eitaa logo
تُراب باش
5.9هزار دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
1.7هزار ویدیو
112 فایل
تُراب باش، فرزندِ أبوتراب باش گروه تحلیل مباحث قرآنی و آخرالزمانی صرفاً جهت اطاعت از امر ولیّ امر ارتباط با ادمین👇 @Abuo_Torab
مشاهده در ایتا
دانلود
💬 به برکت ! 👈🏻 نگاهی به ثمرات و نتایج قیام اباعبدالله الحسین در مرور بیانات رهبر انقلاب اسلامی 🔻‌نشریه خط حزب الله به مناسبت ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین برخی از ثمرات و نتایج نهضت عاشورا را براساس بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بازخوانی می‌کند. 🔸سر دادن ندای مظلومیت و حقانیت اسلام «خطاست اگر کسی خیال کند که امام حسین ، شکست خورد. کشته شدن، شکست خوردن نیست. در جبهه جنگ آن کس که کشته میشود شکست نخورده است. آن کس که به هدف خود نمیرسد، شکست خورده است. هدف دشمنان امام حسین علیه السّلام، این بود که اسلام و یادگارهای نبوّت را از زمین براندازند. اینها شکست خوردند. چون این‌طور نشد. هدف امام حسین علیه‌السّلام این بود که در برنامه یکپارچه دشمنان اسلام، که همه‌جا را به رنگ دلخواه خودشان درآورده بودند یا قصد داشتند درآورند، رخنه ایجاد شود؛ اسلام و ندای مظلومیت و حقانیّت آن در همه جا سر داده شود و بالأخره دشمن اسلام، مغلوب شود.» ۱۳۷۱/۴/۱۰ 🔸 نابودی حکومت بنی‌امیّه «هدف امام حسین این بود که در برنامه یکپارچه دشمنان اسلام، که همه‌جا را به رنگ دلخواه خودشان درآورده بودند یا قصد داشتند درآورند، رخنه ایجاد شود... خودِ این قیام و شهادت مظلومانه و اسارت خاندان آن بزرگوار، نظام حکومت بنی‌امیّه را متزلزل کرد. بعد از همین حادثه بود که در دنیای اسلام - در مدینه و در مکه - پی‌درپی حوادثی پیش آمد و بالأخره منجر به نابودی سلسله آل ابی‌سفیان شد. به فاصله سه، چهار سال، سلسله آل ابی‌سفیان به کلّی برافتاد و از بین رفت. چه کسی خیال میکرد این دشمنی که امام حسین علیه السّلام را مظلومانه در کربلا به شهادت رسانده بود، آن‌طور مغلوب انعکاس فریاد آن امام شود؛ آن هم در سه یا چهار سال؟!» ۱۳۷۱/۴/۱۰ 🔸تجدید بنای نظام و جامعه اسلامی «یک‌وقت مردم که فاسد میشوند، حکومتها هم فاسد میشوند، علما و گویندگان دین هم فاسد میشوند! از آدمهای فاسد، اصلاً دین صحیح صادر نمیشود. قرآن و حقایق را تحریف میکنند؛ خوبها را بد، بدها را خوب، منکر را معروف و معروف را منکر میکنند!... آن وقتی که راه، عوضی شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خیانتِ کسانی، مسلمین را منحرف کرده و زمینه و شرایط هم آماده است... امام حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگی را که عبارت از تجدیدبنای نظام و جامعه‌ی اسلامی، یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه‌ی اسلامی است، انجام دهد... البته این کار، گاهی به نتیجه حکومت میرسد؛ امام حسین برای این آماده بود. گاهی هم به نتیجه شهادت میرسد؛ برای این هم آماده بود.» ۱۳۷۴/۳/۱۹ 🔸تبدیل روحیه «گریز از مسئولیت» به روحیه «ظلم‌ستیزی» «بعد از آن‌که اسلام، اشرافیّت را قلع و قمع کرده بود، یک طبقه اشراف جدید در دنیای اسلام به وجود آمد. عناصری با نام اسلام، با سمَتها و عناوین اسلامی در کارهای ناشایست و نامناسب وارد شدند... وقتی میگوییم فاسد شدن دستگاه از درون، یعنی این. یعنی افرادی در جامعه پیدا شوند که بتدریج بیماری اخلاقی مسری خود - دنیازدگی و شهوت‌زدگی - را که متأسفانه مهلک هم هست، همین‌طور به جامعه منتقل کنند. در چنین وضعیتی، مگر کسی دل و جرأت یا حوصله پیدا می کردکه به سراغ مخالفت با دستگاه یزیدبن‌معاویه برود!؟ در چنین زمینه‌ای، قیام عظیم حسینی به وجود آمد، که هم با دشمن مبارزه کرد و هم با روحیه‌ی راحت‌طلبی فسادپذیر رو به تباهی میان مسلمانان عادی و معمولی. این مهم است. یعنی حسین بن علی، کاری کرد که وجدان مردم بیدار شد. لذا شما می‌بینید بعد از شهادت امام حسین ، قیام‌های اسلامی یکی پس از دیگری به وجود آمد... حسین بن علی، کاری کرد که در همه‌ی دورانهای حکومت طواغیت، کسانی پیدا شدند و بااینکه از دوران صدر اسلام دورتر بودند، اراده‌شان از دوران امام حسن مجتبی ، برای مبارزه‌ی با دستگاه ظلم و فساد بیشتر بود... مرتب در داخل ملتها قیام به وجود آمد. این قیامها را چه کسی به وجود آورد؟ حسین بن علی. اگر امام حسین قیام نمی‌کرد، آیا روحیه‌ی تنبلی و گریز از مسئولیت تبدیل به روحیه‌ی ظلم‌ستیزی و مسئولیت‌پذیری می‌شد؟... تا قبل از شروع قیام امام حسین، خواص هم حاضر نبودند قدمی بردارند. اما بعد از قیام امام حسین، این روحیه زنده شد.» ۱۳۷۱/۱۱/۶ 🔍 👇 🆔 @Torab_bas
در پلکانِ هستیم یا پلکانِ ؟ 🔻بسوی (ع) هستیم یا ؟ 🔺بسوی هستیم یا ؟ ✍️... دوستان! ما کجا هستيم؟ در دنیا معطوف به چه رفتاری یا چه ماجرایی هستیم؟ به زندگی خود مشغولیم یا در سبیلِ و اهل‌بیت علیهم‌السلام؟ ما چه بهره‌ای از ولایت عملیِ اهل‌بیت علیهم‌السلام داريم؟ قسم خورد که «بِعِزَّتِکَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ»، به عزتت قسم که همه‌ی انسان‌ها را اغوا می‌کنم؛ بر عکس است. رشد يعنی ای انسان! بياييد حرکت کنيد؛ به سوی آسمان برويد، در محضر اهل‌بیت علیهم‌السلام وارد شوید؛ بسته به بال ايشان باشيد و با ايشان رهسپار آسمان‌ها شويد، انسان در دنیا باید این باشد؛ اما شيطان که خودش محروم شد، می‌خواهد انسان‌ها را هم محروم کند. می‌گويد: خدايا! به عزتت قسم! را به روی همه می‌بندم؛ بلکه همه را به سوی اعماق می‌کشانم! نوجوان‌ها و جوان‌های ما به خصوص دل به حرف شيطان می‌دهند! انواع بازی‌های رايانه‌ای، انواع بازی‌های بی‌خودی، شيطان به اَيادی‌اش دستور می‌دهد بايد انسان را سرگرم کنيد! بايد انسان از رشد به سوی آسمان شود! بياييد ابزاری به اسم به اين شکل و شمايل بسازيد تا بازی در دسترس تر قرار بگيرد، بوسيله موبايل، کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان را مشغول کنيد که اينها نه تنها از غافل شوند، بلکه از زمان و مکان غافل شوند، فراموش کنند کجا هستند، فراموش کنند چقدر زمان گذشت، غافلِ غافلِ شوند! 🌹 دوستان! بياييد از خودمان نشان دهيم! بياييم در زندگی دنبال باشيم و رضايت خدا را در رضايت سلام الله عليها و دیگر اهل‌بیت علیهم‌السلام جستجو کنيم. ايشان به چه راضی می‌شوند؟ اهل‌بیت علیهم‌السلام راضی به رشد ما هستند، تا به مقام خودشان، تا به با خودشان، تا به به خودشان و بهره بردن از بی‌دريغشان برسانند و همين طور اين سير ادامه دارد. اما شيطان لعین دنبال چيست؟ اینکه همه‌ی ما را به سمت اعماق بکشاند. 🧩 در اين ايام خيلی از اهل‌بیت علیهم‌السلام درخواست کنيم که دستمان را برای یاور مهدی شدن بگیرند، اگر قول بدهيم، ما نمی‌توانيم به قول‌مان عمل کنيم، اما بياييم در مقام درخواست و بگوییم: ای مادر بزرگوار ما! شما را به جان اهل‌بيت عصمت و طهارت‌تان، شما را به جان فرزندانِ دل‌بندتان؛ امام حسن مجتبی و امام حسين عليهماالسلام و زينب سلام الله عليها، قسم‌تان می‌دهيم، شما را به جان اين عزيزان، دست ما را بگيريد، نگذاريد ما غافل شويم! نگذاريد ما از شما دور شويم، به اصطلاح سوره أعلی ما را متذکر خودتان کنيد، يعنی ما را به خودتان نزديک و نزديک‌تر کنيد و طبق آيه‌ی ۱۱ سوره أعلی نگذاريد که ما از شما دور شويم. ▪️دوستان! اين آيات ۱۰ و ۱۱ سوره أعلی را خيلی عنايت داشته باشيد، اينکه خداوند در آيه اول سوره أعلی فرمود: «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی» یا رسول‌الله! اسمِ اعلای پروردگارت را تسبیح بده؛ یعنی در عالم جریان بده؛ اين فعلِ رسول الله (ص) است؛ سهم ما در اين ماجرا چيست؟ اسم ربّ، اهل‌بیت علیهم‌السلام هستند؛ لذا ما تا می‌توانيم قرب به مادر مهربان سلام الله عليها و ديگر اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام را دنبال کنیم؛ طبق آیه‌ی ۱۰، «سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ» كسی كه اهل خشیت است، به زودی وارد ذكر یعنی وارد محضر می‌شود. در اينجا يعنی به محضر اين بزرگواران، قرب تا کجا؟! تا نزديک شدن و وصل شدن و پاره‌ای از تنِ مادر مهربان سلام الله عليها شدن. «وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى» و كسی كه از همه بدبخت‌تر است از این محضر كناره می‌گیرد. «يَتَجَنَّبُهَا» یعنی دور شدن، خدايی نکرده غافل شدن؛ همانکه شيطان گفت: «بِعِزَّتِکَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ»، طی کردن ، غیّ بر عکس است، یعنی به‌سوی اعماق رفتن. به سوی اعماق چگونه می‌شود رفت؟ با نجس شدن، با کثيف شدن، با غرق نجاسات و کثافات شدن! 🙏 ای مادر بزرگوار ما! دست ما را بگير! ای مادر بزرگوار ما! ما نمی‌توانيم، شما محبت کنيد. ای‌ مادر بزرگوار ما! با دست مادرانه‌تان، کثيفی‌ها را از صورت ما پاک کنيد. ای مادر بزرگوار ما! با دست رحمتتان ما را تميز کنيد، دست و صورتمان را بشوييد و زير بازوهایمان را بگيريد و بلندمان کنيد. ای مادر بزرگوار ما! ما را به بالِ خودتان ببنديد و همراه خودتان روانه آسمان‌ها کنيد، ما را آسمانی کنيد، نمی‌خواهيم تا مستقل از شما پرواز کنيم، ما و به شما را می‌خواهيم، وصل به شما باشيم، هميشه با شما باشيم. شما را به حق فرزند بزرگوارتان امام زمان عج، خواهشاً کمکمان کنيد. : 👇 🆔 @torab_bash
👆 : همه‌ی ما يک زمانی از دنیا می‌رویم؛ ای کاش وقتی جسممان را رها کرديم، به عينه ببينيم که سال‌ها روی بال مادر مهربان نشستيم و مستقر هستيم و همان‌طور که پرها به بالِ پرنده چسبيده‌اند، ما هم مثل پرها به بالِ شما چسبيده‌ايم و ريشه در جانِ شما داريم؛ ريشه در وجود شما داريم. يک پَر اين نيست که با آب دهان به بال چسبيده باشد، درون پيکره‌ی بال است، ريشه در بالِ پرنده دارد، لذا هرقدر پرنده بال بزند؛ پرهايش نمی‌ريزد، چون ريشه در جسم پرنده دارد. «سَيَذَّکَّرُ مَنْ يَخْشی» در آيه ۱۰ سوره أعلی اين است، یعنی برويد؛ نزديک شويد، بچسبيد، شويد، جزئی از پيکره شويد، ريشه در پيکره داشته باشيد تا هيچ‌وقت جدا نشويم. پَر، وصل به پيکره است، ريشه در پيکره دارد و از پيکره تغذيه می‌شود و بزرگ می‌شود؛ پَر ابتدا کوچک است، به تدريج بزرگ می‌شود. از چه تغذيه می‌شود؟ از پيکره‌ی پرنده می‌شود. بچه‌های فاطمه زهرا سلام الله علیها این گونه‌اند. 🌹 ما هم بايد همين‌طور شويم. همه تغذيه‌مان بايد از مادر مهربان سلام الله عليها باشد. او هميشه محبت داشته، او هميشه محبت دارد، او هميشه محبت خواهد داشت، ما باید مواظبت کنيم که شيطان ما را جدا نکند، ما را غافل نکند. به خواسته‌های مادر اعتنا کنيم؛ خواسته‌های ایشان را با گوش فطرت می‌توانيم بشنويم و دنبال ايشان باشيم، او هميشه محبت داشته و دارد و خواهد داشت و إن‌شاءالله هميشه از محبت هايش بهره‌مند شويم؛ «إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحيمُ». 🆔 @torab_bash
در محضر مهدی عج بهترین باشیم! ✍️... ما در برای اهل‌بیت (ع) آورده شده‌ایم؛ طبق بسیاری از روایات ما قبل از ورود به دنیا با ولایت اهل‌بیت (ع) و بستیم؛ قول دادیم که تقوای ولایی داشته باشیم و تمام زندگیِ دنیایی را به محضریت و مهدویتِ اهل‌بیت (ع) بپردازیم! اما آیا الآن این‌گونه هستیم؟! اصلاً یادمان می‌آید که چنین قولی به خدا دادیم؟! من خودم بسیار شاهد بوده‌ام که دوستانِ هیئتی و مؤمن، وقتی دور هم نشستند و دارند صحبت می‌کنند، مثلاً بیست دقیقه، نیم ساعت، سه ربع هست که دارند باهم گپ می‌زنند؛ اما کلامشان، کلامی حاکی از حرکت به سوی اهل‌بیت (ع) نیست! بلکه درباره دنیا، درباره یک ماشین یا درباره یک غذا صحبت می‌کنند، درباره مغازه‌ها یا خاطرات بی‌خودی خودشان دارند حرف می‌کنند! موضوعاتی که شنونده اذیت می‌شود که چرا یک انسان مؤمن که باید تمام لحظات عمرش به محضریت و مهدویت اهل‌بیت (ع) بگذرد؛ باید به این موضوعات بپردازد؟ طبق برخی از آیات قرآن و روایات عترت، این و اینطور صحبت‌های بی‌خودی فی‌نفسه دارد. اگر ماها عقوبت نمی‌شویم؛ این دیگر از باب رحمت الهی است. خدا به ماها ترحم می‌کند که عقوبتمان نمی‌کند؛ وگرنه این نیست که خب، حالا کمی صحبت داشتیم دیگر، طوری هم نشد که! نه! اینها عقوبت دارد، آقا یا خانمِ فلانی! شما با بی‌تقوایی خودت، وقتِ خود و اوقات دوستان مؤمنت را به مقولات بی‌خود دنیا تلف کردی! چرا این‌کار را کردی؟ طبق قرآن، انسان حتی چیزهایی که در می‌گذرد هم می‌شود چه رسد به اعمالش! به عنوان مثال خداوند در آیه‌ی ۲۲۵ بقره می‌فرماید: «وَ لکِنْ يُؤاخِذُکُمْ بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَليمٌ» ولی خدا شما را بدانچه در قلب‌های خود جمع‌آوری کرده‌اید، مؤاخذه می‌کند، و خداوند آمرزنده‌ی بردبار است‏. 🚨بحث اکتسابیات را که شما دنبال می‌کنید؛ درمی‌یابید که اعمال شما، محصولاتِ اعمال شما، بلکه آن چیزی که در قلبِ شما هست؛ همه‌اش مورد قرار می‌گیرد. طبق آیات قرآن، یوم الحساب در ابتدای قیامت نیست. قیامت با قوانین برزخ و ظاهر شدن اعمال انسان‌ها که از جنس برزخ هست مثل اخلاقیات و فقهیات تازه شروع می‌شود. البته وقتی آدم‌ها سر از قبر درمی‌آورند متوجه نیستند، فکر می‌کنند که مانند صحنه دنیاست؛ به تدریج متوجه می‌شوند یک اختلافاتی در این سرزمین با دنیا وجود دارد. خود یوم اول قیامت به حسب پلکان ارتقاء اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم شامل پلکان هفت آسمان و بعد پله‌های کرسی است. قلب انسان‌ها یعنی مرکز ادراک‌شان، در یا همان آنهاست، لذا تمام آن چیزهایی که در روح شماست، به تبع، آن چیزهایی که در قلب شما هست نسبتاً در اوایل یوم اول قیامت در حدّ ظاهر شدن آشکار می‌شود. یوم دوم قیامت به بعد هم یواش‌یواش نیّات و باطن اعمال انسان‌ها، پیرامون خود فرد، ظهور داده می‌شود، ما خیلی باید مواظب باشیم. حتی چیزهایی که در قلب‌مان می‌گذرد؛ که به داشتید این واقعاً قلبی بود یا ظاهری بود؛ تقوایی که ورزیدید تظاهر بود، بخاطر دیگری بود یا صادقانه بود و بخاطر خدا بود؟ ▪️خیلی اعمال ما وقتی که وجوهِ روح‌مان و از جمله قلب‌مان و قلبیات‌مان ظاهر می‌شود؛ آن اعمال می‌ریزد. چرا؟ چون یا نبود یا به خاطر خدا نبود. در آن دوران معلوم می‌شود که این اعمالی که به عنوان اکتسابیات همراه ما بود؛ اینها قیمتی ندارد؛ بلکه منفی است! چون یا صادقانه نبود یا بخاطر خدا نبود. ما در آینده با این ماجرا مواجه هستیم. لذا در آن دوران «فَلْيَضْحَکُوا قَليلاً وَ لْيَبْکُوا کَثيرًا جَزاءً بِما کانُوا يَکْسِبُونَ» تنها گروهی اندک شادمان هستند؛ و اما دسته‌جات زیادی [از مردم] به خاطر اعمالشان و آنچه به دست می‌آوردند، بسيار گریان‌اند. 🧩 با این توصیف چطور یک انسان به خودش جرأت می‌دهد که وقت خودش و وقت دوستان مؤمنش را با حرف‌های بی‌خود دنیایی مشغول کند، مگر نمی‌ترسد؟ مگر نمی‌ورزد؟ ما در قرآن داریم که: «اتَّقُوا یَوْمًا» نسبت به آن دوران تقوا بورزید. به پیشگاه خدا می‌خواهیم برویم «اتَّقُوا اللهَ»؛ با جهنم مواجه هستیم «اتَّقُوا النّارَ». یک نوع تقوا هم تقوا در قبال ولیّ عالم است؛ ! در حدیث هست که متقین، امیرالمؤمنین (ع) هستند؛ تمام عالم محضر اهل‌بیت (ع) است، ما باید تقوای در قبال اهل‌بیت (ع) داشته باشیم؛ و اولین بحثِ تقوا در قرآن، ذیل آیه دوم سوره بقره، تقوای ولایی است. تقوا در قبال «الْغَیْب» که در روایات فرمودند منظور حجت غائب است. 🔻 : 👇 🆔 @Torab_bash
🔺 : 👆 پس ولایتی که به واسطه اهل‌بیت (ع) در اسلام نازل شده و ولایتی که به واسطه این بزرگواران بر گذشتگان نازل شده؛ وجود دارد؛ ما باید در قبالش تقوا بورزیم؛ و امروز هم همین است؛ باید محضر مولایمان مهدی عج را رعایت کنیم و تمام زندگی را معطوف مهدویت ایشان قرار دهیم. 🆔 @Torab_bash
تا چه حدّ به امام زمان عج بَها دهيم؟ ✍️... در سوره‌ی طه، آيه ۱۱۵ جواب اين سئوال داده شده است. خداوند درباره‌ی جد بزرگوارمان آدم علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلی آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً» ما قبلاً از آدم(ع) پيمان گرفتيم، با او عهد بستيم، گفتيم ای آدم! نسبت به اين موضوع، اين‌طور که گفته می‌شود رفتار کن، ایشان هم گفت چشم. با ما عهد بست ولی عهدش را فراموش کرد و آن عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. اين عهد چيست؟ آدم (ع) و به تبعِ ایشان تمامِ بنی‌آدم نسبت به چه موضوعی بايد عزم داشته باشند؟ در احاديث ذيل همين آيه که نگاه می‌کنيم؛ مثلاً در کتاب بصائر الدرجات، صفحه ۷۰ از قول امام باقر (ع) حديثی نقل می‌شود که ایشان فرمود: از آدم علیه‌السلام در موردِ رسول‏الله (ص) و امامانِ بعد از ايشان (ع) خصوصاً نسبت به امام مهدی عج و سیره مهدوی ایشان و گرفته شد؛ «فَتَرَکَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ عَزْمٌ...» ولی ايشان آن عهدش را ترک کرد، قولش را فراموش کرد، بلکه اصلاً بها نداد و به قولی آن عزم بايد و شايد را نسبت به اهل‏بيت (ع) از خودش بروز نداد. 🔺همچنين مولا در همین حدیث می‌فرمايد: «أَنَّهُمْ هَکَذَا وَ إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو الْعَزْمِ أُوْلِي الْعَزْمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إِلَيْهِمْ فِي مُحَمَّدٍ وَ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدِهِ وَ الْمَهْدِيِّ وَ سِيرَتِهِ وَ أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الْإِقْرَارِ بِهِ...» در مورد دیگر پیامبران نیز این عهد و پیمان گرفته شد؛ لذا اينکه به بعضی از ایشان گفته می‌شود به اين خاطر است که آنها هم عهد بستند و با تمام وجود بر این عهد و میثاق، کردند. با اولوالعزم و دیگر رسولان در موردِ سیدِ ما رسول‏الله (ص) و ديگر اهل‏بيت (ع) و همچنين در مورد امام زمان(عج) و رفتارهای امام زمان عج که بسته شد، ایشان بنای زندگی‌شان را گذاشتند؛ مبنای حیاتشان را محضریت اهل‌بیت علیهم‌السلام از امام زمان عج گذاشتند؛ چون رفتارهای مولايمان امام زمان عج عجيب است، لذا مخصوصاً از اولوالعزم برای امام زمان عج و رفتارهای امام زمان عج عهد گرفته شد. به ايشان گفته شد که آيا هرچه امام زمان گفت، هر رفتاری انجام داد روی چشمتان می‌گذاريد؟ انجام می‌دهيد؟ قبول می‌کنيد؟ ایشان هم گفتند بله، هرچه امام زمان عج انجام داد، انجام می‌دهيم، هرچه ايشان خواست انجام می‌دهيم، «وَ أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الْإِقْرَارِ بِه» یعنی دیگر رسولان از جمله اولوالعزم من الرسل، اقرار کردند و تمام عزمشان را برای حرف شنوی از اهل‌بیت علیهم‌السلام جمع کردند. 📚 در حديث ديگری از همين کتاب بصائر، صفحه ۷۰، باز از قول امام باقر (ع)، صحبت از اين است که خداوند در روز از انبيا (ع) عهد گرفت «قالُوُا أَقرَرْنا و شَهِدْنا يا رَبَّ»، همه آن‌ها گفتند که خدايا! ما اقرار می‌کنيم و اين ماجرا را دنبال می‌کنيم؛ «وَ لَمْ يَجْحَدْ آدَمُ وَ لَمْ يَقِرّ» ولی آدم (ع)، آن عزم بايد و شايد را از خود بروز نداد. زمانی که با انوار طيبه‌ی اهل‏بيت (ع) آشنا شد، وقتی که انوارِ دور را ديد، اقرار نکرد، ولی از بين پيغمبران، پنج نفر عزم بايد و شايد را خیلی خوب از خودشان نشان دادند و لذا اولوالعزم بودن برای اين پنج نفر تثبیت شد. بخاطر چه موضوعی؟ در چه مقوله‌ای بيشتر عزم نشان دادند که بخاطر آن، اينها اولوالعزم ناميده شدند؟ «فَثَبَتَتِ‏ الْعَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الْخَمْسَةِ فِی الْمَهْدِی‏» (اصول کافی،ج ۲، ص ۸)، به خاطر صددرصد بها دادن به مهدی عج و مهدویت، صفت یا مقوله اولوالعزمی در اين پنج نفر تثبیت شد؛ و ايشان به خاطر امام زمان عج اولوالعزمِ ناميده شدند. بعد امام باقر (ع) می‌فرمايد: آدم (ع) عزم بايد و شايد را نشان نداد و لذا آيه ۱۱۵ طه برایش مطرح شد که ما قبلاً از آدم پيمان گرفتيم، ولی او فراموش کرد و عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. 🔻خب، ما اين بود که به امام زمان عج و ایشان تا چه حدی دهيم؟! تا چه ميزان بها دادن مطلوب است؟ جوابش را خداوند در اين آيه به ما داد، منظور چيست؟ اين آيه را بياوريد و بگذاريد کنار آيه آخر سوره يوسف که خداوند مي‏فرمايد: «و لَقَد کانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبرَةٌ لِأُولِي الأَلبابِ»، ماجراهای رسولان الهی را بشنويد و از سرگذشت ایشان بگيريد. خب ما چه عبرتی از رفتار آدم (ع) بگيريم؟ اين عبرت را بگيريم که بايد را نسبت به امام زمان عج داشته باشیم. 👇👇 @Torab_bash
👆👆: اولاً ما نبايد امام زمانمان را کنيم که آدم (ع) عهدش را فراموش کرد و خدا هم برای او دو از قرار داد؛ لذا ما نبايد عهدمان را فراموش کنيم؛ ثانیاً ما بايد عزم زيادی داشته باشيم، کسانی که نسبت به امام زمان عج بيشترين عزم را نشان دهند؛ آنها نزد خداوند متعال دارند. کما اينکه در قرآن هم بهترينِ خوبانِ بعد از اهل‏بيت(ع) بخاطر ميزان عزمشان، بهترين شمرده می‌شوند و به آنها اولوالعزم من الرسل گفته می‌شود. @Torab_bash
🌤️ کاربردِ معجزاتِ عیسایی (۵) 🚨 ابزارِ مواجهه با در آخرالزمان (۳) ✍️... در چند پستِ قبل، گفتیم کلمه‌ی «تَدَّخِرُونَ» از ریشه‌ی به معنای چیزی را با خواری و پستی پنهان کردن است؛ کما اینکه به نقل از امام رضا (ع)، مولا امیرالمؤمنین به مردی که ایشان را به منزلش دعوت کرد؛ فرمود: «لا تُدخِلْ عَلَيَّ شيئا مِن خارِجٍ و لا عَنّي شيئا في البيتِ و لا تُجحِفْ بالعِيالِ» [عيون أخبار الرِّضا، ج ۲، ص ۴۲]، یعنی از بيرون چيزى براى من تهيه نكن؛ آنچه در خانه دارى را هم از من نكن؛ و عیالت را نیز به تکلف نیانداز! این جمله‌ی حدیث «لا تَدَّخِرْ عَنّي شَيئاً في البَيتِ» در اصلِ معنا، شبیه به «مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُم» در آیه ۴۹ آل‌عمران است؛ و خدا را شکر که ما معنا را درست پیدا کردیم. همچنین گفتیم: این یکی از آیاتی است که خدا به عیسی عطا کرد؛ اما آیات و معجزاتِ عیسایی برای رو کم کنیِ بنی‌اسرائیل یا صرفاً هدایتِ کافران نبود؛ بلکه طبق حدیث، آنچه خدا بر رسولان جاری کرد؛ یا ودیعه و امانتی بود که اکنون نزد اهل‌بیت (ع) است؛ یا آیه و نشانی از ماجرایی بزرگ‌تر در آینده بود و ماجرای عیسی (ع) نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ بلکه ماجرای عیسی (ع) پرتویی از ماجرای اهل‌بیت (ع) است؛ یعنی اصل، ماجرای اهل‌بیت (ع) و فرع، ماجرای همه‌ی رسولانِ الهی از جمله عیسی (ع) است. ‼️وقتی در ماجرای عیسی (ع) مقداری دقیق‌تر می‌شویم؛ می‌بینیم در آیات ۴۹ تا ۵۱ آل‌عمران عجایب و عظمت‌هایی را خدا قرار داده؛ لذا ما عجایبی که در این سه آیه هست را مقدار کمی ورود کنیم و آشنا شویم؛ سپس نتیجه بگیریم که مولای ما امیرالمؤمنین (ع) بسیار برتر هستند؛ چنانچه طبق دعای باید بگوییم: «نادِ عَلیّاً مَظهَرَ العَجائِب» یعنی بخوان علیّ (ع) را که مظهرِ عجائب است؛ و عیسی (ع) طبق بحثی که داشتیم؛ هرچه دارد به واسطه تأییدِ روحُ القُدُس [وجهی از نور مادرِ مهربان (س)] و إذنِ خدا بواسطه مولا امیرالمؤمنین (ع) دارد. حال از این منظر باید بپرسیم که معجزاتِ عیسایی چه جایگاهی در امرِ اهل‌بیت (ع) دارد؟ عیسی بطور کلی با ۳ نوع آیه یا ۳ دسته آیه به سوی بنی‌اسرائیل فرستاده شد. : به حسب استفاده گرفتن از نورِ رُوْحُ الْقُدُسْ بود. : خبر دادن از پنهان‌هایی در خانه‌ها و طبقِ آیه ۵۰ آل‌عمران، مسائلِ فقهی و احکام شرعی بود. ⁉️ابتدا خدا در آیه ۴۹ می‌فرماید: «وَ رَسولًا إِلی بَنی إِسرائیلَ أَنّی قَد جِئتُکُمْ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکُم» او رسولی به سوی بنی‌اسرائیل است که می‌گوید: «أَنّی أَخلُقُ لَکُم مِنَ الطّینِ کَهَیئَةِ الطَّیرِ...» من از خاک پرنده می‌سازم؛ سپس آن را شبیه جسدِ واقعی پرنده قرار می‌دهم و در نهایت با اجازه‌ی خدا در آن فوت می‌کنم؛ لذا جسد پرنده روح می‌گیرد و زنده می‌شود؛ بعد می‌فرماید: من با إذنِ خدا بیماران را شفا می‌دهم و با إذنِ خدا مردگان را زنده می‌کنم!! اما چرا عیسی (ع) باید این کارهای عجیب را انجام دهد؟ این ماجرا به حسبِ بخشِ دومِ زندگی ایشان است. این‌ها مقدمه بود که در دوره اول زندگیش آورد؛ چون عیسی (ع) ۳ دوره زندگی دارد؟ «وَالسَّلامُ عَلَيَّ يَومَ وُلِدتُ وَ يَومَ أَمُوتُ وَ يَومَ أُبعَثُ حَيًّا» (مریم ۳۳) سلام بر من در دورانِ ولادتم و دورانِ میت بودن و دورانی که زنده مبعوث می‌شوم. معجزات برای این ۳ دوره بود؛ چون «إِنَّ في ذلِکَ لَآیَةً» معجزات ایشان نشان از آینده داشت. ۱. دوره‌ی اول: در حدود ۲۰۰۰ سال قبل بود که دوره ارسالِ معجزات بود. ۲. دوره‌ی دوم: دوره اِعمال است؛ یعنی معجزاتی که آورد را اِعمال می‌کند که طبق قرآن، قبل از ظهور امام زمان (عج) ایشان می‌آید و معجزاتش را در وسعت اِعمال می‌کند. ۳. دوره سوم: به بعد است؛ طبق قرآن و حدیث مدتی بعد از صبحِ ظهور ایشان دوباره تشریف می‌آورد؛ که این دوره، دوره شاهد بودن عیسی (ع) است. ▪️پس چرا عیسی (ع) باید این کارها را انجام دهد؟ خصوصاً دلیلِ خبر دادن از پنهان‌ها چه بود؟! اینکه در دورانِ بازگشت، وقتی ایشان به زمین برمی‌گردد؛ دیگر آخرالزمان شروع شده و همه‌جا پر از و است، بخصوص که در آستانه آمدنِ دجّال است؛ و در آستانه آمدن دجّال، تمامِ ، سحرشان را به نفع خودشان و علیه جبهه حق به میدانِ آخرالزمان آورده‌اند. اینجاست که «أُنَبِّئُكُم بِما تَأكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُم» خبر دادن از پنهان‌ها جایگاه دارد. ۲۰۰۰ سال پیش عیسی (ع) این آیه و رفتار را برای خبر دادنِ موضوعاتِ داخلِ خانه‌ها استفاده کرد، اما در آخرالزمان علیه دشمن استفاده می‌کند. اینکه چه ادواتِ جنگی را پشت جبهه آماده کرده؟ چه رفتاری می‌خواهد انجام دهد؟ دشمن الآن کجاها کمین زده؟ حتی غذاهایی که دجّال با ایجاد کرده و... -دارد... @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash