eitaa logo
شهید مسعود عسگری
955 دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
4هزار ویدیو
38 فایل
مدافع حرم حضرت زینب س فدایی سید علی تولد:69/6/8 شهادت: 94/8/21 بهشت زهرا س قطعه 26 ردیف 79 شماره 19 خواهر زاده شهيد مدافع حرم مصطفی نبی لو ارتباط با ادمین👇 @masoud1394
مشاهده در ایتا
دانلود
بودمُ برای مرخصی به تهران اومدم. هنوز با جان خیلی رفیق نبودم. رفته بودم حوزه مقاومت که جان رو اونجا دیدم. با همیشگیش☺️🙂 گفت چه خبر؟ گفتم: سلامتی، و ... تازه اومدم مرخصی. گفت: میای با هم بریم تو برای ها برگزار کنیم؟ از اونجایی که من تازه وارد بودم هیچی بلد نبودم، خیلی خوشحال شدم که با هم رفتیم. یکی از دوستان راننده ماشینی بود که برای کشیدن بود و منُ جان پشت ماشین نشسته بودیم که ها با موقع فرود زمین نخورن که می بایست ما از پشت ماشین در حال حرکت پایین می پریدیم و زانو هامون درد میگرفت. (چتر پاراسل در خشکی توسط یک ماشین و در آب توسط قایق موتوری که با یک طناب به چتر متصله کشیده میشه و به بالا می بره و هنگام فرود کِشنده چتر با کم کردن سرعت باعث میشه به سمت پایین بیاد و بشینه. البته برخواست و نشستن در آب کمی متفاوته) با ها که سوار بودن و بودن انقدر میکرد که دانشجوها یادشون میرفت. همیشه مثل یه . بعداز دو روز رفت قرص کلسیم برامون خرید تا زانو هامون آسیب نبینه . همون جا چند تا برای حرکت گذاشته بودن ؛ که تو رانندگی با تمام وسایل خوبی داشت شروع به تمرین کرد که زخمی شد. ولی و تا اون حرکتی که مد نظرش هستو انجام بده که در آخر با کلی انجام داد. انقدر کنار بودن به من خوش گذشت که ازش پنهان کردم چهار روز بیشتر مرخصی ندارم😄، در حالی که 14روز پیش جان موندم. وقتی داشتم میرفتم و از قبلش فهمیده بود که مرخصی من تموم شده گفت: برو انقدر خدمت کن مرد بشی😊😉 . موقع رفتن برام پول اضافه تر هم ریخت. آمار زمان پست و استراحت من و تلفن پادگانو داشت . زنگ میزد و کلی با من میکرد و میداد و همیشه جویای احوال من بود. کانال @shahid_masoud_asgari
#مادر_پسر_شهيد #خاطره_مادر_شهید #شهيد_مسعود_عسگرى . نوجوونى #مسعود ، بعد از تعطيلات نوروز ، تصميم گرفتيم براى چند روزى به شمال كشور #سفر كنيم . در بين راه از ماشين پياده شديم .كنار جاده روى كوها #برف بود كمى از #كوه پايين رفتيم و كنار #رودخونه بچه ها مشغول #بازى شدند . مسعود يك تفنگ ساچمه اى داشت . محسن و مسعود با تفنگ ، #هدف گيري و شليك مي كردند .من و محمد مهدى كه اون موقع خيلى كوچولو بود ، روى يك تخته سنگ نشسته بوديم و تماشا مى كرديم . مسعود اسلحه اش رو به من داد و گفت مادر نوبت شماست اون بطرى كه وسط آبه نشونه بگير و بزن .منم اسلحه رو گرفتم و شروع كردم به #تير_اندازى . تيرهاى اول كلاً به خطا مى رفت و با بچه ها مى خنديديم ، مسعود با اسرار از من خواست... ادامه در کانال #شهید_مسعود_عسگری 👇👇👇 @shahid_masoud_asgari
. نوجوونى ، بعد از تعطيلات نوروز ، تصميم گرفتيم براى چند روزى به كشور سفر كنيم . در بين راه از ماشين پياده شديم .كنار جاده روى كوها 🏔🗻⛰ بود كمى از كوه پايين رفتيم و كنار بچه ها مشغول شدند . مسعود يك تفنگ ساچمه اى داشت . محسن و با تفنگ ، 🔫و شليك مي كردند .من و محمد مهدى كه اون موقع خيلى كوچولو بود ، روى يك تخته سنگ نشسته بوديم و تماشا مى كرديم . اسلحه اش رو به من داد و گفت نوبت شماست اون بطرى كه وسط آبه نشونه بگير و بزن .منم رو گرفتم و شروع كردم به . تيرهاى اول كلاً به خطا مى رفت و با بچه ها مى خنديديم ، با اسرار از من خواست خودم اسلحه رو خم كنم و داخلش تير بذارم و شليك كنم . خم كردن اسلحه براى من خيلى سخت بود به مسعود مى گفتم اگر مى خواهى من شليك كنم بايد خودت اسلحه رو مسلح كنى ولى قبول نمى كرد و مى گفت كارى نداره چند بار تكرار كنى راه مى افتى خلاصه تا من تيرم به هدف بخوره خيلى طول كشيد ، خيلى به بچه ها خوش گذشت . بعد از تيراندازى ، براى نظافت محمد مهدى از رودخانه آب برداشتم و در حال نظافت محمد مهدى بودم ، پدر بچه ها كه تا اون موقع توى ماشين خوابيده بود ، بيدار شد و صدامون زد كه بيايد سوار شيد ، حركت كنيم وقتى خواستم از جام بلندشم ، ديدم ديگه نمى تونم حركت كنم .محسن و مسعودو صدا زدم . دوتايى كمك كردن و به سختى از تپه بالا رفتيم و با زحمت زياد منو سوار ماشين كردن . توى اين سفر من در حال درد كشيدن بودم و بچه ها نگران من بودن فقط يك بار به خاطر بچه ها با زحمت زياد به لب ساحل رفتم . هيچ وقت دوست نداشت من تماشاچى باشم و هميشه منم داخل بازي مى كرد ولى ايندفعه سردى هوا و تلاش زياد براى خم كردن اسلحه به كمرم آسيب زد . بعد از اين داستان مسعود هميشه توى كارها من بود تا به كمرم فشار كمترى بياد . و بعد از شهادتش با دعاى ، الحمدلله ديگه كمر درد شديد نداشتم . سه ساله هر داشته باشم بجاى دكتر رفتن ، ميرم كنار مزار و با بدون درد به خونه برمى گردم. . ،كافيه ياد بگيريم چطور مى تونيم ازشون كمك بگيريم. کانال @shahid_masoud_asgari
#نقل_خاطره از #شهید_مسعود_عسگری و #شهید_احمد_قنبری‌ یاد اون روزای سرد زمستون بخیر که شب قبلش باهم هماهنگ می کردیم برای برنامه پرواز فردا‌. معمولا #شهید_قنبری اطلاع می دادُ میگفت که فردا فلانی و فلانی بیان فرودگاه سپهر برای پرواز لحظات شیرین اونموقع ایی بود که رفیقت (#مسعود) ، صبح زود ، سر ساعت اومده جلوی در خونه ، به موبایلت زنگ می زنه: _الو سلام _سلام _کجایی؟ _جلو در خونتون _جلوی در😳 (با اینکه همیشه میگفتم از خونتون را افتادی زنگ بزن که من زودتر بیام پایین ، میومد جلوی در بعد زنگ میزد می گفت من جلوی درم 🙈 مارو شرمنده می کرد) میری پشت پنجره می بینی که موتورُ زده روجک ، انقد لباس پوشیده که فقط #چشماش معلومه. ولی می شد #لبخندشو😊 از #چشماش فهمید. زود میایی جلو درُ ، سلام و علیکُ... _تو رانندگی می کنی یا من؟ ... _فرقی نمیکنه... اونی که عقب می نشست ، باید گوشی و هنزفریُ ردیف می کرد. یکیش تو گوش خودت ، یکی دیگش تو گوش #رفیقت. هر چقدر به فرودگاه سپهر نزدیکتر می شدیم سردتر می شد. #بهترین_حس_دنیا اون لحظه ای هست که #سرت_دقیقاً_پشت #سَر_رفیقتِ تا باد به صورتت نخوره و البته هنزفری هم از گوشامون در نیاد ...😉 وقتی می رسیدیم فرودگاه ، وارد آشیانه که می شدیم ، #شهید_قنبریُ میدیدم که همیشه با یه سلام و احوال پرسی کوتاه ، و با اون پرستیژ خاص خودش، سریع می گفت: ادامه در کانال👇 @shahid_masoud_asgari
از و یاد اون روزای سرد زمستون بخیر که شب قبلش باهم هماهنگ می کردیم برای برنامه پرواز فردا‌. معمولا اطلاع می دادو میگفت که فردا فلانی و فلانی بیان فرودگاه سپهر برای پرواز لحظات شیرین اونموقع ایی بود که رفیقت () ، صبح زود ، سر ساعت اومده جلوی در خونه ، به موبایلت زنگ می زنه: _الو سلام _سلام _کجایی؟ _جلو در خونتون _جلوی در😳 (با اینکه همیشه میگفتم از خونتون را افتادی زنگ بزن که من زودتر بیام پایین ، میومد جلوی در بعد زنگ میزد می گفت من جلوی درم 🙈 مارو شرمنده می کرد) میری پشت پنجره می بینی که موتورُ زده روجک ، انقد لباس پوشیده که فقط معلومه. ولی می شد 😊 از فهمید. زود میایی جلو درُ ، سلام و علیکُ... _تو رانندگی می کنی یا من؟ ... _فرقی نمیکنه... اونی که عقب می نشست ، باید گوشی و هنزفریُ ردیف می کرد. یکیش تو گوش خودت ، یکی دیگش تو گوش . هر چقدر به فرودگاه سپهر نزدیکتر می شدیم سردتر می شد. اون لحظه ای هست که تا باد به صورتت نخوره و البته هنزفری هم از گوشامون در نیاد ...😉 وقتی می رسیدیم فرودگاه ، وارد آشیانه که می شدیم ، میدیدم که همیشه با یه سلام و احوال پرسی کوتاه ، و با اون پرستیژ خاص خودش، سریع می گفت: لباساتونو عوض کنید . وسیله پروازی شماره... بزارید بیرون و چکش های قبل پروازُ انجام بدین. دفتر پروازُ بنویسید.... ما هم می گفتیم: استااااااد یخ😬 زدیم تا اینجا بیاییم . بزار یخمون باز بشه. یادش بخیر تو اون ، قبل از ، همیشه می گرفت... مسعود و بقیه بچه ها هم که ، به بود. هر کدوممون که می رفتیم پرواز ، بقیه کنار دیسپچ یا برج مراقبت روی صندلی می نشستیم و پرواز نگاه می کردیم. یادمه همیشه به کسایی که با جایرو پلن(یه نوع هواپیمای فوق سبک) پرواز می کردن ، به شوخی اعتراض می کردُ می گفت شما همش کار مارو خراب می کنید🙄😕😉😂 آخه مسعود خلبان کایت بود و کایت چون بال ثابت بود، موقع نشستن در باند، اگر قبلش یه جایرو می نشست، vortex (واژگونی هوا ) ایجاد می شد و شرایط برای نشستن کایت سخت می شد. البته باید بگم که مسعود تو دوره خلبانی بین هم دوره ایی هاش ، در کمترین زمان آموزشی تونست (solo) بدون استاد رو انجام بده پرواز که تموم می شد ، هر چند نفری از بچه ها که تو فرودگاه سپهر بودیم همه باهم موتورامونو سوار می شدیم و میومدیم سمت خونه. البته بعضی وقت ها هم می رفتیم سمت آموزشگاه (مقر ) هر وقت که قرار بود مسعودُ برسونم خونشون ، همیشه از سمت پارک شهدای گمنام میرفتیم و وقتی به کوچه نزدیک می شدیم و تابلوی کوچه معلوم می شد ، به شوخی می گفتم: واقعا امام زمان (عج) تو این کوچه هست؟(بخاطر اسم کوچشون که بنام صاحب الزمان عج بود) مسعودم با یه لبخند😊☺️😉 همیشگی میگفت: والا نمیدونم... شاید... خدا کنه... کاش که همسایه ما می شدی... با وجود امثال من که امام زمان (عج) این سمت نمیاد... ( همیشه و بود) جلوی در خونشون یه پله هست که همیشه موتورو طوری جلوی در نگه می داشتم که وقتی پیاده می شد روی نیاد... و مستقیم روی پله پیاده بشه. می گفت چیکار می کنی؟ منم می گفتم: می خوام دیگه زحمت نکشی این پله رو بالا بری ، صاف بری خونه ، اذیت نشی. عجب... این بود که در مسیر یاد گیری ، خداوند روزی ما کرد که لحظات اندکی از عمرمونو در کنار ... اما... شادی روحشون و برای اینکه الآن کنار امام حسین (ع) مارو هم یاد کنن صلوات کانال @shahid_masoud_asgari
نقل خاطره کوتاه موضوع: میلاد امام حسین(ع) و سفر حج با و بچه های دیگه خیلی خوشحال بودیم که داریم میریم سفر حج و بیشتر از همه بخاطر اینکه در ماه شعبان این سفر معنوی قسمت ما شده بود . روز قبل از میلاد (ع) سوار هواپیما شدیم و خوشحال از اینکه روز میلاد (ع) زائر حرم نبوی و بقیع هستیم. وقتی رسیدیم مدینه متوجه شدیم که سوم شعبان در عربستان دیروز بوده😳. با و بچه ها کلی بحث کردیم که بالآخره ما تولد (ع) کجا بودیم؟ آخر سر بعد از کلی بحث های فلسفی و سنگین و بی نتیجه ،همگی متفق القول نتیجه گرفتیم که ما اصلا سوم شعبان روی زمین نبودیم و تو آسمون بودیم😂😂😂 آشنایی با حال و هوای زندگی در پیام رسان: https://eitaa.com/shahid_masoud_asgari https://sapp.ir/shahid_masoud_asgari
یه خاطره از در مورد تهیه تجهیزات برای اعزام به : . انفرادی برای هر رزمنده ای مهمه، مثل حمل و تجهیزات، آب و بند اسلحه و... . حدود دو سال قبل از اعزام به سوریه یه مقدار تجهیزات انفرادی به ما دادن ولی متأسفانه برای کار عملیاتی مناسب نبود من، مسعود، محمد و برادرم تصمیم گرفتیم یه کوچک راه بندازیم و یه سری وسایل کنیم رفتیم چرخ خیاطی و وسایل مورد نیاز رو با قرض و چک دادن تهیه کردیم بعد از آماده شدن کارگاه اولین چیزی که برامون مهم بود، جليقه حمل تجهیزات بود چون خشاب و مهمات و ملزومات انفرادی رزمنده توی اون جاسازی میشه و خیلی باید تو نوع و مدل دوختش دقت بشه چون اگر مناسب نباشه توی میدون جنگ خیلی انرژی از رزمنده می گیره . شروع کردیم به تحقیق تا طرح مناسب رو انتخاب کردیم. طراحی، برش زدن و دوختن پارچه شروع شد، بعد از هر مرحله مسعود می پوشیدتا ایراد کارو در بیاریم، بعد از چند بار شکافتن و دوختن، جلیقه مورد نظر آماده شد مسعود خیلی از جلیقه ای که تولید کرده بودیم خوشش میومد توی اعزام آخری قبل شهادتش اومد جلیقه رو برداشت و وسایل هاشو روی اون کرد و پوشید، بهش گفتیم این نمونس، جنسشم خوب نیست، گفت این خیلی بهتر از جلیقه های دیگس و من باهاش خیلی راحتم توی همه عملیات ها و تا لحظه تنش بود همیشه آدم چیزی که خودش درست می کنه و براش زحمت میکشه، براش با ارزشه حتی اگر خیلی بهتر از اون وجود داشته باشه و این جلیقه تنها تولید ما بود و دیگه تولید نکردیم. یه دونه بود برای ...
📎 همرزم‌شهید: حيف...😞 حيف كه نميدونستم اين آخرين نگاه مسعود هست...😔 حيف كه نميدونستم چرا مسعود از ما و از دنيا روي پوشانده...💔 حيف كه نميدونستم اين آخرين ديدار ماست...😭 درك نكردم اين چشمان پر شور و شوق را كه به چه حقيقتي دست پيدا كرده اند.☘ چند روز بعد از شهادت مسعود و يارانش، فرماندمون از ظهر روز شهادت مسعود تعريف ميكرد ، اي که سالها مسعود رو بزرگ كرده بود: بعد از فتح شهر الحاضر، همه خوشحال بودن😍بچه ها سيستم صوت مسجد جامع الحاضر رو راه انداختند و اذان شيعه رو تو تمام دشت پخش كردن همه شاد بودن از پيروزي 😍 اما رو ديدم كه و و عجيبي درونش بود،انگار یه جور ديگه اي شاد بود ، انگار از چيز ديگه اي جز فتح شهر هم خوشحال بود...🤔 با موتور تو خيابونهاي شهر ميگشت و بود ...💔 چه كنيم كه درك ما از اين دنيا و راز آسمان ها خيلي ناقص هست . چند ساعت بعد، تو ورودي شهر العيس، وقتي بچه ها مثل گلبرگ هاي گل سرخ پر پر شدن و روي زمين افتادند😭علت اون رو درك كردم. اين عكس... آخرين عكس شهيد مسعود عسگري هست. بعد از فتح الحاضر و ...💔
🔗 دوست‌شهید: با فرمانده یگان خلبان فتحی نژاد در یکی فرودگاه های اطراف تهران✈ برای موضوع آمادگی عملیاتی و تجهیزاتی جلسه داشتیم و قرار بود با بریم که یکی دو تا از بچه ها هم بخاطر ذوق و شوقی که داشتن گفتن ماهم میایم ؛ شدیم چهار نفر و با تویوتا 🚕 راه افتادیم ؛ مثل همیشه راننده بود. وارد بزرگراه آیت الله سعیدی که شدیم گفت چه خبره چه دود غلیظی از سمت بازار مبل دیده میشه😨 ترافیک هم سنگین بود، رسیدیم نزدیک محل آتش سوزی (کوچه تقی زاده) دیدیم که حریق گستردس و همکارای ما هم سخت دارن کار میکنن؛ گفتم بریم کمک . با و گفت بریم🏃🏃 همیشه خوراکش و بود.😅 گفت جلسه با استاد فتحی نژاد رو چیکار کنیم؟ گفتم اون با من؛ زنگ زدم ماجرارو توضیح دادم، ایشونم گفتند احسنت اگه کمک لازمه برید ، فردا جلسه رو برگزار میکنیم. ماشین رو پارک کردیم تو ایستگاه ۳۸ آتش نشانی و زدیم به دل حادثه🌇 . یه انبار خیلی بزرگ بود که احتمال سرایت آتش سوزی به انبارهای مجاورشم زیاد بود😰 . رفتم بالای انبار و به همکارا کمک کردم انقدر سرگرم کار شدیم اصلا حواسمون نبود که با هم اومدیم . بعد از چند دقیقه دیدم داره به آتش نشانا کمک میکنه و همش در حال فعالیته وسایل میاره براشون و هر جا لازمه حضور داره. کار سخت بود و شعله و حرارت خیلی زیاد😱 . گرمِ کار شدیم و دیگه همدیگرو ندیدیم تا آتش سوزی مهار شد. دیگه شب شده بود و دو سه ساعتی در گیر کار بودیم اومدم پایین دنبال و بچه ها می گشتم ببینم کجا هستن و چیکار میکنن. رفتم تو خیابون گشتم پیداشون نکردم😕 . یکیشونو دیدم پرسیدم کو؟ گفت رفته انبار کناری داره کمک میکنه. رفتم داخل محوطه دیدم سخت در حال فعالیته لباساش از شدت گرما و فعالیت خیس و همه جاش سیاه شده و بوی دود آتیش میده. گفتم مثل اینکه می خوایی تا آخرش بمونیا🤔 بیا بریم دیگه حریق تحت کنترله. گفت خیلی حال میده این کار ☺ هم هم . گفتم ان شاءالله بزودی همکار میشم گفت؛ ان شاءالله... با همکارا خداحافظی کردیم و رفتیم ماشین و برداشتیم برگشتیم به سمت که اون موقع به این اسم نبود. رفتیم داخل ، بچه ها سر و وضع مارو دیدن گفتن اِاِاِاِ چرا اینجوری شدین شما😳🤔😂؟ اومدین؟ جلسه رفتین🤔😳؟ با خنده میگفتن چه جلسه ای بوده😂😂، داستان و تعریف کردیم براشون. می گفتن شماها نمی تونید مثل آدم معمولی برید یه کاری رو انجام بدید و برگردید همیشه یه کار و دارید... 💫
نقل خاطره از از کوچکی گوشش با آشنا بود. توی سن کودکی معمولا درب ماشین لباسشویی رو باز می کرد دستش می گرفت و سرشو نزدیک در ماشین لباسشویی می کرد و شروع می کرد با صوت زیبا به قرآن خوندن☺️😁 صداش توی ماشین لباسشویی می پیچید و خوشش میومد😉😄 بعضی مواقع من ای از رو بارها و بارها تکرار می کردم تا حفظ کنم، مسعود می گفت: من شدم شما هنوز نشدی! ؟😕😄 و شروع می کرد قسمتی از آیه رو از حفظ می کرد. توی خونه بعضی مواقع آیاتی رو با صوت زیبا تلاوت می کرد. بهش می گفتم: صدات خیلی قشنگه، برو کلاس. در جواب فقط لبخند میزد😊😊😊 وقتی به جلسه قرآن میرفتیم و نوبت تلاوت مسعود میشد خیلی ساده و فارسی قرآن می خوند. قبل از شهادت مسعود، شبکه قرآن هر روز ساعت شش صبح یک جز قرآن پخش می کردند و تلویزیون ما معمولا روشن بود. مسعود نیم خیز به سمت تلویزیون می نشست و با دقت به تلویزیون نگاه می کرد. نمیدونستم آیات قرآن رو با دقت می خونه یا داره ترجمه رو می خونه🤔 هرگز سوال نکردم، ولی همیشه از این نوع نشستن و دقتش لذت می بردم☺️😊☺️... 🌸به نقل از مادر شهید🌸
سال ۹۱ با مسعود و چند تا از بچه های گردان قسمت شد مشرّف شدیم برای عمره مفرده. از فرودگاه جدّه با اتوبوس رفتیم سمت محل اسکان تو شهر مدینه. به بچه ها گفتم خدا کنه هتل نزدیک مسجد النبی(ص) باشه، برای زیارت راحت بریم حرم؛ وقتی رسیدیم متوجه شدیم که هتل دقیقا تو خیابون مسجد النبی(ص) هستش. خیلی خوشحال شدیم. گفتم پنجره اتاقمونم رو به حرم باز بشه عالی میشه. به من و مسعود و دو نفر دیگه یه کلید دادن و اتاق ما مشخص شد کدومه. رفتیم بالا، کلیدُ انداختم درو باز کردم زود دویدم سمت پنجره و پرده رو زدم کنار دیدیم به به دقیقا روبروی مسجد النبی(ص) هستیم😍😍 کلی داد زدیم و خوشحال شدیم...😍😍 دیگه همش مسجدالنبی(ص) بودیم، ساعتهایی ام که بقیع باز بود برای زیارت اهل بیت (ع) می رفتیم بقیع. چند روزی که گذشت گرمی هوا😰😩، کم خوابی و البته غذاهای هتل😜 و خنکی اتاق😂... بععععله یه خواب درست حسابی😴😴، پرده هارو میکشیدیم و میخوابیدیم😴😴 حسابی تنبل شده بودیم. گفتم آقا اینجوری نمیشه، کِرِخت شدیما همش میخابیم. با شوخی و کتک کاری پتوها رو از روی بچه ها کشیدم و گفتم بریم حرم بسه چقدر میخوابید😤 با مصیبت بیدارشون کردمو رفتیم حرم. ولی دیگه از فردا ول کن من نبود😫 چشمم و میذاشتم رو هم میومد بیدارم میکرد میگفت: آقای برادر پاشو، پاشو دیگه، مگه ما کِرِختِ شماییم 😂 پاشو بریم حرم😂 میگفتم بابا تازه اومدیم استراحت کنیم😩 حالا بعداً می ریم. میگفت: نه تو مارو کِرِختِ خودت کردی پاشو بریم😂😂😂... به نقل از دوست و همرزم شهید
📎 مدافع حرمی که به زور کچل شد😅 همرزم‌شهید: «شب های آخر قبل از شهادت عبدالله باقری، بچه ها خیلی با هم شوخی کرده و سر به سر هم می گذاشتند☺️دوازده نفر بودیم و فرمانده دسته شهید باقری🌱 بود. آقا عبدالله یک لوله پلاستیکی داشت که وقتی بچه ها شلوغ می کردند یا به شوخی به حرفش گوش نمی دادند، از روی مزاح بچه ها رو میزد😄که این کار برای بچه ها، تفریح شده بود. هم چون زبر و زرنگ بود😍 ، کنار دست شهید باقری ایستاده و به او، تو این کار کمک می کرد😐بعد از یکی دو روز، شهید باقری تصمیم گرفت موهای سرش را کچل کند✂️ از طرفی بقیه بچه های دسته هم به خاطر علاقه ای که به شهید باقری داشتند، از او تبعیت کرده و نوبتی موهایشان را تراشیده و کچل کردند😇 فقط یک نفر مانده بود که نه تنها موهایش را کوتاه نمی کرد، بلکه بقیه بچه ها را هم مسخره و با آن ها شوخی می کرد و خیلی به موهایش حساس بود😎 . این آقا هم رفیق جودو کار👊 بود. مسعود هم دور موهایش را کوتاه کرد☺️ . اما این رفیق جودو کارمان که فیزیک خیلی خوبی ام داشت، گفت که من نمی گذارم موهایم را کوتاه کنید😉 . همه بچه ها دنبالش بودند که او را بگیرند🏃‍♂️🏃‍♂️ و سرش را کچل کنند. شهید عسگری به شهید باقری گفت که حاجی من از پشت دو دستی او را می گیرم، تو موهایش را کوتاه کن😅 . همین کار را هم انجام دادند و مسعود، حریف رفیق جودو کارمان شد و حاج عبدالله یک چهار راه قشنگ، وسط سر رفیق مان انداخت😂 که در نهایت ناچار شد کچل کند😅 🌹
بودمُ برای مرخصی به تهران اومدم. هنوز با جان خیلی رفیق نبودم. رفته بودم حوزه مقاومت که جان رو اونجا دیدم. با همیشگیش☺️🙂 گفت چه خبر؟ گفتم: سلامتی، و ... تازه اومدم مرخصی. گفت: میای با هم بریم تو برای ها برگزار کنیم؟ از اونجایی که من تازه وارد بودم هیچی بلد نبودم، خیلی خوشحال شدم که با هم رفتیم. یکی از دوستان راننده ماشینی بود که برای کشیدن بود و منُ جان پشت ماشین نشسته بودیم که ها با موقع فرود زمین نخورن که می بایست ما از پشت ماشین در حال حرکت پایین می پریدیم و زانو هامون درد میگرفت. (چتر پاراسل در خشکی توسط یک ماشین و در آب توسط قایق موتوری که با یک طناب به چتر متصله کشیده میشه و به بالا می بره و هنگام فرود کِشنده چتر با کم کردن سرعت باعث میشه به سمت پایین بیاد و بشینه. البته برخواست و نشستن در آب کمی متفاوته) با ها که سوار بودن و بودن انقدر میکرد که دانشجوها یادشون میرفت. همیشه مثل یه . بعداز دو روز رفت قرص کلسیم برامون خرید تا زانو هامون آسیب نبینه . همون جا چند تا برای حرکت گذاشته بودن ؛ که تو رانندگی با تمام وسایل خوبی داشت شروع به تمرین کرد که زخمی شد. ولی و تا اون حرکتی که مد نظرش هستو انجام بده که در آخر با کلی انجام داد. انقدر کنار بودن به من خوش گذشت که ازش پنهان کردم چهار روز بیشتر مرخصی ندارم😄، در حالی که 14روز پیش جان موندم. وقتی داشتم میرفتم و از قبلش فهمیده بود که مرخصی من تموم شده گفت: برو انقدر خدمت کن مرد بشی😊😉 . موقع رفتن برام پول اضافه تر هم ریخت. آمار زمان پست و استراحت من و تلفن پادگانو داشت . زنگ میزد و کلی با من میکرد و میداد و همیشه جویای احوال من بود. @shahid_masoud_asgari
: سال 91 ایام نیمه شعبان با چند نفر از دوستان و مُشرَّف شدیم حج عمره که یه جمع صمیمی و خیلی عالی حدود 20 نفر می‌شدیم. جُدای اَعمال حج و انجام واجبات و زیارت، به قدری شوخی مى کردیم و مى خندیدیم که کاروان مى گفت: شما معنویت حج و از بین بردین😐 مى گفت بابا یه دعایی مناجاتی چیزی... بنده خدا نمی‌دونست که هر شب بچه ها دور هم میخونن و زیاد تو جمع عمومی راحت نیستن... حالا بریم سراغ این عکس که تو یه فروشگاه به اسم باوارث بلازا که برای شوخی با عکس انداخت. علت اونم این بود یه نوجوان ۱۴_۱۵ ساله تو کاروان بود که ما برای اولین بار تو رستوران هتل دیدیم یه دونه از اینا کلاه ها سرش بود با خانواده اومده بودن اول فکر کردیم برای مسخره بازی کلاه سرش گذاشته کلی بهش خندیدیم و گذشت رفتیم تو شهر یه دوری بزنیم اتفاقی اون پسره رو دیدیم با همون کلاه؛ خیلی عادی گفتیم جوونه دیگه و ... فردا رفتیم برای یه دفعه گفت: عِه اون پسره👈🕵️‍♂️‍ همون پسره تو با همون 🎩 آقا دیگه شده بود ... رفتیم فروشگاه برای خرید. رفت از تو قفسه یه دونه از اون کلاه ها برداشت، گفت از این به بعد من با این اعمال و انجام میدم ببینید بهم میاد😐😂. کلی و شوخی و ... یکی از بچه هام ازش عکس یادگاری انداخت...
📎 همرزم‌شهید: حيف...😞 حيف كه نميدونستم اين آخرين نگاه مسعود هست...😔 حيف كه نميدونستم چرا مسعود از ما و از دنيا روي پوشانده...💔 حيف كه نميدونستم اين آخرين ديدار ماست...😭 درك نكردم اين چشمان پر شور و شوق را كه به چه حقيقتي دست پيدا كرده اند.☘ چند روز بعد از شهادت مسعود و يارانش، فرماندمون از ظهر روز شهادت مسعود تعريف ميكرد ، اي که سالها مسعود رو بزرگ كرده بود: بعد از فتح شهر الحاضر، همه خوشحال بودن😍بچه ها سيستم صوت مسجد جامع الحاضر رو راه انداختند و اذان شيعه رو تو تمام دشت پخش كردن همه شاد بودن از پيروزي 😍 اما رو ديدم كه و و عجيبي درونش بود،انگار یه جور ديگه اي شاد بود ، انگار از چيز ديگه اي جز فتح شهر هم خوشحال بود...🤔 با موتور تو خيابونهاي شهر ميگشت و بود ...💔 چه كنيم كه درك ما از اين دنيا و راز آسمان ها خيلي ناقص هست . چند ساعت بعد، تو ورودي شهر العيس، وقتي بچه ها مثل گلبرگ هاي گل سرخ پر پر شدن و روي زمين افتادند😭علت اون رو درك كردم. اين عكس... آخرين عكس شهيد مسعود عسگري هست. بعد از فتح الحاضر و ..
و از طرف همه دوستای مسعود که باهم و چنتایی از فلاح(منطقه۱۷، ابوذر) به سمت فرودگاه سپهر می رفتیم اینکه وقتی میشی ، شروع می کنی به مرور خاطرات... یاد اون روزای سرد زمستون می اُفتی که شب قبلش باهم هماهنگ می کردیم برای برنامه پرواز فردا‌. معمولا اطلاع می دادُ میگفت که فردا فلانی و فلانی بیان فرودگاه سپهر لحظات شیرین اونموقع ایی بود که رفیقت () ، صبح زود ، سر ساعت اومده جلوی در خونه ، به موبایلت زنگ می زنه: _الو سلام _سلام _کجایی؟ _جلو در خونتون _جلوی در😳 (با اینکه همیشه میگفتم از خونتون را افتادی زنگ بزن که من زودتر بیام پایین ، میومد جلوی در بعد زنگ میزد می گفت من جلوی درم 🙈 مارو شرمنده می کرد) میری پشت پنجره می بینی که موتورُ زده روجک ، انقد لباس پوشیده که فقط معلومه. ولی می شد 😊 از فهمید. زود میایی جلو درُ ، سلام و علیکُ... _تو رانندگی می کنی یا من؟ ... _فرقی نمیکنه... اونی که عقب می نشست ، باید گوشی و هنزفریُ ردیف می کرد. یکیش تو گوش خودت ، یکی دیگش تو گوش . هر چقدر به فرودگاه سپهر نزدیکتر می شدیم سردتر می شد. اون لحظه ای هست که تا باد به صورتت نخوره و البته هنزفری هم از گوشامون در نیاد ...😉 وقتی می رسیدیم فرودگاه ، وارد آشیانه که می شدیم ، میدیدم که همیشه با یه سلام و احوال پرسی کوتاه ، و با اون پرستیژ خاص خودش، سریع می گفت: لباساتونو عوض کنید . وسیله پروازی شماره... بزارید بیرون و چکش های قبل پروازُ انجام بدین. دفتر پروازُ بنویسید.... .... 🌸
📎 همرزم‌شهید: حيف...😞 حيف كه نميدونستم اين آخرين نگاه مسعود هست...😔 حيف كه نميدونستم چرا مسعود از ما و از دنيا روي پوشانده...💔 حيف كه نميدونستم اين آخرين ديدار ماست...😭 درك نكردم اين چشمان پر شور و شوق را كه به چه حقيقتي دست پيدا كرده اند.☘️ چند روز بعد از شهادت مسعود و يارانش، فرماندمون از ظهر روز شهادت مسعود تعريف ميكرد ، اي که سالها مسعود رو بزرگ كرده بود: بعد از فتح شهر الحاضر، همه خوشحال بودن😍بچه ها سيستم صوت مسجد جامع الحاضر رو راه انداختند و اذان شيعه رو تو تمام دشت پخش كردن همه شاد بودن از پيروزي 😍 اما رو ديدم كه و و عجيبي درونش بود،انگار یه جور ديگه اي شاد بود ، انگار از چيز ديگه اي جز فتح شهر هم خوشحال بود...🤔 با موتور تو خيابونهاي شهر ميگشت و بود ...💔 چه كنيم كه درك ما از اين دنيا و راز آسمان ها خيلي ناقص هست . چند ساعت بعد، تو ورودي شهر العيس، وقتي بچه ها مثل گلبرگ هاي گل سرخ پر پر شدن و روي زمين افتادند😭علت اون رو درك كردم. اين عكس... آخرين عكس شهيد مسعود عسگري هست. بعد از فتح الحاضر و ...💔 🥀 🖤
ما هم می گفتیم: استااااااد یخ😬 زدیم تا اینجا بیاییم . بزار یخمون باز بشه. یادش بخیر تو اون ، قبل از ، همیشه می گرفت... مسعود و بقیه بچه ها هم که ، به بود. هر کدوممون که می رفتیم پرواز ، بقیه کنار دیسپچ یا برج مراقبت روی صندلی می نشستیم و پرواز نگاه می کردیم. یادمه همیشه به کسایی که با جایرو پلن(یه نوع هواپیمای فوق سبک) پرواز می کردن ، به شوخی اعتراض می کردُ می گفت شما همش کار مارو خراب می کنید🙄😕😉😂 آخه مسعود خلبان کایت بود و کایت چون بال ثابت بود، موقع نشستن در باند، اگر قبلش یه جایرو می نشست، vortex (واژگونی هوا ) ایجاد می شد و شرایط برای نشستن کایت سخت می شد. البته باید بگم که مسعود تو دوره خلبانی بین هم دوره ایی هاش ، در کمترین زمان آموزشی تونست (solo) بدون استاد رو انجام بده پرواز که تموم می شد ، هر چند نفری از بچه ها که تو فرودگاه سپهر بودیم همه باهم موتورامونو سوار می شدیم و میومدیم سمت خونه. البته بعضی وقت ها هم می رفتیم سمت آموزشگاه (مقر ) هر وقت که قرار بود مسعودُ برسونم خونشون ، همیشه از سمت پارک شهدای گمنام میرفتیم و وقتی به کوچه نزدیک می شدیم و تابلوی کوچه معلوم می شد ، به شوخی می گفتم: واقعا امام زمان (عج) تو این کوچه هست؟(بخاطر اسم کوچشون که بنام صاحب الزمان عج بود) مسعودم با یه لبخند😊☺️😉 همیشگی میگفت: والا نمیدونم... شاید... خدا کنه... کاش که همسایه ما می شدی... با وجود امثال من که امام زمان (عج) این سمت نمیاد... ( همیشه و بود) جلوی در خونشون یه پله هست که همیشه موتورو طوری جلوی در نگه می داشتم که وقتی پیاده می شد روی نیاد... و مستقیم روی پله پیاده بشه. می گفت چیکار می کنی؟ منم می گفتم: می خوام دیگه زحمت نکشی این پله رو بالا بری ، صاف بری خونه ، اذیت نشی. عجب... این بود که در مسیر یاد گیری ، خداوند روزی ما کرد که لحظات اندکی از عمرمونو در کنار ... اما... شادی روحشون و برای اینکه الآن کنار امام حسین (ع) مارو هم یاد کنن صلوات
خاطره از بعضی اوقات میشد که یه حالات معنوی عجیبی داشت که تا الانم کسی نمیدونه چیه و علتش چی بوده🤔 اونم این بود که یه دفعه میرفت تو حال خودش، نه زیاد حرف می‌زد نه چیزی میگفت، خیلی کم تو چشم بود. فقط اینو میدونستم میره هیئت و هیئت سید جوادی رو خیلی دوست داشت. این مورد در کوتاه مدت چند بار اتفاق افتاد. مثلا چهار یا پنج روز ولی یه بار چند ماه ازش خبری نبود. چون همیشه پیش بچه ها بود خیلی زود نبودنش احساس شد و همه نگران بودن و پیگیر که مسعود کجاست چرا خبری ازش نیست؟ چرا گردان نمیاد؟ چون همیشه با من بود خیلی ازم میپرسیدن این موضوع و چون اخلاقشو کاملا میدونستم میگفتم بزارید تو حال خودش باشه میاد. ولی این مورد خیلی طولانی شد و جوری بود که تلفن و پیامک کسی رم جواب نمی‌داد. نگرانی کم بود دلتنگی هم بهش اضافه شده بود و همه دنبالش میگشتن. دوستان خیلی بهم میگفتن به مسعود زنگ بزن و برو بیارش ببینیم چی شده؟ گفتم صبر کنید تا سر موقعش... چند ماهی گذشت احساس کردم خود مسعودم دلش تنگ شده. شب بود بعد از اذان مغرب گوشی رو برداشتم این متن و براش پیامک کردم اون وقتا گوشی اندروید و پیام رسان و اینا نداشتیم متن این بود: درود بر کسانی که از شان دوستی می شود از دوستی می یابد و از دوستی ندارد. و با متنی شبیه این جواب منو داد: سلام بر دوستانی که و ثابت شده است و خیلی دلم براش تنگ شده بود. زنگ زدم بهش. جواب داد! گفتم سلام معلومه کجایی!!؟ با اون صدای بخشش جواب داد و منم یه مقدار بغض کردم و گفتم کجایی؟ باید همین الان ببینمت . بیشتر حرف بزنم گریه ام میگیره ... گفت: نزدیکم . بیا جلوی حوزه بسیج قبلی خودتون. منم مثل موشک موتور و روشن کردم سریع رفتم اونجا. قبل از من رسیده بود و رو موتور نشسته بود. محکم بغلش کردم روشو بوسیدم😘😘😘 گفتم خیلی بی معرفتی. خندید😊و گفت نه دیگه اونقدر😁 دوباره بغلش کردم و گفتم بریم گردان. گفت بریم. رسیدیم و یه مقدار حرف زدیم و مثل همیشه باهم به سمت خونه راه افتادیم سر همو گرفتیم و خداحافظی و جدا شدیم از روز بعد دوباره همون پر انرژی و روحیه گردان و خیلی فعال و کلاس گذاشتن... بچه ها همه زنگ میزدن و از من تشکر میکردن میگفتن دمت گرم فقط حرف تورو گوش میکنه. ممنون که دوباره آوردیش خیلی دلمون براش تنگ شده بود. برای خود من جای سواله ما که دوری چند روزشو طاقت نمی آوردیم حالا چجوری چندسال تونستیم با این موضوع کنار بیایم!!؟ و ندیدن روی ماهشو تحمل کنیم... به نقل از @shahid_masoud_asgari
📎 مدافع حرمی که به زور کچل شد😅 همرزم‌شهید: «شب های آخر قبل از شهادت عبدالله باقری، بچه ها خیلی با هم شوخی کرده و سر به سر هم می گذاشتند☺️دوازده نفر بودیم و فرمانده دسته شهید باقری🌱 بود. آقا عبدالله یک لوله پلاستیکی داشت که وقتی بچه ها شلوغ می کردند یا به شوخی به حرفش گوش نمی دادند، از روی مزاح بچه ها رو میزد😄که این کار برای بچه ها، تفریح شده بود. هم چون زبر و زرنگ بود😍 ، کنار دست شهید باقری ایستاده و به او، تو این کار کمک می کرد😐بعد از یکی دو روز، شهید باقری تصمیم گرفت موهای سرش را کچل کند✂️ از طرفی بقیه بچه های دسته هم به خاطر علاقه ای که به شهید باقری داشتند، از او تبعیت کرده و نوبتی موهایشان را تراشیده و کچل کردند😇 فقط یک نفر مانده بود که نه تنها موهایش را کوتاه نمی کرد، بلکه بقیه بچه ها را هم مسخره و با آن ها شوخی می کرد و خیلی به موهایش حساس بود😎 . این آقا هم رفیق جودو کار👊 بود. مسعود هم دور موهایش را کوتاه کرد☺️ . اما این رفیق جودو کارمان که فیزیک خیلی خوبی ام داشت، گفت که من نمی گذارم موهایم را کوتاه کنید😉 . همه بچه ها دنبالش بودند که او را بگیرند🏃‍♂️🏃‍♂️ و سرش را کچل کنند. شهید عسگری به شهید باقری گفت که حاجی من از پشت دو دستی او را می گیرم، تو موهایش را کوتاه کن😅 . همین کار را هم انجام دادند و مسعود، حریف رفیق جودو کارمان شد و حاج عبدالله یک چهار راه قشنگ، وسط سر رفیق مان انداخت😂 که در نهایت ناچار شد کچل کند😅 @shahid_masoud_asgari
🌸🌱 خاطره از و یاد اون روزای سرد زمستون بخیر که شب قبلش باهم هماهنگ می کردیم برای برنامه پرواز فردا‌. معمولا اطلاع می دادو میگفت که فردا فلانی و فلانی بیان فرودگاه سپهر برای پرواز لحظات شیرین اونموقع ایی بود که رفیقت () ، صبح زود ، سر ساعت اومده جلوی در خونه ، به موبایلت زنگ می زنه: _الو سلام _سلام _کجایی؟ _جلو در خونتون _جلوی در😳 (با اینکه همیشه میگفتم از خونتون را افتادی زنگ بزن که من زودتر بیام پایین ، میومد جلوی در بعد زنگ میزد می گفت من جلوی درم 🙈 مارو شرمنده می کرد) میری پشت پنجره می بینی که موتورُ زده روجک ، انقد لباس پوشیده که فقط معلومه. ولی می شد 😊 از فهمید. زود میایی جلو درُ ، سلام و علیکُ... _تو رانندگی می کنی یا من؟ ... _فرقی نمیکنه... اونی که عقب می نشست ، باید گوشی و هنزفریُ ردیف می کرد. یکیش تو گوش خودت ، یکی دیگش تو گوش . هر چقدر به فرودگاه سپهر نزدیکتر می شدیم سردتر می شد. اون لحظه ای هست که تا باد به صورتت نخوره و البته هنزفری هم از گوشامون در نیاد ...😉 وقتی می رسیدیم فرودگاه ، وارد آشیانه که می شدیم ، میدیدم که همیشه با یه سلام و احوال پرسی کوتاه ، و با اون پرستیژ خاص خودش، سریع می گفت: لباساتونو عوض کنید . وسیله پروازی شماره... بزارید بیرون و چکش های قبل پروازُ انجام بدین. دفتر پروازُ بنویسید.... ما هم می گفتیم: استااااااد یخ😬 زدیم تا اینجا بیاییم . بزار یخمون باز بشه. یادش بخیر تو اون ، قبل از ، همیشه می گرفت... مسعود و بقیه بچه ها هم که ، به بود. هر کدوممون که می رفتیم پرواز ، بقیه کنار دیسپچ یا برج مراقبت روی صندلی می نشستیم و پرواز نگاه می کردیم. یادمه همیشه به کسایی که با جایرو پلن(یه نوع هواپیمای فوق سبک) پرواز می کردن ، به شوخی اعتراض می کردُ می گفت شما همش کار مارو خراب می کنید🙄😕😉😂 آخه مسعود خلبان کایت بود و کایت چون بال ثابت بود، موقع نشستن در باند، اگر قبلش یه جایرو می نشست، vortex (واژگونی هوا ) ایجاد می شد و شرایط برای نشستن کایت سخت می شد. البته باید بگم که مسعود تو دوره خلبانی بین هم دوره ایی هاش ، در کمترین زمان آموزشی تونست (solo) بدون استاد رو انجام بده پرواز که تموم می شد ، هر چند نفری از بچه ها که تو فرودگاه سپهر بودیم همه باهم موتورامونو سوار می شدیم و میومدیم سمت خونه. البته بعضی وقت ها هم می رفتیم سمت آموزشگاه (مقر ) هر وقت که قرار بود مسعودُ برسونم خونشون ، همیشه از سمت پارک شهدای گمنام میرفتیم و وقتی به کوچه نزدیک می شدیم و تابلوی کوچه معلوم می شد ، به شوخی می گفتم: واقعا امام زمان (عج) تو این کوچه هست؟(بخاطر اسم کوچشون که بنام صاحب الزمان عج بود) مسعودم با یه لبخند😊☺️😉 همیشگی میگفت: والا نمیدونم... شاید... خدا کنه... کاش که همسایه ما می شدی... با وجود امثال من که امام زمان (عج) این سمت نمیاد... ( همیشه و بود) جلوی در خونشون یه پله هست که همیشه موتورو طوری جلوی در نگه می داشتم که وقتی پیاده می شد روی نیاد... و مستقیم روی پله پیاده بشه. می گفت چیکار می کنی؟ منم می گفتم: می خوام دیگه زحمت نکشی این پله رو بالا بری ، صاف بری خونه ، اذیت نشی. عجب... این بود که در مسیر یاد گیری ، خداوند روزی ما کرد که لحظات اندکی از عمرمونو در کنار ... اما... شادی روحشون و برای اینکه الآن کنار امام حسین (ع) مارو هم یاد کنن صلوات @shahid_masoud_asgari
موضوع: بعد از فتح شهر الحاضر بود که به لطف خدا و مدد اهل بیت بدون شهید و مجروح، عملیات تموم شد. رزمنده ها خیلی خوشحال بودن و هر کسی به نحوی شکر گذاری میکرد و درحال شادی بود. منم اسلحه رو مسلح کردم و دوتا تیر هوایی زدم یه دفعه یه نفر زد رو شونم برگشتم دیدم با ناراحتی گفت چیکار میکنی!!؟ گفتم: خب خوشحالم. شهر و فتح کردیم دارم می زنم. مسعود گفت: برادر ... با اینکه من بزرگتر بودم و تقریبا هم سن بچه من بود، ولی این حرفش تا رفت و همیشه صداش تو گوشمه و خدارو شکر میکنم که لیاقت همراهی و همرزمی شهدا رو نصیبم کرده @shahid_masoud_asgari
بودمُ برای مرخصی به تهران اومدم. هنوز با جان خیلی رفیق نبودم. رفته بودم حوزه مقاومت که جان رو اونجا دیدم. با همیشگیش☺️🙂 گفت چه خبر؟ گفتم: سلامتی، و ... تازه اومدم مرخصی. گفت: میای با هم بریم تو برای ها برگزار کنیم؟ از اونجایی که من تازه وارد بودم هیچی بلد نبودم، خیلی خوشحال شدم که با هم رفتیم. یکی از دوستان راننده ماشینی بود که برای کشیدن بود و منُ جان پشت ماشین نشسته بودیم که ها با موقع فرود زمین نخورن که می بایست ما از پشت ماشین در حال حرکت پایین می پریدیم و زانو هامون درد میگرفت. (چتر پاراسل در خشکی توسط یک ماشین و در آب توسط قایق موتوری که با یک طناب به چتر متصله کشیده میشه و به بالا می بره و هنگام فرود کِشنده چتر با کم کردن سرعت باعث میشه به سمت پایین بیاد و بشینه. البته برخواست و نشستن در آب کمی متفاوته) با ها که سوار بودن و بودن انقدر میکرد که دانشجوها یادشون میرفت. همیشه مثل یه . بعداز دو روز رفت قرص کلسیم برامون خرید تا زانو هامون آسیب نبینه . همون جا چند تا برای حرکت گذاشته بودن ؛ که تو رانندگی با تمام وسایل خوبی داشت شروع به تمرین کرد که زخمی شد. ولی و تا اون حرکتی که مد نظرش هستو انجام بده که در آخر با کلی انجام داد. انقدر کنار بودن به من خوش گذشت که ازش پنهان کردم چهار روز بیشتر مرخصی ندارم😄، در حالی که 14روز پیش جان موندم. وقتی داشتم میرفتم و از قبلش فهمیده بود که مرخصی من تموم شده گفت: برو انقدر خدمت کن مرد بشی😊😉 . موقع رفتن برام پول اضافه تر هم ریخت. آمار زمان پست و استراحت من و تلفن پادگانو داشت . زنگ میزد و کلی با من میکرد و میداد و همیشه جویای احوال من بود. @shahid_masoud_asgari
نقل خاطره کوتاه موضوع: میلاد امام حسین(ع) و سفر حج با و بچه های دیگه خیلی خوشحال بودیم که داریم میریم سفر حج و بیشتر از همه بخاطر اینکه در ماه شعبان این سفر معنوی قسمت ما شده بود . روز قبل از میلاد (ع) سوار هواپیما شدیم و خوشحال از اینکه روز میلاد (ع) زائر حرم نبوی و بقیع هستیم. وقتی رسیدیم مدینه متوجه شدیم که سوم شعبان در عربستان دیروز بوده😳. با و بچه ها کلی بحث کردیم که بالآخره ما تولد (ع) کجا بودیم؟ آخر سر بعد از کلی بحث های فلسفی و سنگین و بی نتیجه ،همگی متفق القول نتیجه گرفتیم که ما اصلا سوم شعبان روی زمین نبودیم و تو آسمون بودیم😂😂😂 @shahid_masoud_asgari
سیزدهم شهریور سال 1390 بود که خبر شهادت و رزمندگان یگان ویژه صابرین سپاه تو منطقه کشور( ) توسط گروهک تروریستی همه جا پیچید خبر رسید که باید خودمونو آماده کنیم برای ماموریت‌های مرزی داخل کشور و مقابله با تحرکات ، فیلم محل شهادت شهدای جاسوسان و پیکرهای مطهر شهدا رو پیدا کردیم که با شرایط و خصوصیات منطقه آشنا بشیم جدای مسائل نظامی خیلی از دیدن صحنه شهادت ناراحت و منقلب شدیم خونمون به جوش اومده بود اعتقاد و تصمیممون خیلی راسخ تر و محکم شد... با برنامه ریزی های مختلف شروع کردیم به آموزش و تمرینات متناسب با منطقه این عکسهایی رم که می‌بینید از و بچه ها برای کوههای اطراف تهران و پاییز همون ساله که در راستای آمادگی برای اون موقع بود و چون قرار بود همه نیازهای خودمونو مثل خوراک و... از منطقه تامین کنیم یا به نوعی و تمرین کنیم هر کسی به مقدار توانش چوب و هیزم جمع کرد تا وقتی که به محل استقرار رسیدیم آتیش روشن کنیم هم برای گرم شدن هم مصارف دیگه. هم تو مسیر که میرفت هر جا میدید برمی‌داشت با یه طناب می‌بست و رو دوشش حمل می‌کرد انگار از بچگی تو روستا زندگی کرده بود با و رفیق بود به طبیعت و کوه و ورزشم خیلی علاقه داشت خلاصه رسیدیم به محلی که تیم شناسایی از قبل با جی پی اس مشخص کرده بود. چادرها رو زدیم آتیش و روشن کردیم نشستیم دورش و کلی صحبت و بگو بخند بعدشم نگهبانی تا صبح و آماده شدن برای تمرینات و کارهایی که قرار بود انجام بدیم. @shahid_masoud_asgari