‌جا بیرون می‌آیند مانند این‌که از آن #روح بلند آن بزرگوار به آن‌ها یک #الهامی شده باشد، یک نتیجه‌ای را هم با خود بردارند. دوستان، آقایان، دانشمندان، مطالب بسیار مفیدی برای ما بیان کردند. یک مطلب را هم بنده اضافه می‌کنم که ایشان در [کتاب] انسان و فطرت¹ با استدلال مختصری، یک دنیا نتیجه گرفته و خطاب به ما کرده، الآن ما مخاطب او هستیم. آن استدلال این است که می‌فرمایند: #انسان بدن نیست [بلکه] #مجرد است. چرا؟! برای این‌که #ماده، حس ندارد؛ #حس، #فهم، #درک مالِ انسان است، #نفس انسان است. وقتی این‌طور شد، پس ای مخاطب من! بشناس خودت را که: «فلتحکم: بأنی لستُ بدنا و لا مادة»؛ من بدن نیستم!. خب این چه نتیجه‌ای می‌دهد؟ خیلی نتیجه می‌دهد. برای این‌که الآن اگر بنده #خیال می‌کردم که ماشین یا منزل یا فرش و #زندگی، یا باغ و عمارت در من است و من با او هستم و برای آن‌ها باید نتیجه بگیرم!؛ چقدر این خیال احمقانه بود؟! حالا می‌فهمم که بدن من هم برای من این‌طور است و من بدن نیستم. خب وقتی بدن نیستم، من چه کاره‌ام؟ جایگاه من کجاست؟ سرانجام من کجاست؟ ابتدای من چه جور بوده است؟ این‌ها همه مطالبی است که پیش می‌آید. #فرهنگ ما باید آن‌وقت این‌ها را پاسخ بدهد. نویسنده‌ی #لذات_فلسفه [ #ویلدورانت] یک چندتا این‌جور سؤال می‌کند، بعد می‌گوید: این سؤالات را اگر کسی به ما پاسخ بدهد، ارزشش از تمام ثروت‌های روی زمین برای ما بیشتر است. مربوط به چی؟ مربوط به همین "نفس" است که من چی هستم؟ خب الآن فرهنگ ما باید این دغدغه درونش پیدا بشود: که ما چه باید بکنیم؟! به عقیده‌ی این ناچیز، باید یک #انقلاب عجیبی در خانواده‌ها، و در افراد فامیل، از درس‌نخوانده تا به بالا، تا #دانشگاهی، تا اساتید محترم، شکل بگیرد. از فرمایش ایشان بگیرند و آن این است که: از #پیش‌دبستانی تا دانشگاهی، سخن #آموزگار -آموزگار دل‌سوز اسلامی- #دبیر محترم و #استاد عزیز، تعلیمات‌شان در هر #کلاس و در هر #علم بر اساس این‌که ما بدن نیستیم، باشد. خب وقتی ما بدن نیستیم، ما هم‌دیگر را هم نمی‌بینیم اصلاً! نه استاد، #شاگرد را می‌بیند. نه شاگرد، استاد را می‌بیند؛ ما اصلاً در چه جهانی هستیم؟ نمی‌دانیم!. ما همین‌طور سردرگمیم! اصلاً از خود خبر نداریم که داریم به چیزهایی که از آن‌ها مفارقت می‌کنیم، می‌پردازیم. خب حالا چی کار کنیم که به این دغدغه بیفتیم؟ #جمهوری_اسلامی چه کند؟ #انقلاب_فرهنگی چه کند؟ جواب این را مرحوم #شهید_ثانی در #منیة_المرید بیان کرده. و این یک مطلبی است‌که کم‌تر در #توضیح‌المسائل ها، و رساله‌ها و #سخنرانی ها پیدا می‌شود. و آن این است که می‌فرماید: طبق آیه‌ی شریفه‌ی «قوا انفسکم واهلیکم ناراً»²؛ این خطاب یک مرتبه‌ی #وجوب می‌آورد برای مسلمان‌ها!. ابتدا آدم خیال می‌کند که تنها خودش باید انسان باشد، #عابد باشد، سالم باشد، و چه باشد. ولی این آیه به هر شخصی #واجب می‌کند که: خودش و آن افرادی را که می‌تواند در آن‌ها مؤثر باشد از #خانواده یا غیر، آن‌ها را از قبل از سن #تکلیف، ملتفت به این‌که: "من بدن نیستم"، بکند؛ یعنی یک #مسلمان کند. برای این‌که مرحوم آیت الله شاه‌آبادی می‌فرماید: این‌که ما بدن نیستیم؛ «هذا الکشف اول مقاصد الانبیاء (علیهم‌السلام)» خب ما اول #تعلیم از #انبیا را آوردیم توی کلاس‌ها؟ آوردیم تو دستورات فرهنگی‌مان؟ یا ازش #غافل بودیم؟! 🔺 ص۱ ⬇️