eitaa logo
سیدالعلماء
1.6هزار دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
711 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
سیدالعلماء
🔺 سلامت جسمی و سلامت روحی 🔹 در تقسیم می‌شود به سلامت انسان که بیماری‌اش باشد و سلامتی که بیماری‌هایش اقسامی دارد و در و درمان مطرح می‌شوند. این خدمتی است به و که کسانی زحمت بکشند و به برنامه‌ریزی‌های سلامت این مطلب را برسانند که شما باید سلامت را تقسیم کنید به سلامت انسانیت و سلامت جسمانیت و برای هر کدام کنید، اساتید پیدا کنید، کتاب منتشر کنید. جلسه‌ها منعقد کنید، مناظره‌ها منعقد کنید، دو نفر به بیایند و صحبت کنند، یکی بیماری‌هایی را که باطن انسان را مسخ می‌کند و به صورت یکی از حیوانات و در می‌آورد را بیان کند و از دیگری سؤال کند که شما تا حالا چه فکری کرده‌اید؟ اصلاً تا حالا به گوش‌تان خورده؟ با کسی آشنا شده‌اید که این چیزها را به شما بگوید یا نه؟! این‌ها مطرح بشود تا ما تنها مسائل مربوط به امور بدنی را ندانیم که برای سلامت جسم برنامه‌ریزی‌های عریض و طویلی بشود و تصویب گردیده و معلوم شود و آمد و شد با هواپیماها و خرج‌های زیاد برای سلامتی بدن و تناسب اندام و این‌طور مراسم انجام گیرد. اگر این‌طور شود این به صفر رسیده و از صفر هم دارد پایین‌تر می‌رود!. همین انقلاب فرهنگی که پایه‌گذاری کرده، اگر این‌طور باشد که مسائل و باطنی آن تحت‌الشعاع مسائل ظاهری و قرار بگیرد روز به روز درجه‌ی انقلاب رو به صفر یا پایین‌تر از صفر است و فقط از مرحوم امام و انقلاب فرهنگی و انقلاب دینی و... اسمی باقی می‌ماند!. این امری مخفی است و پیدا نیست. از این جهت خطرناک است. اگر طوری بود که مثل چشم‌درد، گوش‌درد، بیماری‌های ریه و معده اثر داشت خود به خود چاره‌جویی می‌شد ولی چون این‌ها مسائل مربوط به درون است و پیدا نیست و ما روز به روز عقب‌گرد می‌کنیم ما، ما رو به فساد حیوانیت می‌رود!. این‌ها را باید به عنوان دردِ فعلیِ روز خود به دنبالش بیفتیم و آن را ترویج کنیم، کنیم، سخن بگوییم و آشناهایی در و در مجالس انقلاب فرهنگی و این‌ها پیدا کنیم و به آن‌ها تذکر بدهیم. اگر نکنیم خود به خود و با دست خود این خون‌هایی که ریخته شده ـ و هنوز هم جنازه می‌آورند، آدم نمی‌داند مگر ما چقدر داشتیم؟- و این زحمات و این در به دری‌ها از بین می‌رود. ما خیال می‌کنیم جنگ تمام شد اما مدام می‌بینیم که امروز فردا ۵۰ تا، ۴۰ تا، ۳۰ تا، ۲۰ تا از فلان مرز وارد کشور شد. بیایید جنازه‌ها را تشییع کنید. آخر معلوم نیست چقدر ما کشته داشتیم! این جوان‌ها، این‌ها هم پدر و مادر داشته‌اند، این‌ها هم دل‌سوز و مهربانی داشته‌اند، این‌ها مصیبت‌زده هستند، ما چرا باشیم؟! ما باید در باشیم. این فکر برای ما دغدغه بیاورد، ناراحتی بیاورد و درصدد چاره‌ی آن باشیم. ۹۳.۸.۲۲= ۲۱ الحرام ۱۴۳۵ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 دل‌سوزی به حال خود 🔹 می‌فرمايد: «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد، و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد، خوب است قدری به حال خود رحم کنی، از مالک الملوک حیا کنی، و قدری در راه مقصود اصلی قدم زنی»؛ ( ح۱ ص۶) يعنی در اثر فکری و مداوم به اين مسئله برسد که من وابسته‌ام و نه مستقل و ، و صاحب دارم. «جهان را صاحبی باشد خدا نام» و چرا تا کنون در صدد اين نبودم که او را از جهت خواست او بشناسم و اين اوقات و که از من تلف شده، به‌جا نبوده. انسانی که اين کار را انجام دهد و در اين امور کند، در مورد خودش دل‌سوزی خواهد کرد. اين است که امام می‌فرمايند: بايد به بيچارگی خودش بسوزاند و اگر کسی خواست او را از اين تفکر بازدارد، او را خود بشناسد. ۸۶٫۱۱٫۲۷ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 دنیا بازیچه نیست 🔹 «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ*الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هٰذَا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» ( :۱۹۰-۱۹۱) 🔹 ما پشت سر این به جای دیگری وارد می‌شویم که نتایج این دنیا را باید آن‌جا ببینیم. اگر کسی این باور را نداشته باشد، مثل این است که معتقد شده است به این‌که این دنیا بازیچه است!، کودکانه است!؛ خب چند کودک با هم جمع می‌شوند، یک ساختمانی دروغین با قوطی کبریت درست می‌کنند؛ دنیا هم این‌طور است!. این وقتی عاقبتی ندارد، وقتی یک نفر می‌شود ، یکی می‌شود ، یکی می‌شود که هم نوع خودشان را آتش می‌زنند و زیرورو می‌کنند، خون و جوی خون به راه می‌اندازند؛ این‌ها وقتی می‌میرند با آن شخصی که حتی یک مورچه را هم اذیت نکرده، هر دو مرده‌اند و رفته‌اند!؟ خب این بازیگری است!. «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ»؛ نه خداجان، خدای ما، هیچ‌وقت ما این‌چنین نمی‌کنیم که تو بازیگر باشی و ما را آفریده باشی: «سُبْحانَكَ.» این "سبحانک، سبحانک" های در و خیلی مهم است. ۳۳ سبحان‌الله در تعقیب ، و در اذکار خیلی مهم است. چرا؟ برای این‌که همه‌اش رفع این فکر است، برداشت و قلم کشیدن روی این فکر است که این دنیا صاحب ندارد!، این دنیا بی‌صاحب است!. من و تو هستیم، هر چه شد شد، هر چه کردیم کردیم!. این لکه‌ی ننگینی است که کسی برای خدای خودش قائل بشود و خدا را نعوذبالله یک باطل‌کار و بیهوده‌کار حساب بکند. پس بنابراین «فَقِنا عَذابَ النَّارِ» حتماً ما برای خودمان گرفتاری‌هایی، پرونده‌هایی، یافتیم تو چاره‌ای برایش بکن. ۸۳٫۸٫۳ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 سال‌روز وفات شاعر حکیم سنایی غزنوی؛ (۱۱ ۵۴۵ ه‌ق) 🔹 در رساله‌ی اربعين خيلی مطالب عميق و خوبی را انتخاب کرده‌اند و در ابتدا هم ده کرده و ده خواسته‌اند که حاجت اول‌شان هم آن است که: «خداوندا، آينه‌ی دل را به نور اخلاص روشنی بخش»؛ [ ص۱] اينها هيچ‌کدام مطالبی نيستند که با گوش و نسل جوان آشنا باشد که آيينه‌ی را به نور روشنی بخش، يعنی چه؟ اصلاً دل چيست؟ آيينه چيست؟ نور اخلاص چيست؟ اين‌ها همه مطالبی است که بايد دل‌سوز، آن‌ها را استخراج کنند، مانند استخراج گاز و نفت، و از آن به نفع نسل و ، در و و و هر جايی‌که می‌شود استفاده کنند که: ای بشر! تو يک گوسفند نيستی، تو يک اسب نيستی، تو بشری و خواسته‌هايی دارد و يکی از آن‌ها اين است که می‌خواهد پاسخ چراهايی که در ذهنش می‌آيد را بفهمد؛ من چرا آفريده شدم؟ اين چيست؟ برای کيست؟ سرانجام من چه خواهد بود؟ چرا با من مشورت نکرده‌اند و مرا آفريده‌اند؟ و از اين‌جور مسائل که در می‌آيد و حل آن خيلی ثمربخش و اميدوارکننده است و را با يک جايی گره می‌زند. اگر اين سؤالات جوانه نزند و انسان را تحريک نکند، آدم هميشه مثل يک ميز، مثل يک صندلی، يک کتاب، يک جَمادی است، مثل يک نهال، يا مثل يک درخت است، اما انسان نيست و همين چيزهاست که انسان را جنبش می‌دهد و در انسان خواهش‌هايی ايجاد می‌کند و به اين هاست که يک‌وقت به نتيجه‌ای می‌رسد. اين شعر که به نظرم برای باشد می‌گويد: «طلب ای عاشقان خوش‌رفتار طرب ای شاهدان شیرین‌کار در جهان شاهدی و ما فارغ» یک شاهدی وجود دارد که چشمان ما او را نمی‌بیند. ما غائبيم و او است. «در جهان شاهدی و ما فارغ در قدح جرعه‌ای و ما هشیار» و کاسه‌ای از در مقابل همه‌ی ماست ولی حيف که ما نياشاميديم و هشيار هستيم، در صورتی‌که اگر بياشاميم، جهان برای ما جهانِ، خوشی می‌شود، همان‌طور که بر مست ديگر غم و غصه دست نمی‌دهد، بر انسان آشامنده‌ی از جرعه‌ای از اين باده ، و ، ديگر دنيا گلستان می‌شود. نه برایش بی‌پولی مسئله است. نه برایش غنا و پول‌داری مسئله است. و او از اين چيزها بيرون می‌آيد و می‌شود و حُرّ واقعی می‌شود. را می‌فهمد که يعنی چه: آزادی اين است که انسان گرفتار یک چيزی‌که به هيچ دردی نمی‌خورد، نشود. پای فکرش از زنجيرها در بيايد و آزاد شود، بتواند فکر کند. بتواند به نتايجی برسد و را بر اساس آن قرار بدهد. ۸۵٫۱۱٫۲۳ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 صدق و دروغ بسم الله الرحمن الرحیم از ابتدای #تاریخ اول #اسلام که گروه #معاویه و وابستگانش #حکومت
⬆️ ص۲ این‌جا یک حدیثی نقل شده در رحمه‌الله که نشان می‌دهد که از معجزات اکرم صلی الله علیه وآله است یک وصیتی بوده که به جانشین خودش فرموده. حدیث بیست و نهم از از «معاویة بن عَمّار، قال: سَمعتُ اَباعبدِالله علیه‌السلام یقول» من شنیدم که حضرت علیه‌السلام فرمودند: «کانَ فی وصیَّةِ النّبیّ»؛ "کان" در جایی آوردن یعنی این برنامه بود. راه و رسم حضرت این بود که در وصیتش به حضرت علیه‌السلام می‌فرمود: «یا علیّ اُوصِیکَ فی نفسِک بِخصالٍ»؛ من چند و به تو توصیه و می‌کنم. «فَاحفَظها عَنّی»؛ این‌ها از من پیش تو و تو باید از آن‌ها نگه‌داری کنی. یعنی باید مُرّ آن را مو به مو عمل کنی. خوب این صفاتی که پیامبر اکرم به خودش می‌کند، چطوری است؟ و دستور می‌دهد که این‌ها را مواظب باش که هیچ موقع از آن‌ها خلاف نکنی. اگر تا این‌جایش را ما بشنویم، می‌گوییم: شاید وصیت حضرت شب نخوابی باشد، شاید همیشه نان جو خوردن باشد، یک کار مهمی باشد، یک بزرگی باشد که این‌طور حضرت فرمودند. بعد هم دعا کردند. «ثُمّ قال: اللّهمّ اَعِنهُ»؛ یعنی خدایا این چیزی که من دارم به این می‌گویم، چیز مهمی است تو هم کمکش کن و به او بده. خوب آدم می‌گوید این چه چیز مهمی است؟ «أمّا الاُولَی فَالصّدقُ»؛ اول وصیت من به تو سخن است. این از معجزات پیغمبر است که بعد از او این اسلام وارونه می‌شود و پایه‌ی آن هم دروغ‌گویان هستند!. خوب چهل نفر از بزرگان یک بیایند پیش یک شخصی، قسم یاد بکنند که روز قیامت است و کسی به او کاری ندارد و جلوی او را نمی‌گیرد که از او چیزی بخواهد یا چیزی بپرسد. پس معلوم می‌شود که پایه‌ی امت بر است و حضرت از دروغ می‌ترسد که این وارونه بشود، عکس و جابه‌جا بشود. پس این است که فرموده اولی آن‌ها است. الآن هم می‌شود همین حرف را زد: ای کسی که آمده‌ای و می‌خواهی در یا دیگری بشوی، راست بگو تو در چیست؟! می‌خواهی این مملکت به چه صورت در بیاید؟ طرح تو برای فردای مملکت چیست؟ می‌توانی این‌ها را جواب بگویی؟! خیلی مشکل است؛ چون آدم خودش را نشناخته، چطوری بگوید که دروغ نشود. معلوم می‌شود صدق و اول قدم امور مملکتی است، اول قدم مجالس شورا و این‌هاست، اولش این است: «فالصّدقُ»؛ بعد توضیح می‌دهند، می‌گویند این صدق یک‌وقت کسی نکند به معنی صدق در و در این چیزهاست؛ «و لایَخرُجَنَّ» نون تأکید، ادبیات خوانده‌اید همه‌ی شما ان‌شاءالله. «و لا یَخرُجنَّ مِن فیکَ کِذبَةٌ اَبداً»؛ هیچ‌وقت از دهان تو یک دروغ دیده و شنیده نشود. پس این یک است برای این‌که خیلی چیزها بود که در و در نزد و هست؛ مثلاً از همه چیز مهم‌تر است یا چیزهای دیگر. اما این مطلب را جلو کشیدن و بعد هم این‌طور تأکید کردن؛ این خبر از یک چیز مهمی در این مملکت اسلام می‌دهد که در اسلام، دین را به وسیله دروغ وارونه می‌کنند!. خب این دروغ را چطور اختراع کرده‌اند و در آورده‌اند که خلیفه‌ی مسلّّم آن‌ها هیچ‌گاه مورد سؤال و جواب در قیامت قرار نمی‌گیرد. هر چه کرد، کرد!. الآن ببینید خب همه‌ی دنیا دارند تماشا می‌کنند؛ این می‌گویند: ما مسئول خدا هستیم، یعنی و ، ما این‌هاییم، این‌ها دست ماست و اداره می‌شود، یعنی ما پیغمبریم. خب حالا هواپیماهای را خریده‌اند یا اجاره کرده‌اند یا هر چه؛ می‌فرستند ، ، ، ، هر جا شد، این‌ها را به خاک و خون می‌کشند. این غیر از به این مطلب است که روز قیامت هیچ حسابی نیست برای ما؟! چون ما جانشین پیغمبریم و ندارد کسی از ما سؤالی بکند!. «و لا یخرُجَنَّ من فیک»؛ از این دهانت یک دروغ در نیاید. ۹۴٫۱۱٫۱=۱۰ ۱۴۳۷ ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 دل‌سوزی به حال خود 🔹 می‌فرمايد: «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد، و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سال‌های دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد، خوب است قدری به حال خود رحم کنی، از مالک الملوک حیا کنی، و قدری در راه مقصود اصلی قدم زنی»؛ ( ح۱ ص۶) يعنی در اثر فکری و مداوم به اين مسئله برسد که من وابسته‌ام و نه مستقل و ، و صاحب دارم. «جهان را صاحبی باشد خدا نام» و چرا تا کنون در صدد اين نبودم که او را از جهت خواست او بشناسم و اين اوقات و که از من تلف شده، به‌جا نبوده. انسانی که اين کار را انجام دهد و در اين امور کند، در مورد خودش دل‌سوزی خواهد کرد. اين است که امام می‌فرمايند: بايد به بيچارگی خودش بسوزاند و اگر کسی خواست او را از اين تفکر بازدارد، او را خود بشناسد. ۸۶٫۱۱٫۲۷ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama