eitaa logo
سیدالعلماء
1.5هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
692 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
سیدالعلماء
#تفسیر #ترجمه_قرآن 🔺 نکاتی پیرامون شرایط تفسیر و ترجمه و برداشت‌های قرآنی (۳) 🔹 ما در سطح عمومی #ا
🔺 نکاتی پیرامون شرایط تفسیر و ترجمه و برداشت های قرآنی (۴) 🔹 وقتی خدا به اکرم بفرماید: «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ»¹؛ مگر خدا توحید نیست؟ آن هم در سطح عالی. در سطحی که و دیگر باید خودشان را برسانند به آن حضرت و استفاده کنند از آن حضرت. خب چرا این‌جا به او خطاب شده؟ باید این را پیدا کرد. نه این‌که برداشت کرد که: ای پیغمبر! بیاور، بیاور، اگر داشته باشی این‌طور می‌شود، آن‌طور می‌شود! و سپس این برداشت را دست مردم بدهد!. این‌ها را ها می‌خوانند، می‌خوانند، این‌ها پیغمبرشناس نمی‌شوند، شناس نمی‌شوند!. این است که مخصوصاً بر ما مُعَمَمین این ، خیلی سنگینی می‌کند که ما به مردم حالی کنیم که این‌طور نیست که و در معرض استفاده هر کسی‌که یاد گرفت باشد و بتواند را ترجمه کند. ۸۰/۸/۳۰ ادامه دارد... ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ______ ۱) [ صلی‌الله‌علیه‌وآله:۱۹] @seyedololama
سیدالعلماء
#نفاق 🔺 خطر نفاق (۶) 🔺 تذکرات مولا امیرالمؤمنین علی صلوات‌الله‌علیه در هنگام نزول بلا 🔹 ... «وقد
🔺 خطر نفاق (۷) 🔺 تذکرات مولا امیرالمؤمنین علی صلوات‌الله‌علیه در هنگام نزول بلا 🔹 «راغِبینَ فی رَحمَتِک و راجِینَ فضلَ نِعمَتِک وخَائِفینَ مِن عَذابِک ونِقمَتِک»؛ خدایا ما آمدیم به باران در حالی‌که‌ ما از تو پر شده که نکند از ما قبول نکنی و این پدر همه را در بیاورد و همه را بیچاره کند. ویران بشود، افراد بمیرند، همین‌طور مردگان بیفتند روی زمین و کسی نباشد این‌ها را جابجا کند!. این مسئله‌ی الهی را نباید فراموش کرد، جزء اعتقادات ماست، منتهی ما نباید بدبین به کسی باشیم. ما چه می‌دانیم اشخاص را، خودمان هم خبر از خودمان نداریم. اما چیزی که هست این است که زیانِ عقیدتی نخورد به انسان‌ها که کنند اشیاء و و آسمان کاره‌ای هستند، و راه درمان هم است، اگر ما علم پیدا کردیم و ساختمان‌مان را درست کردیم، دیگر کار تمام می‌شود، این مثل این می‌ماند که بگوئیم را شفا می‌دهند، داروهای داروخانه می‌دهند؛ و نه بسم اللهی بگوئیم، نه بکنیم و نه هیچ چیز دیگری!. این همین است، همین است و بودن همین است که هم خیلی هشدار داده در مورد آن. بعضی از و دکترهای متدین دیده شده که بالای نسخه‌شان نوشته: "هو الشافی"، و بعد می‌دهند. این "هو الشافی" یعنی به دست من اگر شفا داده بشود مال من نیست. ولذا این‌هایی که این قسمت را ملاحظه نمی‌کنند گاهی شده دارو عوضی داده‌اند و بیچاره را یا بدتر کرده‌اند یا کشته‌اند!. طبیبِ تنها که کاری ازش ساخته نیست، دارویِ تنها که کاری ازش ساخته نیست. این‌که از هفتصد هشتصد سال پیش پشت گوش ما خوانده‌اند که: «از قضا سرکنگبین صفرا فزود» یک دارویی که هم بشود گفت داروست و هم غذا، نامش سرکنگبین می‌باشد که عسل شیرین را با سرکه جور می‌کنند برای رفع صفرا؛ اگر در انسان صفرا طغیان کرده باشد دارویش این سرکنگبین است. می‌گوید وقتی شفا قسمت نشده باشد، همین دارو صفرا می‌آورد!. «روغن بادام خشکی می‌نمود» روغن بادام معمولاً برای رفع یبوست است اما آن موقعی‌که خدا اجازه داده باشد که آن روغن اثر بکند و معنای و این است و ما این را اول باید از خدا بگیریم که در نتیجه این در ما حفظ بشود و بعد هم در راه خدا بگوئیم. بگوئیم که این "اشهد ان لا اله الا الله" که صبح‌ها و عصرها در می‌گوئیم، خیلی معنا می‌دهد، یک نیست؛ یعنی ما ملت شهادت می‌دهیم به این‌که هر چه از خوردنی و پوشیدنی و جا نداشتن و سوار شدن و وسایل و و و ، همه‌ی این‌ها وسایل خدایی است و اگر ا و حق تعالی در این‌ها کنار برود هیچ کاری از هیچ کسی بر نمی‌آید. آیا ما این‌جور است؟! این مسئله را اقلاً باید در موقعی‌که را می‌شنود در خاطرش بیاورد، و اگر دید برایش این مسئله روشن است که چه بهتر؛ این هم با تکرار می‌کند، -ولذا است آدم وقتی عبارات اذان را شنید، تکرار بکند- وقتی مؤذن می‌گوید: "اشهد ان لا اله الا الله" بنده هم بگوئیم: "اشهد ان لا اله الا الله". اما اگر نه، یک مسئله‌ی تشریفاتی شده، زود تکان بخوریم و کنیم خودمان را و از این‌جور مطالبی که حضرت علیه‌السلام درسش را چندین قرن قبل به ما داده در مواقع مخصوص استفاده کنیم. ادامه دارد... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 رفع حجاب خودبینی با کسب اخلاص به وسیله‌ی استعانت از "بسم الله الرحمن الرحیم" 📖 #الميزان ج ۱ ص۱۷ : « ... فمتعلق الباء فی بسملة الحمد الابتداء ويراد به تتميم الاخلاص فی مقام العبودية بالتخاطب...» 🔹 #عبد، با کسب #اخلاص در #توجه به "بسم الله" در آغاز و ابتدا کردن به #عبادت، می‌خواهد مانع از #شرک خفی بشود، به این‌که نسبت کمالی را به خودش بدهد که مثلاً منم که تو را عبادت می‌کنم؛ «اللهم انی اسئلک»؛ منم که از تو فلان چیز و فلان چیز را می‌خواهم! تو کی هستی؟! کجا بودی؟! چه داری؟! چه جوری هستی؟! تو الان یک بلبلی هستی در یک باغستانی که مشغولِ سخن شده؛ گل دیده، در او اثر گذاشته، خواننده شده. این بلبل قبلاً خاک بوده، این خاک هم نمی‌دانیم چی بوده قبلاً؛ پس بنابراین الآن خدای بلبل است که دارد با نغمه‌ی یکی از بندگان خودش، خودش را وصف می‌کند!. "ای دعا از تو، اجابت هم ز تو!" نتیجه این می‌شود. ۸۱٫۸٫۲۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 صدق و دروغ بسم الله الرحمن الرحیم از ابتدای #تاریخ اول #اسلام که گروه #معاویه و وابستگانش #حکومت
⬆️ ص۲ این‌جا یک حدیثی نقل شده در رحمه‌الله که نشان می‌دهد که از معجزات اکرم صلی الله علیه وآله است یک وصیتی بوده که به جانشین خودش فرموده. حدیث بیست و نهم از از «معاویة بن عَمّار، قال: سَمعتُ اَباعبدِالله علیه‌السلام یقول» من شنیدم که حضرت علیه‌السلام فرمودند: «کانَ فی وصیَّةِ النّبیّ»؛ "کان" در جایی آوردن یعنی این برنامه بود. راه و رسم حضرت این بود که در وصیتش به حضرت علیه‌السلام می‌فرمود: «یا علیّ اُوصِیکَ فی نفسِک بِخصالٍ»؛ من چند و به تو توصیه و می‌کنم. «فَاحفَظها عَنّی»؛ این‌ها از من پیش تو و تو باید از آن‌ها نگه‌داری کنی. یعنی باید مُرّ آن را مو به مو عمل کنی. خوب این صفاتی که پیامبر اکرم به خودش می‌کند، چطوری است؟ و دستور می‌دهد که این‌ها را مواظب باش که هیچ موقع از آن‌ها خلاف نکنی. اگر تا این‌جایش را ما بشنویم، می‌گوییم: شاید وصیت حضرت شب نخوابی باشد، شاید همیشه نان جو خوردن باشد، یک کار مهمی باشد، یک بزرگی باشد که این‌طور حضرت فرمودند. بعد هم دعا کردند. «ثُمّ قال: اللّهمّ اَعِنهُ»؛ یعنی خدایا این چیزی که من دارم به این می‌گویم، چیز مهمی است تو هم کمکش کن و به او بده. خوب آدم می‌گوید این چه چیز مهمی است؟ «أمّا الاُولَی فَالصّدقُ»؛ اول وصیت من به تو سخن است. این از معجزات پیغمبر است که بعد از او این اسلام وارونه می‌شود و پایه‌ی آن هم دروغ‌گویان هستند!. خوب چهل نفر از بزرگان یک بیایند پیش یک شخصی، قسم یاد بکنند که روز قیامت است و کسی به او کاری ندارد و جلوی او را نمی‌گیرد که از او چیزی بخواهد یا چیزی بپرسد. پس معلوم می‌شود که پایه‌ی امت بر است و حضرت از دروغ می‌ترسد که این وارونه بشود، عکس و جابه‌جا بشود. پس این است که فرموده اولی آن‌ها است. الآن هم می‌شود همین حرف را زد: ای کسی که آمده‌ای و می‌خواهی در یا دیگری بشوی، راست بگو تو در چیست؟! می‌خواهی این مملکت به چه صورت در بیاید؟ طرح تو برای فردای مملکت چیست؟ می‌توانی این‌ها را جواب بگویی؟! خیلی مشکل است؛ چون آدم خودش را نشناخته، چطوری بگوید که دروغ نشود. معلوم می‌شود صدق و اول قدم امور مملکتی است، اول قدم مجالس شورا و این‌هاست، اولش این است: «فالصّدقُ»؛ بعد توضیح می‌دهند، می‌گویند این صدق یک‌وقت کسی نکند به معنی صدق در و در این چیزهاست؛ «و لایَخرُجَنَّ» نون تأکید، ادبیات خوانده‌اید همه‌ی شما ان‌شاءالله. «و لا یَخرُجنَّ مِن فیکَ کِذبَةٌ اَبداً»؛ هیچ‌وقت از دهان تو یک دروغ دیده و شنیده نشود. پس این یک است برای این‌که خیلی چیزها بود که در و در نزد و هست؛ مثلاً از همه چیز مهم‌تر است یا چیزهای دیگر. اما این مطلب را جلو کشیدن و بعد هم این‌طور تأکید کردن؛ این خبر از یک چیز مهمی در این مملکت اسلام می‌دهد که در اسلام، دین را به وسیله دروغ وارونه می‌کنند!. خب این دروغ را چطور اختراع کرده‌اند و در آورده‌اند که خلیفه‌ی مسلّّم آن‌ها هیچ‌گاه مورد سؤال و جواب در قیامت قرار نمی‌گیرد. هر چه کرد، کرد!. الآن ببینید خب همه‌ی دنیا دارند تماشا می‌کنند؛ این می‌گویند: ما مسئول خدا هستیم، یعنی و ، ما این‌هاییم، این‌ها دست ماست و اداره می‌شود، یعنی ما پیغمبریم. خب حالا هواپیماهای را خریده‌اند یا اجاره کرده‌اند یا هر چه؛ می‌فرستند ، ، ، ، هر جا شد، این‌ها را به خاک و خون می‌کشند. این غیر از به این مطلب است که روز قیامت هیچ حسابی نیست برای ما؟! چون ما جانشین پیغمبریم و ندارد کسی از ما سؤالی بکند!. «و لا یخرُجَنَّ من فیک»؛ از این دهانت یک دروغ در نیاید. ۹۴٫۱۱٫۱=۱۰ ۱۴۳۷ ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 بارگاه مَلِک 🔹 معمولاً انسان از کودکی که رو به رشد می‌رود هوای نفس مسلّط بر فکرش است؛ یعنی اگر به او بگویند فلان درس را بخوان، فلان عبادت را بکن، فلان کار را انتخاب بکن، فوری در ذهنش می‌آید که این دستور چه سودی برایم خواهد داشت؟ این‌ها همه رشته‌های آمیزی است که از کودکی در ما پیدا می‌شود. ما که در گاهواره بودیم نیاز به غذا یا آب یا شیر یا خواب داشتیم. این‌ها به وسیله‌ی پدر و مادرِ ما به ما می‌رسیده، گریه می‌کردیم، می‌آمدند ما را تر و خشک می‌کردند، غذا می‌دادند. این حالت توجه به اسباب است، توجه به مسبِّب الاسباب نیست. چون شعور، شعورِ کمی است، ضعیف است. خیلی جهان برای انسان انحصار و کوچکی دارد. به گفته سعدی: رئیس دهی با پسر در رهی گذشتند بر خیل شاهنشهی یک دهدار، یک کدخدا که در یک دهی فرماندهی می‌کرد، این با پسرش پیشامدی کرد از ده خارج شدند، بعد یک سپاه و لشکری و آمد و شدی دیدند و از آن طرف اسب سوارها، از این طرف فیل سوارها مثلاً. این پسر نگاه کرد دید پدرش خیلی در خودش رفت و دست و پایش را گم کرد. گفت که تو مگر همان نیستی که در ده این‌طور سروری داری و همه کس به فرمانت کمر بسته‌اند و... همه می‌گویند بله قربان و این‌ها. گفت پسر درست است ولی این‌ها در موقعی است که ما در ده باشیم، ولی این‌جا دیگر ده نیست! ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 بارگاه مَلِک 🔹 معمولاً انسان از کودکی که رو به رشد می‌رود هوای نفس مسلّط بر فکرش است؛ یعنی اگر به او بگویند فلان درس را بخوان، فلان عبادت را بکن، فلان کار را انتخاب بکن، فوری در ذهنش می‌آید که این دستور چه سودی برایم خواهد داشت؟ این‌ها همه رشته‌های آمیزی است که از کودکی در ما پیدا می‌شود. ما که در گاهواره بودیم نیاز به غذا یا آب یا شیر یا خواب داشتیم. این‌ها به وسیله‌ی پدر و مادرِ ما به ما می‌رسیده، گریه می‌کردیم، می‌آمدند ما را تر و خشک می‌کردند، غذا می‌دادند. این حالت توجه به اسباب است، توجه به مسبِّب الاسباب نیست. چون شعور، شعورِ کمی است، ضعیف است. خیلی جهان برای انسان انحصار و کوچکی دارد. به گفته سعدی: رئیس دهی با پسر در رهی گذشتند بر خیل شاهنشهی یک دهدار، یک کدخدا که در یک دهی فرماندهی می‌کرد، این با پسرش پیشامدی کرد از ده خارج شدند، بعد یک سپاه و لشکری و آمد و شدی دیدند و از آن طرف اسب سوارها، از این طرف فیل سوارها مثلاً. این پسر نگاه کرد دید پدرش خیلی در خودش رفت و دست و پایش را گم کرد. گفت که تو مگر همان نیستی که در ده این‌طور سروری داری و همه کس به فرمانت کمر بسته‌اند و... همه می‌گویند بله قربان و این‌ها. گفت پسر درست است ولی این‌ها در موقعی است که ما در ده باشیم، ولی این‌جا دیگر ده نیست! ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 بارگاه مَلِک 🔹 معمولاً انسان از کودکی که رو به رشد می‌رود هوای مسلّط بر فکرش است؛ یعنی اگر به او بگویند فلان درس را بخوان، فلان عبادت را بکن، فلان کار را انتخاب بکن، فوری در ذهنش می‌آید که این دستور چه سودی برایم خواهد داشت؟ این‌ها همه رشته‌های آمیزی است که از کودکی در ما پیدا می‌شود. ما که در گاهواره بودیم نیاز به غذا یا آب یا شیر یا خواب داشتیم. این‌ها به وسیله‌ی پدر و مادرِ ما به ما می‌رسیده، گریه می‌کردیم، می‌آمدند ما را تر و خشک می‌کردند، غذا می‌دادند. این حالت توجه به اسباب است، توجه به مسبِّب الاسباب نیست. چون شعور، شعورِ کمی است، ضعیف است. خیلی جهان برای انسان انحصار و کوچکی دارد. به گفته : رئیس دهی با پسر در رهی گذشتند بر خیل شاهنشهی یک دهدار، یک کدخدا که در یک دهی فرماندهی می‌کرد، این با پسرش پیشامدی کرد از ده خارج شدند، بعد یک سپاه و لشکری و آمد و شدی دیدند و از آن طرف اسب سوارها، از این طرف فیل سوارها مثلاً. این پسر نگاه کرد دید پدرش خیلی در خودش رفت و دست و پایش را گم کرد. گفت که تو مگر همان نیستی که در ده این‌طور سروری داری و همه کس به فرمانت کمر بسته‌اند و... همه می‌گویند بله قربان و این‌ها. گفت پسر درست است ولی این‌ها در موقعی است که ما در ده باشیم، ولی این‌جا دیگر ده نیست! ✅ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama