🌸 «رِجالٌ»«بُیُوتٍ»«إِسْمُهُ»«نُورِهِ» (۳) 📌 بیایید باهم وارد آیه ۳۶ سوره نور شویم: ✍🏻... اگر آیه ۳۷ سوره نور #زیرساخت ورود به #بیت باشد؛ هرکس که با این #زیرساخت_عملی به خانه‌‌هایی که در آیه ۳۶ اذن رفعت در آن‌ها قرار داده‌شده؛ داخل شود، #رفعت داده می‌‏‌شود؛ پس سعی کنیم که زیرساخت را در خودمان #تقویت کنیم. 📌 برای بهره‌برداری از آیه ۳۶ سوره نور باید چه‌کار کنیم؟ خدا فرموده ﴿في‏ بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ﴾، یعنی خداوند اذن رفعت داده، پس ما اینجا کاری نمی‏کنیم، فقط باید طبق دستورالعمل آیات ۳۰ و ۳۱ برای ورود به این خانه‌‏ها #تزکیه شویم؛ سپس کاری که گفته‌شده؛ یعنی ﴿وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ﴾ مدام #محضر #اسم_الله را مراعات کنیم. 📚 در آیه ۳۷ فرموده: ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾، در آیه ۳۶ نیز فرموده ﴿يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ﴾، ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾ یعنی محضر خدا، اما ﴿ذِكر اِسْمُ الله﴾ چه می‌‏‌شود؟ طبق #روایات، منظور از اسم‌‌الله اهل‌‏بیت(ع) هستند. ﴿ذِكر اِسْمُ الله﴾ یعنی محضر اهل‌‏بیت(ع). پس سعی کنیم که در فضایی از #محضریتِ_خدا، #محضریتِ_اهل‌‏بیت(ع) را در یک تالار خصوصی از محضر خدا تجربه کنیم. 🏇🏻 #با_ما_همراه_باشید 🔚 #ادامه_دارد... 🆔 @torab_bash

⁉️ بیانِ یک مسئله‌ی خیلی مهم پیرامونِ وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) 📚 #ارتباطِ اهل‌بیت (ع) با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» همان ارتباطِ أسماءِ خدا با مالکیّتِ خداست؛ به عبارت دقیق‌تر وقتی می‌گوییم: «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» این‌ها یک مجموعه از إسم‌های خداوند هستند؛ مثلِ «اللَّه، الرَّحْمان و الرَّحِيمِ» که قبلاً صحبت داشتیم که أسماءِ خدا در ذاتِ خدا نیستند؛ بلکه أشیائی مخلوق هستند که خدا مالکِ آن‌هاست! یعنی در حقیقت، وقتی داریم خدا را با أسماءاش صدا می‌زنیم؛ داریم #وجهِ_أسمائیِ اهل‌بیت (ع) را واسطه‌ی میانِ خود و خدا قرار می‌دهیم؛ که حقیقتاً چه ما بفهمیم و چه فهمی در این باره نداشته باشیم؛ باز واسطه‌ی میانِ خلق و خدا، أسماءِ إلهی هستند که همه‌ی عالم را پر کرده‌اند؛ مثلاً در دعای کمیل داریم «وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِى مَلاََتْ أَرْكَانَ كُلِّ شَىْء» و از تو درخواست مى‌كنم به واسطه‌ی أسماءَات كه ارکان و مبنای همه‌چيز را پر كرده و در برگرفته است! ▪️پس در بحثِ «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ»، صحبت سرِ توصیفِ ذاتِ خدا به أسماءِ خدا نیست؛ به آیه‌ی ۱۱۰ سوره إسراء دقت کنید: «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمٰنَ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ» بگو چه بگویید: #اللَّهَ یا بگویید: #الرَّحْمٰن، بلکه هر إسمی را صدا بزنید؛ پس أسماءُ الحُسنیٰ برای خداست؛ وقتی می‌فرماید: «لَهُ»، یعنی برای اوست، در مالکیّت اوست، نه اینکه خود اوست؛ یا نعوذبالله أسماء، در ذاتِ اوست. ‼️در این رابطه، احادیثِ بسیاری از خود امامان معصوم (ع) وارد شده است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم؛ کلام در روایات به قدری واضح است که نیازی به توضیح و تفصیلِ بیش از متنِ روایت ندارد؛ به عنوان مثال در کتابِ شریفِ #اصول_کافی، جلد ۱، صفحه ۱۱۳، از امام صادق (ع) نقل است که فرمودند: «اِسْمُ اَللَّهِ غَيْرُهُ وَ كُلُّ شَيْءٍ وَقَعَ عَلَيْهِ اِسْمُ شَيْءٍ فَهُوَ مَخْلُوقٌ مَا خَلاَ اَللَّهَ» إسْمِ الله غیر از #ذاتِ_الله است؛ و هر شیئی که إسم بر آن واقع شود؛ بی‌دریغ مخلوقی است که حتماً خدا نیست؛ یا به تعبیر دیگر، ذاتِ خدا نیست. در این حدیث دو نکته مهم به چشم می‌خورد؛ اول اینکه #اسماء، اشیاء هستند؛ و دوم اینکه این #اشیاء که همان أسماءِ خدا هستند؛ مخلوقِ خداوند و مملوکِ او هستند. 📌ضمنِ اینکه ۴ بار در #قرآن خداوند از #أسماءُ_الحُسنیٰ صحبت می‌کند؛ که در آیات ۱۱۰ إسراء، ۱۸۰ اعراف، ۸ طه و ۲۴ حشر آمده است. این چهار بار در قرآن را که در حدیث و #توضیح خودِ اهل‌بیت (ع) دنبال می‌کنیم؛ به روایات جالبی می‌رسیم که می‌فرمایند: أسماءُ الحُسنیٰ ما اهل‌بیت (ع) هستیم؛ مثلاً امام صادق (ع) می‌فرماید: «فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» قَالَ نَحْنُ‏ وَ اللَّهِ‏ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏ الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا» [اصول کافی، ج ۱، ص ۱۴۳]، اینکه خدا در قرآن فرموده: برای خداوند إسم‌های حُسنا است؛ پس خدا را با آن ها بخوانید؛ به خدا قسم که ما آن أسماءُ الحُسنیٰ هستیم؛ و خداوند هیچ عملی را از بندگانش قبول نمی‌کند مگر با معرفت ما اهل‌بیت علیهم‌السلام. 📝 جمع‌بندی: پس وقتی می‌گوییم: «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» منظور وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) است که واسطه‌ی میانِ خدا و خلقِ او هستند؛ همه‌ی اهل‌بیت (ع) از جمله مادر مهربان (س) هم این وجهِ أسمائی را دارند؛ لذا وقتی می‌گوییم: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» این #باءِ در ابتدای جمله، به معنای استعانت و کمک گرفتن است؛ یعنی دستت را به #إسمُ_الله بده و حرکتت را شروع کن، بیا، بچسب، ببرمت! این جمله، #ترجمانی از #باءِ بِسْمِ اللَّه است؛ اصلاً اولین آیه‌ی قرآن همین است؛ تا قرآن را باز می‌کنیم؛ با او مواجه می‌شویم؛ تا کتابِ خدا را باز می‌کنیم؛ می‌بینیم که او دستش را به سوی ما آورده و صدا می‌زند: بیا، دستت را بده؛ ببرمَت! ابتدای قرآن این است؛ لذا در حدیث داریم که هر کاری می‌خواهید بکنید؛ بِسْمِ اللَّه بگویید؛ یا اینکه فرموده‌اند کاری که با بِسْمِ اللَّه شروع نشود؛ به سرانجام نمی‌رسد؛ یعنی اگر بدونِ اهل‌بیت (ع) در #ظلماتِ_دنیا حرکت کنی و دستت را به وجهِ أسمائیِ ایشان ندهی؛ یک موجودِ بی‌اثر، بی‌خاصیت، بی‌دنباله و بی‌ثمره خواهی بود! و این، یکی از عجیب‌ترین #اسرارِ عالَم است که در همان ابتدای قرآن آمده؛ إن‌شاءالله اعتنا کنیم. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

▪️به او نماز قبول و دعا مستجاب است 💯ما باید وصلِ به اصل باشیم 📝 «بِسْمِ الله، بِنٰا، بِهِ» ✍️... یک نکته‌ی بسیار مهم و اساسی در سلوکِ ما انسان‌ها به سوی محضریّتِ خدا، «قائِم بـِ» حرکت کردن است؛ یعنی باید متکی به کسی یا متکی به چیزی حرکت کنیم؛ حرکتِ مستقل در مسیر مهدویت و محضریّتِ أسمائیِ خدا هرگز به سرانجام و ثمر نمی‌رسد؛ اما «قائِم بـِ» بودن یعنی چه؟ ما #قائِم به چه چیزی باید سلوک کنیم؛ ببینید دوستان، این سؤال، آغاز یک رشد عظیم در مسیر به سوی محضرهای خداوندی است. ‼️اگر قرآن را معیار قرار دهیم؛ همان ابتدای قرآن در آیه‌ی اول از اولین سوره، خداوند می‌فرماید؛ بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» یعنی با #إِسْمُ_اللَّه حرکتت را شروع کن؛ به کمکِ إِسْمُ اللَّه سلوک کن، رشد کن؛ و در مسیر عبودیتِ خدا پیشروی کن! این بحث خیلی عظیم است؛ ما طبقِ آیه‌ی اول قرآن، موظف هستیم که فقط و فقط «بِسْمِ اللَّهِ» رشد کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» سلوک کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» زندگی کنیم و «بِسْمِ اللَّهِ» بمیریم! و إسْمُ الله، وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) است که ریشه‌ی آن همان ضمیرِ «نا» در قرآن است؛ نوری که تمامِ محیطِ حجمیِ عالم را مثل #جوّ حاکم پرکرده و دارد همه‌چیز و همه‌کس را بإذنِ الله کنترل می‌کند؛ در تمامِ حجمِ عظیمِ عالَم، جز «بِسْمِ اللَّهِ» یا به عبارت دیگر جز «بِضَمیرِ نا» نمی‌توان یک گام جلو رفت و پیش‌روی کرد؛ لذا امام باقر (ع) می‌فرماید: «بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ...» [اصول کافی، ج ۱، ص ۱۴۵] به واسطه‌ی ما خداوند #عبودیت شد؛ به واسطه‌ی ما خداوند #تعریف شد [و سپس معرفتش برای دیگران ممکن شد]؛ و به واسطه‌ی ما #وحدانیّتِ خدا [قابلِ تعریف و تفهیم و] محقق شد. این همان توضیحِ حدیثی «بِسْمِ اللَّهِ» در ابتدای قرآن است. 📌اگر بخواهیم همین بحث را #سلوکی و کاربردی صحبت کنیم تا شما عزیزان برای عمل کردنِ به آن، یک #تعریف و یک #قلقِ_عملی داشته باشید؛ بحث را باید به دعای ندبه ببریم و در آنجا مطلب را بیان کنیم. در انتهای دعای ندبه، یک فراز عجیب وجود دارد حاکی از همین بحث که می‌فرماید: «وَ اجْعَلْ صَلاتَنَا بِهِ مَقْبُولَةً» خدایا! نمازهای ما را «بِهِ» یعنی به واسطه‌ی او مقبول قرار ده؛ «وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً» و گناهانِ ما را به واسطه‌ی او مشمول مغفرت کن؛ «وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَابًا» و دعاهای ما را به واسطه‌ی او مستجاب کن؛ «وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً» و رزق ما را به واسطه‌ی او زیاد و پر رونق کن؛ «وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّةً» و همّ و غم ما را به واسطه‌ی او برطرف کن؛ «وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّةً» و همه حاجات و نیازهای [مادی و معنوی، دنیوی و اخرویِ] ما را به واسطه‌ی او کفایت کن. چقدر این فراز عجیب است؛ ما باید نسبت به مولای‌مان امام زمان (عج) که در تمامِ حجمِ عالَم، #إِسْمُ_الله هستند؛ همیشه بر اساسِ این فراز از دعای ندبه فکر کنیم؛ این‌گونه با مولا حرف بزنیم؛ این‌گونه زندگی کنیم؛ و هر درخواستی که از خدا داریم؛ به همین صورت نزدِ او مطرح کنیم؛ وگرنه خارج از چهارچوب نظامِ خداوندی رفتار کردیم و واسطه‌های خداوندی را خدایی نکرده نادیده گرفتیم. 🔔 اگر این‌طور #رفتار کردیم؛ حالا اجازه داریم جمله‌ی بعدی در همین فراز از دعای ندبه را بگویم: «وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِیمِ» خدایا! حالا که این‌گونه هستم؛ یعنی فقط و فقط #بِالمَهدِي به سوی تو آمده‌ام؛ تو هم با #صورتِ قشنگ و کریمانه‌ات که همان #وجهِ_مبارکِ امام عالَم (ع) است؛ به سوی من اقبال کن و به من بنگر! ببینید چقدر این نوع #ایمان به #إِسْمُ_الله، زیبا، مهم و کاربردی است؛ مرحوم امام خمینی (ره) نیز در تفسیرِ سوره حمد؛ درباره‌ی همین مطلب می‌فرمودند: «عالَم با إسمِ ربّ شروع شده است. خدای تبارک و تعالی عالَم را با إسمِ خودش شروع کرده است؛ پس ...درس بخوانید به إسمِ ربّ، برنامه است؛ تبلیغ بکنید به اسمِ ربّ، مَنبر بروید به إسمِ ربّ، گوش کنید به إسمِ ربّ، صحبت کنید به إسمِ ربّ؛ که اگر إسمِ ربّ را از اشیاء جدا کنند؛ به یک معنا هیچ هستند و هیچ می‌شوند.» ان‌شاءالله به این ایمانِ قرآنی اعتنا کنیم و از این به بعد تا ابد «بِسْمِ الله، بِنٰا و بِهِ» باشیم؛ و در یک کلام «وصلِ به اصل» باشیم. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash