📆 سال‌روز وفات شاعر حکیم سنایی غزنوی؛ (۱۱ #شعبان ۵۴۵ ه‌ق) 🔹 #مرحوم_امام در رساله‌ی اربعين خيلی مطالب عميق و خوبی را انتخاب کرده‌اند و در ابتدا هم ده #دعا کرده و ده #حاجت خواسته‌اند که حاجت اول‌شان هم آن است که: «خداوندا، آينه‌ی دل را به نور اخلاص روشنی بخش»؛ [ #اربعین ص۱] اينها هيچ‌کدام مطالبی نيستند که با گوش #مردم و نسل جوان آشنا باشد که آيينه‌ی #دل را به نور #اخلاص روشنی بخش، يعنی چه؟ اصلاً دل چيست؟ آيينه چيست؟ نور اخلاص چيست؟ اين‌ها همه مطالبی است که بايد #فرهنگيان دل‌سوز، آن‌ها را استخراج کنند، مانند استخراج گاز و نفت، و از آن به نفع نسل #جوان و #نوجوان، در #کلاس و #مدرسه و #هيئت و هر جايی‌که می‌شود استفاده کنند که: ای بشر! تو يک گوسفند نيستی، تو يک اسب نيستی، تو بشری و #بشر خواسته‌هايی دارد و يکی از آن‌ها اين است که می‌خواهد پاسخ چراهايی که در ذهنش می‌آيد را بفهمد؛ من چرا آفريده شدم؟ اين #دنيا چيست؟ برای کيست؟ سرانجام من چه خواهد بود؟ چرا با من مشورت نکرده‌اند و مرا آفريده‌اند؟ و از اين‌جور مسائل که در #ذهن می‌آيد و حل آن خيلی ثمربخش و اميدوارکننده است و #انسان را با يک جايی گره می‌زند. اگر اين سؤالات جوانه نزند و انسان را تحريک نکند، آدم هميشه مثل يک ميز، مثل يک صندلی، يک کتاب، يک جَمادی است، مثل يک نهال، يا مثل يک درخت است، اما انسان نيست و همين چيزهاست که #انسانيت انسان را جنبش می‌دهد و در انسان خواهش‌هايی ايجاد می‌کند و به #برکت اين #طلب هاست که يک‌وقت به نتيجه‌ای می‌رسد. اين شعر که به نظرم برای #سنايی باشد می‌گويد: «طلب ای عاشقان خوش‌رفتار طرب ای شاهدان شیرین‌کار در جهان شاهدی و ما فارغ» یک شاهدی وجود دارد که چشمان ما او را نمی‌بیند. ما غائبيم و او #شاهد است. «در جهان شاهدی و ما فارغ در قدح جرعه‌ای و ما هشیار» و کاسه‌ای از #شراب_طهور در مقابل همه‌ی ماست ولی حيف که ما نياشاميديم و هشيار هستيم، در صورتی‌که اگر بياشاميم، جهان برای ما جهانِ، خوشی می‌شود، همان‌طور که بر مست ديگر غم و غصه دست نمی‌دهد، بر انسان آشامنده‌ی از جرعه‌ای از اين باده #محبت، #معرفت و #شناخت، ديگر دنيا گلستان می‌شود. نه برایش بی‌پولی مسئله است. نه برایش غنا و پول‌داری مسئله است. #فکر و #ذکر او از اين چيزها بيرون می‌آيد و #آزاد می‌شود و حُرّ واقعی می‌شود. #آزادی را می‌فهمد که يعنی چه: آزادی اين است که انسان گرفتار یک چيزی‌که به هيچ دردی نمی‌خورد، نشود. پای فکرش از زنجيرها در بيايد و آزاد شود، بتواند فکر کند. بتواند به نتايجی برسد و #زندگی را بر اساس آن قرار بدهد. ۸۵٫۱۱٫۲۳ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama