eitaa logo
تُراب باش
5.8هزار دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
1.7هزار ویدیو
113 فایل
تُراب باش، فرزندِ أبوتراب باش گروه تحلیل مباحث قرآنی و آخرالزمانی صرفاً جهت اطاعت از امر ولیّ امر ارتباط با ادمین👇 @Abuo_Torab
مشاهده در ایتا
دانلود
⁉️چقدر به امام زمان عج بَها بدهيم؟ ✍️... در سوره طه، آيه ۱۱۵ جواب اين سئوال داده شده است. خدا درباره جد بزرگوارمان آدم (ع) می‌فرماید: «وَ لَقَد عَهِدنا إلی آدَمَ مِن قَبلُ فَنَسِيَ وَ لَم نَجِد لَهُ عَزماً» ما قبلاً از آدم(ع) پيمان گرفتيم، با او عهد بستيم، گفتيم ای آدم! نسبت به اين موضوع، اين‌طور که گفته می‌شود رفتار کن، ایشان هم گفت چشم. با ما عهد بست ولی عهدش را فراموش کرد و آن عزم لازم را از خودش نشان نداد. اين عهد چيست؟ آدم (ع) و به تبعِ ایشان تمامِ بنی‌آدم نسبت به چه موضوعی بايد عزم داشته باشند؟ در احاديث ذيل اين آيه که نگاه می‌کنيم؛ مثلاً در کتاب بصائر الدرجات، صفحه ۷۰، امام باقر (ع) می‌فرمایند: از آدم (ع) در موردِ رسول‏الله (ص) و امامانِ بعد از ايشان (ع) خصوصاً نسبت به امام مهدی عج و سیره مهدوی ایشان و گرفته شد؛ «فَتَرَکَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ عَزمٌ...» ولی ايشان آن عهدش را ترک کرد، قولش را فراموش کرد، بلکه اصلاً بها نداد و آن عزم بايد و شايد را نسبت به اهل‏بيت (ع) از خودش بروز نداد. 🔺همچنين مولا در همین حدیث می‌فرمايد: «أَنَّهُم هَکَذَا وَ إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو العَزمِ أُولِي العَزمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إلَيهِم فِي مُحَمَّدٍ وَ الأَوصِيَاءِ مِن بَعدِهِ وَ المَهدِيِّ وَ سِيرَتِهِ وَ أَجمَعَ عَزمُهُم عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الإقرَارِ بِهِ...» در مورد دیگر پیامبران نیز این عهد و پیمان گرفته شد؛ لذا اينکه به بعضی از ایشان گفته می‌شود به اين خاطر است که آنها هم عهد بستند و با تمام وجود بر این عهد و میثاق، کردند. با اولوالعزم و دیگر رسولان در موردِ سیدِ ما رسول‏الله (ص) و ديگر اهل‏بيت (ع) و همچنين در مورد امام زمان عج و رفتارهای ایشان که بسته شد، ایشان بنای زندگی‌شان را گذاشتند؛ مبنای حیاتشان را محضریت اهل‌بیت (ع) از امام زمان عج گذاشتند؛ چون رفتارهای مولايمان امام زمان عج عجيب است، لذا مخصوصاً از اولوالعزم برای امام زمان عج و رفتارهای امام زمان عج عهد گرفته شد. به ايشان گفته شد که آيا هرچه امام زمان گفت، هر رفتاری انجام داد روی چشمتان می‌گذاريد؟ انجام می‌دهيد؟ قبول می‌کنيد؟ ایشان هم گفتند بله، هرچه امام زمان عج انجام داد، انجام می‌دهيم، هرچه ايشان خواست انجام می‌دهيم، «وَ أَجمَعَ عَزمُهُم عَلَی أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الإقرَارِ بِه» یعنی دیگر رسولان از جمله اولوالعزم من الرسل، اقرار کردند و تمام عزمشان را برای حرف شنوی از اهل‌بیت (ع) جمع کردند. 📚 در حديث ديگری از همين کتاب بصائر، صفحه ۷۰، باز از قول امام باقر (ع)، صحبت از اين است که خدا در روز از انبيا (ع) عهد گرفت «قالُوُا أَقرَرنا و شَهِدنا يا رَبَّ»، همه گفتند خدايا! ما اقرار می‌کنيم و اين ماجرا را دنبال می‌کنيم؛ «وَ لَم يَجحَد آدَمُ وَ لَم يَقِرّ» ولی آدم (ع)، آن عزم بايد و شايد را از خود بروز نداد. زمانی که با انوار اهل‏بيت (ع) آشنا شد، وقتی که انوارِ دور را ديد، اقرار نکرد، ولی از بين پيغمبران، پنج نفر عزم بايد و شايد را خیلی خوب از خودشان نشان دادند و لذا اولوالعزم بودن برای اين پنج نفر تثبیت شد. بخاطر چه موضوعی؟ در چه مقوله‌ای بيشتر عزم نشان دادند که بخاطر آن، اينها اولوالعزم ناميده شدند؟ «فَثَبَتَتِ‏ العَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الخَمسَةِ فِی المَهدِی‏» (کافی،ج۲، ص۸)، بخاطر صددرصد بها دادن به مهدی عج و مهدویت، صفت یا مقوله اولوالعزمی در اين پنج نفر تثبیت شد؛ و ايشان بخاطر امام زمان عج اولوالعزمِ ناميده شدند. بعد امام باقر (ع) می‌فرمايد: آدم (ع) عزم بايد و شايد را نشان نداد و لذا آيه ۱۱۵ طه برایش مطرح شد که ما قبلاً از آدم پيمان گرفتيم، ولی او فراموش کرد و عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. 🔻خب ما اين بود که به امام زمان عج و ایشان تا چه حدی دهيم؟! تا چه ميزان بها دادن مطلوب است؟ جوابش را خدا در اين آيه به ما داد، منظور چيست؟ اين آيه را بياوريد و بگذاريد کنار آيه آخر سوره يوسف که خدا می‌فرمايد: «و لَقَد کانَ فِي قَصَصِهِم عِبرَةٌ لِأُولِي الأَلباب» ماجراهای رسولان الهی را بشنويد و از سرگذشت ایشان بگيريد. ما چه عبرتی از رفتار آدم (ع) بگيريم؟ اين عبرت را بگيريم که بايد را نسبت به امام زمان عج داشته باشیم. 🟢اولاً ما نبايد امام زمانمان را کنيم که آدم (ع) عهدش را فراموش کرد و خدا هم برای او دو از قرار داد؛ لذا ما نبايد عهدمان را فراموش کنيم؛ ثانیاً ما بايد عزم زيادی داشته باشيم، کسانی که نسبت به امام زمان عج بيشترين عزم را نشان دهند؛ آنها نزد خداوند متعال دارند. کما اينکه در قرآن هم بهترينِ خوبانِ بعد از اهل‏بيت(ع) بخاطر ميزان عزمشان، بهترين شمرده شدند و به آنها اولوالعزم من الرسل گفته شد. https://eitaa.com/torab_bash
در محضر مهدی عج بهترین باشیم! ✍️... ما در برای اهل‌بیت (ع) آورده شده‌ایم؛ طبق بسیاری از روایات ما قبل از ورود به دنیا با ولایت اهل‌بیت (ع) و بستیم؛ قول دادیم که تقوای ولایی داشته باشیم و تمام زندگیِ دنیایی را به محضریت و مهدویتِ اهل‌بیت (ع) بپردازیم! اما آیا الآن این‌گونه هستیم؟! اصلاً یادمان می‌آید که چنین قولی به خدا دادیم؟! من خودم بسیار شاهد بوده‌ام که دوستانِ هیئتی و مؤمن، وقتی دور هم نشستند و دارند صحبت می‌کنند، مثلاً بیست دقیقه، نیم ساعت، سه ربع هست که دارند باهم گپ می‌زنند؛ اما کلامشان، کلامی حاکی از حرکت به سوی اهل‌بیت (ع) نیست! بلکه درباره دنیا، درباره یک ماشین یا درباره یک غذا صحبت می‌کنند، درباره مغازه‌ها یا خاطرات بی‌خودی خودشان دارند حرف می‌کنند! موضوعاتی که شنونده اذیت می‌شود که چرا یک انسان مؤمن که باید تمام لحظات عمرش به محضریت و مهدویت اهل‌بیت (ع) بگذرد؛ باید به این موضوعات بپردازد؟ طبق برخی از آیات قرآن و روایات عترت، این و اینطور صحبت‌های بی‌خودی فی‌نفسه دارد. اگر ماها عقوبت نمی‌شویم؛ این دیگر از باب رحمت الهی است. خدا به ماها ترحم می‌کند که عقوبتمان نمی‌کند؛ وگرنه این نیست که خب، حالا کمی صحبت داشتیم دیگر، طوری هم نشد که! نه! اینها عقوبت دارد، آقا یا خانمِ فلانی! شما با بی‌تقوایی خودت، وقتِ خود و اوقات دوستان مؤمنت را به مقولات بی‌خود دنیا تلف کردی! چرا این‌کار را کردی؟ طبق قرآن، انسان حتی چیزهایی که در می‌گذرد هم می‌شود چه رسد به اعمالش! به عنوان مثال خداوند در آیه‌ی ۲۲۵ بقره می‌فرماید: «وَ لکِنْ يُؤاخِذُکُمْ بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَليمٌ» ولی خدا شما را بدانچه در قلب‌های خود جمع‌آوری کرده‌اید، مؤاخذه می‌کند، و خداوند آمرزنده‌ی بردبار است‏. 🚨بحث اکتسابیات را که شما دنبال می‌کنید؛ درمی‌یابید که اعمال شما، محصولاتِ اعمال شما، بلکه آن چیزی که در قلبِ شما هست؛ همه‌اش مورد قرار می‌گیرد. طبق آیات قرآن، یوم الحساب در ابتدای قیامت نیست. قیامت با قوانین برزخ و ظاهر شدن اعمال انسان‌ها که از جنس برزخ هست مثل اخلاقیات و فقهیات تازه شروع می‌شود. البته وقتی آدم‌ها سر از قبر درمی‌آورند متوجه نیستند، فکر می‌کنند که مانند صحنه دنیاست؛ به تدریج متوجه می‌شوند یک اختلافاتی در این سرزمین با دنیا وجود دارد. خود یوم اول قیامت به حسب پلکان ارتقاء اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم شامل پلکان هفت آسمان و بعد پله‌های کرسی است. قلب انسان‌ها یعنی مرکز ادراک‌شان، در یا همان آنهاست، لذا تمام آن چیزهایی که در روح شماست، به تبع، آن چیزهایی که در قلب شما هست نسبتاً در اوایل یوم اول قیامت در حدّ ظاهر شدن آشکار می‌شود. یوم دوم قیامت به بعد هم یواش‌یواش نیّات و باطن اعمال انسان‌ها، پیرامون خود فرد، ظهور داده می‌شود، ما خیلی باید مواظب باشیم. حتی چیزهایی که در قلب‌مان می‌گذرد؛ که به داشتید این واقعاً قلبی بود یا ظاهری بود؛ تقوایی که ورزیدید تظاهر بود، بخاطر دیگری بود یا صادقانه بود و بخاطر خدا بود؟ ▪️خیلی اعمال ما وقتی که وجوهِ روح‌مان و از جمله قلب‌مان و قلبیات‌مان ظاهر می‌شود؛ آن اعمال می‌ریزد. چرا؟ چون یا نبود یا به خاطر خدا نبود. در آن دوران معلوم می‌شود که این اعمالی که به عنوان اکتسابیات همراه ما بود؛ اینها قیمتی ندارد؛ بلکه منفی است! چون یا صادقانه نبود یا بخاطر خدا نبود. ما در آینده با این ماجرا مواجه هستیم. لذا در آن دوران «فَلْيَضْحَکُوا قَليلاً وَ لْيَبْکُوا کَثيرًا جَزاءً بِما کانُوا يَکْسِبُونَ» تنها گروهی اندک شادمان هستند؛ و اما دسته‌جات زیادی [از مردم] به خاطر اعمالشان و آنچه به دست می‌آوردند، بسيار گریان‌اند. 🧩 با این توصیف چطور یک انسان به خودش جرأت می‌دهد که وقت خودش و وقت دوستان مؤمنش را با حرف‌های بی‌خود دنیایی مشغول کند، مگر نمی‌ترسد؟ مگر نمی‌ورزد؟ ما در قرآن داریم که: «اتَّقُوا یَوْمًا» نسبت به آن دوران تقوا بورزید. به پیشگاه خدا می‌خواهیم برویم «اتَّقُوا اللهَ»؛ با جهنم مواجه هستیم «اتَّقُوا النّارَ». یک نوع تقوا هم تقوا در قبال ولیّ عالم است؛ ! در حدیث هست که متقین، امیرالمؤمنین (ع) هستند؛ تمام عالم محضر اهل‌بیت (ع) است، ما باید تقوای در قبال اهل‌بیت (ع) داشته باشیم؛ و اولین بحثِ تقوا در قرآن، ذیل آیه دوم سوره بقره، تقوای ولایی است. تقوا در قبال «الْغَیْب» که در روایات فرمودند منظور حجت غائب است. 🔻 : 👇 🆔 @Torab_bash
تا چه حدّ به امام زمان عج بَها دهيم؟ ✍️... در سوره‌ی طه، آيه ۱۱۵ جواب اين سئوال داده شده است. خداوند درباره‌ی جد بزرگوارمان آدم علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلی آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً» ما قبلاً از آدم(ع) پيمان گرفتيم، با او عهد بستيم، گفتيم ای آدم! نسبت به اين موضوع، اين‌طور که گفته می‌شود رفتار کن، ایشان هم گفت چشم. با ما عهد بست ولی عهدش را فراموش کرد و آن عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. اين عهد چيست؟ آدم (ع) و به تبعِ ایشان تمامِ بنی‌آدم نسبت به چه موضوعی بايد عزم داشته باشند؟ در احاديث ذيل همين آيه که نگاه می‌کنيم؛ مثلاً در کتاب بصائر الدرجات، صفحه ۷۰ از قول امام باقر (ع) حديثی نقل می‌شود که ایشان فرمود: از آدم علیه‌السلام در موردِ رسول‏الله (ص) و امامانِ بعد از ايشان (ع) خصوصاً نسبت به امام مهدی عج و سیره مهدوی ایشان و گرفته شد؛ «فَتَرَکَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ عَزْمٌ...» ولی ايشان آن عهدش را ترک کرد، قولش را فراموش کرد، بلکه اصلاً بها نداد و به قولی آن عزم بايد و شايد را نسبت به اهل‏بيت (ع) از خودش بروز نداد. 🔺همچنين مولا در همین حدیث می‌فرمايد: «أَنَّهُمْ هَکَذَا وَ إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو الْعَزْمِ أُوْلِي الْعَزْمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إِلَيْهِمْ فِي مُحَمَّدٍ وَ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدِهِ وَ الْمَهْدِيِّ وَ سِيرَتِهِ وَ أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الْإِقْرَارِ بِهِ...» در مورد دیگر پیامبران نیز این عهد و پیمان گرفته شد؛ لذا اينکه به بعضی از ایشان گفته می‌شود به اين خاطر است که آنها هم عهد بستند و با تمام وجود بر این عهد و میثاق، کردند. با اولوالعزم و دیگر رسولان در موردِ سیدِ ما رسول‏الله (ص) و ديگر اهل‏بيت (ع) و همچنين در مورد امام زمان(عج) و رفتارهای امام زمان عج که بسته شد، ایشان بنای زندگی‌شان را گذاشتند؛ مبنای حیاتشان را محضریت اهل‌بیت علیهم‌السلام از امام زمان عج گذاشتند؛ چون رفتارهای مولايمان امام زمان عج عجيب است، لذا مخصوصاً از اولوالعزم برای امام زمان عج و رفتارهای امام زمان عج عهد گرفته شد. به ايشان گفته شد که آيا هرچه امام زمان گفت، هر رفتاری انجام داد روی چشمتان می‌گذاريد؟ انجام می‌دهيد؟ قبول می‌کنيد؟ ایشان هم گفتند بله، هرچه امام زمان عج انجام داد، انجام می‌دهيم، هرچه ايشان خواست انجام می‌دهيم، «وَ أَجْمَعَ عَزْمُهُمْ عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الْإِقْرَارِ بِه» یعنی دیگر رسولان از جمله اولوالعزم من الرسل، اقرار کردند و تمام عزمشان را برای حرف شنوی از اهل‌بیت علیهم‌السلام جمع کردند. 📚 در حديث ديگری از همين کتاب بصائر، صفحه ۷۰، باز از قول امام باقر (ع)، صحبت از اين است که خداوند در روز از انبيا (ع) عهد گرفت «قالُوُا أَقرَرْنا و شَهِدْنا يا رَبَّ»، همه آن‌ها گفتند که خدايا! ما اقرار می‌کنيم و اين ماجرا را دنبال می‌کنيم؛ «وَ لَمْ يَجْحَدْ آدَمُ وَ لَمْ يَقِرّ» ولی آدم (ع)، آن عزم بايد و شايد را از خود بروز نداد. زمانی که با انوار طيبه‌ی اهل‏بيت (ع) آشنا شد، وقتی که انوارِ دور را ديد، اقرار نکرد، ولی از بين پيغمبران، پنج نفر عزم بايد و شايد را خیلی خوب از خودشان نشان دادند و لذا اولوالعزم بودن برای اين پنج نفر تثبیت شد. بخاطر چه موضوعی؟ در چه مقوله‌ای بيشتر عزم نشان دادند که بخاطر آن، اينها اولوالعزم ناميده شدند؟ «فَثَبَتَتِ‏ الْعَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الْخَمْسَةِ فِی الْمَهْدِی‏» (اصول کافی،ج ۲، ص ۸)، به خاطر صددرصد بها دادن به مهدی عج و مهدویت، صفت یا مقوله اولوالعزمی در اين پنج نفر تثبیت شد؛ و ايشان به خاطر امام زمان عج اولوالعزمِ ناميده شدند. بعد امام باقر (ع) می‌فرمايد: آدم (ع) عزم بايد و شايد را نشان نداد و لذا آيه ۱۱۵ طه برایش مطرح شد که ما قبلاً از آدم پيمان گرفتيم، ولی او فراموش کرد و عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. 🔻خب، ما اين بود که به امام زمان عج و ایشان تا چه حدی دهيم؟! تا چه ميزان بها دادن مطلوب است؟ جوابش را خداوند در اين آيه به ما داد، منظور چيست؟ اين آيه را بياوريد و بگذاريد کنار آيه آخر سوره يوسف که خداوند مي‏فرمايد: «و لَقَد کانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبرَةٌ لِأُولِي الأَلبابِ»، ماجراهای رسولان الهی را بشنويد و از سرگذشت ایشان بگيريد. خب ما چه عبرتی از رفتار آدم (ع) بگيريم؟ اين عبرت را بگيريم که بايد را نسبت به امام زمان عج داشته باشیم. 👇👇 @Torab_bash
در محضر مهدی عج بهترین باشیم! ✍️... ما در برای اهل‌بیت (ع) آورده شده‌ایم؛ طبق بسیاری از روایات ما قبل از ورود به دنیا با ولایت اهل‌بیت (ع) و بستیم؛ قول دادیم که تقوای ولایی داشته باشیم و تمام زندگیِ دنیایی را به محضریت و مهدویتِ اهل‌بیت (ع) بپردازیم! اما آیا الآن این‌گونه هستیم؟! اصلاً یادمان می‌آید که چنین قولی به خدا دادیم؟! من خودم بسیار شاهد بوده‌ام که دوستانِ هیئتی و مؤمن، وقتی دورهم نشستند و دارند صحبت می‌کنند، مثلاً بیست دقیقه، نیم ساعت، سه ربع هست که دارند باهم گپ می‌زنند؛ اما کلامشان، کلامی حاکی از حرکت بسوی اهل‌بیت (ع) نیست! بلکه درباره دنیا، درباره یک ماشین یا درباره یک غذا صحبت می‌کنند، درباره مغازه‌ها یا خاطرات بی‌خودی خودشان دارند حرف می‌کنند! موضوعاتی که شنونده اذیت می‌شود که چرا یک انسان مؤمن که باید تمام لحظات عمرش به محضریت و مهدویت اهل‌بیت (ع) بگذرد؛ به این موضوعات می‌پردازد؟ طبق برخی از آیات قرآن و روایات عترت، این و اینطور صحبت‌های بی‌خودی فی‌نفسه دارد. اگر ماها عقوبت نمی‌شویم؛ این دیگر از باب رحمت الهی است. خدا به ماها ترحم می‌کند که عقوبتمان نمی‌کند؛ وگرنه این نیست که خب، حالا کمی صحبت داشتیم دیگر، طوری هم نشد که! نه! اینها عقوبت دارد، آقا یا خانمِ فلانی! شما با بی‌تقواییِ خودت، وقتِ خود و اوقات دوستانِ مؤمنت را به مقولات بی‌خود دنیا تلف کردی! چرا این‌کار را کردی؟ طبق قرآن، انسان حتی چیزهایی که در می‌گذرد هم می‌شود چه رسد به اعمالش! به عنوان مثال خداوند در آیه ۲۲۵ بقره می‌فرماید: «وَ لکِن يُؤاخِذُکُم بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ» بدانید که خدا شما را بدانچه در قلب‌های خود جمع‌آوری کرده‌اید، مؤاخذه می‌کند. 🚨بحث اکتسابیات را که شما در آیات قرآن دنبال می‌کنید؛ درمی‌یابید که اعمال شما، محصولاتِ اعمال شما، بلکه آن چیزی که در قلبِ شما هست؛ همه‌اش مورد الهی قرار می‌گیرد. طبق آیات قرآن، یوم الحساب در ابتدای قیامت نیست. قیامت با قوانین برزخ و ظاهر شدن اعمال انسان‌ها که از جنس برزخ هست مثل اخلاقیات و فقهیات تازه شروع می‌شود. البته وقتی آدم‌ها سر از قبر درمی‌آورند متوجه نیستند، فکر می‌کنند که مانند صحنه دنیاست؛ بتدریج متوجه می‌شوند یک اختلافاتی در این سرزمین با دنیا وجود دارد. خود یوم اول قیامت به حسب پلکانِ ارتقاء اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم؛ شامل پلکانِ هفت آسمان و بعد پله‌های کرسی است. قلب انسان‌ها یعنی مرکز ادراک‌شان، در یا همان آنهاست «القُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ، حج ۴۶»، لذا تمام آن چیزهایی که در روح شماست، بتبع، آن چیزهایی که در قلب شماست نسبتاً در اوایل یوم اول قیامت آشکار می‌شود. یوم دوم قیامت به بعد هم یواش‌یواش نیّات و باطن اعمال انسان‌ها، پیرامون خود فرد، ظهور داده می‌شود، ما خیلی باید مواظب باشیم. حتی چیزهایی که در قلب‌مان می‌گذرد؛ که به داشتیم این واقعاً قلبی بود یا ظاهری بود؛ تقوایی که ورزیدیم تظاهر بود، بخاطر دیگری بود یا صادقانه و بخاطر خدا بود؟ ▪️خیلی از اعمال ما وقتی که وجوهِ روح، از جمله قلب و قلبی‌یاتمان ظاهر می‌شود؛ آن اعمال می‌ریزد. چرا؟ چون یا نبود یا بخاطر خدا نبود. در آن دوران معلوم می‌شود که این اعمالی که بعنوان اکتسابیات همراه ما بود؛ اینها قیمتی ندارد؛ بلکه منفی است! چون یا صادقانه نبود یا بخاطر خدا نبود. ما در آینده با این ماجرا مواجه هستیم. لذا در آن دوران «فَليَضحَکُوا قَليلاً وَ ليَبکُوا کَثيرًا جَزاءً بِما کانُوا يَکسِبُونَ» تنها گروهی اندک شادمان‌اند؛ و اما دسته‌جات زیادی [از مردم] بخاطر اعمالشان و آنچه به دست می‌آوردند، بسيار گریانند. 🧩 با این توصیف چطور یک انسان به خودش جرأت می‌دهد که وقت خودش و وقت دوستان مؤمنش را با حرف‌های بی‌خودِ دنیایی مشغول کند، مگر نمی‌ترسد؟ مگر نمی‌ورزد؟ ما در قرآن داریم که «اتَّقُوا یَومًا» نسبت به آن دوران تقوا بورزید. به پیشگاه خدا می‌خواهیم برویم «اتَّقُوا اللهَ»؛ با جهنم مواجه هستیم «اتَّقُوا النّارَ». یک نوع تقوا هم تقوا در قبال ولیّ عالم است؛ ! در حدیث هست که متقین، امیرالمؤمنین (ع) هستند؛ تمام عالم محضر اهل‌بیت (ع) است، ما باید تقوایِ در قبال اهل‌بیت (ع) داشته باشیم؛ و اولین بحثِ تقوا در قرآن، ذیل آیه ۲ سوره بقره، تقوای ولایی است. تقوا در قبال «الغَیب» که در روایات فرمودند منظور عج است. 🔺پس ولایتی که بواسطه اهل‌بیت (ع) در اسلام نازل شده و ولایتی که بواسطه این بزرگواران بر گذشتگان نازل شده؛ وجود دارد؛ ما باید در قبالش تقوا بورزیم؛ و امروز هم همین است؛ ما باید محضرِ مولایمان مهدی عج را رعایت کنیم و تمام زندگی را معطوف و ایشان قرار دهیم. @Torab_bash
🌤️ : أنصار اللهِ عیسایی 2️⃣ أنصار الله در سوره‌ی آل‌عمران (۱۰) 🚨بیایید با ایمان به ساختارِ بالا سرِ من، أنصارالله شوید و با معجزات، خداوند را نصرت کنید!! ✍️... همان‌طور که قبلاً گفتیم؛ عیسی (ع) با وجهی از انوارِ فاطمه‌ی زهراء (س) که نامش روحُ القُدُس است؛ تأیید شد؛ و توانست در راستای برنامه‌ی خدا، به معجزاتِ عجیبی را که برای اولین بار در تاریخ بشر ممکن شده بود؛ انجام دهد؛ اما این معجزات بی‌دلیل و بی‌هدف نبود؛ سه معجزه‌ی اصلیِ ایشان، کردن، دادن و کردنِ مردگان بود؛ چرا؟! دلیل این قبیل معجزات چه بود؟! چرا خدا نورِ فاطمه (س) را از درونِ وجود عیسی (ع) جریان داد و این‌همه خروجی گرفت؟! چرا خدا این‌همه هزینه کرد؟! از طرفی عیسی (ع) که خودش ناصرُ الله است؛ در آیه ۵۱ آل‌عمران به بنی‌اسرائیل می‌گوید: «إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ» این خدایی که من را تربیت کرد و با تأییدِ من بواسطه‌ی روحُ القُدُس، از من یک رسول با کلی معجزات ساخت؛ مربی شما هم هست؛ پس بیایید غلامِ او باشید؛ با او هماهنگ باشید؛ او معبودتان باشد و شما او! چرا؟! و در آیه ۵۲ می‌فرماید: «مَن أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ» چه کسی می‌آید با ایمان به ساختارِ بالا سرِ من، أنصار الله شود؛ یعنی مجرای نورِ روحُ القُدُس شود و خدا را مانند من نصرت کند؟! چرا ایشان دنبالِ معجزات است؟! چرا می‌خواهد تعدادِ أنصار الله هرچه بیشتر باشد؟! ‼️ما اگر ماجرای رسولان، خصوصاً اولوالعزم مِن الرّسل (ع)‌ را محدود به قوم و زمانِ خودشان ببینیم؛ در این صورت بسیاری از رسولان ماجرایشان اَبتر و بی‌نتیجه ماند؛ بسیاری از اقوامِ گذشته با عذابِ الهی هلاک شدند؛ و قائله‌ی رسالتِ رسولشان جمع شد! لذا اگر از معجزات، صرفاً هدایت اقوام بود؛ معجزاتِ رسولان از جمله معجزاتِ عیسایی اسراف شد؛ اما اگر از طریق هدایتِ اهل‌بیت (ع) یعنی با حدیث ایشان به رسولان بنگریم؛ خواهیم فهمید که هدفِ رسالتِ رسولان مهدویت بوده؛ نه صرفاً هدایت قوم یا عجز دشمنان!! به عنوان مثال: در کتاب بصائر الدرجات، صفحه ۷۰ از قول امام باقر (ع) نقل می‌شود که: از آدم (ع) در موردِ رسول‏الله (ص) و امامانِ بعد از ايشان (ع) خصوصاً نسبت به امام مهدی عج و سیره مهدوی ایشان و گرفته شد؛ «فَتَرَکَ وَ لَمْ يَکُن لَهُ عَزمٌ» ولی ايشان آن عهدش را ترک کرد، بلکه اصلاً بايد و شايد نسبت به اهل‏بيت (ع) و مهدویت را نداشت. 🔺همچنين در همین حدیث می‌فرمايند: «أَنَّهُمْ هَکَذَا وَ إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو العَزمِ أُولِي العَزمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إِلَيهِم فِي مُحَمَّدٍ وَ الأَوصِيَاءِ مِن بَعدِهِ وَ المَهدِيِّ وَ سِيرَتِهِ وَ أَجمَعَ عَزمُهُم عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الإِقرَارِ بِهِ...» در مورد دیگر پیامبران نیز این پیمان گرفته شد؛ لذا اينکه به بعضی از ایشان گفته می‌شود ، به اين خاطر است که آنها هم عهد بستند و با تمام وجود بر این عهد و میثاق، کردند. با اولوالعزم و دیگر رسولان در موردِ اهل‏بيت (ع) از جمله امام زمان (عج) و رفتارهای ایشان بسته شد؛ و به آن‌ها گفته شد که آيا هرچه اهل‌بیت (ع)، خصوصاً امام مهدی عج فرمودند، هر رفتاری که انجام دادند را روی چشمتان می‌گذاريد؟ انجام می‌دهيد؟ ایشان هم گفتند: بله! و بنای زندگی‌شان را بر گذاشتند؛ بنای حیاتشان را بر محضریّتِ اهل‌بیت (ع) گذاشتند؛ قبول کردند که هرچه امام زمان عج انجام داد، انجام دهند، هرچه ايشان خواست انجام دهند، «وَ أَجْمَعَ عَزمُهُم عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الْإِقْرَارِ بِه» یعنی همه رسولان از جمله اولوالعزم مِنَ الرّسُل، اقرار کردند و تمام عزمشان را برای حرف شنوی از اهل‌بیت (ع) جمع کردند؛ از این جهت امام باقر (ع) در حدیث دیگری می‌فرماید: «فَثَبَتَتِ‏ العَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الخَمسَةِ فِی المَهدِي» [اصول کافی، ج ۲، ص ۸] پس مقوله اولوالعزم بودن بخاطر امام مهدی (عج) و مهدویت، در این تثبیت شد و ایشان بخاطر رفتارهایشان در قبالِ امام زمان (عج)، «اولواالعزمِ مِنَ الرُّسُل» نامیده شدند؛ برخلاف ماها که فکر می‌کردیم؛ اولوالعزم یعنی کسی که صرفاً صاحبِ شریعت است. 🌤️نتیجه: عیسایِ رسول (ع) یک است؛ یک یاورِ مهدی (عج) است؛ لذا تمامِ سعی و عزمش بسوی مهدویت و ظهور است؛ از این جهت، در محدوده‌ای که إذن و توانِ اِعمال دارد؛ معجزاتی را بعنوان ابزارِ برپایی ظهور وارد دنیا می‌کند؛ چیزهایی که برای ظهور بکار آید؛ همچنین برای گسترشِ یاوران می‌فرماید: «مَن أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ» چه کسی من را بسوی خدا نصرت می‌کند؟! حواریّون أنصارالله شدن را قبول می‌کنند و می‌گویند «آمَنَّا بِاللَّه» ما به الله با این توضیحاتِ شما آوردیم. ... @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
⁉️چقدر به امام زمان عج بَها بدهيم؟ ✍️... در سوره طه، آيه ۱۱۵ جواب اين سئوال داده شده است. خدا درباره جد بزرگوارمان آدم (ع) می‌فرماید: «وَ لَقَد عَهِدنا إلی آدَمَ مِن قَبلُ فَنَسِيَ وَ لَم نَجِد لَهُ عَزماً» ما قبلاً از آدم(ع) پيمان گرفتيم، با او عهد بستيم، گفتيم ای آدم! نسبت به اين موضوع، اين‌طور که گفته می‌شود رفتار کن، ایشان هم گفت چشم. با ما عهد بست ولی عهدش را فراموش کرد و آن عزم لازم را از خودش نشان نداد. اين عهد چيست؟ آدم (ع) و به تبعِ ایشان تمامِ بنی‌آدم نسبت به چه موضوعی بايد عزم داشته باشند؟ در احاديث ذيل اين آيه که نگاه می‌کنيم؛ مثلاً در کتاب بصائر الدرجات، صفحه ۷۰، امام باقر (ع) می‌فرمایند: از آدم (ع) در موردِ رسول‏الله (ص) و امامانِ بعد از ايشان (ع) خصوصاً نسبت به امام مهدی عج و سیره مهدوی ایشان و گرفته شد؛ «فَتَرَکَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ عَزمٌ...» ولی ايشان آن عهدش را ترک کرد، قولش را فراموش کرد، بلکه اصلاً بها نداد و آن عزم بايد و شايد را نسبت به اهل‏بيت (ع) از خودش بروز نداد. 🔺همچنين مولا در همین حدیث می‌فرمايد: «أَنَّهُم هَکَذَا وَ إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو العَزمِ أُولِي العَزمِ لِأَنَّهُ عَهِدَ إلَيهِم فِي مُحَمَّدٍ وَ الأَوصِيَاءِ مِن بَعدِهِ وَ المَهدِيِّ وَ سِيرَتِهِ وَ أَجمَعَ عَزمُهُم عَلَي أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الإقرَارِ بِهِ...» در مورد دیگر پیامبران نیز این عهد و پیمان گرفته شد؛ لذا اينکه به بعضی از ایشان گفته می‌شود به اين خاطر است که آنها هم عهد بستند و با تمام وجود بر این عهد و میثاق، کردند. با اولوالعزم و دیگر رسولان در موردِ سیدِ ما رسول‏الله (ص) و ديگر اهل‏بيت (ع) و همچنين در مورد امام زمان عج و رفتارهای ایشان که بسته شد، ایشان بنای زندگی‌شان را گذاشتند؛ مبنای حیاتشان را محضریت اهل‌بیت (ع) از امام زمان عج گذاشتند؛ چون رفتارهای مولايمان امام زمان عج عجيب است، لذا مخصوصاً از اولوالعزم برای امام زمان عج و رفتارهای امام زمان عج عهد گرفته شد. به ايشان گفته شد که آيا هرچه امام زمان گفت، هر رفتاری انجام داد روی چشمتان می‌گذاريد؟ انجام می‌دهيد؟ قبول می‌کنيد؟ ایشان هم گفتند بله، هرچه امام زمان عج انجام داد، انجام می‌دهيم، هرچه ايشان خواست انجام می‌دهيم، «وَ أَجمَعَ عَزمُهُم عَلَی أَنَّ ذَلِکَ کَذَلِکَ وَ الإقرَارِ بِه» یعنی دیگر رسولان از جمله اولوالعزم من الرسل، اقرار کردند و تمام عزمشان را برای حرف شنوی از اهل‌بیت (ع) جمع کردند. 📚 در حديث ديگری از همين کتاب بصائر، صفحه ۷۰، باز از قول امام باقر (ع)، صحبت از اين است که خدا در روز از انبيا (ع) عهد گرفت «قالُوُا أَقرَرنا و شَهِدنا يا رَبَّ»، همه گفتند خدايا! ما اقرار می‌کنيم و اين ماجرا را دنبال می‌کنيم؛ «وَ لَم يَجحَد آدَمُ وَ لَم يَقِرّ» ولی آدم (ع)، آن عزم بايد و شايد را از خود بروز نداد. زمانی که با انوار اهل‏بيت (ع) آشنا شد، وقتی که انوارِ دور را ديد، اقرار نکرد، ولی از بين پيغمبران، پنج نفر عزم بايد و شايد را خیلی خوب از خودشان نشان دادند و لذا اولوالعزم بودن برای اين پنج نفر تثبیت شد. بخاطر چه موضوعی؟ در چه مقوله‌ای بيشتر عزم نشان دادند که بخاطر آن، اينها اولوالعزم ناميده شدند؟ «فَثَبَتَتِ‏ العَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الخَمسَةِ فِی المَهدِی‏» (کافی،ج۲، ص۸)، بخاطر صددرصد بها دادن به مهدی عج و مهدویت، صفت یا مقوله اولوالعزمی در اين پنج نفر تثبیت شد؛ و ايشان بخاطر امام زمان عج اولوالعزمِ ناميده شدند. بعد امام باقر (ع) می‌فرمايد: آدم (ع) عزم بايد و شايد را نشان نداد و لذا آيه ۱۱۵ طه برایش مطرح شد که ما قبلاً از آدم پيمان گرفتيم، ولی او فراموش کرد و عزم بايد و شايد را از خودش نشان نداد. 🔻خب ما اين بود که به امام زمان عج و ایشان تا چه حدی دهيم؟! تا چه ميزان بها دادن مطلوب است؟ جوابش را خدا در اين آيه به ما داد، منظور چيست؟ اين آيه را بياوريد و بگذاريد کنار آيه آخر سوره يوسف که خدا می‌فرمايد: «و لَقَد کانَ فِي قَصَصِهِم عِبرَةٌ لِأُولِي الأَلباب» ماجراهای رسولان الهی را بشنويد و از سرگذشت ایشان بگيريد. ما چه عبرتی از رفتار آدم (ع) بگيريم؟ اين عبرت را بگيريم که بايد را نسبت به امام زمان عج داشته باشیم. 🟢اولاً ما نبايد امام زمانمان را کنيم که آدم (ع) عهدش را فراموش کرد و خدا هم برای او دو از قرار داد؛ لذا ما نبايد عهدمان را فراموش کنيم؛ ثانیاً ما بايد عزم زيادی داشته باشيم، کسانی که نسبت به امام زمان عج بيشترين عزم را نشان دهند؛ آنها نزد خداوند متعال دارند. کما اينکه در قرآن هم بهترينِ خوبانِ بعد از اهل‏بيت(ع) بخاطر ميزان عزمشان، بهترين شمرده شدند و به آنها اولوالعزم من الرسل گفته شد. https://eitaa.com/torab_bash